Εκπαιδεύοντας τον μάνατζερ με Σαίξπηρ και αϊκίντο

[suspiria]

Είναι ένα θέμα που διάβασα πριν κάποιες εβδομάδες και μου φάνηκε πάρα πολύ ενδιαφέρον και είπα να το παραθέσω εδώ ώστε να παραθέσετε κι εσείς στη συνέχεια τις απόψεις σας ως -πιθανόν- εργαζόμενοι σε κάποια εταιρεία ή δημόσιο οργανισμό.

Το θέμα έχει να κάνει με κάποιες μεθόδους που αναπτύσσουν επιχειρήσεις στο εξωτερικό ώστε να διαμορφώσουν κλίμα εμπιστοσύνης και συνεργασίας μεταξύ του προσωπικού και πραγματικά οι τρόποι που επιλέγουν να το κάνουν, χωρίς να γνωρίζω την εργασιακή πραγματικότητα, μου φαίνονται εξιδεικευμένοι για τον στόχο τους και αποτελεσματικοί.

Το εν λόγω άρθρο βρίσκεται εδώ και επειδή είναι -κάπως- μεγάλο λέω να μην το παραθέσω σε quote

Θα ήθελα να ακούσω/διαβάσω τις απόψεις σας επί του θέματος και θα ήθελα και μία σύγκριση με τον ελληνικό εργασιακό χώρο.

Εμένα μου έκανε εντύπωση το πως έχουν αναπτύξει ολόκληρη "επιστήμη" για να αποκαταστήσουν το ομαδικό πνεύμα μεταξύ των εργαζομένων ή το πως οι εργαζόμενοι μπορούν να εξελίσσονται στον χώρο τους μέσω πολεμικών τεχνών ή θεατρικών έργων του Σαιξπηρ ενώ στη δική μας χώρα οι εργαζόμενοι εξελίσσονται με πρότυπα τον Διάκο και τον Καραϊσκάκι όταν αυτοί αντιστέκονταν στους ραγιάδες.

(άσχετο) Υ.Γ. Ο χρόνος μου το τελευταίο διάστημα είναι πολύ περιορισμένος και ενδέχεται να είναι μέχρι τέλη Ιουνίου γι' αυτό μπαίνω στο στέκι σπάνια

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[iJohnnyCash]

Εμένα μου έκανε εντύπωση το πως έχουν αναπτύξει ολόκληρη "επιστήμη" για να αποκαταστήσουν το ομαδικό πνεύμα μεταξύ των εργαζομένων ή το πως οι εργαζόμενοι μπορούν να εξελίσσονται στον χώρο τους μέσω πολεμικών τεχνών ή θεατρικών έργων του Σαιξπηρ ενώ στη δική μας χώρα οι εργαζόμενοι εξελίσσονται με πρότυπα τον Διάκο και τον Καραϊσκάκι όταν αυτοί αντιστέκονταν στους ραγιάδες.

Θα σου ήταν εύκολο να αναλύσεις λίγο περισσότερο το παραπάνω κομμάτι;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[suspiria]

Εννοώ οτι η πλειοψηφία των εργαζομένων στην χώρα μας κάθε άλλο παρά κλίμα συνεργασίας και εμπιστοσύνης υιοθετεί στον χώρο εργασίας, όπως και στον χώρο της καθημερινής ζωής εξίσου.

Αν μιλήσουμε για τις δημόσιες υπηρεσίες, οι οποίες μπορεί να μην είναι ιδιωτικές επιχειρήσεις αλλά κανένας δεν αρνείται οτι η ομαλή λειτουργία τους χρειάζεται τη συνεργασία και την ομαδικότητα όλων των εργαζομένων, δεν νομίζω οτι θα εντοπίσουμε ανάλογα στοιχεία με αυτά του άρθρου. Ως είναι γνωστό οι περισσότεροι υπάλληλοι προσπαθούν να "κλέψουν" και να παρανομήσουν, είτε αυτό σημαίνει οτι δεν θα δώσουν σημασία για να εξυπηρετήσουν τον πελάτη είτε οτι θα πάρουν κάποιο χρηματικό ποσό από το ταμείο της υπηρεσίας ή υλικό ή δεν ξέρω τι. Δεν νομίζω οτι αυτό απορρέει από την ύπαρξη κάποιου κλίματος συνεργασίας...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[iJohnnyCash]

Συμφωνώ απόλύτα μαζί σου. Μάλιστα σαν απόδειξη μπορούμε να λάβουμε και την απόδοση των δημόσιων οργανισμών. Το ιδίο ισχυεί και για τον ελληνικό τομέα,σε κάποιες περιπτώσεις.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[suspiria]

Μα στην απόδοση φαίνεται η ύπαρξη συνεργασίας μεταξύ των εργαζομένων ή όχι.

