mindcircus
Περιβόητο μέλος
Η mindcircus αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Μηχανικός αεροσκαφών και μας γράφει απο Σουηδία (Ευρώπη). Έχει γράψει 5,956 μηνύματα.
25-12-09
16:05
Αφου τα θετεις ετσι ντοκτωρα, και εχεις και δικιο, ισως τελικα ειναι ωραιο που μεγαλωνουμε και δε θεωρουμαστε αθωοι.
Ετσι δεν ειναι η ζωη?
Η μαγκια ειναι στην ερωτηση του Παναγιωτη. Να χεις γνωρισει καλο και κακο και να προτιμησεις το καλο.
Εκει , οχι δεν εισαι αθωος, αγαπας ομως τον εαυτο σου και κατα συνεπεια τους αλλους! Υπαρχει καλυτερο?
Ετσι δεν ειναι η ζωη?
Η μαγκια ειναι στην ερωτηση του Παναγιωτη. Να χεις γνωρισει καλο και κακο και να προτιμησεις το καλο.
Εκει , οχι δεν εισαι αθωος, αγαπας ομως τον εαυτο σου και κατα συνεπεια τους αλλους! Υπαρχει καλυτερο?
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
mindcircus
Περιβόητο μέλος
Η mindcircus αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Μηχανικός αεροσκαφών και μας γράφει απο Σουηδία (Ευρώπη). Έχει γράψει 5,956 μηνύματα.
19-12-09
14:24
Η σοφια στη ζωη απαιτει πνευματικη διαυγεια, καθαρο ματι, κριση και προπαντων καθαρη καρδια.
Η ωριμοτητα περνα απο σταδια και ειναι διαδικασια εξελιξης. Υπαρχουν ανθρωποι που μενουν στασιμοι ειτε εξ' επιλογης, ειτε εξ'αδυναμιας χαρακτηρα. Δεν ωριμαζουν σε θεματα της ζωης (γι αυτο η ηλικια ναι μεν παιζει τον ρολο της αλλα οχι τον βασικοτερο.) Οι ανθρωποι που καλουνται σοφοι δεν ειναι ομως αυτοι που ωριμαζουν. Σοφια ειναι η αυτοπαρατηρηση, ο αυτοελεγχος, η διακριση των οριων, χαρακτηριστικα της συναισθηματικης ανεξαρτησιας και της διανοητικης διαυγειας.
Σοφοι οσοι αγγιζονται απο τον περιγυρω και ταυτοχρονα μενουν παρατηρητες των πραγματων επιτρεποντας τα λαθη.
Η σοφια γιαυτο τον λογο ειναι αγνη κι αθωα.
Η πονηρια με την εξυπναδα απεχουν και ειναι δυο ακρα ασυμβατα. Η σοφια ειναι εξυπναδα και παρατηρητικοτητα. Η πονηρια ειναι χαρακτηριστικο των οσων δεν προλαβαν στην ωρα που επρεπε να ωριμασουν στο σημειο που επρεπε, δεν ωριμασαν με υγεια.
Θελω να δωσω ενα παραδειγμα που εχω διαβασει, τα σχολια σε παρενθεση δικα μου.
''υπαρχουν καποιοι που δηλωνουν(εντος κι εκτος, συνηθως εντος): ωραια, αφου ο Χριστος(θεος, καθε θεος) υποσχεται πως θα με συγχωρεσει μολις μετανιωσω, οπως τον σταυρωμενο ληστη διπλα του, θα κανω κι εγω ο,τι μου γουσταρει στη ζωη μου και στο τελος θα του ζητησω συγνωμη''
Εξυπνες πονηριες(λεει η συγγραφεας και το αλλαζω και το αφηνω ως μονο πονηρια. Εκει εγκειται η διαφορα. Η εξυπναδα ειναι καλη, η πονηρια ειναι κακη κι ανοητη κυριως)
Οποιος αναζητα το αληθινο μαγνητιζει τα θαυματα κι οποιος θελει να βρει το καλο, αυτο και θα συναντησει.
