Isiliel
Επιφανές μέλος
Ποίηση Γιάννη Ρίτσου
Μουσική Χρήστου Λεοντή
Τραγουδά ο Αρχάγγελος Νίκος Ξυλούρης
Δίσκος "Καπνισμένο τσουκάλι"
1975
Χαμογελάμε κατά μέσα. Αυτό το χαμόγελο, το κρύβουμε τώρα.
Παράνομο χαμόγελο, όπως παράνομος έγινε κι ο ήλιος,
παράνομη και η αλήθεια. Κρύβουμε το χαμόγελο,
όπως κρύβουμε στην τσέπη μας, τη φωτογραφία της αγαπημένης μας,
όπως κρύβουμε την ιδέα της λευτεριάς, ανάμεσα στα δυο φύλλα της καρδιάς μας.
Όλοι εδώ πέρα έχουμε έναν ουρανό και το ίδιο χαμόγελο.
Αύριο μπορεί να μας σκοτώσουν. Αυτό το χαμόγελο,
κι αυτόν τον ουρανό, δεν μπορούν να μας τα πάρουν.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Μανώλης Αναγνωστάκης
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Δρόμοι παλιοί που αγάπησα και μίσησα ατέλειωτα
κάτω απ' τους ίσκιους των σπιτιών να περπατώ
νύχτες των γυρισμών αναπότρεπτες κι η πόλη νεκρή
Την ασήμαντη παρουσία μου βρίσκω σε κάθε γωνιά
κάμε να σ' ανταμώσω κάποτε φάσμα χαμένο του τόπου μου κι εγώ
Ξεχασμένος κι ατίθασος να περπατώ
κρατώντας μια σπίθα τρεμόσβηστη στις υγρές μου παλάμες
Και προχωρούσα μέσα στη νύχτα χωρίς να γνωρίζω κανένα
κι ούτε κανένας κι ούτε κανένας με γνώριζε με γνώριζε
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Ευχαριστώ για την αφιέρωση!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
του Γιάννη Σπάθα
σε ποίηση Ευγένιου Αρανίτση
με τον Βασίλη Λέκκα
Όλες σου οι γνώσεις
είναι οι φήμες κι' οι διαδόσεις που ακούς
σε μαγεύουν οι ανέσεις,
των σοφών οι υποθέσεις
και των άστρων οι προβλέψεις.
Φεύγουνε οι αιώνες
σαν αρχαίοι παγετώνες,σαν εικόνες
λες πως όλα είναι μύθοι
κι' όλο τρέχεις μες στα πλήθη
όμως δεν έχεις ξεφύγει.
Απ' αυτό που τόσο σε φοβίζει,
απ' αυτό που τόσο σε βασανίζει
πες μου τι 'ν' αυτό που σε φοβίζει
τι 'ν' αυτό που τόσο σε βασανίζει.
Χίλιες και μια νύχτες
σαν του ρολογιού τους δείχτες τριγυρνούσες
και σκεφτόσουν το φεγγάρι
τους κομήτες και τον Άρη
και ποιος θα 'ρθει να σε πάρει.
Κόλπα κι' απιστίες
κι' απαραίτητες θυσίες στους γονείς σου
πάλι δεν θα καταφέρεις
την αγάπη να υποφέρεις
και θα ζεις χωρίς να ξέρεις.
Τι 'ν' αυτό που τόσο σε φοβίζει,
τι 'ν' αυτό που τόσο σε βασανίζει,
πες μου τι 'ν' αυτό που σε φοβίζει,
τι 'ν' αυτό που τόσο σε βασανίζει.( χ2 )
Τι 'ν' αυτό που τόσο σε φοβίζει,
πες μου τι 'ν' αυτό που σε φοβίζει,
τι 'ν' αυτό που τόσο σε βασανίζει,
πες μου τι 'ν' αυτό...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Isiliel
Επιφανές μέλος
Το τραγούδι του καβαλάρη
σε ποίηση F.C.Lorca και απόδοση από τον Λευτέρη Παπαδόπουλο
Μουσική: Γ. Γλέζος
Στο μαύρο το φεγγάρι
σπιρούνια των ληστών αρχίζουν τραγούδι
Μαύρο πουλάρι
πού πας τον νεκρό σου καβαλάρη;
Σκληρά είναι τα σπιρούνια
του ακίνητου ληστή
κρύο πουλάρι
τι άρωμα ανθισμένου μαχαιριού
Στο μαύρο το φεγγάρι
ματώθηκε η πλαγιά της Σιέρα Μορένα
μαύρο πουλάρι
πού πας τον νεκρό σου καβαλάρη;
Η νύχτα σπιρουνίζει
την μαύρη της κοιλιά
κεντώντας αστέρια
κρύο πουλάρι
τι άρωμα ανθισμένου μαχαιριού
Στο μαύρο το φεγγάρι
μαζί με μια κραυγή, φωτιά του θριάμβου
Μαύρο πουλάρι
πού πας τον νεκρό σου καβαλάρη;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Κεφαλοδέσι
Μουσική: Γιάννης Γλέζος
Στίχοι: F. G. Lorca – απόδοση στα ελληνικά: Λευτέρης Παπαδόπουλος
Τα χεράκια μου, καλέ μου, σου κεντήσανε μια κάπα
με στολίδια μοσχοκάρφια πελερίνα από νερό
Το φεγγάρι είναι, καλέ μου, μια σταλίτσα πηγαδάκι
και τα λούλουδα, καλέ μου, τίποτα άλλο πια δε θέλουν,
μόνο τα γερά σου μπράτσα, που τη νύχτα μʼ αγκαλιάζουν,
μόνʼ τα μπράτσα σου, καλέ μου, που τη νύχτα μʼ αγκαλιάζουν.
