Αθεΐα και ηθική

Αρχική Δημοσίευση από Δεσμώτης:

value, τι κάνεις μπρο?

like snows.

σε θυμάμαι.


μακράν η πιο σεμνή γραφή του στεκιού,
αν και μετά το σεμνά και ταπεινά της πολιτικής
δε ξέρω πόσο κολακεύει σαν φιγκιουρ οφ σπιτς.



Τελικά οι γιούζερς είναι σαν τους μπάφους. Πρέπει να γυρίζουν.

bazinga και wb.

Click για ανάπτυξη...

Γεια σου φίλε Δεσμώτη, με έκανες και γέλασα, να 'σαι καλά. Ευχαριστώ για τα καλά λόγια, και χαίρομαι που βλέπω ανθρώπους που εκτίμησα να με καλωσορίζουν και πάλι.

Πολλές έννοιες έχει διαστρεβλώσει η σύγχρονη πολιτική και πού είσαι ακόμα... Γι' αυτό και τη γράφω στα παλαιότερα των υποδημάτων μου και ασχολούμαι μαζί της τόσο, όσο να μη με θεωρεί χαζό.

Φαν κι εσύ του μπινγκ μπανγκ θύορι βλέπω ε;

Έτσι όπως το βλέπω κι όπως το νοιώθω εγώ, δεν είναι υποβιβασμός το να πιστεύω σε κάτι ανώτερο από εμένα. Αντιθέτως το βλέπω ως κάλεσμα για εξύψωση.

Στο δεύτερο ερώτημα, απαντώ με σιγουριά, ναι αν και δεν έχω απτή κατάθεση να κάνω.

Δεν είναι κακό το να θες να δεις με τα μάτια σου. Ο Τόμας, ήταν μαθητής του Χριστού μην ξεχνάς. Κι όταν του ζήτησε να ψηλαφίσει τις πληγές Του μετά την ανάστασή Του για να βεβαιωθεί ότι είναι όντως Εκείνος, καθόλου δεν του το αρνήθηκε, ούτε τον κατακεραύνωσε για την αμφιβολία του. Ούτε είναι απαραίτητο να πιστεύεις για να δεις. Πολλοί άνθρωποι έγιναν μάρτυρες θαυμάτων χωρίς να έχουν πίστη. Άλλωστε, δια της αμφιβολίας κατέληξα σε αυτά που γράφω σήμερα.

Ανήθικος ίσως είναι ο τρόπος με τον οποίο χειρίζονται διάφοροι τέτοια και άλλα θέματα. Ωστόσο, ο δαιμονισμός ισχύει και υπάρχει. Υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν να σου επιβεβαιώσουν την αλήθεια του γεγονότος. Μάλιστα, ανήθικο ή μη, μπορείς να το διαπιστώσεις και ιδίοις όμμασι. Αν και δεν είδα το εν λόγω ντοκιμαντέρ, υπάρχουν άνθρωποι που διαβιούν την καθημερινότητά τους για χρόνια όντας δαιμονισμένοι. Απλώς έτσι και σου τύχει να είσαι δίπλα τους την ώρα της "κρίσης", μάλλον θα ψάξεις να βρεις καράβι να φύγεις όπως λέει και η φράση.

Ελπίζω κι εύχομαι, να αξιωθούμε να τα πούμε ιν πάραντάις

Για εμένα, όχι.

Click για ανάπτυξη...

η διαφορά του φανατισμένου πιστού από τον υγιή πιστό
βρίσκεται στη χρήση, αυτής ακριβώς της φράσης.

και θυμήθηκα την πετυχημένη διαφήμιση με την κοπέλα
που προσπαθεί να αλλάξει λάστιχο και της λέει ο γκόμενος:

σου έχω πει, ότι τπτ δε γίνεται με το σταυρό στο χέρι.

πέρα από το αστείο με το σταυροκατσάβιδο,
θα είχε ενδιαφέρον μια προσπάθεια ανατροπής της λογικής αυτής
(ότι δηλ. αντιθέτως, γίνονται πολλά)
παρά να στεκόμαστε σαν στήλη άλατος μπροστά στο βαρυκάρδιο
και πικραμένο νόημα των λέξεων Θ ε λ η μ α Θ ε ο υ .


χωρίς να θέλω να σε τρομάξω, να ξέρεις ότι έχουμε αρκετούς λόγους
να αυτοκτονήσουμε και αφού αποδειχτεί ότι υπάρχει θεός, ακόμη κι αν
ανεβάσουν φώτο της σκιομορφής του από το μοναχικό ουράνιο κοτέτσι.

Όλες οι θρησκείες που έχουνε περάσει από αυτό το πλανήτη, από την πιο αρχαία παγανιστική, ως την πιο πρόσφατη αίρεση έχουν ένα κοινό σημείο. Όλες δίνουν μια απάντηση σε ένα ερώτημα που τυραννά τον άνθρωπο από γεννησιμιού του. Τι συμβαίνει μετά το θάνατο?

