29-04-06
16:31
Έχω ήδη ζήσει σε δύο χώρες του εξωτερικού για χρονικά διαστήματα από μισό έως ένα χρόνο. Φυσικά οι συνθήκες που πήγα ήταν ιδανικές δεδομένης της "ομπρέλας" της φοιτητικής μου ιδιότητας και των οργανωμένων δομών που βρήκα εκεί λόγω αυτού ακριβώς του γεγονότος, συνεπώς το πρίσμα υπό το οποίο κρίνω την κατάσταση αυτή είναι ελαφρά παραμορφωμένο και θετικά προκατειλημμένο. Πάντως η σύντομη εμπειρία αυτή με έπεισε πως σίγουρα θα ήθελα να επιχειρήσω να ζήσω "έξω" τμήμα της ενηλικής υπεύθυνης ζωής μου. Είναι δεδομένο ότι πραγματικά ανοίγουν οι ορίζοντες σου (βεβαίως πρέπει να το προσπαθήσεις κι όλας) και έρχεσαι σε επαφή με ερεθίσματα που δεν είχες διανοηθεί ποτέ.
Εντυπωσιάστηκα με το πόσο πρακτικά και απλά ήταν δομημένη η ζωή των ανθρώπων που γνώρισα. Καμία διάθεση για επίδειξη (όχι τρία κινητά ο καθένας, υπαίθριες αγορές για ανταλλαγή πραγμάτων που δε χρειαζόντουσαν και άλλα πολλά), πολύ συνετή χρήση των χρημάτων τους (αλλά με κερνούσαν πότε-πότε), εκμετάλλευση στο έπακρο των αγαθών που τους προσέφερε η πόλη (δημόσιες συγκοινωνίες ή το πράσινο που υπήρχε παντού), σημαντικές παροχές από το κράτος όπως και τρομερές υπηρεσίες υγείας και όχι υπερεκτίμηση των υλικών αγαθών και υπηρεσιών (με τη συγκάτοικο μου είχαμε aDSL 1024/128 με 15 ευρώ όταν ο οτες δεν ήξερε τι σημαίνουν τα αρχικά ) και άλλα πολλά τέτοια. Εννοείται πως υπάρχουν και αρνητικά, αλλά δε θα εστιάσω σε αυτά γιατί δεν είναι αρκετά να με πείσουν να μη το θέλω. Α επίσης το πόρισμα μου ύστερα από ενάμιση περίπου χρόνο "ξενιτιάς" είναι ότι το "οι Έλληνες είναι φιλότιμοι, φιλόξενοι, ανοιχτόκαρδοι και ξέρουν να διασκεδάζουν" είναι από τα καλύτερα ανέκδοτα που έχω ακούσει. Στο εξωτερικό είδα πόσο ψεύτικες είναι οι απόψεις για τους λαούς σαν γενικεύσεις.
Σε γενικές γραμμές ανυπομονώ να ξαναφύγω για κάπου αλλά για να μην είμαι άδικη για τη χώρα μας, ο ήλιος και το ελληνικό φαγητό (το οποίο το έχουμε καταστρέψει λίγο) είναι σαφώς πολύ σημαντικό δέλεαρ για να μείνω (συν του ότι ξένη χώρα από ξένη χώρα έχει μεγάλη διαφορά).
Χειροκροτώ την άποψη του μοναχού ότι "Πατρίδα είναι εκεί που είναι η καρδιά" και το μέρος εκείνο γενικά που θα σε κάνει να το νιώσεις δικό σου και αντίστροφα πόσο μάλλον χωρίς λόγους συγγένειας ή παρελθόντος.
Εντυπωσιάστηκα με το πόσο πρακτικά και απλά ήταν δομημένη η ζωή των ανθρώπων που γνώρισα. Καμία διάθεση για επίδειξη (όχι τρία κινητά ο καθένας, υπαίθριες αγορές για ανταλλαγή πραγμάτων που δε χρειαζόντουσαν και άλλα πολλά), πολύ συνετή χρήση των χρημάτων τους (αλλά με κερνούσαν πότε-πότε), εκμετάλλευση στο έπακρο των αγαθών που τους προσέφερε η πόλη (δημόσιες συγκοινωνίες ή το πράσινο που υπήρχε παντού), σημαντικές παροχές από το κράτος όπως και τρομερές υπηρεσίες υγείας και όχι υπερεκτίμηση των υλικών αγαθών και υπηρεσιών (με τη συγκάτοικο μου είχαμε aDSL 1024/128 με 15 ευρώ όταν ο οτες δεν ήξερε τι σημαίνουν τα αρχικά ) και άλλα πολλά τέτοια. Εννοείται πως υπάρχουν και αρνητικά, αλλά δε θα εστιάσω σε αυτά γιατί δεν είναι αρκετά να με πείσουν να μη το θέλω. Α επίσης το πόρισμα μου ύστερα από ενάμιση περίπου χρόνο "ξενιτιάς" είναι ότι το "οι Έλληνες είναι φιλότιμοι, φιλόξενοι, ανοιχτόκαρδοι και ξέρουν να διασκεδάζουν" είναι από τα καλύτερα ανέκδοτα που έχω ακούσει. Στο εξωτερικό είδα πόσο ψεύτικες είναι οι απόψεις για τους λαούς σαν γενικεύσεις.
Σε γενικές γραμμές ανυπομονώ να ξαναφύγω για κάπου αλλά για να μην είμαι άδικη για τη χώρα μας, ο ήλιος και το ελληνικό φαγητό (το οποίο το έχουμε καταστρέψει λίγο) είναι σαφώς πολύ σημαντικό δέλεαρ για να μείνω (συν του ότι ξένη χώρα από ξένη χώρα έχει μεγάλη διαφορά).
Χειροκροτώ την άποψη του μοναχού ότι "Πατρίδα είναι εκεί που είναι η καρδιά" και το μέρος εκείνο γενικά που θα σε κάνει να το νιώσεις δικό σου και αντίστροφα πόσο μάλλον χωρίς λόγους συγγένειας ή παρελθόντος.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.