Πιστεύω, χωρίς να το έχω ψάξει πολύ, και με την λίγη εμπειρία που μπορώ να έχω, οτι μία εταιρεία ακόμα και τα μεγαλύτερα κεφάλαια να έχει αν οι εργαζόμενοι της δουλεύουν "με το ζόρι" (δεν νομίζω οτι υπάρχει καλύτερη φράση για να περιγράψει την εργασία των ελλήνων στους δημόσιους τομείς) τότε δεν μπορεί να κάνει τίποτα.

Σαν μία μηχανή που είναι χαλασμένη. Όσο ρεύμα και να της δώσω αν δεν μπορούν να συνεργαστούν τα εξαρτήματα της η ηλεκτρική ενέργεια θα πηγαίνει χαμένη.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Niyia]

Καταρχήν, πολύ ωραίο άρθρο Suspiria το διάβασα κ μου ήταν πολύ ευχάριστο κ ενδιαφέρον.

Το άρθρο δίνει παραδείγματα στο πως ένας μάνατζερ μπορεί να διδαχτεί τη σύγχρονη διοικητική με αναφορές στη Λογοτεχνία (σαίξπηρ) κ τις πολεμικές τέχνες (αϊκίντο). Πολλά από αυτά που διάβασα μου θύμισαν ιαπωνικό κ δυτικό τρόπο διοίκησης, κ ναι συμφωνώ πως οι περισσότερες πολυεθνικές κυρίως επιχειρήσεις (δλδ επιχειρήσεις του εξωτερικού) υιοθετούν τους συγκεκριμένους κανόνες διοίκησης. Οι ελληνικές επιχειρήσεις βρίσκονται ακόμα σε στάδιο (αργής) ενσωμάτωσης.

Ωστόσο, ας μην συγχέουμε τις ελληνικές επιχειρήσεις με το ελληνικό δημόσιο. Δεν είναι το ίδιο.

Εννοώ οτι η πλειοψηφία των εργαζομένων στην χώρα μας κάθε άλλο παρά κλίμα συνεργασίας και εμπιστοσύνης υιοθετεί στον χώρο εργασίας, όπως και στον χώρο της καθημερινής ζωής εξίσου.

Αν μιλήσουμε για τις δημόσιες υπηρεσίες, οι οποίες μπορεί να μην είναι ιδιωτικές επιχειρήσεις αλλά κανένας δεν αρνείται οτι η ομαλή λειτουργία τους χρειάζεται τη συνεργασία και την ομαδικότητα όλων των εργαζομένων, δεν νομίζω οτι θα εντοπίσουμε ανάλογα στοιχεία με αυτά του άρθρου. Ως είναι γνωστό οι περισσότεροι υπάλληλοι προσπαθούν να "κλέψουν" και να παρανομήσουν, είτε αυτό σημαίνει οτι δεν θα δώσουν σημασία για να εξυπηρετήσουν τον πελάτη είτε οτι θα πάρουν κάποιο χρηματικό ποσό από το ταμείο της υπηρεσίας ή υλικό ή δεν ξέρω τι. Δεν νομίζω οτι αυτό απορρέει από την ύπαρξη κάποιου κλίματος συνεργασίας...

Δεν καταλαβαίνω πως το εννοείς αυτό Πώς δλδ δεν επικρατεί κλίμα συνεργασίας κ εμπιστοσύνης? Πως μπορώ εγώ να εργαστώ σε ένα τέτοιο κλίμα? Το να σε κοροϊδέψει ένας συνάδελφος το καταλαβαίνω, το να προσπαθήσει να την "σκαπουλάρει" κ να μην εργαστεί όσο θα έπρεπε το καταλαβαίνω κ αυτό...αλλά το να μην τον εμπιστεύεσαι? Δεν μπορείς να εργαστείς έτσι. (εκτός κ αν εγώ είμαι υπερβολικά τίμια κ υπερβολικά νομοταγής ως πολίτης)

