Ο ρόλος και η σημαντικότητα του πάθους σε μία ερωτική σχέση..

[Neraida]

Τι ρόλο παίζει το πάθος σε μία ερωτική σχέση?
Κάποιοι παρασύρονται και κάποιοι άλλοι παραμένουν ανέπαφοι από αυτή την ορμή...
Πιστεύετε ότι δημιουργεί προβλήματα στην έντονη μορφή του?
Εν τέλει, ποια η σημαντικότητά του ερωτικού πάθους για εσάς, μιας και διαφέρει από άνθρωπο σε άνθρωπο?

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[kalypso]

Το πάθος είναι βασικό στοιχείο μιας σχέσης, εννοείται... Απλά η σχέση δεν πρέπει να βασίζεται μονάχα σε αυτό. Γιατί όταν αυτό παρελθει, τότε θα βγουν στην επιφάνεια όλα τα προβλήματα...

Πιστεύω πάντως πως μία σχέση χωρίς πάθος είναι χλιαρή, δεν έχει αλατοπίπερο!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Δανάη]

Συμφωνώ με την Kalypso χωρις το πάθος η σχέση καταντά μονότονη αλλά κ πάλι αυτο από μόνο του δεν ειναι αρκετό για να αντέξει μια σχέση στο χρόνο!!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[underwater]

Τι βρίσκει ο άνθρωπος όταν είναι στην τσίτα 1μιση τα ξημερώματα!

Δεν μπορώ να λειτουργήσω χωρίς πάθος σε 1 σχέση, είμαι και λίγο drama queen πρέπει να ομολογήσω όμως! Το μοντέλο σχέσης ''αγάπη-σεβασμός-οικειότητα'' δεν μου λέει κάτι αν δεν συνοδεύεται από 1 μεγάλο έρωτα! Δεν ξέρω, σε 5 χρόνια πιθανώς να αναθεωρήσω (εύχομαι πάντως όχι), αλλά οι χλιαρές καταστάσεις δεν μου αρέσουν. Κι ευτυχώς αισθάνομαι περήφανη επειδή ποτέ δεν συμβιβάστηκα με αυτές για μεγάλο χρονικό διάστημα.

Με πληγώνει πολύ να βλέπω άτομα ''τακτοποιημένα'' στην γεμάτη σεβασμό μεν, συμβιβασμό δε σχέση τους όταν συναντούν έρωτα του παρελθόντος. Το βλέμμα τους είναι σαν 1000 λέξεις.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Obscura]

Τι ακριβώς εννοούμε λέγοντας πάθος;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Neraida]

Ειναι η ορμη που νοιωθουμε και μας παρασυρει σε παραληρημα...Οταν καθε στιγμη εχουμε στο μυαλο μας τον ανθρωπο μας και επιδιωκουμε να ειμαστε μαζι του....Να αποχωριζομαστε απο κεινον και να μας λειπει ηδη...
Οταν υπαρχει παθος οι συναντησεις ειναι εντονες και πολλες..επικρατει "τρελλα" και η ενταση των συναισθηματων στο επακρον..

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[DrStrangelove]

Συμφωνώ. Για να έχουμε στο μυαλό μας τον άνθρωπό μας και να επιδιώκουμε να είμαστε συνέχεια μαζί του και όταν τον αποχωριζόμαστε να μας λείπει ήδη, πρέπει πριν τον αποχωριστούμε να φροντίσουμε να του προκαλούμε ενδιαφέρον, ειδικά αν αυτός μας έχει δείξει έμπρακτα την αγάπη του, και όχι να είμαστε όλη μέρα σαν κλινικά νεκροί και ακίνητοι παρά το ότι αυτός μας επισημαίνει το πρόβλημα. Αυτό που με τρομάζει είναι ότι κάποιοι θέλουν τον άλλο κολλημένο επάνω τους όλη μέρα, αλλά χωρίς να κάνουν τίποτα, κι αυτό δεν έχει μέλλον. Αρκεί να τον έχουν ! Δεν μπορώ να το καταλάβω και να το χωνέψω αυτό !!! Αυτούς που βρήκαν μετά από πολύ καιρό μοναξιάς το ιδανικό τους ταίρι, που ο άλλος τους δέχεται με όλες τους τις ατέλειες, αλλά μετά κάθονται άπραγοι και σέρνονται. Γιατί ; Αυτό είναι το ερώτημά μου. Δεν μπορώ να μπω στο μυαλό αυτών των ανθρώπων ή μάλλον μπορώ μα δεν μπορώ να τους αλλάξω. Δεν είμαι μάγος ! Αν τέτοιοι άνθρωποι λειτουργούν με αυτό τον τρόπο σε απλές σχέσεις, τότε φαντάζομαι τί κόλαση θα είναι ο γάμος τους σε περίπτωση που παντρευτούν κιόλας και κατανοώ και τα κερατώματα και όλες αυτές τις λύσεις και προβλέπω ζοφερό μέλλον γι'αυτούς. Το πάθος για μένα είναι το σώμα της σχέσης. Αγάπη είναι η ψυχή. Μπορείς να παραμείνεις αν αγαπάς, αλλά πείτε μου ως τί να παραμείνεις ; Πώς να παραμείνεις άμα ο άλλος αρνείται την ίδια τη ζωή, και δεν θέλει ; δεν μπορεί να το δει ; Μια μέρα λες αει στο διάολο, ας ζω με ξεπέτες ή ας γίνω καλόγερος, καλύτερο θα'ναι. 'Η ζούμε ή δεν ζούμε. Εδώ και τώρα ! Τέλος !

