Αρχική Forum
Νέα Δημοσίευση
Προσωπικές Συζητήσεις
Πολυμέσα - Gallery
Chat
Συνδεδεμένοι Χρήστες
Λίστα Αποκλεισμένων
Υπεύθυνοι του Forum
Chat and Fun
iSchool
Νωεύς
Τιμώμενο Μέλος
Ο Ιάσων αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Άγιο Πνεύμα (Σέρρες). Έχει γράψει 5,713 μηνύματα.
22-06-12
14:34
Γίνεται όλο και πιο φανερό, ότι η κρίση της «Ευρωζώνης» είναι αποτέλεσμα της παγκόσμιας παράνοιας, ενόψει ενός σταυροειδούς γεωπολιτικού οξύμωρου. Αφενός υπάρχει ο ανταγωνισμός του δυτικού εργάτη με τον ομόλογό του ανατολικό κι αφετέρου, η αντιπαράθεση του νότιου καταναλωτή προς τον βόρειο φορολογούμενο. Εδώ δεν πρόκειται απλά για οικονομική κρίση, αλλά για πανανθρώπινο ρίσκο, για το μέλλον αυτού που μετά τον β΄ παγκόσμιο πόλεμο κατακτήθηκε ως πολιτισμός, έναντι της «βαρβαρότητας του πολέμου».
Μία κατάρρευσή του Ευρώ, στην παρούσα φάση των παγκόσμιων «νομισματικών ισορροπιών», ακόμη και με πολιτικές υποτίμησής του στο επίπεδο 1/1 με το δολάριο, θα μπορούσε ίσως να μπορούσε να ελεγχθεί στο επίπεδο των G20, με σημαντικές παραχωρήσεις, αφενός των δυτικών προς τους ανατολικούς και των βορείων προς τους νότιους. Αλλά παρά ταύτα, και στο βαθμό που οι βόρειοι της Ευρώπης συνεχίσουν να σνομπάρουν τους νότιους των «λαϊκών αγορών» της και καταλήξουν σε χειρότερη κατάρρευσή του Ευρώ, ο πολύ ενδεχόμενα προδιαγραφόμενος «πόλεμος μεταξύ Ισραήλ και Ιράν» θα είναι
« θεραπευτική αγωγή», και για τη «γηραιά Ευρώπη»!
Η εποχή που διανύουμε ως Δύση φαντάζει ως το λυκόφως μίας ιστορικής εποχής «εκχριστιανισμού» της. Τότε στις αρχές της, ξεκίνησε με το μαστίγωμα των τοκογλύφων και των εμπόρων(«κερδοσκόπων») από τον Ιησού Χριστό και τελειώνει, με το καρότο και το μαστίγιο στο χέρι των «τοκογλύφων όλου του κόσμου ενωμένων». Πρόκειται για προφανή μεταστροφή των όρων και των αποσυμβολισμών, προσδοκιών και συμβόλων που ευαγγελίστηκε ο Χριστιανισμός, κυρίως προς τον δυτικό άνθρωπο. Πρόκειται εδώ για « κρίση πίστης»: με ιστορικό σύμβολο το «Ευρώ»! Ενός συμβόλου της σύγχρονης «Ευρωζώνης», αντιμέτωπου της σταυροειδούς παράνοιας που προειπωθηκε. Η σωτηρία του Ευρώ είναι ζήτημα παγκόσμιας ειρήνης ή παγκόσμιου πολέμου. Οι Γερμανοί, ως λαός, είναι δυνατό να υποκρίνονταν όλ’ αυτά τα χρόνια «μετά το Ολοκαύτωμα»; Με τα μέσα επηρεασμού τους σε χέρια «κατά βάθος αντι-γερμανικά», φοβάμαι πως, ναι!
Στην ελλαδική μας κουλτούρα ο περί σωτηρίας λόγος ανάγεται στους Πτολεμαίους. Ο πρώτος απ’ αυτούς, από Λαγίδης μετονομάστηκε Σωτήρ από τους Ροδίτες, όταν τους βοήθησε να ανεξαρτοποιηθούν από τους Μακεδόνες. Ήταν ακριβώς στην αρχή, που η ιστορία εφάρμοζε το δικό της «Καλλικράτη», για να διαλύσει πολιτικά τον Ελληνισμό, με τους «Επιγόνους»( του Μ. Αλέξανδρου). Έτσι στη συνέχεια, μέσα από το μυστικισμό, τον αποκρυφισμό και την ανασφάλεια, που έρχονται στα λογικά των απλών, λαϊκών ανθρώπων, χάρη στη διάλυση του κόσμου γύρω τους, προέκυψε το «ΙΧΘΥΣ», που παραπέμπει έκτοτε, στο …Θεό!
Οι άνθρωποι συνήθως «τρελαινόμαστε», όταν «ξεβολευόμαστε». Γινόμαστε σαν τα ψάρια, όταν είναι έξω απ’ τα νερά τους.(Μερικοί όμως μπορεί να γίνουμε ακόμη… και «ύαινες»!!!). Έτσι κάπως θα πρέπει να ήταν η κατάσταση των λαϊκών ανθρώπων, μετά την αποτυχία του Ελληνισμού, να μην ακολουθήσει το μονοπάτι του Σόλων, αλλά τη λεωφόρο του Πεισίστρατου, με τον Μ. Αλέξανδρο και τον «μακεδονικό δεσποτισμό». Η εμφάνιση του Χριστιανισμού στα όρια της πάλαι ποτέ ελληνικής «Οικουμένης», δεν μπορούσε παρά να ήταν η «αναζήτηση του τρίτου δρόμου»: εκείνον του «Ανθρώπου». Ο κάθε απλός λαϊκός άνθρωπος είχε (και πάντα έχει!!! ) την ανάγκη να αναγνωρίζεται «ως άνθρωπος». Στο σημείο αυτό της «αυτονοηματοδότησης», ιστορικά, η ελληνική απελπισία βρήκε καταφύγιο «στω Αγνώστω Θεώ» με τις ανάλογες «αυτονόητες προσδοκίες»(υπαρκτική αρχή του αληθινά δημοκρατικού πολιτεύματος! ).
