Ζωή και μουσική

[DoLoReS]

Δε μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς μουσική.
Η μουσική με ταξιδεύει, με συντροφεύει σε διάφορα συναισθήματά μου (θυμό, απογοήτευση κλπ), με διασκεδάζει.
Ακούω σχεδόν τα πάντα.
Ύπάρχουν τραγούδια που μου θυμίζουν καταστάσεις που έχω βιώσει.

(let's the music play..)

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[underwater]

Ακούω κι εγώ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ μουσική, μπορεί να επηρεάσει την διάθεσή μου και να με συντροφεύσει στις συναισθηματικές μου διακυμάνσεις!

Όταν ήμουν πιο μικρή επηρέαζε και το ντύσιμό μου. Άκουγα κυρίως ροκ, ντυνόμουν στα μαύρα ή ψώνιζα από το Μοναστηράκι αξιοσημείωτο μέρος της γκαρνταρόμπας μου. Τώρα ντύνομαι όπως μου έρθει, αν και επιρροές υπάρχουν. Και ποτέ δεν βάζω ρούχα που παραπέμπουν σε σκυλού.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[rudess f]

Η μουσική για μένα τουλάχιστον είναι μέρος της καθημερινοτητάς μου, μία ανάγκη.. δε μπορώ να φανταστώ πως θα ξυπνήσω το πρωί και δε θα ακούσω μουσική.. διαβάζω, κάνω δουλειές, στον δρόμο , πριν κοιμηθώ, πολλές φορές και όταν κοιμάμαι ακούω μουσική..
Η άποψη πολλών ότι η μουσική επηρεάζει τη ζωή μας είναι λογικότατη! κυρίως επηρεάζει την ψυχολογία μας την εκάστοτε στιγμή.. Πολλά κομμάτια μας ταξιδεύουν στο παρελθόν, στην άβυσσο των σκέψεων μας και των ονείρων μας.. και αυτό έχει αποτέλεσμα διάφορα τραγούδια να μας "ρίχνουν" ενώ άλλα να μας ανεβάζουν..
Επίσης πολλά είναι τα άτομα που επηρεάζονται απο τη μουσική όσον αφορά το ντύσιμο.. δε ξέρω αν η μουσική που ακούω είναι η αιτία που μ αρέσει το μαύρο χρώμα.. αλλά μάλλον έχει παίξει ρόλο..
δεν μ αρέσει όμως που πολλά άτομα κάνουν ακρότητες ή πράγματα με τα οποία δε συμφωνούν μόνο και μόνο για να δείξουν στους άλλους πως είναι fun κάποιου είδους μουσικής..

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[mindcircus]

Προχθες ήταν που βρέθηκα στο Παλλάς στη συναυλια της Χαρούλας Αλεξίου..
Αδύνατον να αρθρώσω λέξη... Η φράση του φίλου μου ήταν '' δεν πετάς λουλούδια σήμερα.. τι έπαθες?''..
Ημουν τόσο κουρασμένη απο τα πηγαινε ελα της εβδομάδας και παρόλαυτα μετά το δυομισάωρο της συναυλίας, δεν ήθελα να σηκωθώ... Κι άλλο, θέλω κι άλλο!!!
Ενα δάκρυ ήθελα να αφήσω η έρμη.. δεν μπόρεσα ούτε αυτό.. είχα απογειωθεί μαζί της.. με πέταξε μακριά.. μου άγγιξε κυριολεκτικά την ψυχή.. ήθελα νανέβω στην σκηνή να την αγκαλιάσω.. αισθαντικη, μαγικη, δυναμικη, υπεροχη απλα..
Στο τέλος μας αγκάλιασε... με μια μόνο κίνηση νιώθοντάς το..

''οι έρωτες μου έφαγαν τα χρόνια... κι έχει πανσένηνο απόψε... δε νιώθω θλίψη.. Είναι σκλήρο για μια γυναίκα να 'ναι μόνη...
ο ανθρωπος μου... μεγάλωσαμε και για άλλους μιλάμε για να μην πονάμε... εξαρταται όμως μου λες, εξαρτάται! Ολα ομως σε θυμίζουν απλα κι αγαπημενα...κι ακουω γελια.. παλι οι φιλοι μου χαραματα γυρνανε... Κι εσυ... με ξερεις πιο πολυ απο ολους στη ζωη μου...
Κι αποψε θελω να πιω... τιποτα μετα να μη θυμαμαι...και ναμαι καλα.. νασαι καλα να σαγαπω... αφου μπορω και γελαω με αυτα που βλεπω...κι αν πεθάνει μια αγάπη δεν πεθαίνει κι η ζωή ό,τι πέρασε περνάει...
να ζησω η να πεθανω? γιατι η αγαπη ειναι ζαλη... Δι' ευχών των αγίων ημών στους ναούς των μεγάλων λυγμών.. Φευγω!! ''

Ουφ, ποσα πολλα! 40 χρονια, 40 ολοκληρα χρονια που συντροφευει τις καρδιες !
Μεγαλος κοσμος, μικρος κοσμος, νεοι και μεγαλοι ολοι ηταν εκει!
Παρουσιασε τους μουσικους... μεχρι που ηρθε η ωρα της κιθαρας... Εκλαιγε, η κιθαρα εκλαιγε... σας το ορκιζομαι!

