Απελπισία: Τι "άρρωστο" πράγμα!

[Chem2000]

Καλησπέρα παιδιά.Και εκεί που καθόμουν και έκανα τις εργασίες μου και ψιλοδιάβασα γιατί το Σάββατο δίνουμε πρόοδο(ναι καλά είδατε Σαββατιάτικα θα μας κουβαλήσουν στο πανεπιστήμιο) είπα να τσιλάρω λίγο στο Instagram.Εκεί που βλέπω τις ιστορίες,μου βγαίνει φάτσα φόρα η ιστορία μιας γνωστής που παλιά κάναμε παρέα(χρόνια γυμνασίου).Το στόρυ ήταν quotακι του στυλ,"σε έχασα,αλλά βρήκα εμένα,οπότε κέρδισα".Προφανώς πήγαινε για το γκομενάκι που είχε και χώρισαν.Εκείνη τη στιγμή τρώω φλασιά και θυμάμαι ότι πριν 1,5 μήνα περίπου ανέβαζε φωτογραφίες από νοσοκομεία,με ορούς κτλ και την παγκόσμια μέρα κατά του καρκίνου του μαστού ανέβασε στόρυ που με λίγα λόγια έλεγε πως υπέφερε και εκείνη από αυτόν.Εγώ επειδή παρότι σταματήσαμε τα κολλητιλίκια από το γυμνάσιο λόγω του ότι ήταν πολύ τόξικ,αποφάσισα να της στείλω,όχι για να ψαρέψω κάτι,αλλά για να της πω κουράγιο(αν και κάτι μου βρωμούσε από την αρχή).Εκείνη από μόνη της άρχισε να λέει ότι είναι πολύ άσχημο και ότι πρέπει να κάνει χημειοθεραπείες κάθε μέρα. Κρατήστε το αυτό,είναι σημαντικό.Κάθε μέρα χημειοθεραπείες,σκέφτηκα:"Τι διάολο ακόμα και σε τελικό στάδιο καρκίνου να είσαι κάθε μέρα δεν παίζουν τέτοια πράγματα,μιλάμε για τοξικές ουσίες,τι φάση;".Ωστόσο για να μη τη φέρω σε δύσκολη θέση δεν ρώτησα κάτι παραπάνω.Λίγο αργότερα αποφασίζω να μιλήσω σε μια φίλη μου που οι γονείς της κάνουν κολλήτη παρεά με τους γονείς αυτής της κοπέλας.Ταυτόχρονα ρωτάω και μια άλλη φίλη μου, που και οι δυο γονείς είναι γιατροί,για το πόσο εφικτό είναι να γίνεται καθημερινά χημειοθεραπεία.Και τότε η αλήθεια απεφάνθη.Η κυρία έλεγε ψέματα ότι είχε καρκίνο ώστε να το δει ο πρώην της(!!!!!)και προφανώς να τη λυπήθει και να γυρίσει πίσω.Το πιο τραγικό από όλα,είπε τέτοιο ψέμα και δε φιλοτιμήθηκε να ζητήσει ένα συγνώμη,που προσπάθησε να υποτιμήσει την νοημοσύνη μας.Είναι δυνατόν ρε κοπέλα να έχεις τέτοιο καρκίνο και πρώτον,να μην κάνεις μαστεκτομή;Να κάνεις κάθε μέρα χημειοθεραπείες;Να κάνεις δήθεν κάθε μέρα χημειοθεραπείες και να μη χάνεις ούτε τρίχα από τα μαλλιά σου;Να κάνεις τις χημειοθεραπείες μόνη σου στην φοιτητική σου πόλη,και οι γονείς σου να σε αφήνουν μόνη;Τελικά θυμήθηκα και για ποιον άλλον λόγο σταμάτησα να τη κάνω παρέα...ήταν τέρμα βλήτο.(Είχα ελπίδες μπας και άρχισε να της "κόβει" με τα χρόνια αλλά αμ δε)
Τέλος πάντων,εκεί που θέλω να καταλήξω...είναι δυνατόν η απελπισία μας να μας φτάνει σε τέτοιο σημείο που να προφασιζόμαστε τέτοιες δικαιολογίες;Είναι δηλαδή οκ για κάποιους ο άλλος να είναι δίπλα τους από λύπηση και όχι από πραγματικό ενδιαφέρον;Σίγουρα όταν αγαπάς κάποιον,δε μπορείς εύκολα να ξεπεράσεις τον χωρισμό σου μαζί του,αλλά να φτάνεις σε τέτοιο σημείο;Πιστεύετε παίζει ρόλο και η ηθική που έχει το εκάστοτε άτομο ή και πάλι λόγω απελπισίας η ηθική πάει περίπατο;Θα ήθελα να μου πείτε τη γνώμη σας,και αν έχετε ακούσει παρόμοια σκηνικά να τα παραθέσετε.

