Επαγγελματική vs μαθητική ιδιότητα

[princess]

Λένε ότι οι μαθητές είναι οι πιο σκληρά εργαζόμενοι.Ισχύει άραγε κάτι τέτοιο? Τι πιστεύετε ότι είναι πιο κουραστικό, το να είναι κανείς εργαζόμενος ή μαθητής? Ισχύει επίσης ότι στη δουλειά του βρίσκει κανείς μεγαλύτερο ενδιαφέρον και άρα περνάει καλύτερα? Η μήπως παρότι κουραστική, η μάθηση είναι τελικά πιο δημιουργική?

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[DiavolakoS]

πιστευω οτι το διαβασμα για εξετασεις σχολειο πανεπιστημιο ειναι πολυ κουραστικο.τωρα αν δουλευεις σε οικοδομη η εχεις τεραστιες ευθυνες στο ποστο εργασιας που εισαι τοτε ενταξει, ειναι κουραστικοτερο απο το διαβασμα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Dark_kronos]

Εξαρτατε απο πολους παραγωντες... Δεν μπορεις να πεις ετσι γενικα... αυτα αλλαζουν απο επαγκελμα σε επαγκελμα και απο μαθητη σε μαθητη...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Vkey]

Λένε ότι οι μαθητές είναι οι πιο σκληρά εργαζόμενοι.Ισχύει άραγε κάτι τέτοιο?

Δεν ξέρω αν όντως είναι οι πιο σκληροί...Αλλά σίγουρα εργάζονται πάρα πολύ... Σαν μαθήτρια λυκείου "δούλευα"από τις 7.30 το πρωί ως τις 2.30 το βράδυ...
Σαν εργαζόμενη δουλεύω το 5ωρό μου και κάπου 2-5 ώρες στο σπίτι επιπλέον ( το επιπλέον το κάνω για να είμαι εγώ σωστή στη δουλειά μου και σε αυτό που κάνω...είναι για εμένα και εννοείται ότι δεν πληρώνομαι ) Όπως και να έχει ο τρόπος εργασίας είναι διαφορετικός... ακόμα και οι ευθύνες και οι στόχοι και οι απαιτήσεις... Οπότε δεν μπορώ να πω α) αυτό β) το άλλο...

Τι πιστεύετε ότι είναι πιο κουραστικό, το να είναι κανείς εργαζόμενος ή μαθητής?

Και τα δύο κουραστικά είναι.... ανεξάρτητα δουλειάς... Εργάζεται ο εγκέφαλός σου, σκέφτεσαι... Όταν μιλάμε για πνευματική δουλειά...Αλλά ακόμα και η χειρωνακτική όμως απαιτεί πάλι κούραση... Βέβαια παίρνω ως δεδομένου ότι ο μαθητής διαβάζει και είναι επιμελής και δεν τα έχετε φορτώσει στο κόκορα Το ίδιο και ο εργαζόμενος βεβαίως- βεβαίως

Ισχύει επίσης ότι στη δουλειά του βρίσκει κανείς μεγαλύτερο ενδιαφέρον και άρα περνάει καλύτερα?

Εξαρτάται την δουλειά... αν είσαι από τους τυχερούς που κάνεις την δουλειά που θες πραγματικά λογικό είναι να αντλείς ευχαρίστηση από κάποιον που δουλεύει για βιοποριστικούς λόγους καθαρά και έχει το δουλειά να είναι και ο,τι να 'ναι ... Το θέμα είναι πόσοι κάνουν αυτό που θέλουνε πραγματικά;

Η μήπως παρότι κουραστική, η μάθηση είναι τελικά πιο δημιουργική?

Η μάθηση για εμένα δεν σταματάει ποτέ. .. Απλά η διαφορά είναι ότι τώρα διαβάζω γιατί θέλω και το επιλέγω εγώ ενώ στο σχολείο είναι οτι πρέπει να μάθεις αυτό κι εκείνο και το άλλο... Η μάθηση είναι πάντα δημιουργική... Το ίδιο όμως και η δουλειά... Δεν μπορώ να κρίνω το τι είναι πιο δημιουργικό όμως..

'Οπως και γενικά δεν μπορώ να κάνω σύγκριση ακόμα και αν έχω περάσει και τις δύο φάσεις... Απλά είναι διαφορετικές για εμένα ώστε να κάνω κάποια σωστή σύγκριση...Ο καθένας ζυγίζει διαφορετικά αυτά τα δύο

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[kleftra]