Ναι! Γυρισα σπιτι επειτα απο αρκετες ωρες αποσβολωμενη και υπνωτισμενη και το κανα...
Την κατεβασα. Ειχε πολλη πολλη σκονη μαζεψει και οι χορδες της ειχαν φυγει απο τη θεση τους, καποιες ξεθωριασμενες.
Κατεβασα και τις παρτιτουρες αλλα φοβηθηκα να παιξω. Ειπα ασε καλυτερα.. κανε το αυριο.
Κι αυριο Δευτερα πια, νεα μερα, την γυαλιζω, τις βαζω χορδες ολοκαινουριες και αρχιζω να ψαχνω για νεα κομματια.
Πειτε μου καλη τυχη, αυτη τη φορα το πηρα αποφαση.. και τελικα ενα κινητρο φτανει.. ενα μονο κινητρο για να ρθεις κοντα με την ψυχη σου ξανα και ξανα.. να εκφραστεις παλι και παλι και παλι πιο δυνατα κι ακομα πιο ζωντανα...

Ναι, εμενα η μουσικη ειναι κυριολεκτικα η ζωη μου.
Με εκεινη κοιμαμαι, με εκεινη ξυπνω... Σταθερη παρεα, σταθερη αξια... και παντοτινη...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[ToxicLips]

Ακούω κι εγώ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ μουσική, μπορεί να επηρεάσει την διάθεσή μου και να με συντροφεύσει στις συναισθηματικές μου διακυμάνσεις!

Όταν ήμουν πιο μικρή επηρέαζε και το ντύσιμό μου. Άκουγα κυρίως ροκ, ντυνόμουν στα μαύρα ή ψώνιζα από το Μοναστηράκι αξιοσημείωτο μέρος της γκαρνταρόμπας μου. Τώρα ντύνομαι όπως μου έρθει, αν και επιρροές υπάρχουν. Και ποτέ δεν βάζω ρούχα που παραπέμπουν σε σκυλού.

Άχου ακριβώς έτσι είμαι... Αν δεν ντυθώ στα μαύρα θα πάθω τίποτα... είμαι βλέπετε φανατική του ροκ...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Goseithor]

Πόσο η ζωή σας επιρεάζεται απο την μουσική που ακουτε? Πόσο επιρεάζει το ντύσιμο το είδος μουσικής η το συγκρότημα που ακούτε? Πόσο ταυτίζεσται με τα αγαπημένα σας συγκροτήματα?

Σίγουρα η μουσική επηρεάζει τη ζωή κάποιου αλλα δε θα το έλεγα ότι επηρεάζει το ντύσιμο μου...απλα θα έλεγα για εμένα τουλάχιστον ότι α ρουχά που μ αρέσει να φοράω ταιριάζουν κάπως με το είδος που ακούω...αλλα τα ρουχά τα ίδια πιστευω θα τ φορούσα ακόμη και αν γνώριζα τη μουσικη αργότερα..Δηλαδή πιστευω περισσότερο κολλάει ο χαρακτήρας στην μουσική και όχι η μουσική στον χαρακτήρα...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Scandal]

Το ντύσιμό μου δεν επηρεάζεται καθόλου από τη μουσική που ακούω (λίγο εφηβικό δεν είναι αυτό; ).
Αλλά γενικά, όταν ανακαλύπτω νέα τραγούδια και τα ακούω στο repeat, σημαδεύουν την εκάστοτε περίοδο ημερών της ζωής μου και όταν μετά από καιρό τα ξανά ακούω, μου έρχονται αναμνήσεις.

 

[Poirot]

Αλλά γενικά, όταν ανακαλύπτω νέα τραγούδια και τα ακούω στο repeat, σημαδεύουν την εκάστοτε περίοδο ημερών της ζωής μου και όταν μετά από καιρό τα ξανά ακούω, μου έρχονται αναμνήσεις.

Αυτό είναι μεγάλη αλήθεια, κι εγώ το παθαίνω! Π.χ. άμα ακούσω κάπου το "Therefore I Am" της Billie Eilish κατευθείαν σκέφτομαι "αρχές δεύτερης καραντίνας, την περίοδο που περίμενα να μου έρθει το καινούριο λάπτοπ". Περίεργα παιχνίδια του μυαλού!

Πάντως η μουσική είναι σημαντικός παράγοντας και για εμένα, ειδικά όταν είμαι μόνος μου βάζω πάντα να ακούσω κάτι. Είναι σαν να σπάει τη μοναξιά.

 

[Scandal]

Κι εγώ ακούω όλη μέρα μουσική.
Όμως έχω σαν αρχή να μην βάζω ακουστικά και να μην ακούω μουσική στο δρόμο. Μόνο αν είμαι σε κανένα ΚΤΕΛ θα βάλω μουσική. Σε περπάτημα ή ΜΜΜ, ποτέ δεν βάζω μουσική.