 

[EvanescenceQ]

Καλησπέρα παιδιά.Και εκεί που καθόμουν και έκανα τις εργασίες μου και ψιλοδιάβασα γιατί το Σάββατο δίνουμε πρόοδο(ναι καλά είδατε Σαββατιάτικα θα μας κουβαλήσουν στο πανεπιστήμιο) είπα να τσιλάρω λίγο στο Instagram.Εκεί που βλέπω τις ιστορίες,μου βγαίνει φάτσα φόρα η ιστορία μιας γνωστής που παλιά κάναμε παρέα(χρόνια γυμνασίου).Το στόρυ ήταν quotακι του στυλ,"σε έχασα,αλλά βρήκα εμένα,οπότε κέρδισα".Προφανώς πήγαινε για το γκομενάκι που είχε και χώρισαν.Εκείνη τη στιγμή τρώω φλασιά και θυμάμαι ότι πριν 1,5 μήνα περίπου ανέβαζε φωτογραφίες από νοσοκομεία,με ορούς κτλ και την παγκόσμια μέρα κατά του καρκίνου του μαστού ανέβασε στόρυ που με λίγα λόγια έλεγε πως υπέφερε και εκείνη από αυτόν.Εγώ επειδή παρότι σταματήσαμε τα κολλητιλίκια από το γυμνάσιο λόγω του ότι ήταν πολύ τόξικ,αποφάσισα να της στείλω,όχι για να ψαρέψω κάτι,αλλά για να της πω κουράγιο(αν και κάτι μου βρωμούσε από την αρχή).Εκείνη από μόνη της άρχισε να λέει ότι είναι πολύ άσχημο και ότι πρέπει να κάνει χημειοθεραπείες κάθε μέρα. Κρατήστε το αυτό,είναι σημαντικό.Κάθε μέρα χημειοθεραπείες,σκέφτηκα:"Τι διάολο ακόμα και σε τελικό στάδιο καρκίνου να είσαι κάθε μέρα δεν παίζουν τέτοια πράγματα,μιλάμε για τοξικές ουσίες,τι φάση;".Ωστόσο για να μη τη φέρω σε δύσκολη θέση δεν ρώτησα κάτι παραπάνω.Λίγο αργότερα αποφασίζω να μιλήσω σε μια φίλη μου που οι γονείς της κάνουν κολλήτη παρεά με τους γονείς αυτής της κοπέλας.Ταυτόχρονα ρωτάω και μια άλλη φίλη μου, που και οι δυο γονείς είναι γιατροί,για το πόσο εφικτό είναι να γίνεται καθημερινά χημειοθεραπεία.Και τότε η αλήθεια απεφάνθη.Η κυρία έλεγε ψέματα ότι είχε καρκίνο ώστε να το δει ο πρώην της(!!!!!)και προφανώς να τη λυπήθει και να γυρίσει πίσω.Το πιο τραγικό από όλα,είπε τέτοιο ψέμα και δε φιλοτιμήθηκε να ζητήσει ένα συγνώμη,που προσπάθησε να υποτιμήσει την νοημοσύνη μας.Είναι δυνατόν ρε κοπέλα να έχεις τέτοιο καρκίνο και πρώτον,να μην κάνεις μαστεκτομή;Να κάνεις κάθε μέρα χημειοθεραπείες;Να κάνεις δήθεν κάθε μέρα χημειοθεραπείες και να μη χάνεις ούτε τρίχα από τα μαλλιά σου;Να κάνεις τις χημειοθεραπείες μόνη σου στην φοιτητική σου πόλη,και οι γονείς σου να σε αφήνουν μόνη;Τελικά θυμήθηκα και για ποιον άλλον λόγο σταμάτησα να τη κάνω παρέα...ήταν τέρμα βλήτο.(Είχα ελπίδες μπας και άρχισε να της "κόβει" με τα χρόνια αλλά αμ δε)
Τέλος πάντων,εκεί που θέλω να καταλήξω...είναι δυνατόν η απελπισία μας να μας φτάνει σε τέτοιο σημείο που να προφασιζόμαστε τέτοιες δικαιολογίες;Είναι δηλαδή οκ για κάποιους ο άλλος να είναι δίπλα τους από λύπηση και όχι από πραγματικό ενδιαφέρον;Σίγουρα όταν αγαπάς κάποιον,δε μπορείς εύκολα να ξεπεράσεις τον χωρισμό σου μαζί του,αλλά να φτάνεις σε τέτοιο σημείο;Πιστεύετε παίζει ρόλο και η ηθική που έχει το εκάστοτε άτομο ή και πάλι λόγω απελπισίας η ηθική πάει περίπατο;Θα ήθελα να μου πείτε τη γνώμη σας,και αν έχετε ακούσει παρόμοια σκηνικά να τα παραθέσετε.

Καλημερα Το αν είναι κάπως η συμπεριφορά της το να την κρινεις ωφελεί αυτό εσένα σε κάτι?
Σαφώς και είναι προβληματική η συμπεριφορά της δεν το συζητάμε καν.
Τι θέλω να πω. Μπορεί για το δικό της σκεπτικό να της φάνηκε σωστό όλο αυτό,δεν τη δικαιολογώ καν είναι εκτός τόπου και χρόνου μη έχοντας καν συναίσθηση έτσι του τι εστί καρκίνος και όλα τα συναφή. Επίσης έδειξε μηδέν αξιοπρέπεια.
Δηλαδή ωραία χώρισε. Έπρεπε να κάνει όλα αυτά και σιγα το κελεπουρι θα της έλεγα εγώ που σε άφησε και τρέχεις από πίσω.
Και έγινε και ρεζίλι στους κοινούς φίλους που μαζί με σένα θα την είδαν και άλλοι.
Τέρμα ανώριμη έως εκτός πραγματικότητας έτσι?
Ωραία χώρισες και?

