Πόσο αγχώδης ή όχι χαρακτήρας είσαι;

[Kate1914]

Στατιστικά μιλώντας πάντα...once an anxiety person, always an anxiety person .

Καλά ναι, σίγουρα, αλλά πιστεύω πως υπάρχουν τρόποι να το περιορίσει κανείς, ακόμη και από μόνος του. Δε σταματάς να είσαι αγχώδης μαγικά βέβαια, αυτό είναι ανέφικτο, αλλά με το κατάλληλο σκεπτικό και ίσως κάποιες άλλες λύσεις (γυμναστική πχ), η κατάσταση μπορεί να γίνει καλύτερη.

 

[Samael]

Καλά ναι, σίγουρα, αλλά πιστεύω πως υπάρχουν τρόποι να το περιορίσει κανείς, ακόμη και από μόνος του. Δε σταματάς να είσαι αγχώδης μαγικά βέβαια, αυτό είναι ανέφικτο, αλλά με το κατάλληλο σκεπτικό και ίσως κάποιες άλλες λύσεις (γυμναστική πχ), η κατάσταση μπορεί να γίνει καλύτερη.

Η χρήση μιας λεξούλας έγινε σκοπίμως .
Να σταματήσεις να είσαι αγχώδης, probably not. Αλλά σίγουρα μπορεί να βελτιωθεί σημαντικά με πολλούς τρόπους ανάλογα την περίπτωση και την ένταση του άγχους. Η ψυχοθεραπεία μπορεί να βοηθήσει, πάρα πολλούς, και εννοείται πως η γυμναστική κάνει counter το άγχος μέσω της απελευθέρωσης ενδορφίνες.

 

[Λένω]

Στατιστικά μιλώντας πάντα...once an anxiety person, always an anxiety person .

Καλά ναι, σίγουρα, αλλά πιστεύω πως υπάρχουν τρόποι να το περιορίσει κανείς, ακόμη και από μόνος του. Δε σταματάς να είσαι αγχώδης μαγικά βέβαια, αυτό είναι ανέφικτο, αλλά με το κατάλληλο σκεπτικό και ίσως κάποιες άλλες λύσεις (γυμναστική πχ), η κατάσταση μπορεί να γίνει καλύτερη.

Αν δεν μιλάμε για "παθολογικό άγχος" και μιλάμε γι΄αυτήν την "αγωνία", την "ανησυχία" που αισθανόμαστε για κάτι που θέλουμε πολύ να πετύχουμε ή για κάτι που θέλουμε να έχει την έκβαση που επιθυμούμε, είναι πιθανό με την πάροδο του χρόνου να βελτιωθεί.
Στην πρώτη περίπτωση επειδή έχουμε μάθει πια καλά τον εαυτό μας και ξέρουμε τι μπορούμε να περιμένουμε και τι όχι απ΄αυτόν και στην δεύτερη επειδή ξέρουμε ότι δεν περνάει από το χέρι μας οπότε είτε "τρελαθούμε" είτε περιμένουμε υπομονετικά την έκβαση, δεν αλλάζει κάτι.

 

[Samael]

Αν δεν μιλάμε για "παθολογικό άγχος" και μιλάμε γι΄αυτήν την "αγωνία", την "ανησυχία" που αισθανόμαστε για κάτι που θέλουμε πολύ να πετύχουμε ή για κάτι που θέλουμε να έχει την έκβαση που επιθυμούμε, είναι πιθανό με την πάροδο του χρόνου να βελτιωθεί.
Στην πρώτη περίπτωση επειδή έχουμε μάθει πια καλά τον εαυτό μας και ξέρουμε τι μπορούμε να περιμένουμε και τι όχι απ΄αυτόν και στην δεύτερη επειδή ξέρουμε ότι δεν περνάει από το χέρι μας οπότε είτε "τρελαθούμε" είτε περιμένουμε υπομονετικά την έκβαση, δεν αλλάζει κάτι.

Το δεύτερο είναι φυσιολογικό και το παθαίνουν οι περισσότεροι. Είναι το της αγωνίας.
Λόγου χάρη έχεις διαβάσει πολύ και περιμένεις έναν καλό βαθμό -> Λογικό να έχεις αγωνία για το αποτέλεσμα.
Θες να πεις σε κάποιον οτι του αρέσεις αλλά δεν ξέρεις την απάντηση -> Λογικό να έχεις αγωνία για το τι θα πει.

Συνήθως δεν κρατάει πολύ παρά μόνο μια μικρή χρονική περίοδο, οπότε δεν αποτελεί πρόβλημα. Ίσα ίσα μπορεί να είναι και καλό γιατί μας γεμίζει ενέργεια και όρεξη.

Το συχνό και δυσανάλογο σχετικά με την σοβαρότητα της κατάστασης άγχος που εμφανίζεται για τα πάντα όμως, είναι πρόβλημα γιατί μας κάνει δυσλειτουργικούς και εξαντλεί το σώμα μας.

Για αυτό παιδάκια άθληση, έστω περπάτημα 3-4 φορές την εβδομάδα, καλό μαμ ισορροπημένο, επαρκής ξεκούραση & διασκέδαση, καλό ύπνο τουλάχιστον 7 ώρες, ερωτικά παιχνίδια, και κοινωνικές συναναστροφές με κόσμο. Δεν θα σταματήσεις να είσαι αγχώδης μεν, αλλά αυτά βοηθάνε το σώμα να κάνει regulate την διαχείριση των σκέψεων και των συναισθημάτων, το οποίο μπορεί να βοηθήσει στην δραστική μείωση του ψυχοφθόρου άγχους .

 

[Λένω]

...καλό ύπνο τουλάχιστον 7 ώρες

Αυτό το τουλάχιστον 7ωρο ύπνου, πώς το καταφέρνεις;
Max 5ωρο.

 

[Samael]

Αυτό το τουλάχιστον 7ωρο ύπνου, πώς το καταφέρνεις;
Max 5ωρο.

Εγώ είμαι μωράκι Λενώ μου, εαν δεν κοιμηθώ 9ωρο δεν έχω φτάσει στο μέγιστο των δυνατοτήτων μου.
Στο 5ωρο που λες μαξ...είμαι zombie. Άρα το ερώτημα είναι εσύ πως το καταφέρνεις ;