Θα απολύατε άτομο με ειδικές ανάγκες που δεν αποδίδει όσο θα έπρεπε;

[Γιώργος]

Αρκετά συχνά βλέπουμε στην τηλεόραση ή διαβάζουμε στο διαδίκτυο για άτομα με ειδικές ανάγκες τα οποία είναι άξια θαυμασμού, γιατί παρά τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν, είναι πολλές φορές σε κανονική θέση εργασίας και προσφέρουν στο κοινωνικό σύνολο όσο τους επιτρέπει η κατάσταση της υγείας τους.


Τι γίνεται όμως όταν ένα ΑμεΑ είναι σε μία θέση εργασίας και δεν κάνει τη δουλειά του όπως πρέπει; Για να είμαι πιο ακριβής... δεν προσπαθεί καν να κάνει τη δουλειά του όπως πρέπει, παρά μόνο υποτυπώδη πράγματα - εάν προσπαθεί αλλά η κατάσταση της υγείας του δεν τον αφήνει να αποδώσει.
Δηλαδή μία κατάσταση που σε υγιές άτομο θα έχρηζε παρατήρησης, κάποιας ποινής ή και απομάκρυνσης / απόλυσης.


Όταν φτάνεις σε τέτοιο σημείο, το απομακρύνεις απ' τη θέση εργασίας ή όχι; Το ότι ένα άτομο είναι ΑμεΑ του δίνει "εξιλέωση" σε περιπτώσεις που χρήζουν απόλυσης ή όχι;


Σημείωση: Ο αρχικός τίτλος ήταν "Θα απολύατε άτομο με ειδικές ανάγκες που τεμπελιάζει;" - τον άλλαξα μιας και δεν πέρναγα το σωστό μήνυμα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[iJohnnyCash]

Okey, μπορούν να έχουν την ανάγκη για βοήθεια .. και ίσως έπρεπε να έχουν κάποια προτεραιότητα στην αγορά εργασίας αλλά ... αυτό δεν σημαίνει ότι μπορούμε να τους ανεχτούμε την τεμπελιά

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Γίδι]

Κατ' αρχήν ΣΥΖΗΤΗΣΗ. Ανοιχτά και απλά.

Για σωματική αναπηρία μιλάμε, έτσι;

Επίσης, γιατί τεμπελιάζει, ή γιατί η σωματική του αναπηρία τον εμποδίζει να αποδώσει; Άλλα λες στον τίτλο κι άλλα στο κείμενο.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Γιώργος]

Κατ' αρχήν ΣΥΖΗΤΗΣΗ. Ανοιχτά και απλά.

Όπως θα γινόταν με τον οποιονδήποτε εργαζόμενο (ή τουλάχιστον έτσι πρέπει κατ' εμέ να γίνεται). Συμφωνώ.

Για σωματική αναπηρία μιλάμε, έτσι;

Χμ... όχι αναγκαστικά. Σωματική ή διανοητική.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Γίδι]

Δες και το άλλο, μιλάμε για το ότι τεμπελιάζει; Ή γιατί δεν μπορεί;

Για μένα έχει ως εξής...

1. Σωματική αναπηρία:
Αν τεμπελιάζει, θα αντιμετωπισθεί όπως κάθε άλλος υπάλληλος. Πρώτα μία "Βρε Σούλη μου, γιατί δεν..." κλπ κλπ, μετά "Σούλη μένεις πίσω" και μετάαα "Σούλη γεια σου".

Αν όμως ο Σούλης δεν μπορεί να κάνει καλά μία δουλειά... Ε, ή που τα 'θελα και τα 'παθα (σαν εκείνον τον υπάλληλο στο Αεροδρόμιο του Ελληνικού (προ ΕλΒελ μιλάω), που είχε θέση αχθοφόρου, και δη να πετάει τις βαλίτσες από το αεροπλάνο στον ιμάντα... ενώ δεν είχε ένα χέρι! Άρα αν εγώ τον διάλεξα για θέση όπου η αναπηρία, μούγκα.
Αν απλά για κάποιο λόγο αποδεικνύεται ότι η αναπηρία του παίζει ρόλο σε κ άτι που δεν είχα υπολογίσει, μιλάω μαζί του, απλά για να έχουμε τα χαρτιά ανοιχτά.

