Αναρχοκαπιταλισμός

[iJohnnyCash]

Έπεσα πάνω σε μια πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη του Hans-Hermann Hoppe. Μεταξύ των άλλων συγκράτησα:

Daily Bell: Εάν λοιπόν η δημοκρατία έχει αποτύχει, εσείς τι θα βάζατε στη θέση της; Ποια είναι η ιδανική κοινωνία; Η Αναρχο-καπιταλιστική;
Dr. Hans-Hermann Hoppe: Προσωπικά προτιμώ τον όρο “κοινωνία ιδιωτικούδικαίου”. Σε μια τέτοια κοινωνία το κάθε φυσικό (άτομο) και νομικό πρόσωπο (ίδρυμα) υπόκεινται στο ίδιο σύνολο νόμων. Σε αυτή την κοινωνία δενυπάρχει κάποιο δημόσιο δίκαιο που παραχωρεί προνόμια σε άτομα ήιδιότητες. Υπάρχει μόνο ιδιωτικό δίκαιο (και ιδιωτική ιδιοκτησία) πουεφαρμόζεται στον καθένα και σε όλους εξίσου. Κανένας δεν επιτρέπεται νααποκτήσει ιδιοκτησία με τρόπο άλλο από πρωτογενή οικειοποίηση των αρχικάμη-κατεχόμενων (ελεύθερων) φυσικών αγαθών, την παραγωγή, ή τηνοικειοθελή (ελεύθερη) ανταλλαγή, όπως επίσης κανείς δεν κατέχει προνόμιο να φορολογεί και να απαλλοτριώνει. Επιπλέον, κανείς δεν έχει δικαίωμα νααπαγορεύει οποιονδήποτε άλλον να χρησιμοποιεί την ιδιοκτησία του ώστε ναμετέλθει οποιασδήποτε οικονομικής δραστηριότητας επιθυμεί και ναανταγωνιστεί με όποιον άλλον επιθυμεί.

Dr. Hans-Hermann Hoppe: Το κράτος λειτουργεί μέσα σε ένα νομικό κενό. Δεν υπάρχει κανένα συμβόλαιο μεταξύ αυτού και των πολιτών του. Δηλαδή δεν έχει καθοριστεί συμβολαιογραφικά τι ανήκει και σε ποιόν, και κατά συνέπεια τι θα πρέπει να προστατευτεί. Δεν έχουν καθοριστεί συμβολαιογραφικά ποιες υπηρεσίες θα παρέχονται από το κράτος, τι συνέπειες θα υπάρχουν εάν αυτό αθετήσει τις υποχρεώσεις του, ούτε επίσης σε ποια τιμή θα παρέχονται αυτές οι“υπηρεσίες” στους “πελάτες”. Αντί τούτου, το κράτος μονομερώς καθορίζειτου κανόνες του “παιχνιδιού” και μπορεί να τους αλλάζει κατά το δοκούν,απλά νομοθετώντας κατά τη διάρκεια του “παιχνιδιού”. Προφανώς τέτοια συμπεριφορά θα ήταν αδιανόητη εάν αφορούσε ελεύθερα εμπορευόμενους ιδιώτες-παρόχους ασφάλειας. Φανταστείτε λοιπόν κάποιον πάροχο -αστυνόμευσης, ασφάλισης ή ακόμα διαμεσολάβησης- του οποίου ηπροσφορά να ήταν κάπως έτσι:
"Εγώ δεν εγγυώμαι για οτιδήποτε βάσει συμβολαίου. Δεν θα ανακοινώνω τις υποχρεώσεις μου και τι θα πρέπει νακάνω εάν, κατά τη γνώμη σας, δεν είμαι συνεπής σ’ αυτές - αλλά σε κάθε περίπτωση επιφυλάσσομαι του δικαιώματος να καθορίζω μονομερώς τητιμή που θα πληρώνετε για μια τέτοια ασαφή υπηρεσία."
Οποιοσδήποτε τέτοιος πάροχος ασφάλειας θα εξαφανιζόταν άμεσα από την αγορά λόγω παντελούς έλλειψης πελατών.

