"Οι τέσσερις νόμοι της ζωής"

[Guest 126033]

Ο πρώτος λέει:
«Ο άνθρωπος που εμφανίζεται στην ζωή μας είναι ΠΑΝΤΑ ο σωστός άνθρωπος».
Κανείς δεν έρχεται κατά τύχη. Όλοι εκείνοι που βρίσκονται γύρω μας, έχουν να κάνουν με εμάς, και όλοι θα «δώσουν ένα χεράκι» για την εξέλιξή μας…..

Ο δεύτερος λέει:
«Ότι μας συμβαίνει είναι το μοναδικό πράγμα που έπρεπε να συμβεί.»
Τίποτε απολύτως δεν θα μπορούσε να ήταν διαφορετικό. Ακόμη και η πιο μικρή λεπτομέρεια. Δεν υπάρχει «αν είχα κάνει εκείνο ή το άλλο, θα συνέβαινε το αντίθετο ή κάτι άλλο…». Όχι. Εκείνο που συνέβη ήταν το μοναδικό που έπρεπε να συμβεί.

Ο τρίτος λέει:
«Κάθε φορά που ξεκινάς κάτι ή αρχίζεις κάτι, είναι η κατάλληλη στιγμή.»
Όλα αρχίζουν την κατάλληλη στιγμή, ούτε πριν ούτε μετά. Όταν είμαστε έτοιμοι για κάτι το καινούργιο στην ζωή μας, εκείνο βρίσκεται εκεί, έτοιμο για να αρχίσει.

Και ο τέταρτος νόμος λέει:
«Όταν κάτι τελειώνει… τελειώνει.»
Έτσι είναι. Αν κάτι τελείωσε στην ζωή σου, είναι για την εξέλιξη σου. Κανείς δεν επιβίωσε και δεν εξελίχτηκε πηγαίνοντας πίσω.

Απλά να θυμάσαι πάντα, πως ΕΙΣΑΙ ΟΤΙ ΠΙΟ ΤΕΛΕΙΟ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΗΚΕ ΠΟΤΕ, και ΚΑΝΕΙΣ ποτέ, δεν θα ξαναγίνει σαν εσένα..!


Ποια η δικη σας οπτικη για τους απαραβατους νομους που σε βοηθουν αρκετα στην διαχειρηση πολυ κομβικων γεγονοτων της ζωης σου ?

Υπαρχει τελειοτητα και κατα ποσο βοηθα αυτη η αντιληψη στην συν υπαρξη των ανθρωπων μεσα σε μια κοινη ομαδα ?

 

[kamekiwii23]

Ποια η δικη σας οπτικη για τους απαραβατους νομους που σε βοηθουν αρκετα στην διαχειρηση πολυ κομβικων γεγονοτων της ζωης σου ?

Η δική μου οπτική; stressed af

 

[glayki]

Αυτοί οι νόμοι με βοηθούν να ανέχομαι τις λάθος επιλογές ζωής μου. Κάτι σαν άλλοθι δηλαδή.Ωστοσο έχουν μια χροιά μορολατρικη.

 

[Himela]

Ποια η δικη σας οπτικη για τους απαραβατους νομους που σε βοηθουν αρκετα στην διαχειρηση πολυ κομβικων γεγονοτων της ζωης σου ?

Αυτούς τους νόμους που λες, ποιος τους έχει βγάλει;

Προσωπικά διαφωνώ με όλους.

«Ο άνθρωπος που εμφανίζεται στην ζωή μας είναι ΠΑΝΤΑ ο σωστός άνθρωπος».
Κανείς δεν έρχεται κατά τύχη. Όλοι εκείνοι που βρίσκονται γύρω μας, έχουν να κάνουν με εμάς, και όλοι θα «δώσουν ένα χεράκι» για την εξέλιξή μας…..

Το οτι θα σε βοηθήσει να εξελιχθείς, αρνητικά ή θετικά, συμφωνώ. Αυτό όμως δεν τον κάνει σωστό άνθρωπο για σένα. Και κάποιος με κακή επιρροή θα σε κάνει να μάθεις κάτι, αλλά κακός ήταν.

«Ότι μας συμβαίνει είναι το μοναδικό πράγμα που έπρεπε να συμβεί.»
Τίποτε απολύτως δεν θα μπορούσε να ήταν διαφορετικό. Ακόμη και η πιο μικρή λεπτομέρεια. Δεν υπάρχει «αν είχα κάνει εκείνο ή το άλλο, θα συνέβαινε το αντίθετο ή κάτι άλλο…». Όχι. Εκείνο που συνέβη ήταν το μοναδικό που έπρεπε να συμβεί.

