Κανιβαλισμός στην δημοσιογραφία: Ο θάνατός σου, η επιτυχία μου;

[Isiliel]

One hundredth of a second

(αν δεν λειτουργεί αυτό, δείτε το εδώ: https://video.google.com/videoplay?docid=-7467000047467727357#)

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[grotesque_mask]

One hundredth of a second

(αν δεν λειτουργεί αυτό, δείτε το εδώ: https://video.google.com/videoplay?docid=-7467000047467727357#)

συγκλονιστικό...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Isiliel]

Μμμ... η πονεμένη διάσταση της δημοσιογραφίας και της ενημέρωσης.

Όταν σπούδαζα φωτογραφία, ήρθε να μας μιλήσει ένας φωτογράφος που ακολουθούσε τους γιατρούς χωρίς σύνορα.
Σε κάποιο πόλεμο μας είπε, μια ομάδα δημοσιογράφων έφτασε σε ένα σπίτι την ώρα που μια μητέρα είχε σαβανώσει το παιδί της και το έκλαιγε.
Την υποχρέωσαν με τον τρόπο τους να ξεσαβανώσει το παιδί και να επαναλάβει τη διαδικασία μπροστά τους ώστε να μπορέσουν να τραβήξουν φωτογραφίες...
Μου θύμισε πάρα πολύ αυτή την ιστορία, το παραπάνω βιντεάκι.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Great Chaos]

Η ταινία θέτει κι ένα εξαιρετικό ηθικό ερώτημα: Η συγκεκριμένη δημοσιογράφος-φωτορεπόρτερ δεν φοβάται να ρισκάρει τη ζωή της για χάρη της καριέρας, συμμετέχοντας μέσα στο πεδίο της μάχης, με μόνο όπλο τη φωτογραφική της μηχανή, με σκοπό να τραβήξει τη "φωτογραφία της χρονιάς". Τελικά η στιγμή φτάνει, η κάμερα την απαθανατίζει και το πολυπόθητο βραβείο έρχεται στο πιάτο. Όμως, εκείνη τη στιγμή νιώθει πως έχει πουλήσει την ψυχή της για τούτη τη φωτογραφία.

Πούλησε λοιπόν ή όχι την ψυχή της; Γιατί; Έπρεπε να τραβήξει τη φωτογραφία ή όχι; Έπρεπε να τη δημοσιεύσει εφόσον την τράβηξε; Μπορούσε πράγματι να βοηθήσει το κοριτσάκι; Τι θα κάνατε στη θέση της;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Subject to change]

Δε νομίζω ότι μπορούσε να βοηθήσει το κοριτσάκι.
Αυτό που έκανε βοηθάει περισσότερο από το να προσπαθούσε να το σώσει και να κατέληγε κι αυτή νεκρή.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Myrtle]

Ίσως να μην μπορούσε να το βοηθήσει, αλλά το ότι τουλάχιστον θα προσπαθούσε, θα την έκανε να μην έχει εφιάλτες μια ζωή... Γιατί πώς μπορείς να συνεχίσεις ανέμελα την ζωή σου όταν έχει ζήσει κάτι τέτοιο και μάλιστα έχεις βραβευτεί γι'αυτό (για μια πράξη που σε κάνει να ντρέπεσαι δηλαδή);

Δεν θεωρώ σε καμία περίπτωση ότι βοηθάει η φωτογραφία αυτή σε κάτι... ούτε καν στην ευαισθητοποίηση του κοινού. Όταν μια εικόνα δεν ευαισθητοποιεί τον ίδιο τον φωτογράφο, τότε πως μπορεί να μιλήσει στις καρδιές των άλλων; Είναι εύκολο να κοιτάμε φωτογραφίες από πολέμους, δυστυχία και παιδιά που πεινούν και να στεναχωριόμαστε από την ασφάλεια του σπιτιού μας. Η πραγματική δύναμη ψυχής φαίνεται στο οποιοδήποτε πεδίο της μάχης και αποδεικνύεται από την αντίδρασή μας σε τέτοιου είδους σκηνές που λαμβάνουν χώρα μπροστά στα ίδια μας τα μάτια.