2. Για την περίπτωση της πνευματικής αναπηρίας, είναι πιο περίπλοκο... Κατ' αρχήν γιατί ποιος είμαι εγώ, να διακρίνω στη συμπεριφορά του άλλου αν τεμπελιάζει; Ειδικά αν είναι πνευματική εργασία. Αν ο Σούλης αργεί να μοιράσει την αλληλογραφία στο γραφείο, του το λέω και του φέρομαι όπως έχω ενημερωθεί ότι πρέπει. Από επαγγελματίες.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[iJohnnyCash]

Για διανοητική μάλλον αλλάζει πολύ το θέμα

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Κακή Επιρροή]

αν είναι σωματική η αναπηρία κι όχι διανοητική, θα συζητούσα πρώτα με το άτομο, θα του εξηγούσα ότι δεν χρήζει ιδιαίτερης μεταχείρισης επειδή είναι ΑμεΑ και αν συνέχιζε, ναι θα το απέλυα και θα προσλάμβανα ένα άλλο ΑμεΑ

αν είναι διανοητική... δεν ξέρω, αλλάζει πολύ το θέμα
είναι πολύ πιθανόν το άτομο να μην τεμπελιάζει εις γνώση του... να μην καταλαβαίνει καν ότι αυτό που κάνει είναι "κακό"
οπότε εκεί αλλάζει πολύ το πράγμα και δεν ξέρω. Φαντάζομαι ότι κάθε περίπτωση είναι και μοναδική και χρήζει και άλλης αντιμετώπισης

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Giovanna]

βασικα αλλο λες στον τιτλο και αλλο στο κειμενο... το ξερεις?

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Γιώργος]

βασικα αλλο λες στον τιτλο και αλλο στο κειμενο... το ξερεις?

Τον άλλαξα τελικά για να διευρύνω λίγο το θέμα - και για να περάσει σωστά και το μήνυμα - που δεν αποδίδει όσο θα έπρεπε.
Thanks για την εύστοχη επισήμανση (κυρίως γιατί όταν είναι διανοητικό το πρόβλημα, ο όρος "τεμπελιά" μάλλον δεν είναι δόκιμος).


Σε γενικές γραμμές συμφωνώ με την ΚουΕ. Πρώτα απ' όλα συζήτηση με τον εργαζόμενο και αν δεν παρατηρηθεί αλλαγή... παίρνω άλλο ΑμεΑ - μιας και ο νόμος υποχρεώνει τον εργοδότη να έχει έναν ελάχιστο αριθμό ΑμεΑ (ορθώς γιατί πρέπει να έχουν κι αυτά τα άτομα δικαιώματα στην εργασία).

Αυτά βέβαια στην περίπτωση που το πρόβλημα είναι σωματικό. Σε διανοητικό πρόβλημα... κάθε περίπτωση χωριστά μάλλον.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[underwater]

Εγώ θα του συμπεριφερόμουν όπως σε οποιονδήποτε άλλον. Η εμπειρία μου με ΑΜΕΑ μου έχει διδάξει πως πολλές φορές το χρησιμοποιούν σαν άλλοθι για καλύτερη μεταχείριση. Όσον αφορά νοητική υστέρηση, οι δουλειές που αυτά τα άτομα αναλαμβάνουν καλύπτουν λιγότερο ευρεία γκάμα. Οπότε ξέρεις τι περιμένεις. Και ναι, μπορείς να έχεις νοητική στέρηση και να είσαι και τεμπέλης!Σε αυτή την περίπτωση και πάλι συζητάς και μετά διώχνεις.

