Επιρροή από αρνητικά πρότυπα

[mania]

Ας πούμε ότι έχετε κάποιον άνθρωπο που είναι συγγενής, μεγαλώσατε και βλέπετε ότι αρχίζετε να μοιάζετε σε αυτό το άτομο, το συγκενικό πρόσωπο,το οποίο πρόσωπο εμφανησιακά παθαίνει κάτι π.χ. λόγο παχυσαρκίας ή σαν άνθρωπος μένει μόνος λόγο κακού χαρακτήρα.

Πώς μπορεί να επιρεάσει λέτε την ψυχολογία ενώς ανθρώπου η ομοιώτητα ενώς συγγενή που ήταν κακός στην ψυχή ή στο σώμα; πώς νοιώθει ένας άνθρωπος στην ιδέα ότι θα του μιάσει ή συνηδιτοποιεί ότι θα γίνει σαν και αυτόν, ή ακόμα χειρότερα πιάνει τον εαυτό του να είναι ίδιος με εκείνον τον άνθρωπο;

Αν δεν καταλάβατε την Ερώτηση μου να δώσω κιάλλο παράδειγμα άν θέλετε

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Oralee]

Το πως θα είμαστε και πως θα μοιάζουμε είναι στο δικό μας χέρι Μάνια. Ναι, οκ, η κληρονομικότητα δεν αλλαζει, αλλά μπορεί πάντα να βελτιωθεί. Μπορείς επίσης να διδαχτείς από αυτό που δεν σου αρέσει και να μη το κάνεις.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[mania]

Η ψυχολογία τέτοια φενόμενα τα αντιμετοπίζει συχνά; δεν μηλάω σε προσωπικό επίπεδο αλλα γενικό, βλέπω πχ ανθρώπους να μεγαλώνουν σάν τους παπούδες ή γιαγιάδες και να μην το βλέπουν, μησόντας μέν αυτούς τους ανθρώπους υποσηνίδητα αλλα να μοιάζουν χωρίς να το καταλαβένουν. Ισχείει αυτό;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[iJohnnyCash]

Καταρχάς σε αυτή την συζήτηση, πρέπει να θεωρήσουμε σαν δεδομένο ότι με τον όρο κακός χαρακτήρας εννοούμε τον χαρακτήρα εκείνο που το συγκεκριμένο άτομο θεωρεί "αρνητικό". Αλλιώς φοβάμαι ότι η συζήτηση δεν έχει νόημα. π.χ. η μοναξιά για κάποιους είναι αρνητικό για κάποιους άλλους είναι η μοναδική κατάσταση που επιτρέπει στον άνθρωπο να δημιουργήσει.

Κάτι ακόμη, πολλές φόρες αντί να παραδεχτούμε μια άσχημη πλευρά μας, βλέπουμε μόνο τα θετικά της και όσα δεν μπορούμε να τα μετατρέψουμε σε θετικά τότε τα ονομάζουμε το τίμημα της θετικής πλευράς

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Γίδι]

Η συμπεριφορά μας προδιαγράφεται από ό,τι έχουμε μάθει, δηλαδή δει μεγαλώνοντας.
ΑΛΛΑ δεν είναι μέσα μας. Δεν κληροδοτείται η συμπεριφορά, ούτε η κοινωνικότητα, ούτε οι αντιδράσεις μας. Άρα στο χέρι μας είναι να αλλάξουμε κάτι που μας στοιχειώνει...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[MonaXoS]

Ισχύει σε μεγάλο βαθμό. Και είναι απλή κοινωνική μάθηση συμπεριφοράς. Μαθαίνουμε πως να αντιδρούμε βάσει του προτύπου που είχαμε. Ας πούμε πως έμαθες από τον πατέρα σου (τον οποίο μπορεί και να μισείς) να ανταποκρίνεσαι σε μια συγκεκριμένη κατάσταση με έναν συγκεκριμένο τρόπο. Έχεις χτίσει ας πούμε ένα μοντέλο συμπεριφοράς.

