Άρνηση κινήσεων... φόβος;

Valder · 14-07-08

Λοιπόν, θα μοιραστώ μαζί σας ένα θεματάκι που με απασχολεί εδώ και λίγο καιρό.

Όπως γνωρίζετε, εκ κατασκευής μου, βηματίζω ακριβώς όπως ο House στην ομώνυμη σειρά. Ναι είναι σέξι, μοδάτο, ιντελλεκτσουάλ και δε συμμαζεύεται αλλά αλλού θέλω να καταλήξω...

Ως πρόσφατα όλα ήταν όπως τα ξέρετε, όσοι έστω με γνωρίζετε και προσωπικά. Προτιμούσα πχ να ανεβαίνω στο μετρό τις σκάλες παρά την άνεση του ασανσέρ, επέμενα πάντα να ανεβοκατεβαίνω μόνος μου μεγάλα πεζοδρόμια κλπ. Και για λόγους γυμναστικής αλλά και αυτονομίας (δε χρειάζομαι ξένη βοήθεια κλπ).

Αυτό νιώθω να γίνεται λίγο πιό δύσκολο... Πχ αν μου πεις να πάω να κατέβω τις κυλιόμενες στο μοναστηράκι θα αρνηθώ. Μπορώ να το κάνω, είναι εύκολο, το χω ξανακάνει, αλλά σταμάτησα πλέον. Παίρνω το ασανσέρ. Αν πάω να πάρω τις κυλιόμενες κι αρχίσω και κατεβαίνω, θα με πιάσει (να το με πιάνει και τώρα που το γράφω όσο το σκέφτομαι) ένα στρες, ιδρώνουν τα χέρια μου και νιώθω ότι θα χάσω την ισορροπία μου.

Το ίδιο συνέβη και όταν πήγα να ανέβω σταθερες σκάλες στο μετρό. Ως το πρώτο πλατύσκαλο καλά, ως το δεύτερο διστακτικά αλλά καλά. Όταν άρχισα να ανεβαίνω το τρίτο κομμάτι σκαλοπατιών για να φτάσω στην κορυφή, άρχισε το στρες... απλά αρνήθηκα να κουνηθώ, ενώ το έχω ξανακάνει, δεν ήθελα να δώσω την εντολή να κινηθώ και να προχωρήσω. Ευτυχώς είχα συνοδεία και το πέρασα έτσι αυτό.

Προφανώς είναι ψυχολογικό αλλά το βάζω εδώ μήπως έχει να κάνει με άλλους παράγοντες, πχ έλλειψη γυμναστικής, βάρους κλπ.

Τι προτείνετε να κάνω;

Ακόμα κι αν δεν υπάρχουν πολλές προτάσεις, ήθελα να το πω κάπου, να μη νιώθω ότι το αντιμετωπίζω μόνος μου, όσο μικρό κι αν είναι.

Sunrise · 14-07-08

Valderako μου γεια σου!
Να είμαι ειλικρινής δεν ξέρω απόλυτα το πρόβλημά σου, για να κρίνω αν και πόσο ευθύνεται η έλλειψη γυμναστικής κλπ...Μα από όσα λες, για να τρέμεις και μόνο που το γράφεις, εμένα μάλλον περισσότερο για ψυχολογικό μου ακούγεται! Προφανώς έχεις μπλοκάρει τον εαυτό σου δίχως λόγο!
Το μόνο σίγουρο είναι ότι επειδή ξέρω ότι μιλάω με ένα λαμπρό παιδί, που έχει ένα πανέξυπνο κεφαλάκι, προτείνω να "ξεκολλήσεις" το μυαλουδάκι σου και να ηρεμήσεις!
Κι όσο να 'ναι, από τη μία αυτό το ποστ ναι μεν θα σε βοηθήσει να ακούσεις γνώμες κλπ, αλλά όσο εσύ το παίρνεις πολύ σοβαρά και όσο περισσότερο ασχολείσαι, τόσο "μεγενθύνεις" το πρόβλημά σου!

Για αυτό χαλάρωσε εσύ και όλα καλά θα πάνε και θα είναι όπως παλιά!!!

Scandal · 14-07-08

Παρόλα αυτά σου προτείνω να μην κόψεις τις συνήθειες σου και πηγαίνεις από ασανσέρ κτλ. Έτσι απλά θα συνηθίσεις αυτά και δεν θα αντιμετωπίσεις το πρόβλημα.

