Carrusel

[Obscura]

Από τις αρχές του '90 και τουλάχιστον μέχρι το 1998 (εγγυημένα όπως σημειώνεται στο παιδικό μου ημερολόγιο!) το Καρουζέλ ήταν η σειρά που στοίχειωσε την παιδική μας ηλικία. Εξαιρετικά δημοφιλής, προβαλλόταν τα μεσημέρια των καθημερινών αρχικά από την ΕΤ1 και κατόπιν από την ΕΤ2.

Μετά τη διακοπή του ήταν πολύ δύσκολο να βρει κανείς επεισόδια ακόμα και στον καιρό του γρήγορου ίντερνετ. Οι αναζητήσεις ήταν άκαρπες στην αρχή. Αργότερα ξεπήδησαν κάποια site στα ισπανικά με φωτογραφίες (συγκίνηση!) ώσπου τελικά ανέβηκε οπτικοακουστικό υλικό στο youtube:

Η μεταγλωτισμένη στα ελληνικά εισαγωγή:



Το τελείωμα κάθε επεισοδίου:



Η τελευταία σκηνή της σειράς:



Ύστερα, το πιο πικάντικο που μπορούσε να βρει κανείς ήταν το βίντεο της συνάντησης του καστ της σειράς -λίγων μονάχα δυστυχώς- 15 χρόνια μετά.



Παράλληλα δημιουργήθηκε ελληνικό group στο facebook (Θέλουμε πάλι Καρουζέλ στην ΕΡΤ) με ενδιαφέρον φωτογραφικό υλικό:


///

Παρακολούθησα και εγώ μετά από χρόνια τη σειρά. Απομυθοποιήθηκε κάπως. Μου φάνηκε πολύ γλυκανάλατη, πολλά πράγματα ανούσια λάμβαναν διαστάσεις τεράστιες (αλλά αν το σκεπτείς αυτός είναι ο παιδικός μικρόκοσμος και η επιτυχία της σειράς που δείχνει τον κόσμο όπως τον αντιλαμβάνεται ένας 8χρονος) και συνέλαβα τον εαυτό μου να βρίσκει τρύπες στην πλοκή. Μάλλον δεν είμαι παιδί πια...

Παρακαλώ να μη γίνει συζήτηση για το πού μπορούν να βρεθούν επεισόδια (κοιτάξτε προσεκτικά ΟΛΑ τα λινκ που παρέθεσα...)

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Subject to change]

Έτυχε κι εγώ πρόσφατα να πέσω πάνω στην εισαγωγή στο youtube. Μου έφερε τόσες αναμνήσεις που τελικά αγόρασα τα DVD με τα επεισόδια.
Δεν μπορώ να πω ότι την απομυθοποίησα ακριβώς, σίγουρα τη βλέπω διαφορετικά σήμερα απ'ότι τότε, προσέχω άλλα πράγματα, αλλά θεωρώ ότι για παιδική σειρά ήταν αρκετά καλοστημένη. Έχει μια αθωότητα που με κάνει να την παρακολουθώ με ενδιαφέρον ακόμη και σήμερα και σίγουρα αν έχω τα DVD μέχρι τότε που θα κάνω παιδί, θα ήθελα να την παρακολουθήσει και αυτό, θεωρώ ότι περνάει ωραία μηνύματα (αν εξαιρέσεις την υπερβολική προβολή της πυρηνικής οικογένειας όπου η γυναίκα κάθεται στο σπίτι )

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Bill]

Όταν είχα φροντιστήρια τα μεσημέρια μου τη γράφανε στο βίντεο.Είχα πορωθεί τότε με τη σειρά.
Συνήθως τη βλέπαμε παρέα με τα ξαδέρφια μου.Ειδικά στα επισόδεια με τα αυτοκινητάκια που είχαν ο Σιρίλο και ο άλλος που την έσπαγε σε όλους.

