Ακαδημία Πλάτωνος (2009)

[Ηρώ]

Akadimia Platonos




Πάρα πολύ καλή!
Μπορώ να πω ότι είναι η καλύτερη ταινία ελληνικού κινηματογράφου που έχω δει τα τελευταία 10 χρόνια.
Ο Ελληναράς σε όλο του το μεγαλείο και ο ρατσισμός που δέχονται οι μετανάστες στη χώρα μας με έκαναν από τη μία να προβληματιστώ και από την άλλη να περάσω γελώντας με έξυπνο χιούμορ ένα ευχάριστο 2ωρο!
Βρίσκω δε την επιλογή του τίτλου ιδιαιτέρως εύστοχη, καθώς πρόκειται για ειρωνεία, ότι σε γειτονιές με τα λαμπρά γενναία ονόματά τους που έγραψε ο Καρυωτάκης (Σοφοκλέους, Πλάτωνος κλπ) κατοικούν πλέον αλλοδαποί.

Χαίρομαι να στηρίζω τέτοιες δουλειές, επιλέγοντας να τις δω στο cinema και βλέπω τον ελληνικό κινηματογράφο τον τελευταίο καιρό με αισιοδοξία. Σα να παίρνει τα πάνω του επιτέλους.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[self-instructive depressing]

Συμφωνώ σε όλα με Ηρώ και να τονίσω κάτι που το θυμήθηκα τυχαία σήμερα .

Δεν ξέρω αν έχεις προσέξει (αγαπητέ μου αναγνώστη) ότι αν και πολλά τραγούδια μιλάνε για αγάπη , είναι φορές που δεν πιστεύεις τον τραγουδιστή και νιώθεις ότι απλά μπήκε στο στούντιο να πει τραγουδιστά μερικούς στίχους και να τελειώσει μια αγγαρεία . Και άλλες , που ο τραγουδιστής πρώτα αγαπάει και μετά τραγουδάει . Κάποτε μάλιστα ο πρώτος τραγουδιστής μπορεί να είναι καλύτερος τεχνικά από τον δεύτερο αλλά και πάλι αυτό πολύ λίγη σημασία έχει συνήθως .

Έτσι και εδώ , ο Καφετζόπουλος ζει πραγματικά τον ρόλο του και ακριβώς για αυτό η ερμηνεία του είναι εσωτερική και αποτυπωμένη ασφυκτικά στα χαρακτηριστικά του προσώπου του και όχι αφημένη σε απελπισμένες κορώνες . Μην ψάξεις για αντίστοιχα παραδείγματα σε ελληνικό σινεμά , είναι πολύ λίγα (π.χ. ο Χωραφάς στο peppermint) και σαφώς κατώτερα .

Προσωπικά πάντως , θυμήθηκα μετά από πολύ καιρό τι σημαίνει ταινία πέρα από ποπ κορν και σπαστικά χάχανα σε μια σκοτεινή αίθουσα και αν και η όλη προσπάθεια έχει ρωγμές π.χ. στην δυναμική του σεναρίου , ήτανε τόσο λυτρωτική η ερμηνεία του Καφετζόπουλου που στο τέλος υποψιάστηκα ότι η ελλειπτική του όλου εγχειρήματος ήτανε από την αρχή υπολογισμένη για να τονιστεί ο άχαρος και χαρισματικός ήρωας .

π.σ.1 δείτε την

π.σ.2 οπωσδήποτε

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Νωεύς]

Akadimia Platonos




Πάρα πολύ καλή!


...

...
π.σ.1 δείτε την

π.σ.2 οπωσδήποτε

Αφού το λέτε εσείς!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Madrugada*]

Παιδιά τι σας άρεσε ακριβώς στην ταινία??? Είχα ακούσει/διαβάσει καλές κριτικές και πήγα να τη δω σήμερα... δε μας άρεσε καθόλου! Εκτός από την ερμηνεία του Καφετζόπουλου που όντως ήταν πολύ καλή, η ταινία δεν είχε κάτι αξιοσημείωτο ίσως πέρα από τη μουσική επένδυση. Σκηνοθεσία? Φωτογραφία? Ερμηνείες? Διάλογοι??? Σενάριο? Περνούσε βεβαίως το αντιρατσιστικό μήνυμα αλλά δε μας άφησε τίποτε παραπάνω, ούτε και στο κοινό που ήταν μαζί μας στην αίθουσα απ'ότι κατάλαβα.. Είδαμε σίγουρα την ίδια?

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[suspiria]

Θα συμφωνήσω με Madrugada.