Κι εμένα ψυχοσωματικό μου ακούγεται... όταν ξανά βρεθείς μπροστά στις σκάλες, πάρε μια βαθιά ανάσα και προχώρα με φόρα σαν να μη συμβαίνει τίποτα. Δε συμβαίνει άλλωστε.

Καλό θα ήταν πάντως να κάνεις και λίγη γυμναστική (κοιλιακούς, ασκήσεις στα γόνατα και γενικά στα πόδια), νομίζω πως θα βοηθήσει αρκετά και θα δώσεις σιγά σιγά και πάλι στο σώμα και τη ψυχή σου τη φόρα που είχες πριν.

-petros

Oralee · 14-07-08

Σίγουρα είναι ψυχολογικό, αφού σου εμφανίστηκε ξαφνικά και όσο περνά ο καιρός και το σκέφτεσαι, τόσο πιο πολύ θα αγχώνεσαι. Κάθε φορά που θα βλέπεις σκάλες και θα διστάζεις, να κοιτάς όχι τα σκαλιά, αλλά το τέρμα της διαδρομής. Νομίζω έτσι θα σου φαίνεται μικρότερη

Επιπλέον ίσως να βοηθούσε για λίγο καιρό να έχεις πάντα συνοδεία, ώστε να ξέρεις πως κι αν αγχωθείς, δεν είσαι μόνος

ΥΓ: Για την γυμναστική δεν θα το πω καν. Σίγουρα θα σε βοηθήσει.

Valder · 14-07-08

Όπως είπα και σε ένα άλλο παιδί που ενδιαφέρθηκε για το θέμα (by the way σας ευχαριστώ όλους για τις απαντήσεις σας, με κάνετε και νιώθω ότι δεν είμαι μόνος μου σ' αυτό :redface:

), το ζήτημα εκτός από ψυχολογικό αναρρωτιέμαι μην είναι και σωματικό. Τι εννοώ:

Ξέρετε ότι οι εξεταστικές μου είναι κάπως μεγάλες και μαζί με την προετοιμασία είναι 1,5 μήνας χοντρικά και τον περισσότερο καιρό είμαι σπίτι βουζωμένος και διαβάζω. Ακόμα κι αν βγω για καφέ, η διαδρομή θα είναι πανεύκολη, Πανόρμου-Μοναστηράκι-Θησείο, ή αμάξι για μπουζούκια. Τι γίνεται όμως όταν πάω από Σύνταγμα, από Ομόνοια για ένα βιβλίο, ή να βρω ένα φίλο, ή ακόμα πιο καλό παράδειγμα Σταθμό Λαρίσης για τον Προαστιακό να πάω -καμιάααα φορά- στο Κιάτο στους δικούς μου. Εκεί κι αν είναι τα κουλά με τις κωλοσκάλες πριν το συρμό που τελειώνει η κουπαστή πρίν το κεφαλόσκαλο.

Νιώθω δηλαδή ότι όντως η κλεισούρα με κάνει και "ξεχνάω να περπατάω". I need to get out ναι, I need to get in shape ναι... θα δω πως θα είμαι μετά τα μπάνια που ίσως κάνω για λίγες μέρες στο χωριούδι, ίσως με το κλώτσα κλώτσα κολύμπα να γυμναστεί λιγάκι το κάθε ποδάρι και να αποκτήσω αυτοπεποίθηση.

Μου φαίνεται θα κόψω τα φραπέδια και θα στραγγίζω κανα γελάδι Όλυμπο τα πρωινά γιατί αυτό το κορμί πρέπει να είναι σε φόρμα. Όχι μόνο για λόγους Paul Moore και δε συμμαζεύεται αλλά κυρίως για λόγους υγείας. Είμαι σίγουρος ότι οι περισσότεροι με καταλαβαίνετε

Θα ξεκινήσω και με συνοδεία πάντως να δω. Στο Μοναστηράκι έτσι είχε συμβεί όταν έφαγα τη μάπα μου στο διάκενο μεταξύ συρμού και αποβάθρας (πάω να βγω και κρααααπ ο μισός μέσα στου χαντακ'). Για κανα μήνα φοβόμουν μετά. Τώρα είμαι οκ!

