Υγεία, Ευτυχία, Ανθρώπινη "Ενίσχυση"

[kaleidoscope]

Σε ένα άρθρο που διάβασα πρόσφατα αναφέρεται η περίπτωση μιας ασθενούς με ψυχαναγκαστική-καταναγκαστική διαταραχή, η οποία υπεβλήθη σε εν τω βάθει εγκεφαλική διέγερση για να ανακουφιστεί από τα συμπτώματα της ασθένειας της. Μετά την εγχείρηση τα συμπτώματα δεν υποχώρησαν αλλά η ασθενής αισθάνονταν πολύ ευτυχισμένη, γι' αυτό παρακάλεσε τον ιατρό της να συνεχίσει την διέγερση. Αυτός όμως αποφάσισε πως το σωστό στην προκειμένη περίπτωση είναι να διακοπεί η θεραπεία.

Εσείς τι θα κάνατε στη θέση του ιατρού;
Θα συνεχίζατε την θεραπεία, παρόλο που δεν παρατηρήθηκε βελτίωση της κλινικής εικόνας ή θα την διακόπτατε, παρόλο που η ασθενής ένιωθε χαρούμενη ως αποτέλεσμα της θεραπείας αυτής;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Great Chaos]

Τι θα πει ένιωθε ευτυχισμένος ο ασθενής; Ποσώς ενδιαφέρει κάτι τέτοιο την επιστήμη κυρίες και κύριοι. Έτσι κι αλλιώς δεν μπορούμε να τον θεραπεύσουμε εντάξει; Εάν όμως νιώθει ευτυχισμένος παρά την ιδεοληπτική διαταραχή, δεν θα χρειάζεται φάρμακα. Κι αν δεν χρειάζεται αυτός φάρμακα, οι φαρμακοβιομηχανίες τι θα κάνουν; Ε, θα δημιουργήσουν καμμία "πανδημία" και πάλι και θα την πληρώσει σύσσωμο το κοινωνικό σύνολο. Άσε που ο ιδεοληπτικός μπορεί να καταλαμβανόταν από ιδέες μεγαλειώδεις κι ευτυχείς, έτσι ώστε τελικά να μην χρειάζεται καν εμένα, το γιατρό. Εμείς κλέφτες θα γίνουμε δηλαδής; Πάλι από εσάς θα τα πάρω, ζητώντας μεγαλύτερο φακελάκι.

Έτσι λοιπόν, ως επιστήμων και ιατρός με αίσθημα ευθύνης και κοινωνική ευαισθησία, πάντα για το καλό του και για το καλό όλων ημών και υμών των υπολοίπων, θα του έκοβα φυσικά τη θεραπεία.

Δρ Μέγκελε
Ιατρός ερευνητής

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Malouta]

Αχ,πολύ ωραίο θέμα,μπράβο!!
Μου αρέσουν τα ηθικά διλήμματα του είδους αυτού.Διάβασα το link για τη DBS και καλώς ή κακώς,κράτησα αυτά τα σημεία που νομίζω ότι αφορούν την ασθενή μας:
DBS is also routinely used to treat chronic pain and has been used to treat various affective disorders, including major depression. While DBS has proven helpful for some patients, there is potential for serious complications and side effects.

While DBS is helpful for some patients, there is also the potential for neuropsychiatric side effects. Reports in the literature describe the possibility of apathy, hallucinations, compulsive gambling, hypersexuality, cognitive dysfunction, and depression. However, these may be temporary and related to correct placement and calibration of the stimulator and so are potentially reversible.

Μετά από αυτό,θέλω να πω ότι μου φαίνεται παράδοξο το ότι ενώ δεν υποχώρησαν τα κλινικά συμπτώματα, η ασθενής ένιωσε ευτυχισμένη.Θέλω να πω ,ότι άτομα με ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή δεν μπορούν,να νιώσουν ευτυχισμένα,με όλον τον καταιγισμό σκέψεων και ιδεοληψίας που βιώνουν.Δηλαδή η πρώτη μου ένσταση είναι αυτή.Πώς γίνεται να έχω κλινικά συμπτώματα που πια δεν καταρρακώνουν την ασθενή μου? Η βίωση ευχάριστων συναισθημάτων από τις ιδεοληψίες της δεν είναι ήδη μία πρόοδος που υποδηλώνει μία έστω έμμεση θεραπεία???Αν της δίνει τη δυνατότητα να έχει πλέον φυσιολογική ζωή εγώ θα έλεγα ότι είναι.