Επίσης, αν οι περισσότεροι υπάλληλοι προσπαθούν να κλέψουν κ να παρανομήσουν πως τότε εξακολουθούν κ υφίστανται τόσες επιχειρήσεις! Υπάρχουν κυρώσεις για κάθε μας πράξη κ υπάρχει κ έλεγχος, παιδιά. Αν κάποιος παρανομήσει, ειλικρινά δεν θα είναι κάποιος από εμάς (εγώ, εσείς, η μάνα μου κτλ) αλλά κάποιος στον οποίο έχει δοθεί η άδεια να το κάνει (έστω κ υπογείως). Διαφορετικά, πολύ απλά δεν θα έχουμε την εργασία μας την επόμενη ημέρα. Εκτός κ αν εγώ τα βλέπω λάθος (διορθώστε με). Αν δεν δώσεις σημασία στον πελάτη, ο πελάτης θα κάνει αναφορά στον Προϊστάμενό σου, ο Προϊστάμενός σου στον Διευθυντή σου κ.ο.κ. κ εσύ θα υποστείς τις κυρώσεις (συνήθως). Αν κάποιος οικειοποιηθεί χρηματικό ποσό της εταιρείας τότε αυτός θα είναι είτε ο Διευθυντής του Λογιστηρίου (που κινεί τα νήματα των οικονομικών) είτε κάποιος από την Διοίκηση (που είναι μέσα στα πράγματα). Πάντως υπάλληλος δεν θα είναι.

Κ δεν αρνούμαι ότι αυτά συμβαίνουν, απλά συμβαίνουν σε αυτούς που έχουν τη δυνατότητα να τα κάνουν κ όχι σε κάποιους όπως π.χ. ένας απλός υπάλληλος. Στην περίπτωση αυτή, προσωπικά, απλά αδιαφορώ.

Μα στην απόδοση φαίνεται η ύπαρξη συνεργασίας μεταξύ των εργαζομένων ή όχι.

Πιστεύω, χωρίς να το έχω ψάξει πολύ, και με την λίγη εμπειρία που μπορώ να έχω, οτι μία εταιρεία ακόμα και τα μεγαλύτερα κεφάλαια να έχει αν οι εργαζόμενοι της δουλεύουν "με το ζόρι" (δεν νομίζω οτι υπάρχει καλύτερη φράση για να περιγράψει την εργασία των ελλήνων στους δημόσιους τομείς) τότε δεν μπορεί να κάνει τίποτα.

Σαν μία μηχανή που είναι χαλασμένη. Όσο ρεύμα και να της δώσω αν δεν μπορούν να συνεργαστούν τα εξαρτήματα της η ηλεκτρική ενέργεια θα πηγαίνει χαμένη.

Συμφωνώ σε αυτό που λες αλλά σκέψου ότι οι περισσότεροι άνθρωποι εργάζονται σε μια δουλειά που δεν τους ικανοποιεί 100% είτε λόγω συμβιβασμού είτε λόγω συνθηκών είτε λόγω αναγκαιότητας. Μακάρι να είχαμε όλοι τη δυνατότητα να κάνουμε πράξη κ εργασία αυτό που μας γεμίζει 1000%. Τότε δεν θα δουλεύαμε με το ζόρι.

Αλλά δεν είναι μόνο στους Δημόσιους Φορείς η καταπιεστική εργασία που λες, απλά εκεί φαίνεται περισσότερο γτ η ανισότητα μεταξύ των εργαζομένων λόγω ρουσφετιού είναι ολοφάνερη. Όταν εσύ είσαι ο καλύτερος υπάλληλος του τμήματος κ έχεις τις περισσότερες προϋποθέσεις προαγωγής κ από το πουθενά σου παίρνει τη θέση ένας "από μηχανής" υπάλληλος φυτευτός με λιγότερα εργασιακά κ ακαδημαϊκά προσόντα από σένα κ ως εκ τούτου λιγότερο ικανός κ έμπειρος από σένα κ οποίος ενδεχομένως να αμοίβεται με το διπλάσιο ποσό από σένα...τότε ναι ίσως να μην έχεις κ τόση διάθεση να ξαναδώσεις το 100% των δυνατοτήτων σου σε μια εργασία όπου κανείς δεν σε αναγνωρίζει.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Niyia]

Συμφωνώ απόλύτα μαζί σου. Μάλιστα σαν απόδειξη μπορούμε να λάβουμε και την απόδοση των δημόσιων οργανισμών. Το ιδίο ισχυεί και για τον ελληνικό τομέα,σε κάποιες περιπτώσεις.

