Διδακτικές Ιστορίες

Bill

Επιφανές μέλος

Ο Bill αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 10,408 μηνύματα.
Τί θέλουν πραγματικά όλες οι γυναίκες;

Κάποτε ήταν ένας νεαρός βασιλιάς. Του άρεσε πολύ το κυνήγι. Μια μέρα με τους φίλους του έτσι όπως κυνηγούσαν το θήραμά τους, μπήκαν στο έδαφος του γειτονικού βασιλείου. Οι φρουροί τους συνέλαβαν και τους έφεραν αιχμαλώτους στο δικό τους βασιλιά. Ο Νόμος έλεγε πως όποιος κυνηγούσε σε ξένη περιοχή και συλλαμβάνονταν, θα αποκεφαλιζόταν.

Ο Βασιλιάς της γειτονικής χώρας, αφού σκέφτηκε αρκετά για την τύχη τους, είπε στο νεαρό βασιλιά:
- Σύμφωνα με το Νόμο μας πρέπει να σε αποκεφαλίσω. Όμως θα σου δώσω μια ευκαιρία να ζήσεις, αν μου πεις σε ένα χρόνο από σήμερα, ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΘΕΛΟΥΝ ΟΛΕΣ ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ. Αν σε ένα χρόνο δεν βρεις τη σωστή απάντηση, τότε θα χάσεις τη ζωή σου.
Ο νεαρός βασιλιάς έφυγε για το βασίλειό του με τη συνοδεία του χαρούμενος από τη μια που γλίτωσε τη ζωή του, στεναχωρημένος από την άλλη γιατί έπρεπε να βρει τη σωστή απάντηση.Μέσα στο χρόνο που ήρθε έψαξε παντού.Ρώτησε τους αυλικούς του,ρώτησε τους φίλους του, βγήκε, στα σοκάκια στα κακόφημα σπίτια και στα καπηλιά, ρώτησε και "κείνες". Άλλες με ξεφωνητά, άλλες με γέλια κι άλλες με νοήματα, προσπαθούσαν να του "εξηγήσουν" τι θέλουν οι γυναίκες, αλλά απ΄όλες τις απαντήσεις,καμία δεν τον ικανοποίησε πραγματικά....'Ηταν πολύ στεναχωρημένος και ο καιρός περνούσε.

Στην κορυφή ενός βουνού ζούσε μια γριά μάγισσα, που ήξερε όλες τις απαντήσεις. Ήταν όμως αποκρουστική στην εμφάνιση, ξεδοντιάρα, κακάσχημη, καμπούρα, με ένα μαλλί κάγκελο,άπλυτη και ζούσε σε μια τρώγλη. Μη έχοντας όμως άλλη επιλογή ο νεαρός βασιλιάς,πήγε να την επισκεφτεί.

Μόλις έφτασε, πριν ανοίξει ακόμη το στόμα του η μάγισσα του είπε:
- Ξέρω για ποιο λόγο ήρθες βασιλιά μου. Για να σου πω αυτό που θέλεις τόσο πολύ να μάθεις, πρέπει να με παντρέψεις με τον καλύτερο φίλο σου, τον πιο όμορφο, τον πιο πιστό, αυτόν που πάντα σε συντροφεύει σαν το φύλακα άγγελό σου.Αυτός που είναι δίπλα σου!

Τα έχασε ο βασιλιάς. Πράγματι, ο καλύτερός του φίλος, ήταν ένα όμορφος, νεαρός, ευγενής, γεροδεμένος νέος, με αρχοντικό παράστημα και εκθαμβωτική ομορφιά. Τον πήρε κατά μέρος και του εξήγησε πώς έχουν τα πράγματα.

Εκείνος τον άκουσε προσεχτικά και του είπε:
-Βασιλιά μου, μετά χαράς να δεχτώ τη μάγισσα ως σύζυγό μου, αφού έχω ορκιστεί να σε υπηρετώ και να προστατεύω τη ζωή σου με τη δική μου.

Την άλλη μέρα έγινε ο γάμος. Η μάγισσα δεν θα έλεγε το μυστικό, αν ο βασιλιάς δεν πραγματοποιούσε την επιθυμία της. μετά το μυστήριο όπου έπεσε το δάκρυ κορόμηλο για την τύχη του παλικαριού,το τραπέζι στήθηκε ολόλαμπρο,με όλου του κόσμου τα αγαθά και τα πιοτά. Στη μέση ο γαμπρός στολισμένος να λάμπει, δίπλα του η μάγισσα ζαρωμένη, να της τρέχουν τα σάλια, ανάμεσα στα δόντια που της έλειπαν. Το παληκάρι όμως, την κοίταξε τρυφερά.

-Τι θα πιείτε αγαπημένη; Της γέμισε το ποτήρι με κρασί της επιθυμίας της. Μετά τη ρώτησε ευγενικά, αν ήθελε να χορέψουν. Ασφαλώς και ήθελε, λούφαξε στην αγκαλιά του και χόρευαν, χόρευαν,έπιναν και ξαναχόρευαν. Μέχρι που ήρθε η ώρα για το νυφικό κρεβάτι. Το αρχοντόπουλο πήγε στην κρεβατοκάμαρη, ξεντύθηκε, έσφιξε την καρδιά του και περίμενε υπομονετικά, να έρθει η... νύφη. Μπαίνει λοιπόν μέσα στο ημίφως η μάγισσα...αλλά σε μια στιγμή,μεταμορφώθηκε σε μια πανέμορφη, νέα γυναίκα με μακριά μαλλιά, καλλίγραμμα πόδια, ένα πρόσωπο που αστραποβολούσε ομορφιά και λάμψη, ενώ στα υπέροχα μάτια της, έκαιγε ο πόθος, ο έρωτας, ο θαυμασμός...Το αρχοντόπουλο δεν μπορούσε να κρύψει το θαυμασμό του και την απέραντη...έκπληξή του!