Πέρα από αυτό όμως και αν δεχτώ ότι όντως είναι άρρωστη ,θα έπρεπε πρώτα να ελέγξω τι ακριβώς προκάλεσε την ευτυχία της.Προφανώς κάποιες αλλαγές στον εγκεφαλικό φλοιό (ΠΧ.στην αμυγδαλή??δεν ξέρω) και να καταλάβω τα πώς και τα γιατί. Έπειτα, θα έλεγα ότι η ευτυχία που αισθάνεται είναι κάτι θετικό,που ίσως θα τη βοηθήσει να ξεπεράσει τη διαταραχή της έως το βαθμό που μία μη επεμβατική μέθοδος (αναφέρομαι στη θετική στάση ζωής) το επιτρέπει.Επίσης, σίγουρα αυτό σημαίνει ότι απαλύνεται από τον πόνο και την ντροπή που αισθάνεται για την διαταραχή της.Εάν τα συμπτώματά της δεν της προκαλούν πια τύψεις,αλλά ευχαρίστηση,τότε είμαστε σε καλό δρόμο.Άλλωστε δουλειά μας είναι η ανακούφιση,σωστά??Κάπου είχα διαβάσει ότι σε κάθε μοντέλο ΙΨΔ έχουμε το μοντέλο
Άγχος --> ενέργεια (Ψυχαναγκαστική πράξη) --> Μείωση άγχους --> τύψεις...
Τώρα με την ευτυχία λογικά απουσιάζει το άγχος και οι τύψεις??Άρα τι μένει??
Ελπίζω να μη λέω κοτσάνες....
Εν πάσει περιπτώσει, έστω ότι είναι τέρμα άρρωστη ακόμη, και άρα η επέμβασή μου, κλινικά άχρηστη και ανούσια.Και όμως εγώ θα συνέχιζα την εγκεφαλική διέγερση γιατί θα είχα δώσει στον ασθενή μου μία καλύτερη ποιότητα ζωής.Επιπλέον επιχείρημά μου θα ήταν η έλλειψη σοβαρού κινδύνου για την ασθενή,όπως βλέπω στις παρενέργειες,οι οποίες και προσωρινές φαίνονται να είναι και ανατρέψιμες.Με πολύ κοντινή παρακολούθηση και προσεκτική παρατήρηση θα προσπαθούσα να παρατείνω την ευτυχία της.

Με μια πρώτη ματιά νομίζω ότι έτσι θα αντιδρούσα.Προσφέρω μία ακίνδυνη ικανοποίηση στην ασθενή μου που θα τη βοηθήσει να ζήσει πιο φυσιολογικά.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[roumana]

Αυτός όμως αποφάσισε πως το σωστό στην προκειμένη περίπτωση είναι να διακοπεί η θεραπεία.

[FONT=&quot]Ξέρουμε πόσο στοιχίζει η θεραπεία?[/FONT]

Εσείς τι θα κάνατε στη θέση του ιατρού;
Θα συνεχίζατε την θεραπεία, παρόλο που δεν παρατηρήθηκε βελτίωση της κλινικής εικόνας ή θα την διακόπτατε, παρόλο που η ασθενής ένιωθε χαρούμενη ως αποτέλεσμα της θεραπείας αυτής;

… και ο πωλητής των ναρκωτικών την ίδια δουλειά κάνει. Τεχνητή ευτυχία πουλάει ο άνθρωπος.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[kaleidoscope]

[FONT=&quot]Ξέρουμε πόσο στοιχίζει η θεραπεία?[/FONT]

Έχω βρει διάφορες τιμές στο ίντερνετ. Κάπου είχα διαβάσει για τουλάχιστον 10.000 δολάρια, τώρα βρήκα αυτά τα δύο:

Deep brain stimulation costs about $30,000 plus physician and MRI fees. This surgery, when recommended by a doctor, is typically covered by insurance, but patients should check with their insurance carrier to verify coverage and co-pays.

Πηγή midmichigan.org

This expensive treatment—it costs up to $150,000 or more--is now being offered by more than 300 medical centers across the U.S.

Πηγή newsblogs.chicagotribune.com

Οπότε σίγουρα αποτελεί μια ακριβή θεραπεία. Βέβαια αυτό μάλλον αναφέρεται στο κόστος της εγχείρησης για να εμφυτευτούν τα ηλεκτρόδια και τα άλλα μαραφέτια. Δεν ξέρω ποιο είναι το κόστος της συντήρησης. Σίγουρα θα χρειάζεται να πηγαίνει συχνά στον γιατρό για calibration (τουλάχιστον αυτό γίνεται με τους ασθενείς στους οποίους παρατηρείται βελτίωση στην ασθένεια, για να υποχωρήσουν όσο το δυνατόν περισσότερο τα συμπτώματα και να ρυθμιστή καλύτερα η κατάσταση). Δεν ξέρω αν στην προκειμένη περίπτωση χρειάζεται κάτι τέτοιο. Πάντως το κόστος αλλαγής της μπαταρίας είναι γύρω στα 7.000 ευρώ.

