DrStrangelove
Περιβόητο μέλος
Ο DrStrangelove αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μοντέλο. Έχει γράψει 5,311 μηνύματα.
13-03-11
13:01
Ναι, όλα αυτά που περιγράφεις είναι κακά, όμως αυτό ισχύει μόνο για το σύστημα ηθικών κανόνων που έχουμε υιοθετήσει... Θα μπορούσε ένας άλλος πολιτισμός να βάσιζεται στον φόνο, να μην τον θεωρεί κατακριτέο εννοώ...
'Αλλο τι θεωρεί ο καθένας, άλλο τι είναι. Κάποια πράγματα είναι αντικειμενικές αλήθειες, όπως ότι ο φόνος είναι Κακό. Η θρησκεία μας ευλογεί την δολοφονία, και μάλιστα τη μαζική (βλ.Αποκάλυψη Ιωάννη) προκειμένου να εγκαθιδρυθεί η βασιλεία των ουρανών.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
DrStrangelove
Περιβόητο μέλος
Ο DrStrangelove αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μοντέλο. Έχει γράψει 5,311 μηνύματα.
13-03-11
10:43
Aν το δουμε λιγο ινδοφιλοσοφιστικά,ο Θεός ΔΕΝ ΚΡΙΝΕΙ τις ανθρωπινες πραξεις.
Απλα (τις) παρατηρει και δεν επεμβαινει.
Από πού αποδεικνύεταιότι τις παρατηρεί ; Επεμβαίνει μέσα από την δικαιοσύνη. Αυτό που θεωρεί εκείνος δικαιοσύνη πάντα,που μπορεί και να μην είναι - δεν το ξέρουμε, όρκο δεν παίρνουμε. 'Εκανες αυτό - θα πάθεις εκείνο, αν δεν συμφωνεί η πράξη σου με το σχέδιο Μου.
ο φόνος όμως είναι κακός, ο βιασμός ανήλικου είναι κακός. 'Αρα πώς δεν υπάρχουν πράξεις ούτε καλές ούτε κακές ; Θέλημα του θεού μπορεί πράγματι να είναι και η δολοφονία, η μεγαλύτερη είναι αυτή η δολοφονία της Λογικής.Δηλ. π.χ αν ο ανθρωπος θελει να φονευσει,αυτο ειναι συγχρονως και θελημα του Θεου.
Ο Θεος δεν τον εμποδιζει.Ουτε κρινει την πραξη του.
Αυτο που εμποδιζει το φονια ειναι η ηθικη του και ο φοβος της αμαρτιας που οι ανθρωποι επεβαλλαν στους εαυτους τους ως φιλτρο / τιμωρια.
Ο νομος - η τιμωρια - ειναι αυτη που στο φυσικο κοσμο (εξουσια) συγκρατει/αποτρεπει μια αδικια εναντι ενος αλλου.
Η στιγματιση ως αμαρτια - τιμωρουμενη μετα θανατον - ειναι στο θρησκευτικο σκελος (στη μη κοσμικο σκελος) ο νομος,αυτο που αποτρεπει μια κακη πραξη.
Συνεπως,οι πραξεις μας δεν ειναι ουτε καλες,ουτε κακες. Ειναι απλα πραξεις.
Εμεις τους εχουμε προσδωσει εννοιες "καλο" ή "κακο",προκειμενου να τις διαχωρισουμε και να μπορεσουμε να επιβαλλουμε ενα συστημα ποινων,προκειμενου να λειτουργησουμε αρμονικα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
DrStrangelove
Περιβόητο μέλος
Ο DrStrangelove αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μοντέλο. Έχει γράψει 5,311 μηνύματα.
06-09-10
09:51
Επειδή, εκείνον που δεν γνώρισε αμαρτία, τον έκανε για χάρη μας αμαρτία, για να γίνουμε εμείς δικαιοσύνη τού Θεού διαμέσου αυτού.
(Β' Κορινθίους 5:20)
aka "βασανίσαμε και σταύρωσαμε έναν αναμάρτητο αθώο, έναν αγνό, για να βασίσουμε πάνω σ'αυτόν τον αποδιοποπαίο τράγο τον νέο διεθνισμό μας"
κατά το γνωστό "σφάξε με πασά μου ν'αγιάσω".
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
DrStrangelove
Περιβόητο μέλος
Ο DrStrangelove αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μοντέλο. Έχει γράψει 5,311 μηνύματα.
10-01-10
14:06
- Κι ο Διάβολος είναι εκπαιδευτικό όργανο του Θεού.
- Αν η βασιλεία του "αρχοντος του κόσμου τούτου" θα ήταν "υποθετική", τότε και η "βασιλειά του Θεού" θα μπορούσε να χαρακτηρίζεται "υποθετική".