Τότε εκείνη με ένα αέρινο βάδισμα βρέθηκε δίπλα του, κλείνοντας το ανοιχτό του στόμα με το κρινοδάχτυλό της:
-Σσσσσσςςς! Μην πεις τίποτα! Απλά, μόνο για την υπέροχη καρδιά σου,έτσι θα γίνομαι τις νύχτες, ενώ τη μέρα θα ξαναπαίρνω την κανονική μου μορφή. Εσύ αλήθεια,πώς με προτιμάς;
"Χαζή" ερώτηση, ερώτηση "παγίδα", αλλά το αρχοντόπουλο σοφό και μετρημένο.
- Όπως εσύ θέλεις αγαπημένη μου και την έσφιξε δυνατά στην αγκαλιά του.
Η μάγισσα έλαμψε τότε πιο πολύ μεσ΄το σκοτάδι,γέλασαν τα εκφραστικά της μάτια και φωτίστηκαν.
- Θα μείνω έτσι, μέρα και νύχτα για την αγάπη σου και μόνο...του είπε γλυκά, με λατρεία.

Την άλλη μέρα, ο βασιλιάς ανυπόμονος, έμαθε το μυστικό από τη μάγισσα, του το ψιθύρισε στο αυτί, "ΤΙ ΘΕΛΟΥΝ ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ" , το πρόσωπό του φωτίστηκε,"αυτό είναι" φώναξε και έφυγε βιαστικός με τη συνοδεία του, να το πει στο γειτονικό βασιλιά, πριν εκπνεύσει η προθεσμία.
Έφτασε στο Βασιλιά.
Εκείνος τον περίμενε με τους συμβούλους του,με τους φρουρούς του, έτοιμος και σοβαρός, αν δεν έπαιρνε τη σωστή απάντηση, θα στήνονταν η αγχόνη.

- Λοιπόν νεαρέ βασιλιά, έμαθες να μου πεις, τι πραγματικά θέλουν όλες οι γυναίκες;
- Έμαθα βασιλά μου! Όλες οι γυναίκες αυτό που πραγματικά θέλουν, είναι να είναι ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ!!!
Ο γέρο-Βασιλιάς έσκυψε για λίγο το κεφάλι του κι ύστερα το σήκωσε με ένα πλατύ χαμόγελο.
-Είσαι ελεύθερος. Γλίτωσες τη ζωή σου. Να πας στο καλό, του είπε και τον αποχαιρέτησε.
Τέλος της ιστορίας.

Πιστεύω να σας άρεσε. Ας δούμε μαζί τώρα τα... συμπεράσματα:
1. Κανείς δεν πρέπει να "κυνηγάει" σε ξένα χωράφια, αν θέλει τη ζωούλα του.
2. Πολλές φορές υπάρχουν προφανείς και πολλές απαντήσεις αλλά ΜΙΑ είναι η σωστή.
3. Ενώ ξέρουμε ποιος έχει τη σωστή απάντηση,χρονοτριβούμε και συζητάμε άσκοπα εδώ κι εκεί.
4. Η αφοσίωση στο φίλο μας, ειδικά στον κίνδυνο, μας καταξιώνει και μας δικαιώνει.
5. Μην κρίνετε ποτέ μια γυναίκα από την εμφάνισή της.ΜΕΓΑ ΛΑΘΟΣ!!!
6. Καμία γυναίκα δεν πραγματοποιεί τις υποσχέσεις της, αν δεν τηρήσουμε εμείς πρώτα τις δικές μας.
7. Η ευγένεια, η μεγαλοψυχία και ο σεβασμός, ακόμη και στην πιο "άσχημη" γυναίκα, είναι ΑΡΕΤΗ!
8. Η επιθυμία της γυναίκας σε θέματα καρδιάς και έρωτα, είναι ο καλύτερος δρόμος.
9. Όλες οι γυναίκες, αυτό που πραγματικά θέλουν, είναι η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ τους. Ας τις "λευτερώσουμε" για να μείνουν για πάντα κοντά μας...Δεν υπάρχει τίποτε ωραιότερο σ΄ αυτόν τον κόσμο, από μία ΕΛΕΥΘΕΡΗ και ελεύθερα σκεπτόμενη ΓΥΝΑΙΚΑ...
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Neraida

Επιφανές μέλος

Η Bitch... αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 13,073 μηνύματα.
Θα σ΄αγαπώ ό,τι κι αν γίνει

της Debi Gliori
(Μαμά αλεπού και το αλεπουδάκι)



Ο Μικρός ήταν πολύ κακόκεφος.
Κλείστηκε στο δωμάτιο
κι άρχιζε να στριφογυρίζει
κι όλα τα πράγματα ν΄ αναποδογυρίζει.
Τις ζωγραφιές από τον τοίχο ξεκολλούσε
Κι όλα τα παιχνίδια του χαλούσε.

«Θεέ μου!» είπε η Μαμά «τι έχεις πάθει;»
«είμαι ένα ανάποδος
και γκρινιάρης μικρός
και κανείς δε μ΄αγαπάει» είπε ο μικρός.

«Μικρέ μου» είπε η Μαμά « όπως και να ΄σαι,
εγώ πάντα θα σ΄αγαπώ».

« κι αν ήμουνα αρκούδος, πάλι θα με φρόντιζες
και θα μ΄ αγαπούσες;» ρώτησε ο Μικρός.

