Αναδρομή σε μεγάλους φωτογράφους

pop corn

Πολύ δραστήριο μέλος

Η pop corn αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 1,161 μηνύματα.
Θα ξεθάψω το θρεντ από τα άδυτα της φωτογραφικής κατηγορίας και θα το φέρω ξανά στην επιφάνεια παρουσιάζοντας έναν σύγχρονο αγαπημένο φωτογράφο με πολύ ιδιαίτερη δουλειά.

Alexey Titarenko
(έλα και μια στο πρωτότυπο: Алексей Титаренко)


Ο τυπάς είναι Ρώσος, γεννημένος στο Λένινγκραντ -ή Αγία Πετρούπολη όπως λέγεται την σήμερον ημέρα- το 1962.
Ίσως τον έχετε ακουστά και σαν [FONT=&quot]«[/FONT]φωτογράφο των σκιών[FONT=&quot]»[/FONT], ένα χαρακτηρισμό που του αποδώθηκε τονίζοντας το πλέον αναγνωρίσιμο και βασικό στοιχείο του φωτογραφικού έργου του που το κατέστησε ξεχωριστό ανάμεσα στα έργα της φωτογραφίας παγκοσμίως.

Οι κινούμενες σκιές των ανθρώπων που στοιχειώνουν τις φωτογραφίες του Titarenko προέρχονται κατά κύριο λόγο από την γενέτειρα πόλη του, την Αγία Πετρούπολη η οποία αποτέλεσε για συνεχόμενα χρόνια το κεντρικό θέμα στην φωτογραφία του. Τούτο το γεγονός δεν είχε να κάνει μόνο με τον ιδιαίτερο χαρακτήρα και τη φυσιογνωμία της πόλης του αλλά, όπως υποστηρίζει ο ίδιος, εξίσου και με τις παιδικές και νεανικές αναμνήσεις που διατήρησε απ' αυτήν. Απαθανάτησε με το φακό του την ατμόσφαιρα και την ανθρώπινη παρουσία της πόλης σε 4 φωτογραφικές συλλογές επιχειρώντας παράλληλα μία προσπάθεια καταγραφής της εικόνας της στο πέρασμα του χρόνου.

Από αυτές, η πιο δημοφιλής αλλά και αυτή που τον έκανε ευρύτερα γνωστό είναι η συλλογή City of Shadows (1992-1994) στην οποία απέδωσε αριστουργηματικά την ζωή και τις συνθήκες της πόλης μετά την πτώση του σοβιετικού καθεστώτος. Στις φωτογραφίες του βρίσκεται αποτυπωμένη μια πραγματική [FONT=&quot]«[/FONT]πόλη των σκιών[FONT=&quot]»[/FONT] πλημμυρισμένη από ανθρώπους-φαντάσματα να συνωστίζονται σε σταθμούς, σε λεωφορεία, σε σκάλες. Όπως είπε ο ίδιος ο Titarenko για τη δουλειά του:
[FONT=&quot]«[/FONT]Είναι μια ρεαλιστική αποτύπωση της καθημερινότητας που επικρατούσε τότε...μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης. Οι άνθρωποι ξαφνικά άλλαξαν, ξαφνικά μετατράπηκαν σε σκιές οι οποίες σέρνονταν από δω κι από κει. Έβλεπα γυναίκες με μάτια γεμάτα απόγνωση, έβλεπα ανθρώπους απελπισμένους...μπερδεμένους...στα όρια της τρέλας και της απόγνωσης. Έβλεπα ανθρώπους τόσο άσχημα ντυμένους να χρησιμοποιούν όσες δυνάμεις τους είχαν απομείνει για να κατορθώσουν να βρουν λίγη τροφή για τους ίδιους και για την οικογένειά τους. Οι περισσότεροι έμοιαζαν με σκιές του παλιού τους εαυτού. Νομίζω ότι κάτι τέτοιο είχε να συμβεί από την εποχή του 2ου παγκόσμιου πολέμου[FONT=&quot]».[/FONT]

Μερικές αντιπροσωπευτικές φώτοζ από το City of Shadows :






Παρουσίασε στη συνέχεια άλλες 2 συλλογές με φωτογραφίες από την Αγία Πετρούπολη, τις Black and White Magic of St. Petersburg (1995-1997) και Time standing still (1998-2000). Διέτρεξε ξανά την αγαπημένη του πόλη αναζητώντας διαφορετικές οπτικές για να την προσεγγίσει και δημιούργησε μία σειρά φωτογραφιών σε διαφορετικές στιγμές της, άλλες χειμώνα και άλλες καλοκαίρι, άλλες την αυγή και άλλες τη δύση.