- Το κακό και το κακό δεν είναι συμπληρωματικά, αλλά αλληλοαναιρούμενα.
- Ούτε καν ο Θεός θέλει να καταργήσει τον Διάβολο, αλλά τις εξουσίες του:" Ο δε Μιχαήλ ο αρχάγγελος, ότε αγωνιζόμενος με τον διάβολον εφιλονίκει περί του σώματος του Μωυσέως, δεν ετόλμησε να επιφέρει εναντίον αυτού κατηγορίας βλάσφημον, αλλ' είπεν: Ο Κύριος να σε επιτιμήσει".
- Μόνον ασθενείς κατά νουν και συνείδηση συνάνθρωποί μας, ίσως αγνοούν καλό και κακό.
- Είμαστε υπερβέβαιοι, ότι το απόλυτο καλό είναι η ζωή, ενώ το απόλυτο κακό, ο θάνατος! Τούτο δε χρειάζεται να μας το διαλαλήσει καμία θρησκεία ή αποκαλυπτική διδασκαλία, καθ' όσον μας το διαβεβαιώνει αδιάλειπτα ο καθημερινός μας βίος.
Ο Διάβολος είναι πολύ διασκεδαστικός και ευχάριστος όμως ώρες ώρες γιατί εκτός από το έγκλημα, το ψέμα και τη συκοφαντία, είναι και το πάθος και η ηδονή και όλα αυτά που οι θρησκείες θεωρούν κατώτερα ένστικτα. Γιατί η ζωή είναι το απόλυτο καλό ; αφού η ζωή βρίθει από καλό και κακό μαζί, δεν είναι ούτε απόλυτο καλό ούτε απόλυτο κακό. Ζωή και θάνατος είναι ένα πράγμα και το αυτό, όλα είναι ένα. Γιατί ταυτίζεις το θάνατο με το κακό και πέφτεις στην παγίδα της χριστιανικής χωριστικότητας black&white ; Ο θάνατος είναι αυτό που ο κάθε άνθρωπος πιστεύει γι'αυτόν. Για τους πυθαγόρειους νικιέται με την άσκηση και την καθαρότητα, για τους βουδιστές με τη νιρβάνα, για τους χριστιανούς με παρόμοιο τρόπο, μη ανταπόδοση και συγχώρεση, όλοι τους όμως σε τελική ανάλυση προτείνουν ένα είδος αταραξίας και παθητικότητας. Και αφού το έθεσες αλλιώς, σε ρωτάω κι εγώ ξανά αλλιώς, αν θέλει κάποιος να καταργήσει τις εξουσίες του Διαβόλου με ποιό άλλο τρόπο μπορεί να το κάνει εκτός από την νιρβάνα και γιατί είναι αναγκαίο να καταργηθούν λειτουργικές εξουσίες ; Τέλος γιατί να καταργηθεί ο θάνατος ; Δεν υπάρχει πιο λειτουργική διαδικασία για τον πλανήτη και το ανθρώπινο ον από το θάνατο. Μπορείς να φανταστείς ένα πλανήτη χωρίς θάνατο ;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
DrStrangelove
Περιβόητο μέλος
Ο DrStrangelove αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μοντέλο. Έχει γράψει 5,311 μηνύματα.
10-01-10
12:43
Προσωπικά ενστερνίζομαι και του λόγου μου την "αποδοχή του κακού" και την εκπαιδευτική του συνέπεια πάνω μου, ως προαγωγή μου προς μετάνοια. Η μετάνοια είναι ενεργητικός βηματισμός προς την αλήθεια, ότι αφού υπάρχει το κακό, χρέος μου είναι να αναζητήσω και το καλό. Διαφορετικά, η γνώση μόνον του κακού και η αποδοχή του, δεν αρκεί για να υπερβώ τα όρια της ηλιθιότητάς μου. Εξ ου και ¨ το δέντρο της γνώσης καλού και κακού"!
Σωστά, αλλά δεν αρκεί να το αποδεχθούμε την ύπαρξη κακού - καλού, αλλά να τα κατανοήσουμε ως αναγκαία συμπληρωματικά. Αλήθεια αν είναι συμπληρωματικά και ο χριστιανικός "διάβολος" ξεστραβώνει ως λειτουργικό πνεύμα, και συμφωνούμε μάλλον σ'αυτό απ'οτι έχω καταλάβει, ποιός είναι ο λόγος να θέλουμε να τον καταργήσουμε θεμελιώνοντας μια επερχόμενη υποθετική βασιλεία των ουρανών που μόνο καλό θα υπάρχει, τη στιγμή που δεν είμαστε καν βέβαιοι ποιό είναι το καλό και ποιό το κακό ;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
DrStrangelove
Περιβόητο μέλος
Ο DrStrangelove αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μοντέλο. Έχει γράψει 5,311 μηνύματα.
