Πάντως η συμβίωση σε μια μακροχρόνια σχέση είναι δύσκολη... ειδικά όταν καταλήξει σε 24ωρη τριβή!Πόσο μάλλον όταν ένας ή και οι δυο "θυσιάζουν" κομμάτια της προσωπικότητάς τους, του "χώρου" τους για χάρη του άλλου! Όσος έρωτας, όση αγάπη κι αν υπάρχει, η φθορά είναι αναπόφευκτη... γι' αυτό και θέλει διαρκή προσπάθεια ώστε να τηρούνται οι ισορροπίες!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
gsova
Δραστήριο μέλος
Προσωπικά, δεν θα άντεχα να είμαι ας πούμε 5 χρόνια με κάποια και ο καθένας να κοιμάται σπίτι του και η μόνη καθημερινή συμβίωση να είναι στις διακοπές. Θέλεις να γίνεις κομμάτι της ζωής του άλλου, θέλεις να μοιραστείς πράγματα και όλα αυτά θα τα μοιραστείς μόνο μέσα από την καθημερινότητα. Τα ΣΚ που βγαίνουμε και στις διακοπές, φοράμε (συνήθως) το καλό μας πρόσωπο. Στα δύσκολα θα φανούν πολλά. Τώρα εάν η συμβίωση συνεπάγεται και επισημοποίηση (και τι είδους) αυτό έχει να κάνει με πολλούς παράγοντες. Δεν είναι ανάγκη να αρραβωνιαστείς/παντρευτείς για να συμβιώσεις όπως δεν είναι ανάγκη να παντρευτείς για να κάνεις παιδιά. Τα ανωτέρω αποτελούν κοινωνικές/θρησκευτικές/νομικές ντιρεκτίβες που θεωρώ ότι καλό είναι ναι-μεν να υπάρχουν χωρίς όμως να πρέπει να λειτουργούν δεσμευτικά.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Άρα πάνω από 1 χρόνο για συμβίωση και λόγια για το μέλλον... Και προς τα 4 πια, για επισημοποίηση...
Βέβαια, πιστεύω ότι αν είμαι στα 35 μου και μόνη/σε μη-επίσημη σχέση, θα μπορώ να διακρίνω πολύ καλύτερα, το αν η σχέση έχει προοπτική, και αν είναι να προσωρήσει σε δεσμέυσεις.
Αλλά όταν ακούω για 22 ετών νέους, να κάνουν σχέδια ενώ ίσα που έχουν κλείσει ένα χρόνο (και αν), κάπου αναρωτιέμαι αν θα αντέξει αυτό...
Την έχω την σκέψη αρκετές φορές. Θεωρείτε πως οι άνθρωποι πρέπει να επισημοποιούν τις σχέσεις τους σχετικά γρήγορα; (ως επισημοποιήση εννοώ ακόμα και την συμβίωση, όχι απλά τον γάμο) Διότι εγώ τουλάχιστον έχω την εντύπωση πως στη βράση κολλάει το σίδερο και πως μετά από τα 2 χρόνια πρέπει οπωσδήποτε να προχωράει η σχέση σε άλλο επίπεδο.. (εκτός κι αν υπάρχουν οικονομικοί λόγοι/οι σύντροφοι είναι πολύ μικροί ηλικιακά) Αλλιώς πιστεύω πως επέρχεται μεγάλη φθορά...
Απλά, στο θέμα μας... Ε, δύο χρόνια δεν είναι πια η βράση! Για μένα είναι ενδεικτικό σημείο της ωρίμανσης της σχέσης, πάντα σε συνάρτηση με την ηλικία: θέλω να πιστεύω ότι δύο ενήλικες κατασταλαγμένοι σχετικά, αν έχουν σχέση για 2 χρόνια και βάλε, έχουν όντως λόγο, όντως μία ποιοτική σχέση!
Από κει και πέρα, όντας 2 χρόνια με τον ιχλίμπεντιχ και έχοντας στον περίγυρο ζευγάρια που είναι μαζί 5-7 χρόνια σε συμβίωση, δεν πιστεύω να νιώσω στα επόμενα 2 χρόνια "ξεκρέμαστη".
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Oralee
Τιμώμενο Μέλος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Tall
Νεοφερμένος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Απλά είναι μαζί, χωρίς θρησκευτική ή πολιτική επισημοποίηση...
