Isiliel
Επιφανές μέλος
Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 52 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
10-05-06
18:18
Αν οτιδήποτε ιδανικό αποτελεί ουτοπία τότε θα συμβιβαζόμαστε μια ζωή με όλα τα δυσάρεστα γιατί είμαστε απλοί καθημερινοί άνθρωποι...Αρχική Δημοσίευση από ΚΑΚΗ ΕΠΙΡΡΟΗ:Τότε δε θα μιλούσαμε για σχέσεις και προβλήματα αλλά για ουτοπικούς παράδεισους και η ο πλανήτης θα ήταν γη της επαγγελίας γεμάτη έρωτα και αγάπη....
Δεν μιλάμε για το άπιαστο.
Για τα απλά καθημερινά, που είναι στο χέρι μας να προσπαθούμε να τα κάνουμε καλύτερα.
Γιατί δεν πειράζει να φοράμε τη φόρμα μας που και που, αρκεί να αφήνουμε τον κακό εαυτό μας στη ντουλάπα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 52 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
10-05-06
16:38
Γιʼ αυτό ακριβώς λέω πως έχουμε χάσει την ταυτότητά μας σαν οντότητες.Είναι τέτοιος ο βομβαρδισμός των κλισέ στην καθημερινότητα που δεν ξέρω πόσο επηρεάζουν την κρίση και το γούστο μας σε όλες τις επιλογές μας.
Σ ευχαριστώ για την υπέροχη τοποθέτησή σου στο αρχικό σου ποστ. Εμένα μου δόθηκε απλά η ευκαιρία να εκφράσω το ίδιο πράγμα από την πλευρά των γυναικών.Αγαπητή μου Isiliel, δεν θα μπορούσα να προσθέσω κάτι στο κείμενό σου!!!
Συμφωνώ, αλλά γιατί να μην είμαστε ειλικρινείς, όταν όλοι ζητάμε από το δεσμό μας ειλικρίνεια? Τι είναι αυτό που μας κάνει ανειλικρινείς ακόμα και απέναντι στον εαυτό μας? Γιατί να μην μπορούμε να είμαστε πηγαίοι με αυτά που νιώθουμε?θεωρώ πως απλά δεν είμαστε ειλικρινείς απέναντι στους άλλους όπως επίσης πολλές φορές και απέναντι στους εαυτούς μας...
Πως θα βρούμε τον τέλειο Άλλο, αν δεν του δείξουμε ποιοι πραγματικά είμαστε -με το κόστος που συνεπάγεται αυτό- για να μπορέσει να μας εκτιμήσει ή να μας απορρίψει? Γιʼ αυτό μίλησα για φόβο….
Yup!Κατά την γνώμη μου με θάρρος, χωρίς φόβο, με πάθος, ευγένια και διακριτικότητα...
Κυρίως επιβεβαιώνει τη στενότητα του χρόνου. Γιατί το σοκ για μένα έχει να κάνει με την τεκνοποίηση περισσότερο, παρά με την κουλούρα.Το σοκ που τρώει μια γυναίκα κοντά στα 30 ειδικά με την προόπτική να μην φορέσει κουλούρα άμεσα επιβαιβεώνει την οριμότητα της σκέψης
Μακάρι ένας άνθρωπος να μένει εκκολαπτόμενος ως το τέλος της ζωής του, γιατί αν δημιουργούμε απόλυτα στεγανά, απομακρυνόμαστε από κάθε ευκαιρία να μάθουμε κάτι καινούργιο, που ίσως δώσει στην ύπαρξή μας νέο νόημαΈνας άνθρωπος μπορεί να παραμείνει εκολαπτόμενος ως το τέλος της ζωής του
Στα πρώτα ραντεβού με κάποιον/α που μας ενδιαφέρει προσπαθούμε να είμαστε ευγενικοί, τρυφεροί, δεκτικοί, να δείχνουμε τον καλύτερο εαυτό μας τέλος πάντων. Καθώς ο καιρός περνά όμως και η σχέση "κατοχυρώνετε", βάζουμε τον άλλο απέναντί μας, (ενώ μέχρι τότε τον θέλαμε δίπλα μας) και του προσάπτουμε καθετί ανάποδο στη σχέση.
Αν μπορούσαμε καθημερινά να διακρίνουμε αυτό το θαυμαστό "κάτι" που μας ένωσε και να το αναγεννάμε πριν προλάβει να ξεφτίσει θα αποφεύγαμε τη ρουτίνα και την τριβή.
Φυσικά δεν εννοώ να εθελοτυφλούμε μέσα σε μια σχέση που δεν έχει νόημα ύπαρξης, αλλά να δίνουμε στις σχέσεις τις ευκαιρίες που τους αξίζουν.
Ίσως το ποσοστό των διαζυγίων να μειωνόταν έτσι...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 52 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
10-05-06
13:23
Να συμπληρώσω:...
Ένας άντρας για μια γυναίκα, πρέπει να κερδίζεται εκ νέου, σε κάθε συνάντηση, σαν να βλέπουν ο ένας τον άλλο πάλι για πρώτη φορά... να τον κερδίσει σαν να είναι ο πρώτος της άντρας, ντροπαλά με σεβασμό για την οντότητά του και με κάτι που το λένε αγάπη....
Συμβουλή... Ποτέ μην θεωρείτε έναν άντρα δεδομένο... αν νιώθετε ότι δεν αξίζει να τον ξανακερδίζετε σε κάθε συνάντηση, αφήστε τον να φύγει...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.