Τα εν οικω μη εν δημω

[kynofilos]

Αυτες τις μερες μια καλη μου φιλη εδω στο στεκι περνα παρα πολυ δυσκολα απο ενα πονο της μοιρας εντελως...
Πώς γινεται η καλυτερη συμπαρασταση που μπορω να προσφερω να ειναι η σιωπή μου;
Γιατι τα μαρτυρια τα περνα ο καθενας μας μονος του; Σεβασμος στο ψυχικο γεγονος που λαμβανει χωρα... Ειναι λοιπον ο πόνος ο μονος τροπος προοδου της ψυχης;
Σεβασμος στον Πόνο του αλλου, οταν μονο με τη φαντασια μας και τη ψυχη μας συμπαραστεκομεθα συνεχως σε εναν αλλο ανθρωπο φανταζομενοι τη κατασταση του και μοιραζομενοι τον πονο...
Αφηστε με μονη μου... μας φωναζε η Ηρα μου (σεττερ) στους τοκετους της πρωτης της γεννας... ο Ηρακλής ο συντροφος της και γω καθομασταν υπομονετικα στο διπλα δωματιο... μονο της ειχαμε μουσικη Μοτζαρτ και νερακι που ετρεχε σαν σε πηγη κοντα να νιωθει καλυτερα σε εξοχη... και που και που εβρεχα ενα πανακι με νερο και της το περνουσα απο τα χειλη να δροσιζω την υπαρξη της

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[crazyhelen]

Είναι γεγονός ότι υπάρχουν «εκείνες» οι στεναχώριες που δεν μαλακώνουν όσες καλές κουβέντες και αν είναι οι φίλοι πρόθυμοι να πουν.
Είναι «εκείνες» οι στεναχώριες που χρειάζονται απομόνωση, μοναξιά, εσωτερικό διάλογο, τακτοποίηση των σκέψεων.
Είναι όμως παρήγορο για τον άνθρωπο που πονά, να ξέρει ότι ΑΝ χρειαστεί να μιλήσει (ή να ακούσει) θα υπάρχεις εσύ αγαπημένε μου kynofile.
Για πολλοστή φορά…….. ΤΑ ΣΕΒΗ ΜΟΥ

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Subject to change]

Αν δεν μπορείς να κάνεις απολύτως τίποτα για να πάψει να υπάρχει μια στεναχώρια, το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να προσπαθήσεις να την ξεχάσεις και να μην τη σκέφτεσαι. Οπότε, όταν οι άλλοι προσπαθούν συνεχώς να σε παρηγορήσουν, ταυτόχρονά σου το θυμίζουν και καθίσταται ακόμη πιο δύσκολο να το ξεχάσεις και να σταματήσει να σε πονάει.
Οπότε την κατανοώ απόλυτα, ειδικά αν είναι αυτή που κατάλαβα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[roumana]

Το μόνο σίγουρο είναι πως κανείς δεν μπορεί να καταλάβει ακριβώς το μέγεθος και την μορφή του πόνου σου. Ο καθένας έχει τα δικά του βιώματα και τα δικά του μέτρα και σταθμά. Κάτι που για μένα είναι τραγωδία, για σένα μπορεί να είναι παιχνίδι και αντίθετα...έτσι λοιπόν είναι λογικό να νιώθουμε μόνοι στον πόνο...καμιά φορά και στις χαρές...
Δεν μπορείς να κάνεις τίποτα παρά μόνο να πιστεύεις πως στη ζωή τίποτα δεν γίνεται τυχαία. Καμιά φορά δεν καταλαβαίνουμε για ποιο λογο συμβαίνουν σ' εμάς...για τι εμείς... αλλά η άγνοια είναι ευτυχία πολλές φορές.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Vkey]

Νομίζω ότι το πιο σημαντικό είναι ότι ξέρει οτι σ'έχει δίπλα της, την νοιάζεσαι, την αγαπάς και θες να την βοηθήσεις... Και αυτό απλά άφησε την να ξέρει (αν και νομίζω ότι το ξέρει ήδη ). Ξέρω ότι είναι δύσκολο να θες να βοηθήσεις και να μην μπορείς, να θες να πεις τόσα πολλά, να τα λες και πάλι να αισθάνεσε ότι δεν βοήθησες...Να εύχεσε να μπορείς απλά να διώξεις μια για πάντα τον πόνο του άλλου και να το κάνεις δικό σου για να τον δεις χαρούμενο...

