Παρουσιάστε το συγκρότημα/καλλιτέχνη !

Guest 186240

Επισκέπτης

αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.
Spiritbox

Είχα (ξανά)κολλήσει αρκετά τελευταία με τους Spiritbox οπότε what the hell.Νέο συγκρότημα χωρίς δίσκο ακόμα με ένα EP και 4 singles που λογικά θα περιλαμβάνονται στο LP που ίσως κάποια στιγμή κυκλοφορήσει..Η μουσική που παίζουν κινείται στο σύγχρονο metal.Πιο συγκεκριμένα οι επιρροές τους περιλαμβάνουν djentιζων prog/core με έντονη ambient ατμόσφαιρα με ποικιλία στα φωνητικά και thicc παραγωγή.
Το EP παραδόξως το βρήκα μέτριο.H τριλογία The Mara Effect ήταν βαρετή αλλά το ρεφραιν και το outro με τις αρμονίες του Everything's Eventual και το δυνατό The Beauty of Suffering ισορροπούν κάπως τη δουλειά.Τα τέσσερα singlάκια που κυκλοφόρησαν μετά είναι όλα διαμαντάκια. Συνδυασμός καθαρών και screaming φωνητικών με μη κλισέ τρόπο,riffαρες,σκοτεινές ατμόσφαιρες και''περίεργοι'' prog ρυθμοί που προσθέτουν στα κομμάτια.Προσωπικά,προτιμώ τα καθαρά φωνητικά και μελωδίες πάνω από κιθάρες με λίγότερο screaming(Trust Fall,Perennial,Electric Cross) κλπ και τις δομές που διαφοροποιούνται από τις τετριμμένες στους Spiritbox αλλά είναι ο συνδυασμός αυτών των κομματιών και αλλων πιο in your face τραγούδια(Belcarra,Beauty of Suffering)που κάνουν το συγκρότημα πιο πολυδιάστατο.
Στα μπόνους:α)οι καλοί στίχοι(που συνήθως από μένα τουλάχιστον δεν δίνεται ιδιαίτερη σημασία),
β)το πατερν με τα υπεργαματα outro που έχουν τα περισσότερα κομμάτια
Στα πολύ μπόνους η αλλαγή/κόψιμο στο 1.15 του Perennial
 

Guest 186240

Επισκέπτης

αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.
Code Orange
Καταρχάς,για το πάνω ποστ.Το The Mara Effect Pt3 είναι επικό τραγούδι και δεν ξέρω τι σκεφτόμουν τότε.Προχωράμε.

Με αφορμή τον καινούριο δίσκο των Code Orange που βγαίνει σε καμιά βδομάδα και τα δύο πρώτα singles που είναι κομματάρες και το catchier than coronavirus Bleeding in The Blur είπα να δω(ακούσω) τι γίνεται. Είναι ενδιαφέρον πως ειδικά το Bleeding δεν είναι το αντιπροσωπευτικοτερο της μπάντας.
Πίσω στο 2012 πρώτος δίσκος το Love is Love/Return to Dust.Hardcore στη βάση του,ακατέργαστο χάος με ωμότητα και ταχύτητες στο φουλ με κάποια ψήγματα από τους μετέπειτα πειραματισμούς στο μέσο του Liars/Trudge,στα ήρεμα Colors(Into Nothing)και Calm/Breathe και το πιο chuggy riff του Choices(Love is Love).
O δεύτερος δίσκος Ι Αm King το προχωράει.Με χαμηλωμένες ταχύτητες και πιο metalcore(chug chug) αποχρώσεις βαράνε breakdowns σε κάθε κομμάτι εμπλουτίζοντας ταυτόχρονα τον ήχο τους με περίεργα effects που θυμίζουν Manson,ΝΙΝ(I Am King), με alternative-grunge(?) όπως στο Dreams in Inertia ή στα φωνητικα του Starve και αλλα πιο nu metal(Thinners of the Herd,Your Body is Ready,Bind You).Πινελιές που ανεβάζουν τα κομμάτια
Ο τρίτος και πιο πρόσφατος δίσκος Forever είναι ο πιο πειραματικός/περίεργος μέχρι τώρα.Ο ''κάνουμε ό,τι γουστάρουμε'' δίσκος.Παραδόξως θυμίζει τον πρώτο δίσκο από άποψη χάους απλά αυτή τη φορά είναι τα διάφορα effects και samples που δημιουργούν αυτή την ατμόσφαιρα.
Έχουν το δικό τους στυλ και μυρίζει πως είναι από τις μπάντες που θα βγάλουν αριστούργημα στις επόμενες δουλειές.Ανυπομονησία για το Underneath που φαίνεται από τα singles πως θα ναι δυνατό.