Ακόμα και αν φύγεις από τον πατέρα σου και αν μισείς την συμπεριφορά του, μπορεί αυτό το μοντέλο να έχει παγιωθεί μέσα σου και πλέον να έχει γίνει κομμάτι του εαυτού σου. Για παράδειγμα αν ο πατέρας σου πάντα έβαζε τις φωνές όταν ήταν νευριασμένος από την δουλειά και με αυτόν τον τρόπο τα παιδιά του καθόντουσαν σούζα, εσύ έχεις πάρει ο μήνυμα ότι αν φωνάξω θα κάνω τον άλλο να κάτσει σούζα (=θα έχω το επιθυμητό αποτέλεσμα). Έτσι, αργότερα όταν θα έχεις και εσύ παιδιά, αν έχεις ενστερνιστεί ασυνείδητα αυτό το μοντέλο συμπεριφοράς και το έχεις κάνει κομμάτι της προσωπικότητάς σου, είναι πάρα πολύ πιθανον να βάλεις και εσύ τις φωνές στα δικά σου παιδιά. Είναι αυτο που λένε με όποιον δάσκαλο καθίσεις, τέτοια γράμματα θα μάθεις.

Αυτό ισχύει και στην επιλογή συντρόφου. Παρατηρούμε συχνά ότι πολλά ζευγάρια τείνουν να επιλέγουν συντρόφους που η προσωπικότητά τους τους θυμίζει τους γονείς τους, ακόμα και αν δεν έχουν τις καλύτερες σχέσεις μαζί τους. Και αυτό γίνεται γιατί απλά το άτομο έχει μάθει να τα βγάζει πέρα σε ένα συγκεκριμένο περιβάλλον, άσχετα αν δυσκολεύτηκε ή όχι να τα βγάλει πέρα. Εφόσον αυτό το περιβάλλον του είναι οικείο, τείνει να θέλει να το επαναλάβει

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Γίδι]

Συμφωνώ απόλυτα με το Μοναχό. Αλλά επειδή νομίζω καταλαβαίνω πώς νιώθει η Μάνια...

Το παρελθόν και ο περίγυρός μας είναι πιθανό μοντέλο και λογική ερμηνεία του τι γινόμαστε οι ίδιοι. Ωστόσο δεν είναι ο κανόνας του είναι μας.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Niyia]

Επίσης, όσο κ να μοιάζουμε ή να τείνουμε να μοιάσουμε σε κάποιον, διαφέρουν παντα οι εμπειρίες μας... Αυτό κ μόνο μας διαφοροποιεί...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[MonaXoS]

Το παρελθόν και ο περίγυρός μας είναι πιθανό μοντέλο και λογική ερμηνεία του τι γινόμαστε οι ίδιοι. Ωστόσο δεν είναι ο κανόνας του είναι μας.

Συμφωνώ!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[mania]

Λοιπόν θα σας πώ ένα παράδειγμα, για όσους δεν κατάλαβαν, θα πάρω σαν παράδειγμα τον μοναχό, σόρυ μοναχέ

Λοιπόν ο Μοναχός πές ότι έχει έναν παππου υπέρβαρο, τον μισεί ή δεν τον θέλει, στα τέλοι του παππού τον βλέπει να πεθαίνει απο παχυσαρκία(χτυπάω ξύλο) όταν 'ήταν παιδί, αργότερα όταν μεγαλώνει αρχίζει να παχαίνει και ο ίδιος, αρχίζει να βλέπει το καλούπι του να γίνετε μεγάλο, και ξαυνικά βλέπει ότι δεν πρόκειτε να φίγουν αυτά τα κιλά με τίποτα απο πάνω του, τότε αρχίζει να καταλαβένει ότι είναι κάτι που δεν ήθελε ποτέ του, ένας παχύσαρκος, αποκτά την φοβία ότι θα βρεθεί την θέση του παππού του.

Ενα παράδειγμα λέω πάντα, σόρυ και πάλι μοναχε. εκτώς λοιπόν απο την αρνητική επιροή στον χαρακτήρα λαμβάνει και κάτι αρνητικό απο την εμφάνηση.

Ή θα μπορούσε να ήταν ο παππους του αντί παχ΄υσαρκος να ήταν κακός, να μην ανεχόταν το ίδιο του τον χαρακτήρα, την γυναίκα του, να διώχνει τα παιδιά και τα εγγόνια του, να προκαλεί προβλήματα και ξαυνικά να δεί ότι αυτό που δεν ήθελε χωρίς να το καταλάβει έγινε.