Η καλύτερη συμπαράσταση μερικές φορές είναι η ίδια η σιωπή όταν έχει να πει τόσα πολλά... Και η δικιά σου η σιωπή απ' ότι κατάλαβα λέει τα πιο σημαντικά πράγματα

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[misslittledevil]

Πολλες φορες το να μην λες τιποτα ειναι οτι καλυτερο σε τετοιες περιπτωσεις!
Νομιζω πως -οπως ειπαν και οι απο πανω- το οτι σε εχει διπλα της αν κατι χρειαστει, ειναι πολυ σημαντικο.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Demelene]

Πολλες φορες το να μην λες τιποτα ειναι οτι καλυτερο σε τετοιες περιπτωσεις!
Νομιζω πως -οπως ειπαν και οι απο πανω- το οτι σε εχει διπλα της αν κατι χρειαστει, ειναι πολυ σημαντικο.

Ακριβώς!
Εγώ επειδή ακριβώς ενοχλούμε όταν μου λένε αυτονόητα ή λόγια του αέρα όταν έχω πρόβλημα απλά λέω ότι ξέρω ότι δεν μπορώ να πω τίποτα για να σε κάνει να νιώσεις καλύτερα! Απλά είμαι από κοντά και παρακολουθώ για μόλις χρειαστεί! Όταν θα είναι έτοιμος θα μου πει! Άλλωστε τα πάντα είναι προσωπική υπόθεση και οι φίλοι απλά βοηθάνε λίγο ή πολύ αλλά δεν κερδίζουν την μάχη!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[evouli]

Αν δεν μπορείς να κάνεις απολύτως τίποτα για να πάψει να υπάρχει μια στεναχώρια, το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να προσπαθήσεις να την ξεχάσεις και να μην τη σκέφτεσαι. Οπότε, όταν οι άλλοι προσπαθούν συνεχώς να σε παρηγορήσουν, ταυτόχρονά σου το θυμίζουν και καθίσταται ακόμη πιο δύσκολο να το ξεχάσεις και να σταματήσει να σε πονάει.

διαφωνώ μισέλ.. δεν ξερω βεβαια σε τι γεγονος αναφερόμαστε, αλλα οταν κατι ειναι τοσο μεγάλο ωστε να μην μπορει να διορθωθει ΔΕΝ το ξεχνας.. το θυμασαι και το σκεφτεσαι ΣΥΝΕΧΕΙΑ και σε ποναει ΣΥΝΕΧΕΙΑ.. δυστυχως..

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[kynofilos]

διαφωνώ μισέλ.. δεν ξερω βεβαια σε τι γεγονος αναφερόμαστε, αλλα οταν κατι ειναι τοσο μεγάλο ωστε να μην μπορει να διορθωθει ΔΕΝ το ξεχνας.. το θυμασαι και το σκεφτεσαι ΣΥΝΕΧΕΙΑ και σε ποναει ΣΥΝΕΧΕΙΑ.. δυστυχως..

Ετσι νομιζω και γω και συνεχιζεται μεχρι να σπασει το σπιρακι και μετα μπορεις να πεις... ή να ακουσεις... με ιατρικες επεμβασεις επισπεύδουμε την ιαση χωρις να περιμενουμε να χρονισει το προβλημα
Οπου ιατρικες = και εξωτερικες
Πιστευω οτι πρωτα απ΄όλα πρεπει να ομολογησεις τον πονο σου σε εναν τριτο ανθρωπο, "δημοσια" κατα καποιον τροπο, να δεις και συ τον ιδιο σου τον πονο...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[BReaTHeR]

Πριν 1 χρόνο περίπου ήρθε κάτι άσχημο στη ζωή μου και μάλιστα πάρα πολύ αναπάντεχα. Η αντίδρασή μου ήταν να εξαφανιστώ κυριολεκτικά από προσώπου γης για 3 περίπου μήνες χωρίς να μπορεί να με βρεί κανείς. Ήθελα να μείνω μόνος μου και να μην ακούω κανένα. Έμαθα ότι πολλοί προσπάθησαν να με βρουν, να με παρηγορήσουν ή να μου πουν ένα καλό λόγο. Όμως ήθελα να το περάσω μόνος μου. Μετά τους 3 μήνες, από όλους αυτούς που μου τηλεφωνούσαν οι περισσότεροι έμειναν με το παράπονο ότι έκοψα κάθε επικοινωνία και ελάχιστοι ήταν αυτοί που συνέχισαν να προσπαθούν να με προσεγγίσουν. Εγώ όμως τότε ήταν που ήθελα κάποιον δίπλα μου για να μιλήσω. Δεν είχα όλους αυτούς που από την αρχή με νοιάστηκαν, όμως είχα κάποιους λίγους (που ευτυχώς για μένα) συνέχισαν να θέλουν να μου πούν μια καλή κουβέντα.

