Υπάρχει ανιδιοτελής Αγάπη;

[Great Chaos]

Πως θα μπορουσε κανεις να συγκρινει την ανευ ορων, ανιδιοτελη αγαπη μεταξυ γονεων και παιδιων με την αγαπη μεταξυ ενος ζευγαριου που καθε αλλο παρα ανιδιοτελης ειναι....?!

Η αγάπη μεταξύ ενός ζευγαριού (και ποιου άλλου; ) δεν είναι λέει ανιδιοτελής;

Και τρεις θετικές ψήφοι; Μάλιστα

Άρα ρωτάω σε τέσσερις: Αγάπη που είναι ιδιοτελής, μπορεί να θεωρηθεί πως είναι αγάπη;

Εάν η απάντηση έχει το αναμενόμενο ενδιαφέρον, θα γίνει split...


Σημείωση editor: Το θέμα προήλθε από split του θέματος "Δίνω πολλά, παίρνω λίγα"

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Lorien]

Και δε συμφωνω στη συγκριση μεταξυ της ερωτικης αγαπης και καποιου αλλου ειδους, γιατι η καθε μια τιθεται σε διαφορετικη βαση...

Εγω την θετικη την εβαλα γιαυτο παντως....
Ισως ιδανικά μονο υπο προυποθεσεις, η αληθινη αγαπη η ερωτικη θα μπορουσε να ναι τετοια, αλλά ποοοολλυυυ σπανιο ή και αδυνατο. Παντως αυτο δε σημαινει οτι μπορουμε να κανουμε την συγκεκριμενη συγκριση.

Αλλά ξεφευγουμε απο το τοπικ.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Great Chaos]

Άρα σωστότερο θα ήταν να συζητάτε περί "ερωτικών σχέσεων" και όχι περί "αγάπης". Με τον τρόπο που όλοι θεωρείτε ως δεδομένο πως η ανιδιοτελής αγάπη σπάνια βρίσκεται σ' αυτόν τον κόσμο, το να μιλάμε για "αγάπη" μέσα στο θέμα τούτο, αποτελεί μάλλον ευφημισμό. Όσο για το "ερωτικές", καμμία ετυμολογική () ή εννοιολογική σχέση με τον Έρωτα...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Neraida]

Μια μανα θα αγαπαει το παιδι της ακομα και εαν αυτο δεν ανταποδιδει την αγαπη αυτη..
Η συντροφος μου, σου, του θα κανει το ιδιο?..Δε νομιζω..

Πφφφ....δεν εχω χρονο να γραψω κατι παραπανω..εχω ηδη αργησει...καλησπερες σας!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Neraida]

Μου κάνει πάντως ιδιαίτερη εντύπωση πώς είμαστε όλοι έτοιμοι να δεχτούμε αβίαστα τη γονεϊκή αγάπη ως ανιδιοτελή, ενώ την "ερωτική αγάπη" την ταυτίζουμε εξ' ορισμού με τα πάθη, την ανθρώπινη φύση μας και τις ιδιοτελείς (άρα συμφεροντολογικές) ανάγκες μας.
Εξαγορά είναι η σχέση;

Τι ακριβως σου κανει εντυπωση..? Το οτι το αιμα νερο δε γινεται? Το οτι ακομα και ο ανθρωπος με τον οποιο εχουμε ενα παιδι παραμενει ενας ξενος ανθρωπος..?
Απορω γιατι εθελοτυφλουμε...Ναι, ειμαστε ανθρωποι, με παθη....Ας το παραδεχτουμε επιτελους...Δεν ειναι ολα τελεια και ουτε θα μπορουσαν να ειναι βασει της φυσης του ανθρωπου...
Και βαρεθηκα να μιλαμε θεωρητικα και οι πραξεις μας να μας διαψευδουν....
Θελετε να πιστευετε οτι αναμεσα σε ενα ζευγαρι υπαρχει ανιοδιοτελης αγαπη....αγαπη ανευ ορων, χωρις προσδοκιες...? Μεγια σας και χαρα σας....
Εγω κατι τετοιο δεν το ενστερνιζομαι...Καντε μου μηνυση ..(εχω κρυο χιουμορ, το ξερω)

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Great Chaos]