Πολλοί μπορεί να μην θέλουν να το παραδεχτούν, αλλά κατά βάθος είμαστε όλοι εγωιστικά όντα, μας αρέσει ο εαυτός μας και η ζωή, και θέλουμε να ζήσουμε όσο περισσότερο μπορούμε. Αν δίνατε και για πάντα. Ενώ βλέπουμε καθημερινά το θάνατο να χτυπάει την πόρτα στους γύρω μας, αρνούμαστε να συμβιβαστούμε με αυτή τη σκληρή πραγματικότητα και ψάχνουμε εναγωνίως να πιαστούμε από ο,τι βρούμε εύκαιρο.

Προσωπικά πιστεύω πως μόνο αντιμετωπίζοντας καταπρόσωπο την ματαιότητα της ύπαρξής μας, μόνο αναγνωρίζοντας το τέλος της με το θάνατο μπορούμε να εκτιμήσουμε πραγματικά την ομορφιά της ζωής και να ζήσουμε στο φουλ την κάθε μας στιγμή. Ακόμα και όταν πεθάνουμε, η ζωή μας δεν τελειώνει εκεί. Συνεχίζουμε να ζούμε μέσα από τα παιδιά μας. Μέσα από τα πράγματα που τους έχουμε διδάξει, καθώς και μέσα από τα πράγματα που έχουμε αφήσει παρακαταθήκη στην ανθρωπότητα.

Μακάρι να υπάρχει και δεύτερη και τρίτη ζωή. Εμένα δε θα με χάλαγε καθόλου. Αλλά μέχρι να γνωρίζουμε κάτι τέτοιο, ας επικεντρωθούμε στην παρούσα ζωή μας και στο πως θα την κάνουμε καλύτερη για εμάς και τους γύρω μας. Όχι μετά θάνατον, τώρα.

Αρχική Δημοσίευση από Δεσμώτης:

χωρίς να θέλω να σε τρομάξω, να ξέρεις ότι έχουμε αρκετούς λόγους
να αυτοκτονήσουμε και αφού αποδειχτεί ότι υπάρχει θεός, ακόμη κι αν
ανεβάσουν φώτο της σκιομορφής του από το μοναχικό ουράνιο κοτέτσι.

Click για ανάπτυξη...

Εμένα το λες... το γνωρίζω πολύ καλά αυτό φίλε Δεσμώτη.

Αρχική Δημοσίευση από Ξεχασμένος:

Όλες οι θρησκείες που έχουνε περάσει από αυτό το πλανήτη, από την πιο αρχαία παγανιστική, ως την πιο πρόσφατη αίρεση έχουν ένα κοινό σημείο. Όλες δίνουν μια απάντηση σε ένα ερώτημα που τυραννά τον άνθρωπο από γεννησιμιού του. Τι συμβαίνει μετά το θάνατο?

Πολλοί μπορεί να μην θέλουν να το παραδεχτούν, αλλά κατά βάθος είμαστε όλοι εγωιστικά όντα, μας αρέσει ο εαυτός μας και η ζωή, και θέλουμε να ζήσουμε όσο περισσότερο μπορούμε. Αν δίνατε και για πάντα. Ενώ βλέπουμε καθημερινά το θάνατο να χτυπάει την πόρτα στους γύρω μας, αρνούμαστε να συμβιβαστούμε με αυτή τη σκληρή πραγματικότητα και ψάχνουμε εναγωνίως να πιαστούμε από ο,τι βρούμε εύκαιρο.

Προσωπικά πιστεύω πως μόνο αντιμετωπίζοντας καταπρόσωπο την ματαιότητα της ύπαρξής μας, μόνο αναγνωρίζοντας το τέλος της με το θάνατο μπορούμε να εκτιμήσουμε πραγματικά την ομορφιά της ζωής και να ζήσουμε στο φουλ την κάθε μας στιγμή. Ακόμα και όταν πεθάνουμε, η ζωή μας δεν τελειώνει εκεί. Συνεχίζουμε να ζούμε μέσα από τα παιδιά μας. Μέσα από τα πράγματα που τους έχουμε διδάξει, καθώς και μέσα από τα πράγματα που έχουμε αφήσει παρακαταθήκη στην ανθρωπότητα.

Μακάρι να υπάρχει και δεύτερη και τρίτη ζωή. Εμένα δε θα με χάλαγε καθόλου. Αλλά μέχρι να γνωρίζουμε κάτι τέτοιο, ας επικεντρωθούμε στην παρούσα ζωή μας και στο πως θα την κάνουμε καλύτερη για εμάς και τους γύρω μας. Όχι μετά θάνατον, τώρα.