Δύσκολο να απαντηθεί αφού ο καθένας κρίνει εξ ιδίων τα αλλότρια άντε να πείσεις ένα μαθητή πως το διάβασμα που κάνει και το τρέξιμο σχολείο -ξενη γλώσσα-φροντιστήριο δεν είναι τίποτα μπροστά στις υποχρεώσεις και το άγχος ενός εργαζόμενου.Και το ανάποδο φυσικά.
Σίγουρα παίζει ρόλο πόσες και ποιες υποχρεώσεις έχει αναλάβει μαθητής(το να πατάς απλά στο σχολείο δεν λεει τίποτα) και πόσες και ποιες ο εργαζόμενος(αντίστοιχα το να πατάς απλώς στην δουλειά).
Ένα μικρό συν προς τον εργαζόμενο είναι το εξής:Ένας μαθητής έχει μεγαλύτερη ευχέρεια στο να φτιάξει το προσωπικό του πρόγραμμα μελέτης απο ότι ένας εργαζόμενος στο να επιλέξει να προχωρήσει μια εργασία έναντι άλλης(αφού στο 80% των περιπτώσεων υπάρχει ανώτερος που θα υποδείξει).
Ένα ακόμη συν είναι πως ένας μαθητής ακόμη κι αν αποτύχει το σχολείο(είτε το ίδιο είτε άλλο) είναι υποχρεωμένο να τον αφήσει να ξαναπροσπαθήσει για όσες φορές επιθυμεί.Αυτό είναι πιο περιοριστικό για τον εργαζόμενο αφού συνεχείς αλλαγές δουλειάς είναι αρνητικό στοιχείο για την επόμενη του πρόσληψη.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[prime]

αν πάρω παράδειγμα από τον εαυτό μου νομίζω ότι τώρα που εργάζομαι υπάρχει μεγαλύτερη σωματική και πνευματική κούραση όπως επίσης και πολύ περισσότερο άγχος.

το κυριότερο είναι ότι αν και δε με πήραν τα χρόνια σίγουρα είχα πολύ περισσότερες αντοχές ως μαθήτρια στο να ανταπεξέλθω σε ένα δύσκολο πρόγραμμα απ' ότι τώρα που συνεχώς αισθάνομαι κουρασμένη.

ξέρω ότι το εκπαιδευτικό σύστημα έχει αλλάξει αρκετά τα τελευταία χρόνια και είναι πιο απαιτητικό από τότε που πήγαινα σχολείο..

σε γενικές γραμμές πάντως όταν ένας εργαζόμενος ζει μόνος του ή ακόμα περισσότερο όταν έχει οικογένεια οι υποχρεώσεις-και όχι μόνο οι οικονομικές- είναι υπέρμετρα περισσότερες απ' ότι αυτές ενός μαθητή.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[underwater]

Θα μιλήσω καταρχάς για τον εαυτό μου. Μεγάλη εργασιακή εμπειρία δεν έχω. Αλλά τον χρόνο που δούλευα αισθάνθηκα τόσο δημιουργική όσο ποτέ κατά την περίοδο σπουδών. Και τώρα μου λείπει πολύ η φάση. Αλλά η δουλειά μου είναι αυτό που μου αρέσει και βασικά καμιά σχέση με δουλειά γραφείου και ρουτίνα. Σε αυτό είμαι χαλαρά ευνοημένη!
Στο σχολείο δεν αισθανόμουν κούραση σωματική, δεν διάβαζα άλλωστε ιδιαιτέρως. Αλλά με εξαντλούσαν η ρουτίνα, οι ατελείωτες ώρες ΠΛΗΞΗΣ με ανούσιους καθηγητές, το άγχος ότι θα μείνω μαθηματικά και φυσικοχημεία.

Από την άλλη, ένα άτομο που κάνει μια δουλειά ρουτίνας και χωρίς πολύ ενδιαφέρον είναι φυσιολογικό να νοσταλγεί την ξεγνοιασιά του σχολείου, καθώς τότε πέρναγε πολύ καλύτερα!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Giovanna]

Δύσκολο να απαντηθεί αφού ο καθένας κρίνει εξ ιδίων τα αλλότρια άντε να πείσεις ένα μαθητή πως το διάβασμα που κάνει και το τρέξιμο σχολείο -ξενη γλώσσα-φροντιστήριο δεν είναι τίποτα μπροστά στις υποχρεώσεις και το άγχος ενός εργαζόμενου.Και το ανάποδο φυσικά.
Σίγουρα παίζει ρόλο πόσες και ποιες υποχρεώσεις έχει αναλάβει μαθητής(το να πατάς απλά στο σχολείο δεν λεει τίποτα) και πόσες και ποιες ο εργαζόμενος(αντίστοιχα το να πατάς απλώς στην δουλειά).
Ένα μικρό συν προς τον εργαζόμενο είναι το εξής:Ένας μαθητής έχει μεγαλύτερη ευχέρεια στο να φτιάξει το προσωπικό του πρόγραμμα μελέτης απο ότι ένας εργαζόμενος στο να επιλέξει να προχωρήσει μια εργασία έναντι άλλης(αφού στο 80% των περιπτώσεων υπάρχει ανώτερος που θα υποδείξει).
Ένα ακόμη συν είναι πως ένας μαθητής ακόμη κι αν αποτύχει το σχολείο(είτε το ίδιο είτε άλλο) είναι υποχρεωμένο να τον αφήσει να ξαναπροσπαθήσει για όσες φορές επιθυμεί.Αυτό είναι πιο περιοριστικό για τον εργαζόμενο αφού συνεχείς αλλαγές δουλειάς είναι αρνητικό στοιχείο για την επόμενη του πρόσληψη.

με καλυπτει σχεδον απολυτα!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.