Δεν θα κατέκρινα ποτέ βέβαια μια τέτοια συμπεριφορά, καθώς μόνο και μόνο από το ένστικτο της επιβίωσης, θα προσπαθούσε να σώσει το τομάρι της, αλλά τουλάχιστον ας έδειχνε λίγο σεβασμό ώστε να μην τραβήξει αυτή την φωτογραφία...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Great Chaos]

Αλήθεια, πόσοι από εμάς θα βρίσκονταν σ' εκείνη τη θέση και ΔΕΝ θα τραβούσαν τη φωτογραφία; Πόσοι θα το ισχυρίζονταν κοιτάζοντας κατάματα τον καθρέφτη; Πάντως όχι εγώ... Δεν ξέρω γιατί, είναι σαν κάτι να σε αναγκάζει να το κάνεις, λες και οι προηγούμενες επιλογές σου, οι οποίες σε οδήγησαν να βρεθείς σ' εκείνο το σημείο, έχουν δική τους ζωή και δική τους θέληση. Πόσο αδύναμοι είμαστε οι άνθρωποι μπροστά στις ηθικές επιλογές...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Noisette]

Δεν κατακρίνω έναν φωτογράφο που επιλέγει να τραβήξει ένα "ωμό" στιγμιότυπο μίας τέτοιας κατάστασης αλλά...

Αυτό που έκανε βοηθάει περισσότερο

..δεν πιστεύω ότι βοηθάει περισσότερο. Υπάρχουν πολλά παραδείγματα φωτογραφικών δουλειών που καταγράφουν μία άσχημη κατάσταση (πόλεμο, επιδημία κτλ) χωρίς να δείξουν πτώματα. Προσωπική άποψη, αυτές οι δουλειές ευαισθητοποιούν πιο βαθιά "σοκάροντας" με έναν έμμεσο τρόπο.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Great Chaos]

Ναι, από την άλλη πλευρά όμως, οι δημοσιογραφικές-ειδησεογραφικές κάμερες κυνηγούν, παραφυλούν και στοχεύουν, δίκην αρπακτικών, ωμή σάρκα κι αίμα, θάνατο και πόνο στ' όνομα του εντυπωσιασμού, της θεαματικότητας και τελικά της επιτυχίας, χωρίς μάλιστα όσοι τις κρατούν να επιδεικνύουν ελάχιστη έστω από την ευαισθησία της πρωταγωνίστριας της μικρής μας ταινίας...

Πόσο λεπτή είναι η γραμμή που χωρίζει την είδηση από τον κανιβαλισμό;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[iJohnnyCash]

Στην συγκεκριμένη είναι ιδιαίτερα απλή, ναι και μάλιστα αρκετά φθηνά. Η εκτός οι συντελεστές τις ταινίας είναι ατάλαντοι. Εγώ αυτό που είδα ήταν για φωτογράφος έμπειρη από τον πόλεμο (ήξερε ότι αν συνεχίσει θα βγάλει κάτι καλό), μάλιστα είχε συνηθίσει τον κίνδυνο (αγνόησε την πρόταση του συναδέλφου της να φύγουν). Κάτι θα μπορούσε να κάνει να του αποσπάσει την προσοχή, αυτός ήταν εν βρασμό δεν ήταν συνηθισμένος στο να σκοτώνει (περάσαν πόσα λεπτά μέχρι να πατήσει την σκανδάλη). Θα μπορούσε να δοκιμάσει πόσα πράγματα χωρίς να θέσει της ζωής της σε κίνδυνο, ακόμη και ο θόρυβος αν το έβαζε σε φυγή ίσως να ήταν αρκετός.

Θα ήταν εντελώς διαφορετικό αν ένας περαστικός περνούσε από κάποιο στενό και αντίκρουσε ανάλογη εικόνα και δεν έκανε κάτι και εντελώς διαφορετικό αυτό το σκηνικό. Έξαλλου ο συγκεκριμένος πολεμιστής, είχε μπαστακωθεί σε ένα στενό, προφανώς και το ασυνείδητο τον καθοδηγούσε με τέτοιο τρόπο έτσι ώστε να αποφύγει να πατήσει πολλές φορές την σκανδάλη πόσο μάλλον σε αθώο πολίτη.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Oralee]

Εγω θα τράβαγα μερικές φωτογραφίες ίσως στην αρχή, όπως έκανε και εκείνη, αλλά μετά δεν ξέρω.. πρόκειται για μικρό παιδί, δεν νομίζω να έμενα άπραγη, θα έκανα φασαρία να του τραβήξω την προσοχή, θα φώναζα κάποιον, θα έφευγα να βρω βοήθεια. Πάντως δεν θα καθόμουν απλώς να περιμένω πότε και αν θα πυροβολήσει ο ανάξιος μη πω ένα άοπλο και αθώο κοριτσάκι!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Isiliel]