Δε θελω να μακρυγορω. Θελω μονο να σου ζητησω την προσοχη στα μικρα παιδια. Δε γνωριζουν το κακο, οπως σωστα ειπες, κι ειναι αθωα. Ειναι ομως σοφα γιατι ξερουν να παρατηρουν και να μη μιλουν, κι οταν το κανουν αφηνουν αποσβολωμενους τους ενηλικες. Η σοφια δεν εχει να κανει με το καλο και το κακο, ειναι μονο καλη. Ειναι καλοπροαιρετη και ευθεια. Ειναι συνετη(κι οχι καχυποπτη), ειναι προσεχτικη(κι οχι προκατειλλημενη), ειναι αυτη που ειναι καθαρη χωρις αγωνια(χωρις να προσποιειται), ειναι τιμια και δικαιη, κατοικει στην ψυχη λιγων κι εκλεκτων.
Φερτους μου, να τους κοιτω στα ματια, να μαθω ...αυτους τους αθωους, αγνους σοφους, που κατα βαθος παρα την πειρα και τις κακουχιες της ζωης, παραμενουν παιδια στην ψυχη...
Η ωριμοτητα περνα απο σταδια και ειναι διαδικασια εξελιξης. Υπαρχουν ανθρωποι που μενουν στασιμοι ειτε εξ' επιλογης, ειτε εξ'αδυναμιας χαρακτηρα. Δεν ωριμαζουν σε θεματα της ζωης (γι αυτο η ηλικια ναι μεν παιζει τον ρολο της αλλα οχι τον βασικοτερο.) Οι ανθρωποι που καλουνται σοφοι δεν ειναι ομως αυτοι που ωριμαζουν. Σοφια ειναι η αυτοπαρατηρηση, ο αυτοελεγχος, η διακριση των οριων, χαρακτηριστικα της συναισθηματικης ανεξαρτησιας και της διανοητικης διαυγειας.
Σοφοι οσοι αγγιζονται απο τον περιγυρω και ταυτοχρονα μενουν παρατηρητες των πραγματων επιτρεποντας τα λαθη.
Η σοφια γιαυτο τον λογο ειναι αγνη κι αθωα.
Η πονηρια με την εξυπναδα απεχουν και ειναι δυο ακρα ασυμβατα. Η σοφια ειναι εξυπναδα και παρατηρητικοτητα. Η πονηρια ειναι χαρακτηριστικο των οσων δεν προλαβαν στην ωρα που επρεπε να ωριμασουν στο σημειο που επρεπε, δεν ωριμασαν με υγεια.
Θελω να δωσω ενα παραδειγμα που εχω διαβασει, τα σχολια σε παρενθεση δικα μου.
''υπαρχουν καποιοι που δηλωνουν(εντος κι εκτος, συνηθως εντος): ωραια, αφου ο Χριστος(θεος, καθε θεος) υποσχεται πως θα με συγχωρεσει μολις μετανιωσω, οπως τον σταυρωμενο ληστη διπλα του, θα κανω κι εγω ο,τι μου γουσταρει στη ζωη μου και στο τελος θα του ζητησω συγνωμη''
Εξυπνες πονηριες(λεει η συγγραφεας και το αλλαζω και το αφηνω ως μονο πονηρια. Εκει εγκειται η διαφορα. Η εξυπναδα ειναι καλη, η πονηρια ειναι κακη κι ανοητη κυριως)
Οποιος αναζητα το αληθινο μαγνητιζει τα θαυματα κι οποιος θελει να βρει το καλο, αυτο και θα συναντησει.
Δε θελω να μακρυγορω. Θελω μονο να σου ζητησω την προσοχη στα μικρα παιδια. Δε γνωριζουν το κακο, οπως σωστα ειπες, κι ειναι αθωα. Ειναι ομως σοφα γιατι ξερουν να παρατηρουν και να μη μιλουν, κι οταν το κανουν αφηνουν αποσβολωμενους τους ενηλικες. Η σοφια δεν εχει να κανει με το καλο και το κακο, ειναι μονο καλη. Ειναι καλοπροαιρετη και ευθεια. Ειναι συνετη(κι οχι καχυποπτη), ειναι προσεχτικη(κι οχι προκατειλλημενη), ειναι αυτη που ειναι καθαρη χωρις αγωνια(χωρις να προσποιειται), ειναι τιμια και δικαιη, κατοικει στην ψυχη λιγων κι εκλεκτων.
Φερτους μου, να τους κοιτω στα ματια, να μαθω ...αυτους τους αθωους, αγνους σοφους, που κατα βαθος παρα την πειρα και τις κακουχιες της ζωης, παραμενουν παιδια στην ψυχη...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.