Πατρεύς
Περιβόητο μέλος
Ο Πέτρος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 38 ετών, επαγγέλεται Μεταπτυχιακός Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο Ρέθυμνο (Ρέθυμνο). Έχει γράψει 5,268 μηνύματα.
03-12-09
02:58
Παίρνοντας αφορμή και από κάποια μηνύματα του θέματος «ποιόν προτιμάτε για αρχηγό της Ν.Δ.», αποφάσισα να ανοίξω αυτό το το θέμα. Το ερώτημά μου είναι σαφές: Πιστεύετε ότι κάποιος ο οποίος ανήκει στα ασθενέστερα κοινωνικά στρώματα μπορεί ασπάζεται τη φιλελεύθερη ιδεολογία;
Για να ορίσω καλύτερα τις δύο έννοιες, θεωρώ ότι κάποιος ανήκει στα ασθενέστερα κοινωνικά στρώματα (ας πούμε μικρομεσαίος), όταν αγωνίζεται να βγάλει χρήματα για τα προς το ζην και δεν έχει δυνατότητα για μεγάλη επέκταση της περιουσίας του. Το εισόδημά του μπορεί να κυμαίνεται στις χειρότερες των περιπτώσεων από 300-400? (ή και παρακάτω δυστυχώς) και να φτάνει ακόμα και τα 1500? ίσως και λίγο παραπάνω.
Φιλελεύθερη (ή καλύτερα νεοφιλελεύθερη όπως εκφράζεται σήμερα) ιδεολογία ορίζω την πολιτική ιδεολογία η οποία στα οικονομικά θέματα δίνει μεγάλη προτεραιότητα στην ενίσχυση των επιχειρήσεων και στη διασφάλιση των ιδανικών συνθηκών για τη διακίνηση των κεφαλαίων. Αντίστοιχα στα κοινωνικά και στα θέματα εξωτερικής πολιτικής ακολουθεί τη θέση της διασφάλισης του κάθε ατόμου ξεχωριστά (ατομοκρατία) και του καπιταλιστικού διεθνισμού (ότι δηλαδή είναι χρήσιμη η υποχώρηση της εξουσίας του κάθε έθνους για την ευκολότερη διακίνηση των κεφαλαίων και για να υπάρχουν ευνοϊκότερες συνθήκες για την κερδοφορία των επιχειρήσεων).
Για να πάρω λοιπόν θέση σε αυτό το ερώτημα, αν και δεν είμαι μαρξιστής και δεν πιστεύω σε «ταξικές συνειδήσεις» θεωρώ ότι όσοι ανήκουν σε ασθενέστερα κοινωνικά στρώματα, είναι εξαιρετικά δύσκολο να ασπάζονται (γενικά μιλώντας πάντοτε) ατόφια μια τέτοια ιδεολογία. Ο μικρομεσαίος μπορεί να είναι κυμαίνεται στις πολιτικές πεποιθήσεις τους από την άκρα-άκρα Αριστερά μέχρι την τελείως άκρα δεξία, αλλά πολύ δύσκολα θα ασπασθεί το φιλελευθερισμό όπως αυτός εκφράζεται σήμερα. Αυτό, γιατί ο τρόπος με τον οποίο δομείται αυτή σχολή πολιτικής σκέψης, είναι κομμένος και ραμμένος στα μέτρα και στις ανάγκες των μεγαλοαστών (αυτών δηλαδή οι οποίοι έχουν τη δυνατότητα να επανεπενδύσουν τα κεφάλαιά τους) και στην εφαρρμογή του μέχρι σήμερα δεν έχει πείσει ότι μπορεί να επιτύχει την πολυπόθητη «κοινωνική συνοχή» πράγμα το οποίο κατέδειξε περίτρανα η υφιστάμενη οικονομική κρίση.