Time will tell... :hmm:

Γίδι · 15-07-08

Συμφωνώ απόλυτα με το Καγίρι.
Μην πτοείσαι, ειδικά αν είσαι σε περίοδο άγχους, είναι πιο αδύναμη η θέλησή σου και αυτό σου φαίνεται πιο έντονο, γιατί κάνεις μία μικρή υπέρβαση- και μπράβο σου.
Και η γυμναστική όντως θα σε βοηθήσει, το πολύ καθισιό δεν κάνει σε κανένα μας καλό...

Μη βάζεις τρικλοποδιά στον εαυτό σου, όλοι τρώμε τέτοια κολλήματα πού και πού!

Μπορείς να εντάσσεις κίνηση στην καθημερινότητά σου όταν έχεις εξεταστική; Ενάμισης μήνας καθισιό πτοεί και τον πιο γυμνασμένο άνθρωπο... Ξέρεις κάποια μικρή ασκησούλα, να την κάνεις όσο χαλαρώνεις μετά το διάβασμα και βλέπεις κάποια σειρά στην τηλεόραση;
Μήπως να επιδίωκες να πηγαίνεις πιο πολύ στο σούπερμάρκετ ή στο περίπτερο, πχ αν έκανες λιγότερα ψώνια πιο συχνά;

Dark_kronos · 15-07-08

Δεν καταλαβενω που κολαει η γυμναστικη... Παντος κακο συγουρα δεν κανει οποτε δεν χανεις τιποτα... Εγω πιστευω οτι ειναι ψυχολογικο το προβλημα... Για κπιον λογο σε επιασε τωρα και δεν μπορεις τα σκαλια. Η λυση του ισως να ειναι αυτη που σου ειπαν και τα παιδια, δεν ξερω, δεν ειμαι ψυχολογος... Παντος εγω στην θεση σου οποτε φοβομουν θα προσπαθουσα να σκευτομαι τι αχρηστος που θα ειμαι αν δεν τα καταφερω και τι αντρακλας κλπ αν τα καταφερω προκειμενου να ανεβει η ψυχολογια μου

Lorien · 15-07-08

There are..no stairs. Just different kinds of ground.

Κακή Επιρροή · 15-07-08

οπωσδήποτε γυμναστική! μα οπωσδήποτε!!!

ναι, είναι ψυχολογικό ΑΛΛΑ... αν κάνεις γυμναστική το μυαλό σου που είναι με τετράγωνη λογική θα ξέρει ότι το σώμα σου είναι ορθά προετοιμασμένο και μπορεί να ανταπεξέλθει

Λες και μόνος σου ότι τον τελευταίο καιρό λόγω εξεταστικής έχεις λίγο λαπαδιάσει
Αυτό, άθελα σου το υποσυνείδητο σου το βγάζει όταν πρέπει να εκτελέσει μια "δύσκολη" αποστολή
Νιώθεις ανασφάλεια κι ότι το σώμα σου δεν έχει τη δύναμη να ανταπεξέλθει

Για μένα λοιπόν ξεκίνα από αυτή τη στιγμή κι όλας γυμναστική ενδυνάμωσης παράπλευρων μυών που να μπορούν να στηρίξουν το σώμα σου
Κοιλιακοί, ραχιαίοι, χέρια και πόδια
Θα ξέρεις ότι ό,τι κι αν συμβεί, το σώμα σου θα μπορεί να σε υποστηρίξει

cibyllian · 15-07-08

Ψυχολογικό;; ..... definately!!!!!

Ο φόβος για πιθανή πτώση, σου δημιουργεί ένα άγχος που σε μπλοκάρει πάρα πολύ.... έτσι είναι σαν να προδικάζεις την όλη κατάσταση ... ε και κάποια στιγμή θα πέσεις! Αλλά αυτό δεν λέει τίποτα, όλοι πέφτουν και χωρίς να έχουν πρόβλημα.... Εγώ ας πούμε είμαι μάστερ στα πεσίματα

!!!!

ΑΛΛΑ .... 100% η σωματική άσκηση θα σε βοηθήσει να αποκτήσεις καλύτερη ισορροπία και αίσθηση διαχείρησης του σώματός σου. Επίσης είναι σημαντικό να χάσεις και λίγο βάρος (έχεις λίγα κιλάκια παραπάνω.... μη θυμώσεις

), γιατί αυτό πάντα βοηθάει και όντας πιο ελαφρύς έχεις και λιγότερες πιθανότητες να χτυπήσεις .... (εκτός κι αν σκοπεύεις να πέσεις από κανά μπαλκόνι, οπότε μάλλον θα πρέπει να αυξήσεις βάρος μπας και τη γλιτώσεις όπως ο Ζαχόπουλος)

!!!!!