Την ίδια ατμόσφαιρα της γενέτειράς του την βρήκε αργότερα, όπως υποστήριξε, όταν επισκέφτηκε για πρώτη φορά την Αβάνα το 2003. Ο ίδιος είπε :
[FONT=&quot]«[/FONT]My interest to take pictures in Havana was inspired by the underlying similarities between Havana and St. Petersburg. At one time both were grand; and then, both went through the same process of decay due to the revolution and the communist regime/dictatorship that followed.
Both cities are unique and beautiful. Water has played a primordial role in their history. For both, their reason for existence belongs to the past and both are like an aristocratic person whose pride and beauty were violated and humiliated by the communist regime (but let's add metaphorically that she nevertheless persists in opposing human savagery with incredible vitality, humanism and a magical ability to transform ugliness into a treasure)
[FONT=&quot]». [/FONT]

Τα φωτογραφικά ταξίδια του στην Αβάνα αποτυπώνονται στη συλλογή Havana Series (2003-2006). Αντιπροσωπευτικές φώτοζ:







Σε όλο το έργο του υπάρχει πάντα παρούσα η αναφορά στον χρόνο. Σαν διάρκεια και σαν συνώνυμο μιας εποχής. Ένα ταξίδι στο χρόνο, η ιστορία μιας πόλης μέσα από το πέρασμά του. Ίσως αυτός το θέτει καλύτερα: [FONT=&quot]«[/FONT]στη δουλειά μου προσπαθώ να εισάγω μία τρίτη διάσταση, αυτή του χρόνου, που προσθέτει κάτι από ευταξία, συνέχεια, αφήγηση...Προσπαθώ να μετατοπίσω το χρόνο σε μια γλώσσα καθαρά οπτική[FONT=&quot]». [/FONT]

Αυτά. Για να μην κουράζω άλλο με το μπλαμπλα μπορείτε να βρείτε περισσότερο υλικό, βιογραφικό και το σύνολο της φωτογραφικής δουλειάς του Alexey Titarenko στην ιστοσελίδα του.

------------------------------------------
Ας μου επιτραπεί μία διαφορετική προσέγγιση σε κάποιες φωτογραφίες που με οδηγούν συνειρμικά στην σκέψη του προσωρινού της ανθρώπινης ύπαρξης. Οι θολές κινούμενες ανθρώπινες μορφές θα μπορούσαν δηλαδή να εκφράζουν την προσωρινότητα τους, την διαρκή κίνηση τους προς το τέλος εν αντιθέσει με τα στατικά τοπία που τις περιβάλλουν, σταθερά να δηλώνουν την μεγαλύτερη αντοχή τους στον χρόνο. Ομολογώ πως αυτή ήταν η πρώτη σκέψη που έκανα όταν ήρθα για πρώτη φορά σε επαφή με τις φωτογραφίες του Titarenko και προτού μάθω περισσότερα για το έργο του. Ενδεχομένως να συμμερίζονται κι άλλοι αυτή την άποψη. Αυτή η αντίθεση είναι θα έλεγα πιο έντονη σε φωτογραφίες όπως αυτές :







 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Επεξεργάστηκε από συντονιστή:

pop corn

Πολύ δραστήριο μέλος

Η pop corn αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 1,161 μηνύματα.
Edward S. Curtis
(1868 - 1952)



Μια αναδρομή στην πορεία και το φωτογραφικό έργο του Έντουαρντ Κέρτις δεν θα μπορούσε να είναι αποκομμένη από μια μικρή αναφορά στο ιστορικό παρελθόν της Αμερικής , στα χρόνια των μεγάλων αλλαγών του αμερικάνικου τοπίου και των ιθαγενών Αμερικανών.
Ο Κέρτις δεν αποκαλέστηκε τυχαία [FONT=&quot]«[/FONT]ο φωτογράφος των Ινδιάνων[FONT=&quot]»[/FONT]. Το σύνολο της δουλειάς του, που εκτός από φωτογραφίες περιλαμβάνει και κείμενα, αποτελεί ένα αξιοσωμείωτο εγχείρημα διάσωσης της ινδιάνικης πολιτισμικής κληρονομιάς, από τη μουσική και τη γλώσσα τους μέχρι τα έθιμα και τις συνταγές τους. Στην φωτογραφία, η δουλειά του συνθέτει μια πλούσια οπτικοποιημένη αφήγηση των παραδόσεων και του τρόπου ζωής των ινδιάνικων φυλών της βόρειας Αμερικής , ενώ σε πολλές περιπτώσεις το υλικό που συνέλεξε αποτελεί το μοναδικό στοιχείο άντλησης ιστορικής πληροφορίας.