Λοιπόν έχω πολλά τέτοια περιστατικά να πω θα αναφέρω ένα μόνο. Όχι δικά μου γιατί τέτοια κουλά δεν έκανα.
Μια γνωστή παντρεμένη κιόλας με δύο παιδιά ο άντρας της την κερατωσε και ήθελε να φύγει και αυτή έκανε ένα μωρό μαζί του ένα τρίτο παιδί δηλαδή γιατί πίστευε παρακαλώ ότι έτσι αυτός θα μείνει και δεν θα τη παρατήσει.
Τέλος ιστορίας? Αυτή μόνη με τρία παιδιά και αυτός ζει με μια άλλη που από ότι είδα τελευταία ίσως έκανε και μωρό με την αλλην.
Τρέχα γυρευε που λένε.

Είναι και η αξιοπρέπεια του καθενός .
Η ανάγκη ας πούμε η οικονομική κάνει άλλους να μένουν ή να παρακαλάνε να γυρίσει ο άλλος που την έχει χιλιοκερατωσει.
Ειναι πολλά.
Όσο για το περιστατικό που είπες το κρίνω τέρμα ανώριμο. Νόμιζε ότι βρήκε τον Έναν η κοπελιά και μόλις τη χώρισε σταμάτησε και η ζωή της?
Είναι πράγματα αυτά?
Τετοιες αντιδράσεις βλέπουν μετά οι χειριστικοι και κάνουν πάρτυ.

Το έχω δει και σε άντρα αυτό σε σχέση να την παρακαλάει χρόνια πχ πέντε χρόνια αφότου χώρισαν να τα ξαναβρούν.

Κοίταξε λάθη κάνουμε όλοι.
Τώρα μετά είναι αν βγαίνει και στους δύο επανασύνδεση και όχι να πέφτουμε επίπεδο κάνοντας πράγματα που μας υποβαθμίζουν.
Αφού χώρισε ας πάει στο καλό και ας τραβήξει κι αυτή το δρόμο της . Ούτε η πρώτη είναι ούτε η τελευταία.

 

[georgia1213]

Καλησπέρα παιδιά.Και εκεί που καθόμουν και έκανα τις εργασίες μου και ψιλοδιάβασα γιατί το Σάββατο δίνουμε πρόοδο(ναι καλά είδατε Σαββατιάτικα θα μας κουβαλήσουν στο πανεπιστήμιο) είπα να τσιλάρω λίγο στο Instagram.Εκεί που βλέπω τις ιστορίες,μου βγαίνει φάτσα φόρα η ιστορία μιας γνωστής που παλιά κάναμε παρέα(χρόνια γυμνασίου).Το στόρυ ήταν quotακι του στυλ,"σε έχασα,αλλά βρήκα εμένα,οπότε κέρδισα".Προφανώς πήγαινε για το γκομενάκι που είχε και χώρισαν.Εκείνη τη στιγμή τρώω φλασιά και θυμάμαι ότι πριν 1,5 μήνα περίπου ανέβαζε φωτογραφίες από νοσοκομεία,με ορούς κτλ και την παγκόσμια μέρα κατά του καρκίνου του μαστού ανέβασε στόρυ που με λίγα λόγια έλεγε πως υπέφερε και εκείνη από αυτόν.Εγώ επειδή παρότι σταματήσαμε τα κολλητιλίκια από το γυμνάσιο λόγω του ότι ήταν πολύ τόξικ,αποφάσισα να της στείλω,όχι για να ψαρέψω κάτι,αλλά για να της πω κουράγιο(αν και κάτι μου βρωμούσε από την αρχή).Εκείνη από μόνη της άρχισε να λέει ότι είναι πολύ άσχημο και ότι πρέπει να κάνει χημειοθεραπείες κάθε μέρα. Κρατήστε το αυτό,είναι σημαντικό.Κάθε μέρα χημειοθεραπείες,σκέφτηκα:"Τι διάολο ακόμα και σε τελικό στάδιο καρκίνου να είσαι κάθε μέρα δεν παίζουν τέτοια πράγματα,μιλάμε για τοξικές ουσίες,τι φάση;".Ωστόσο για να μη τη φέρω σε δύσκολη θέση δεν ρώτησα κάτι παραπάνω.Λίγο αργότερα αποφασίζω να μιλήσω σε μια φίλη μου που οι γονείς της κάνουν κολλήτη παρεά με τους γονείς αυτής της κοπέλας.Ταυτόχρονα ρωτάω και μια άλλη φίλη μου, που και οι δυο γονείς είναι γιατροί,για το πόσο εφικτό είναι να γίνεται καθημερινά χημειοθεραπεία.Και τότε η αλήθεια απεφάνθη.Η κυρία έλεγε ψέματα ότι είχε καρκίνο ώστε να το δει ο πρώην της(!!!!!)και προφανώς να τη λυπήθει και να γυρίσει πίσω.Το πιο τραγικό από όλα,είπε τέτοιο ψέμα και δε φιλοτιμήθηκε να ζητήσει ένα συγνώμη,που προσπάθησε να υποτιμήσει την νοημοσύνη μας.Είναι δυνατόν ρε κοπέλα να έχεις τέτοιο καρκίνο και πρώτον,να μην κάνεις μαστεκτομή;Να κάνεις κάθε μέρα χημειοθεραπείες;Να κάνεις δήθεν κάθε μέρα χημειοθεραπείες και να μη χάνεις ούτε τρίχα από τα μαλλιά σου;Να κάνεις τις χημειοθεραπείες μόνη σου στην φοιτητική σου πόλη,και οι γονείς σου να σε αφήνουν μόνη;Τελικά θυμήθηκα και για ποιον άλλον λόγο σταμάτησα να τη κάνω παρέα...ήταν τέρμα βλήτο.(Είχα ελπίδες μπας και άρχισε να της "κόβει" με τα χρόνια αλλά αμ δε)
Τέλος πάντων,εκεί που θέλω να καταλήξω...είναι δυνατόν η απελπισία μας να μας φτάνει σε τέτοιο σημείο που να προφασιζόμαστε τέτοιες δικαιολογίες;Είναι δηλαδή οκ για κάποιους ο άλλος να είναι δίπλα τους από λύπηση και όχι από πραγματικό ενδιαφέρον;Σίγουρα όταν αγαπάς κάποιον,δε μπορείς εύκολα να ξεπεράσεις τον χωρισμό σου μαζί του,αλλά να φτάνεις σε τέτοιο σημείο;Πιστεύετε παίζει ρόλο και η ηθική που έχει το εκάστοτε άτομο ή και πάλι λόγω απελπισίας η ηθική πάει περίπατο;Θα ήθελα να μου πείτε τη γνώμη σας,και αν έχετε ακούσει παρόμοια σκηνικά να τα παραθέσετε.y