«Φυσικά» είπε η Μαμά.
«Εγώ θα σ΄ αγαπώ ό, τι κι αν γίνει»

«Αν όμως γινόμουν πράσινο έντομο,
πάλι θα μ΄αγαπούσες,
πάλι θα με αγκάλιαζες και θα με φιλούσες;»

«Φυσικά» είπε η Μαμά.
«Εγώ θα σ΄ αγαπώ ό, τι κι αν γίνει»

«Ό, τι κι αν γίνει;» είπε ο Μικρός και χαμογέλασε.
«Κι αν ήμουνα κροκόδειλος;»

«Θα σε αγκάλιαζα και θα σε αγαπούσα
και τη νύχτα θα σου τραγουδούσα»
είπε η Μαμά.

« Χαλάει ποτέ η αγάπη;»
ρώτησε ο Μικρός.
«Λυγίζει άραγε ποτέ και σπάει;
Κι αν ναι, μπορείς άραγε να
την κολλήσεις,
να τη φτιάξεις και να τη χτίσεις; »

«Α, δεν ξέρω» είπε η Μαμά « το μόνο που ξέρω
είναι ότι θα σ΄ αγαπώ για πάντα».

«Κι όταν πεθάνουμε και χαθούμε,
θα μ΄αγαπάς ακόμη;» είπε ο Μικρός.
«Θα υπάρχει ακόμα η αγάπη;»

Η Μαμά πήρε στην αγκαλιά της
τον Μικρό και κοίταξαν μαζί
από το παράθυρο τον ουρανό.
Το φεγγαράκι έφεγγε ψηλά
και τ΄αστεράκια ήταν φωτεινά.
«Κοίτα, Μικρέ, τ΄αστεράκια
πώς λάμπουνε στον ουρανό.
Ξέρεις πως πολλά απ΄αυτά
έχουν πεθάνει εδώ και χρόνια πια;»

«Τα βλέπεις όμως πώς φωτίζουν ακόμα στον ουρανό;

Η αγάπη είναι σαν τ΄ αστέρια: ποτέ δεν πεθαίνει
και πάντα φωτίζει».

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Neraida

Επιφανές μέλος

Η Bitch... αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 13,073 μηνύματα.
Ενας Γεράκος καθόταν στο σταθμό ενός τρένου και περνούσε την ώρα του καπνίζοντας και χαζεύοντας τους περαστικούς.
Κάποια μέρα επειδή είχε ευγενικό και προσιτό βλέμμα τον πλησιάζει ένας ταξιδιώτης και τον ρωτά…
Πως είναι οι άνθρωποι στην πόλη σας γιατί είμαι καινούριος εδώ και θα ήθελα να ξέρω την νοοτροπία του τόπου αυτού ?
Ο Γεράκος τον κοίταξε και τον ρωτησε… Πως ήταν οι άνθρωποι απο εκεί που έφυγες ?
Ο Ταξιδιώτης του απαντά… Αφήστε τα. Ήταν ανταγωνιστικοί - σκληροί - άκαρδοι - υλιστές - δεν μπορούσα να εμπιστευτώ κανέναν.
Και εδώ έτσι είναι του απαντά ο Γεράκος
Ο Ταξιδιώτης έφυγε απογοητευμένος.
Ενας άλλος ταξιδιώτης είδε την σκηνή παρόλο που δεν άκουγε την συζήτηση και αισθάνθηκε και αυτός ότι μπορούσε να ρωτήσει τον Ηλικιωμένο αυτό κύριο.
Και αυτόν τον βασάνιζε το ίδιο ερώτημα …. Πως είναι οι άνθρωποι στην πόλη σας?
και αυτός πήρε την ίδια απάντηση … Πως ήταν οι άνθρωποι απο εκεί που έφυγες ?
Αυτός απάντησε: Αχ μην μου τα θυμίζετε… τι καλούς φίλους άφησα εκεί …. πόσο με αγαπούσαν… όλοι έκλαιγαν όταν αποχαιρετιόμασταν αλλά δεν μπορούσε να γίνει διαφορετικά. Επρεπε να φύγω για ένα διάστημα.
Μήν ανησυχείς παιδί μου του απαντάει ο Γεράκος… και εδώ ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ….. και εδώ θα σε αγαπήσουν θα σε στηρίξουν και θα κλάψουν με σένα!!!!

Το ηθικό δίδαγμα; Στην ζωή βρίσκουμε αυτό στο οποίο επικεντρώνουμε το βλέμμα μας και ψάχνουμε να βρούμε. Αν ψάχνουμε για ελαττώματα για κακία για αντιπάλους Θα τος βρούμε… Αν ψάχνουμε για αγάπη , για το καλό στους γύρω μας όχι απλά θα το βρούμε αλλά και θα το γευθούμε. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν θα μας βρούν συμφορές αλλά και στις συμφορές θα έχουμε ζεστά πρόσωπα γύρω μας!!!
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Subject to change

e-steki.gr Founder

Η Λία αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 37 ετών και επαγγέλεται Web developer. Έχει γράψει 15,891 μηνύματα.

Ξέρεις πως πολλά απ΄αυτά
έχουν πεθάνει εδώ και χρόνια πια;»

«Τα βλέπεις όμως πώς φωτίζουν ακόμα στον ουρανό;

Η αγάπη είναι σαν τ΄ αστέρια: ποτέ δεν πεθαίνει
και πάντα φωτίζει».

