Πιστεύει ή αγαπά ο πραγματικός χριστιανός;

[Searching]

Αν η ερώτηση αφορούσε τον άνθρωπο γενικά,πιστεύω πως όλοι σχεδόν θα συμφωνούσαμε πως,καθώς η αγάπη δε δίνει μεταφυσικές απαντήσεις παρά μόνο ρεαλιστικές,δε φανατίζει εκτός αν τη συγχέουμε με το πάθος,δεν απαιτεί συμβολισμούς,Εκκλησίες,πολέμους πίστης,αλλά συνδέει και(είτε λίγο είτε πολύ)νοηματοδοτεί χωρίς να αποκλείει,είναι προτιμητέα.Αν εστιάσουμε όμως αποκλειστικά στον Χριστιανισμό και προσπαθήσουμε να ερμηνεύσουμε συνολικά τη Καινή Διαθήκη,ναι μεν η πίστη προβάλλεται από τους πρωταγωνιστές(Ιησούς,Απόστολοι και Παύλος)ως αδιαπραγμάτευτη προϋπόθεση για τον χαρακτηρισμό του ανθρώπου ως Χριστιανού,αλλά ταυτόχρονα, σε λόγους τους όπως ο Ύμνος του τελευταίου για την αγάπη ή και του Ιησού ,σε μια παραβολή, η αγάπη παρουσιάζεται ιεραρχικά ανώτερη ως αξία για τον άνθρωπο και κατ'επέκταση Χριστιανό.Προφανώς για τους συντηρητικούς ,ίσως,η απάντηση είναι μία και μόνο μία,πιστεύω,γιατί μιλάμε για θρησκεία.Όμως,πολύ συχνά,όχι πάντα,η παραδοσιακή αυτή,αυστηρή προσέγγιση τους οδηγεί ακόμη και στο να ξεχάσουν σταδιακά την αξία της αγάπης,την οποία εφόσον πιστεύουν,δε γίνεται να ξεχάσουν,καθώς ο Ιησούς,ο Θεός,η πλάση που τον αντανακλά ταυτίζεται με αυτήν,όπως διαφαίνεται στην Γραφή.Οκ,καταλαβαίνω πως πίστη και αγάπη μπορούν να συνυπάρχουν χωρίς καμία απολύτως ιεραρχία,ή ακόμη και να ταυτίζονται,να συμπληρώνουν η μία την άλλη.Τελικά,όμως ο άνθρωπος που δεν πιστεύει ούτε ελάχιστα σε μεταφυσικές καταστάσεις,δεν αποδέχεται την Εκκλησία ως θεσμό ,ο οποίος να ανταποκρίνεται πραγματικά στον ρόλο και να επιτελεί το καθήκον της(αν είναι καν απαραίτητη και έχει καθήκον,διότι όλα ξεκινούν και σχεδόν τελειώνουν μέσα μας),αλλά αγαπά τον συνάνθρωπο,όχι αδιάκριτα,αλλά αγνά,ως σωστός "Χριστιανός",που όμως δεν έχει ανάγκη από συμβολισμούς και μεταθανάτιες προσδοκίες,είναι αυτός πραγματικός Χριστιανός;Εσάς ρωτώ και όχι την Εκκλησία,προς αποφυγή παρεξηγήσεων.Μπορεί κανείς να τον χαρακτηρίσει απλώς φιλάνθρωπο ή αλτρουιστή,όταν η Αγάπη ταυτίζεται με τον Χριστό;

 

[amarelia]

 

[Pyotr_Krasnov]

Και βεβαια το να αγαπαει καποιος ειναι πιο πανω απο το να πιστευει. Οταν πιστευεις στο Θεο δινεις τη ζωη σε αυτον. Απο αυτο, επειτα δημιουργειται η αγαπη μεταξυ του ανθρωπου και του Θεου.

Ενας Χριστιανος θα πρεπει να αγαπαει τους παντες, οχι μονο στα λογια, αλλα με καθημερινες πραξεις που θα βοηθησουν τους αλλους ανθρωπους.

 

[Gaspar]

Θα πω και τα δύο άλλα πρώτα να πιστεύει.

Και αυτό γιατί ως άνθρωποι είναι αδύνατον να αγαπάμε τέλεια.
Η πίστη μας όμως στην σταυρική θυσία είναι αυτό που μας καθαρίζει από τις αδυναμίες της ανθρώπινης υπόστασης.

Το βασικό νόημα του χριστιανισμού άλλωστε αυτό είναι. Η προσωπική αποδοχή της θυσίας του Αμνου του Θεού, ως λύτρο για την απελευθέρωση από την δική μας αμαρτία.

 

[Pyotr_Krasnov]

Θα πω και τα δύο άλλα πρώτα να πιστεύει.

Και αυτό γιατί ως άνθρωποι είναι αδύνατον να αγαπάμε τέλεια.
Η πίστη μας όμως στην σταυρική θυσία είναι αυτό που μας καθαρίζει από τις αδυναμίες της ανθρώπινης υπόστασης.

Το βασικό νόημα του χριστιανισμού άλλωστε αυτό είναι. Η προσωπική αποδοχή της θυσίας του Αμνου του Θεού, ως λύτρο για την απελευθέρωση από την δική μας αμαρτία.

Και το να πιστευει κανεις δεν τον κανει τελειο... Δεν γινεται να γινει τελεια... Ειτε πιστευεις ειτε οχι, τιποτα δεν γινεται τελεια, ειμαστε ανθρωποι...

 

[Dias]

Λυπάμαι, αλλά θεωρώ το ερώτημα άκυρο και χωρίς νόημα. Δεν έχει σχέση η πίστη με την αγάπη. Η αγάπη δεν είναι ιδιοκτησία του χριστιανισμού ούτε καμιάς άλλης θρησκείας. Υπάρχουν άθρησκοι που αγαπούν, αλλά και θρησκευόμενοι που μισούν τους πάντες. Η Ιστορία μας διδάσκει πόσα φρικτά εγκλήματα έγιναν και γίνονται στο όνομα της όποιας πίστης. Δεν υπάρχει χειρότερος ρατσισμός από τον θρησκευτικό ρατσισμό. Η Αγάπη δεν χρειάζεται θρησκείες.

​