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[prime]

σε συνέχεια των σκέψεων του άνω συνομιλητή..

πώς μπορείς να κρατήσεις το πάθος ζωντανό και μέχρι πότε?

και παραπέρα...

μήπως τελικά ο άνθωπος δεν είναι μονογαμικό ον?


για μένα υπάρχουν διάφορα είδη πάθους και επειδή έχω ζήσει το πάθος σε πολύ έντονο βαθμό, δεν είναι κάτι που αποζητώ.

Μην παρεξηγηθώ, δεν μιλάω για χλιαρή συμβιβαστική σχέση, θέλω κατά βάση ηρεμία με στιγμές πάθους.
Να ερωτευτώ? ναι...Αλλά όχι σε σημείο που να αφεθώ και να μην λειτουργεί η λογική.

Πώς γίνεται αυτό θα μου πείτε? Γίνεται..

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Idril]

Νομίζω ότι αυτό που κάνει το πάθος τόσο όμορφο είναι ακριβώς το ότι δεν κρατάει για πολύ. Για ποσο καιρό μπορεί ένας άνθρωπος να είναι συνεχεια μέσα σε αυτό το παραλήρημα και να μη σκέφτεται τίποτε άλλο? Προφανώς μια ζωή χωρίς έντονα συναισθήματα είναι άχαρη, αλλα και μια ζωή όπου όλες οι σκέψεις και πράξεις περιστρέφονται γύρω από ένα άτομο είναι ανοησία.

Το πιο υγιές κατά τη γνώμη μου είναι το πάθος να εξελίσσεται με τον καιρό σε κάτι εξίσου δυνατό και ειλικρινές μεν, αλλα λιγότερο εντυπωσιακό και σαρωτικό, και μαυτό τον τρόπο εξελίσσονται και ίδιοι οι άνθρωποι μέσα στη σχέση. Τα έντονα συναισθήματα του πρώτου καιρού φυσικά θα παραμείνουν πάντα σαν αναμνήσεις και σε κάποιες στιγμές όταν χρειάζεται θα ξαναέρχονται στην επιφάνεια, ανανεώνοντας τη σχέση με αμοιβαία προσπάθεια, δε θα είναι όμως αυτά που θα την κρατούν ζωντανή.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[underwater]

Ειναι η ορμη που νοιωθουμε και μας παρασυρει σε παραληρημα...Οταν καθε στιγμη εχουμε στο μυαλο μας τον ανθρωπο μας και επιδιωκουμε να ειμαστε μαζι του....Να αποχωριζομαστε απο κεινον και να μας λειπει ηδη...
Οταν υπαρχει παθος οι συναντησεις ειναι εντονες και πολλες..επικρατει "τρελλα" και η ενταση των συναισθηματων στο επακρον..

Νομίζω πως ορίζω αλλιώς το πάθος και η απάντηση που έδωσα ήταν σύμφωνα με τον ορισμό μου. Δηλ. για μένα το πάθος είναι τρελή ερωτική έλξη κι έντονα συναισθήματα. Αλλά το να έχω κάθε στιγμή στο μυαλό μου τον αγαπημένο μου δεν μου φαίνεται πολύ υγιές. Αν γινόταν αυτό θα γινόμασταν δυσλειτουργικοί στους περισσότερους τομείς. Πώς να δουλέψει ή να κάνει κάποιος συζήτηση αν σκέφτεται το αμόρε συνεχώς, τι θα πουν και πότε θα επιδοθούν στο σπορ? Νομίζω πως η μόνη φορά που αισθάνθηκα κάτι λίγο κοντά σε αυτό ήταν με τον πρώτο μου φίλο: αρχή-μέσα εφηβείας. Έπειτα δεν, ακόμα κι όταν ήμουν πολύ ερωτευμένη!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Γίδι]