Δεν θεωρώ όμως ότι αρκεί ένα οποιοδήποτε είδος άσκησης ..... το κολύμπι σίγουρα είναι πολύ καλή λύση τώρα το καλοκαίρι... Το χειμώνα θα μπορούσες να βρεις ένα κολυμβητήριο κοντά σου και ακόμα καλύτερα αν μπορείς να πάρεις κάποιο ειδικό πρόγραμμα για συγκεκριμένες μυϊκές ομάδες. Επίσης πολύ καλά αποτελέσματα έχει η θεραπευτική ιππασία, είναι λίγο μακριά αλλά αν θες μπορώ να σου βρω πληροφορίες.

Ophelia · 15-07-08

βαλντεράκο καλημέρα! λοιπον, έψαξα για την περίπτωση σου στο ιντερνετ αλλά δεν βρήκα και τίποτα σπουδαίο...

το μόνο που σκέφτομαι και εγώ είναι πως το πρόβλημα έχει ψυχαναγκαστικές ρίζες ή οτι επειδή έχεις συνηθήσει να ανεβαίνεις με το ανσασέρ ξεσυνήθησες τις σκάλες. κουλό αλλά ποτέ δεν ξέρεις τι παιχνίδια σου παίζει το μυαλό!!!

πάντως αν έχεις κάποιο κινησιακό πρόλημα με το πόδι σου καλό θα ήταν να κάνεις γυμναστική ή τπτ φυσιοθεραπίες , θα σε βοηθήσουν πολύ και θα σου ανεβάσουν την αυτοπεποίθηση στην περίπτωση που είναι ψυχολογικό...
..

invalid · 15-07-08

Βρεεεεε! Κοίτα που πτοείσαι για κάτι τέτοιο.. Έλεος!
Το πιο πιθανό είναι να είναι όντως ψυχοσωματικό και να αρνεισαι άθελά σου να μπεις στη διαδικασία να ξαναπροσπαθήσεις γιατί βαρέθηκες/κουράστηκες/κρανιώθηκες κτλ. Σίγουρα η γυμναστική θα βοηθήσει γιατι θα νιώθεις πιο ευκίνητος!
Tώρα θα ακουστώ σα διαφήμιση του Johnnie Walker, αλλά είτε ξεπερνάς τους φόβους σου , είτε μένεις για πάντα στη σκιά τους.
Και μην ανησυχείς, θα ρίξεις και κανένα γκομενάκι σαν τη Jennifer Morrisson στη σειρά. Σε χάλασε; Δε σε χάλασε;

underwater · 15-07-08

Αν και οι παραπάνω το είπαν με σαφήνεια, να προσθέσω κι εγώ ότι η άσκηση είναι πολύ σημαντική όταν υπάρχουν κάποιες κινητικές δυσκολίες. Το βλέπω από 1 φίλο μου που αντιμετωπίζει δυσκολίες στο βάδισμα λόγω νευρολογικής νόσου. Ο γιατρός του έχει πει ότι η κολύμβηση είναι πολύ σημαντική και η αλήθεια είναι ότι όταν πηγαίνει κολυμβητήριο βελτιώνεται τόσο το βάδειν όσο και η φυσική του κατάσταση συνολικά.

Όσον αφορά το ψυχολογικό, όταν κάτι μας γίνεται ψιλοεμμονή δύσκολο να το ξεπεράσουμε. Πριν λίγες μέρες ξεκίνησα ποδήλατο ύστερα από 10 χρόνια αποχής. Στην αρχή είχα ΤΡΕΛΟ άγχος, σκεφτόμουν ''θα φάω τούμπα, ΘΑ ΦΑΩ ΤΟΥΜΠΑ''. Μετά όμως πίεσα τον εαυτό μου να μην σκέφτεται την ενέργεια, αλλά να απολαύσει την φάση. Κι όντως σε λίγο το κατάφερα κι ήταν σα να μην πέρασε μήνας που είχα να κάνω ποδήλατο! Δεν ξέρω αν ήταν πετυχημένη η σύνδεση, αν όχι ignore me.

io-io · 15-07-08

Ακριβως το ιδιο με το ποδηλατο ερχομουν να γραψω!