Τι ακριβως σου κανει εντυπωση..? Το οτι το αιμα νερο δε γινεται? Το οτι ακομα και ο ανθρωπος με τον οποιο εχουμε ενα παιδι παραμενει ενας ξενος ανθρωπος..?
Απορω γιατι εθελοτυφλουμε...Ναι, ειμαστε ανθρωποι, με παθη....Ας το παραδεχτουμε επιτελους...Δεν ειναι ολα τελεια και ουτε θα μπορουσαν να ειναι βασει της φυσης του ανθρωπου...
Και βαρεθηκα να μιλαμε θεωρητικα και οι πραξεις μας να μας διαψευδουν....
Θελετε να πιστευετε οτι αναμεσα σε ενα ζευγαρι υπαρχει ανιοδιοτελης αγαπη....αγαπη ανευ ορων, χωρις προσδοκιες...? Μεγια σας και χαρα σας....
Εγω κατι τετοιο δεν το ενστερνιζομαι...Καντε μου μηνυση ..(εχω κρυο χιουμορ, το ξερω)

Εμένα πάντως αυτό το αυτονόητο που λες με μπερδεύει αρκετά. Αφενός, αυτά που λες δεν είναι καθόλου άδικα. Από την άλλη, είναι σαν να λέμε ότι η αγάπη μέσα σ' ένα ζευγάρι δεν είναι κάτι το πραγματικό, δεν πρόκειται γι' αληθινή αγάπη. Αυτό μου δημιουργεί μια θλίψη, ίσως ανεξήγητη. Πάντα η σκληρή πραγματικότητα...

Πάντως η πρόκληση του διαλόγου, αποτελεί ένα από τα ζητούμενα μέσα σ' ένα φόρουμ, αρκεί η πρόκληση να μην είναι πολύ...προκλητική.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Ηρώ]

Πως θα μπορουσε κανεις να συγκρινει την ανευ ορων, ανιδιοτελη αγαπη μεταξυ γονεων και παιδιων με την αγαπη μεταξυ ενος ζευγαριου που καθε αλλο παρα ανιδιοτελης ειναι....?!

Νeraida η αγάπη εξ΄ορισμού είναι ανιδιοτελής, είτε πρόκειται για ερωτικές είτε για γονικές σχέσεις.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[roumana]

Νιώθεις ανιδιοτελή αγάπη για τα παιδιά σου και τους συγχωρείς οτιδήποτε. Ποιος μπορεί να νιώσει ανιδιοτελή αγάπη για τον σύντροφο του και να συγχωρά οτιδήποτε?

Δηλαδή, σας παρακαλώ, θα χάσω το μυαλό μου.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[negative]

Τι ακριβως σου κανει εντυπωση..? Το οτι το αιμα νερο δε γινεται? Το οτι ακομα και ο ανθρωπος με τον οποιο εχουμε ενα παιδι παραμενει ενας ξενος ανθρωπος..?
Απορω γιατι εθελοτυφλουμε...Ναι, ειμαστε ανθρωποι, με παθη....Ας το παραδεχτουμε επιτελους...Δεν ειναι ολα τελεια και ουτε θα μπορουσαν να ειναι βασει της φυσης του ανθρωπου...
Και βαρεθηκα να μιλαμε θεωρητικα και οι πραξεις μας να μας διαψευδουν....
Θελετε να πιστευετε οτι αναμεσα σε ενα ζευγαρι υπαρχει ανιοδιοτελης αγαπη....αγαπη ανευ ορων, χωρις προσδοκιες...?