Μερικές φορές πρέπει να περάσει λίγος χρόνος για να δεχτεί κάποιος την προσπάθεια του φίλου του να τον στηρίξει. Είμαι σίγουρος kynofilos ότι αν δείξεις στη φίλη σου ότι είσαι δίπλα της όσος χρόνος κι αν περάσει και την προσεγγίσεις όπως αυτή θέλει, τότε σίγουρα κάποια στιγμή θα δεχτεί τη βοήθειά σου.

Ελπίζω όλες οι πληγές της να γιατρευτούν και γρήγορα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[kynofilos]

Ευχομαι να ειστε παντα ολοι καλά

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Wishful]

Φίλε μου καλέ kynofile,ο τίτλος του θέματός σου,πολύ σαφής κι εύγλωττος !Αλλά πρέπει να πώ αυτό που με μπερδεύει ."Τα εν οίκω μη εν δήμω",σε σχέση μ' εναν πόνο,σαφώς υπαγορεύει οτι ο πόνος αυτός, θα πρέπει να κρατηθεί μυστικός & "βουβός".Ομως στην περίπτωση που ήδη έχει γίνει γνωστός,δεν αρμόζει το "τα εν οίκω..." ! Σημαίνει οτι ο άνθρωπος που...εκδίδει τον πόνο του,περιμένει κάτι.....μια κουβέντα,μια αντιμετώπιση ισως,μια συμπαράσταση,κάποιου είδους ! Εχω την εντύπωση οτι ο "βουβός" πόνος,εχει τεράστια διαφορά απο τον ...ομιλητικό πονο.Οχι σε ένταση πάντα,αλλά ο πραγματικά "βουβός" πόνος,ασχέτως έντασης,μένει αξεπέραστος !! Η σιωπηρή συμπαράσταση στην περίπτωση που είναι γνωστός ο πόνος,μάλλον δεν ...λειτουργεί βοηθητικά ! Χωρίς να θέλω να παω προς το άλλο άκρο,της ...φορτικής συμπαράστασης.Το απλό "είμαστ'εδω"πολλές φορές,καταλήγει σε αναλγησία κι όχι γι'αυτόν που πονά.Για τους υπόλοιπους !

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[kynofilos]

Πρεπει να συμφωνησω με την αποψη αυτή, ο βουβος πονος φοβαμαι οτι περιεχει μια αυτοκαταδικη αδικη για λόγους άλογους...
Εκει νιωθω οτι πρεπει να επεμβω και γρηγορα να ξεκαθαρισει απο τη συνειδηση αυτου που ποναει η αυτοκατηγορια για πραγματα που ειναι υπερανω αυτου... "θέλει αρετη και τόλμη η ελευθερια" οπου αρετη ειναι και η αναγνωριση του ανθρωπινου οριου και ελευθερια η απαλλαγη απο πρωπατορικο αμαρτημα.

Ξαδελφος μου ψυχιατρος παρα τη Βουλη των Ελλήνων, εχει διατυπωσει την γνωμη "οι ενοχες ειναι ενα εντελως αχρηστο συναισθημα, ουτε βελτιωνει τιποτα ουτε σε βοηθα να δεις την αληθεια" ουτε διδασκει ουτε εγκυαται οτι κατι δεν μπορει να επαναληφθει... ειναι ομως μια ψυχικη καρμικη λειτουργια, εντελως ατομικη, που θελω να παραμεινει μονο δημιουργικη

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Κακή Επιρροή]

Δεν γνωρίζω αν αυτό το θέμα ανοίχτηκε αρχικά για μένα... ή για κάποια άλλη φίλη μας απ το στέκι αλλά δεν έχει και τόση σημασία γιατί εγώ θα πω έτσι κι αλλιώς αυτά που θέλω


Λαμβάνοντας υπόψη μου, αυτό που πέρασα εγώ τον τελευταίο μήνα, πρέπει να πω ότι η έκφραση του πόνου για τον καθένα είναι ένα εντελώς διαφορετικό και προσωπικό κομμάτι.
Αλλες φορές αυτό που μας συμβαίνει θέλουμε πολύ να το μοιραστούμε κι άλλες φορές θέλουμε να το περάσουμε μόνοι μας γιατί νιώθουμε ότι όσο καλές προθέσεις κι αν εχουν οι άλλοι, πραγματικά και αντικειμενικά δεν μπορούν να κάνουν κάτι για εμάς... εκτός απ το να σου λένε πράγματα καθησυχαστικά που στην πραγματικότητα ήδη ξέρεις...
Για μένα προσωπικά, τη φάση που πέρασα δεν ήθελα να την κουβεντιάζω με κανέναν.... ο λόγος ήταν ότι αυτό, η συνεχής συζήτηση για το θέμα, με έκανε να γυρίζω συνεχώς πίσω και να μην "ξεχνάω" να μην προχωράω...
Με έκανε μονο να θυμαμαι και να πονάω και να κλαιω.

