Βυζάντιο και Ελληνισμός

[Resaldis]

Το Βυζάντιο είναι συνυφασμένο με το νεοελληνικό πολιτισμό, ωστόσο ορισμένοι ειδικοί αμφισβητούν την ελληνικότητά του επειδή αποτελούσε θεοκρατία.

 

[Resaldis]

Η ελληνικότητα του πολυπολιτισμικού Βυζαντίου - Pemptousia

Το Βυζάντιο, η Ανατολική Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, ήταν μια πολυπολιτισμική αυτοκρατορία, διαφόρων λαών και γλωσσών, που συν τω χρόνω –λόγω της δύναμης της

www.pemptousia.gr

«To Bυζάντιο ήταν ελληνόφωνο – όχι ελληνικό» | LiFO

Ο κοσμήτορας του Πανεπιστημίου του Σίδνεϊ και καθηγητής Ελληνικών και Βυζαντινών Σπουδών Βρασίδας Καραλής μιλά στο LIFO.gr

www.lifo.gr

 

[Μαυρίκιος]

Θα έλεγα καλύτερα Ελληνόφωνος, καταρχήν δεν λεγόταν στην εποχή του Βυζάντιο αλλά ανατολική Ρωμαική αυτοκρατορία. Όταν ερχόταν ο Σλάβος, ο Άραβας βαπτιζόταν Ορθόδοξος, γινόταν Ρωμαίος πολίτης και έπαιρνε αξιώματα δεν μπορείς να το πεις καθαρά Ελληνικό.

 

[giannhs2001]

Με κάλυψε ο Μαυρίκιος. Ήταν η Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και οι υπήκοοι είχαν Ρωμαϊκή συνείδηση. Η επικράτηση του χριστιανισμού δαιμονοποίησε τη λέξη Έλληνας για αρκετούς αιώνες γιατί συνδέθηκε με τους αποκαλούμενους " εθνικούς ", δηλαδή τους πιστούς της παγανιστικής Ηλιολατρίας.

Με την πτώση του Δυτικού τμήματος κλείνει σιγά σιγά η λατινική ιστορία με τελευταίο δυτικό αυτοκράτορα τον Μάρκο Αυγουστύλο. Η Ανατολή ήταν πιο συμπαγής πληθυσμιακά και ομογενοποιημένη. Έτσι σιγά σιγά αρχίζει μια διαδικασία επικράτησης των ελληνικών έναντι των Λατινικών που αρχίζει κυρίως από τον Ηράκλειο το 610 μ.Χ. ο οποίος άλλαξε τον ρωμαϊκό αυτοκρατορικό τίτλο από Imperator Caesar Augustus σε " πιστός εν Χριστώ, βασιλεύς ". Αλλά ακόμα και κατά τη διάρκεια της οθωμανοκρατίας για πολλούς αιώνες οι Έλληνες και πάλι δεν είχαν ανεπτυγμένη εθνική συνείδηση. Μέχρι λίγο πριν τον 19ο αιώνα περισσότερο βυζαντινιστές λέγονταν στην ιστορία. Δεν είναι τυχαίο και το τουρκικό " Rumlar " ( Ρωμιοί ).

 

[paskmak]

«To Bυζάντιο ήταν ελληνόφωνο – όχι ελληνικό» | LiFO

Ο κοσμήτορας του Πανεπιστημίου του Σίδνεϊ και καθηγητής Ελληνικών και Βυζαντινών Σπουδών Βρασίδας Καραλής μιλά στο LIFO.gr

www.lifo.gr

«Προσωπικά, υιοθετώ τη θέση του Σβορώνου ότι η Ελλάδα δημιουργείται εκ νέου ως αντίληψη το 1204, όταν διαλύεται η βυζαντινή υπερπολιτισμική και κοσμοπολίτικη αριστοκρατία της Κωνσταντινούπολης και τη διαδέχονται οι τοπικές αριστοκρατίες της Πελοποννήσου, της Νίκαιας και της Θεσσαλονίκης.»


Μονο από αυτή την δήλωση φαινεται η αθλιότητα και ο τοπικισμός του Νεοέλληνα. Η κλασική ωχαρδερφιςτικη αντίληψη όπως «η Κύπρος κειται μακράν».

Ο ελληνισμός κ. Καθηγητά, περιελάμβανε ολόκληρες περιοχες των Βαλκανίων, του εγγύς τμήματος της Ασίας, της Αφρικής και της Νοτίου Ιταλίας.

Οι βυζαντινοί θεωρούσαν προγόνους τους αρχαιους Ρωμαίους κ Έλληνες, ενώ ο ορος «Βυζάντιο» υπήρξε δυτική επινόηση για την υποβίβαση μιας ισχυροτατης ελληνικής αυτοκρατορίας του παρελθόντος. Ναι, υπήρχαν αρκετά ξενα στοιχεία,αυτοκρατορες και υπήκοοι, σχεδόν αποκλειστικά ομως στα πλαισια της ορθοδοξίας και της ελληνόφωνιας, όσοι θελαν τελοσπαντων ν ανήκουν υπό την κυριαρχία της Κωνλης.

Με κάλυψε ο Μαυρίκιος. Ήταν η Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και οι υπήκοοι είχαν Ρωμαϊκή συνείδηση.

Η ρωμαϊκή συνείδηση ειναι ένας ευρύς ορος: «ρωμαϊκή» συνείδηση είχαν και οι αγωνιστές του ‘21.


Η συνείδηση μας η σημερινή ως Έλληνες ειναι σχεδόν ταυτόσημη μ αυτη των βυζαντινών- με την διαφορα ότι εμείς δεν θεωρούμε «δικούς μας» τους αρχαίους λατίνους Ρωμαίους αλλά περισσοτερο ως ξενικά στοιχεία.