Ο Κέρτις γεννήθηκε το 1868 στο Ουισκόνσιν και από μικρός ασχολήθηκε με τη φωτογραφία. Το ενδιαφέρον του για τους αυτόχθονες λαούς της Αμερικής εκδηλώθηκε το 1895 με την φωτογράφιση της 95χρονης Πριγκίπισσας Angeline (Kickisomlo) , κόρης του γνωστού Ινδιάνου αρχηγού Σιάτλ. 4 χρόνια αργότερα συμμετείχε με μία επιστημονική ομάδα ερευνητών σε αποστολή στην Αλάσκα και το 1900 σε αποστολή στην Μοντάνα για να φωτογραφίσει την φυλή Blackfoot. Από το 1906 και έπειτα, με την έγκριση του Προέδρου Ρούσβελτ, τα ταξίδια του Κέρτις στην αμερικάνικη Δύση για την φωτογραφική καταγραφή του πολιτισμού των Αμερικανών ιθαγενών έγιναν πλέον συστηματικά.

Για 30 χρόνια στα ταξίδια και τις αποστολές του, ο Κέρτις γνώρισε περισσότερες από 80 ινδιάνικες φυλές και μελέτησε τον ιδιαίτερο τρόπο ζωής τους, έναν τρόπο ζωής που ήδη βρισκόταν στα τελευταία του. Φόντο σ' αυτό το έργο είναι μια από τις πιο μελανές σελίδες της αμερικάνικης ιστορίας, η περίοδος κατά την οποία οι λευκοί άποικοι εξαγόραζαν τη γη των ερυθρόδερμων διώχνοντάς ή περιορίζοντάς τους σε μικρές εκτάσεις. Ο Κέρτις έχοντας πλήρη συνείδηση της ιστορικής σημασίας του έργου του και της ευθύνης απέναντι σε έναν πολιτισμό που όλο και έφθινε, έγραψε το 1907: [FONT=&quot]«[/FONT]The information that is to be gathered [...] respecting the mode of life of one of the great races of mankind, must be collected at once or the opportunity will be lost[FONT=&quot]»[/FONT]. Έτσι, εκτός από τις 40.000 φωτογραφίες που τράβηξε, δεν έχασε την ευκαιρία να ηχογραφήσει τη γλώσσα, τη μουσική τους, τις παραδόσεις τους και να περιγράψει τα έθιμα, το ρουχισμό, την ψυχαγωγία, τις τελετές τους. Οι προσωπικές θυσίες που απαιτούσε η ολοκλήρωση αυτού του εγχειρήματος δεν αποθάρρυναν τον Κέρτις να συνεχίσει μέχρι τέλους. Όπως έγραψε το 1908 στον φίλο τους Edmond Meany [FONT=&quot]«[/FONT]αν ακούσετε οποιονδήποτε να λέει ότι δεν θα πετύχω στο έργο μου, πείτε του ότι δεν με ξέρει[FONT=&quot]»[/FONT]. [FONT=&quot]«[/FONT]Ακολουθώντας τον τρόπο που έχουν οι Ινδιάνοι να ονομάζουν έναν άνθρωπο, θα με αποκαλούσα "ο άνθρωπος που δεν διαθέτει ποτέ χρόνο για να παίξει"[FONT=&quot]»[/FONT] , έγραψε για τον εαυτό του στα αδημοσίευτα απομνημονεύματά του σε ηλικία 83 ετών.

