05-07-06
12:21
και μολις φτανω σπιτι μου στελνει παλι μηνυμα οτι δεν μου ειπε να μεινω σημερα γιατι δεν ημουν μονη και θα ειχε προβλημα με την κοπελα του και αν θελω να παω αυριο για να μεινω..
Ευούλι, αυτό δεν το κατάλαβα...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
05-07-06
11:33
Οκ, να'μαι κι εγώ!
Η τωρινή ιστορία είναι ότι ήμουν μόλις 2 εβδομάδες στην πόλη (εξωτερικό) που τώρα σπουδάζω... και δεν είχα γνωρίσει πολύ κόσμο (ούτε θα γνώριζα) μιας και το μάστερ μου είναι ερευνητικό κι ατομικό!
Εϊχαμε πάει λοιπόν με τα παιδιά του κτιρίου μου (μένω σε φοιτητικοκοινοβιόσπιτο) σε ένα πάρτι που έκανε ένας σύλλογος για την έναρξη του εξαμήνου...
Όλοι ήξεραν κάποιον, μιας και ήμουν η μόνη ξένη, και σε κάποια φάση στις 12 είχα μείνει ψιλομόνη και κουρασμένη!
Όπως κοιτούσα το ταβάνι, με σκουντάει κάποιος και κάτι μου λέει με περίεργη γερμανική προφορά- γρι δεν κατάλαβα!
Γυρνάω, ένα χαρούμενο παιδί με πολύ λαμπερό βλέμμα... Ήθελε να κρίνω ποιος από την παρέα του είναι καλύτερα ξυρισμένος, μιας και του την έλεγαν οι δικοί του ότι δεν ξυρίζεται καλά!
Ξεκινάει ένας χαβαλές, με αστειάκια, σπαστά ελληνικά που είχε μάθει στη Ρόδο (πού αλλού) και κουβεντούλες για ταινίες κλπ, αλλά και χορό (πάρτι λέμε!)...
Απλά κάποια στιγμή που με είχε τρελάνει με τα Moro mu fila me και είχα κουραστεί γενικά, είπα να βρω τις φίλες μου.
Όπως πάω να τον χαιρετήσω, μου λέει "Ώπα, τηλέφωνο να μου δώσεις!" με πιάνει τότε το sex and the city μου, εμένα, και λέω "όχι, δώσμου εσύ και θα σου στείλω αύριο"... Τι το θελα, μιας και αντί να τον αποθηκεύσω κανονικά, απλά τον πήρα τηλ. για να τον έχω στις εξερχόμενες...
Τα ξημερώματα που γύρισα σπίτι έβαλα την ελληνική κάρτα στη συσκευή... κι έχασα τις εξερχόμενες!!! Τσαντίλα η δικιά σου.. να έχω ξεμείνει μόνη το σκ στην πόλη, ολομόναχη, και να τη βγάζω στα ίντερνετ καφέ να τον ψάχνω στη σελίδα του Πανεπιστημίου... χωρίς να θυμάμαι καλά τι είχε σπουδάσει! Έψαχνα κι αυτόν και τους φίλους του!!!
Μετά από δύο εβδομάδες αναζήτησης το είχα ξεχάσει...
Και πάνω στην τρίτη εβδομάδα, με το που ανακάλυψα πώς να ανοίγω τα email του λογαριασμού του Uni, ιδού ποιος!
Με έψαχνε κι εκείνος μέεεερες... βέβαια ήξερε καλύτερα τα συστήματα και ήμουν και πιο εύκολη αναζήτηση...!
Ανταλλάξαμε κινητά, σωστά αυτή τη φορά... βγήκαμε...
Και μετά από 2 εβδομάδες, στον κυριλέ κοστούμι-φόρεμα χορό της σχολής... φιλί!
Και οι μήνες κυλούν ήρεμα...!
Η τωρινή ιστορία είναι ότι ήμουν μόλις 2 εβδομάδες στην πόλη (εξωτερικό) που τώρα σπουδάζω... και δεν είχα γνωρίσει πολύ κόσμο (ούτε θα γνώριζα) μιας και το μάστερ μου είναι ερευνητικό κι ατομικό!
Εϊχαμε πάει λοιπόν με τα παιδιά του κτιρίου μου (μένω σε φοιτητικοκοινοβιόσπιτο) σε ένα πάρτι που έκανε ένας σύλλογος για την έναρξη του εξαμήνου...
Όλοι ήξεραν κάποιον, μιας και ήμουν η μόνη ξένη, και σε κάποια φάση στις 12 είχα μείνει ψιλομόνη και κουρασμένη!
Όπως κοιτούσα το ταβάνι, με σκουντάει κάποιος και κάτι μου λέει με περίεργη γερμανική προφορά- γρι δεν κατάλαβα!
Γυρνάω, ένα χαρούμενο παιδί με πολύ λαμπερό βλέμμα... Ήθελε να κρίνω ποιος από την παρέα του είναι καλύτερα ξυρισμένος, μιας και του την έλεγαν οι δικοί του ότι δεν ξυρίζεται καλά!
Ξεκινάει ένας χαβαλές, με αστειάκια, σπαστά ελληνικά που είχε μάθει στη Ρόδο (πού αλλού) και κουβεντούλες για ταινίες κλπ, αλλά και χορό (πάρτι λέμε!)...
Απλά κάποια στιγμή που με είχε τρελάνει με τα Moro mu fila me και είχα κουραστεί γενικά, είπα να βρω τις φίλες μου.
Όπως πάω να τον χαιρετήσω, μου λέει "Ώπα, τηλέφωνο να μου δώσεις!" με πιάνει τότε το sex and the city μου, εμένα, και λέω "όχι, δώσμου εσύ και θα σου στείλω αύριο"... Τι το θελα, μιας και αντί να τον αποθηκεύσω κανονικά, απλά τον πήρα τηλ. για να τον έχω στις εξερχόμενες...
Τα ξημερώματα που γύρισα σπίτι έβαλα την ελληνική κάρτα στη συσκευή... κι έχασα τις εξερχόμενες!!! Τσαντίλα η δικιά σου.. να έχω ξεμείνει μόνη το σκ στην πόλη, ολομόναχη, και να τη βγάζω στα ίντερνετ καφέ να τον ψάχνω στη σελίδα του Πανεπιστημίου... χωρίς να θυμάμαι καλά τι είχε σπουδάσει! Έψαχνα κι αυτόν και τους φίλους του!!!
Μετά από δύο εβδομάδες αναζήτησης το είχα ξεχάσει...
Και πάνω στην τρίτη εβδομάδα, με το που ανακάλυψα πώς να ανοίγω τα email του λογαριασμού του Uni, ιδού ποιος!
Με έψαχνε κι εκείνος μέεεερες... βέβαια ήξερε καλύτερα τα συστήματα και ήμουν και πιο εύκολη αναζήτηση...!
Ανταλλάξαμε κινητά, σωστά αυτή τη φορά... βγήκαμε...
Και μετά από 2 εβδομάδες, στον κυριλέ κοστούμι-φόρεμα χορό της σχολής... φιλί!
Και οι μήνες κυλούν ήρεμα...!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.