Το πρόβλημα είναι πως αν του τραβούσες την προσοχή, το πιθανότερο είναι ότι θα σκότωνε πρώτα εσένα και μετά και το παιδί...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[αδαμαντια52071]

..Οχι..Οχι ....Οχι....Με τιποτα δεν θα συνεχιζα να τραβω φωτογραφιες ....με τιποτα.......αυτη η γυναικα εκατσε απραγη μπροστα ισως και στο πιο φρικιαστικο θεαμα ..στο θανατο ενος μικρου και αθωου παιδιου...εκατσε απαραγη και τραβαγε φωτογραφιες!!!για ποιο πραγμα ??για την δοξα ?τα λεφτα???χαθηκε μια ζωη ετσι !!!τοσο απλα,και τοσο συνθετα για ενα κλικ....ποσο εγωκεντρικοι ειμαστε τελικα σαν οντα???ποσο ποια?ποσο???ποτε θα κοιταξουμε λιγο τον διπλανο μας που υποφερει και οχι τον εαυτο μας....??ποτε?θα μου πειτε θα την σκοτωνε και αυτη.....για εμενα θα ηταν καλυτερο απ το να συνεχισει αυτο που κανει...............κριμα........

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[fockos]

Δεν το θεωρώ κανιβαλισμό αυτό που έκανε η φωτογράφος και θα ήθελα να της πω να μην κλαίει καθώς έκανε το καθήκον της....

Η ζωή θα χανόταν έτσι κι αλλιώς αυτοί οι στρατιώτες είχαν εντολή να "καθαρίσουν" την περιοχή για να βουλώσουν κάποια στόματα που πιθανόν είδαν κάτι που δεν έπρεπε να δουν. Αν δεν υπήρχαν αυτοί οι δημοσιογράφοι/φωτογράφοι να τραβούν αυτά τα στιγμιότυπα ο κόσμος θα νόμιζε ότι ο πόλεμος είναι όπως το παρουσιάζουν οι κλασικές αμερικάνικες ταινίες (οι καλοί αμερικανοί που δεν σκοτώνουν και αγωνίζονται για την ειρήνη και οι κακοί ξένοι). Μέσα από αυτές τις φωτογραφίες δίνεται η πραγματική φρίκη και αγριότητα του πολέμου και ο κόσμος τους αποστρέφεται. Συνήθως αυτές οι φωτογραφίες δεν έρχονται στην δημοσιότητα για το ευρύ κοινό και πριν την εξάπλωση του διαδίκτυου για τον υπόλοιπο κόσμο η εικόνα του πολέμου ήτανι διαστρεβλωμένη. Μετά την εξάπλωση του διαδικτύου που βλέπει την καθαρή αλήθεια ο κόσμος η μείωση της διάρκεια και ο αριθμός των πολέμων μεταξύ των χωρών είναι σημαντική καθώς ο υποψήφιος επαγγελματίας στρατιώτης γνωρίζει την αλήθεια και σταμάτησε να θεωρεί τιμή να υπηρετεί τον αμερικάνικο (και τον κάθε) στρατό.

Μπράβο της για το θάρρο της. Εγώ στη θέση της θα την κοπανούσα με ελαφρά πηδηματάκια όπως οι υπόλοιποι συνάδελφοι μου.

Κανιβαλιστές θεωρώ κάποιους άλλους δημοσιογράφους που πουλιούνται για το ατομικό τους συμφέρον και έχουν σταματήσει να υπηρετούν την ανεξάρτητη δημοσιογραφία.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Oralee]

Το πρόβλημα είναι πως αν του τραβούσες την προσοχή, το πιθανότερο είναι ότι θα σκότωνε πρώτα εσένα και μετά και το παιδί...

Παρόλο που γνωρίζω πως θα κινδύνευε αν του τράβαγε την προσοχή με δεδομένο πως η φωτογράφος ήταν πίσω από μια κολώνα, νομίζω πως αν απλώς έβαζε τις φωνές και μετά κρυβόταν πίσω από την κολώνα ή έφευγε να βρει βοήθεια ή έφευγε γενικώς, θα έδινε τουλάχιστον την ευκαιρία στο κοριτσάκι να αποδράσει..