υπαρχει οντως ατομο που θα εκανε κατι τετοιο; μου φαινεται πολυ extreme και υπερβολικο...
μα ποσοετων ειναι η κοπελα;δλδ τοσο πια να το τραβηξεις, δεν εχει ιχνος αξιοπρεπειας;

 

[Guest 528707]

Καλησπέρα παιδιά.Και εκεί που καθόμουν και έκανα τις εργασίες μου και ψιλοδιάβασα γιατί το Σάββατο δίνουμε πρόοδο(ναι καλά είδατε Σαββατιάτικα θα μας κουβαλήσουν στο πανεπιστήμιο) είπα να τσιλάρω λίγο στο Instagram.Εκεί που βλέπω τις ιστορίες,μου βγαίνει φάτσα φόρα η ιστορία μιας γνωστής που παλιά κάναμε παρέα(χρόνια γυμνασίου).Το στόρυ ήταν quotακι του στυλ,"σε έχασα,αλλά βρήκα εμένα,οπότε κέρδισα".Προφανώς πήγαινε για το γκομενάκι που είχε και χώρισαν.Εκείνη τη στιγμή τρώω φλασιά και θυμάμαι ότι πριν 1,5 μήνα περίπου ανέβαζε φωτογραφίες από νοσοκομεία,με ορούς κτλ και την παγκόσμια μέρα κατά του καρκίνου του μαστού ανέβασε στόρυ που με λίγα λόγια έλεγε πως υπέφερε και εκείνη από αυτόν.Εγώ επειδή παρότι σταματήσαμε τα κολλητιλίκια από το γυμνάσιο λόγω του ότι ήταν πολύ τόξικ,αποφάσισα να της στείλω,όχι για να ψαρέψω κάτι,αλλά για να της πω κουράγιο(αν και κάτι μου βρωμούσε από την αρχή).Εκείνη από μόνη της άρχισε να λέει ότι είναι πολύ άσχημο και ότι πρέπει να κάνει χημειοθεραπείες κάθε μέρα. Κρατήστε το αυτό,είναι σημαντικό.Κάθε μέρα χημειοθεραπείες,σκέφτηκα:"Τι διάολο ακόμα και σε τελικό στάδιο καρκίνου να είσαι κάθε μέρα δεν παίζουν τέτοια πράγματα,μιλάμε για τοξικές ουσίες,τι φάση;".Ωστόσο για να μη τη φέρω σε δύσκολη θέση δεν ρώτησα κάτι παραπάνω.Λίγο αργότερα αποφασίζω να μιλήσω σε μια φίλη μου που οι γονείς της κάνουν κολλήτη παρεά με τους γονείς αυτής της κοπέλας.Ταυτόχρονα ρωτάω και μια άλλη φίλη μου, που και οι δυο γονείς είναι γιατροί,για το πόσο εφικτό είναι να γίνεται καθημερινά χημειοθεραπεία.Και τότε η αλήθεια απεφάνθη.Η κυρία έλεγε ψέματα ότι είχε καρκίνο ώστε να το δει ο πρώην της(!!!!!)και προφανώς να τη λυπήθει και να γυρίσει πίσω.Το πιο τραγικό από όλα,είπε τέτοιο ψέμα και δε φιλοτιμήθηκε να ζητήσει ένα συγνώμη,που προσπάθησε να υποτιμήσει την νοημοσύνη μας.Είναι δυνατόν ρε κοπέλα να έχεις τέτοιο καρκίνο και πρώτον,να μην κάνεις μαστεκτομή;Να κάνεις κάθε μέρα χημειοθεραπείες;Να κάνεις δήθεν κάθε μέρα χημειοθεραπείες και να μη χάνεις ούτε τρίχα από τα μαλλιά σου;Να κάνεις τις χημειοθεραπείες μόνη σου στην φοιτητική σου πόλη,και οι γονείς σου να σε αφήνουν μόνη;Τελικά θυμήθηκα και για ποιον άλλον λόγο σταμάτησα να τη κάνω παρέα...ήταν τέρμα βλήτο.(Είχα ελπίδες μπας και άρχισε να της "κόβει" με τα χρόνια αλλά αμ δε)
Τέλος πάντων,εκεί που θέλω να καταλήξω...είναι δυνατόν η απελπισία μας να μας φτάνει σε τέτοιο σημείο που να προφασιζόμαστε τέτοιες δικαιολογίες;Είναι δηλαδή οκ για κάποιους ο άλλος να είναι δίπλα τους από λύπηση και όχι από πραγματικό ενδιαφέρον;Σίγουρα όταν αγαπάς κάποιον,δε μπορείς εύκολα να ξεπεράσεις τον χωρισμό σου μαζί του,αλλά να φτάνεις σε τέτοιο σημείο;Πιστεύετε παίζει ρόλο και η ηθική που έχει το εκάστοτε άτομο ή και πάλι λόγω απελπισίας η ηθική πάει περίπατο;Θα ήθελα να μου πείτε τη γνώμη σας,και αν έχετε ακούσει παρόμοια σκηνικά να τα παραθέσετε.

