Baby Dance

[Κακή Επιρροή]

Πήρε το μάτι μου στα πεταχτά την νέα εκπομπή που χορεύουν τα τσιπιρίκια...
είδα κάτι παιδάκια με ύφος μεγάλου να χορεύουν με στομφώδη τρόπο... με κραυγαλέα ρούχα να προσπαθούν να πείσουν...
να χορεύουν latin χορούς του πάθους χωρίς να ξέρουν καν τι σημαίνει πάθος.. να χορεύουν ζεϊμπέκικο τον χορό του πόνου και της μοναξιάς και να αναρωτιέμαι... είναι δυνατόν?
Ποιοι γονείς στέλνουν τα βλαστάρια τους εκεί και κυρίως για ποιο λόγο? Τι έχει να κερδίσει ένα παιδάκι που θα του πουν με τον πιο ευγενικό τρόπο που μπορούν ότι το ταλέντο του δεν επαρκεί για να περάσει στον επόμενο γύρο?
Είναι στα πλαίσια ενός υγιούς και θεμιτού ανταγωνισμού ή είναι τα παιδιά σε ρόλους μεγάλων και τα ρίχνουν από μικρά στην αρένα ενός show με σκοπό να βγάλουν τα δικά τους απωθημένα?

Δε μπορώ να με φανταστώ να στέλνω το παιδί μου σε ένα τέτοιο διαγωνισμό... και δεν ξέρω αν θα ήμουν λάθος ή σωστή
Πείτε μου λοιπόν ποια είναι η γνώμη σας για το όλο θέμα και τι θα κάνατε εσεις?

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Subject to change]

Χωρίς να είμαι υπέρ (ούτε και κατά)...

Τι έχει να κερδίσει ένα παιδάκι που θα του πουν με τον πιο ευγενικό τρόπο που μπορούν ότι το ταλέντο του δεν επαρκεί για να περάσει στον επόμενο γύρο?

Το εν λόγω παιδάκι προφανώς τίποτα. Ένα άλλο παιδάκι όμως που θα διακριθεί, αν θέλει να ακολουθήσει αυτό τον επαγγελματικό δρόμο και μετέπειτα, φαντάζομαι ότι θα θεωρείται θετικό να παίρνει από τόσο μικρό διακρίσεις.
Άλλωστε το ίδιο το σχολείο είναι εκ φύσεως ανταγωνιστικότατο, ο ανταγωνισμός εκτός σχολείου μας πείραξε;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Κακή Επιρροή]

ναι αλλά το σχολείο είναι υποχρεωτικό και εκεί ο ανταγωνισμός (για μένα πάντα) είναι λάθος και το καλό θα ήταν να μην υπάρχει εκεί...
πόσο μάλλον να τον ενθαρύνουμε και μέσα από άλλες πράξεις στην καθημερινότητα των παιδιών

θυμάμαι πριν χρόνια που έπρεπε να δώσω εξετάσεις για τη σχολή του εθνικού μπαλέτου και το άγχος είχε φτάσει κατακόρυφα...
όταν τελικώς δεν πέρασα γιατί απ το άγχος μου όχι αυτά που ήξερα δε μπόρεσα να κάνω, αλλά ούτε να πιάσω το ρυθμό... η επόμενη κίνηση μου ήταν μέσα σε 3 μήνες να εγκαταλείψω τον χορό και προσπάθειες 7-8 χρόνων...

σκέφτομαι λοιπόν πως θα ήταν, αν αυτή η αποτυχία μου, προβαλόταν και στην τιβι και με έβλεπαν κι ολοι οι φίλοι μου...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[dooo]

χμ...λία δεν έχεις άδικο σε αυτό που λες..αλλά εγώ σκέφτομαι ότι από τη μία είναι μια μικρή ομάδα ανθρώπων (το σχολείο) και από την άλλη όλος ο κόσμος (τηλεόραση).
Η σκέψη μου για το μπέιμπι ντανς ήταν αυτό που είπε η Κουέ: ποια η ψυχολογία των παιδιών που απορρίφθηκαν?Το σχολείο δεν απορρίπτει κανέναν..
Μου αρέσει όμως να τα βλέπω να χορεύουν..τα θαυμάζω πραγματικά! και εγώ θα τη στείλω τη μικρή για χορό και μπαλέτο, αλλά δε θα τη πάω σε διαγωνισμούς χορού από τόσο μικρή...από τα 15 και μετά και αν το θέλει η ίδια

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Γίδι]

Το σχολείο δεν απορρίπτει κανέναν, όντως. ΚΑΙ αν εφαρμόζεται σωστά η διδασκαλία, δεν υπάρχει ανταγωνισμός αλλά κινητοποίηση, μέσα από την επίδειξη των καλών μαθητών.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Subject to change]

Και το σχολείο απορρίπτει. Δεν τους διώχνει, αλλά όσοι παίρνουν βαθμολογίες κοντά στο (ή και κάτω από) 10, δεν είναι ένα είδος απόρριψης;
Επίσης, ένας καλός γονιός κατ'εμε, πρέπει να διδάξει μεν στο παιδί του να κυνηγάει την επιτυχία και τη διάκριση, αλλά να το μάθει και να αντέχει και την αποτυχία χωρίς να το βάζει κάτω. Μέχρι στιγμής δεν έχω δει γονιούς που να έχουν πετύχει και τα δύο δυστυχώς.