θεωρώ ότι περνάει ωραία μηνύματα (αν εξαιρέσεις την υπερβολική προβολή της πυρηνικής οικογένειας όπου η γυναίκα κάθεται στο σπίτι )

Ε ρε συ Λία μιλάμε για 15 χρόνια πίσω.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[underwater]

Εντάξει, τα κλασσικά μεσημέρια στη Νετ που τότε ήταν Ετ2 με Carusel, Μικρό σπίτι στο λιβάδι και Degrassi High. Εγώ δεν έχω δει την σειρά ενήλικη, μόνο τα κλασσικά βιντεάκια. Αλλά εντάξει, είχε τα κλισέ της. Για παιδιά όμως είναι πολύ καλύτερη από άλλα. Αυτός ο Σιρίλο, θεός!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Obscura]

Δεν μπορώ να πω ότι την απομυθοποίησα ακριβώς, σίγουρα τη βλέπω διαφορετικά σήμερα απ'ότι τότε, προσέχω άλλα πράγματα, αλλά θεωρώ ότι για παιδική σειρά ήταν αρκετά καλοστημένη. Έχει μια αθωότητα που με κάνει να την παρακολουθώ με ενδιαφέρον ακόμη και σήμερα και σίγουρα αν έχω τα DVD μέχρι τότε που θα κάνω παιδί, θα ήθελα να την παρακολουθήσει και αυτό, θεωρώ ότι περνάει ωραία μηνύματα (αν εξαιρέσεις την υπερβολική προβολή της πυρηνικής οικογένειας όπου η γυναίκα κάθεται στο σπίτι )

Ε ναι, Μεξικό αρχές δεκαετίας '90 αναμενόμενο νομίζω. Δεν το είχα σκεπτεί ποτέ αυτό αλλά πράγματι καμία μαμά δεν εργαζόταν όσο φτωχή και να ήταν η οικογένεια. Παρατηρώ ακόμα άμεσες αναφορές στη θρησκεία και έναν έντονο "καθωσπρεπισμό", που μου θυμίζει αχνά την πρώτη δεκαετία της ζωής μου, οπότε όλα ήταν ξεκάθαρα μαύρο ή άσπρο. Τουλάχιστον δε βγάζει μικροπρέπεια τούτη η σειρά, όλοι έχουν το δικαίωμα να ονειρεύονται.

Η εξέλιξη των χαρακτήρων είναι παράξενη καθότι -όπως και σε δεκάδες άλλες σειρές άλλωστε- δεν εξελίσσονται κατά βάση! Πόσες φορές πρέπει να την πάθει αυτός ο γλυκανάλατος και καθυστερημένος Σιρίλο (συγγνώμη underwater!) για να μάθει επιτέλους;! Πόσες φορές πρέπει να μετανοήσει ο Πάμπλο κι ο Μάριο για να κόψει τις βλακείες; Πόσες ακόμα φορές να απομονώσουν τη Μαρία Χουακίνα για να μάθει να φέρεται; Έλεος δηλαδή!

Είναι αστείο γενικά πώς όλος ο κόσμος περιστρέφεται γύρω μηδαμινά πράγματα όταν είσαι παιδί. Φωνάξαν τον μπαμπά σου στο σχολείο και επέρχεται η συντέλεια! Έκανες μια πλακίτσα και σε πήγαν στη διευθύντρια και να το κλάμα και να το δράμα (ίσως γι'αυτό κατέληξα και εγώ να θέλω τόσο δράμα στη ζωή μου, με κάψαν οι μεξικάνικες τηλενουβέλες!).

Όταν είχα φροντιστήρια τα μεσημέρια μου τη γράφανε στο βίντεο.Είχα πορωθεί τότε με τη σειρά.
Συνήθως τη βλέπαμε παρέα με τα ξαδέρφια μου.Ειδικά στα επισόδεια με τα αυτοκινητάκια που είχαν ο Σιρίλο και ο άλλος που την έσπαγε σε όλους.

Ο Χόρχε Ντελ Σάλτο! Πρέπει να ήμουν το μοναδικό παιδάκι που συμπαθούσε το Χόρχε και τη Μαρία Χουακίνα και σπαζόταν απίστευτα από το attention seeking του Σιρίλο. Υποστήριζα τους ριζοσπάστες (...με τα ελαττωματάκια τους έστω) μέσα σε έναν παντελώς συμβατικό κόσμο

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Subject to change]

Σωστό και αυτό για τις αναφορές στη θρησκεία, άλλο ένα μειονέκτημα της σειράς.