Από την άλλη μεριά, κάθε ιδιωτικός πάροχος ασφάλειας στο ελεύθερο εμπόριο, πρέπει να προσφέρει στους ενδεχόμενους πελάτες του ένα συμβόλαιο. Επίσης, τα συμβόλαια αυτά για να γίνονται αποδεκτά από τους οικειοθελώς συμπράττοντες πελάτες, θα πρέπει να εμπεριέχουν σαφείς περιγραφές ιδιοκτησιών καθώς και πλήρως καθορισμένους όρους αμοιβαίων παροχών και υποχρεώσεων. Κάθε αντισυμβαλλόμενο μέρος, για τη διάρκεια του συμβολαίου, θα δεσμεύεται υπό τους όρους και τις προϋποθέσεις του.Κάθε αλλαγή στους όρους ή προϋποθέσεις θα απαιτούσε την σύμφωνη και ομόφωνη συγκατάθεση όλων των εμπλεκομένων μερών.Πιο συγκεκριμένα, για να γίνονται αποδεκτά στους υποψήφιους αγοραστές ασφάλειας, αυτά τα συμβόλαια πρέπει να περιλαμβάνουν διατάξεις για το ενδεχόμενο συγκρούσεων ή διαφωνιών μεταξύ ασφαλιστή-παρόχου προστασίας, και των προστατευόμενων ασφαλισμένων πελατών του, όπως επίσης στη περίπτωση αντικρουόμενων συμφερόντων μεταξύ διαφορετικών παροχών ή μεταξύ των ασφαλιστών και των αντίστοιχων πελατών τους.Επίσης σ’ αυτή τη περίπτωση μόνο μία αμοιβαία αποδεκτή λύση υπάρχει: τα συγκρουόμενα μέρη να συμφωνήσουν στο συμβόλαιο για διαιτησία ενώπιονενός κοινά αποδεκτού και έμπιστου πλην ανεξάρτητου τρίτου. Το τρίτο αυτό μέρος: είναι επίσης ελεύθερα εμπορευόμενο και χρηματοδοτούμενο, σε ελεύθερο ανταγωνισμό με άλλους αντίστοιχους φορείς -παρόχους-διαιτησίας. Οι πελάτες τους, δηλαδή οι πάροχοι ασφάλειας και οι ασφαλιζόμενοι, έχουν την απαίτηση ο διαιτητής να κρίνει και να αποφασίζει ακριβοδίκαια και αμερόληπτα προς κάθε πλευρά. Μόνο όσοι φορείς διαιτησίας είναι σε θέση να παρέχουν τέτοιες αποφάσεις θα επιτύχουν στην αγορά της διαιτησίας. Εκείνοι που δεν θα είναι ικανοί για κάτι τέτοιο θα θεωρηθούν μεροληπτικοί ή προκατειλημμένοι και θα εξαφανιστούν από την αγορά.

Daily Bell: Πως λοιπόν θα μπορούσε κάποιος να ορίσει την ελευθερία; Ως απουσία κρατικής επιβολής;
Dr. Hans-Hermann Hoppe: Μια κοινωνία είναι ελεύθερη εάν κάθε άτομο αναγνωρίζεται ως ο αποκλειστικός ιδιοκτήτης του δικού του (σπάνιου)φυσικού σώματός του, εάν ο καθένας είναι ελεύθερος να οικειοποιείται ως ιδιόκτητα αγαθά εκείνα που προηγουμένως δεν ανήκαν σε κανένα, εάν ο καθένας είναι ελεύθερος να χρησιμοποιεί το σώμα του και τα αγαθά στην κατοχή του για να παράγει ό’ τιδήποτε αυτός θελήσει (χωρίς να προξενείζημιά στην φυσική ακεραιότητα της ιδιοκτησίας τρίτου) και εάν όλοι είναι ελεύθεροι να συμβάλλονται με τρίτους για τις αντίστοιχες ιδιοκτησίες τους, με όποιον τρόπο κρίνουν ότι είναι αμοιβαία επωφελής. Οποιαδήποτε παρέμβαση σε αυτά αποτελεί επιθετική πράξη, και η αντίστοιχη κοινωνία είναι ανελεύθερη στο μέτρο που πραγματοποιούνται αυτές οιπαρεμβάσεις.