Έπρεπε, σύμφωνα με ποιον; Τη μοίρα; Το θεό;

«Κάθε φορά που ξεκινάς κάτι ή αρχίζεις κάτι, είναι η κατάλληλη στιγμή.»
Όλα αρχίζουν την κατάλληλη στιγμή, ούτε πριν ούτε μετά. Όταν είμαστε έτοιμοι για κάτι το καινούργιο στην ζωή μας, εκείνο βρίσκεται εκεί, έτοιμο για να αρχίσει.

Ουδόλως. Πολλές φορές κάνουμε κάτι και εκ των υστέρων αντιλαμβανόμαστε οτι ήταν λάθος και σίγουρα όχι η κατάλληλη στιγμή.

«Όταν κάτι τελειώνει… τελειώνει.»
Έτσι είναι. Αν κάτι τελείωσε στην ζωή σου, είναι για την εξέλιξη σου. Κανείς δεν επιβίωσε και δεν εξελίχτηκε πηγαίνοντας πίσω.

Κι όμως επειδή ο άνθρωπος εξελίσσεται, μπορεί κάτι ή κάποιος που συνάντησες όταν δεν ήσουν έτοιμος για αυτό-ν στη δεδομένη στιγμή, μια άλλη στιγμή να είσαι έτοιμος.
Πχ ξέρω ζευγάρι που χώρισε στα 20 και βρέθηκαν 30 χρόνια μετά και έσμιξαν και πάλι κι είναι καλά.
Θα ισχύει σίγουρα και για φιλίες και για άλλα πράγματα. Δεν είναι πίσω, είναι μπροστά με κάτι παλιό που τώρα γίνεται νέο.

Γενικότερα δεν είμαι υπέρ του να υπάρχουν "κανόνες" στη ζωή μου. Ό,τι έρχεται, θα το αντιμετωπίσω όπως κρίνω σωστό εκείνη την ώρα.

 

[Υδροχόος]

Έπρεπε, σύμφωνα με ποιον; Τη μοίρα; Το θεό;

Ήταν της...μοίρας γραφτό. Αυτό εννοεί μάλλον...

Και είναι κάπως παρήγορο αυτό, σε κάποιες "δύσκολες" περιπτώσεις. Όχι σε κάθε περίπτωση. Δε συμφωνώ, δηλαδή, με το "ό,τι μας συμβαίνει...". Είναι παρήγορη αυτή η οπτική. Να σου δώσω ένα παράδειγμα, απλό : Είμαστε σε μια σχέση και χαλάει. Αντί να σπαζοκεφαλιάζουμε...αν το είχα κάνει έτσι, αν το είχα πει αλλιώς, αν δεν είχε γίνει αυτό μα είχε γίνει το άλλο, αν...αν...αν...χίλια δυο αν. Με αυτό το "νόμο" συνειδητοποιείς / αποδέχεσαι ότι δεν ήταν στο χέρι σου, τελικά. Ότι κάποια πράγματα έπρεπε να γίνουν έτσι ακριβώς. Και ότι ό,τι και να έκανες θα είχε την ίδια κατάληξη. Και πας και παρακάτω έτσι. Προχωράς. Ήταν να γίνει κι έγινε...

Μοιρολατρικό, ναι. Πολύ. Αλλά και κάπως χρήσιμο/ωφέλιμο, αν το μυαλό δε βγάζει άκρη...

 

[Guest 126033]

Αυτούς τους νόμους που λες, ποιος τους έχει βγάλει;

Προσωπικά διαφωνώ με όλους.

Ελα να φιλοσοφισουμε λιγο παραπανω καλο θα μας κανει

Το οτι θα σε βοηθήσει να εξελιχθείς, αρνητικά ή θετικά, συμφωνώ. Αυτό όμως δεν τον κάνει σωστό άνθρωπο για σένα. Και κάποιος με κακή επιρροή θα σε κάνει να μάθεις κάτι, αλλά κακός ήταν.

Το αποτελεσμα ποιο ηταν ?
καλο δεν ηταν ,δεν εμαθες ?

Ο σωστος ανθρωπος για να ΜΑΘΕΙΣ...ορισμενα πραγματα δεν τα μαθαινουμε και απο αυτους που θεωρουμε "κακους " τους ακαταλληλους γενικα για τις δικες μας αξιες ?

Έπρεπε, σύμφωνα με ποιον; Τη μοίρα; Το θεό;

Το δικο σου πιστευω !
Οπως το ονομαζει ο καθενας μας ,εχει σημασια ?

Εχει να κανει λιγο με την σημασια να ζεις το τωρα ,μεσα και απο τα καλα και απο τα ασχημα που σου διδαξε το παρελθον !

Οτι εγινε εγινε ,μπορεις να το αλλαξεις ,αρα γιατι να ξοδευεσαι στο ΑΝ και στο ΜΗΠΩΣ ?

Ουδόλως. Πολλές φορές κάνουμε κάτι και εκ των υστέρων αντιλαμβανόμαστε οτι ήταν λάθος και σίγουρα όχι η κατάλληλη στιγμή.