Αλήθεια, τι ηλικίες συμμετέχουν σε αυτή την εκπομπή; Δεν την έχει δει ποτέ.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[roumana]

Όταν είδα το κοριτσάκι να κλαίει και τη μαμά να της απαντάει «δεν ήρθαμε να στενοχωριόμαστε αλλά να διασκεδάσουμε» … σκέφτηκα «άραγε, η απόρριψη/αποτυχία τι ζημιά κανει σε αυτή την ηλικία?» Ως προστατευτική μαμά δεν θα είχα κουράγιο να εκθέσω το παιδί μου σε τέτοια εμπειρία.


Νομίζω ότι δεν είναι κακό που θέλουν να καμαρώσουν τα παιδιά τους να χορεύουν. Όλα τα παιδάκια χορεύουν με την ψυχή τους και απλά ξεχωρίζουν μερικά που έχουν γεννηθεί με χάρισμα.
Κακό είναι που η αποτυχία κάποιων παιδιών θα έχει πολλούς μάρτυρες.(Εδώ μια φορά περπατούσα σε πεζοδρόμιο της παλιάς μου γειτονιάς, ως συνήθως κοιτούσα κάτω τις μύτες των ποδιών και αφηρημένη όπως ήμουν, κτύπησα σε μια κολόνα (ναι... ναι... γελάτε ελεύθερα) και από την ντροπή δεν ξαναπέρασα από εκεί. Που μιλάμε για ένα δυο γείτονες αν με είδαν…)

Επίσης, ένας καλός γονιός κατ'εμε, πρέπει να διδάξει μεν στο παιδί του να κυνηγάει την επιτυχία και τη διάκριση, αλλά να το μάθει και να αντέχει και την αποτυχία χωρίς να το βάζει κάτω. Μέχρι στιγμής δεν έχω δει γονιούς που να έχουν πετύχει και τα δύο δυστυχώς.

Μισέλ, τέτοιες μάνες μόνο στην αρχαία Σπάρτη θα βρεις…

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[iJohnnyCash]

Εγώ είμαι υπερ τέτοιων προσπαθειών.
Το παιδί μαθαίνει και εμπεδώνει ότι αν είναι καλός σε κάτι ότι εκτός από χρήματα μπορεί να κερδίσει δόξα, αναγνωρισιμότητα. Το παιδί αρχίζει να μαθαίνει γιατί πρέπει να αγωνιστή για κάτι, μαθαίνει ότι εκτός από το χαρτζιλίκι ή τα δώρα υπάρχουν και άλλες χάρες. Όπως ο θαυμασμός. Είναι εντελώς διαφορετικό να ακούς μπράβο από τον Γονιό σου και τον καθηγητή σου και αλλιώς από έναν άνθρωπο που υποτίθεται έχει κάποιο κύρος.

Επίσης, ναι μεν κάποια παιδιά δέχονται την απόρριψη, πολύ σκληρό δεν λέω αλλά ποίο παιδί δεν έχει δεχτεί απόρριψη και άρνηση; Ακόμη και μέσα στην οικογένεια όταν οι γονείς ικανοποιούν μια επιθυμία του αδελφάκι του που έρχεται σε σύγκρουση με μια δικιά του επιθυμία.

Δηλαδή θεωρείτε ότι είναι καλύτερο να ζήσει την απόρριψη την ημέρα που θα φύγει από το σπίτι του; Επίσης καλό είναι να συνηθίσει την απόρριψη κάποιος να την συνδυάσει από μικρός ότι είναι αρνητικό. Έτσι δεν θα την δέχεται ως παθητικός αλλά θα πολεμάει.

