kleftra
Διάσημο μέλος
Η Γεωργία-Γωγούλα-Γωγώ...ακούω σε όλες τις παραλλαγές αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 3,359 μηνύματα.
12-06-06
15:25
Και γιατί να έχει νόημα η ζωή;Κι αν έχει γιατί να μπορεί να γίνει κατανοητό απο τους ανθρώπους;
Εξάλλου ό,τι κάνουμε πρέπει να έχει νόημα;
Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί να αναζητάμε το νόημα της ζωής αφήνοντας την ίδια την ζωή να μας προσπεράσει όσο εμείς ψάχναμε να βρούμε την "βαθύτερη έννοια της";
Όσο απλοικό κι αν ακούγεται προτιμώ να ζω χωρίς να αναρωτιέμαι συνεχώς το γιατί, προτιμώ να κοιτάω τα συννέφα χωρίς να αναρωτιέμαι που πάνε, προτιμώ να βλέπω τα κύμματα χωρίς να αναρωτιέμαι τι τα διμιούργησε.
Λυπάμαι που απογοητεύω τους θετικούς επιστήμονες του σαιτ αλλά πιστεύω πως όταν αναλύουμε πολύ τα πράγματα χάνουμε την ουσία τους.
Μου θυμίζει το σχολείο που διαβάζαμε συγκλονιστικά πεζά και ποίηματα στα κείμενα και μετά τα απομυθοποιούσαμε αναλύοντας στίχο-στίχο, λέξη-λέξη.Γιατί ρε φίλε μου το κάνεις αυτό, προτιμώ κάποια πράγματα να μην τα προσεγγίζω με το μυαλό να τα προσεγγίζω με την καρδιά.
Γιατί πρέπει να κοιτάω μονίμως το δάχτυλο και να αναρωτιέμαι, χάνοντας το φεγγάρι;
Γιατί να μην αφήσω την ίδια την ζωή να με συνεπάρει ταξιδεύοντας με στην μοναδική και ανεπανάληπτη πορεία της χωρίς να ρωτήσω ποτέ που πάμε και γιατί;
Let it be.....(κάτι έχω πάθει με τον Λέννον σήμερα )
Εξάλλου ό,τι κάνουμε πρέπει να έχει νόημα;
Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί να αναζητάμε το νόημα της ζωής αφήνοντας την ίδια την ζωή να μας προσπεράσει όσο εμείς ψάχναμε να βρούμε την "βαθύτερη έννοια της";
Όσο απλοικό κι αν ακούγεται προτιμώ να ζω χωρίς να αναρωτιέμαι συνεχώς το γιατί, προτιμώ να κοιτάω τα συννέφα χωρίς να αναρωτιέμαι που πάνε, προτιμώ να βλέπω τα κύμματα χωρίς να αναρωτιέμαι τι τα διμιούργησε.
Λυπάμαι που απογοητεύω τους θετικούς επιστήμονες του σαιτ αλλά πιστεύω πως όταν αναλύουμε πολύ τα πράγματα χάνουμε την ουσία τους.
Μου θυμίζει το σχολείο που διαβάζαμε συγκλονιστικά πεζά και ποίηματα στα κείμενα και μετά τα απομυθοποιούσαμε αναλύοντας στίχο-στίχο, λέξη-λέξη.Γιατί ρε φίλε μου το κάνεις αυτό, προτιμώ κάποια πράγματα να μην τα προσεγγίζω με το μυαλό να τα προσεγγίζω με την καρδιά.
Γιατί πρέπει να κοιτάω μονίμως το δάχτυλο και να αναρωτιέμαι, χάνοντας το φεγγάρι;
Γιατί να μην αφήσω την ίδια την ζωή να με συνεπάρει ταξιδεύοντας με στην μοναδική και ανεπανάληπτη πορεία της χωρίς να ρωτήσω ποτέ που πάμε και γιατί;
Let it be.....(κάτι έχω πάθει με τον Λέννον σήμερα )
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.