Καλημέρα!
Ο τρόπος που χειρίζεται ένας άνθρωπος την απόρριψη στην ζωή του δείχνει πολλα από τα προσωπικά του χαρακτηριστικά .
Αν η κοπέλα έχει μάθει μια ζωη να πατάει πάνω στο συναίσθημα και να προκαλεί τον οίκτο παρά τον θαυμασμό των άνθρωπων που θέλει να είναι γύρω της ειναι ξεκάθαρο ότι κάπως έτσι θα λειτουργεί και σε όλες τις άλλες σχέσεις της αδιαφορώντας για το τους προκαλεί.

Δεν θα το κρίνω ανώριμο γιατί αν κατάλαβα καλά μιλάς για μια ηλικία που έχει ξεφύγει από τον όρο αυτό και παραπέμπει σε νοσηρες χειριστικες καταστάσεις.
Έχει πλήρη αντίληψη τι προκαλεί αυτή η συμπεριφορά και άνετα χαρακτηρίζεται ανήθικο εφόσον θίγει και χρησιμοποιεί τόσο ευαίσθητα δεδομένα προκαλώντας όχι μόνο τον οίκτο ενός προσώπου αλλά μιας ολόκληρης κοινωνικής ομάδας ....

Μακρυά από τέτοιους χατακτηρες ειδικά αν είσαι άνθρωπος που λειτουργεί με το συναίσθημα γιατί αν το αντιληφθούν είναι ικανά να πατήσουν πάνω σε αυτό και να είσαι έρμαιο για όλη σου την ζωή.

 

[georgia1213]

υπαρχει οντως ατομο που θα εκανε κατι τετοιο; μου φαινεται πολυ extreme και υπερβολικο...
μα ποσοετων ειναι η κοπελα;δλδ τοσο πια να το τραβηξεις, δεν εχει ιχνος αξιοπρεπειας;

μα εμενα αυτο μου φαινεται τρομακτικα τραβηγμενο, ισως ναεχει καποια ψυχασθενεια, δλδ δεν μπορω να φανταστω εναν φυσιολογικο ανθρωπο να κανει κατι τετοιο,
δλδ 20χρονων κοπελα ναδιαφημιζει οτι εχει καρκινο για να τη λυπηθει ο πρωην;αν ειναι δυνατον

 

[Himela]

Οι γυναίκες ανά τους αιώνες βρίσκουν τρόπους να κρατούν τους άντρες και ο κυριότερος είναι ένα παιδί. Αντί να φτιάξουν τον γάμο τους μένουν έγκυες.

Εγώ στην θέση σου θα τη ρεζιλευα δημοσίως.

 

[Guest 528707]

Λοιπόν έχω πολλά τέτοια περιστατικά να πω θα αναφέρω ένα μόνο. Όχι δικά μου γιατί τέτοια κουλά δεν έκανα.
Μια γνωστή παντρεμένη κιόλας με δύο παιδιά ο άντρας της την κερατωσε και ήθελε να φύγει και αυτή έκανε ένα μωρό μαζί του ένα τρίτο παιδί δηλαδή γιατί πίστευε παρακαλώ ότι έτσι αυτός θα μείνει και δεν θα τη παρατήσει.
Τέλος ιστορίας? Αυτή μόνη με τρία παιδιά και αυτός ζει με μια άλλη που από ότι είδα τελευταία ίσως έκανε και μωρό με την αλλην.
Τρέχα γυρευε που λένε.

Πως είσαι τόσο σίγουρη ότι το παιδί ήρθε μόνο και μόνο για να κρατήσει έναν άντρα?

Στην τελική μονη της το εκανε το παιδί, ο άντρας δεν ηξερε τι έκανε?
Καμία φορά ξέρεις τα παιδιά σε ένα γάμο που ειβαι πολυ πιο ελεύθερα όλα και απρόβλεπτα έρχονται από εκεί που δεν το περιμένεις και έχεις χαλαρώσει..

Πραγματικά εγώ όταν ακούω τέτοιες απόψεις πιο πολύ νευριαζω με αυτούς που τα σχολιάζουν με τέτοιο τρόπο πάρα με τους δύο ΗΔΗ γονείς που ήξεραν πολυ καλα τι έκαναν ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ και όχι μια γυναίκα μόνο ...