Η ταινία ξεκίνησε δίνοντας μία μεγάλη ένταση σε ρατστικές συμπεριφορές. Για να χαρακτηριστεί αντιρατσιστική πρέπει να το ανατρέψει αυτό που είχε υπερισχύσει προηγουμένως. Είναι μία συγκεκριμένη μέθοδος πειθού. Κερδίζεις τον αντίθετο σου υπσοτηρίζοντας τις απόψεις του και τον παίρνεις με το μέρος σου και στη συνέχεια το ανατρέπεις εξολοκλήρου αυτό για να τον ισοπεδώσεις. Αν είχες δώσει μία ένταση 100βολτ υπέρ του ρατσισμού μέχρι το τέλος της ταινίας πρέπει να έχεις δώσει μία ένταση 150βολτ κατά ώστε να είναι η ταινία αντιρατσιστική.

Απέτυχε σε αυτό η ταινία. Ήταν για γέλια. Γιατί έδειξε μεν στους "υποψιασμένους" ότι δεν είναι ρατσιστική ταινία αλλά στη μέση κάπου το έχασε και σα να μας είπε "θα σας έλεγα τι πιστεύω αλλά δεν ξέρω πως να το εξηγήσω, συγγνώμη". Όταν τελείωσε η ταινία νόμιζα ότι κάτι δεν κατάλαβα καλά, ότι κάτι εχασα. Μετά που συζήτησα και με άλλους μέσα στην αίθουσα, τυχαία όλοι είχαμε μείνει περιμένοντας κάτι περισσότερο...

Ήταν μία ευχάριστη ταινία, όχι και πολύ αστεία, εκτός αν είναι αστείο το σημείο

Spoiler

που ο ένας από την παρέα τραγουδάει στον αλλοδαπό "Δεν θα γίνεις ελληνας ποτέ..."

γιατί σε αυτό το σημείο έσκασε όλη η αίθουσα στα γέλια.... Τι να πεις..

Το μόνο θετικό είναι οι δύο εξαιρετικές ερμηνείες από τον Καφετζόπουλο και την Τιτίκα Σριγούλη. Πολύ καλοί και οι δύο.

Μπορώ να πω ότι είναι η καλύτερη ταινία ελληνικού κινηματογράφου που έχω δει τα τελευταία 10 χρόνια.

Μέσα στα τελευταία δέκα χρόνια ο ελληνικός κινημτογράφος έχει αρκετές καλούτσικες ταινίες, σίγουρα καλύτερες από το "Ακαδημία Πλάτωνος", όπως το φοβερό "Πολίτικη Κουζίνα", του Καπάκα το "Peppermint" και το πιο πρόσφατο "Uranya", του Οικονομίδη οι δύο κουραστικές μεν αλλά πανέξυπνες δε ταινίες "Σπιρτόκουτο" και "Με την ψυχή στο στόμα", ο φρέσκος "Κυνόδοντας" και το "Ιστορία 52" με την καταπληκτική σκηνοθεσία. Και από ελαφριές κωμωδίες ακόμα έχει πολύ καλύτερα όπως το "Το φιλί της Ζωής" που μου έρχεται τώρα και άλλες λιγότερο καλές, "Η γυναίκα είναι σκληρός άνθρωπος", "Ηθικόν ακμαιότατον" κτλ.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Ηρώ]

Απέτυχε σε αυτό η ταινία. Ήταν για γέλια. Γιατί έδειξε μεν στους "υποψιασμένους" ότι δεν είναι ρατσιστική ταινία αλλά στη μέση κάπου το έχασε και σα να μας είπε "θα σας έλεγα τι πιστεύω αλλά δεν ξέρω πως να το εξηγήσω, συγγνώμη". Όταν τελείωσε η ταινία νόμιζα ότι κάτι δεν κατάλαβα καλά, ότι κάτι εχασα. Μετά που συζήτησα και με άλλους μέσα στην αίθουσα, τυχαία όλοι είχαμε μείνει περιμένοντας κάτι περισσότερο...

Είναι μάλλον επειδή ήμουν υποψιασμένη και δεν είχα τρελές απαιτήσεις από μια ελληνική ταινία, γιαυτό και με εξέπληξε ευχάριστα.
Άλλωστε η αλήθεια είναι ότι είμαι φαν των ταινιών που απλά δεν το πάνε πουθενά και το μόνο που κάνουν είναι να εξιστορούν με καθαρό ρεαλισμό μία κατάσταση, χωρίς φαμφάρες και κλισέ εντυπωσιασμού.
Το "Ακαδημία Πλάτωνος" δεν ακολούθησε την πεπατημένη.