Ε όχι και ποτέ.
Απλά αργούμε να καταλάβουμε πότε πέθαναν τα αστέρια, όχι ότι δεν το βλέπουμε και ποτέ.
Θα σταματήσουμε να βλέπουμε ένα αστέρι που "πέθανε" όταν περάσουν Χ χρόνια, όπου Χ τα έτη φωτός που αυτό απέχει από τη γη.
Δεν σκάμπαζε και πολλά από Φυσική η Debi Gliori ε? :P
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Neraida

Επιφανές μέλος

Η Bitch... αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 13,073 μηνύματα.
Ε μα και εσυ....:P Αυτο κρατησες?!! :P

Αλλη μια ομορφη....:)

Ταξίδευαν τρεις γυναίκες και ξαφνικά είδαν στο δρόμο ένα μεγάλο λάκκο και ανακαλύπτουν πως μέσα βρίσκόταν παγιδευμένη η Ευτυχία. Και τότε η πρώτη γυναίκα λεέι:
- Ευτυχία, θέλω να με κάνεις όμορφη.
Αμέσως μεταμορφώθηκε σε μια καλλονή και ευτυχισμένη έφυγε.
Η δεύτερη γυναίκα ζήτησε:
- Ευτυχία, θέλω να με κάνεις πλούσια.
Αμέσως εμφανίσθηκε μπροστά της ένα σακούλι γεμάτο χρυσαφικά και διαμάντια, η γυναίκα το αρπάζει και ευτυχισμένη έφυγε.
Μόνο η τρίτη γυναίκα δεν έλεγε τίποτα και τότε η Ευτυχία της είπε μες απʼ το λάκκο:
- Πεςʼ μου κι εσύ, τι θέλεις να σου δώσω;
Και τότε η γυναίκα έσκυψε, άπλωσε το χέρι της και είπε:
- Δώσε μου το χέρι σου, και απλώς έβγαλε την Ευτυχία από το λάκκο.
Μετά συνέχισε το δρόμο της. Η Ευτυχία χαμογέλασε και την ακολούθησε.
Αγαπητή μου Ουρανία σου εύχομαι να είσαι αγαθή και ανιδιοτελής και τότε η Ευτυχία θα σου χαμογελάσει και πάντα θα τρέχει από πίσω σου.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Neraida

Επιφανές μέλος

Η Bitch... αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 13,073 μηνύματα.
Μια φορά και έναν καιρό πατερας και γιος ήθελαν να κινήσουν για την πόλη για να ψωνίσουν τα απαραίτητα. Πήραν λοιπόν μαζί τους και τον γαϊδαράκο τους για να τους βοηθήσει στο κουβάλημα και κίνησαν για την πολιτεία.
Πάνω στον γαϊδαράκο καθόταν ο μικρός ενώ ο πατέρας προπορευόταν πεζός κρατώντας τον χαλινό του ζώου. Εκεί που περπατούσαν λοιπόν, συνάντησαν έναν διαβάτη ο οποίος σχολίασε:
«Κοίτα το παλιόπαιδο που κάθεται πάνω στο γαϊδουράκι και αφήνει τον γερο-πατέρα του να περπατάει και να κουράζεται».
Ο πατέρας που έδινε πάντα πολύ μεγάλη σημασία στο «τι θα πει ο κόσμος», έδωσε αμέσως εντολή στο γιο του να ξεπεζέψει για να ανέβει αυτός.
«Έτσι δεν θα ξαναεκτεθούμε στον κόσμο» είπε.

Δρόμο παίρνουν δρόμο αφήνουν και παρακάτω συναντούν έναν άλλο διαβάτη, που βλέποντας τους ξίνισε τα μούτρα του και σχολίασε;
«Καλά δεν ντρέπεται ο άσπλαχνος πατέρας που αφήνει το γιο του να περπατά και να κουράζεται ενώ αυτός στρογγυλοκάθεται πάνω στο γαϊδουράκι;»
Κρύος ιδρώτας έλουσε τον δυστυχή πατέρα για το δηκτικό σχόλιο, έτσι αμέσως ανέβασε και τον γιο του στο υποζύγιο.
«Έτσι δεν θα ξαναεκτεθούμε στον κόσμο» είπε.

Δρόμο παίρνουν δρόμο αφήνουν, καβαλημένοι και οι δύο πάνω στο γαϊδουράκι και λίγα χιλιόμετρα πριν την πόλη συναντούν έναν άλλο διαβάτη, που βλέποντας τους έμεινε με ανοικτό το στόμα του και σχολίασε;
«Καλά δεν ντρέπονται οι αναίσθητοι που έχουν στρογγυλοκαθίσει και οι δύο τους πάνω στο κακόμοιρο το γαϊδουράκι;»
Μια και δύο ο πατέρας λέει στον γιο του: «Αυτό είναι άνω ποταμών. Δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση τώρα που θα πάμε στην πόλη να εκτεθούμε! Πρέπει να ξεκουράσουμε το γαϊδουράκι!»
Φτιάχνουν λοιπόν ένα αυτοσχέδιο φορείο, έβαλαν το γαϊδουράκι απάνω και κίνησαν καμαρωτοί – καμαρωτοί για την πόλη.
Με το που φτάνουν στην αγορά φυσικά επεκράτησε μεγάλη αναστάτωση αφού όλοι σκασμένοι στα γέλια σχολίαζαν «Κοίτα τους ηλίθιους έχουν ένα μια χαρά γαϊδούρι και αντί να τους κουβαλάει, το κουβαλάνε αυτοί!»
Και όλα αυτά προς μεγάλη απογοήτευση του αξιοπρεπούς πατρός που τελικά είδε τον χειρότερο εφιάλτη του να γίνεται πραγματικότητα…

Ποιο είναι λοιπόν το ηθικό δίδαγμα της ιστορίας;
1. Ποτέ μα ποτέ δεν μπορείς να έχεις τους πάντες ικανοποιημένους.
2. Αν άγεσαι και φέρεσαι από την γνώμη των άλλων τότε ποτέ δεν θα μπορέσεις να κάνεις αυτό που εσύ πραγματικά θέλεις και χρειάζεσαι.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Neraida

Επιφανές μέλος

Η Bitch... αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 13,073 μηνύματα.
Η Όαση



Κλείστε τα μάτια και προσπάθηστε να φανταστείτε ότι είστε στην έρημο χωρίς νερό εδώ και λίγες μέρες …
περπατάτε με τα πόδια και η καυτή άμμος σας έχει πληγώσει… το βράδυ η παγωνιά της ερήμου σας τρυπάει…
σας πονάει… και σκέφτεστε… αύριο πάλι τα ίδια… μα συνεχίζετε.