Click για ανάπτυξη...

Συμφωνώ με πολλά από αυτά που είπες Ξεχασμένε. Με την πρώτη παράγραφο, απόλυτα.

Με την δεύτερη ξέρω ότι θα συμφωνούσαν μαζί σου οι περισσότεροι. Διαφωνώ μόνο προς την ζωή για πάντα. Νο θενκς, δε θα πάρω, αλλά αυτό αναγνωρίζω ότι είναι βίτσιο δικό μου.

Στην τρίτη παράγραφο, συμφωνώ με την αρχή. Μάλιστα, αν δεν κάνουμε αυτό που λες στην πρώτη φράση σου, ούτε σωστοί άθεοι θα είμαστε, ούτε σωστοί πιστοί. Το επόμενο που λες, απλώς αποτελεί κατ' εμέ, ρομαντική έκφραση του εγωισμού μας που ανέφερες προηγούμενα και μια αυταπάτη για να μη δεχτούμε ότι στην ουσία με το θάνατο χανόμαστε (για όσους πιστεύουν κάτι τέτοιο). Ωστόσο, τίποτα δε χάνεται, το 'πε κι ο Αϊνστάιν που λέει και το γνωστό τραγούδι. Η διαφωνία μας έγκειται στο τι γίνεται μετά.

Για την τέταρτη παράγραφο, θα μπορούσα ακόμα και να σε φιλήσω!

Πιστευω στον Θεο κ δεν θελω να κανω υποθεσεις ή να αμφισβητισω για το πως κ γιατι.
Διαβασα καπου οτι οι ατομικες μας αδυναμιες ειναι μεγαλες κ ο στοχος μας για αγιοτητα ειναι πολυ υψηλος γι αυτο κ τα κανουμε θαλασσα τις περισσοτερες φορες!
Προτιμω να μη γνωριζω πολλα,οχι για να μην επειρεαζομαι,αλλα για να κρατησω την οποια αθωοτητα μπορει να εχω, αθραυστη
κ να φροντιζω καθε μερα το μυαλο μου κ την ψυχη μου να λειτουργουν με βαση την λογικη κ την αγαπη αντιστοιχα.(τρομακτικα δυσκολο)
Παραταυτα διαβασα λιγα αλλα αρκετα για μενα ωστε να μπορεσω να καταλαβω τι σημαινει να ειναι καποιος αθεος αλλα ακρη δεν εβγαλα
οποτε κ δεν συνεχισα να ερευνω επι του θεματος.Το αφηνω λοιπον σε αυτους που νιωθουν ετσι να το αναπτυξουν περισσοτερο!
Αυτα τα λιγα οσον αφορα την αθεια.
Η δικη μου εκτιμηση τωρα σχετικα με την ηθικη ειναι καθαρα υποκειμενικη για τον καθε ανθρωπο.
Ολοι οι ανθρωποι οταν γεννιομαστε μας δινεται αυτο το θειο δωρο που λεγεται ζωη!
Απο κει με επειτα ο καθενας μας σκεφτεται,αισθανεται κ πρατει αναλογα με τις εμπειριες που βιωνει στην καθημερινοτητα του
κ μεσα απο αυτες μεταμορφωνεται σε αυτο που πιστευει ή που θελει να γινει.
Αναρωτιεμαι αν γνωριζουμε πραγματικα τι σημαινει να εισαι ηθικος.
Γι αυτο κ εψαξα να μαθω τι σημαινει η λεξη ηθικη κ να τι βρηκα:
Ηθικη ειναι ο κλαδος της φιλοσοφιας που ασχολειται αρχικα με το ποιες ανθρωπινες πραξεις ειναι αποδεκτες κ ορθες κ ποιες αναρμοστες κ λανθασμενες.Αλλα επειδη στα θεματα ηθικης σπανια υπαρχει μια γενικη συμφωνια αποψεων κ ακομα κ ο προσδιορισμος ποιο ειναι το κεντρικο ή θεμελιωδες ζητημα,ειναι κ αυτο αντικειμενο διαφωνιων,φτανουμε στο συμπερασμα οτι η ηθικη ειναι υποκειμενικη!
Αρα δεν μπορουμε να γνωριζουμε αν ειτε αθεος ειτε οχι,ειναι ή δεν ειναι ηθικος,αφου το ενα δεν προυποθετει το αλλο!

Αισθανομαι οτι κανεις σε αυτη τη ζωη δεν ειναι μικρος κ τιποτενιος ή ακομα κ ανηθικος.
Μονον οταν αναμετριεται κανεις με τον Θεο νιωθει μικρος κ τιποτενιος αλλα νομιζω οτι αυτη η αισθηση δεν μειωνει καποιον
αλλα αντιθετα τον κινητοποιει στο να Τον πλησιασει!(ταπεινη μου αποψη )
Γι αυτους που δεν πιστευουν στον Θεο,δεν εχω το δικαιωμα να περιγραψω αλλα ουτε κ να εκφερω αλλη γνωμη,εκτος απο αυτα που ανεφερα πιο πανω!