Αναφέρεσαι σε πολλά θέματα Νεράιδα μέσα σε λίγες γραμμές....
Μπορεί λοιπόν το αίμα νερό να μην γίνετε ...και έτσι είναι ...αλλά πόσες μητέρες Ελληνίδες είναι απόλυτα χειριστικές προς τα παιδιά τους?
Πόσοι γονείς προσδοκούν αποθέτουν και βαραίνουν με τα όνειρα και ανασφάλειες τους τα παιδιά τους?Αυτό τελικά είναι ανιδιοτέλεια?
Δεν αναφέρομαι σε ακραίες περιπτώσεις αλλά σε περιπτώσεις που συναντάς συνέχεια.....
Πόσες φορές , γονείς έχουν κακοποιήσει το παιδί τους γιατί απλά είναι διαφορετικό? και δεν αναφέρομαι σε σωματική βια αλλά σε ψυχολογική.
Μήπως θες να σου πω οι γονείς ενός δυσλεκτικού παιδιού στην ίδια ηλικία με την δική μου τώρα πια πως το αντιμετώπιζαν από άγνοια και δική τους αγωνία για το μέλλον του?
Γιατί αυτό το παιδί δεν ήταν ποτέ ότι φαντάστηκαν και ονειρεύτηκαν.Και η άγνοια μπορεί να φέρει και κακοποίηση.
Όμως μέσα σε μια οικογένεια το παιδί μπορεί να μάθει από τον γονιό του , όπως και αυτός με την σειρά του να αγαπά.Και η αγάπη είναι μια τελικά είτε είναι φιλική είτε είναι ερωτική.
Υπάρχει μια μεγάλη διαφορά με τις φιλικές και ερωτικές σχέσεις ζωής από αυτήν που μπορεί να έχεις με την μητέρα σου.
Τον φίλο ή σύντροφο εραστή σου το διαλέγεις εσύ και έχεις την απόλυτη ευθύνη ΚΑΙ εάν τελικά μέσα στην οικογένεια σου έχεις μάθει να αγαπάς με ανιδιοτέλεια έτσι θα κάνεις και σε αυτές τις σχέσεις.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Ηρώ]

Αναφέρεσαι προφανώς στη "ερωτική αγάπη" (έρωτας), ενώ εγώ στην ερωτική αγάπη που περικλείει φιλία, που κατακτιέται μετά από χρόνο και που γνωρίζεις ότι είναι αληθινή όταν θυσιάζεσαι για εκείνη.
Όταν χαίρεσαι πραγματικά με τη χαρά του άλλου και όχι όταν απλά πονάς με τον πόνο του.
Τη μόνη ιδιοτέλεια που βρίσκω σε αυτή την περίπτωση είναι η χαρά της προσφοράς, δηλαδή όταν η αγάπη έχει τη μορφή δώρου, η ευχαρίστηση την οποία νιώθει κάποιος όταν δίνει στον παραλήπτη της αγάπης του, τι κι αν αυτό αφορά τον γονέα προς το παιδί, τι τον εραστή προς τον ερώμενο, τι τον φίλο προς φίλο.

Οτιδήποτε άλλο roumana μου προσωπικά δεν το ονομάζω αγάπη.
Το ονομάζω φόβο, εγωισμό, συμβιβασμό, ζήλεια, εξοικείωση, έρωτα.

Η αγάπη είναι μία.
Και ναι από τους ανθρώπους που αγαπώ και αγαπώ αληθινά, θα μπορούσα να συγχωρήσω το οτιδήποτε, οποιουδήποτε είδους σχέση κι αν έχω δημιουργήσει μαζί τους.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[roumana]

Η αγάπη είναι μία.
Και ναι από τους ανθρώπους που αγαπώ και αγαπώ αληθινά, θα μπορούσα να συγχωρήσω το οτιδήποτε, οποιουδήποτε είδους σχέση κι αν έχω δημιουργήσει μαζί τους.

Να μιλήσουμε συγκεκριμένα? Παράδειγμα: Όταν ένας άντρας σπάει την γυναίκα του στο ξύλο.
Αν η αγαπη της θα ηταν ανιδιοτελής, θα τον συχωρούσε και θα συνέχιζε να τον αγαπήσει με την ίδια δύναμη. Δεν συμβαίνει έτσι όμως… φυσιολογικό μας φαίνεται να τον βγάλει από την ζωή της και να αναζητά για τον εαυτό της κάτι καλύτερο.
…αγαπάμε εγωιστικά. Όσο ο άλλος δεν μας βλάπτει.
Αν εσένα οι φίλοι σου σε βλάπτουν, συνεχίζεις να τους αγαπάς?