σου διδαξε κατι ?εμαθες κατι ακομα ,μεσα απο την επιλογη μιας ακαταλληλης στιγμης ?

Κι όμως επειδή ο άνθρωπος εξελίσσεται, μπορεί κάτι ή κάποιος που συνάντησες όταν δεν ήσουν έτοιμος για αυτό-ν στη δεδομένη στιγμή, μια άλλη στιγμή να είσαι έτοιμος.
Πχ ξέρω ζευγάρι που χώρισε στα 20 και βρέθηκαν 30 χρόνια μετά και έσμιξαν και πάλι κι είναι καλά.
Θα ισχύει σίγουρα και για φιλίες και για άλλα πράγματα. Δεν είναι πίσω, είναι μπροστά με κάτι παλιό που τώρα γίνεται νέο.

Μετα εσμιξε ,μετα απο 10 χρονια και προφανως οταν εσμιξαν δεν ηταν οι ανθρωποι με την προσωπικοτητα του 20αρη ..
Τοτε επρεπε να τελειωσει για να υπαρχει η εξελιξη και η διαμορφωση τους ωστε να ξεκινησει κατι αλλο με διαφορετικους εαυτους !

Ειναι οι ιδιοι ανθρωποι πιστευεις μετα απο τοσα χρονια ?
Το τοτε ηταν τοτε τελειωσε ,το τωρα ειναι κατι τελειως καινουργιο ,χτισμενο σε καινουργιες βασεις και νεα δεδομενα !

Γενικότερα δεν είμαι υπέρ του να υπάρχουν "κανόνες" στη ζωή μου. Ό,τι έρχεται, θα το αντιμετωπίσω όπως κρίνω σωστό εκείνη την ώρα.

Ειναι αραγε " κανονες " οπως παρουσιαζονται ?
Σε περιοριζουν καπου ?
Σε οδηγουν λιγακι να "φιλοσοφεις " περισσοτερο την ζωη ?

Δεν μας βαζουν σε ενα αλλο επιπεδο σκεψεις που αντιλαμβανεσαι ποσο αξια εχει το τωρα ,το σημερα, κουβαλώντας ακομα και τα λαθη του χθες ,ακομα και τους "κακους ανθρωπους " ουτως ωστε να χτισουμε ενα διαφορετικο τροπο αντιμετωπισης του αυριο ?

ξερεις ποσοι ανθρωποι χαραμιζουν την ζωη τους ,θρεφουν τον θυμος τους ,μενοντας στα γεγονοτας του χθες και μεμψιμοιρωντας γιατι δεν αντεδρασαν διαφορετικα ?

 

[glayki]

Ο άνθρωπος είναι ον με ελεύθερη βούληση σωστά ; μεταξύ ένα σωρό επιλογών διαλέγει κάποιος να πορευτεί με μια συγκεκριμένη.
Κρίνοντας εκ του αποτελέσματος διαπιστώνει πως έπραξε εσφαλμένα.Μηπως όμως οδηγήθηκε σκοπίμως προς αυτήν την κατεύθυνση (μη ρωτήσετε από ποιον ) για να εξελιχθεί ψυχοπνευματικα μέσα από το φαινομενικό λάθος;

 

[Scandal]

Οι κανόνες αυτοί έχουν το κοινό ότι σε βάζουν να τα ερμηνεύσεις στην τελική όλα ως σωστά, μάλλον με στόχο να μην κουβαλάς το φορτίο των λαθών σου, του παρελθόντος σου και να μην μεμψιμοιρείς. Ακόμα και τα λάθη και οι "ακατάλληλοι" άνθρωποι κάτι σου διδάσκουν.

 

[Guest 126033]

Ο άνθρωπος είναι ον με ελεύθερη βούληση σωστά ; μεταξύ ένα σωρό επιλογών διαλέγει κάποιος να πορευτεί με μια συγκεκριμένη.
Κρίνοντας εκ του αποτελέσματος διαπιστώνει πως έπραξε εσφαλμένα.Μηπως όμως οδηγήθηκε σκοπίμως προς αυτήν την κατεύθυνση (μη ρωτήσετε από ποιον ) για να εξελιχθεί ψυχοπνευματικα μέσα από το φαινομενικό λάθος;

Χρειαζεται για καποιον αλλον ή για τον ιδιο το εαυτο ?

Ακομα και λαθος να κανουμε ,καλο δεν ειναι για εμας ?

Οταν επαθα το ατυχημα ημουν συνεχεια ,γιατι ,πως ,ισως φταιω εγω ,εαν ειχα αποφυγει εκεινη την μερα εκεινο τον δρομο και πολλα πολλα που ΑΝ ειχα την γνωση ή καλυτερη την οπτικη προσεγγιση που εχω σημερα ειμαι σιγουρη οτι θα το ειχα προσεγγίσει τελειως διαφορετικα,ισως να μην ειχα παντρευτει και τις κρισεις πανικου ..
Σημερα αυτο που εχει σβησει την εσωτερικη" φαγωμαρα" μεσα μου ειναι η αποδοχη αυτου ...ουτε καν ο συμβιμβασμος !
Η αποδοχη μεσα απο τα παραπανω βηματα ...