Η απόδοση του Δημόσιου Τομέα ΔΕΝ εξαρτάται από τους υπαλλήλους κ σωστότερα, ως απόδοση εννοώ πως η αξιοποίηση των εσόδων του δημόσιου τομέα δεν εξαρτάται από τους υπαλλήλους.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[iJohnnyCash]

Μα στην απόδοση φαίνεται η ύπαρξη συνεργασίας μεταξύ των εργαζομένων ή όχι.

Πιστεύω, χωρίς να το έχω ψάξει πολύ, και με την λίγη εμπειρία που μπορώ να έχω, οτι μία εταιρεία ακόμα και τα μεγαλύτερα κεφάλαια να έχει αν οι εργαζόμενοι της δουλεύουν "με το ζόρι" (δεν νομίζω οτι υπάρχει καλύτερη φράση για να περιγράψει την εργασία των ελλήνων στους δημόσιους τομείς) τότε δεν μπορεί να κάνει τίποτα.

Σαν μία μηχανή που είναι χαλασμένη. Όσο ρεύμα και να της δώσω αν δεν μπορούν να συνεργαστούν τα εξαρτήματα της η ηλεκτρική ενέργεια θα πηγαίνει χαμένη.

Δεν λέμε κάτι διαφορετικό

Η απόδοση του Δημόσιου Τομέα ΔΕΝ εξαρτάται από τους υπαλλήλους

Έχοντας εμπειρία, κυρίως, (μόνο) εκπαιδευτικό δημόσιο τομέα, και σαν client αλλά και ακούγοντας και βλέποντας καταστάσεις από την μέσα μεριά, είμαι πεπεισμένος ότι σε πολλές περιπτώσεις ευθύνεται και ο υπάλληλος. Όχι επειδή απαραίτητα επειδή είναι κακός χαρακτήρας αλλά επειδή μέσα στο χάος προσπαθεί να επιβιώσει. Δεν είναι τυχαίο που στις μέρες μας ο δημόσιος τομέας έχει συνδεθεί με κάτι πιο χαλαρό. Σαφώς και υπάρχουν εξαιρέσεις, αλλά είναι αρκετές για να επηρεάσουν την γενική εικόνα;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Niyia]

Έχοντας εμπειρία, κυρίως, (μόνο) εκπαιδευτικό δημόσιο τομέα, και σαν client αλλά και ακούγοντας και βλέποντας καταστάσεις από την μέσα μεριά, είμαι πεπεισμένος ότι σε πολλές περιπτώσεις ευθύνεται και ο υπάλληλος. Όχι επειδή απαραίτητα επειδή είναι κακός χαρακτήρας αλλά επειδή μέσα στο χάος προσπαθεί να επιβιώσει. Δεν είναι τυχαίο που στις μέρες μας ο δημόσιος τομέας έχει συνδεθεί με κάτι πιο χαλαρό. Σαφώς και υπάρχουν εξαιρέσεις, αλλά είναι αρκετές για να επηρεάσουν την γενική εικόνα;

Μα η απόδοση δεν εξαρτάται μόνο από την χαλαρότητα των υπαλλήλων αλλά κ από το αν ένας υπάλληλος "τα παίρνει" από άλλες υπηρεσίες κ δεν πράττει το σωστό για την δική του υπηρεσία.

Επίσης, η χαλαρότητα που λες είναι απόρροια του γραφειακρατικού συστήματος διοίκησης που έχει επιλέξει το ελληνικό δημόσιο. Δυστυχώς δεν μπορείς να κάνεις πολλά παραπάνω (όσο κ αν το θες) αν περιμένεις την έγκριση κ την υπογραφή άλλου για να διεκπεραιώσεις μια υπόθεση. (+ ο λόγος που παρέθεσα πιο πάνω αναφορικά με τις ανισότητες μεταξύ υπαλλήλων)

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Εδάδ]

Σαν client...
Βρε Exposed, στο 2ο εξάμηνο τι θα λες...


H Niyia με καλύπτει με αυτά που λέει.
Κι ο exposed με τα περι επιβίωσης μέσα σε χάος.
Χάος είναι και δε φταίνε οι υπάλληλοι. Αυτά βρίσκουν, αυτά εκμεταλλέυονται.
Η προσωπική ηθική παίζει ένα ρόλο, αλλά από την άλλη κι αν σε χτυπάνε από παντού...

Η δομή του κράτους μας είναι σάπια και από εκεί ξεκινάνε και τελειώνουν όλα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Niyia]

...
Η δομή του κράτους μας είναι σάπια και από εκεί ξεκινάνε και τελειώνουν όλα.

Συμφωνώ απόλυτα.

Κάνω παράθεση γτ ήθελα να το τονίσω.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.