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[a-prosar]

Καμιά φορά, όταν κυνηγάς κάτι πολύ, σε κυνηγάει σε όλη σου τη ζωή. Αυτή όμως ήταν η δουλειά της. Ισως το έφτασε στα άκρα αλλά η αποστολή της προφανώς θα ήταν να στείλει καλές και εμπορικές φωτογραφίες στο πρακτορείο ή την εφημερίδα της. Νομίζω ότι μερικές φορές σε καταλαμβάνει τόσο πολύ το πνεύμα της δουλειάς σου, ειδικά αυτής της δουλειάς που απαιτεί αφοσίωση και προσωπικές θυσίες, που ξεχνάς πώς είναι να είσαι άνθρωπος.

Και ναι, όντως το ηθικό δίλημμα υπάρχει. Απλώς, υπάρχουν και κάποιοι άνθρωποι που για ένα κλικ κουβαλούν για την υπόλοιπη ζωή τους ένα φορτίο ασήκωτο όπως το βλέμμα ενός παιδιού δευτερόλεπτα πριν τον θάνατό του. Γιατί; Γιατί απλώς εκείνη την ώρα δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς.

Η όλη ιστορία μου θύμισε εκείνη του Kevin Carter και της θρυλικής του φωτογραφίας: a-prosar: Υποκρισία στοπ. (Kevin Carter)

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[iJohnnyCash]

Δεν το θεωρώ κανιβαλισμό αυτό που έκανε η φωτογράφος και θα ήθελα να της πω να μην κλαίει καθώς έκανε το καθήκον της....

Το μεγαλύτερο καθήκον του κάθε ανθρώπου είναι να είναι άνθρωπος

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Πουπουλίνα]

Βασικα και εγω πιστευω οτι δεν μπορουσε να κανει και πολλα.Αυτο που περισσοτερο με ενοχλησε σε πολυ ασχημο σημειο..ηταν το σκηνικο της βραβευσης..μου φαινεται αδιανοητο να υπαρχει μια τετοια φωτο,και μια ολοκληρη ιστορια πισω απο αυτην..και ο κοσμος να χειροκροτει και να χαιρεται για το βραβειο....
Καθαρα προσωπικη μου αποψη ειναι οτι ..αυτο ηταν το πιο συγκλονιστικο σημειο του βιντεο

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[iJohnnyCash]

Αυτο που περισσοτερο με ενοχλησε σε πολυ ασχημο σημειο..ηταν το σκηνικο της βραβευσης..μου φαινεται αδιανοητο να υπαρχει μια τετοια φωτο,και μια ολοκληρη ιστορια πισω απο αυτην..και ο κοσμος να χειροκροτει και να χαιρεται για το βραβειο...

Η ωραιοποίηση και λογοκρισία της πραγματικότητας είναι μεγαλύτερο αμάρτημα.
Το ότι δεν συμβαίνει έξω από το σπίτι σου, δεν σημαίνει ότι δεν συμβαίνει.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Πουπουλίνα]

Η ωραιοποίηση και λογοκρισία της πραγματικότητας είναι μεγαλύτερο αμάρτημα.
Το ότι δεν συμβαίνει έξω από το σπίτι σου, δεν σημαίνει ότι δεν συμβαίνει.

Συμφωνω απολυτα.Ειδικα με το πρωτο.Απλα παιρνω σαν παραδειγμα τον εαυτο μου..και πως θα ενιωθα εκεινη τη στιγμη.Αν ημουν στους παρεβρισκομενους,νιωθω οτι θα μου ηταν αδυνατο να χειροκροτησω.Δεν ειμαι κατα της δημοσιοποιησης τετοιων γεγονοτων.Ισα ισα,το αντιθετο..καποιος παραπανω εγραψε οτι με αυτη τη φωτο,το εκανε γνωστο στον κοσμο..και συμφωνω .
edit:..επειδη μαλλον δεν εγινε κατανοητο τι εννοω.Βασικα ειμαι υπερ της δημοσιογραφου.Ουτε πιστευω οτι θα μπορουσε να κανει κατι αλλο,αλλα και εκανε γνωστο το θεμα..και αυτο ειναι πολυ σημαντικο.Απλα στο βιντεο..μου εκανε εντυπωση η αντιφαση της εικονας.Απο τη μια η τραγικη φωτο,και η ιστορια που κρυβεται πισω απο αυτη..και απο την αλλη ο κοσμος χαρουμενος να χειροκροτει.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.