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Ηρώ]

Να μιλήσουμε συγκεκριμένα? Παράδειγμα: Όταν ένας άντρας σπάει την γυναίκα του στο ξύλο.
Αν η αγαπη της θα ηταν ανιδιοτελής, θα τον συχωρούσε και θα συνέχιζε να τον αγαπήσει με την ίδια δύναμη. Δεν συμβαίνει έτσι όμως… φυσιολογικό μας φαίνεται να τον βγάλει από την ζωή της και να αναζητά για τον εαυτό της κάτι καλύτερο.
…αγαπάμε εγωιστικά. Όσο ο άλλος δεν μας βλάπτει.
Αν εσένα οι φίλοι σου σε βλάπτουν, συνεχίζεις να τους αγαπάς?

Roumana αυτοί οι άνθρωποι δε θα με είχαν κάνει ποτέ να τους αγαπήσω αληθινά.
Πιστεύεις ότι αυτή τη γυναίκα την κρατάει κοντά σε αυτόν τον άνθρωπο η αγάπη η πραγματική ή όπως ανέφερα η εξοικείωση/συνήθεια και ο φόβος;
Οι ανθρώπινες σχέσεις δοκιμάζονται και δοκιμάζονται καθημερινά μέχρι να φτάσεις στο σημείο να νιώσεις την αγάπη.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[negative]

Να μιλήσουμε συγκεκριμένα? Παράδειγμα: Όταν ένας άντρας σπάει την γυναίκα του στο ξύλο.
Αν η αγαπη της θα ηταν ανιδιοτελής, θα τον συχωρούσε και θα συνέχιζε να τον αγαπήσει με την ίδια δύναμη. Δεν συμβαίνει έτσι όμως… φυσιολογικό μας φαίνεται να τον βγάλει από την ζωή της και να αναζητά για τον εαυτό της κάτι καλύτερο.
…αγαπάμε εγωιστικά. Όσο ο άλλος δεν μας βλάπτει.
Αν εσένα οι φίλοι σου σε βλάπτουν, συνεχίζεις να τους αγαπάς?

Εάν ένας πατέρας βιάζει την κόρη του από τα πέντε της χρόνια μέχρι τα δεκαέξι της η κόρη πρέπει να τον αγαπά roumana ?
Καλό θα είναι να μην αναφέρουμε ακραίες περιπτώσεις ........δεν θα τελειώσουμε πότε....ή εάν θες νοσηρές σε τέτοιο βαθμό

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[roumana]

Θεωρείτε τον εαυτό σας ανιδιοτελή?
Θεωρείτε ότι προσφέρετε την ανιδιοτελή αγάπη?
Διότι δεν διαφώνησα ποτέ με τη θεωρία της ανιδιοτελής αγάπης (τι είναι τέλος πάντων), αλλά με την ύπαρξη της στην πραγματικότητα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[negative]

Θεωρείτε τον εαυτό σας ανιδιοτελή?
Θεωρείτε ότι προσφέρετε την ανιδιοτελή αγάπη?
Διότι δεν διαφώνησα ποτέ με τη θεωρία της ανιδιοτελής αγάπης (τι είναι τέλος πάντων), αλλά με την ύπαρξη της στην πραγματικότητα.

Εγώ προσωπικά όχι δεν είμαι τόσο ανιδιοτελής .....αλλά ούτε και η μητέρα μου....

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[prime]

θα το συνεχίσω χωρίς να αναφέρω ακραίες περιπτώσεις:

πόσες φορές οι γονείς αδικούν το ένα παιδί για να ευνοήσουν το άλλο?
υποτίθεται την ίδια αγάπη θα πρέπει να αισθάνονται και μάλιστα στον υπέρτατο βαθμό ανιδιοτέλειας και αγνότητας.


πώς αγαπάς ανιδιοτελώς το παιδί σου όταν το κάνεις μπαλάκι σε περίπτωση διαζυγιου?

πώς αγαπάς ανιδιοτελώς τα παιδιά σου όταν τα "εκβιάζεις'' να μπουν σε κατάσταση ανταγωνισμού στα περουσιακά απλά για να εξασφαλίσεις τη γηροκόμησή σου..κοινώς το θα τα αφήσω όλα σε όποιον με φροντίσει.

πώς αγαπάς ανιδιοτελώς το παιδί σου όταν απαιτείς από αυτό να είναι η νέα βελτιωμένη έκδοση του εαυτού σου?