Προσωπικά δε με εκφράζει αυτό, αλλά... τι να πεις.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Oralee
Τιμώμενο Μέλος
Αλλά ακόμα και γονείς να μην υπάρχουν που να έχουν τέτοια συμπεριφορά, είναι γενικά άλλη η αντιμετώπιση των παντρεμένων ζευγαριών τόσο από τον περίγυρό τους, όσο και από το ίδιο το κράτος.. κι αν δεν μιλάμε για δύο ανθρώπους που έχουν ξαναπαντρευτεί και μετά χωρίσει, οπότε το 'χουν δει το έργο, θεωρώ πως ο γάμος είναι καλή κίνηση για να δηλώσεις σε όλους πόσο σοβαρά βλέπεις την κατάσταση
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Μιλώντας πάντα για Ελλάδα, όπου πολλοί μένουν μέχρι μεγάλη ηλικία με γονείς, ή απλά όχι με το έτερον ήμισυ...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
soydelsur
Δραστήριο μέλος
Πάντως, Καγίρα'μ, πλέον είναι αρκετά τα ζευγάρια, που προτιμούν το μοντέλο "σύντροφοι ζωής"! Το μεταφράζω από τα γερμανικά, Lebensparter, δεν ξέρω αν υπάρχει άλλος όρος...
Απλά είναι μαζί, χωρίς θρησκευτική ή πολιτική επισημοποίηση...
Προσωπικά δε με εκφράζει αυτό, αλλά... τι να πεις.
Να γιατί μας θεωρούν τόσο τριτοκοσμικούς στην Ευρώπη. Θα περάσουν πολλά χρόνια μέχρι να εξελιχθεί αυτό το μοντέλο στην Ελλάδα.
Η επισημοποίηση γίνεται για όλους. Και για τους γονείς και για το ζευγάρι και για την κοινωνία.
Τώρα αν αυτό εξυπηρετεί στην ποιότητα της σχέσης..τι να πω. Επιφυλάσσομαι.
Αυτοεκτίμηση, επιβεβαίωση, αποδοχή..ποιος τα έχει ανάγκη όταν είναι ευτυχισμένος;;
Όλα μία επιχείρηση είναι.Απο την πρόταση με το μονόπετρο..μέχρι το τέλος.Εκεί η έταιροι δε, πρέπει να διεκδικήσουν ο,τι τους στέρησε η άλλοτε μοναδική τους αγάπη.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Επίσης εγώ δεν είμαι υπέρ αυτού του μοντέλου σχέσης... Αλλά είναι ένα είδος επισημοποίησης!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Oralee
Τιμώμενο Μέλος
Φυσικά και ΔΕΝ αρκεί για τους περισσότερους. Εγώ όσο συζούσα είχα αισθανθεί πολλές φορές κάποιους να με κοιτάζουν με ύφος "ποια-νομίζεις-πως-είσαι-εσύ;" ακριβώς επειδή δεν ήμουν παντρεμένη και άρα δεν είχα δικαιώματα, ήμουν απλά η επίσημη γκόμενα! Και με δεδομένο ότι μισώ τους αρραβώνες και τους θεωρώ εντελώς άκυρο θεσμό, ε, καλύτερα να παντρευτώ να μη πρέπει να αντιμετωπίζω τέτοια. (Και ναι αδιαφορούσα και γελούσα, αλλά η ουσία δεν άλλαζε.. αυτοί οι άνθρωποι στη πρώτη ευκαιρία θα έλεγαν στον φίλο μου πως δεν του είμαι τίποτα.. κι αυτό μόνο ως σκέψη αρκεί για να με εξοργίσει!)Πιστεύεις ότι η συμβίωση δεν αρκεί;
Μιλώντας πάντα για Ελλάδα, όπου πολλοί μένουν μέχρι μεγάλη ηλικία με γονείς, ή απλά όχι με το έτερον ήμισυ...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Niyia
Διάσημο μέλος
Φυσικά και ΔΕΝ αρκεί για τους περισσότερους. Εγώ όσο συζούσα είχα αισθανθεί πολλές φορές κάποιους να με κοιτάζουν με ύφος "ποια-νομίζεις-πως-είσαι-εσύ;" ακριβώς επειδή δεν ήμουν παντρεμένη και άρα δεν είχα δικαιώματα, ήμουν απλά η επίσημη γκόμενα! Και με δεδομένο ότι μισώ τους αρραβώνες και τους θεωρώ εντελώς άκυρο θεσμό, ε, καλύτερα να παντρευτώ να μη πρέπει να αντιμετωπίζω τέτοια. (Και ναι αδιαφορούσα και γελούσα, αλλά η ουσία δεν άλλαζε.. αυτοί οι άνθρωποι στη πρώτη ευκαιρία θα έλεγαν στον φίλο μου πως δεν του είμαι τίποτα.. κι αυτό μόνο ως σκέψη αρκεί για να με εξοργίσει!)