Παρόλα αυτα, πάρα πάρα πολλοί από σας μου σταθήκατε στις δύσκολες ώρες μου.
Ξέρω πάρα πολύ καλά ότι ο καθένας το έκανε με τον δικό του τρόπο...
άλλοι μου έστειλαν ένα πμ που μου έλεγαν να μην απαντήσω και ότι απλά ήθελαν να μου πουν δυο κουβεντες, άλλοι προτίμησαν να σεβαστουν την επιθυμία μου να μην μιλάω για το θέμα και δεν είπαν τίποτα απολυτως ΠΑΡΟΛΟ που ΞΕΡΩ ότι έσκαγαν για να μου πουν απ τη μερια τους ένα καλό λόγο, μια παρηγόρια...

θελω να ξέρετε ΟΛΟΙ σας... ανεξεραίτως... ακόμα και ο troll που έφαγε το μπαν για διπλό λογαριασμό, ότι ΟΛΟΙ σας ήσασταν ΑΠΕΡΙΟΡΙΣΤΗ βοηθεια για μενα.
Ο καθένας σας, με τον μοναδικό του τρόπο.
Δεν θα ξεχασω ποτε μα ποτε αυτη την περίοδο και το ποσο μα ποσο πολύ ένιωσα να με πονάτε και να με αγαπάτε...
Αυτό το συναίσθημα είναι ανεκτίμητο....
Σας εύχομαι να νιωσετε όλοι σας αυτή την αγάπη προς το πρόσωπο σας (για άλλο λόγο καλύτερο απ τον δικο μου!)

Δεν έχω λόγια να σας ευχαριστήσω, κι όσο κι αν ακουστεί περίεργο....
Εσείς εδω μεσα, με τη στάση σας, με τον τρόπο σας, με βοηθήσατε πιο πολύ απ όλους εκεί έξω που με ρωτούσαν ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ πως νιώθω


σας ευχαριστώ όλους απ τα βάθη της καρδιάς μου.
είμαι ηδη πολύ καλύτερα....
και ένιωσα ότι ήταν η ώρα να κάνω τα "εν οίκω, στον Δήμω"

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Subject to change]

Με συγκίνησες βρε χαζό!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Πελοπίδας]

Έχει και το forum μας τις μεγάλες στιγμές του, Michelle.

Για να επανέλθω στο θέμα σου kynofilos, πιστεύω ότι το να ξέρει η φίλη σου ότι υπάρχεις πρόθυμος για συμπαράσταση, σεβόμενος την ανάγκη της για σιωπή, νομίζω ότι την βοηθάει σημαντικά, κι ας μην το λέει. Όταν θα νοιώθει έτοιμη, θα μιλήσετε.

Στο μεταξύ όμως μήπως μπορείς να κάνεις κάτι άλλο; π.χ. να την πάρεις να πάτε σ' ένα σινεμά, ή θέατρο; Να παίξετε μπόουλιγκ ή μίνι γκολφ; Κάτι που δεν θα σας αφήνει να μιλήσετε πολύ, ώστε να μην πιάσετε το επίπονο θέμα; Κάτι απλά για να ξεδώσει; Κάτι που να της προτείνεις με φαντασία και ευαισθησία, για να την κρατήσεις λίγο μακρυά απ' τον πόνο της;

Γιατί κάθε μέρα, κάθε ώρα που περνάει, η πληγή κλείνει σιγά - σιγά και το τραύμα επουλώνεται.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[evouli]

κουε μου, παντα πιστευα οτι εισαι δυνατος ανθρωπος, ασχετα αν δεν σε ξερω.. και να που το αποδεικνύεις.. με συγκινησες κι εμενα πολυ..





και ειναι και πρωι...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[kynofilos]

Πράγματι ΚΑΛΗ ΕΠΙΡΡΟΗ μου αυτό για σένα ανοίχτηκε και το άφησα να φύγει όταν κατάλαβα ότι επεμβαίνω σε ξένα χωράφια. Τον δικό μου πόνο και την βουβή διαμαρτυρία ήθελα να εκφράσω και θεωρώντας οτι κάπως μπορεί να έχουμε κοινές αντιδράσεις στον πόνο, σαν άνθρωποι και ξέρω ότι ο πνιγμένος πόνος κάνει πολύ κακό και στό σώμα. Σε αναγνωρίζω σαν ένα δημιουργικό πρόσωπο που ξέρει πού πρέπει να κατευθύνει την προσοχή του.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.