Μπορείτε να το δειτε? Μπορείτε να νιώσετε τον ήλιο να σας καίει … να εξαντλήστε από όλα αυτά ?
Η ιστορία συνεχίζει…
εκεί που εξαντλήστε τελείως και καμμένοι και κατάκοποι λυγίζετε , γονατίζετε και αποφασιζετε να μην υποφέρετε άλλο…
δεν έχετε άλες δυνάμεις … τα χείλη σας ξεράθηκαν έσκασαν.. δεν το αντέχετε πια….

Εκείνη την στιγμή λοιπόν μιά αόρατη δύναμη σας συκώνει λίγο ψηλά και σας βοηθά να δειτε πίσω απο ένα αμμόλοφο
λίγα μέτρα πιο πέρα απο εσας.

Σας θυμίζει να κοιτάξετε προς τα εκεί και με δυσταγμό και φόβο … κοιτάτε.
Τι φαντάζεστε ότι βλέπετε… Τι θα θέλατε να δειτε σε αυτή την κατάσταση… καμμένοι, γδαρμένοι, πονεμένοι?
.
.
.
.
Βλέπετε μια όαση !!! με νεράκι και μπόλικη Σκιά. έχει και φαγητό … και ρούχα να αλλάξετε.

Την βλέπετε?
Τότε η δύναμη σας αφήνει εκεί ακριβώς που σας πήρε.
Τώρα τι κάνετε??? Μένετε εκεί ανήμποροι … απελπισμένοι????
Μάλλον … μαζεύετε τα κομμάτια σας και με αφόρητο πόνο τραβάτε το δρόμο προς την όαση.
Και όταν φτάνετε εκεί… μήπως ξεχνάτε τον πόνο? την απελπισία? την παγωνιά? ΟΧΙ ΒΕΒΑΙΑ.
Αυτός ποτέ δεν ξεχνιέται…
μπορεί να τον θυμάστε σαν φίλο σε λίγα χρόνια… μπορεί να τον θυμάστε κ ως εχθρό…
Τι σημασία έχει… εσείς το ζήσατε … εσεις το ζείτε… και ξεδιψάτε …. αλλάζετε ρούχα … ξεκουράζεστε !!!


Παραμυθάκι ???

Οταν Πνιγόμαστε και απελπιζόμαστε, Ας Αφήσουμε Τον χρόνο να μας δείξει αν υπάρχει η όαση…
Αυτή δεν είναι η λήθη… ο πόνος δεν ξεχνιέται…

Αλλά η όαση είναι κάπου εδώ κοντά μας….
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

cibyllian

Περιβόητο μέλος

Η Μπούι αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 4,205 μηνύματα.
Ε όχι και ποτέ.
Απλά αργούμε να καταλάβουμε πότε πέθαναν τα αστέρια, όχι ότι δεν το βλέπουμε και ποτέ.
Θα σταματήσουμε να βλέπουμε ένα αστέρι που "πέθανε" όταν περάσουν Χ χρόνια, όπου Χ τα έτη φωτός που αυτό απέχει από τη γη.
Δεν σκάμπαζε και πολλά από Φυσική η Debi Gliori ε? :P

Ξέρεις τι συνειρμό έκανα μόλις το διάβασα;:P
Λοιπόν είσαι σε μια παραλία βράδυ(λέμε τώρα γιατί δεν σε κόβω για τέτοια φάση) με τον καλό σου και σου δείχνει τ' αστέρια.
Τον έχουν πιάσει λοιπόν οι τρυφεράδες και οι ζουζουνιές και σου λέει λοιπόν "Όσο θα λάμπουν τ' αστέρια στον ουράνο, εγώ θα σε αγαπάω"
και απαντάς εσύ "αααα ... ξέρεις σταματάμε να βλέπουμε ένα αστέρι που πέθανε όταν περάσουν Χ χρόνια, όπου Χ τα έτη φωτός που αυτό απέχει από τη γη. Επειδή λοιπόν δεν καταλαβαίνουμε πότε ακριβώς πεθαίνει ένα αστέρι, μήπως μπορείς να γίνεις λίγο πιο σαφής, στο πόσο με αγαπάς; :D"

Τόμπολα ο άλλος ... :confused: :P

Ρε συ ... άσε μας να πούμε και καμιά μ***κια ... να χαρούμε! :P
Αμέσως να μας γειώσεις!!!!! :P:P
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Bill

Επιφανές μέλος

Ο Bill αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 10,408 μηνύματα.
Όπως μπορείτε να δείτε πλέον στο πρώτο ποστ του θέματος προστέθηκε λίστα με τις ιστορίες που βρίσκονται στο θέμα.

Έχουν αφαιρεθεί σε off-topic κάποιες διπλές ιστορίες και η ρήση του Αισώπου έχει μετακινηθεί στο θέμα "Είπαν...." εδώ.

Θέλω να ευχαριστήσω την Isiliel για την πολυτιμότατη βοήθεια της στο να μαζευτούν οι ιστορίες, να βρεθούν τίτλοι για ορισμένες από αυτές και να γίνει η λίστα που υπάρχει στο πρώτο θέμα.

Δημητρουλάκι mille merci που λένε και οι φίλοι μας οι Γάλλοι.:P :flowers:
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Isiliel

Επιφανές μέλος

Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 52 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
Εγώ σ' ευχαριστώ Bill· έκανες πολύ καλή δουλειά!
Θέλω να ευχαριστήσω με την ευκαιρία και τη Νεράιδα που έχει συνεισφέρει με τις περισσότερες ιστορίες! :thumbup:

Συνεχίζουμε ακάθεκτοι! ;)
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Neraida

Επιφανές μέλος

Η Bitch... αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 13,073 μηνύματα.
Αλλη μια ιδιαιτερη και αγαπημενη ιστορια....