Δεν μπορούμε να μιλάμε για την γονική αγάπη σαν ιδεατή κατάσταση αλλά όταν εκφράζεται όπως πρέπει είναι ότι καλύτερο έχουμε

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Ηρώ]

Θεωρείτε τον εαυτό σας ανιδιοτελή?
Θεωρείτε ότι προσφέρετε την ανιδιοτελή αγάπη?
Διότι δεν διαφώνησα ποτέ με τη θεωρία της ανιδιοτελής αγάπης (τι είναι τέλος πάντων), αλλά με την ύπαρξη της στην πραγματικότητα.

Γενικά όχι δεν τον θεωρώ σε καμία περίπτωση ανιδιοτελή. Κανείς δεν μπορεί να πει κάτι τέτοιο. Όλοι μας έχουμε πάθοι και αδυναμίες.

Προσωπικά εχω μάθει να πράττω συνειδητά μέσα από αυτά όμως που ορίζει η καρδιά μου, η οποία δεν έχει κριτική, είναι το μυαλό που κρίνει και ορίζει το θυμό και την απόρριψη.
Έχω κρατήσει την ψυχή μου αγνή, μακριά από συναισθηματικές εξαρτήσεις και ψευδαισθήσεις.
Εκφράζω ευγνωμοσύνη στους ανθρώπους που την αξίζουν και συμπόνοια στα λάθη τους.
Είμαι θετικό άτομο και αποδέχοντας ότι υπαρχει ανιδιοτελής αγάπη, προσπαθώ καθημερινά να την καλλιεργήσω, μόνο τότε θα μπορώ κάποια μέρα να πω πως την έχω νιώσει, μόνο τότε θα είμαι έτοιμη να τη δεχτώ και να την εκτιμήσω.
Και σίγουρα μόνο τότε θα βγω κερδισμένη και το πνεύμα μου θα είναι καθαρό.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[prime]

Αναφέρεσαι προφανώς στη "ερωτική αγάπη" (έρωτας), ενώ εγώ στην ερωτική αγάπη που περικλείει φιλία, που κατακτιέται μετά από χρόνο και που γνωρίζεις ότι είναι αληθινή όταν θυσιάζεσαι για εκείνη.
Όταν χαίρεσαι πραγματικά με τη χαρά του άλλου και όχι όταν απλά πονάς με τον πόνο του.
Τη μόνη ιδιοτέλεια που βρίσκω σε αυτή την περίπτωση είναι η χαρά της προσφοράς, δηλαδή όταν η αγάπη έχει τη μορφή δώρου, η ευχαρίστηση την οποία νιώθει κάποιος όταν δίνει στον παραλήπτη της αγάπης του, τι κι αν αυτό αφορά τον γονέα προς το παιδί, τι τον εραστή προς τον ερώμενο, τι τον φίλο προς φίλο.

Οτιδήποτε άλλο roumana μου προσωπικά δεν το ονομάζω αγάπη.
Το ονομάζω φόβο, εγωισμό, συμβιβασμό, ζήλεια, εξοικείωση, έρωτα.

Η αγάπη είναι μία.
Και ναι από τους ανθρώπους που αγαπώ και αγαπώ αληθινά, θα μπορούσα να συγχωρήσω το οτιδήποτε, οποιουδήποτε είδους σχέση κι αν έχω δημιουργήσει μαζί τους.

α. Γιατί με ενοχλεί πολύ η λέξη θυσία δίπλα στην αγάπη?
έτσι όπως το θέτεις είναι σαν να λες ότι η αγάπη είναι αληθινή όταν θυσιάζεσαι και αυτή είναι η επιβεβαίωση της αλήθειας της, η θυσία.
Σε ποιες θυσίες αναφέρεσαι?

Η ανιδιοτέλεια σε αυτήν την περίπτωση πού είναι ?
Γιατί προφανώς για να κατακτήσεις την αγάπη υπό τη μορφή που αναφέρεις τη διεκδικείς ΑΛΛΑ προφανώς τη διεκδικεί και το άλλο μέρος από σένα, οπότε πάλι υπάρχει το πάρε -δώσε.

Μπορεί βέβαια να κατάλαβα ό,τι ήθελα οπότε αγνόησε τα σχόλια


β. είναι πολύ όμορφο αυτό που λες και σου εύχομαι να μη σου συμβεί κάτι δυσάρεστο για να αναθεωρήσεις.