… και ο πωλητής των ναρκωτικών την ίδια δουλειά κάνει. Τεχνητή ευτυχία πουλάει ο άνθρωπος.

Δηλαδή θεωρείς πως ο γιατρός είναι σωστό να συμπεριφέρεται σαν έμπορος ναρκωτικών;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[roumana]

Δηλαδή θεωρείς πως ο γιατρός είναι σωστό να συμπεριφέρεται σαν έμπορος ναρκωτικών;

Αποκλείεται να με ρωτάς στα σοβαρά αυτό το πράγμα.

Αν ο γιατρός συνέχιζε την θεραπεία θα συμπεριφερόταν σαν έμπορος ναρκωτικών.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Malouta]

Ρε παιδιά εσείς δε βλέπετε ότι κάτι έκανε λάθος όμως ο γιατρός γιατί η ασθενής πλέον είναι μπερδεμένη??Δε γίνεται πχ να χτυπάει είκοσι φορές την πόρτα και να νιώθει ευτυχισμένη..Ας απαντήσει κάποιος και στον πρωτοετή να καταλάβουμε τι παίζει..

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Ciela]

δεν ξερω ακριβώς τη σοβαρότητα του ψυχολογικού προβλήματος (λογικά θα τη δυσκολευει πολυ για να υποβληθει σε τετοιο χειρουργειο), παρ όλα αυτά δε νομίζω πως το να "εθιστει" κατα καποιο τρόπο σε μια τέτοια "θεραπεία" θα τη βοηθήσει, καθώς δε θα της λύσει ουσιαστικά κανένα πρόβλημα. επίσης άλλο τα ναρκωτικα και άλλο το να σου τρυπανε καθε λίγο το κρανιο χωρίς σαφές, μόνιμο αποτέλεσμα...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[kaleidoscope]

Μετά από αυτό,θέλω να πω ότι μου φαίνεται παράδοξο το ότι ενώ δεν υποχώρησαν τα κλινικά συμπτώματα, η ασθενής ένιωσε ευτυχισμένη.Θέλω να πω ,ότι άτομα με ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή δεν μπορούν,να νιώσουν ευτυχισμένα,με όλον τον καταιγισμό σκέψεων και ιδεοληψίας που βιώνουν.Δηλαδή η πρώτη μου ένσταση είναι αυτή.Πώς γίνεται να έχω κλινικά συμπτώματα που πια δεν καταρρακώνουν την ασθενή μου? Η βίωση ευχάριστων συναισθημάτων από τις ιδεοληψίες της δεν είναι ήδη μία πρόοδος που υποδηλώνει μία έστω έμμεση θεραπεία???Αν της δίνει τη δυνατότητα να έχει πλέον φυσιολογική ζωή εγώ θα έλεγα ότι είναι.

Τι να πω, άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου. Ο γιατός, ο Dr. Denys, έχει πει μάλιστα ότι μερικές φορές συμβαίνει το αντίθετο: βελτιώνονται τα συμπτώματα αλλά ο ασθενής δεν αισθάνεται καλύτερα.

Intriguingly, these effects occurred within minutes or hours of achieving correct neurostimulation. Yet patients lacked insight into their response, and typically said they were no better after neuromodulation, despite objective evidence to the contrary. "The pattern of symptom improvement gives us a new perspective on the pathophysiology of OCD," he said. "It supports the notion that curing the brain entails healing the mind."

Πηγή

Πέρα από αυτό όμως και αν δεχτώ ότι όντως είναι άρρωστη ,θα έπρεπε πρώτα να ελέγξω τι ακριβώς προκάλεσε την ευτυχία της.Προφανώς κάποιες αλλαγές στον εγκεφαλικό φλοιό (ΠΧ.στην αμυγδαλή??δεν ξέρω) και να καταλάβω τα πώς και τα γιατί.

Anatomy 101: η αμυγδαλή δεν βρίσκεται στον φλοιό, είναι υποφλοιώδες κέντρο.