Στο μυαλο μας ειναι ολα. Προφανως και τα ποδια σου σε βαστανε, ακομα και με το προβληματακι που εχεις. Απλα εχεις μπλοκαρει. Και νομιζω ειναι θεμα ηλικιας, οσο μεγαλωνουμε βλεπουμε καποια πραγματα πιο σοβαρα και μας φοβιζουν.

Και εγω νομιζω οτι η γυμναστικη θα σε βοηθησει απιστευτα, και ψυχολογικα. Θα νιωθεις δυνατος!

Valder · 15-07-08

Παιδιά σας ευχαριστώ πολύ!!! :redface:

Αφού το μυαλό θέλει κίνητρα για να πεισθεί, θα του δώσω κίνητρα. Θα φύγω κάποιες μέρες να πάω στο πατρικό μου να κολυμπάω, θα προσπαθήσω να χάσω κιλά και μέσω καλύτερης διατροφής. Τώρα για το γυμναστήριο δεν ξέρω, έχω ένα στέππερ στο άλλο σπίτι και κάτι βαράκια για πόδια και χέρια, ήδη εδώ. Ψήνω να φέρω το στέππερ στην Αθήνα! :redface:

Lorien · 15-07-08

Καλα, εγω δε θυμαμαι να εχεις περισσιο βαρος, παχυνες από τοτε ;

Παντως η σωματικη ασκηση δεν ειναι το προβλημα. Θα βοηθησει στο μυαλο ομως

Valder · 15-07-08

Αρχική Δημοσίευση από Lorien:
Καλα, εγω δε θυμαμαι να εχεις περισσιο βαρος, παχυνες από τοτε ;

Παντως η σωματικη ασκηση δεν ειναι το προβλημα. Θα βοηθησει στο μυαλο ομως

Στα ίδια είμαι, 90 κιλά σε 1.85 (ίσως λίγο παρακάτω) ύψος. Ότι χάσω λογικά καλό θα είναι... :hmm:

Lorien · 15-07-08

A εισαι 90 ; Που τα κρυβεις ρε ;

(οκ...μην απαντησεις σε αυτο

)

E νταξει σχεδον ιδια ειμασταν, εγω ηρθα στα 83 τωρα, δε φευγουν πολυ δυσκολα

Γίδι · 15-07-08

Γερά, Λυκούργε.

mania · 15-07-08

Valder μου πρώτα απο όλα μην αγχώνεσε, τα παιδιά είπαν σωστά πώς μάλλων είναι ψυχολογικό

Τώρα μπορεί να πώ βλακεία αλλα γιαυτό υπάρχουν τα -1

Γιατί δεν πέρνεις έναν διάδρομο μικρό στο σπίτι, αν μπορεί να γίνει και να τον έχεις στο χαλαρό; όταν είσαι μέρες στο σπίτι με πολλύ χαμιλή ταχ΄υτητα να δουλέυεις το περπάτημα σου, δεν είσαι δά και κάνας γέρος, ο θείος μου και νονός μου έχει ακρομέλια απο τότε του γενήθηκε, δεν ξέρω αν είναι κάτι παρόμιο αυτό που έχεις, εκείνος λοιπόν περπατάει χρόνια, ποτέ δεν αφήνει να πέσει η σωματική του δύναμη, είναι τώρα 70 χρονών και περπατάει φανταστικά λόγο του περπατήματος, νομίζω πώς αυτό μπορεί να σε βοηθήσει και εσένα, το περπάτημα, μόνος σου ή με μπαστούνι αν θές για βοήθεια :hmm:

Άρνηση κινήσεων... φόβος;

Τιμώμενο Μέλος

Δραστήριο μέλος

Διαχειριστής

Τιμώμενο Μέλος

Τιμώμενο Μέλος

Τιμώμενο Μέλος

Επιφανές μέλος

Περιβόητο μέλος

Επιφανές μέλος

Περιβόητο μέλος

Διάσημο μέλος

Πολύ δραστήριο μέλος

Περιβόητο μέλος

Διάσημο μέλος

Τιμώμενο Μέλος

Περιβόητο μέλος

Τιμώμενο Μέλος

Περιβόητο μέλος

Τιμώμενο Μέλος

Επιφανές μέλος