Είναι αστείο γενικά πώς όλος ο κόσμος περιστρέφεται γύρω μηδαμινά πράγματα όταν είσαι παιδί. Φωνάξαν τον μπαμπά σου στο σχολείο και επέρχεται η συντέλεια! Έκανες μια πλακίτσα και σε πήγαν στη διευθύντρια και να το κλάμα και να το δράμα

Χεχε, πώς φαίνεται ότι έχεις ξεχάσει πώς είναι να είσαι παίδι

Τη Μαρία Χουακίνα κι εγώ τη συμπαθούσα πάντως
Έχουμε ακριβώς τον ίδιο εγωισμό (αν και αυτή είχε και λίγο σαδισμό πέρα από τον εγωισμό της)

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Dark_kronos]

Πως φαινονται οι γεροι... Εγω που να θυμαμε ονοματα... Και τα πρωσοπα που ειδα δεν τα θυμομουν... Θυμαμε απλα οτι αυτη με τα μακρια μαλλια, η πλουσια, η σπαστικια, μου αρεσε... Και οτι ο φτωχος μαυρος καπια στιγμη εγινε πλουσιος και πειρε ενα ωραιο αμαξακι, και οτι καπια στιγμη καπιος ειχε κανει κατι κακο και θελανε να βρουνε πιος, και ο χοντρος ειχε "εφευρει" ενα συστιμα (το οπιο τελικα ητανε μπαρουφες) για να βρισκει την αληθεια και καλα, και αυτος που το ειχε κανει τρομαξε και ειπε την αληθεια...

Αχ... Τα ειχα ξεχασει αυτα...

Με ατρομιτους παιζει τιποτα;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Tsipouro]

Η Μαρία Χοακίνα θα είναι λογικά η ξανθιά στο βίντεο με τη συνάντηση. Εκείνος ο Χόρχε πάντως μου την έσπαγε τότε άσχημα. Ειδικά στο επεισόδιο όπου η "ομάδα σωτηρία" (lol, δεν περίμενα ότι θα το θυμόμουν και αυτό) είχε εισβάλλει μια νύχτα σε ένα κατάστημα για να κλέψουν ένα ακριβό φόρεμα και να το χαρίσουν στην φτωχή συμμαθήτριά τους για να πάει στο πάρτυ της πλούσιας ξεδέρφης της και αυτός τους είχε καρφώσει στον ιδιοκτήτη ήθελα να τον έχω μπροστά μου και να του καρφώνω μπουνίες .

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Scandal]

Κι εγώ το έβλεπα όταν ήμουν μικρός, καθημερινά στις δεκαπέντε μηδέν μηδέν.

Ήταν όντως πολύ καλό.

Θέματα που θυμάμαι:
- Η επιχείρηση που είχαν στήσει τα παιδιά και είχαν εισβάλλει μέσα σε ένα δωμάτιο ενός τρελόγερου που ταρίχευε ζώα
- Ένας σοβαρός τραυματισμός της δεσποινίς Χιμένα.
- Εκείνο το μαύρο αυτοκίνητο του Σιρίλο και το λευκό του άλλου του ψώνιου και οι αγώνες που κάνανε
- Μια γυναίκα (ή ζευγάρι, δε θυμάμαι), του οποίου η χαμένη κόρη έμοιαζε πολύ με ένα από τα κορίτσια της παρέας (δε θυμάμαι πως τη λέγανε, ήταν εκείνη η μαυρομάλλα με τα γυαλιά που ήταν σαν νιάνιαρο) και προσπαθούσε να την απαγάγει ή την πλησίαζε περίεργα



-petros

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Subject to change]

Αυτοί οι αγώνες με τα αυτοκινητάκια έχουν μείνει σε όλους όσους έβλεπαν Carrusel μικροί. Γιατί άραγε; Τι είχε αυτό και έμεινε τόσο βαθιά χαραγμένο στη μνήμη μας ώστε να το θυμόμαστε μετά από 10-15 χρόνια; (ψυχολογικής φύσεως είναι ο προβληματισμός μου)

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Scandal]

