Πώς ορίζετε την ανεργία;

[paratsoukli]

Είχα μια κουβεντα με κάτι φίλους πριν από λίγο περί ανεργίας. Η δική μου άποψη, ήταν πως τώρα που τελειώσαμε το πανεπιστήμιο, εγώ προσωπικά πιστεύω πως εάν κάποιος δεν έχει δουλειά για λιγότερο από 9-12 μήνες (μιλάω για φοιτητές, όχι για κάποιον που έχει να συντηρήσει οικογένεια, δάνεια κτλ), δεν είναι σοβαρό σ' αυτή την ηλικία. Εννοώ πως δεν μπορούμε να μιλάμε εμείς ακόμα για την ανεργία που "ΜΑΣ" επηρεάζει, καθώς το βρίσκω λογικό να πρέπει να πεσράσουνε κάποιοι μήνες αναζήτησης εργασίας, και όχι να λέμε πως αφού από τον πρώτο μήνα δεν βρίσκουμε κάτι, τότε φταίει η κατάσταση και η ανεργία.
Εσείς συμφωνείτε ή έχετε κάποια άλλη άποψη;
Πώς "βαθμολογάτε" την ανεργία εσείς; Πότε την αντιμετωπίζετε ως σοβαρή και πότε ως όχι; (είτε από προσωπικής πείρας είτε από προσωπικής άποψης)...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Dark_kronos]

Για μενα δεν εχει να κανει με το διαστημα κατα το οποιο ψαχνεις δουλεια, αλλα με το κατα ποσων οντως ψαχνεις δουλεια!
Δεν ειναι λιγοι αυτοι που παραπονιουνται για ανεργια αλλα στην ουσια δεν εχουν προσπαθισει ουσιαστικα να βρουν δουλεια! Ειτε δεν εχουν αναζητησει, ειτε εχουν θεσει πολυ υψιλα στανταρντς, ειτε ψαχνουν κατι πολυ συγκεκριμενο.
Ξερω ας πουμε μερικα παιδια, που εχουν παρει καποιο πτυχειο και ψαχνουν οχι μονο κατι στον τομεα τους, αλλα και σε υψιλη θεση η/και με παχυλο μισθο. Τοτε λοιπον, δεν μπορω να το θεωρισω ως ανεργια! Απο την αλλη, ξερω και αλλα παιδια, που ασχετα απο το πτυχια εχουν ψαχνουν παντου και οτιδηποτε! Ενας που εχει παρει τηλεφωνο σε καθε αγγελια, εχει φαει σολες να περπαταει απο μαγαζι σε μαγαζι να ψαχνει δουλεια κλπ, ακομα και 3 μερες να μην εχει βρει, ναι, ειναι ανεργος!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[prinCess.]

Χμμμ ανάλογα το ποιους τομείς αφορά η ανεργία.
Το να βρεις μια δουλειά που έχει σχέση με αυτό που έχεις σπουδάσει, θέλει ίσως περισσότερο χρόνο και είναι λογικό να μη σου κάτσει με τη μία κάτι.
Αλλά πλέον έχουμε φτάσει σε σημείο να μη βρίσκεις δουλειά ούτε ως σερβιτόρος, ίσα ίσα δλδ να βγάζεις κάνα χαρτζιλίκι.

Στη πρώτη περίπτωση είναι "λογική" η ανεργία, αλλά στη δεύτερη, θες δε θες, απελπίζεσαι.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[wonderfool]

Αν έχεις κλείσει τα 18 προσπαθείς να βρεις δουλειά (όχι απαραίτητα στο αντικείμενο που σε ενδιαφέρει ή καλοπληρωμένη), γίνεσαι λιγότερο βάρος σε άλλους και προσπαθείς συγχρόνως να βρεις δουλειά στο αντικείμενό σου και όσο γίνεται με λογικά χρήματα!