Love is Love/Return to Dust: Flowermouth(The Leech), Liars/Trudge
I Am King: I Am King,Mercy
Forever: Forever,Spy
Underneath: Underneath,Swallowing The Rabbit Whole
 

Guest 186240

Επισκέπτης

αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.
Myrkur

Με καμιά 15αριά ακούσματα στο μυαλό μου ο κλήρος πέφτει στο μουσικό project της Amalie Bruun με αφορμή το πρόσφατο album της. Η μουσική της κινείται κάπου ανάμεσα μεταξύ ακραίων μέταλ ρευμάτων και folk με τα φωνητικά άλλοτε να είναι fairy-like και άλλοτε μάυρα.
Αυτές οι δύο πλευρές συγκεντρώνονται ξεκάθαρα στο ντεμπούτο M. του 2015 όπου έντονα κομμάτια διαδέχονται κλασικά folk interludes.Αυτό συμβαίνει και στα ίδια τα κομμάτια με black metal περάσματα και σκοτεινά riffs να συνδυάζονται με χωροδιακά μέρη, ''αέρινα'' φωνητικά και εκκλησιαστική(!) ατμόσφαιρα.Αυτό δημιουργεί ένα roller coaster που είναι ελκυστικό και σε κρατά εκεί. Είναι σαν ένα ασανσέρ να σε πηγαίνει βίαια από την κόλαση στο παράδεισο και το αντίστροφο.Ομολογώ θα ήθελα το αλμπουμ να είναι μεγαλύτερο σε διάρκεια

Στο δεύτερο άλμπουμ Mareridt,αυτές οι αντιθέσεις λειαίνονται αρκετά.Τα πιο ακραία στοιχεία όπως και τα πιο παραδοσιακά folk περάσματα γίνονται λιγότερα ή μάλλον καλύτερα υπάρχουν αλλά δεν είναι τόσο έντονη η σύγκρουση τους με εξαίρεση το Maneblot.Ναι μεν αυτό οδηγεί σε πιο ομαλό ατμοσφαιρικό και έναν πολύ καλό εν τέλει δίσκο αλλά αφαιρεί για μένα κάποια από την γοητεία που είχε το M.* Είναι και θέμα γούστου αυτό πάντως,τι προτιμά ο καθένας,γιατί οι συνθέσεις είναι πολύ καλές.

Ο τρίτος δίσκος ονόματι Folkesange είναι μια συλλογή από παραδοσιακά φολκ σκανδιναβικά τραγούδια με μία μόνο σύνθεση να είναι original. Τα πανέμορφα απαλά φωνητικά,το παραδοσιακά ακουστικό instrumentation,οι εκφραστικές κραυγές,η γλώσσα και οι ίδιες οι μελωδίες που προδίδουν πόσο παλιά είναι τα τραγούδια από την μία δίνουν αυτή την αίσθηση του φυσικού και του γήινου και από την άλλη αφήνουν έναν αέρα ρομαντισμού,ειλικρίνειας και ηρεμίας. Μου άρεσε, και έχοντας ακούσει τα δύο προηγούμενα μου άρεσε ακόμα περισσότερο και βγαίνει αυθόρμητα ένα μεγάλο respect για την Bruun,για την ευελιξία της σαν καλλιτέχνις και την δυνατότητα της να εκφράζεται με διαφορετικούς τρόπους.

M: Skogen Skulle Do, Mordet , Nordlys
Mareridt: Maneblot, Elleskudt , Ulvinde
Folkesange: Gudernes Vilje, Εlla , Leaves of Yggdrasil + bonus

*(δεν είμαι πρωτοδισκάκιας :pfff:)
 
Επεξεργάστηκε από συντονιστή:

Χρήστες Βρείτε παρόμοια

  • Τα παρακάτω 0 μέλη και 1 επισκέπτες διαβάζουν μαζί με εσάς αυτό το θέμα:
    Tα παρακάτω 6 μέλη διάβασαν αυτό το θέμα:
  • Φορτώνει...
Top