Προσωπικά, δεν το σκέφτομαι έτσι.
Οπως προείπα, είμαι κακιά και δεν συγχωρώ κανέναν, οποιαδήποτε σχέση και αν έχω δημιουργήσει μαζί του αν ξεπεράσει τα όρια της ανοχής μου και αντοχής σε κάποια πράγματα, με καταπατήσει ή αποπειραθεί να το κάνει, νιώθω ότι με εκμεταλλεύεται η προσπαθεί να το κάνει.
Φυσικά θα εξαντλήσω πρώτα όλα τα περιθώρια αλλά αν καταλήξω στο τέλος θα είναι τέλος.

Εδώ ίσως και να κολλάει η θυσία..
δίνεις, "θυσιάζεις" από τον εαυτό σου για τον άλλον αλλά δεν οφείλεις σε κανέναν τα πάντα.
Στην τελική αν ο άλλος δεν σε αγαπάει τόσο ώστε να σε προστατέψει από τον κακό του εαυτό, οφείλεις να προστατεύσεις εσύ τον εαυτό σου.


-στην τελ. παραγρ. ο β ενικός είναι γενικός και δεν αναφέρεται στην Ηρώ -

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Ηρώ]

Ελένη με τον όρο θυσία εννοώ να προσφέρεις τον εαυτό σου, χωρίς να χάνεις την αυτοεκτίμησή σου, αλλά το αντίθετο μέσα από αυτή την προσφορά να μεγαλώνει.

Ίσως όλα αυτά να φαντάζουν ουτοπικά, αλλά μέσα από αυτήν την προσπάθεια πιστέυω πως μπορώ να φτάσω κάποτε (αν φτάσω) στη συναισθηματική ωρίμανση.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[@nt¤wnis|~|¤e]

Όπως ; Και ισως δε καταλαβα τον παραλληρισμο, λογω του οτι ο ηλιος δεν ειναι ανθρωπος..

Μια συγγενής μου δίνει στα παιδιά της, δίνει στον άντρα της, δίνει στους γονείς της…μέχρι και στην πεθερά της δίνει…δίνει…δίνει….κι ελάχιστοι το εκτιμούν - το θεωρούν δεδομένο. Δεν κάνει καθόλου καλό στον εαυτό της...
Επιπλέον, στοιχηματίζω πως στις σπάνιες φορές που ξεχνάει να δώσει, γίνεται θέμα! Την χρεώνουν κι από πάνω! Ούτε και στους άλλους κάνει καλό. Η συμπεριφορά της τους γουρονοποιεί περισσότερο…

Παράδειγμα: Όταν ένας άντρας σπάει την γυναίκα του στο ξύλο.
Αν η αγαπη της θα ηταν ανιδιοτελής, θα τον συχωρούσε και θα συνέχιζε να τον αγαπήσει με την ίδια δύναμη. Δεν συμβαίνει έτσι όμως… [...]

Ιδιοτέλεια, ανιδιοτέλεια…οι λέξεις είναι παγίδες. Δεν ξέρω αν το έχεις καταλάβει, αλλά μόλις ταύτισες τον μαζοχισμό με τον αλτρουισμό! Μόνο οι μαζόχες αγαπάνε αυτούς απ’ τους οποίους τρώνε ξύλο. Μιλάω για την περίπτωση που αναφέρεις, στην οποία η γυνή, εκτός του ότι είναι μεγάλη μαζόχα, εξωθεί και το σύζυγό της στο σαδισμό!! Ε, θα σκεφτεί κι αυτός ο χριστιανός: αυτή για να την δέρνω και να μ’ αγαπάει, σημαίνει ότι γουστάρει το ξύλο!! Ε, μοιραία, με τον καιρό, θα αρχίσει να γουστάρει κι ο ίδιος που την δέρνει, οπότε θα έχουμε ένα αρμονικό ζευγάρι…

Θεωρείτε τον εαυτό σας ανιδιοτελή?
Θεωρείτε ότι προσφέρετε την ανιδιοτελή αγάπη?

Ας καθορίσουμε πρώτα πότε είναι κανείς ιδιοτελής και πότε ανιδιοτελής και μετά βλέπουμε…

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.