Σοβαρότατη είναι από την πρώτη ημέρα.
Ίσως είναι λιγότερο σοβαρή για τους εισοδηματίες, τυχερούς τζοκερ κλπ

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[exc]

Συγγνώμη κρόνε, αλλά αν κάποιος έχει πτυχίο από κάποιο Πανεπιστήμιο δεν είναι λογικό να θέτει το ελάχιστον standard να βρει μία ανάλογη εργασία;
Αν είμαι πτυχιούχος Πανεπιστημίου ή ΤΕΙ ή και τεχνικής σχολής (πχ υδραυλικός, ηλεκτρολόγος κλπ) και η μόνη εργασία που βρίσκω είναι γκαρσόνι, delivery σε σουβλατζίδικα, μοίρασμα διαφημιστικών φυλλαδίων κλπ, τότε δε θεωρούμαι άνεργος;

Ή το να βρω εργασία που πληροί τα stadards του αντικειμένου, αλλά ο εργοδότης μου δίνει 400€ και αρνούμαι, γιατί με 400€ δεν μπορώ να τα βγάλω πέρα, πάλι δεν θεωρούμαι άνεργος;

Δεν υπάρχουν «λογικά» χρονικά πλαίσια στην ανεργία. Άνεργος ή είσαι ή δεν είσαι, δεν υπάρχουν demi καταστάσεις**.

edit:
**: Μόλις θυμήθηκα ότι υπάρχουν...: Ημιαπασχόληση, εργασία εκ περιτροπής κλπ!...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[wonderfool]

Αν δε θέλεις να είσαι Εκ.Πα.Πε. μερικώς ή πλήρως, το standard σου γίνεται το μεροκάματο αυτό καθεαυτό και μετά ψάχνεις για το καλύτερο. Σε λογικά πλαίσια πάντα, δε λέω να κάνει κανείς πεζοδρόμιο ή dealing

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Dark_kronos]

Συγγνώμη κρόνε, αλλά αν κάποιος έχει πτυχίο από κάποιο Πανεπιστήμιο δεν είναι λογικό να θέτει το ελάχιστον standard να βρει μία ανάλογη εργασία;
Αν είμαι πτυχιούχος Πανεπιστημίου ή ΤΕΙ ή και τεχνικής σχολής (πχ υδραυλικός, ηλεκτρολόγος κλπ) και η μόνη εργασία που βρίσκω είναι γκαρσόνι, delivery σε σουβλατζίδικα, μοίρασμα διαφημιστικών φυλλαδίων κλπ, τότε δε θεωρούμαι άνεργος;

Ή το να βρω εργασία που πληροί τα stadards του αντικειμένου, αλλά ο εργοδότης μου δίνει 400€ και αρνούμαι, γιατί με 400€ δεν μπορώ να τα βγάλω πέρα, πάλι δεν θεωρούμαι άνεργος;

Δεν υπάρχουν «λογικά» χρονικά πλαίσια στην ανεργία. Άνεργος ή είσαι ή δεν είσαι, δεν υπάρχουν demi καταστάσεις**.

edit:
**: Μόλις θυμήθηκα ότι υπάρχουν...: Ημιαπασχόληση, εργασία εκ περιτροπής κλπ!...

Ειναι λογικο να ψαχνεις μια δουλεια στον τομεα σου! Οταν ομως εχεις αναγκη απο λεφτα, δυστιχος δεν εχεις το περιθωριο να περιμενεις την καλη δουλεια! Παντα ψαχνεις για κατι καλητερο βεβαια, αλλα δεν αποριπτεις μια ευκαιρια επειδη ειναι σε αλλον τομεα.
Εγω ειμαι μαζι σου στο να μην δεχθεις μια δουλεια στα 400, πως γινετε ομως να μην τα βγαζεις περα με 400 και να τα βγαζεις περα ανεργος;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[exc]

Αν δε θέλεις να είσαι Εκ.Πα.Πε. μερικώς ή πλήρως, το standard σου γίνεται το μεροκάματο αυτό καθεαυτό και μετά ψάχνεις για το καλύτερο. Σε λογικά πλαίσια πάντα, δε λέω να κάνει κανείς πεζοδρόμιο ή dealing