Το πάθος είναι υπέροχο γιατί ακόμα κι αφού περάσει η πρώτη φάση του έρωτα, επανέρχεται πού και πού...
Είναι ωραίο να μπορείς να απολαμβάνεις μία βραδιά δίπλα του, άλουστη και με παλιές πιτζάμες, επειδή απλά είναι ο άνθρωπός σου. Είναι ωραίο να προτιμάς να είσαι μόνη, να μην έχεις τύψεις που δε θα τον δεις.
Και τότε είναι ακόμα πιο ωραίο, όταν ξαφνικά, μετά από ένα δείπνο, μία εκδρομή, μία ταινίά, ή στο άσχετο βρίσκεστε απογειωμένοι, μες στον πυρετό ενός πάθους γνώριμου αλλά τόσο έντονου ταυτόχρονα.

Ακόμα και μετά από χρόνια, οι αναμνήσεις αποκτούν άλλη χροιά, γιατί ακριβώς υπήρξε κάποτε το πάθος.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Simel]

Ο καθένας το πάθος το λαμβάνει διαφορετικά..Εγώ πάλι δεν μπορώ να συμβιβαστώ με αυτό που λέτε ότι το πάθος φεύγει...τι είναι να φύγει? δεν μπορούν δυο άνθρωποι να το κρατάνε στην επιφάνεια ?γιατί να έχει ημερομηνία λήξης?..αν μου συμβεί στην φάση που βρίσκομαι τώρα και αποδειχτεί το αντίθετο τότε οκ..

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Obscura]

Το πιο υγιές κατά τη γνώμη μου είναι το πάθος να εξελίσσεται με τον καιρό σε κάτι εξίσου δυνατό και ειλικρινές μεν, αλλα λιγότερο εντυπωσιακό και σαρωτικό, και μαυτό τον τρόπο εξελίσσονται και ίδιοι οι άνθρωποι μέσα στη σχέση. Τα έντονα συναισθήματα του πρώτου καιρού φυσικά θα παραμείνουν πάντα σαν αναμνήσεις και σε κάποιες στιγμές όταν χρειάζεται θα ξαναέρχονται στην επιφάνεια, ανανεώνοντας τη σχέση με αμοιβαία προσπάθεια, δε θα είναι όμως αυτά που θα την κρατούν ζωντανή.

Υπέροχη απάντηση!

@DoctorStrangelove
Έχεις δίκιο, μερικές φορές η προσκόλληση είναι παθολογική. Σκοπός της σχέσης δεν είναι να επικεντρώσεις όλη σου την ύπαρξη γύρω από τον άλλον αλλά να σου δίνει ο άλλος τη δύναμη να ζήσεις καλά και δημιουργικά

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[katerina75]

όταν σε μια σχέση δεν υπάρχει από την αρχή το πάθος τότε πως μπορώ εγώ να μεγαλώσω το πάθος σε αυτή τη σχέση ;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Himela]

Το πιο υγιές κατά τη γνώμη μου είναι το πάθος να εξελίσσεται με τον καιρό σε κάτι εξίσου δυνατό και ειλικρινές μεν, αλλα λιγότερο εντυπωσιακό και σαρωτικό, και μαυτό τον τρόπο εξελίσσονται και ίδιοι οι άνθρωποι μέσα στη σχέση. Τα έντονα συναισθήματα του πρώτου καιρού φυσικά θα παραμείνουν πάντα σαν αναμνήσεις και σε κάποιες στιγμές όταν χρειάζεται θα ξαναέρχονται στην επιφάνεια, ανανεώνοντας τη σχέση με αμοιβαία προσπάθεια, δε θα είναι όμως αυτά που θα την κρατούν ζωντανή.