Τα τέσσερα κεριά

Τα τέσσερα κεριά, έλιωναν, αργά αργά...
Ο χώρος ήταν τόσο ήσυχος, που μπορούσε να ακουστεί η συζήτησή τους.

Το πρώτο έλεγε:

«ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ Η ΕΙΡΗΝΗ»
Μα οι άνθρωποι δεν καταφέρνουν να με διατηρήσουν: πιστεύω ότι δεν μου μένει άλλο από το να συνεχίσω να σβήνω!
κι έτσι αφέθηκε σιγά σιγά να σβήσει ολοκληρωτικά

Το δεύτερο είπε:

«ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ Η ΠΙΣΤΗ»
Δυστυχώς δεν χρειάζομαι πουθενά. Οι άνθρωποι δεν θέλουν να ξέρουν για μένα, κι έτσι δεν έχει νόημα να παραμένω αναμμένο.
μόλις ολοκλήρωσε τα λόγια του, ένα ελαφρύ αεράκι φύσηξε πάνω του και το έσβησε.

Πολύ λυπημένο το τρίτο κερί, με τη σειρά του είπε:

«ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ Η ΑΓΑΠΗ»
Δεν έχω τη δύναμη να συνεχίσω να παραμένω αναμμένο. Οι άνθρωποι δεν μου δίνουν σημασία
και δεν αντιλαμβάνονται το πόσο σημαντικό είμαι. Αυτοί μισούν ακόμα και αυτούς που τους αγαπούν περισσότερο
...και χωρίς να περιμένει άλλο, το κερί αφέθηκε να σβήσει

Ξαφνικά...
ένα μωρό μπήκε στο δωμάτιο και είδε τα τρία κεριά σβηστά.
Φοβισμένο από το μισοσκόταδο, είπε:
«ΜΑ ΤΙ ΚΑΝΕΤΕ! ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΕΤΕ ΑΝΑΜΜΕΝΑ, ΕΓΩ ΦΟΒΑΜΑΙ ΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ!» και ξέσπασε σε δάκρυα

Τότε το τέταρτο κερί είπε με συμπόνια :
ΜΗ ΦΟΒΑΣΑΙ ΚΑΛΟ ΜΟΥ, ΜΗΝ ΚΛΑΙΣ. ΟΣΟ ΘΑ ΕΙΜΑΙ ΕΓΩ ΑΝΑΜΜΕΝΟ, ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΠΑΝΤΑ ΝΑ ΞΑΝΑΝΑΨΟΥΜΕ ΤΑ ΑΛΛΑ ΤΡΙΑ ΚΕΡΙΑ. Εγώ είμαι Η ΕΛΠΙΔΑ»

με μάτια λαμπερά και γεμάτα δάκρυα,
το μωρό πήρε το κερί της ελπίδας, και ξανάναψε όλα τα άλλα

ΗΘΙΚΟ ΔΙΔΑΓΜΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ:
ΑΣ ΜΗ ΣΒΗΣΕΙ ΠΟΤΕ Η ΕΛΠΙΔΑ ΜΕΣ ΤΙΣ ΚΑΡΔΙΕΣ ΜΑΣ...
...και καθένας από μας ας θυμάται (σαν εκείνο το μωρό),να ανάβει ξανά με την Ελπίδα,την Πίστη, την Ειρήνη και την Αγάπη
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Neraida

Επιφανές μέλος

Η Bitch... αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 13,073 μηνύματα.
Πλούτος, Ευτυχία & Αγάπη...

Μια γυναίκα φρόντιζε τον κήπο του σπιτιού της, όταν ξαφνικά βλέπει τρεις γέροντες, φορτωμένους με τις εμπειρίες της ζωής, να την πλησιάζουν στην είσοδο του σπιτιού .
Παρ'όλο που δεν τους γνώριζε, τους είπε:
Δεν σας γνωρίζω, όμως πρέπει να πεινάτε. Περάστε, αν θέλετε, να φάτε κάτι.
Αυτοί την ρωτάνε:
- Ο άντρας σου είναι στο σπίτι;
- Όχι, δεν είναι εδώ, απάντησε εκείνη.
- Τότε δεν μπορούμε να έρθουμε, της λένε οι γέροντες.
Όταν επιστρέφει ο σύζυγος, η γυναίκα του περιγράφει το περιστατικό.
- Ας έρθουν τώρα που επέστρεψα! ........
Η γυναίκα βγαίνει έξω να προσκαλέσει ξανά τους γέροντες στο τραπέζι, μιας και ήταν ακόμη εκεί.
- Δεν μπορούμε να έρθουμε όλοι μαζί, της λένε οι τρεις γέροντες
Η γυναίκα, έκπληκτη, τους ρωτά γιατί !
Ο πρώτος, λοιπόν, από τους τρεις της εξηγεί ξεκινώντας να της συστήνεται:
Είμαι ο Πλούτος, της λέει.
Της συστήνει, μετά, τον δεύτερο που είναι η Ευτυχία.
Και, τέλος, τον τρίτο που είναι η Αγάπη.
Τώρα, της λένε, πήγαινε στον άντρα σου και διαλέξτε ποιος από τους τρεις μας θα έρθει να φάει μαζί σας.
Η γυναίκα επιστρέφει στο σπίτι και διηγείται στον άντρα της αυτά που της είπαν οι γέροντες.
Ο άντρας ενθουσιάζεται και λέει:
-Τι τυχεροί που είμαστε! Να έρθει ο Πλούτος! Έτσι θα έχουμε όλα όσα επιθυμούμε!
Η σύζυγός του όμως δε συμφωνούσε:
-Και γιατί να μην έχουμε τη χαρά της Ευτυχίας;
Η κόρη τους που άκουγε από μια γωνιά, τότε, τους λέει:
-Δε θα'ταν καλύτερα να καλούσαμε την Αγάπη;
Το σπίτι μας θα είναι πάντα γεμάτο αγάπη!
-Ας ακούσουμε αυτό που λέει η κόρη μας,
λέει ο σύζυγος στη γυναίκα του.
-Πήγαινε έξω και πες στην Αγάπη να περάσει στο σπιτικό μας.
Η γυναίκα βγαίνει έξω και ρωτά:
-Ποιος από εσάς είναι η Αγάπη; Ας έρθει να δειπνήσει μαζί μας.
Η Αγάπη τότε ξεκινά να προχωρά προς το σπίτι...
...και οι δύο άλλοι να τον ακολουθούν!