09-01-10
23:52
[FONT="]Ναι, έτσι είναι οι νόμοι που διέπουν τον κόσμο μας: δράση-αντίδραση. Αλλά υπάρχει κι ο νόμος της αγάπης, που λέει: μην αντιστέκεστε στον πονηρό, αφού προτείνει μάλιστα αντίθετα: αγαπάτε τους εχθρούς ημών. Με όλʼ αυτά, και σε τελική ανάλυση, ο Ιησούς Χριστός συνεπώς ως «δόξα» του «αληθινού Θεού», δεν παραγνωρίζει τους νόμους που ισχύουν για τον κόσμο μας, αλλά προτείνει μία μεταμόρφωση (αν θέλεις, «μεταρρύθμιση») αυτού του κόσμου μας, σε κόσμο όπου θα ισχύει μόνον ο νόμος της αγάπης. «Τα αδύνατα» λοιπόν, «παρά τοις ανθρώποις, δυνατά για τον Θεό».[/FONT]
αυτό λένε και όσοι πιστεύουν στη μετενσάρκωση, ότι σκοπός είναι να σπάσει η αλυσίδα και ο νόμος δράση-αντίδραση. Σ'αυτό συμφωνούν με τους χριστιανούς, ότι ο στόχος είναι η κατάργηση του νόμου, πολλοί απ'αυτούς μάλιστα επικαλούνται συνέχεια τον ιδρυτή της θρησκείας ως παράδειγμα, επειδή αυτό κήρυξε, δηλαδή δεν συγκρούονται κατά βάθος οι βουδιστές με τους χριστιανούς, οι βουδιστές όμως με τη νιρβάνα προσπαθούν να καταργήσουν το νόμο, οι χριστιανοί τι κάνουν γι'αυτό ; Με ποιές πράξεις προσπαθούν να καταργήσουν το νόμο ; Πώς θα καταργηθεί ο νόμος δράση - αντίδραση αν δεν αποδεχθείς πρώτα την ύπαρξή του ; Οι χριστιανοί δεν αποδέχονται καν τον αυτονόητο αυτό νόμο ! Τα φορτώνουν όλα στο προπατορικό αμάρτημα. Με ποιά βεβαιότητα γράφεις ακόμα κάπου ότι οι νομοθέτες είναι άλλοι και όχι ο ίδιος ο Θεός ; Ποιά είναι τα λειτουργικά πνεύματα και γιατί είναι τόσο σημαντικό να κάνουμε αυτό το διαχωρισμό ; Και κάτι ακόμα Νωέα. Πέρα από τις άπειρες θεωρητικές συζητήσεις που μπορούμε να κάνουμε, το ερώτημα που τίθεται είναι ποιόν από τους δυο δρόμους θα διαλέξει ο άνθρωπος, τη νιρβάνα, που προσωπικά τη θεωρώ το μεγάλο λάθος/πλάνη ή την αποδοχή του κακού και τη συμφιλίωση μ'αυτό ; Διότι αν αποδεχθείς την ύπαρξη του νόμου δράση - αντίδραση, άλλος τρόπος να τον καταργήσεις εκτός από τη επικίνδυνη και παθητικότατη νιρβάνα δεν υπάρχει.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
DrStrangelove
Περιβόητο μέλος
Ο DrStrangelove αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μοντέλο. Έχει γράψει 5,311 μηνύματα.
09-01-10
18:00
Αγαπητέ μου Δόκτορα, αν ήταν η μετάνοια κάτι που καταλαβαίνεται, δεν θα ήταν, ούτε μυστήριο αλλά ούτε και σκοπός, αν θέλεις, κάθε "ψυχανάλυσης". Η μετάνοια δεν είναι η συγνώμη, αλλά είναι εκείνη που δίνει στη δεύτερη, τη δυνατότητα να γίνει ανεπανάληπτη. Υπό την έννοια βέβαια, ότι ισχύει η ρήση: "Το δις εξαμαρτείν, ουκ ανδρός σοφού". Όσον αφορά τώρα για το "τι είναι αμαρτωλή συνήθεια", ευελπιστώ πως το θέτεις με εν επιγνώσει αφέλεια και φιλολογική αδεία....
Ωραίος ! 'Εγραψες πάλι ως συνήθως και βάζεις στη θέση του ευγενικά έναν αμαρτωλό. Θα γράφω τα τσιτάτα σου σε ένα τετράδιο με τίτλο Νωεύς, δεν αστειεύομαι. Με σεβασμό.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.