Γιατί κατηγορείς την γυναίκα σε αυτή την περίπτωση μόνο?
Ο άντρας τι έκανε? Αλλού ήταν?

Αν δεν είμαστε σίγουροι τι συμβαίνει στο κρεβάτι ενός ήδη παντρεμενου ζευγαριού καλύτερα να μην σχολιάζουμε εμείς οι τρίτοι που απλά είμαστε παρατηρητές..
Δεν έχει καμία σχέση το περιστατικό του θεματοθετη με αυτό που θίγεις.

Αντιλαμβανεσται ότι οταν μιλάμε για παιδιά δεν είναι καθόλου ωραίο ένα παιδί αργοτερα να ακούει ότι οι γονείς του το έκαναν για να σώσουν το γάμο τους αλλά και πάλι δεν τα καταφεραν .

Λυπάμαι αν ακούγομαι επιθετική σε όλο αυτό(δεν είμαι ) αλλά στην προκειμένη περιπτώσει δύο άνθρωποι αποφάσισαν να κάνουν ένα παιδί ακόμα.
Αν αυτό το παδι ηρθε πάνω σε μια κρίση στο γάμος τους και στην προσπάθεια τους για κάτι καλύτερο, μειώνει την αξία τους ως γονείς ή την σημασία που επέλεξαν να κρατήσουν ένα παιδί πάρα να το ξεφορτωθούν?
Μειώνει την αξία μιας γυναίκας που πλέον μεγαλώνει μόνη της αυτά τα παιδιά?
Ας αλλάξουμε λίγο οπτική πλευρά πως βλέπουμε καταστάσεις τρίτων και πως αντιδραμε εμείς πλέον και μετά να είμαστε σε θέση να τους κρίνουμε

 

[Chem2000]

Αρχικά σόρρυ για την αργή απάντηση αλλά ταξιδεύω οπότε είμαι λίγο στα χαμένα.

Καλημερα Το αν είναι κάπως η συμπεριφορά της το να την κρινεις ωφελεί αυτό εσένα σε κάτι?
Σαφώς και είναι προβληματική η συμπεριφορά της δεν το συζητάμε καν.
Τι θέλω να πω. Μπορεί για το δικό της σκεπτικό να της φάνηκε σωστό όλο αυτό,δεν τη δικαιολογώ καν είναι εκτός τόπου και χρόνου μη έχοντας καν συναίσθηση έτσι του τι εστί καρκίνος και όλα τα συναφή. Επίσης έδειξε μηδέν αξιοπρέπεια.
Δηλαδή ωραία χώρισε. Έπρεπε να κάνει όλα αυτά και σιγα το κελεπουρι θα της έλεγα εγώ που σε άφησε και τρέχεις από πίσω.
Και έγινε και ρεζίλι στους κοινούς φίλους που μαζί με σένα θα την είδαν και άλλοι.
Τέρμα ανώριμη έως εκτός πραγματικότητας έτσι?
Ωραία χώρισες και?

Λοιπόν έχω πολλά τέτοια περιστατικά να πω θα αναφέρω ένα μόνο. Όχι δικά μου γιατί τέτοια κουλά δεν έκανα.
Μια γνωστή παντρεμένη κιόλας με δύο παιδιά ο άντρας της την κερατωσε και ήθελε να φύγει και αυτή έκανε ένα μωρό μαζί του ένα τρίτο παιδί δηλαδή γιατί πίστευε παρακαλώ ότι έτσι αυτός θα μείνει και δεν θα τη παρατήσει.
Τέλος ιστορίας? Αυτή μόνη με τρία παιδιά και αυτός ζει με μια άλλη που από ότι είδα τελευταία ίσως έκανε και μωρό με την αλλην.
Τρέχα γυρευε που λένε.

Είναι και η αξιοπρέπεια του καθενός .
Η ανάγκη ας πούμε η οικονομική κάνει άλλους να μένουν ή να παρακαλάνε να γυρίσει ο άλλος που την έχει χιλιοκερατωσει.
Ειναι πολλά.
Όσο για το περιστατικό που είπες το κρίνω τέρμα ανώριμο. Νόμιζε ότι βρήκε τον Έναν η κοπελιά και μόλις τη χώρισε σταμάτησε και η ζωή της?
Είναι πράγματα αυτά?
Τετοιες αντιδράσεις βλέπουν μετά οι χειριστικοι και κάνουν πάρτυ.

Το έχω δει και σε άντρα αυτό σε σχέση να την παρακαλάει χρόνια πχ πέντε χρόνια αφότου χώρισαν να τα ξαναβρούν.

Κοίταξε λάθη κάνουμε όλοι.
Τώρα μετά είναι αν βγαίνει και στους δύο επανασύνδεση και όχι να πέφτουμε επίπεδο κάνοντας πράγματα που μας υποβαθμίζουν.
Αφού χώρισε ας πάει στο καλό και ας τραβήξει κι αυτή το δρόμο της . Ούτε η πρώτη είναι ούτε η τελευταία.