Μέσα στα τελευταία δέκα χρόνια ο ελληνικός κινημτογράφος έχει αρκετές καλούτσικες ταινίες, σίγουρα καλύτερες από το "Ακαδημία Πλάτωνος", όπως το φοβερό "Πολίτικη Κουζίνα", του Καπάκα το "Peppermint" και το πιο πρόσφατο "Uranya", του Οικονομίδη οι δύο κουραστικές μεν αλλά πανέξυπνες δε ταινίες "Σπιρτόκουτο" και "Με την ψυχή στο στόμα", ο φρέσκος "Κυνόδοντας" και το "Ιστορία 52" με την καταπληκτική σκηνοθεσία. Και από ελαφριές κωμωδίες ακόμα έχει πολύ καλύτερα όπως το "Το φιλί της Ζωής" που μου έρχεται τώρα και άλλες λιγότερο καλές, "Η γυναίκα είναι σκληρός άνθρωπος", "Ηθικόν ακμαιότατον" κτλ.

Το "Πολίτικη Κουζίνα" πείτε με περίεργη αλλά δε μου άρεσε.
To "peppermint" είναι του 1999 γι΄αυτό και το βγαλα έξω από τη δεκαετία και το "Σπιρτόκουτο" είχα την εντύπωση ότι και αυτό ήταν πριν το 2000.
Το "ψυχή στο στόμα" δε μου άρεσε ιδιαίτερα.
Το "Κυνόδοντας" θα το δω σύντομα οπότε προς το παρόν δεν έχω άποψη
Τις κωμωδίες μπορείς να τις συγκρίνεις μόνο με κωμωδίες.

Άρα επιμένω και αναδιατυπώνω πως μετά το "σπιρτόκουτο" είναι η καλύτερη ελληνική ταινία σε αυτό το είδος, που έχω δει τα τελευταία 10 χρόνια.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[suspiria]

Είναι μάλλον επειδή ήμουν υποψιασμένη και δεν είχα τρελές απαιτήσεις από μια ελληνική ταινία, γιαυτό και με εξέπληξε ευχάριστα.

Μέχρι πριν λίγο καιρό δεχόμουν αυτό που λες "να μην περιμένω πολλά από τον ελληνικό κινηματογράφο". Να τον αντιμετωπίζω σαν άτομο με ειδικές ανάγκες και να έχω μικρότερες απαιτήσεις. Αλλά πραγματικά στα φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους βλέπω ότι υπάρχουν πολλοί έλληνες καλλιτέχνες με γούστο και ικανότητες και περιμένω να το δω αυτό και στις ταινίες μεγάλου μήκους.

Άλλωστε η αλήθεια είναι ότι είμαι φαν των ταινιών που απλά δεν το πάνε πουθενά και το μόνο που κάνουν είναι να εξιστορούν με καθαρό ρεαλισμό μία κατάσταση, χωρίς φαμφάρες και κλισέ εντυπωσιασμού.
Το "Ακαδημία Πλάτωνος" δεν ακολούθησε την πεπατημένη.

Δεν είπα ότι θα ήταν καλύτερο με "φαμφάρες και κλισέ εντυπωσιαμού". Αυτό που λες είναι κάτι τελείως διαφορετικό και αλλάζεις τα λόγια μου. Είπα ότι στην αρχή έδωσε μεγάλη ένταση σε μία κατάσταση που ήταν σα να ήθελε να αναιρέσει στη συνέχεια (εκτός αν θες να δεχτώ ότι είναι υπέρ της ιδεολογίας του ρατσισμού και ότι εξαρχής δεν κατευθυνόταν στο να ανατρέψει αυτήν την κατάσταση στο τέλος) και απέτυχε στο στόχο του. Η ένταση στην αρχή υπήρχε και στο τέλος έγινε χλιαρό και δεν έδωσε στον αντιρατσιστή θεατή αυτό που περίμενε όπως επίσης δεν έπεισε τους ρατσιστές κατά την γνώμη μου.

Δε ζήτησα κανένα κλισέ εντυπωσιαμού. Ζητάω κάτι πολύ απλό.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[fantasmenos]

Μιας και μιλάτε για greek movies απορώ πως από τις λίστες των καλύτερων ελληνικών ταινιών απουσιάζει μονίμως το "hardcore". Και όχι δεν είναι επιχείημα ότι δεν είναι καλή ταινία, είναι εξαιρετική ταινία.. Φακ πρέπει να φτιάξω ξεχωριστό θέμα για να γίνει γνωστή μια παρεξηγημένη ταινία;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[suspiria]

Δεν την έχω δει αλλά είναι στη λίστα μου για να τη δω

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[vendetta]

Πάαααααρα πολύ βαρετή. Πολύ καλό το θέμα που πραγματεύεται αλλά δεν έχει λίγο σασπένς ρε αδερφάκι μου. Δεν κατάλαβα τι της βρήκανε/τε.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.