suspiria
Διάσημο μέλος
Η ρόζα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Φοιτητής/τρια. Έχει γράψει 2,065 μηνύματα.
25-11-09
17:59
Είναι μάλλον επειδή ήμουν υποψιασμένη και δεν είχα τρελές απαιτήσεις από μια ελληνική ταινία, γιαυτό και με εξέπληξε ευχάριστα.
Μέχρι πριν λίγο καιρό δεχόμουν αυτό που λες "να μην περιμένω πολλά από τον ελληνικό κινηματογράφο". Να τον αντιμετωπίζω σαν άτομο με ειδικές ανάγκες και να έχω μικρότερες απαιτήσεις. Αλλά πραγματικά στα φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους βλέπω ότι υπάρχουν πολλοί έλληνες καλλιτέχνες με γούστο και ικανότητες και περιμένω να το δω αυτό και στις ταινίες μεγάλου μήκους.
Άλλωστε η αλήθεια είναι ότι είμαι φαν των ταινιών που απλά δεν το πάνε πουθενά και το μόνο που κάνουν είναι να εξιστορούν με καθαρό ρεαλισμό μία κατάσταση, χωρίς φαμφάρες και κλισέ εντυπωσιασμού.
Το "Ακαδημία Πλάτωνος" δεν ακολούθησε την πεπατημένη.
Δεν είπα ότι θα ήταν καλύτερο με "φαμφάρες και κλισέ εντυπωσιαμού". Αυτό που λες είναι κάτι τελείως διαφορετικό και αλλάζεις τα λόγια μου. Είπα ότι στην αρχή έδωσε μεγάλη ένταση σε μία κατάσταση που ήταν σα να ήθελε να αναιρέσει στη συνέχεια (εκτός αν θες να δεχτώ ότι είναι υπέρ της ιδεολογίας του ρατσισμού και ότι εξαρχής δεν κατευθυνόταν στο να ανατρέψει αυτήν την κατάσταση στο τέλος) και απέτυχε στο στόχο του. Η ένταση στην αρχή υπήρχε και στο τέλος έγινε χλιαρό και δεν έδωσε στον αντιρατσιστή θεατή αυτό που περίμενε όπως επίσης δεν έπεισε τους ρατσιστές κατά την γνώμη μου.
Δε ζήτησα κανένα κλισέ εντυπωσιαμού. Ζητάω κάτι πολύ απλό.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
suspiria
Διάσημο μέλος
Η ρόζα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Φοιτητής/τρια. Έχει γράψει 2,065 μηνύματα.
25-11-09
15:59
Θα συμφωνήσω με Madrugada.
Η ταινία ξεκίνησε δίνοντας μία μεγάλη ένταση σε ρατστικές συμπεριφορές. Για να χαρακτηριστεί αντιρατσιστική πρέπει να το ανατρέψει αυτό που είχε υπερισχύσει προηγουμένως. Είναι μία συγκεκριμένη μέθοδος πειθού. Κερδίζεις τον αντίθετο σου υπσοτηρίζοντας τις απόψεις του και τον παίρνεις με το μέρος σου και στη συνέχεια το ανατρέπεις εξολοκλήρου αυτό για να τον ισοπεδώσεις. Αν είχες δώσει μία ένταση 100βολτ υπέρ του ρατσισμού μέχρι το τέλος της ταινίας πρέπει να έχεις δώσει μία ένταση 150βολτ κατά ώστε να είναι η ταινία αντιρατσιστική.
Απέτυχε σε αυτό η ταινία. Ήταν για γέλια. Γιατί έδειξε μεν στους "υποψιασμένους" ότι δεν είναι ρατσιστική ταινία αλλά στη μέση κάπου το έχασε και σα να μας είπε "θα σας έλεγα τι πιστεύω αλλά δεν ξέρω πως να το εξηγήσω, συγγνώμη". Όταν τελείωσε η ταινία νόμιζα ότι κάτι δεν κατάλαβα καλά, ότι κάτι εχασα. Μετά που συζήτησα και με άλλους μέσα στην αίθουσα, τυχαία όλοι είχαμε μείνει περιμένοντας κάτι περισσότερο...
Ήταν μία ευχάριστη ταινία, όχι και πολύ αστεία, εκτός αν είναι αστείο το σημείο
γιατί σε αυτό το σημείο έσκασε όλη η αίθουσα στα γέλια.... Τι να πεις..