Dr. Hans-Hermann Hoppe: Σε μία ελεύθερη κοινωνία, η αγορά θα παρήγαγε το χρήμα όπως ακριβώς τα άλλα αγαθά και υπηρεσίες. Ανάγκη για χρήμα δεν θα υπήρχε μέσα σε ένα κόσμο τελείως βέβαιο και προβλέψιμο. Αλλ’ όμως σε ένα κόσμο όλο αβεβαιότητα και απρόοπτα ενδεχόμενα, οι άνθρωποι αξιολογούν τα αγαθά με βάση -συν τοις άλλοις- την εμπορευσιμότητα και τη νδημοφιλία τους, δηλαδή σαν μέσα ανταλλαγής. Και επειδή ένα ευρέως εμπορεύσιμο αγαθό είναι προτιμότερο για μέσο ανταλλαγής από ένα άλλο λιγότερο εμπορεύσιμο, επικρατεί στην αγορά η αδήριτη τάση για επικράτηση τελικά ενός και μόνο αγαθού, που θα διαφέρει από όλα τ’ άλλα σαν το πλέον εμπορεύσιμο. Αυτό το αγαθό καλείται χρήμα. Αφού λοιπόν αυτό το αγαθό είναι το πλέον εμπορεύσιμο όλων των άλλων, προσφέρει στον ιδιοκτήτη το υτην καλύτερη δυνατή προστασία από την αβεβαιότητα, με το να είναι ανάπ άσα στιγμή διαθέσιμο για άμεση ικανοποίηση ενός όσο δυνατόν ευρύ τερουφάσματος πιθανών αναγκών. Η οικονομική θεωρία δεν έχει τίποτα να πει σχετικά με το ποιο αγαθό τελικά θα καταλάβει την θέση του χρήματος.

Η ιστορία λέγει πως το αγαθό αυτό συνέπεσε να είναι ο χρυσός. Εάν όμως η φυσική σύσταση του κόσμου μας ήταν διαφορετική, ή εάν στο μέλλον αλλάξει, τότε ίσως κάποιο άλλο εμπόρευμα να ήταν ή να γίνει χρήμα. Η αγορά θα το αποφασίσει. Αλλά σε κάθε περίπτωση δεν απαιτείται οποιαδήποτε σχετική κυβερνητική ανάμειξη. Η αγορά πάντοτε είχε και θα έχει μεριμνήσει για την ύπαρξη ενός αγαθού-χρήματος, η παραγωγή του οποίου -όποιο κι αν είναι αυτό- θα υπόκειται στους ίδιους νόμους προσφοράς και ζήτησης όπως όλα τα άλλα

Daily Bell: Τι γνώμη έχετε για το ελεύθερο τραπεζικό μοντέλο; Πρέπει να είναι αποδεκτό το ιδιωτικό κλασματικό τραπεζικό αποθεματικό σύστημα(fractional reserve banking), ή μήπως αποτελεί έγκλημα; Ποιος είναι που θα φυλακίσει τα άτομα λόγω άσκησης ιδιωτικού κλασματικού αποθεματικού;
Dr. Hans-Hermann Hoppe: Ας υποθέσουμε ότι ο χρυσός είναι χρήμα. Σε μια ελεύθερη κοινωνία έχουμε ελεύθερο ανταγωνισμό στην εξόρυξη χρυσού,ελεύθερο ανταγωνισμό στην νομισματοκοπή, και ελεύθερο ανταγωνισμό μεταξύ των τραπεζών. Οι τράπεζες προσφέρουν διάφορες χρηματιστικές υπηρεσίες: φύλαξη χρημάτων, υπηρεσίες διακανονισμού, και υπηρεσίες διαμεσολάβησης μεταξύ αποταμιευτών και δανειοληπτών- επενδυτών. Κάθε τράπεζα εκδίδει τα δικά της “γραμμάτια” ή “πιστοποιητικά” όπου καταγράφονται οι διάφορες δοσοληψίες και οι απορρέουσες συμβατικές σχέσεις μεταξύ τράπεζας και πελατών. Αυτά τα τραπεζογραμμάτια είναι ελευθέρως εμπορεύσιμα. Μέχρι εδώ καλά.