Επρεπε να γινει και επρεπε να περασω και ολη αυτη την ταλαιπωρια για να εκτιμησω πολλα ουσιαστικα πραγματα που τα θεωρουσα δεδομενα ,οπως οτι σιγουρα την επομενη μερα θα περπατώ .. ποσο απαραδεκτη και αχαριστη ημουν με μικρες ευλογιες διασπαρτες τριγυρω μου ...


Εχουμε μαθει να μενουμε μονο στα αρνητικα ,παντα ,σε καθε προβλημα ομως υπαρχει και το θετικο .
Αν ο αλγορυθμος μας συντονιστει να βρισκει αυτη τη θετικη οψη και ξεκιναει απο εκει την λυση του προβληματος τοτε τα παντα λαμβανουν αλλη τροπη .

την βρισκει αλλα με πολυ κοπο ,αλλωστε η ψυχοθεραπεια γι αυτο ειναι για λιγους ..λιγοι αντεχουν να αντικριζουν το αληθινο τους εαυτο ...

Τι γινετε ομως γι αυτους που λενε δεν υπαρχει τιποτα θετικο σ ενα προβλημα γιατι αλλιως δεν θα ηταν προβλημα ?
Μηπως εκεινοι εχουν επιλεξει στην ζωη τους να εστιαζουν σε προβληματα οχι μονο δικα τους αλλα και τον αλλον γιατι ετσι ζουν ?
Ζουν μεσα απο την θρεψη της αρνητικοτικας .Εστιαζω μονιμως στα αρνητικα γιατι εγω ο ιδιος δινω νοημα στην δικη μου ζωη μεσα απο την προσεγγιση της αρνητικοτητας .
Οι ανθρωποι γυρω μας δεν ειναι πολλες φορες αρνητικοι ,εμεις επιλεγουμε να εστιαζουμε μονο στις αρνητικες τους πλευρες γιατι αυτο μας δινει μια εσωτερικη τροφη ..
Επιλεγουμε να μιλαμε γι αυτους μονο για τα αρνητικα τους και υποβαθμιζουμε τα θετικα .Εχουν και θετικα ορισμενοι ,μην πω ολοι ,αλλα για να βγαλουν θελουν και τον αναλογο χειρισμο τον οποιο εμεις οι ιδιοι αρνουμαστε να τον ακολουθησουμε .

Ακομα και στο γεγονος να επιμενουμε για ενα ανθρωπο να τον βλεπουμε αρνητικα εμεις οι ιδιοι το αναζητουμε,εφοσον υποσυνειδητα μας δινει τροφη σε αυτη την καλα κρυμεννη πτυχη που εχουμε μεσα μας και αρνουμαστε να την δουμε !

 

[parafernalia]

Ο άνθρωπος είναι ον με ελεύθερη βούληση σωστά ; μεταξύ ένα σωρό επιλογών διαλέγει κάποιος να πορευτεί με μια συγκεκριμένη.
Κρίνοντας εκ του αποτελέσματος διαπιστώνει πως έπραξε εσφαλμένα.Μηπως όμως οδηγήθηκε σκοπίμως προς αυτήν την κατεύθυνση (μη ρωτήσετε από ποιον ) για να εξελιχθεί ψυχοπνευματικα μέσα από το φαινομενικό λάθος;

Η ελεύθερη βούληση είναι φενάκη. Είμαστε ελεύθεροι μόνο στο σημείο που αγαπάμε τα σχοινιά που μας δένουν. Μερικές πηγές:

«Ο άνθρωπος δεν έχει ελεύθερη βούληση και δεν έχουμε ένδειξη ότι υπάρχει ψυχή»

Ο Δρ. Γιώργος Παξινός είναι διακεκριμένος καθηγητής Ιατρικών Επιστημών στην Αυστραλία και έχει καταξιωθεί διεθνώς για την προσφορά του στην Ιατρική…

www.newsbeast.gr

«Δεν υπάρχει ελεύθερη βούληση, τελεία και παύλα», σύμφωνα με επιφανή Αμερικανό νευροεπιστήμονα | LiFO

Ο Robert Sapolsky, καθηγητής Νευρολογίας και Νευροχειρουργικής στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ, έχει καταλήξει στο συμπέρασμα ότι σχεδόν όλη η ανθρώπινη συμπεριφορά είναι πέρα από τον συνειδητό μας έλεγχο.

www.lifo.gr

Ο εγκέφαλος και η γεννετική προδιάθεση καθορίζουν πολλά στην πορεία της εξέλιξης αλλά δεν είναι μονοσήμαντα, ντετερμινιστικά όργανα. Μπορείς να επιδράσεις θετικά πάνω τους και να τα "αυτοδιορθώσεις". Είναι σαν να λαξεύεις μια κακοτράχηλη πέτρα. Δεν μπορείς να αλλάξεις την πέτρα αλλά να αμβλύνεις τις αιχμές της.