Αυτοί οι αγώνες με τα αυτοκινητάκια έχουν μείνει σε όλους όσους έβλεπαν Carrusel μικροί. Γιατί άραγε; Τι είχε αυτό και έμεινε τόσο βαθιά χαραγμένο στη μνήμη μας ώστε να το θυμόμαστε μετά από 10-15 χρόνια; (ψυχολογικής φύσεως είναι ο προβληματισμός μου)

Εμένα μου έχουν μείνει κυρίως αυτά με τις επιχειρήσεις που έστειναν τα kids: για το φόρεμα, για να βρουν τον πατέρα ενός παιδιού (που είχαν συντάξει επιστολή και πήγαν σε ένα ξενοδοχείο για να τη στείλουν με "fax") κ.α. καθώς λατρεύω την περιπέτεια.
Όσο για τα αυτοκίνητα, θυμόμουν πολύ καλά το μαύρο αυτοκίνητο του Συρίλο (μιας που είχε γίνει σάλος) και με βάση αυτό θυμήθηκα και το λευκό παλιομοδήτικο του βουτυρόπαιδου και τελικά όλο το story.



-petros

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Obscura]

Πως φαινονται οι γεροι...

Να 'σαι καλά, παλικάρι

- Μια γυναίκα (ή ζευγάρι, δε θυμάμαι), του οποίου η χαμένη κόρη έμοιαζε πολύ με ένα από τα κορίτσια της παρέας (δε θυμάμαι πως τη λέγανε, ήταν εκείνη η μαυρομάλλα με τα γυαλιά που ήταν σαν νιάνιαρο) και προσπαθούσε να την απαγάγει ή την πλησίαζε περίεργα



-petros

Εγώ θυμάμαι ότι ήταν ένα ζευγάρι που είχε πάρει τον Πάμπλο, που το είχε σκάσει από το σπίτι του, επειδή έμοιαζε καταπληκτικά του νεκρού γιου τους και ήθελα έτσι να ξεγελάσουν τη γιαγιά που είχε πέσει σε κατάθλιψη μετά το θάνατό του. Ότι κάποιος όμως πλησιάζει με περίεργες προθέσεις τη Βαλέρια δεν το θυμάμαι καθόλου (και θυμάμαι πολλές φρικιαστικές λεπτομέρειες συνήθως) Η Λία που τα έχει πιο πρόσφατα να μας πει!

Η Μαρία Χοακίνα θα είναι λογικά η ξανθιά στο βίντεο με τη συνάντηση. Εκείνος ο Χόρχε πάντως μου την έσπαγε τότε άσχημα. Ειδικά στο επεισόδιο όπου η "ομάδα σωτηρία" (lol, δεν περίμενα ότι θα το θυμόμουν και αυτό) είχε εισβάλλει μια νύχτα σε ένα κατάστημα για να κλέψουν ένα ακριβό φόρεμα και να το χαρίσουν στην φτωχή συμμαθήτριά τους για να πάει στο πάρτυ της πλούσιας ξεδέρφης της και αυτός τους είχε καρφώσει στον ιδιοκτήτη ήθελα να τον έχω μπροστά μου και να του καρφώνω μπουνίες .

Αχού, ένα φόρεμα για τη Κάρμεν (τι γλυκό παιδάκι, πρέπει να ήταν αυτό που μου την έσπαγε λιγότερο). Ε θα 'ρθει και η σειρά αυτού του επεισοδίου, πού θα πάει!

Αυτοί οι αγώνες με τα αυτοκινητάκια έχουν μείνει σε όλους όσους έβλεπαν Carrusel μικροί. Γιατί άραγε; Τι είχε αυτό και έμεινε τόσο βαθιά χαραγμένο στη μνήμη μας ώστε να το θυμόμαστε μετά από 10-15 χρόνια; (ψυχολογικής φύσεως είναι ο προβληματισμός μου)

Δε θυμούνται οι άνθρωποι τους αγώνες καθαυτούς όσο τα αυτοκινητάκια! Είναι όντως κάτι αξιοπερίεργο και αξιοζήλευτο ίσως όταν είσαι παιδί. Έτσι κατα βάση οι περισσότεροι θυμούνται ότι είχε άμεση σχέση με αυτά. Επιπλέον, αυτοί οι αγώνες είχαν γίνει προς το τέλος της σειράς (τελευταία φορά δηλαδή τους έδειξε η τηλεόραση το '98 ) και όσο να 'ναι υπάρχει η επίδραση του προσφάτου (γι'αυτό περισσότερο νομίζω το θυμάται και ο Τάσος που ήταν γύρω στα 7 τότε, άκους εκεί γέροι, εγώ ήμουν 10!).