αλλά κ από την άλλη βρε κορίτσια, τι παραπάνω μας δίνει ένα παλιόχαρτο γάμου? Μας δεσμέυει περισσότερο?
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
μου έχει συμβεί κι εμένα και συμφωνώ μαζί σου απολύτως για το θέμα των αρραβώνων κλπΦυσικά και ΔΕΝ αρκεί για τους περισσότερους. Εγώ όσο συζούσα είχα αισθανθεί πολλές φορές κάποιους να με κοιτάζουν με ύφος "ποια-νομίζεις-πως-είσαι-εσύ;" ακριβώς επειδή δεν ήμουν παντρεμένη και άρα δεν είχα δικαιώματα, ήμουν απλά η επίσημη γκόμενα! Και με δεδομένο ότι μισώ τους αρραβώνες και τους θεωρώ εντελώς άκυρο θεσμό, ε, καλύτερα να παντρευτώ να μη πρέπει να αντιμετωπίζω τέτοια. (Και ναι αδιαφορούσα και γελούσα, αλλά η ουσία δεν άλλαζε.. αυτοί οι άνθρωποι στη πρώτη ευκαιρία θα έλεγαν στον φίλο μου πως δεν του είμαι τίποτα.. κι αυτό μόνο ως σκέψη αρκεί για να με εξοργίσει!)
όχι, δεν αλλάζει τίποτα το ουσιαστικό στη σχέση μεταξύ του ζευγαριού. αλλάζει όμως τον τρόπο που αντιμετωπίζει η κοινωνία το ζευγάρι (κυρίως τη γυναίκα) καθώς και τα παιδιά τους. Επίσης νομίζω ότι δίνει μια αίσθηση "ασφάλειας"αλλά κ από την άλλη βρε κορίτσια, τι παραπάνω μας δίνει ένα παλιόχαρτο γάμου? Μας δεσμέυει περισσότερο?
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Oralee
Τιμώμενο Μέλος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Niyia
Διάσημο μέλος
Υ.γ.: Μου την δίνει να "πρέπει"
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Oralee
Τιμώμενο Μέλος
ΥΓ: Εννοώ πως αν δεσμευόμουν πιο πολύ από το "πρέπει", τότε δεν θα έμπαινα στη διαδικασία να συζήσω χωρίς να έχω αρραβωνιαστεί, θα έβαζα εκεί ένα δαχτυλίδι να τελειώνουμε. Αλλά επειδή, όπως προείπα, οι αρραβώνες δεν μου λένε τίποτα, δεν το κάνω (έκανα/θα το κάνω κλπ )
ΥΓ2: Νομίζω πως αυτό το θέμα μου προκαλεί μια συγχύση ..προσωπικότητας!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Αυτα τα πρεπει, και το τι θα πει ο κοσμος, και κυριως το οτι ο κοσμος θα τα σκεφτει και θα τα πει "αυτα", γιατι ειναι κομπλεξικος και "δυσκαμπτος" σε πιο χαλαρες και ελευθερες συνηθιες και αντιληψεις, ...ειναι απογοητευτικά.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Oralee
Τιμώμενο Μέλος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Πώς το διαχωρίζεις από κάτι πιο "Απλό";
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Χρήστες Βρείτε παρόμοια
-
Τα παρακάτω 0 μέλη και 1 επισκέπτες διαβάζουν μαζί με εσάς αυτό το θέμα:Tα παρακάτω 1 μέλη διάβασαν αυτό το θέμα:
-
Φορτώνει...
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.