Τι άλλο θα έπρεπε να γίνει για να αλλάξει η στάση του λαού ;

Ο Λαός χρειάζεται Πρώτον να μάθει την Αλήθεια, Δεύτερον να έχει Όραμα για το μέλλον και Τρίτον να υπάρξει μια πολιτική δύναμη είτε συσπείρωση δυνάμεων που να τον πείσει για τη δύναμη και την δυναμική της.. Η Αλήθεια είναι αφʼ ενός η ανακάλυψη του αληθινού προσώπου της Κυβέρνησης στο οποίο αναφέρθηκα προηγουμένως και αφʼ ετέρου η γνώση των ιδιαιτεροτήτων που καθορίζουν σήμερα τις διεθνείς εξελίξεις, τον ρόλο των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, καθώς και ποιοι είναι και τι επιδιώκουν και τι έχουν πετύχει έως σήμερα τα περίφημα Διεθνή Κέντρα Εξουσίας που προαναφέραμε. Η πιο αποκαλυπτική μαρτυρία για την κυρίαρχη ιδεολογία που ακολουθείται από τα Κέντρα αυτά είναι εκείνη της Νάομι Κλάιν και το βιβλίο της για τη θεωρία του «Σοκ και Δέος». Μαθαίνω ότι το βιβλίο αυτό που κυκλοφορεί στην Ελλάδα, είναι σταθερά πρώτο στις πωλήσεις. Για να μπορέσει όμως να μετουσιωθεί σε πολιτική δύναμη, θα πρέπει να υιοθετηθεί από τα προοδευτικά κόμματα. Αυτό έως τώρα το έχει κάνει μόνο η Κίνησή μας και αποτελεί ένα από τα στοιχεία της νέας ιδεολογίας, πάνω στην οποία στηρίζεται η δραστηριότητά μας. Το Όραμα για μας είναι η θεμελίωση ενός νέου προγράμματος εξουσίας, που θα στηρίζεται πάνω σε μια θεμελιακή αλλαγή του Συντάγματος και των θεσμών με βάση το πρόσταγμα της Άμεσης Δημοκρατίας. Τα τρία βασικά μας συνθήματα, δηλαδή Εθνική Ανεξαρτησία, Λαϊκή Κυριαρχία και Πατριωτική Αναγέννηση σηματοδοτούν το δικό μας όραμα για το άμεσο μέλλον της χώρας. Και πιστεύουμε ότι διερμηνεύουμε σωστά τη θέληση της συντριπτικής πλειοψηφίας του Λαού μας που διψά για Ανεξαρτησία, Υπευθυνότητα και Αναγέννηση σε όλους τους τομείς. Τέλος σχετικά με τη Δύναμη και την Δυναμική, πιστεύουμε ότι ο μόνος τρόπος για να επιτευχθεί είναι η Λαϊκή Ενότητα, που είναι και ο βασικός στόχος της πολιτικής μας.

Click για ανάπτυξη...

- Στοπ στην κριτική όλων των άλλων πλην του εαυτού μας! Κάθε δημόσιά μας παρέμβαση να ξεκινάει υποχρεωτικά με τα δικά μας ΛΑΘΗ και πάντα στο πρώτο ενικό. «Έκανα λάθος που…» όχι «Κάναμε λάθος που…». Π.χ. Σωτήρης Γκορίτσας: «Έκανα λάθος που θεώρησα το σενάριο της ταινίας μου ολοκληρωμένο και δεν το ξαναέγραψα ακόμη μια φορά».

- Να βρούμε σταδιακά τους τρόπους ώστε να επιστρέφουν στην Ελλάδα τα καλύτερα παιδιά μας. Που πολύ καλά κάνουν βέβαια και φεύγουν στο εξωτερικό όσα το μπορούν.

- Το ρίσκο της αποτυχίας να αντικαταστήσει την αδιαμφισβήτητη γοητεία και σιγουριά που προσφέρει η όποια μανιέρα κατέκτησε με κόπο ο καθένας μας.

- Οι δάσκαλοι να αφήνουν κάθε τόσο το πότε έγινε η συνθήκη του Κιουτσούκ Καϊναρτζή και να εξηγούν στους μαθητές τους πράγματα όπως πχ. την ετυμολογία της λέξης συγχωρώ. Χωράω, μπαίνω δηλαδή και εγώ στη θέση του αντιπάλου μου. Όπως και αυτός στη δική μου.