Βασικά τα όρια μεταξύ ευαισθησίας και βλακείας είναι μικρά. Οπότε πολλοί θυματοποιούνται και αισθάνονται ενοχές απέναντι στα ΑΜΕΑ κι αυτό δεν είναι καλό ούτε για αυτούς, ούτε για τα ΑΜΕΑ. Νομίζω πως η ίση (κι όχι όμοια) μεταχείριση εκτιμάται από τα περισσότερα ΑΜΕΑ και τα βοηθάει να γίνουν καλύτερα. Όσο να ΄ναι, το γεγονός ότι ξεκινάνε με περισσότερες δυσκολίες από τους άλλους δεν σημαίνει ότι δεν θα αντιμετωπίσουν κι άλλες στο μέλλον, και είναι καλό να είναι έτοιμοι να τις αντιμετωπίσουν. Το να είσαι καλός σε αυτό που κάνεις και να αναλαμβάνεις τις ευθύνες σου μόνο καλό μπορεί να είναι.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Χαμόγελο]

Εφόσον γίνεται προσπάθεια για ισότητα θα πρέπει να ισχύει αυτή η ισότητα κι όταν δεν συμφέρει.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[nearos]

Νai

 

[glayki]

Οχι δεδομένου πως η πρόσληψη έγινε κατόπιν συνυπολογισμού των δυσκολιών που τυχόν αντιμετωπίζει. Άρα, η αναπηρία από μόνη της δεν είναι λόγος απόλυσης ( κατόπιν εορτής).

 

[Guest 881237]

Oxi

 

[Valder]

Η αναπηρία δεν ειναι δικαιολογία για να κρυβουμε από πίσω της πράγματα στα οποία μπορούμε να αποδώσουμε. Αντίθετα ειναι εξαιρετικά βάσιμη αιτιολογία όταν οντως δεν μπορούμε να αποδώσουμε.

Αν θέλουμε να ειμαστε τίμιοι, ετσι ειναι η κοινωνικη δικαιοσύνη, ώστε και οι ανάπηροι να μην ειναι ριγμένοι σε έναν κόσμο αρτιμελών, αλλά ούτε και οι αναπηροι να επικαλούνται για ψυλλου πήδημα πράγματα και να αδικουν τους αρτιμελείς.


Οπως δεν ειναι και δικαιολογία για τους εργοδότες καθε είδους να μην την συνυπολογίζουν προσεκτικά και να παραπετάνε τον άλλο και μετα να του λένε "απλα δε θελεις να δουλέψεις".

Να εργαστει θέλει ο άλλος, να απασχοληθει, δεν ειναι "δούλος" για να "δουλέψει" να τον τρεχεις σα χαμάλη κοιτωντας τις δικες σου αναγκες μονο ως οργανισμός. Πρέπει να δεις και τις δικές του. Ειδάλλως μην κανεις τον φιλάνθρωπο, αμα ειναι να τον πάρεις πρωτα για να τον σκίσεις μετά.

Εαν η εργοδοσία, έχει συνυπολογίσει το πρόβλημα (πχ ενας ανθρωπος που δεν έχει πόδια) και η εργασία αφορά εισαγωγή δεδομένων με χέρια, ή η αναπηρία ειναι τετοια που δεν επηρεάζει τη θέση (εσωτερική πάθηση που ομως λογίζεται στις αναπηρίες) εκει δε σου φταιει κανενας αν έχεις αφησει τη θεση και πας διακοπές ή κανεις ολη τη μερα ινσταγκραμ ποστς και τσιγάρο.

Αν η εργοδοσία, σου έχει δώσει ομως άσχετη θέση που σε επιβαρυνει σε αυτήν η αναπηρία σου, και σου το χει παιξει οτι οκ θα μπορεις να αποδώσεις αλλα τελικά και αντικειμενικά δεν μπορείς , ή σε βάζει σε ενα υποκαταστημα της εταιρίας που πρέπει να ανεβεις βουνά ή να κανεις 2 ωρες δρόμο, εκει ειναι φάουλ ο εργοδότης και έχει δικιο το άτομο με αναπηρία. Η αναπηρία εκει ναι, επηρεάζει.

Πρέπει να καταλαβαινουμε

α) Αν αυτο που συζηταμε επηρεάζεται αντικειμενικα απο την αναπηρία ή δεν μπορεί ο άλλος να αποδώσει

ή

β) Αν δεν επηρεάζεται και αν ο άλλος δεν θέλει να αποδώσει με δικαιολογία την αναπηρία.