παιδια ηρεμα

ειναι γνωστο οτι οι αθεοι θυσιαζουν κουταβακια και βιαζουν μωρα παιδια στο ονομα της επιστημης

Αγαπητε μου scandal,
νομιζω πως οτι χρειαζεται να μαθουμε βρισκεται παντα μπροστα στα ματια μας,
αρκει να κοιταμε γυρω μας με σεβασμο κ προσοχη!(προσωπικα ''μπαινω'' αποτομα σε καμια στροφουλα,αλλα ξαναβρισκω ευθεια)
Σκεφτομαι λοιπον, πως οταν καποιος ειναι διχασμενος δεν καταφερνει να αντιμετωπισει
την ζωη με αξιοπρεπεια κ με ειληκρινη αθωοτητα,αλλα με αμφισβητηση,ανησυχια κ φοβο.(προσωπικη μου εκτιμηση)
Ειναι οπως οταν ενα διαιρεμενο βασιλειο που δεν μπορει να αντισταθει στις επιθεσεις του εχθρου.

Νιωθω λοιπον, οτι η υπερμετρη ανησυχια καταληγει να διωξει καθε ιχνος χαρας απο τη ζωη!

Γι αυτο κ προτιμω να σκεφτομαι μικρα πραγματα,
χωρις αυτο να σημαινει οτι σκεφτομαι χαμηλοφωνα!(προφανως ειμαι απο τους ''αλλους''... μαγκες)

Αρχική Δημοσίευση από Scandal:

Με σεβασμό, προσοχή και αμφισβήτηση!
Μην ξεχνάς ότι την αμφισβήτηση πρώτοι την εφηύραμε σαν παιδιά, προτού "ωριμάσουμε και δεν απορούμε με τίποτα" (που λέει και η Δημουλά). Ακόμα και η αμφισβήτηση του εαυτού, μπορεί να οδηγήσει ένα επίπεδο πάνω όταν κάποιος βλέπει ότι κάτι "δεν πάει καλά", αφού αποτελεί προυπόθεση για μία νέα αρχή.
Ίσα ίσα που το να παρατηρείς και να αμφισβητείς είναι ίσως ένα από τα πιο ενδιαφέροντα πράγματα στη ζωή! Πως θα ξεπεράσει κανείς το θυμό και τον φόβο, αν πρώτα δεν τα αμφισβητήσει; Δεν πρόκειται για συρρέουσες έννοιες, αλλά για μάλλον αντίθετες!
Η αμφισβήτηση αποτελεί κάτι το θεμελιώδες για τη συγκρότηση μιας προσωπικότητας/συμπεριφοράς/νοημοσύνης και αποτελεί το πρώτο βήμα για να μεταβεί κανείς από ένα σημείο "ισορροπίας" σε ένα άλλο (εξέλιξη).

Πάντως δεν κατάλαβα τι μπορεί να γνωρίζει κάποιος ικανό να προσβάλλει την αθωότητά του.
Αυτά που γράφεις μου φαίνονται σαν φόβος και ανησυχία απέναντι στη γνώση (πρόσεξε ότι χρησιμοποιώ ακριβώς τις ίδιες λέξεις που χρησιμοποίησες κι εσύ).

Click για ανάπτυξη...

Το θεμα μας ομως καλε μου Scandal ειναι η αθεια κ η ηθικη!
Εσυ νομιζω οτι αναφερεσαι κυριως σε θεματα συμπεριφορας και πως μπορει κανεις να αντιμετωπισει
διαφορες καταστασεις με βαση τις εμπειριες που εχει αποκομισει σε καθε βημα της ζωης του!
Παρατηρω κ αμφισβητω ή δεχομαι καταστασεις που μου συμβαινουν καθημερινα κ ανταποκρινομαι αναλογα!

Την αμφισβητηση,την ανησυχια και τον φοβο τα αναφερω στο θεμα της αθειας που γι αυτο εκφερουμε αποψη
κ οχι για θεματα προσωπικοτητας!

Γι αυτο λοιπον στο μονο πραγμα που δεν διαπραγματευομαι ειναι να προσπαθησω να ανακαλυψω αμφισβητωντας ή οχι
την πιστη μου στον Θεο.Εχω κατασταλαξει στο θεμα της θρησκειας πιστευω στον Θεο κ δεν με
ενδιαφερει να αποκομισω περισσοτερα!

Αφηνω την ψυχη μου αθωα να πιστευει στον Θεο,ετσι οπως νιωθω εγω,
χωρις να την ''προσβαλλω'' με φοβιες,ανησυχιες και αμφισβητησεις!