Τελικό αποτέλεσμα της πολύχρονης δουλειάς του ήταν μια σειρά 20 τόμων που εκδόθηκε το 1930 υπό την αιγίδα του τραπεζίτη Μόργκαν και περιλαμβάνει περισσότερες από 2200 φωτογραφίες, μοναδικές για το εθνολογικό και φωτογραφικό τους ενδιαφέρον, καθώς επίσης και κείμενα που αφορούν το ιστορικό υλικό που συνέλεξε στα ταξίδια του για τους Ινδιάνους. Ο τίτλος της 20τομης σειράς ήταν "The North American Indian, being a series of volumes picturing and describing the Indians of the United States and Alaska".

Το 1935 η τράπεζα Μόργκαν πούλησε τα δικαιώματα του βιβλίου του στην εταιρία Charles E. Lauriat μαζί με όλο το αδημοσίευτο υλικό, το οποίο και παρέμεινε άθικτο στα υπόγεια της εταιρίας έως ότου ανακαλύφθηκαν το 1972.

Η δουλειά του Κέρτις παρά τη σπουδαιότητα που της έχει αναγνωριστεί, έχει δεχθεί επίσης επικριτικά σχόλια από αρκετούς μελετητές οι οποίοι εξέφρασαν την άποψη πως πολλές φωτογραφίες στήθηκαν πάνω στα δημοφιλή στερεότυπα για τους Ινδιάνους. Σε αρκετές εικόνες είχαν αφαιρεθεί ίχνη του δυτικού υλικού πολιτισμού όπως ομπρέλες ή ρολόγια και διάφορα τέτοια μικροαντικείμενα που στις αρχές του 20ου αιώνα είχαν ήδη παρεισφρήσει στη ζωή των ερυθρόδερμων. Βέβαια, μπορεί γενικότερα ο Κέρτις να ήθελε να δώσει μια εικόνα του πώς ήταν η ινδιάνικη ζωή πριν την έλευση του δυτικού πολιτισμού. Όπως και να 'χει, το φωτογραφικό έργο του παραμένει μοναδικό στο είδος του και εξαιρετικά πολύτιμο ιστορικό υλικό.

Μια μικρή γεύση από τους αυτόχθονες ινδιάνικους λαούς θα προσπαθήσω να δώσω στη συνέχεια μέσα από μερικές φωτογραφίες του Κέρτις:


το πορτραίτο της Πριγκίπισσας Angeline, κόρης του αρχηγού Σιάτλ
(1895)



παρασκευή "piki" (παραδοσιακό είδος ψωμιού από καλαμπόκι) από γυναίκα της φυλής Χόπι
(1906)



[FONT=&quot]«[/FONT]The Bowman - Nootka[FONT=&quot]»[/FONT]
(1910)



Ο διάσημος πολεμιστής των Απάτσι, Τζερόνιμο σε προχωρημένη ηλικία
(1907)



ο Bear Bull της φυλής των Blackfoot


Το "Μικρό Φτερό" με το γιο του "Κίτρινο Νεφρό" στη σκηνή τους
Στην αρχική φωτογραφία υπήρχε ένα ρολόι ανάμεσά τους που ο Κέρτις αφαίρεσε
(1911)



Kanyon de Chelly , περιοχή των Ινδιάνων Ναβάχο
(1904)


(Πολλές φωτογραφίες σε μεγάλο μέγεθος βρίσκονται συγκεντρωμένες εδώ.
Στο γκουγκλ ακόμη περισσότερες. )



ΥΓ. Το 2010 ο φωτογράφος Άαρον Χιούι έκανε μια ενδιαφέρουσα ομιλία στο TEDx για την γενοκτονία των ινδιάνικων φυλών της Αμερικής. Εστίασε συγκεκριμένα στην φυλή Λακότα και πώς αυτή συρρικνώθηκε και περιορίστηκε σε καταυλισμούς. Στην ομιλία παρουσιάστηκαν και φωτογραφίες του από σύγχρονους ινδιάνικους καταυλισμούς.

[FONT=&quot] [/FONT]​
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

pop corn

Πολύ δραστήριο μέλος

Η pop corn αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 1,161 μηνύματα.
προσθέτω επίσης :



αρχηγοί της φυλής των Σιου
( 1908 )

by Edward S. Curtis
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

venividivici

Τιμώμενο Μέλος

Η venividivici αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 23,236 μηνύματα.