Δεν μπορούμε να κρυβομαστε πίσω απο χωρίς όρια και κριτήρια δικαιωματισμούς όταν αντικειμενικα το πρόβλημα δεν αφορά την αναπηρία, και να προβαινουμε σε δακρυβρεχτες δηλώσεις λες και ειναι όλοι φιλανθρωπικα ιδρύματα να πέφτουν να μας κανουν τους υπηρέτες επειδη εμεις εχουμε προβλήματα. Δεν σε τιμά κι όλας η επι παντος επιστητου κλάψα (γι αυτο και λέγεται κλάψα, σε αντιθεση με το απολυτα δικαιο παράπονο που ΟΦΕΙΛΕΙ να γινει σεβαστο απο τους αρτιμελείς).

Απο την άλλη ομως, και η αντισταση στον άκρατο δικαιωματισμό και στην αχρείαστη (και μη βοηθητική) ψευτοσυγκινησιακότητα, δεν πρέπει να περιοριζεται σε θεωρητικες δηλώσεις ή σε εργασιακές απασχολήσεις παγίδες και θέσεις-απόπατους που ξέμειναν για τα ατομα με αναπηρία, ενω οι αρτιμελείς να έχουν πιάσει τις ανέσεις.

Δεν μπορεις να χεις τον άλλο στο κεντρο της πόλης διπλα στο τσαρδάκι του τον αρτιμελή ή την άλλη να σηκωνει τηλεφωνα και να κανει "δεν ξερω, σιαχνω νυχι τωρα" και να στελνεις τον αναπηρο δυο ωρες μακριά, γιατι εκει δεν ειναι θεμα τεμπελιάς και "δεν θελει να ΔΟΥΛΕΠΠΠΠΣΣΣΕΙ", αλλα γιατι δε θα κατσει να διαλυθει σα μουλος με κινδυνο της ακεραιότητάς του για να λες εσυ οτι απασχολεις κι ανάπηρους.

Σα να του προσφέρεις αμάξι χωρίς τιμόνι, κινητήρα και τροχους και να του λες "ναι αλλά σου έδωσα αμαξι, μπορεις να οδηγησεις". Υποκρισία.

Και η κοινωνία έχει μπόλικη απο αυτη και σε επιπεδο εργασιακών αλλα και διαπροσωπικων σχέσεων. Καλοί είστε οι ανάπηροι, σας αγαπαμε, σας λυπομαστε, αλλά μη μας σπατε και τα νευρα πολύ και μην ανακατευεστε με τα δικά μας, θελουμε νορμαλ πραγματάκια κατα βαθος.


Και κάτι τελευταίο: Ας φροντισουν πρωτα να ειναι άνθρωποι και να προσλαμβάνουν ευρέως αμεα (1ον), να τους βαζουν σε ΚΑΤΑΛΛΗΛΕΣ για την παθηση θεσεις (αντικειμενο, τοπος, χρονος, 100% τηλεργασία για κινητικές αναπηρίες κλπ) (2ον), και μετα να συζητησουμε τα περι μη απόδοσης και απόλυσης με πάσα αντικειμενικότητα.


TL;DR - Βασει των πρωτων δυο γραμμων και ναι και οχι, αναλογα την περιπτωση.

 

[Samael]

Εαν σχετιζόταν με την αναπηρία του το πρόβλημα άμεσα ή έστω έμμεσα, θα το συζήταγα και θα προσπαθούσα να βρω μια λύση για να τον ή την διευκολύνω αλλά και για να αυξηθεί η απόδοση.

Εαν η χαμηλή απόδοση οφειλόταν σε άλλον παράγοντα, που δεν σχετιζόταν με την αναπηρία του, αλλά εμπρόκειτο για κάτι πέρα για πέρα στον έλεγχο του ατόμου, τότε ναι θα το απέλυα εαν δεν υπήρχε συμμόρφωση μετά απο αρκετές παρατηρήσεις.