Στην πορεία όμως της ζωής, καλλιεργείς αυτό που οι ψυχολόγοι του τρίτου δρόμου (οι άλλοι δύο είναι ο Φρόυντ και ο Άντλερ) ονομάζουν "πνευματικό ασυνείδητο" μέσα απ' τη θέληση για νόημα.

Η θέληση για νόημα είναι βασικό στοιχείο της προσωπικής καλλιέργειας. Άλλοι το έχουν έντονο (από προδιάθεση), άλλοι λιγότερο, άλλοι το αποκτούν μέσα από τα "μαθήματα" της ζωής και τον πόνο.

Η ευτυχία είναι χίμαιρα, ο πόνος πραγματικός.

 

[Himela]

Το αποτελεσμα ποιο ηταν ?
καλο δεν ηταν ,δεν εμαθες ?

Ο σωστος ανθρωπος για να ΜΑΘΕΙΣ...ορισμενα πραγματα δεν τα μαθαινουμε και απο αυτους που θεωρουμε "κακους " τους ακαταλληλους γενικα για τις δικες μας αξιες ?

Το αρχικό κείμενο λέει οτι κάθε άνθρωπος είναι σωστός για σένα, σε αυτό λοιπόν διαφωνώ, άσχετα αν η εμπειρία μου μαζί του μού δίδαξε κάτι. Η διδαχή, η εμπειρία δεν είναι by default καλές.

Παράδειγμα: Γνωρίζω κάποιον που είναι ναρκομανής και με παρασύρει στα ναρκωτικά, κάποτε ξεφεύγω. Θα πω οτι ήταν σωστός αυτός για μένα γιατί έζησα την εμπειρία των ναρκωτικών;

Το δικο σου πιστευω !
Οπως το ονομαζει ο καθενας μας ,εχει σημασια ?

Εχει να κανει λιγο με την σημασια να ζεις το τωρα ,μεσα και απο τα καλα και απο τα ασχημα που σου διδαξε το παρελθον !

Οτι εγινε εγινε ,μπορεις να το αλλαξεις ,αρα γιατι να ξοδευεσαι στο ΑΝ και στο ΜΗΠΩΣ ?

Γιατί το αν και το μήπως θα σε βοηθήσουν να αποδεχτείς την ευθύνη των επιλογών σου και να κάνεις ενδεχομένως καλύτερες επιλογές στο μέλλον ή να αποφεύγεις παρόμοιες παγίδες.

Γενικά όλη αυτή η νοοτροπία που παρουσίασες στο πρώτο ποστ σου θεωρώ οτι αφαιρεί από τον άνθρωπο την έννοια της επιλογής και της ευθύνης της επιλογής. Αν ό,τι και να επιλέξει έπρεπε να γίνει και δεν έχει σημασία να κοιτάς το παρελθόν, τότε δεν έχει λόγο να σκέφτεται τί να κάνει, να αναλογίζεται τα υπέρ και τα κατά και να παίρνει την ευθύνη των πράξεών του. Δίνει ένα a priori συγχωροχάρτι το οποίο δε νομίζω οτι χρησιμεύει κάπου.

σου διδαξε κατι ?εμαθες κατι ακομα ,μεσα απο την επιλογη μιας ακαταλληλης στιγμης ?

Ακόμα κι αν έμαθα, τί σημασία έχει; Αφού, σύμφωνα με τους νόμους αυτούς, κι η επόμενη επιλογή μου θα είναι απλά καλή και δε θα χρειαστεί ποτέ να μετανιώσω για αυτή.

Ειναι αραγε " κανονες " οπως παρουσιαζονται ?
Σε περιοριζουν καπου ?
Σε οδηγουν λιγακι να "φιλοσοφεις " περισσοτερο την ζωη ?

Δεν μας βαζουν σε ενα αλλο επιπεδο σκεψεις που αντιλαμβανεσαι ποσο αξια εχει το τωρα ,το σημερα, κουβαλώντας ακομα και τα λαθη του χθες ,ακομα και τους "κακους ανθρωπους " ουτως ωστε να χτισουμε ενα διαφορετικο τροπο αντιμετωπισης του αυριο ?

ξερεις ποσοι ανθρωποι χαραμιζουν την ζωη τους ,θρεφουν τον θυμος τους ,μενοντας στα γεγονοτας του χθες και μεμψιμοιρωντας γιατι δεν αντεδρασαν διαφορετικα ?