Εγώ θα ήθελα πολύ από μικρή ηλικία να δω το παιδί μου να αγωνίζεται παρά να παίζει PS5

Disclaimer: Δεν ξέρω κατά πόσο η συγκεκριμένη εκπομπή είναι "σωστή". Ένα Trailer είδα μόνο.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Κακή Επιρροή]

παιδιά σωστά όλα αυτά που λέτε αλλά θα μπορούσε αυτού του είδους ο αγώνας και η εκπαίδευση του παιδιού να γίνει μέσα απ τον αθλητισμό παράδειγμα.
Και εκεί κάποιοι κερδίζουν και κάποιοι χάνουν
Ακομα και απο διαγωνισμους χορου για να είμαι και στο αντικείμενο αλλα ανάμεσα σε σχολές ή σε συμμαθητές
Αυτή η έκθεση των παιδιών μέσα απ την τηλεόραση, πόσο υγιής μπορεί να είναι?
Προβληματίζομαι στα αλήθεια έχοντας πάντα και στο μυαλό μου τη δική μου αποτυχία στον χορό όταν ήμουν περίπου 12

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[suspiria]

Ποιοι γονείς στέλνουν τα βλαστάρια τους εκεί και κυρίως για ποιο λόγο?

Είναι οι γονείς που τους δείχνει η κάμερα στα παρασκήνια να δακρύζουν από συγκίνηση που το βλαστάρι τους απέσπασε τα συγχαρητήρια των "κριτών" και πέρασε στον επόμενο γύρο. Είναι οι γονείς που γεννούν ένα παιδί και το βάζουν σε μία σχολή χορού από τα 3 του χρόνια ώστε να αποκτήσει την "αυτοδιάθεση" στον χορό που ίσως και να μην έχει. Είναι οι γονείς που θα ήθελαν να χορεύουν τέλεια, που θα ήθελαν να είναι διάσημοι, που θα ήθελαν να τους δείχνει η τηλεόραση, είναι οι γονείς που δεν το κατάφεραν και που το καταφέρνουν εκπαιδεύοντας τα παιδιά τους να το κάνουν.

Ο τρόπος που χορεύουν τα παιδιά, ηλικίας 8 ή 9 χρονών, δεν φανερώνει πλέον ταλέντο στο χορό, αλλά επαγγελματικές τεχνικές τις οποίες ένα παιδί μπορεί να καταρτίσει μόνο αν τις εξασκεί τουλάχιστον 5 χρόνια.

Προσωπικά αν ήμουν μητέρα θα ήθελα το παιδί μου να φτάσει στα 5 του ή στα 6 του χρόνια ώστε να αποφασίσει τα "ενδιαφέροντα" του, και δεν το λέω με την έννοια οτι το παιδί θα πει "προτιμώ τον μυκηναϊκό πολιτισμό από τον μινωικό" αλλά θα πει "νιώθω καλύτερα όταν κολυμπάω παρά όταν κάνω μπαλέτο". Σε καμία περίπτωση δεν θα ήθελα να επιβάλλω στο παιδί μου το χόμπι του πόσο μάλλον τον πρωταθλητισμό σε αυτό, γιατί το baby dance είναι "πρωταθλητισμός".

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[fandago]

Γιεααα η suspiria μίλησε ξανά!

Λοιπόν, δεν κατακρίνω τους γονείς που στέλνουν τα παιδιά τους για χορό, οπότε γιατί να κατακρίνω όσους τους στέλνουν σε διαγωνισμό, ο οποίος έχει το χαρακτηριστικό να είναι στην τηλεόραση. Αν και δέχομαι ότι αρκετοί το κάνουν για τη δημοσιότητα, οι περισσότεροι έτσι πιστεύουν ότι βοηθούν το παιδί τους.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[suspiria]

Υπάρχει διαφορά..Αυτά τα παιδιά προφανώς ξοδεύουν τη μισή μέρα τους στη σχολή χορού γιατί δεν εξηγείται αλλιώς το επίπεδο τους...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[suspiria]

Εγώ είμαι υπερ τέτοιων προσπαθειών.
Το παιδί μαθαίνει και εμπεδώνει ότι αν είναι καλός σε κάτι ότι εκτός από χρήματα μπορεί να κερδίσει δόξα, αναγνωρισιμότητα. Το παιδί αρχίζει να μαθαίνει γιατί πρέπει να αγωνιστή για κάτι, μαθαίνει ότι εκτός από το χαρτζιλίκι ή τα δώρα υπάρχουν και άλλες χάρες. Όπως ο θαυμασμός. Είναι εντελώς διαφορετικό να ακούς μπράβο από τον Γονιό σου και τον καθηγητή σου και αλλιώς από έναν άνθρωπο που υποτίθεται έχει κάποιο κύρος.

Και γιατί πρέπει όλα να γίνονται στη ζωή για κάποιο "μπράβο"; Είτε αυτό εκφράζεται σε χρήματα είτε σε λόγια;

Το παιδί μαθαίνει να ανταγωνίζεται σκληρά. Εμπεδώνει οτι η δική του επιτυχία εξαρτάται από την αποτυχία του άλλου. Αυτό είναι υγιές ή όχι;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Εδάδ]

Είναι εντελώς διαφορετικό να ακούς μπράβο από τον Γονιό σου και τον καθηγητή σου και αλλιώς από έναν άνθρωπο που υποτίθεται έχει κάποιο κύρος.