Προφανώς με το να την κρίνω δε καταφέρνω κάτι.Αλλα, καταλαβαίνεις,όλη αυτή η συμπεριφορά με γέμισε απορίες.Πως είναι δυνατόν να τολμάς να αναφέρεις κάτι τόσο σοβαρό με σκοπό ο άλλος να γυρίσει πίσω;
Καταλαβαίνω ότι ίσως ένας άνθρωπος σε γεμιζε με τη σιγουριά που σου έδινε και σε έκανε να μη νιώθεις ανασφαλής πχ,αλλά όταν βγαίνουμε από μια σχέση δε γίνεται να πέφτουμε τόσο χαμηλά.Οκ θα στεναχωρηθείς,οκ θα κλάψεις αλλά το αποδέχεσαι και πας μπροστά κι ας είναι δύσκολο.Δε καταλαβαίνω την απελπισία.Και ο τύπος δεν ήταν και κανένα κελεπούρι,δε θα θίξω την εμφάνιση,και από συμπεριφορά ο τυπάς δε πήγαινε πολύ καλά,άσε που ήταν 36 ετών και είχε μπλέξει με 20χρονο(με τη λεγάμενη δηλαδή).Ο,τι να ναι.

υπαρχει οντως ατομο που θα εκανε κατι τετοιο; μου φαινεται πολυ extreme και υπερβολικο...
μα ποσοετων ειναι η κοπελα;δλδ τοσο πια να το τραβηξεις, δεν εχει ιχνος αξιοπρεπειας;

μα εμενα αυτο μου φαινεται τρομακτικα τραβηγμενο, ισως ναεχει καποια ψυχασθενεια, δλδ δεν μπορω να φανταστω εναν φυσιολογικο ανθρωπο να κανει κατι τετοιο,
δλδ 20χρονων κοπελα ναδιαφημιζει οτι εχει καρκινο για να τη λυπηθει ο πρωην;αν ειναι δυνατον

Κι όμως Γεωργία, παίχτηκε κάτι τέτοιο, στην αρχή λέω δεν γίνεται να έπεσε τόσο χαμηλά αλλά τελικά όντως το έκανε.Δε ξέρω αν έπαιζε καμιά ψυχασθένεια γενικά,σίγουρα όμως ψυχικά πάσχει,γιατί ένας άνθρωπος που τα έχει καλά με τον εαυτό του δε κάνει τέτοια πράγματα.Το πιο σοκαριστικό από όλα είναι ότι ο πατέρας της είχε όντως καρκίνο οπότε ξέρει πόσο δύσκολο είναι, παρόλαυτα το προφασίστηκε σαν δικαιολογία.
Τώρα αν με ρωτήσεις τι είδους πρόβλημα έχει, ψυχολόγος-ψυχιατρος δεν είμαι αλλά γενικά από παλιά τη θυμάμαι πως ήταν απελπισμένη, απελπισμένη να είναι η πιο κουλ,να έχει τους περισσότερους φίλους,να βγαίνει έξω συνέχεια για να φαίνεται ότι οι γονείς της δε την κλειδώνουν μέσα,να βρει γκόμενο όπως και να είναι αυτός για να νιώσει ότι επιτέλους αποκαθίσταται ( γιατί η αλήθεια είναι μέχρι τα 20 που τα έφτιαξε μαζί του,δεν είχε ποτέ τίποτα).Τώρα είναι 21 προς 22,σαν εμένα.
Εκεί που θέλω να καταλήξω είναι πως το προβλημα της είναι η απελπισία που τη διακατέχει και το γεγονός ότι ζηλεύει παρά πολύ τους άλλους (για αυτό και κόψαμε να κάνουμε παρέα).Όταν πηγαίναμε μαζί σχολείο,θυμάμαι που επειδή τυχαινε να τα πηγαίνω καλά στα μαθήματα,με έλεγε φυτό και πως δεν έχω ζωή (και η αδελφή της τα ίδια έλεγε),όταν τα πήγαινα καλά σε διαγώνισμα ζήλευε και μου το έπαιζε ότι διάβαζε κι εκείνη αλλά ο καθηγητής έβαλε δύσκολα κτλ κτλ.Οπως καταλαβαίνεις προβληματικές συμπεριφορές από τότε.Απλα τώρα έχει γίνει πολύ χειρότερα.

Καλημέρα!
Ο τρόπος που χειρίζεται ένας άνθρωπος την απόρριψη στην ζωή του δείχνει πολλα από τα προσωπικά του χαρακτηριστικά .
Αν η κοπέλα έχει μάθει μια ζωη να πατάει πάνω στο συναίσθημα και να προκαλεί τον οίκτο παρά τον θαυμασμό των άνθρωπων που θέλει να είναι γύρω της ειναι ξεκάθαρο ότι κάπως έτσι θα λειτουργεί και σε όλες τις άλλες σχέσεις της αδιαφορώντας για το τους προκαλεί.

Δεν θα το κρίνω ανώριμο γιατί αν κατάλαβα καλά μιλάς για μια ηλικία που έχει ξεφύγει από τον όρο αυτό και παραπέμπει σε νοσηρες χειριστικες καταστάσεις.
Έχει πλήρη αντίληψη τι προκαλεί αυτή η συμπεριφορά και άνετα χαρακτηρίζεται ανήθικο εφόσον θίγει και χρησιμοποιεί τόσο ευαίσθητα δεδομένα προκαλώντας όχι μόνο τον οίκτο ενός προσώπου αλλά μιας ολόκληρης κοινωνικής ομάδας ....