Έκπληκτη η γυναίκα, ρωτά τον Πλούτο και την Ευτυχία:
-Εγώ κάλεσα μόνο την Αγάπη. Γιατί έρχεστε κι εσείς;!;!;
Και απαντούν κι οι τρεις γέροντες μαζί:
- Αν είχες καλέσει τον Πλούτο ή την Ευτυχία, οι άλλοι δύο θα έμεναν απ'έξω. Τώρα όμως που κάλεσες την Αγάπη...όπου πάει η Αγάπη, πάμε κι εμείς μαζί της!

Δεν έχει σημασία πού! Όπου υπάρχει Αγάπη, θα υπάρχει επίσης Πλούτος κι Ευτυχία!
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Obscura

Πολύ δραστήριο μέλος

Η Obscura αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 1,515 μηνύματα.
Ευτυχία χωρίς αγάπη γίνεται; :hmm:
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Neraida

Επιφανές μέλος

Η Bitch... αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 13,073 μηνύματα.
ΤΑ ΕΠΤΑ ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

Ζητήθηκε από μια ομάδα μαθητών να γράψουν μια λίστα με αυτά που κατά τη γνώμη τους ήταν τα σημερινά «Επτά θαύματα του κόσμου». Παρʼ ότι υπήρξαν κάποιες διαφωνίες, οι περισσότερες γνώμες αφορούσαν τα παρακάτω:

1. Οι Πυραμίδες της Αιγύπτου

2. Το Taj Mahal
3. Το Grand Canyon
4. Το κανάλι του Παναμά
5. Το Empire State Building
6. Η Βασιλική του Αγ. Πέτρου
7. Το Σινικό Τείχος

Ενώ μάζευαν τα γραπτά, ο δάσκαλος πρόσεξε ότι μια μαθήτρια δεν είχε τελειώσει ακόμη το γράψιμο. Τη ρώτησε λοιπόν αν είχε κάποιο πρόβλημα με τη λίστα της.

Το κορίτσι απάντησε «Ναι, έχω λίγο πρόβλημα. Δεν μπορώ εύκολα να αποφασίσω, γιατί είναι τόσα πολλά…»

Ο δάσκαλος είπε, «Πες μας λοιπόν τι έχεις γράψει, για να δούμε αν μπορούμε να σε βοηθήσουμε».

Το κορίτσι στην αρχή δίστασε, μα μετά διάβασε: Πιστεύω ότι τα Επτά Θαύματα του κόσμου είναι…

1. Να βλέπεις...




2. Να ακούς...




3. Να αγγίζεις...





4. Να γεύεσαι...




5. Να αισθάνεσαι...




6. Να γελάς...



7. Και να αγαπάς.



Η ησυχία στην αίθουσα ήταν τέτοια που θα άκουγες και μια καρφίτσα αν έπεφτε. Τα πράγματα που παραβλέπουμε σαν απλά και συνηθισμένα και που τα παίρνουμε για δεδομένα, είναι πραγματικά τόσο εκπληκτικά και άξια θαυμασμού!

Τα πιο πολύτιμα πράγματα στη ζωή δεν μπορείς να τα χτίσεις με το χέρι, ούτε να τα αγοράσεις.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Λυσανδρος

Νεοφερμένος

Ο Λυσανδρος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 42 ετών και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 85 μηνύματα.
ΚΙΚΕΡΩΝ -ΤΟΥΣΚΟΥΛΑΝΕΣ ΔΙΑΤΡΙΒΕΣ -
Ο ΔΡΟΜΟΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΥΤΥΧΙΑ

Πρόκειται για την πέμπτη από τις Τουσκουλανές διατριβές

Ο Δαμοκλής, ένας από τους κόλακες του Διονυσίου, μιλούσε συνεχώς για τη στρατιωτική υπεροχή του τυράννου, τον πλούτο του, το μεγαλείο της ισχύος του, την αφθονία στην οποία ζούσε, τη χλιδή των βασιλικών ανακτόρων του. Και επέμενε πως κανείς δεν ήταν ποτέ πιο ευτυχισμένος.
«Θα ήθελες, Δαμοκλή,» είπε ο τύραννος, «αφού αυτός ο τρόπος ζωής σε ενθουσιάζει, να τον γευθείς και εσύ ο ίδιος και να δοκιμάσεις κι εσύ πώς είναι να ζεις μέσα σε τόση ευτυχία;»
Και όταν ο Δαμοκλής απάντησε ότι θα το ήθελε πάρα πολύ, ο Διονύσιος διέταξε να τον βάλουν να ξαπλώσει σε ένα χρυσό ανάκλιντρο, πάνω στο οποίο απλώθηκε ένα εξαίσιο υφαντό κάλυμμα κεντημένο με τα πιο θαυμάσια σχέδια. Γύρω στο ανάκλιντρο διέταξε να τοποθετήσουν χρυσά και αργυρά τραπέζια περίτεχνα διακοσμημένα και σκαλισμένα με σχέδια κάλλους απείρου. Και ύστερα διέταξε να φέρουν τους πιο ωραίους, τους πιο θεσπέσιους νέους για σερβιτόρους, να στέκονται πλάι στο Δαμοκλή και να υποτάσσονται σε κάθε νεύμα του και να του προσφέρουν ό,τι επιθυμεί.
Και μόλις όλα ετοιμάστηκαν, ο Διονύσιος διέταξε να φέρουν ένα λαμπερό σπαθί και να το κρεμάσουν από το ταβάνι δεμένο σε μία λεπτή τρίχα αλόγου, ώστε το σπαθί να κρέμεται πάνω από το κεφάλι του ευτυχούς Δαμοκλή.
Και ο Δαμοκλής δεν ξανακοίταξε τους όμορφους σερβιτόρους, δεν ξανακοίταξε τα περίτεχνα σκεύη, δεν ξανάγγιξε κανένα από τα φαγητά, μόνο παρακαλούσε τον τύραννο να τον αφήσει να φύγει, διότι δεν είχε πια καμιά επιθυμία να γεύεται την ευτυχία του.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Subject to change