František Drtikol

Τσέχικης καταγωγής γεννήθηκε το 1883 στην πόλη Pribram, δυτικά της Πράγας. Σπούδασε φωτογραφία στο Μόναχο, όπου είχε επηρεαστεί σε μεγάλο βαθμό από το art nouveau. Το 1910 άνοιξε ένα στούντιο στην Πράγα όπου φωτογράφησε πορτρέτα ορισμένων από τις σημαντικότερες προσωπικότητες της εποχής του. Το 1920 ασχολήθηκε με την εκφραστική αναμόρφωση συνθέτοντας μια νέα αισθητική του γυμνού κορμιού που επηρεάζεται από ταινίες του βωβού κινηματογράφου, την avant garde τέχνη, τον εκφραστικό χορό και την τέχνη deco design μέχρι να εξαλειφθεί τελικά το ζωντανό μοντέλο εξ ολοκλήρου το 1930.





 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Agaphbou

Περιβόητο μέλος

Η Αγάπη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 27 ετών. Έχει γράψει 5,328 μηνύματα.
Αναβιώνω αυτό το θέμα αλλά χωρίς ιστορίες κλπ, μόνο τη φωτογραφία και τον φωτογράφο όπως στο θρεντ με τους πίνακες ζωγραφικής.

Ξεκινάω σε λίγο.
Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων:

Nan Goldin

Η αγαπημένη μου φωτογραφία της:
goldin-the-ballad-241.jpg



Και η πιο δυνατή της φωτογραφία, ένα αυτοπορτραιτο για την ακρίβεια 1 μήνα μετά τη βία που δέχτηκε από την τότε σχέση της:

P78045_9.jpg
 
Τελευταία επεξεργασία:

Nascentes morimur

Διάσημο μέλος

Η Nascentes morimur αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 2,820 μηνύματα.
Μία από τις καλύτερες φωτογράφους της εποχής της, αν και το έργο της δεν έχει εκτιμηθεί όσο θα έπρεπε, η Ruth Orkin είναι μια βραβευμένη φωτορεπόρτερ, αλλά και κινηματογραφίστρια, οι φωτογραφίες της οποίας αποτυπώνουν τη γοητεία και τη ζεστασιά της καθημερινότητας. Η δουλειά της χαρακτηρίζεται από ειλικρίνεια και ευαισθησία, καθώς και από βαθύ σεβασμό για τα θέματά που φωτογράφισε. Μέσα από τον φακό της, κομμάτια της καθημερινής ζωής –στιγμές δράματος, ρομαντισμού και ευθυμίας– εμποτισμένα με μια αίσθηση ίντριγκας, μετατρέπονται σε στιγμιότυπα, σαν από κάποια παραγωγή του Χόλυγουντ της εποχής, μέσα στο οποίο γαλουχήθηκε.

 

Nascentes morimur

Διάσημο μέλος

Η Nascentes morimur αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 2,820 μηνύματα.
“Forget everything you’ve learned on the subject of photography for the moment, and just shoot. Take photographs – of anything and everything, whatever catches your eye. Don’t pause to think.”
– Daido Moriyama


 

Nascentes morimur

Διάσημο μέλος

Η Nascentes morimur αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 2,820 μηνύματα.
«Υπάρχουν μέρες που περπατάς χωρίς να βγάλεις ούτε μια φωτογραφία, χωρίς να συναντήσεις τίποτα. Αλλά υπάρχουν κι άλλες φορές που σου προσφέρονται πολύτιμα δώρα. Αλλά για να αρπάξεις αυτά τα δώρα, πρέπει να είσαι προετοιμασμένος. Εάν είσαι, το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να το αποδεχτείς και να κάνεις το κλικ».
Édouard Boubat​

Ένα άρθρο - αφιέρωμα στη ζωή και το έργο του σπουδαίου φωτογράφου με την πένα τού Χρήστου Κοψαχείλη

 

Nascentes morimur

Διάσημο μέλος

Η Nascentes morimur αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 2,820 μηνύματα.
“Photography is the only language that can be understood anywhere in the world.”
Bruno Barbey

 

Nascentes morimur

Διάσημο μέλος

Η Nascentes morimur αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 2,820 μηνύματα.

Nascentes morimur

Διάσημο μέλος

Η Nascentes morimur αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 2,820 μηνύματα.
 

Nascentes morimur

Διάσημο μέλος

Η Nascentes morimur αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 2,820 μηνύματα.

Χρήστες Βρείτε παρόμοια

Top