Οι ελεύθεροι τραπεζίτες αμφισβητούν το καθεστώς του κλασματικού αποθεματικού συστήματος καθώς και τα σχετικά τραπεζογραμμάτια. Ας υποθέσουμε ότι ο Α καταθέτει 10 ουγγιές χρυσού σε μια τράπεζα και λαμβάνει ένα γραμμάτιο (υποκατάστατο χρήματος) πληρωτέο στο ισόποσο επί τη εμφανίσει. Τότε με βάση την κατάθεση του Α, η τράπεζα δανείζει τον Γ με 9 ουγγιές χρυσού εκδίδοντας αντίστοιχο γραμμάτιο, ομοίως πληρωτέο στο ισόποσο επί τη εμφανίσει.Θα έπρεπε να ήταν κάτι τέτοιο θεμιτό; Εγώ δεν το νομίζω. Διότι τώρα έχουμε δύο άτομα, τον Α και τον Γ, που είναι οι αποκλειστικοί κάτοχοι μιας και της αυτής ποσότητας χρήματος. Μια κατάσταση λογικά αδύνατη. Με άλλα λόγια,υπάρχουν μόνο 10 ουγγιές χρυσού και ο Α έχει δικαίωμα κυριότητας στις 10 και ταυτόχρονα ο Γ στις 9 ουγγιές. Δηλαδή υπάρχουν περισσότεροι τίτλοι κυριότητας απ’ ότι περιουσιακά στοιχεία. Αυτό καταφανώς αποτελεί απάτη,και σε κάθε άλλη περίπτωση πλην αυτής, τα δικαστήρια θα αποφαίνονταν ανάλογα, τιμωρώντας τους ενόχους.Από την άλλη μεριά, δεν θα υπήρχε πρόβλημα εάν η τράπεζα είχε πει στον Α ότι θα καταβάλει τόκους για την κατάθεσή του, ύστερα να τα επενδύσει π.χ.σε ένα χρηματικό αμοιβαίο κεφάλαιο αποτελούμενο από υψηλής ρευστότητας βραχυχρόνια ομόλογα, και μετά να προβεί σε άμεση ρευστοποίηση του ισόποσου των απαιτήσεων μεριδίου του Α αμέσως μόλις αυτός το ζητήσει.Τέτοια μερίδια θα μπορούσαν να αποδειχτούν αρκετά δημοφιλή και μπορεί πολλοί να τα προτιμούσαν αντί των κανονικών καταθετικών λογαριασμών.Αλλά σαν ομολογιακά μερίδια σε επενδυτικά κεφάλαια που είναι, δεν μπορούν ποτέ να λειτουργήσουν σαν χρήμα. Δεν θα μπορούσαν ποτέ να γίνουν το πιο εύκολο και ευρύτερα εμπορεύσιμο αγαθό από οποιοδήποτε άλλο

Πηγή

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[ΚΟΡΩΝΕΥΣ]

με 4 λεξεις αριστερος με δεξιες τσεπες

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Mittenwald]

με 4 λεξεις αριστερος με δεξιες τσεπες

Μα, πολλοί είναι αριστεροί μέχρι να αποκτήσουν μεγάλες τσέπες.
Μιας και τελευταία είναι και της μοδός να είναι κάποιος αριστερός,
καλό θα ήταν άμα κάποιος πλουτίσει, να συνεχίσει να είναι αριστερός.
Άλλως τε, κι εγώ εάν δεν ήμουν αρκετά πλούσιος, δεν θα ήμουν δεξιός.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[parafernalia]

Η πρώτη γεύση που πήρα είναι μάλλον θετική. Περιγράφει με ακαδημαϊκή συνέπεια την πραγματικότητα που ζούμε και παραδόξως - για φιλελεύθερο - φωτίζει με σαφήνεια τις παρεμβάσεις της υπερεθνικής ελίτ. Φτάσαμε από τους νεοφιλελεύθερους, υπέρμαχους του χρηματιστηριακού καπιταλισμού, στο..."επιστροφή" στις παλιές καλές αξίες του John Locke.

Στο "αριστερό" κομμάτι του συμφωνώ, οι "δεξιές τσέπες" όμως μου προκάλεσαν πολλές απορίες. Πως για παράδειγμα θα μπορέσουμε να φτάσουμε σε αντικειμενικούς φορείς διαιτησίας σε "συμβόλαια" ανάμεσα ατόμων και επιχειρήσεων;

Έχει επίσης εντελώς παραμελήσει το αξιακό κομμάτι του "αναρχισμού". Αν υποθέσουμε ότι ελευθερία είναι η απαλλαγή από το κράτος και ότι αυτό μπορεί να επιτευχθεί με την "ιδιώτευση" των πάντων, τι θα γίνει με τα δάση; Πως τα "σπάνια" αγαθά θα σταματήσουν να καρπώνονται από τους λίγους κεφαλαιοκράτες;

Η βασική κριτική στον καπιταλιστικό ανταγωνισμό είναι η σπατάλη των πόρων. Η οικονομία των πόρων του Zeitgeist μου φαίνεται καλύτερα οντολογικά προσδιορισμένη, σε σχέση με την άκρατη ιδιώτευση. Όλα αυτά βέβαια είναι πρώτες εντυπώσεις, θέλει μελέτη για να σχηματοποιήσεις στο μυαλό σου ιδέες που διαβάζεις πρώτη φορά. Μου άρεσε ιδιαίτερα η άποψή του για τα Πνευματικά Δικαιώματα.

Το σίγουρο είναι πως δεν μπορείς να εφαρμόσεις χωρίς βία μία αναρχική κοινωνία από τα κάτω. Ίσως μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τον Hoppe ως Δούρειο Ίππο!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.