e-steki.gr Founder

Η Λία αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 37 ετών και επαγγέλεται Web developer. Έχει γράψει 15,891 μηνύματα.
Τη ρώτησε λοιπόν αν είχε κάποιο πρόβλημα με τη λίστα της.
Το κορίτσι απάντησε «Ναι, έχω λίγο πρόβλημα. Δεν μπορώ εύκολα να αποφασίσω, γιατί είναι τόσα πολλά…»
[...]

1. Να βλέπεις...
2. Να ακούς...
3. Να αγγίζεις...
4. Να γεύεσαι...
5. Να αισθάνεσαι..

6. Να γελάς..
7. Και να αγαπάς.

Αυτά είναι 7. Άρα γιατί δυσκολευόταν να αποφασίσει; Δεν ήξερε να μετράει;

(η σπαστικιά ξαναχτυπά :P)
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Neraida

Επιφανές μέλος

Η Bitch... αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 13,073 μηνύματα.
Εσυ θα με τρελλανεις!:P
Προφανως ειχε υποψιν της περισσοτερα και κατεληξε σε αυτα τα επτα!:P
Νταξ τωρα?!:P
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Subject to change

e-steki.gr Founder

Η Λία αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 37 ετών και επαγγέλεται Web developer. Έχει γράψει 15,891 μηνύματα.
Εσυ θα με τρελλανεις!:P
Προφανως ειχε υποψιν της περισσοτερα και κατεληξε σε αυτα τα επτα!:P
Νταξ τωρα?!:P
Όχι...
Αν είχε ήδη καταλήξει, γιατί είπε ότι δυσκολεύεται;
:P
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Neraida

Επιφανές μέλος

Η Bitch... αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 13,073 μηνύματα.
Όχι...
Αν είχε ήδη καταλήξει, γιατί είπε ότι δυσκολεύεται;
:P

Εισαι μεγαλος μπελας, το ξερεις?!:P
Κατεληξε αφου πρωτα ειχε δυσκολευτει να αποφασισει!:P
(και μη μου πεις οτι εχεις κι αλλη απορια!:P:P)
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Isiliel

Επιφανές μέλος

Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 52 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
Η ιστορία αναφέρεται σε έναν άνθρωπο που υπέφερε από βαθιά μελαγχολία. Επισκέφτηκε τους καλύτερους γιατρούς της εποχής του και κανείς απ' αυτούς δεν κατόρθωσε να τον βοηθήσει. Βρέθηκε κάποτε και στο ιατρείο ενός κορυφαίου γιατρού, ενός θεραπευτή της ψυχής.

Ο γιατρός είπε στον ασθενή του πως ίσως έβρισκε παρηγοριά, και το τέλος της μελαγχολίας του, στην αγάπη. Ο ασθενής αποκρίθηκε ότι η αγάπη δεν ήταν πρόβλημα γι' αυτόν, ότι κανείς ίσως στον κόσμο δεν είχε αγαπηθεί όσο ο ίδιος. Η επόμενη υπόδειξη του σπουδαίου ιατρού ήταν ότι θα έπρεπε ο ασθενής να ταξιδέψει, να δει άλλους τόπους. Ο άντρας απάντησε, χωρίς έπαρση, πως είχε επισκεφτεί κάθε γωνιά του πλανήτη. Ο γιατρός πρότεινε τότε διάφορες ασχολίες, όπως την ενασχόληση με την τέχνη, διάφορα αθλήματα,= και ό,τι άλλο μπόρεσε να σκεφτεί. Μάταιη προσπάθεια. Ο ασθενής τού απάντησε με τον ίδιο τρόπο: Είχε δοκιμάσει τα πάντα, τίποτα δεν τον είχε παρηγορήσει. [...]

"Α!" αναφώνησε στο τέλος ο γιατρός. "Έχω την τέλεια λύση για την περίστασή σας, κύριε. Πρέπει να παρακολουθήσετε μια παράσταση του μεγαλύτερου κωμικού της εποχής μας. Θα σας διασκεδάσει τόσο, που θα ξεχάσετε εντελώς τη μελαγχολία σας. Πρέπει να δείτε μια παράσταση του Μεγάλου Γκάρικ!"

Ο άντρας κοίταξε το γιατρό με το πιο θλιμμένο ύφος που μπορεί κανείς να φανταστεί και είπε: "Γιατρέ, αν αυτή είναι η συμβουλή σας, τότε είμαι χαμένος. Δεν υπάρχει θεραπεία για μένα. Βλέπετε, ο Μεγάλος Γκάρικ είμαι εγώ".

Don Juan Matus δια στόματος, Carlos Castaneda - Η ενεργός πλευρά του απείρου​
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Χρήστες Βρείτε παρόμοια

Top