Και να δουλεύουμε για 2€ την ώρα είναι καλύτερο;
Έρχεσαι να μου καθαρίζεις το σπίτι με 3€ την ώρα; Θα έρχεσαι μία φορά την εβδομάδα από μία ώρα, δηλ. 12€ το μήνα. Χωρίς ένσημα (άλλωστε για αυτό αύξησα την τιμή από 2 σε 3). Δέχεσαι;

Ειναι λογικο να ψαχνεις μια δουλεια στον τομεα σου! Οταν ομως εχεις αναγκη απο λεφτα, δυστιχος δεν εχεις το περιθωριο να περιμενεις την καλη δουλεια! Παντα ψαχνεις για κατι καλητερο βεβαια, αλλα δεν αποριπτεις μια ευκαιρια επειδη ειναι σε αλλον τομεα.
Εγω ειμαι μαζι σου στο να μην δεχθεις μια δουλεια στα 400, πως γινετε ομως να μην τα βγαζεις περα με 400 και να τα βγαζεις περα ανεργος;

Ας μην είναι στο τομέα μου, αλλά να μην είναι και να μοιράζω διαφημιστικά φυλλάδια στον δρόμο ή να ξεσκίζομαι στην οικοδομή.

Ούτε με 400 ζεις μόνος, θα αναγκαστείς να πας να ζήσεις με γονείς... Αν έχει μεγάλη ανάγκη η οικογένειά σου θα πας και θα δουλέψεις στον εκμεταλλευτή με 400€ και ό,τι δουλειά είναι θα κάνεις, αλλά εδώ είναι που αρχίζεις και κάνεις εκπτώσεις όχι στα «standards» σου, αλλά στην αξιοπρέπειά σου απέναντι στο κάθε εργοδότη...

Πώς να το κάνουμε... Είναι έκπτωση στην αξιοπρέπεια ενός ανθρώπου να έχει ειδικευτεί σε έναν τομέα και να αναγκάζεται να εργασθεί ως ανειδίκευτος εργάτης (καθαριότητα, ταμείας, γκαρσόνι κλπ).
Όπως επίσης έκπτωση στην αξιοπρέπειά του είναι να δεχθεί να εργάζεται για 400 για 8ωρο/6ήμερο, είτε αυτή η δουλειά είναι εργάτης οικοδομής, είτε δικηγόρος σε δικηγορικό γραφείο.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Dark_kronos]

Συμφωνω σε οσα λες, απλα για μενα ανεργια ειναι οταν δεν μπορεις να βρεις καμια δουλεια, οχι οταν δεν μπορειςνα βρεις μια αξιοπρεπη δουλεια.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Rempeskes]

Ούτε με 400 ζεις μόνος

ας σηκωσει το χερι μαζι μ
οποιος εχει περασει και με λιγοτερα,
πληρωνοντας παραλληλα
νοικι-δεη-οτε-εϋδαπ-κοινοχρηστα-φραπέδες

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[wonderfool]

Και να δουλεύουμε για 2€ την ώρα είναι καλύτερο;
Έρχεσαι να μου καθαρίζεις το σπίτι με 3€ την ώρα; Θα έρχεσαι μία φορά την εβδομάδα από μία ώρα, δηλ. 12€ το μήνα. Χωρίς ένσημα (άλλωστε για αυτό αύξησα την τιμή από 2 σε 3). Δέχεσαι;

Έχω δουλέψει με τέτοια εξευτελιστικά ποσά σε δακτυλογραφήσεις και δεν ξέρω αν και τι παρόμοιο θα χρειαστεί να ξανακάνω.
Ίσως αναγκαστώ όπως πολλοί άλλοι να πάω έξω ως καθαρίστρια (οι θέσεις στελεχών και διεθυντών από ότι μαθαίνω είναι καλυμμένες στην πλειοψηφία τους), αν δεν μπορώ να βρω τίποτα εδώ που να καλύπτει τα έξοδά μου.

