Η υποτιμημένη ωχρή γαλάζια κουκίδα

[Experience]

14 Φεβρουαρίου 1990.
Το Voyager 1 η πρώτη διαστημοσυσκευή που ξεπέρασε τα όρια του Ηλιακού μας συστήματος και λίγο πριν φύγει για πάντα από αυτό, στράφηκε προς τη Γη (ύστερα από μία πρόταση του Καρλ Σάγκαν).
Από απόσταση 6 δισεκατομμυρίων χιλιομέτρων, έστειλε αυτή τη φωτογραφία της Γης στον κοσμικό ορίζοντα (βλ. παρακάτω).

Πόσο μικρούλα κουκίδα στον ωκανό του σύμπαντος!
Και είδατε; Δεν φαινόμαστε καν εμείς! Ούτε αν είμαι ψηλός ή νάνος. Ούτε αν είμαι άρτιος ή ανάπηρος. Ευφυέστατος ή όχι, ωραίος ή όχι, ούτε το χρώμα μου, ούτε η κοινωνική θέση μου, ούτε η καριέρρα μου, ούτε καν το ότι υπάρχω!

Μία τόση δα, σχεδόν αόρατη ωχρή γαλάζια κουκίδα σε ένα πίξελ της κοσμικής απεραντοσύνης.

Κι όμως...
Αυτό το σχεδόν τίποτα, χρειάστηκε 4,5 δισ. χρόνια για να διαμορφωθεί.
Μάλιστα κάπου κοντά στο πρώτο δισ. έτη της διαμόρφωσής του, εμφάνισε ζωντανούς οργανισμούς!
Θα μου πεις, ζωή μπορεί να έχουν δισεκατομ. πλανήτες στο σύμπαν.
Μπορεί ναι. Μπορεί και πιο λίγοι. Ή μπορεί και κανείς άλλος;;

Για να υπάρξει ζωή, απαιτήθηκαν μία σειρά από συγκυρίες.
Τόσες που το πιθανολογικό αποτέλεσμα για να προκύψουν, αν το θεωρήσουμε 1/α, το α υπερβαίνει σε υπερβολικό βαθμό το συνολικό αριθμό αστέρων στο σύμπαν!
Χρειάστηκε να είναι κοντά σε ένα γονικό άστρο όπως ο Ήλιος.
Χρειάστηκε να έχει έναν δορυφόρο με τα φυσικά χαρακτηριστικά της Σελήνης.
Να έχει τεκτονικές πλάκες.
Να έχει συγκεκριμένες μοίρες κλίσης στη εκλειπτική (επίπεδο περιτροφής της περί τον Ήλιο)
Συγκεκριμένη σύσταση ατμόφαιρας σε κάθε γεωλογική περίοδο.
Συγκεκριμένη θερμοκρασία ανά γεωλογική περίοδο
Συγκεκριμένη θέση στο πλανητικό σύστημα
Συγκεκριμένη θέση σε εξωτερική σπείρα του γαλαξία

Χωρίς έστω μία από τις παραπάνω συγκυρίες, δεν θα υπήρχε ζωή στη Γη.
Και αυτές είναι μόνο μερικές από τις τουλάχιστον 200 συγκυρίες που απαιτούνται για την ύπαρξη και διατήρηση της ζωής στη Γη.

Αυτή η ωχρή γαλάζια τελίτσα, είναι το σπίτι μας.
Και είναι τόσο υποτιμημένη... και αυτή αλλά και το πλήρωμά της.