Κατα πόσο εφσταθεί αυτό; πόσο συχνό φενόμενο είναι;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[MonaXoS]

Και αυτό που λες γίνεται. Δεν ξέρω βέβαια πόσο συχνό φαινόμενο είναι.

Γενικά ο άνθρωπος είναι μια πολύ πολύπλοκη μηχανή. Ότι κάνουμε στο σώμα μας μπορεί να επηρεάσει τις σκέψεις και τις πεποιθήσεις μας, αλλά μπορεί να συμβεί και το αντίθετο. Αρκεί να σκεφτούμε το παράδειγμα των σωματόμορφων ψυχικών διαταραχών όπου ενώ το αίτιο είναι μια κακή ψυχική κατάσταση (π.χ. υπερβολικό άγχος, πένθος, τύψεις, τραυματικές εμπειρίες), η "ασθένεια" εμφανίζεται με την μορφή κάποιας σωματικής δυσλειτουργίας (παράλυση μέλους, τικ ή ακόμη και ... καρκίνος!).

Με αυτό το σκεπτικό, πηγαίνοντας πίσω στο παράδειγμά σου, πράγματι θα ήταν πιθανό να μοιάσω εν τέλει στον παχύσαρκο και κακό παππού μου λόγω κάποιων ασυνείδητων σκέψεών μου που μου επέβαλλαν να το κάνω στον εαυτό μου. Στο συγκεκριμένο παράδειγμα μπορεί να είχα τύψεις που τον μισούσα και να ήθελα να κάνω κακό στον εαυτό μου και να τον βασανίσω, βάζοντάς τον ακριβώς στην θέση που ήταν ο παππούς μου, με την ελπίδα να τιμωρηθώ και έτσι να βρω ψυχική λύτρωση ...

Δήλωση: Ο παππούς μου μπορεί να είναι παχουλούλης, αλλά τον αγαπώ πολύ!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[mania]

Μοναχέ ερώτηση: άν δεν θέλεις όμως να μιάσεις άν δεν μετανοιώνεις για την απάθεια απέναντι του, ίσα ίσα φοβάσε μην γίνεις όπως εκείνος, μπορεί υποσηνήδητα ο άνθρωπος να νοιώθει όπως λές;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[MonaXoS]

Δεν αποκλείεται. Γενικά είναι δύσκολο να καταλάβουμε το τι παιχνίδια παίζει το ασυνείδητό μας... Φοβάμαι ότι δεν μπορώ να σου απαντήσω με ένα "ναι" ή ένα "όχι"

Εξαρτάται πάντα για το άτομο που μιλάμε. Μόνο εκείνο μπορεί να ψάξει αρκετά μέσα του αν το θελήσει και βγάλει αυτά που σκέφτεται στο βάθος του μυαλού του...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[mania]

Τοθέμα πάντος αυτό έγινε θέμα 2 ατόμων με ακροατές

Πράγματι πιστευω ότι παίζει παιχνίδια, ή επιροή απο αρνητικά πρόσωπα θεωρώ ότι είναι ένας λόγος για να μην μοιάσεις με αυτό που μησείς, πόσο όμως κοντινό πρόσωπο συγκένικό μπορεί να είναι κάποιος ώστε να του μοιάσει;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[MonaXoS]

Δεν είναι ανάγκη να είναι συγγενικό πρόσωπο (με την έννοια ότι έχεις δεσμούς αίματος με το συγκεκριμένο άτομο). Ουσιαστικότερος παράγοντας νομίζω πως είναι το πόσο σε επηρεάζει το άτομο αυτό και τι ψυχολογικό αποτύπωμα σου έχει αφήσει, πόσο σημαντικό ρόλο έπαιξε στην ζωή σου (είτε θετικό είτε αρνητικό).

Τώρα αν βέβαια μιλάμε για κάποια σωματικά χαρακτηριστικά που περνάνε από τη μια γενιά στην άλλη μέσω του DNA (π.χ. παχυσαρκία), τότε αλλάζει το πράγμα. Δεν γνωρίζω τι βαθμό βιολογικής επιβάρυνσης έχει το κάθε χαρακτηριστικό. Ίσως ένας βιολόγος θα μπορούσε να βοηθήσει

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.