Ούτε με 400 ζεις μόνος, θα αναγκαστείς να πας να ζήσεις με γονείς... Αν έχει μεγάλη ανάγκη η οικογένειά σου θα πας και θα δουλέψεις στον εκμεταλλευτή με 400€ και ό,τι δουλειά είναι θα κάνεις, αλλά εδώ είναι που αρχίζεις και κάνεις εκπτώσεις όχι στα «standards» σου, αλλά στην αξιοπρέπειά σου απέναντι στο κάθε εργοδότη...

Πώς να το κάνουμε... Είναι έκπτωση στην αξιοπρέπεια ενός ανθρώπου να έχει ειδικευτεί σε έναν τομέα και να αναγκάζεται να εργασθεί ως ανειδίκευτος εργάτης (καθαριότητα, ταμείας, γκαρσόνι κλπ).
Όπως επίσης έκπτωση στην αξιοπρέπειά του είναι να δεχθεί να εργάζεται για 400 για 8ωρο/6ήμερο, είτε αυτή η δουλειά είναι εργάτης οικοδομής, είτε δικηγόρος σε δικηγορικό γραφείο.

Αυτά που περιγράφεις περί εκπτώσεων στην αξιοπρέπεια απέναντι στον κάθε εργοδότη, ισχύουν απόλυτα και με καλύτερα μισθολόγια. Η μόνη περίπτωση όπου αποφεύγεις αυτές τις εκπτώσεις είναι να γίνεις ελεύθερος επαγγελματίας και αφεντικό του εαυτού σου αν έχεις το κεφάλαιο και ότι άλλο χρειάζεται.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[parafernalia]

Και να δουλεύουμε για 2€ την ώρα είναι καλύτερο;

Όχι μόνο δεν είναι καλύτερο, συντελεί στο να αυξηθεί ακόμα παραπάνω η ανεργία. Γιατί τα πενιχρά μεροκάματα ενώ βραχυπρόθεσμα κρατάνε ίσως ζωντανή μια επιχείρηση, μεσοπρόθεσμα τσακίζουν περαιτέρω την αγοραστική δύναμη με αποτέλεσμα να στεγνώσει εντελώς η αγορά, η ζήτηση να πέσει στα τάρταρα και οι επιχειρήσεις να αναγκαστούν εκ νέου σε απολύσεις.

Σε αυτά βέβαια να συμπεριλάβουμε και την εξώθηση προς το μαύρο χρήμα - ήδη έχει γίνει βούκινο απανταχού και μάλιστα με καμάρι ("τα παίρνω μαύρα") - τα ασφαλιστικά ταμεία να διαλύονται, ο δανεισμός της χώρας να αυξάνεται (κάναμε 2 psi και το δημόσιο χρέος αυξήθηκε αντί να μειωθεί ) και ο φαύλος κύκλος να συνεχίζεται...

Μόνος κερδισμένος, τα μεγάλα κεφάλαια, οι πολυεθνικές και οι τραπεζίτες (όχι οι τράπεζες) που μπορούν να αγοράσουν κοψοχρονιά τις πλουτοπαραγωγικές πηγές μιας χώρας. Το πηγάδι δεν έχει πάτο, θα γίνουμε κι εμείς "μηλιά".

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Ψαραδέλλη]

ας σηκωσει το χερι μαζι μ
οποιος εχει περασει και με λιγοτερα,
πληρωνοντας παραλληλα
νοικι-δεη-οτε-εϋδαπ-κοινοχρηστα-φραπέδες

Μην τα λες αυτα ρε ρεμπεσκε προς τα εξω και μπαινουν ιδεες...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Ψαραδέλλη]