Ακριβώς...
Από την αντίθετη

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[underwater]

Είναι εντελώς διαφορετικό να ακούς μπράβο από τον Γονιό σου και τον καθηγητή σου και αλλιώς από έναν άνθρωπο που υποτίθεται έχει κάποιο κύρος.

Ναι, στάνταρ ο καθηγητής χορού έχει λιγότερο κύρος από τον Αργύρη του ''Παρά 5'' που αποτελεί κριτή. Τι λες βρε Exposed?

Δεν θα ήμουν κατά 1 παιχνιδιού σύμφωνα με τις γνώσεις και την προσωπικότητα των παιδιών αυτής της ηλικίας. Δεν ξέρω αν θυμάστε το ''Παίζουμε'' στην κρατική τηλεόραση πριν καμιά 15αριά χρονάκια. Ο ανταγωνισμός, σε νορμάλ πλαίσια, όχι μόνο δεν είναι κακός, αλλά αποτελεί μεγάλη κινητοποίηση για τα παιδιά! Το να βλέπεις όμως παιδάκια να μπαίνουν σε διαδικασία να λειτουργούν σαν ώριμοι άνθρωποι και να τους εντυπώνεται ότι ''αυτό είναι το νορμάλ'', όχι, δεν το θεωρώ ''σωστό'' ανταγωνισμό! Δεν είναι ντροπή να είσαι παιδί ή να φέρεσαι παιδικά και αρνούμαι να δω με θετικό μάτι ότι δημιουργεί ''μικρομέγαλα'' και στερεί από τα μικρά παιδιά την ανεμελιά της ηλικίας τους που είναι ΔΩΡΟ. Ήμουν σαφέστατη νομίζω!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Γίδι]

Συμφωνώ με την Υποβρύχια...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[iJohnnyCash]

Ναι, στάνταρ ο καθηγητής χορού έχει λιγότερο κύρος από τον Αργύρη του ''Παρά 5'' που αποτελεί κριτή. Τι λες βρε Exposed?

Χωρίς να ξέρω ποίος είναι ο Αργύρης, αλλά υποθέτω το επάγγελμα ή οι σπουδές του είναι κάτι σχετικό.

Όπως είπα και πιο πάνω ένα trailer είδα, τις εκπομπές αυτές σαν ιδέα τις σχολίασα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Phoebe]

Χωρίς να ξέρω ποίος είναι ο Αργύρης, αλλά υποθέτω το επάγγελμα ή οι σπουδές του είναι κάτι σχετικό.

Ο Αργύρης είναι ηθοποιός! Έπαιζε στο Παρα 5! Και η Δούνια (το τρίτο μέλος της κριτικής επιτροπής) μοντέλο!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Niyia]

Όλοι αυτοί οι διαγωνισμοί επί διαγωνισμών κ reality επί reality μου την δίνουν

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[lugar]

Δεν έχω δει την εκπομπή αλλά νομίζω ότι η παιδική ηλικία είναι ηλικία παιχνιδιού και είναι αρκετά αυτά που τα παιδιά κάνουν υποχρεωτικά ώστε να μην χρειάζονται άλλα που να μην έχουν την ανεμελιά του παιχνιδιού. Τα χόμπυ των παιδιών μπορούν να έχουν αυτή τη χρειά αν ο γονιός το επιλέξει. Οι δημόσιοι διαγωνισμοί όχι.
Συγγνώμη αλλά δεν νομίζω να υπάρχει μοντέρνα εκπαιδευτική θεωρία που να δέχεται την σκληρή "έκθεση" των παιδιών!
Και το χειρότερο δεν είναι για τα παιδιά που χάνουν αλλά για αυτά που νικούν, νομίζω. Αυτού που ξεκινά με τα χειροκροτήματα και η απορριψη θα έρθει αργότερα. Αυτού που θα πρέπει να καλύπτει συνεχώς προσδοκίες άλλων για να κρατηθεί στο ύψος του. Αυτού που είναι τόσο καλό σε κάτι που ακόμα δεν ξέρει αν το εκφράζει πραγματικά (ναι δεν είναι πάντα αυτό στο οποίο είμαστε ταλαντούχοι που μαλακώνει και την ψυχή μας) και όλα το σπρώχνουν να το ακολουθήσει, αυτού που η εικόνα του παγιώνεται τόσο που δεν μπορεί να "όρίζεται" σαν παιδί πλέον, ανοιχτό στις χιλιάδες μεταμορφώσεις που μπορεί το άλλο πρωΐ μπορεί να χτυπήσουν την πόρτα του.

Πολύ δύσκολη η παιδική ζωή με εμάς τους ενηλίκους και τα όνειρα μας.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.