Άγχος και επίδοση

[ΧωματίδουΓιούλη]

Μια μικρή δόση άγχους οξύνει την ενεργητικότητά μας. Μας τοποθετεί λίγο στα άκρα και βελτιώνει την επίδοσή μας. Μια μικρή ποσότητα φόβου μας βοηθά να σκεφτόμαστε πιο γρήγορα και μας βοηθά να έχουμε καλύτερη σωματική λειτουργία. Μαθητές οι οποίοι δεν είναι αγχώδεις αποδίδουν λιγότερο στις εξετάσεις τους και άνθρωποι που δεν είναι ούτε στο ελάχιστο αγχωμένοι σε μια συνέντευξη, επίσης, δεν αποδίδουν. Σε πολύ ακραίες περιπτώσεις, άνθρωποι οι οποίοι είναι φοβισμένοι σκέφτονται και πράττουν πιο γρήγορα, αυξάνοντας τις πιθανότητες επιβίωσής τους σε σχέση με αυτούς που δε φοβούνται καθόλου.

Εντούτοις, ο υπερβολικός φόβος και το άγχος δεν μας κάνουν καλό. Επηρεάζουν αρνητικά τις επιδόσεις μας. Ορισμένοι άνθρωποι ανησυχούν τόσο πολύ πριν από μια ομιλία μπροστά σε κοινό, ώστε να ιδρώνουν και να ψελλίζουν τις προτάσεις τους. Μερικοί μαθητές αγχώνονται τόσο πολύ για τις εξετάσεις τους, ώστε να μη δύνανται να προετοιμαστούν κατάλληλα για αυτές. Κάθε φορά που κάθονται να μελετήσουν, ανησυχούν για την επίδοσή τους. Ένας αριθμός ανθρώπων αποτυγχάνει στις συνεντεύξεις λόγω νευρικότητας και ορισμένοι άνθρωποι φοβούνται τόσο πολύ σε ακραίες καταστάσεις με αποτέλεσμα να «παγώνουν» τελείως.

Υπάρχει μια σχέση συναλλαγής ανάμεσα στο επίπεδο άγχους και την επίδοση ενός ατόμου. Η ψυχική και η σωματική απόδοση αυξάνονται όσο αυξάνεται το επίπεδο άγχους, σταδιακά όμως φτάνει σε ένα σημείο όπου κάθε αύξηση στο επίπεδο άγχους μειώνει την επίδοση – και αυτό συμβαίνει ταχέως. Όλοι χρειαζόμαστε κάποια ποσότητα άγχους, ωστόσο το υπερβολικό άγχος ελαττώνει την επίδοσή μας.

Το άγχος μπορεί να προκαλέσει περισσότερο άγχος
Υπάρχει ένα περαιτέρω πρόβλημα: το άγχος και το στρες δύνανται να παράγουν ένα φαύλο κύκλο. Για παράδειγμα, οι μαθητές που διαιωνίζονται σε εξετάσεις και οι οποίοι έχουν γίνει τόσο αγχώδεις ώστε να μην μπορούν να κάνουν επαναλήψεις – επειδή ανησυχούν για την επίδοσή τους στις εξετάσεις – ενδεχομένως να αντιληφθούν σύντομα ότι δε δουλεύουν. Αυτό θα επιδεινώσει την ανησυχία τους, θα παράγει περισσότερο άγχος και περισσότερος χρόνος θα χαθεί καθώς σκέφτονται πώς θα τα βγάλουν πέρα. Όσο πιο πολύ αγχώνονται, τόσο λιγότερο χρόνο περνούν δουλεύοντας και τόσο πιο πολύ θα ανησυχούν.

Μερικές φορές το άγχος μας δε συγχρονίζεται με το γεγονός το οποίο το προκάλεσε. Κατά τη διάρκεια ενός τραυματικού γεγονότος ορισμένοι άνθρωποι φαίνεται να αντεπεξέρχονται πολύ καλά. Ώρες ή μέρες αργότερα, όμως, εμφανίζουν ξαφνικά άγχος. Αυτό το είδος καθυστερημένης ανταπόκρισης φόβου και άγχους επιφέρει και πάλι αναστάτωση και δεν έχει κάποια χρησιμότητα.

Πηγή​

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Dreamer_SW]

Λοιπόν λέω να επαναφέρω το θέμα ...
Ως γνωστόν είμαι υπερβολικά τελειομανής, τελειοθήρας και βαθμοθήρας αλλά αυτό με έπιασε τα τελευταία 4 χρόνια ενώ ίσως μπορώ να καταλάβω και γιατί με αποτέλεσμα το άγχος μου σχετικά με την επίδοση να έχει αυξηθεί πάρα πολύ και σε πολλές περιπτώσεις να ξεφεύγει. Όταν είναι να δώσω εξεταστική μπορεί στην προετοιμασία να μην τρώω πολύ είτε επειδή δεν έχω όρεξη είτε να τρώω λίγο προβάλλοντας την έλλειψη χρόνου, είτε να θέλω να τρώω πολύ. Σίγουρα δεν κάνω καλό ύπνο και άλλοτε για ένα λόγο από το άγχος μου με πιάνει μια όχι βαρεμάρα ακριβώς, μία ματαιότητα για διάβασμα. Καλά την ημέρα που γράφω μέχρι να δω τα θέματα φτάνω 180 παλμούς τα βλέπω τα λύνω, όσο γράφω έχω μεγάλη ένταση και είμαι ψείρας πολύ και βγαίνω πάντα τελευταία και μέχρι να βγει βαθμός άλλο άγχος. Σε παρουσίαση εργασιών μία φορά έτρεμαν τα πόδια μου και είπε η καθηγήτρια να κάτσω στην καρέκλα, μία άλλη την έλεγα και δεν έπαιρνα ανάσα . Γενικά η προσωποιήση του άγχους όχι μόνο στην επίδοση σε κάποιο μάθημα αλλά γενικά.

Γενικά λένε ότι το άγχος ρίχνει την επίδοση, παιδιά σε εμένα ΔΕΝ ισχύει μου δίνει κίνητρο και με βοηθάει να γράψω καλύτερα. Μία φορά μου είχε προκαλέσει λευκό σεντόνι πέρυσι Μάιο αλλά το αποδίδω περισσότερο στην κούραση επειδή γράφαμε 3 εργαστήρια μέσα στην ίδια μέρα, εε στο τρίτο λόγω και δυσκολίας μαθήματος, δεν ήθελε πολύ. Αυτά

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Εριφύλη]

Το πρωί, συνειδητοποίησα ότι από Σεπτέμβρη θα πρέπει να ΔΙΔΑΞΩ θέατρο σε ολόκληρα γαϊδούρια 3ης Λυκείου και με έχει πιάσει τρελό άγχος για αυτό

Πρωτίστως γιατί τα παιδιά θα είναι 17-18 χρονών (κι εγώ 22), πράγμα που σημαίνει ότι δεν θα μπορώ να τα βάλω σε τάξη, είμαστε σχεδόν συνομήλικοι. Και αυτό με αγχώνει ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ.

Εναποθέτω τις ελπίδες μου στο ότι τα παιδιά που θα έχουν επιλέξει θεατρολογία θα ενδιαφέρονται πραγματικά και θα με ακούνε.. αλλιώς αν το δήλωσαν έτσι, για να το δηλώσουν δεν ξέρω τι θα κάνω