Βλέποντας λίγο τις ειδήσεις του alpha (και όχι μόνο του alpha) με θέμα την ανεργία διαπίστωσα ότι ή κάνουν αποτυχημένα ρεπορτάζ ή κάτι δεν πάει καλά.
Το στόρι συνήθως σε κάτι τέτοια ρεπορτάζ είναι ότι πετυχαίνουν "τυχαία" κάπου στο δρόμο ανέργους, κυρίως νεαρής ηλικίας, την ώρα που ψάχνουν για δουλειά και αφήνουν βιογραφικά σε διάφορες επιχειρήσεις. Χωρίς να αμφισβητώ ότι τα άτομα αυτά είναι όντως άνεργα, παρ' όλα αυτά αν και άνεργοι τους βλέπεις στην τρίχα ντυμένους, οι κοπέλες με μαλλί κομμωτηρίου και τα νύχια φτιαγμένα σε αισθητικό, βαμμένες λες και θα βγουν σε μπαρ, γυαλί ηλίου στο κεφάλι και ένας φρέντο στο τραπέζι. Μα αυτή είναι η εικόνα του ανέργου;
Δυο τινά μπορεί να συμβαίνουν:
1) Τα άτομα αυτά καλλωπίστηκαν ειδικά εκείνη την ημέρα επειδή θα βγαίναν στο γυαλί....συνεπώς το ρεπορτάζ δεν είναι και τόσο αυθόρμητο....
2)Προφανώς τα άτομα αυτά αν και άνεργα....το χαρτζιλίκι που παίρνουν από τους δικούς τους το σπαταλάνε σε τέτοια πράγματα ρούχα, μαλλιά, νύχια, καφέδες κτλ.
Δεν κρίνω φυσικά πού θα καταναλώσει ο καθένας τα χρήματά του. Είναι δικαίωμά του να κάνει ό,τι θέλει. Υπάρχει, βέβαια, εξήγηση γι' αυτό. Άλλο είναι ένας άνεργος 20-25 ετών και άλλο ένας 50- 55 ετών. Ο πρώτος κυρίως έχει να καλύψει τα τσιγάρα του, έναν καφέ, μια έξοδο ..τέλος πάντων πιο μικρά και ελαφρά έξοδα. Τα πιο βαρβάτα τα καλύπτουν οι γονείς του που λογικά μένει μαζί τους. Ο δεύτερος έχει να καλύψει πιο βαριά έξοδα σπίτι, παιδιά, δάνεια κτλ.

Οπότε βλέπεις τα μαγαζιά να είναι γεμάτα από κόσμο και σκέφτεσαι εκείνη την ώρα "σιγά την κρίση". Ο κόσμος βγαίνει, διασκεδάζει κτλ. Αν παρατηρήσεις, όμως, τις ηλίκιες είναι κυρίως μικρές που μπορούν να καλύψουν έστω έναν καφέ από το χαρτζιλίκι τους. Δεν είναι τίποτα τρομερό (αν και για μένα προσωπικά ακόμα και ο καφές που κάνει 4-5 ευρώ πολλά μου φαίνονται για την τσέπη μου αλλά τέλος πάντων). Σπάνια θα δεις όμως οικογενειάρχες ανέργους σε τέτοια μέρη.

Και ξαναγυρνάω τελικά στο αρχικό μου ερώτημα. Ποια είναι τελικά η εικόνα του ανέργου σήμερα. Ναι, συμβαίνει να είναι όπως την παρουσιάζουν αυτά τα κακοστημένα ρεπορτάζ....αλλά εγώ προσωπικά όταν σκέφτομαι έναν άνεργο φέρνω μια τελείως διαφορετική εικόνα στο μυαλό μου. Τώρα τι εικόνα φέρνω ακριβώς δε θα το αναλύσω, πάντως σίγουρα δε φέρνω αυτή που περιέγραψα πιο πάνω.
Θα μου πεις υπάρχουν διάφορες κατηγορίες ανέργων. Αυτοί που είναι μεν άνεργοι αλλά έχουν κάποιο εισόδημα από πίσω (μικρό- μεγάλο δεν έχει σημασία), αυτοί που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα και τρώνε από συσσίτια, αυτοί που τους συντηρούν κάποιοι άλλοι και κουτσά στραβά την ψιλοβγάζουν κτλ. Δεν υπάρχει κάποια στάνταρ εικόνα ανέργου. Πολλοί είναι άνεργοι και ούτε καν φαίνονται αν λάβεις υπόψη τον τρόπο ζωής τους.