Αν και συμφωνώ στο οτι είναι το πιο υγιές, αυτή η σκέψη μου φέρνει λύπη έτσι όπως την περιγράφεις. Σαν νεκροταφείο... Αφήνεις το πάθος να πεθάνει, το θάβεις, κι όταν το χρειαστείς ξεθάβεις κάνα κοκαλάκι να πάρεις κουράγιο. Αυτή την αίσθηση μου δίνει. Θεωρώ οτι δεν πρέπει να αφήνεις το πάθος να πεθαίνει, πρέπει να κρατάς μια φλογίτσα του πάντα αναμμένη. Ίσως είμαι και γω λίγο μαζοχίστρια, αλλά δεν μπορώ να μείνω σε μια χλιαρή σχέση, τό 'χω κι εγώ το drama μέσα μου - ο πρώην μου ο καημένος είχε απηυδήσει με αυτό. Τέλος πάντων, θέλω τη δυσκολία μου, θέλω το δράμα μου, θέλω το πάθος να μας κάνει μαλλιά κουβάρια...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[mania]

Τον μεγαλύτερο ρόλο για μένα παίζει το πάθος, είναι αυτό που σε κάνει να χάνεσε στην ερωτική πράξη, το πάθος είναι ζωντάνια, είναι αυτό που μας κάνει να ξεχωρίζουμε την ξεπέτα απο το πραγματικο και υπέροχο σέξ(δεν θα πώ έρωτα΄αυτό είναι άλλο, εκεί είναι η αγάπη και το ρομαντζο), το πάθος είναι αυτό που σε κάνει να ζείς απίστευτες στιγμές ψυχή και σώμα, αυτό το δυνατό χτύπημα στο στήθος όταν ξαπλώνεις ή όταν είσαι όρθειος αναλογα είναι το πιό γλυκο καρδιοχτύπη μετά το συναισθημα του έρωτα.

Τώρα αν μπορεί να σε πιράξει αναλογα, με ποιόν σε πιάνει το πάθος και πού, αν π.χ. υπάρχει πάθος με τον άντρα μου οπουδηποτε καλό είναι αλλα αν π.χ. πάθω πάθος με το αφεντικό μου ενω είμαι παντρεμένη και το κάνω στο γραφείο τότε είναι κακό αναλογα λοιπόν την περίπτωση, αλλα σε γενικές γραμμές το πάθος χρειάζετε στον άνθρωπο

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[helga]

Και πως μπορούμε να κρατήσουμε το πάθος ζωντανό?
Είναι φυσιολογικό να φθείρεται με την πάροδο του χρόνου και την καθημερινότητα.
Μιλάω βέβαια για μία σταθερή σχέση.
Ειδικά όταν η σχέση προχωράει σε άλλα επίπεδα, πιο σοβαρά τότε άθελα της ''μιζεριάζει'', κάποια πράγματα θεωρούνται δεδομένα και εκεί μάλλον χάνεται το παιχνίδι.
Εκ των πραγμάτων δεν μπορεί να υπάρχει το πάθος του πρώτου καιρού, νομίζω με τον καιρό είναι άλλα τα πράγματα που κρατάνε μία σχέση.
Το πάθος είναι απο τα ωραιότερα συναισθήματα και γι αυτό όπως και όλα τα ωραία δεν κρατάει για πάντα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[mindcircus]

Το πάθος κατα γενική ομολογία είναι ανεξέλεγκτο και έχει μεγάλη πιθανότητα να αποβεί μοιραίο (δες χωρισμούς βάναυσους και κατακρεούργηση ευατού, εγκλήματα πάθους- ουκ ολίγα που εμείς δεν μαθαίνουμε απο τα μέσα).

Ας διαχωριστεί πάθος με πόθο.
Ερωτας, πόθος και αγάπη συνάδουν.
Πάθος με αγάπη και δεσμό που δημιουργεί ασφάλεια και βεβαιότητα, όχι.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[ria82]

οσο περναει ο καιρος ακουω πολλα ζευγαρια να λενε πως δεν υπαρχει πλεον παθος!!

κατα την γνωμη μου το παθος το αφηνεις να φυγει, δεν φευγει απο μονο του, για να φθγει υπαρχουν προβληματα!
ναι ειναι σημαντικο να υπαρχει παθος και φλογα σε μια σχεση, εκνευριζομαι οταν ακουω ατομα που λενε το σεξ ειναι σε δευτερη μοιρα!!οκ αλλα για να το βαζεις σε δευτερη μοιρα καπου θα υπαρχει ενα προβλημα, δεν μιλαω για γαμους και παιδια...

ειναι στο χερι μας να αφησουμε τον ποθο να φυγει η οχι!!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[aporw]

Δεν μπορω να φανταστω καμια ειδους σχεση χωρις παθος..ποσο μαλλον ερωτικη..που πας ανθρωπε μου χωρις παθος??
Για μενα το παθος δειχνει την ζωντανια του ανθρωπου..την θεληση του να κρατηση μια σχεση ζωντανη..αν δεν υπαρχει αυτο..αστο καλυτερα!Απο μακρια κ αγαπημενοι..

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.