Όταν ήρθες για το γάμο άσπρη άνοιξη, καλέ μου,
και του αλόγου σου τα νύχια τέσσερις λυγμοί ασήμι
Το φεγγάρι είναι, καλέ μου, μια σταλίτσα πηγαδάκι
και τα λούλουδα, καλέ μου, τίποτα άλλο πια δε θέλουν,
μόνο τα γερά σου μπράτσα, που τη νύχτα μʼ αγκαλιάζουν,
μόνʼ τα μπράτσα σου, καλέ μου, που τη νύχτα μʼ αγκαλιάζουν.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Πρόκειται για ένα παραδοσιακό βουλγάρικο ποιηματάκι που πάνω-κάτω λέει τα εξής:
Σωριάστηκε το βουνό κι έθαψε δυο βοσκούς, δυο φίλους.
Παρακαλά ο ένας: «άσε εμένα, με περιμένει η πρώτη μου αγάπη.
Ο δεύτερος παρακαλά: «άσε εμένα, με περιμένει η γριά μάνα μου».
Το βουνό ανοίγει και φυλακίζει τους δυο βοσκούς.
Η αγάπη θρηνεί μέχρι το μεσημέρι, η μάνα θρηνεί μέχρι τον τάφο.
Το παραδοσιακό τραγούδι:
Κατόπιν διασκευάστηκε από τους D-emotion project στην μορφή που γνωρίζουμε οι περισσότεροι:
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Μουσική: Χρήστος Λεοντής
Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Ξυλούρης
Αυτά τα κόκκινα σημάδια στους τοίχους, μπορεί να 'ναι κι από αίμα.
Όλο το κόκκινο στις μέρες μας είναι αίμα,
μπορεί να 'ναι κι απ' το λιόγερμα, που χτυπάει στον απέναντι τοίχο.
Κάθε δείλι τα πράγματα κοκκινίζουν πριν σβήσουν
και ο θάνατος είναι πιο κοντά. Έξω απ' τα κάγκελα,
είναι οι φωνές των παιδιών, και το σφύριγμα του τρένου.
Τότε τα κελιά γίνονται πιο στενά
και πρέπει να σκεφτείς το φως σ' έναν κάμπο με στάχυα,
και το ψωμί στο τραπέζι των φτωχών
και τις μητέρες να χαμογελάνε στα παράθυρα,
για να βρεις λίγο χώρο να απλώσεις τα πόδια σου.
Κείνες τις ώρες, σφίγγεις το χέρι του συντρόφου σου,
γίνεται μια σιωπή γεμάτη δέντρα,
το τσιγάρο κομμένο στη μέση, γυρίζει από στόμα σε στόμα,
όπως ένα φανάρι που ψάχνει το δάσος, βρίσκουμε τη φλέβα
που φτάνει στην καρδιά της άνοιξης, χαμογελάμε.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Ασημιά κουδούνια αντηχούν στον δρόμο
πούθε πας μικρό μου ηλιοχιόνιστο
- Πάω στις μαργαρίτες πέρα στο λιβάδι
πράσινο λιβάδι - σα ζωγραφιστό.
- Πούθε πας μικρό μου διόλου δεν φοβάσαι
πέρα είν' το λιβάδι - ώρες μακριά
- Η δικιά μου αγάπη διόλου δεν φοβάται
τ' ανοιχτό τ' αγέρι την δενδροσκιά.
- Τότε να φοβάσαι γιόκα μου τον ήλιο
ακριβό μου αγόρι ηλιοχιόνιστο
- Τα μαλλιά μου ο ήλιος τακαψε για πάντα
κι είμαι ασπρομάλλης δυο χρονώ μωρό.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
(αφιερώνεται σε όλα τα φεγγαρο-αδέρφια μου...)
ἄστερες ,ὲν ἀμφὶ κάλαν σελάνναν ἂψ
ἀπυκρύπτοισι φάεννον εἶδος ὄπποτα
πλήθοισα μάλιστα λάμπηι γᾶν ~
ἀργυρία.
---
Απόδοση Οδυσσέας Ελύτης
---
Απόδοση Η. Βουτιερίδη
Ατθίδα
[FONT=arial,verdana]Σαν άνεμος μου τίναξε ο έρωτας τη σκέψη
σαν άνεμος που σε βουνό βελανιδιές λυγάει.
'Ηρθες, καλά που έκανες, που τόσο σε ζητούσα
δρόσισες την ψυχούλα μου, που έκαιγε ο πόθος.
Από το γάλα πιο λευκή
απ' το νερό πιο δροσερή
κι από το πέπλο το λεπτό, πιο απαλή.
Από το ρόδο πιο αγνή
απ' το χρυσάφι πιο ακριβή
κι από τη λύρα πιο γλυκιά, πιο μουσική... [/FONT]
Mελοποιημένο από τον Σπύρο Βλασσόπουλο
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.