Δεν ξέρω πώς το βλέπετε οι υπόλοιποι το θέμα και αν συμφωνείτε μαζί μου αλλά εγώ αν ήμουν άνεργη (το πιο πιθανό είναι να βρεθώ κι εγώ σύντομα σε αυτήν τη θέση) το λιγότερο που θα με ένοιαζε να κάνω θα ήταν να φτιάξω τα νύχια μου.Ούτε διάθεση θα είχα για τέτοια πράγματα και κυρίως χρήμα. Δεν κριτικάρω κανέναν φυσικά απλά απορώ.

Επίσης, κάτι άλλο που θέλω να θίξω στο θέμα ανεργίας είναι τελικά ποιος βρίσκεται σε δυσμενέστερη θέση. Αυτός που μόλις έχει τελειώσει μια σχολή, παλεύει να μαζέψει προσόντα, τα χρόνια περνάνε, τα όνειρα γκρεμίζονται κτλ ή ο οικογενειάρχης που έχασε ξαφνικά τη δουλειά του, έχει στόματα να θρέψει, βρίσκεται σε προχωρημένη ηλικία και είναι ακόμα πιο δύσκολο να τον πάρει κάποιος στη δουλειά;
Η απάντηση είναι ότι και οι δύο υποφέρουν. Όμως, θεωρώ ότι ο πρώτος έχει δυο ατού:
α)Μπορεί να βρει έστω μια κουτσοδουλειά να βγάζει τα προσωπικά του έξοδα πχ σερβιτόρος. Βέβαια τώρα και αυτό πλέον δύσκολο έχει γίνει σήμερα αλλά λέμε τώρα.
β)Τα περισσότερα ευρωπα'ι'κά επιχορηγούμενα προγράμματα για ανέργους (όχι ότι τα προγράμματα αυτά λύνουν την κατάσταση αλλά πάλι λέμε τώρα) μέσω ΟΑΕΔ ή κάποιου άλλου φορέα αφορούν στην πλειοψηφία τους ηλικίες μέχρι 30 άντε βαριά 35 ετών.
Ποια είναι η κοινωνική πρόνοια για άτομα πάνω από 35 -40 ακόμα και 60 ετών ανέργους; Αυτοί αποκλείεται ποτέ να βρουν δουλειά λόγω ηλικίας. Δεν καταλαβαίνω γιατί η πολιτεία δίνει βάρος μόνο σε νέους άνεργους και όχι και σε πιο προχωρημένες ηλικίες. Θα μου πεις γιατί αυτοί αποτελούν το μεγαλύτερο ποσοστό. Θα μου πεις πάλι οι νέοι έχουν προτεραιότητα σε σχέση με τους γέρους.
Αλλά και πάλι βλέπω ρε γαμώτο να στήνονται στις ουρές έξω από τον ΟΑΕΔ μεσήλικες άνθρωποι που κανονικά θα έπρεπε να είχαν βγει στη σύνταξη αλλά επειδή έχασαν τη δουλειά τους για λίγα ένσημα δεν μπορούν να πάρουν σύνταξη.
Δηλαδή καμιά φορά μου δίνεται η εντύπωση ότι η πολιτεία αντί να ενδιαφερθεί και γι'αυτούς προσπαθεί να κερδίσει χρόνο μέχρι να αποδημήσουν αυτοί οι άνθρωποι σε τόπο χλοερό αντί να δώσει ουσιαστικές λύσεις. Σαν να προσπαθεί να τους ξεφορτωθεί με αυτόν τον τρόπο μου φαίνεται η όλη κατάσταση.
Και αυτό πάνω κάτω το είχε δηλώσει κάποτε ο υπουργός εργασίας του ΠΑΣΟΚ ....Λοβέρδος. Κάτι τέτοιο είχε πετάξει...ότι περιμένουν τους συνταξιούχους να πεθάνουν.

Πάντως απ'ό,τι κατάλαβα η ευρωπα'ι'κή ένωση θέλει να χτυπήσει την ανεργία μόνο στους νέους γι'αυτό και όλα τα προγράμματα αυτά είναι από 18 μέχρι 30 ετών.
Δηλαδή αν είσαι 31 και πάνω σε θεωρούν και γέρο και παράσιτο.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.