Υπάρχει η υγιής ανασκόπηση και σκέψη των γεγονότων του παρελθόντος που θα σε κάνει να καταλάβεις τί πήγε στραβά και να μάθεις από αυτό. Υπάρχει κι αυτό που λες, οτι κολλάς στο παρελθόν και δεν επιτρέπεις στον εαυτό σου να προχωρήσει, είτε γιατί αυτοτιμωρείσαι είτε επειδή φοβάσαι. Δε χρειάζεται να συμβαίνει ή το ένα ή το άλλο. Υπάρχει κάτι ενδιάμεσο, βλέπω τα λάθη μου, τα ερμηνεύω, μαθαίνω, μαζεύω εμπειρία ζωής και ανοίγω τον εαυτό μου στο επόμενο βήμα επιλογών.

 

[rafaela11]

Ο πρώτος λέει:
«Ο άνθρωπος που εμφανίζεται στην ζωή μας είναι ΠΑΝΤΑ ο σωστός άνθρωπος».
Κανείς δεν έρχεται κατά τύχη. Όλοι εκείνοι που βρίσκονται γύρω μας, έχουν να κάνουν με εμάς, και όλοι θα «δώσουν ένα χεράκι» για την εξέλιξή μας…..

Ο δεύτερος λέει:
«Ότι μας συμβαίνει είναι το μοναδικό πράγμα που έπρεπε να συμβεί.»
Τίποτε απολύτως δεν θα μπορούσε να ήταν διαφορετικό. Ακόμη και η πιο μικρή λεπτομέρεια. Δεν υπάρχει «αν είχα κάνει εκείνο ή το άλλο, θα συνέβαινε το αντίθετο ή κάτι άλλο…». Όχι. Εκείνο που συνέβη ήταν το μοναδικό που έπρεπε να συμβεί.

Ο τρίτος λέει:
«Κάθε φορά που ξεκινάς κάτι ή αρχίζεις κάτι, είναι η κατάλληλη στιγμή.»
Όλα αρχίζουν την κατάλληλη στιγμή, ούτε πριν ούτε μετά. Όταν είμαστε έτοιμοι για κάτι το καινούργιο στην ζωή μας, εκείνο βρίσκεται εκεί, έτοιμο για να αρχίσει.

Και ο τέταρτος νόμος λέει:
«Όταν κάτι τελειώνει… τελειώνει.»
Έτσι είναι. Αν κάτι τελείωσε στην ζωή σου, είναι για την εξέλιξη σου. Κανείς δεν επιβίωσε και δεν εξελίχτηκε πηγαίνοντας πίσω.

Απλά να θυμάσαι πάντα, πως ΕΙΣΑΙ ΟΤΙ ΠΙΟ ΤΕΛΕΙΟ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΗΚΕ ΠΟΤΕ, και ΚΑΝΕΙΣ ποτέ, δεν θα ξαναγίνει σαν εσένα..!


Ποια η δικη σας οπτικη για τους απαραβατους νομους που σε βοηθουν αρκετα στην διαχειρηση πολυ κομβικων γεγονοτων της ζωης σου ?

Υπαρχει τελειοτητα και κατα ποσο βοηθα αυτη η αντιληψη στην συν υπαρξη των ανθρωπων μεσα σε μια κοινη ομαδα ?

Όλο αυτό μου θυμίζει λίγο Πλάτωνα και Αριστοτέλη. Η αλήθεια είναι μια ή στην κάθε οπτική αλλάζει;

Δεν θεωρώ ότι ο καθε άνθρωπος που έρχεται μπροστά μας είναι ο σωστός άνθρωπος. Το ότι μπορεί να μας βοηθήσει να εξελιχθούμε σαν προσωπικότητες και να μας κάνει πιο έμπειρους, ναι, αλλά δεν παίρνουν όλοι αυτό το τροπάριο δυστυχώς...
Όταν κάποιος σε πληγώνει οι περιπτώσεις είναι 2: ή θα πεις ότι εγώ θα γίνω καλύτερος άνθρωπος και όχι σαν αυτόν, ή θα γίνω "χειρότερος" για να πάρω ''εκδίκηση''. Στην δεύτερη περίπτωση που δυστυχώς είναι σχετικά συχνή, ασυνείδητα, δεν ήταν το γεγονός που τον οδήγησε σε κάτι σωστό και καλό.

Όλα αυτά θυμίζουν επίσης γενικά τη φράση " όλα για κάποιον λόγο γίνονται σε αυτή τη ζωή"
Προφανώς και γίνονται για κάποιο σκοπο, αλλά είναι λεπτά ζητήματα και δυστυχώς δεν ταιριάζουν σε όλες τις περιπτώσεις κατα τη γνωμη μου.
Είναι ένας εύκολος τρόπος για να βάλεις σε σιγαση την ανησυχία του μυαλού σε καταστάσεις που δεν μπορείς να εξηγήσεις ή να δεις πιο ρομαντικά μια κατάσταση. Κι εννοείται πως το εχουμε κάνει έστω και μια φορα όλοι, είναι θέμα ανάγκης πολλές φορές.