Ο Χριστιανισμός απλώθηκε στους Έλληνες βασικά, σκανδαλίζοντάς τους: τους πρότεινε την αθανασία, μέσω της αιώνιας ζωής. Εκεί που τους αλλοτρίωσε όμως ήταν στο ζήτημα της Δημοκρατίας. Το εφικτό όριο του ιστορικού Χριστιανισμού δεν μπορούσε, παρά να είναι ο «μακεδονικός δεσποτισμός».
(συνεχίζεται )
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Νωεύς
Τιμώμενο Μέλος
Ο Ιάσων αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Άγιο Πνεύμα (Σέρρες). Έχει γράψει 5,713 μηνύματα.
26-06-12
11:40
(συνέχεια)
Ο μακεδονικός δεσποτισμός («δυναστεία» ) υπήρξε στη δομή και τη λειτουργία του μία πρωτόλεια εφαρμογή του «δημοκρατικού συγκεντρωτισμού», όπως αυτός διαμορφώθηκε με το Στάλιν στο «Κόμμα» (του) και διατηρείται ακόμη (εκτός του ΚΚΕ ) και σε όλα τα «κόμματα εξουσίας» της Ελλάδας(πλην στο ΣΥΡΙΖΑ ακόμη, με τις «συνιστώσες» του!). Βασικό εργαλείο του εξ αρχής υπήρξε το «Σώμα των Σωματοφυλάκων» ( κάτι σαν το Πολίτμπυρο ), ακριβώς για το σώμα του «Ενός». Από τον Μ. Αλέξανδρο βέβαια , μέχρι τον «Μέγα Πατερούλη», ο δεσποτισμός εν γένει διάνυσε, περισσότερα από δύο χιλιάδες χρόνια, κόντρα και σε πείσμα της Δημοκρατίας, να φθάσει έστω στο «βάθος», της λεγόμενης «Αθηναϊκής». Λες κι επειδή τότε ήταν μόνον η Εκκλησία του Δήμου, ενώ τώρα υπάρχουν οι αμέτρητες «εκκλησίες» των θεϊστών αφενός και των άθεων αφετέρου. Πάντως, είν’ αλήθεια, ότι και τότε η Αθήνα ήταν, το σύνολο των ενοριών της. Αλλά ήταν ενορίες λαϊκές και όχι, κατ’ ευθείαν, «εκκλησιαστικές»! Μία ιστορικά σημαντική διαφορά μεταξύ Μ. Αλέξανδρου και Στάλιν, είναι αλήθεια, υπήρξε η πρόνοια του δεύτερου, να ξεπαστρέψει και σωματικά τους «σωματοφύλακες», που κληρονόμησε από τον Λένιν. Ίσως να υπήρξε θιασώτης των ιστορικών φημών( κυρίως μεταξύ των Ρώσων Χριστιανών), που θέλουν τον Μακεδόνα στρατηλάτη θύμα του ... «Σώματός» του!
(συνεχίζεται)
Ο μακεδονικός δεσποτισμός («δυναστεία» ) υπήρξε στη δομή και τη λειτουργία του μία πρωτόλεια εφαρμογή του «δημοκρατικού συγκεντρωτισμού», όπως αυτός διαμορφώθηκε με το Στάλιν στο «Κόμμα» (του) και διατηρείται ακόμη (εκτός του ΚΚΕ ) και σε όλα τα «κόμματα εξουσίας» της Ελλάδας(πλην στο ΣΥΡΙΖΑ ακόμη, με τις «συνιστώσες» του!). Βασικό εργαλείο του εξ αρχής υπήρξε το «Σώμα των Σωματοφυλάκων» ( κάτι σαν το Πολίτμπυρο ), ακριβώς για το σώμα του «Ενός». Από τον Μ. Αλέξανδρο βέβαια , μέχρι τον «Μέγα Πατερούλη», ο δεσποτισμός εν γένει διάνυσε, περισσότερα από δύο χιλιάδες χρόνια, κόντρα και σε πείσμα της Δημοκρατίας, να φθάσει έστω στο «βάθος», της λεγόμενης «Αθηναϊκής». Λες κι επειδή τότε ήταν μόνον η Εκκλησία του Δήμου, ενώ τώρα υπάρχουν οι αμέτρητες «εκκλησίες» των θεϊστών αφενός και των άθεων αφετέρου. Πάντως, είν’ αλήθεια, ότι και τότε η Αθήνα ήταν, το σύνολο των ενοριών της. Αλλά ήταν ενορίες λαϊκές και όχι, κατ’ ευθείαν, «εκκλησιαστικές»! Μία ιστορικά σημαντική διαφορά μεταξύ Μ. Αλέξανδρου και Στάλιν, είναι αλήθεια, υπήρξε η πρόνοια του δεύτερου, να ξεπαστρέψει και σωματικά τους «σωματοφύλακες», που κληρονόμησε από τον Λένιν. Ίσως να υπήρξε θιασώτης των ιστορικών φημών( κυρίως μεταξύ των Ρώσων Χριστιανών), που θέλουν τον Μακεδόνα στρατηλάτη θύμα του ... «Σώματός» του!
(συνεχίζεται)
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