///

Εχθές έβλεπα πάλι και έσκασα στα γέλια με τη Μαρσελίνα Γκέρα (την αδερφή του Πάμπλο). Βγάζει μια κραυγή στο άσχετο στην τάξη, τι είναι τι έπαθες, "νοιώθω ένα σφύξιμο στην καρδιά!" Μετά από λίγο λιποθυμάει η Βαλέρια επειδή τρόμαξε από τον σκελετό στην αίθουσα βιολογίας και λέει πάλι με στόμφο η αλαφροϊσκιωτη: Το 'ξερα πως θα 'ρθει κάποια συμφορα!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Subject to change]

Η Λία που τα έχει πιο πρόσφατα να μας πει!

Τα έχω στην Αθήνα ωρέ τα DVD και δεν τα βλέπω όσο είμαι Πάτρα.
Περίπου στο ίδιο επεισόδιο είμαστε (εγώ είμαι ένα πιο μπροστά νομίζω)

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Corpse Bride]

Εγω θυμαμαι κυριως τη Λαουρα με το "αχ τι ρομαντικοοοοοοο".
Αλλα γενικως αυτα που μου χουν μεινει ηταν οταν διωξαν τον χοντρουλη (δε θυμαμαι ονομα), κι αυτο με τα αυτοκινητακια. Εννοειται οτι μισουσα τη Μαρια Χοακινα, αν και προσπαθουσα να αντιγραψω τη λοξη χωριστρα που τη στερεωνε και με ζελε, αλλα καθολου δε μου πηγαινε.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Φοίβος]

ποποο, που τα θυμηθήκατε αυτά ρε παιδιά

Εγώ θυμάμαι τα αυτοκινητάκια, που είχε ο πλούσιος και το έπαιζε "ο κάποιος" και μετά που έγινε πλούσιος ο μαύρος και πήρε και αυτός ένα μαύρο αυτοκινητάκι. Και μετά που έβαλε ο άλλος δυο παιδιά να πάνε να δανειστούν το αμάξι του μαύρου και να του χαλάσουν το κιβώτιο ταχυτήτων η κάτι τέτοιο

Θυμάμαι και αυτή την ιστορία με το fax που πήγαν κάτι κορίτσια να στείλουν ένα μυστικό για κάποιο κορίτσι που το είχε σκάσει (ή το είχαν απαγάγει αυτές) και νόμιζαν ότι το χαρτί στο fax φεύγει σαν γράμμα και έτσι το άφησαν εκεί και το διάβασε αυτός που έστειλε το fax.

Παιδιά, μπορεί να είναι παιδική σειρά αλλά αν θυμάμαι καλά και η γιαγιά μου το έβλεπε, χωρίς πλάκα!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Phoebe]

Αχ ρε Obscura τι με έκανες! Είδα τα βιντεάκια και βούρκωσα!

Το Καρουζελ ήταν η αγαπημένη μου σειρά και δεν έχανα επεισόδιο ο κόσμος να χαλούσε! Ήταν τόσο ωραία, τόσο παιδικά, τόσο αθώα! Η αγαπημένη μου ήταν η Μαρία Χοακίνα, ο Πάμπλο και ο Σιρίλο! Η κυρία Χιμένα ήταν τόσο καλή, πολύ υπομονετική και πολύ όμορφη, μακάρι όλες οι δασκάλες να ήταν έτσι! Θυμάμαι μια φορά που είχε χαστουκίσει κάποιο παιδάκι, δεν θυμάμαι ποιό, και είχε στεναχωρηθεί πάρα πολύ! Και ο Φερμιν τι καλός που ήταν, που έλεγε όλα τα παιδάκια περιστεράκια, πολύ γλυκιά φιγούρα! Θυμάμαι και τον έρωτα της μελαχρινής δασκάλας με τον δάσκαλο της μουσικής και την κακιά διευθύντρια! Όσο γράφω, τόσο πιο πολλά θυμάμαι!