Στο θάνατο και στην αδικία όμως, τι κάνεις; Εκει απλώς δεν μπορείς να κάνεις τίποτα. Το αφήνεις κι λες ότι δυστυχώς δεν μπορείς να πας το χρόνο πίσω, κι φροντίζεις τη ψυχή σου για να πάει παρακάτω..
Αλλά πως θα πεις σε έναν θάνατο, έτσι εύκολα, "όλα για κάποιο λόγο γίνονται; ''

Θα συμφωνήσω όπως ειπώθηκε παραπάνω, δεν υπάρχουν κανόνες στη ζωή.

Ωραίο θέμα παρεπιμπτοντως.

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 6 Νοεμβρίου 2023

Υπάρχει κάτι ενδιάμεσο, βλέπω τα λάθη μου, τα ερμηνεύω, μαθαίνω, μαζεύω εμπειρία ζωής και ανοίγω τον εαυτό μου στο επόμενο βήμα επιλογών.

Συμφωνώ απόλυτα

 

[Guest 126033]

Γιατί το αν και το μήπως θα σε βοηθήσουν να αποδεχτείς την ευθύνη των επιλογών σου και να κάνεις ενδεχομένως καλύτερες επιλογές στο μέλλον ή να αποφεύγεις παρόμοιες παγίδες.

Λαθος πεποιθηση !
Το αν και το μηπως σε κανει να μενεις σε καταστασεις και γεγονοτα που δεν εχουν να σου προσφερουν τιποτα ,εφοσον το αποτελεσμα αυτων δεν αλλαζει ....

Ποσε φορες λεμε και τα βαζουμε εκ των υστέρων με τον εαυτο μας, γιατι πανω στην ενταση ,στο γεγονος ή ακομα πανω στο θυμο μας δεν σκεφτηκαμε και δεν ειπαμε καποια πραγματα που τα σκεφτομαστε μετεπειτα και παρασυρομαστε σε ενα μονολογο εχθρικης ομιλιας με τον ευατο μας ?

Αυτο κανεις οταν μπαινεις σε αυτο το μετεπειτα μοτιβο σκεψης που λες και παρακατω ...ειναι ενα τοξικο μοτιβο εχθρικης ομιλιας που θρεφει μονο τον θυμο μας ...

Ειναι δυνατον κατι τετοιο να μπορεις να το ορισεις οταν γνωριζουμε οτι την στιγμη που συμβαινει ενα γεγονος ενεργοποιειται πρωτα το δεξι ημισφαιριο του εγκεφαλου μας ,το οποιο σχετιζεται με το ενστικτο και μετα απο 20 λεπτα περναει στο αριστερο ημισφαιριο οπου ειναι το ημισφαιριο της λογικης ?

Το ενστικτο επιβιωσης που ενεργοποιειται οταν ο ανθρωπος νιωθει απειλη ποσες φορες μας κανει να ενεργουμε λαθος και μετεπειτα να αυτομαστιγονώμαστε γιατι μιλησαμε λαθος ή γιατι συμπεριφερθηκαμε με εκεινο τον απαραδεκτο τροπο ?


Αρα ο ανθρωπος ακομα και οταν μετεπειτα ξαναβρεθει στην ιδια κατασταση τι θα προτιμησει να κανει ?

Να βιαστει να ενεργήσει βάση ενστίκτου(αβεβαιο αποτελεσμα ) ή να περιμενει να αντιδράσει μετέπειτα βαση λογικης(βεβαιο αποτελεσμα ακομα και σε νεο γεγονος γιατι εχει την λογικη ) ?

Ο χρονος δεν ειναι που θα καθορισει αν ξανα επαναλαβουμε κατι λαθος ?
Ακομα και σε γνώριμο προβλημα που το εχεις χιλιοσκεφτει πριν(μεσω του τοξικου μοτιβο μονολογου ) παλι στο ιδιο λαθος δεν θα σε οδηγησει να κανεις ,ΑΝ αποφασισεις να αντιδρασεις πριν το 20 λεπτο περιπου ?

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 6 Νοεμβρίου 2023

Όλο αυτό μου θυμίζει λίγο Πλάτωνα και Αριστοτέλη. Η αλήθεια είναι μια ή στην κάθε οπτική αλλάζει;

Ειναι φιλοσοφια

Στο θάνατο και στην αδικία όμως, τι κάνεις; Εκει απλώς δεν μπορείς να κάνεις τίποτα. Το αφήνεις κι λες ότι δυστυχώς δεν μπορείς να πας το χρόνο πίσω, κι φροντίζεις τη ψυχή σου για να πάει παρακάτω..
Αλλά πως θα πεις σε έναν θάνατο, έτσι εύκολα, "όλα για κάποιο λόγο γίνονται; ''

Ευκολα ?
Το θεμα του θανατου και γενικα την διαχειριση της απωλειας ειναι μια κατηγορια απο μονο του η αληθεια ειναι !