Συνεπώς, σε χώρες όπως η Ελλάδα, στις οποίες δεν υπάρχει ισχυρή και πολυπληθής μεγαλοαστική τάξη, είναι εξαιρετικά δύσκολο να υπάρξει ένας πολιτικός σχηματισμός αμιγώς φιλελεύθερος ο οποίος θα διεκδικήσει με αξιώσεις τη διακυβέρνηση της χώρας καθώς δε θα μπορέσει να διεισδύσει στην πολυπληθέστερη κοινωνική ομάδα, αυτή των μικρομεσαίων.
Για να ορίσω καλύτερα τις δύο έννοιες, θεωρώ ότι κάποιος ανήκει στα ασθενέστερα κοινωνικά στρώματα (ας πούμε μικρομεσαίος), όταν αγωνίζεται να βγάλει χρήματα για τα προς το ζην και δεν έχει δυνατότητα για μεγάλη επέκταση της περιουσίας του. Το εισόδημά του μπορεί να κυμαίνεται στις χειρότερες των περιπτώσεων από 300-400? (ή και παρακάτω δυστυχώς) και να φτάνει ακόμα και τα 1500? ίσως και λίγο παραπάνω.
Φιλελεύθερη (ή καλύτερα νεοφιλελεύθερη όπως εκφράζεται σήμερα) ιδεολογία ορίζω την πολιτική ιδεολογία η οποία στα οικονομικά θέματα δίνει μεγάλη προτεραιότητα στην ενίσχυση των επιχειρήσεων και στη διασφάλιση των ιδανικών συνθηκών για τη διακίνηση των κεφαλαίων. Αντίστοιχα στα κοινωνικά και στα θέματα εξωτερικής πολιτικής ακολουθεί τη θέση της διασφάλισης του κάθε ατόμου ξεχωριστά (ατομοκρατία) και του καπιταλιστικού διεθνισμού (ότι δηλαδή είναι χρήσιμη η υποχώρηση της εξουσίας του κάθε έθνους για την ευκολότερη διακίνηση των κεφαλαίων και για να υπάρχουν ευνοϊκότερες συνθήκες για την κερδοφορία των επιχειρήσεων).
Για να πάρω λοιπόν θέση σε αυτό το ερώτημα, αν και δεν είμαι μαρξιστής και δεν πιστεύω σε «ταξικές συνειδήσεις» θεωρώ ότι όσοι ανήκουν σε ασθενέστερα κοινωνικά στρώματα, είναι εξαιρετικά δύσκολο να ασπάζονται (γενικά μιλώντας πάντοτε) ατόφια μια τέτοια ιδεολογία. Ο μικρομεσαίος μπορεί να είναι κυμαίνεται στις πολιτικές πεποιθήσεις τους από την άκρα-άκρα Αριστερά μέχρι την τελείως άκρα δεξία, αλλά πολύ δύσκολα θα ασπασθεί το φιλελευθερισμό όπως αυτός εκφράζεται σήμερα. Αυτό, γιατί ο τρόπος με τον οποίο δομείται αυτή σχολή πολιτικής σκέψης, είναι κομμένος και ραμμένος στα μέτρα και στις ανάγκες των μεγαλοαστών (αυτών δηλαδή οι οποίοι έχουν τη δυνατότητα να επανεπενδύσουν τα κεφάλαιά τους) και στην εφαρρμογή του μέχρι σήμερα δεν έχει πείσει ότι μπορεί να επιτύχει την πολυπόθητη «κοινωνική συνοχή» πράγμα το οποίο κατέδειξε περίτρανα η υφιστάμενη οικονομική κρίση.
Συνεπώς, σε χώρες όπως η Ελλάδα, στις οποίες δεν υπάρχει ισχυρή και πολυπληθής μεγαλοαστική τάξη, είναι εξαιρετικά δύσκολο να υπάρξει ένας πολιτικός σχηματισμός αμιγώς φιλελεύθερος ο οποίος θα διεκδικήσει με αξιώσεις τη διακυβέρνηση της χώρας καθώς δε θα μπορέσει να διεισδύσει στην πολυπληθέστερη κοινωνική ομάδα, αυτή των μικρομεσαίων.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.