- Να μνημονεύουμε συχνότερα στίχους όπως το «Άντε μην φοβάσαι, μην φοβάσαι, φίλος με τον πόνο να ‘σαι» του Ρασούλη. Ή για τους πιο ιντελεκτουέλ, που αυτό τους πέφτει λαϊκό, ας μνημονεύουν το «για να πας στον παράδεισο πρέπει να πάρεις φόρα από τον πάτο της κόλασης». Κοινή είναι η ουσία τους. Δεν υπάρχει άσπρο χωρίς μαύρο. Ψυχραιμία λοιπόν, θα γυρίσει ο τροχός.

- Η πόλη και ο δημόσιος χώρος της μου ανήκει. Από εμένα εξαρτάται η εικόνα της, η ζωή μου σε αυτήν. Εγώ ξέρω τι θέλω να βλέπω το πρωί έξω από την πόρτα μου, δεν περιμένω κάποιον άλλο να μου το πει. Μόνο τον τρόπο για να γίνει αυτό που θέλω ξέρει ο ειδικός. Την ψυχή του τι θέλουμε την ξέρει ο καθένας μας. Αν δεν την διεκδικήσουμε, κανείς δεν πρόκειται να το κάνει για εμάς.

- Η πολυσυζητημένη αξιολόγηση και ποθητή από όλους αξιοκρατία να περιλαμβάνει και τους αξιολογούντες. Δύσκολο, το ξέρω. Για να ξεφύγουμε όμως από τον υποκειμενισμό του ποιος αξιολογεί ποιον, να βρούμε και να συμφωνήσουμε σε σύντομα και σαφή αντικειμενικά κριτήρια. Και δεν πειράζει, ας οδηγούν κάποιες φορές και σε αδικίες. Ούτε στη σοφή φύση δεν υπάρχει η απόλυτη δικαιοσύνη.

- Να βρούμε επιτέλους όχι μόνο το οικονομικό αλλά και το ψυχικό μας «Συγκριτικό Πλεονέκτημα». Που όσοι έζησαν ή δούλεψαν στο εξωτερικό το έχουν δει πεντακάθαρα. Ας το βρούμε και ας το υπερασπιστούμε. Αυτό, ασυνείδητα ίσως, περιμένουν οι ξένοι από εμάς. Να συνεισφέρουμε δηλαδή στον παγκόσμιο καταμερισμό αυτό που έχουμε και εκείνοι δεν έχουν. Όχι να τους εμφανίζουμε δικές τους ρεπλίκες. Μπλοκαρισμένοι είναι και αυτοί. Και ψάχνουν φως (σίγουρα όχι της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ!).

- Το χιούμορ να αντικαταστήσει τη σοβαροφάνεια. Έστω και με προεδρικό διάταγμα. Και οπωσδήποτε με απειλή φυλάκισης. Αυτό τουλάχιστον θα είναι ένα προσωρινό ντεπόν για την ντροπή που νιώθουμε για ΟΛΕΣ τις εκδοχές της σημερινής Αριστεράς.

- Μέσα μας να σιγοτραγουδάμε «Ποιος αλήθεια είμαι εγώ και πού πάω…» που μπορεί και να σημαίνει «ποιος αλήθεια είμαι εγώ που υποτίθεται ότι ήξερα τα 10 πράγματα που θα σώσουν την Ελλάδα;».

*Ο Σωτήρης Γκορίτσας είναι σκηνοθέτης. Σπούδασε οικονομικά στην Αθήνα και κινηματογράφο στο Λονδίνο. Έχει γυρίσει τις ταινίες «Δέσποινα», «Απ’ το χιόνι» «Βαλκανιζατέr», «Μπραζιλέρο», «Παρέες» και φέτος το «Απ’ τα κόκαλα βγαλμένα» μια σάτιρα του Ε.Σ.Υ. Οι ταινίες του έχουν βραβευτεί σε διεθνή φεστιβάλ. Ζει στην Αθήνα.

Click για ανάπτυξη...

Αρχική Δημοσίευση από tsarachaf:

...

Πολλά λόγια, λίγα έργα...

...

Click για ανάπτυξη...

Πολύ το εργό, για λίγους εργάτες, δυστυχώς

Click για ανάπτυξη...

Αρχική Δημοσίευση από tsarachaf:

...

Γι' αυτό χρειαζόμαστε κάποιους να καθοδηγούν αυτή την φλόγα...

Click για ανάπτυξη...