Εκει υπαρχει η αποδοχη και ο συμβιμβασμος ,ειναι γελοιο και ανεύθυνο να υποστηριζετε απο τον οποιοδηποτε οτι μπορει να ξεπεραστει η απωλεια !

Μια απωλεια περναει απο τα συγκεκριμενη σταδια της ωστε να φτασουμε στην αποδοχη και φυσικα στον συμβιμβασμο .
Ο καθε ανθρωπος το διαχειριζεται τελειως διαφορετικα και μονο ο ιδιος επιλεγει να προσεγγισει τον τροπο που θα τον κανει να διαχειριστει ενα τραυμα .
Ακομα και η αποφαση να μην το προσεγγίσει ,η αποφυγη, ειναι απολυτα σεβαστη !

Κανενας ανθρωπος και καμια επιστημη δεν θα σου πει τον τροπο που εσυ αντεχεις να το κανεις ...σημασια εχει να φτασεις στο ζητουμενο που ειναι η διαχειριση αυτου ..Αν η διαχειριση ερθει μεσα απο την επιστήμη ή μεσα απο την οποιαδηποτε αλλη θρησκεια ή ιδεολογια δεν εχει καμια απολυτως σημασια εφοσον το ζητουμε ειναι ενα και επετευχθη , να εισαι λειτουργικος στην καθημερινοτητα σου !

Θα συμφωνήσω όπως ειπώθηκε παραπάνω, δεν υπάρχουν κανόνες στη ζωή.

Θα μου επιτρεψεις να πω οτι υπαρχουν ,οπως και ορια για να υπαρχει και ποιοτητα ζωης .

Απλα ο καθενας τους θετει συμφωνα με αυτο που αποσκοπει στην ζωη του για να νιωθει ελευθερος και ψυχικά ηρεμος !

 

[rafaela11]

Κανενας ανθρωπος και καμια επιστημη δεν θα σου πει τον τροπο που εσυ αντεχεις να το κανεις ...σημασια εχει να φτασεις στο ζητουμενο που ειναι η διαχειριση αυτου ..Αν η διαχειριση ερθει μεσα απο την επιστήμη ή μεσα απο την οποιαδηποτε αλλη θρησκεια ή ιδεολογια δεν εχει καμια απολυτως σημασια εφοσον το ζητουμε ειναι ενα και επετευχθη , να εισαι λειτουργικος στην καθημερινοτητα σου !

Συμφωνώ, αν κάποιος νιώθει καλά έτσι εννοείται.

ορια

Προσωπικά όρια, οχι κανόνες. Αυτό εννοείται.
Στον άλλον δεν μπορείς να επιβάλλεις κάτι, σε εσένα μπορείς να έχεις τα όρια και τις αποφάσεις που σου ταιριάζουν και νιώθεις καλά, φυσικά.

ειναι γελοιο και ανεύθυνο να υποστηριζετε απο τον οποιοδηποτε οτι μπορει να ξεπεραστει η απωλεια !

Αυτό πιστεύω και εγώ, για αυτό και το έθεσα ότι αυτοί οι οπτιμιστικοι κανόνες δυστυχώς δεν ισχύουν παντού, είναι βοηθητικοί απλώς σε πολλές περιπτώσεις.

Θεωρώ ότι όλα είναι σχετικά απλώς και κάθε άνθρωπος λειτουργεί διαφορετικά.

 

[Guest 126033]

Προσωπικά όρια, οχι κανόνες. Αυτό εννοείται.
Στον άλλον δεν μπορείς να επιβάλλεις κάτι, σε εσένα μπορείς να έχεις τα όρια και τις αποφάσεις που σου ταιριάζουν και νιώθεις καλά, φυσικά.

Τα ορια σου δεν του τα επιβάλεις ?
Ο νούμερο ένα απαράβατος κανόνας δεν είναι να μην επιτρέπεις την παραβίαση αυτών!
Οποιος δεν υιοθετεί αυτο τον δικο σου κανονα ειναι στην ζωη σου ;

Θεωρώ ότι όλα είναι σχετικά απλώς και κάθε άνθρωπος λειτουργεί διαφορετικά.

Γι αυτο και πλεον ολοενα και ποιο πολυ θεραπευτες τεινουν προς την προσωποκεντρικη θεραπευτικη προσεγγιση εφοσον ο καθε ανθρωπος πρεπει να αντιμετωπιζετε και ν αγκαλιαζετε σαν ξεχωριστη μοναδα κουβαλώντας ακομα και με τα πιο δυσκολοδουλευτα κομματια για ενα θεραπευτη !

Γιατί να μην το υιοθετήσουμε και εμείς αυτό στη ζωή μου για τους ανθρώπους που θέλουμε να βρίσκονται δίπλα μας ;