Έπειτα, θα έλεγα ότι η ευτυχία που αισθάνεται είναι κάτι θετικό,που ίσως θα τη βοηθήσει να ξεπεράσει τη διαταραχή της έως το βαθμό που μία μη επεμβατική μέθοδος (αναφέρομαι στη θετική στάση ζωής) το επιτρέπει.

Spoiler

Επίσης, σίγουρα αυτό σημαίνει ότι απαλύνεται από τον πόνο και την ντροπή που αισθάνεται για την διαταραχή της.Εάν τα συμπτώματά της δεν της προκαλούν πια τύψεις,αλλά ευχαρίστηση,τότε είμαστε σε καλό δρόμο.Άλλωστε δουλειά μας είναι η ανακούφιση,σωστά??Κάπου είχα διαβάσει ότι σε κάθε μοντέλο ΙΨΔ έχουμε το μοντέλο
Άγχος --> ενέργεια (Ψυχαναγκαστική πράξη) --> Μείωση άγχους --> τύψεις...
Τώρα με την ευτυχία λογικά απουσιάζει το άγχος και οι τύψεις??Άρα τι μένει??

Ελπίζω να μη λέω κοτσάνες....

Κοτσάνες λες Πλάκα κάνω. Απλά η συγκεκριμένη διαταραχή δεν έχει κατανοηθεί ακόμη αρκετά οπότε είναι δύσκολο να εξηγήσουμε τι ακριβώς συμβαίνει. Ειδικά όταν επεμβαίνουμε και "πειράζουμε" τον εγκέφαλο.

Εν πάσει περιπτώσει, έστω ότι είναι τέρμα άρρωστη ακόμη, και άρα η επέμβασή μου, κλινικά άχρηστη και ανούσια.Και όμως εγώ θα συνέχιζα την εγκεφαλική διέγερση γιατί θα είχα δώσει στον ασθενή μου μία καλύτερη ποιότητα ζωής.

Είναι όντως καλύτερη η ποιότητα ζωής;

Με πολύ κοντινή παρακολούθηση και προσεκτική παρατήρηση θα προσπαθούσα να παρατείνω την ευτυχία της.

Αυτή είναι η δουλειά του γιατρού; (κάνω τον δικηγόρο του διαβόλου )

άλλο το να σου τρυπανε καθε λίγο το κρανιο χωρίς σαφές, μόνιμο αποτέλεσμα...

Δεν χρειάζεται να της ξανατρυπήσουν το κρανίο, αυτό γίνεται μια φορά και μετά απλά ρυθμίζει ο γιατρός τις παραμέτρους.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Malouta]

Δε ξέρω...Όπως είπες δεν έχουμε πλήρη κατανόηση ...Απλά είναι σαφές ότι ο γιατρός εδώ κάτι πείραξε πολύ άσχημα...Πώς μπορούμε να βρούμε τι? Εγκεφαλογράφημα και τέτοιες περίεργες εξετάσεις? Και αυτό που πειράξαμε κατά πόσο είναι μη αναστρέψιμο?
Όσο για την ποιότητα ζωής,σίγουρα ένας ασθενής που χτυπάει πχ είκοσι φορές την ώρα ξύλο ή κάτι τέτοιο,μόνο λειτουργικός δεν μπορεί να είναι.Αλλά...εφόσον απευθύνθηκε ο γιατρός στην DBS που είναι αρκετά σοβαρή επέμβαση σημαίνει ότι τίποτα άλλο δε δούλεψε.Άρα η ασθενής ήταν καταδικασμένη στους ψυχαναγκασμούς της που την οδηγούσαν σε τύψεις κτλ κτλ.Τώρα όμως είναι ένα "βήμα μπροστά" γιατί παρά το ότι συνεχίζει να είναι δυσλειτουργική τουλάχιστον δεν είναι και δυστυχισμένη.
Και σίγουρα δεν είναι ο γιατρός ο Άγιος Βασίλης να τους κάνει όλους χαρούμενους,αλλά νομίζω ότι εφόσον σε τέτοιες ασθένειες σπάνια μπορούμε να προσφέρουμε και να αναιρέσουμε τη δυσλειτουργικότητα του ασθενούς, αυτό που μπορούμε να δώσουμε ας είναι η ανακούφιση και εδώ η ευτυχία(που της τη δώσαμε επεμβατικά αλλά πώωωως?).

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Ciela]

Δεν χρειάζεται να της ξανατρυπήσουν το κρανίο, αυτό γίνεται μια φορά και μετά απλά ρυθμίζει ο γιατρός τις παραμέτρους.