Το τελευταίο επεισόδιο δεν τον θυμόμουν αλλά δάκρυσα () όπως θα έκανα στα 8 μου!

Μου άρεσε πάρα πολύ που μαζεύονταν όλα τα αγόρια στο σπίτι, κάτι σαν αποθήκη με την ομάδα τους, ήθελα να βρω ένα τέτοιο μέρος! Γενικά η φαντασία μου κάλπαζε κάθε φορά που το έβλεπα!

Έτυχε κι εγώ πρόσφατα να πέσω πάνω στην εισαγωγή στο youtube. Μου έφερε τόσες αναμνήσεις που τελικά αγόρασα τα DVD με τα επεισόδια.

Υπάρχουν;;;; ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΑ ΑΓΟΡΑΣΩ.-

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Γιώργος]

Εγώ θυμάμαι μία συλλογή από μπάλες του σιρίλο, με τελευταία την μπάλα του Πελέ.

Με ατρομιτους παιζει τιποτα;

Κι εγώ θα το εκτιμούσα ιδιαίτερα. Ήταν και πιο... πικάντικη η σειρά.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Dark_kronos]

Εγώ θυμάμαι μία συλλογή από μπάλες του σιρίλο, με τελευταία την μπάλα του Πελέ.

Τωρα που το λες θυμαμε οτι του ελειπε, και κατι παιχτικε και καπως του βρηκανε μια και ου ην δωσανε....

Τωρα θυμιθικα και καπια φαση που ο μπαμπας καπιου επρεπε να φτιαξει ενα αμαξι και εκατσε ολο το βραδυ..

Τι τρωμερο που μου ακουγοτανε τοτε, ολο το βραδυ ξυπνιος....

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Kakerlak]

Τελικά αυτήν την σειρά πρέπει να την παρακολουθούσε η γενιά 82-87!!!

Χθες όλο χαρά, πήγα να δείξω στον άντρα τα βιντεάκια και δεν την γνώριζε καν την σειρά!!!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[WhiteDrum]

Χαχαχ! Εγώ πάλι θυμάμαι ότι ο Χάιμε Παλίγιο καθάριζε τις βρωμιές από τα χέρια του με την μύτη ενός χάρακα όταν η διευθύντρια (Κοράκα την ελέγαν; δεν ενθυμούμαι καλώς) τους ήλεγχε χαρχαρ!

Επίσης θυμάμαι επεισόδια που η Μαρία Χοακίνα (αυτό το μικρό εγωιστικο, σκατομαθημένο και μπαζόμυαλο) είχε τραυματιστεί ή η ίδια ή η μάνα της και κάποιος από την οικογένεια του Σιρίλο έδωσε αίμα. Ε, σταμάτησε η έχθρα για λίγο...Πολύ λίγο!

Α ναι! Και μου είχαν κάνει ιδιαίτερη εντύπωση οι σκηνές που παρακολουθούσαν όλοι μαζί ή κρυφάκουγαν συζητήσεις μέσα στην τάξη.. Τα "περιστεράκια" του Φερμίν, του επιστάτη.. Ο Φερμίν με εκνεύριζε αφόρητα!Είχε μια χαζουλίστικη γλυκύτητα.Θυμάμαι το ξύλο που έτρωγε ο Χάιμε από τον πατέρα του, που τον αποκαλούσε και "γέρο".

Δεν είχα ταυτιστεί με κάποιο παιδάκι, αλλά θυμάμαι ποιους μισούσα και γιατί...Η Λάουρα μου ήταν αδιάφορη, ο Χάιμε ήταν αστείος =), η κυρία Σιμένα μου την ψιλοέσπαγε -θυμόμουν που είχε βάλει και τα κλάματα και πόσο εκνευριστικά ευγενική ήταν- , η Μαρία Χοακίνα ήταν το παιδάκι που φανταζόμουν όταν πετούσα σε δέντρα πέτρες με τη σφεντόνα του θείου μου...

Αχ , αναμνήσειςΣσΣσ
Συμπαθούσα πολύ εκείνο το παιδάκι με το καστανόξανθο "καπελάκι"-μαλλί... Θυμάται κανείς όνομα; (Ίσως Ντέηβιντ)

ήταν ο παιδικός μου έρωτας

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.