Μακρυά από τέτοιους χατακτηρες ειδικά αν είσαι άνθρωπος που λειτουργεί με το συναίσθημα γιατί αν το αντιληφθούν είναι ικανά να πατήσουν πάνω σε αυτό και να είσαι έρμαιο για όλη σου την ζωή.

Ακριβώς αυτό σκέφτηκα κι εγώ.Λογω απελπισίας,προσπαθεί να χειριστεί την κατάσταση υπερ της ώστε να κερδισει τον οίκτο και τη λυπήση και να γίνει το δικό της! Εγώ ευτυχώς έχω απομακρυνθεί από εκείνη χρόνια τώρα αλλά επειδή μένουμε στην ίδια πόλη, ποτέ δε διαγράψαμε η μία την άλλη από τα σοσιαλ και αν την έβλεπα στο δρόμο μπορεί να τη χαιρετούσα.Πλεον δεν είναι ούτε για αυτό.

Οι γυναίκες ανά τους αιώνες βρίσκουν τρόπους να κρατούν τους άντρες και ο κυριότερος είναι ένα παιδί. Αντί να φτιάξουν τον γάμο τους μένουν έγκυες.

Εγώ στην θέση σου θα τη ρεζιλευα δημοσίως.

Ισχύει.Προσωπικα το είπα σε 2-3 άτομα,τα οποία σοκαρίστηκαν.Η φίλη που σας ανέφερα παραπάνω ότι κάνουν παρέα οι γονείς της με τους γονείς της λεγάμενης,σαστισε στην ιδέα και μόνο ότι έπεσε τόσο χαμηλά.Εννοειται ενημέρωσε τους γονείς της και θέλω να πιστεύω το είπαν και στους γονείς της λεγάμενης,να την μαζέψουν λίγο.Οι άλλες δύο φίλες που το έμαθαν απλά ήταν σε φάση "καλά αυτή ανώριμη ήταν από πάντα,έγινε 5απλα τώρα".

 

[EvanescenceQ]

Οι άλλες δύο φίλες που το έμαθαν απλά ήταν σε φάση "καλά αυτή ανώριμη ήταν από πάντα,έγινε 5απλα τώρα".

Άρα ήταν μια ανωριμη από πάντα.
Από ένα σημείο κι έπειτα όλη αυτή η ιστορία που έφτιαξε έγινε εξευτελισμός της.
Και σιγά το πράγμα επειδή τη χώρισε ο άλλος έπρεπε να κάτσει να κάνει ολόκληρο θέατρο?
Το συνηθίζουν δυστυχώς πολλοί και πολλές αυτό.
Τη θυματοποιηση.Ή θέλουν να έχουν όλη την προσοχή 100% του άλλου της άλλης.
Ας ελπίσουμε μεγαλώνοντας να βάλει μυαλό. Και να αλλάξει.

 

[Chem2000]

Άρα ήταν μια ανωριμη από πάντα.
Από ένα σημείο κι έπειτα όλη αυτή η ιστορία που έφτιαξε έγινε εξευτελισμός της.
Και σιγά το πράγμα επειδή τη χώρισε ο άλλος έπρεπε να κάτσει να κάνει ολόκληρο θέατρο?
Το συνηθίζουν δυστυχώς πολλοί και πολλές αυτό.
Τη θυματοποιηση.Ή θέλουν να έχουν όλη την προσοχή 100% του άλλου της άλλης.
Ας ελπίσουμε μεγαλώνοντας να βάλει μυαλό. Και να αλλάξει.

Δύσκολα να αλλάξει εκτός και αν προσπαθήσει να το δει με ψυχολόγο,νομίζω αυτή η ανάγκη της θυματοποίησης πηγάζει από την μη επαρκή προσοχή των γονέων σε μικρές ηλικίες ή σε γενικότερες ανασφάλειες ότι μόνο έτσι θα κερδίσει τη συμπάθεια του κόσμου.

 

[EvanescenceQ]

Δύσκολα να αλλάξει εκτός και αν προσπαθήσει να το δει με ψυχολόγο,νομίζω αυτή η ανάγκη της θυματοποίησης πηγάζει από την μη επαρκή προσοχή των γονέων σε μικρές ηλικίες ή σε γενικότερες ανασφάλειες ότι μόνο έτσι θα κερδίσει τη συμπάθεια του κόσμου.

Μπορεί να ισχύει αυτό που λες.
Ή την πολλή προσοχή να ξέρεις ότι επειδή με ένα της κλαψουρισμα της έκαναν ολα τα χατηρια. Μπορεί να ισχύει και αυτό.
Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου πραγματικα!
Εννοώ ότι ήταν ένα κακομαθημένο παιδί που δεν της έβαλαν όρια ανάμεσα στο σωστό και στο λάθος αλλά όλα είχαν αφετηρία στο τι ήθελε αυτή.
Στο να της κάνουν όλα τα χατηρια.
Συνήθως άτομα που μεγαλώνουν έτσι ως παιδιά ως ενήλικες δύσκολα αποδέχονται την αποτυχία ή την απόρριψη που σημειωτέον συμβαίνει σε όλους μας έτσι?
Νομίζουν ότι η ζωή θα είναι πάντα με ροδοπέταλα φτιαγμένη. Κι όταν πέφτουν από το συννεφάκι τους δραματοποιουν τα πάντα.
Και σίγουρα όπως λες είναι δύσκολο για να το αλλάξει μόνη της και να διορθωθεί χωρίς τη βοήθεια ειδικού.