Το μόνο θετικό είναι οι δύο εξαιρετικές ερμηνείες από τον Καφετζόπουλο και την Τιτίκα Σριγούλη. Πολύ καλοί και οι δύο.
Μέσα στα τελευταία δέκα χρόνια ο ελληνικός κινημτογράφος έχει αρκετές καλούτσικες ταινίες, σίγουρα καλύτερες από το "Ακαδημία Πλάτωνος", όπως το φοβερό "Πολίτικη Κουζίνα", του Καπάκα το "Peppermint" και το πιο πρόσφατο "Uranya", του Οικονομίδη οι δύο κουραστικές μεν αλλά πανέξυπνες δε ταινίες "Σπιρτόκουτο" και "Με την ψυχή στο στόμα", ο φρέσκος "Κυνόδοντας" και το "Ιστορία 52" με την καταπληκτική σκηνοθεσία. Και από ελαφριές κωμωδίες ακόμα έχει πολύ καλύτερα όπως το "Το φιλί της Ζωής" που μου έρχεται τώρα και άλλες λιγότερο καλές, "Η γυναίκα είναι σκληρός άνθρωπος", "Ηθικόν ακμαιότατον" κτλ.
Η ταινία ξεκίνησε δίνοντας μία μεγάλη ένταση σε ρατστικές συμπεριφορές. Για να χαρακτηριστεί αντιρατσιστική πρέπει να το ανατρέψει αυτό που είχε υπερισχύσει προηγουμένως. Είναι μία συγκεκριμένη μέθοδος πειθού. Κερδίζεις τον αντίθετο σου υπσοτηρίζοντας τις απόψεις του και τον παίρνεις με το μέρος σου και στη συνέχεια το ανατρέπεις εξολοκλήρου αυτό για να τον ισοπεδώσεις. Αν είχες δώσει μία ένταση 100βολτ υπέρ του ρατσισμού μέχρι το τέλος της ταινίας πρέπει να έχεις δώσει μία ένταση 150βολτ κατά ώστε να είναι η ταινία αντιρατσιστική.
Απέτυχε σε αυτό η ταινία. Ήταν για γέλια. Γιατί έδειξε μεν στους "υποψιασμένους" ότι δεν είναι ρατσιστική ταινία αλλά στη μέση κάπου το έχασε και σα να μας είπε "θα σας έλεγα τι πιστεύω αλλά δεν ξέρω πως να το εξηγήσω, συγγνώμη". Όταν τελείωσε η ταινία νόμιζα ότι κάτι δεν κατάλαβα καλά, ότι κάτι εχασα. Μετά που συζήτησα και με άλλους μέσα στην αίθουσα, τυχαία όλοι είχαμε μείνει περιμένοντας κάτι περισσότερο...
Ήταν μία ευχάριστη ταινία, όχι και πολύ αστεία, εκτός αν είναι αστείο το σημείο
που ο ένας από την παρέα τραγουδάει στον αλλοδαπό "Δεν θα γίνεις ελληνας ποτέ..."
Το μόνο θετικό είναι οι δύο εξαιρετικές ερμηνείες από τον Καφετζόπουλο και την Τιτίκα Σριγούλη. Πολύ καλοί και οι δύο.
Μπορώ να πω ότι είναι η καλύτερη ταινία ελληνικού κινηματογράφου που έχω δει τα τελευταία 10 χρόνια.
Μέσα στα τελευταία δέκα χρόνια ο ελληνικός κινημτογράφος έχει αρκετές καλούτσικες ταινίες, σίγουρα καλύτερες από το "Ακαδημία Πλάτωνος", όπως το φοβερό "Πολίτικη Κουζίνα", του Καπάκα το "Peppermint" και το πιο πρόσφατο "Uranya", του Οικονομίδη οι δύο κουραστικές μεν αλλά πανέξυπνες δε ταινίες "Σπιρτόκουτο" και "Με την ψυχή στο στόμα", ο φρέσκος "Κυνόδοντας" και το "Ιστορία 52" με την καταπληκτική σκηνοθεσία. Και από ελαφριές κωμωδίες ακόμα έχει πολύ καλύτερα όπως το "Το φιλί της Ζωής" που μου έρχεται τώρα και άλλες λιγότερο καλές, "Η γυναίκα είναι σκληρός άνθρωπος", "Ηθικόν ακμαιότατον" κτλ.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.