δηλαδη τι μετα της βαζουν "καπακι"?
γενικά αυτή η διαδικασία είναι επωδύνη, τύπου "εγχειρηση" (εννοω επωδυνη κ ψυχολογικα, χρονοβορα κλπ..) ή πηγαινεις, καθεσαι καποια λεπτα ανωδυνα κ τελος?

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[kaleidoscope]

δηλαδη τι μετα της βαζουν "καπακι"?
γενικά αυτή η διαδικασία είναι επωδύνη, τύπου "εγχειρηση" (εννοω επωδυνη κ ψυχολογικα, χρονοβορα κλπ..) ή πηγαινεις, καθεσαι καποια λεπτα ανωδυνα κ τελος?

Με εγχείρηση γίνεται.
[το βίντεο αφορά ασθενή με Πάρκινσον αλλά η εγχείρηση είναι παρόμοια]

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[tiffanykal]

Με προβλημάτισε αρκετά το ζήτημα. Θεωρώ ότι δεν υπάρχει σωστή απάντηση, αλλά αυτή εξαρτάται από τις εμπειρίες και τον τρόπο με τον οποίο ο καθένας γιατρός αντιλαμβάνεται το ρόλο του και όσα αυτός περικλείει.
Καμία από τις δύο επιλογές , ούτε η συνέχιση αλλά ούτε και η διακοπή της θεραπείας, δε μου φαίνεται απολύτως θεμιτή. Το πρόβλημα είναι ότι αδυνατώ να διατυπώσω μια πιθανή, ωφέλιμη τρίτη επιλογή. Επομένως, πρέπει να συμβιβαστώ και να διαλέξω. Οπότε, αυτό είναι ένα πραγματικό δίλημμα: Συγκρούονται μέσα μου από τη μια η υποχρέωση να σεβαστώ την αυτονομία της ασθενούς και το δικαίωμα αυτοκαθορισμού, καθώς επιθυμεί να συνεχίσει τη θεραπεία που την κάνει να νιώθει ευτυχισμένη , και από την άλλη η υποχρέωση, και σύφωνα με τον ιπποκρατικό όρκο, να προωθήσω την ευημερία της. Αλλά τι ακριβώς περιλαμβάνει η ευημερία; Σίγουρα και αντικειμενικά όχι την ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή. Αλλά πιστεύω βαθιά μέσα μου πως δεν περιλαμβάνει ούτε την ευτυχία που της ''χορηγεί'' κατά λάθος η θεραπεία της εν τω βάθει εγκεφαλικής διέγερσης. Κι αυτό γιατί η ευτυχία δεν είναι κάτι που βρίσκει εύκολα κανείς, αλλά αποτελεί ανθρώπινη κατάκτηση, και δεν μπορεί να αποτελεί μόνιμη, παρατεταμένη κατάσταση και μάλιστα ''τεχνητή'', διότι τότε χάνεται η ουσία της.
Θα διέκοπτα, λοιπόν, τη θεραπεία. Η διατύπωση των στόχων της θεραπείας θα (έπρεπε να ) ήταν εξ' αρχής σαφής. Εφόσον τα συμπτώματα δεν υποχώρησαν και οι στόχοι δεν επιτεύχθηκαν, η εφαμογή της θεραπείας δεν έχει κανένα απολύτως νόημα . Επιπλέον, θα διέκοπτα τη θεραπεία αναλογιζόμενη τις πιθανότητες εμφάνισης άλλων παρενεργειών και έχοντας ως βασικό μέλημα την αποφυγή της όποιας βλάβης. Άλλωστε έχει ήδη συμβεί ένα λάθος. Θα μπορούσε να συμβεί άλλο ένα το οποίο να μην έχει εξίσου ''ευχάριστες παρενέργειες'' . Τέλος, η εναλλακτική επιλογή ενίσχυσης της ψυχολογίας της ασθενούς με φαρμακοθεραπεία (μόνο αν αυτό ήταν επιτακτική ανάγκη και η ασθενής εμφάνιζε συμπτώματα κατάθλιψης) θα αποτελούσε για μένα άλλο ένα κίνητρο για διακοπή της θεραπείας.
Σε κάθε περίπτωση, θα προσπαθούσα να επιτύχω τη συγκατάθεση της ασθενούς μετά από πληροφόρηση.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Malouta]

Πολύ ωραία τα είπε η συνάδελφος!
Πάντως,τελικά είναι επικίνδυνο να "παίζουμε" με τον εγκέφαλο...Είναι τρομακτικό το ότι ακόμη και ένας ειδήμων (νευροχειρουργός) μπορεί να δώσει τεχνητή ευτυχία σε κάποιον με ένα λάθος του..

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.