Πώς μπορούμε να πιστέψουμε στον εαυτό μας;

[Guest 209912]

Η γνήσια αυτοεκτίμηση μπορεί να προέρχεται από τη παιδική ηλικία. Γιατί το θέμα δεν είναι να είσαι ο κύριος ''ικανός'' για να νιώθεις καλά. Με τις ικανότητες , θα εξισορροπήσεις αυτό που δεν πήγε καλά όταν ήσουν παιδί και να για να έχεις εσύ μια λειτουργική αυτοπεποίθηση θα πρέπει να είσαι πιο ικανός από τους άλλους μπας και το νιώσεις κιόλας

Η αυτοπεποίθησή είναι η ικανότητα μας να πείθουμε τον εαυτό μας πως είμαστε ικανοί για κάτι. Ο πιο εύκολος τρόπος να πείσεις τον εαυτό πως ικανός να καταφέρεις κάτι που πρόκειται να επιχειρήσεις ειναι να έχεις αποδείξει στο παρελθόν την ικανότητα σου έχοντας ξανακάνει το ίδιο πράγμα ή κάτι παρόμοιο.

Πόσο αυτόπεποιθήση νιώθεις όταν σηκώνεις το κουτάλι να φας; Φοβάσαι καθόλου πως δεν θα τα καταφέρεις να φέρεις το φαγητό από το πιάτο στο στόμα σου;

Πόσο αυτοπεποίθηση νιώθεις εάν σε βάλουν να πιλοτάρεις αεροσκάφος; Φοβάσαι καθόλου πως δεν θα τα καταφέρεις να το προσγείωσεις;

Γιατί;

 

[Himela]

Αυτό που θέλω να πω, ειναι πως η αυτοπεποίθησή δεν παίζει τόσο μεγάλο ρόλο στην ζωή όσο πιστεύεις.

Νομίζω οτι το να έχεις αυτοπεποίθηση αλλά να μην είσαι ικανός τελικά (να έχεις δηλαδή μια αυτοπεποίθηση που δε στηρίζεται τελικά πουθενά) είναι πολύ λιγότερο (ή και καθόλου) καταστροφικό σε σχέση με το να μην έχεις και να τη χρειάζεσαι. Δηλαδή το να έχεις αλλά να είσαι άχρηστος, δεν πειράζει σε τίποτα, ίσα ίσα καλό κάνει, πουλάς τον εαυτό σου πιο ακριβά από όσο αξίζεις. Αλλά να μην έχεις, αξίζεις δεν αξίζεις, βγαίνεις χαμένος.

 

[Guest 209912]

Νομίζω οτι το να έχεις αυτοπεποίθηση αλλά να μην είσαι ικανός τελικά (να έχεις δηλαδή μια αυτοπεποίθηση που δε στηρίζεται τελικά πουθενά) είναι πολύ λιγότερο (ή και καθόλου) καταστροφικό σε σχέση με το να μην έχεις και να τη χρειάζεσαι. Δηλαδή το να έχεις αλλά να είσαι άχρηστος, δεν πειράζει σε τίποτα, ίσα ίσα καλό κάνει, πουλάς τον εαυτό σου πιο ακριβά από όσο αξίζεις. Αλλά να μην έχεις, αξίζεις δεν αξίζεις, βγαίνεις χαμένος.

Ναι, όταν μιλάμε για περιπτώσεις με ελάχιστο ή μηδενικό κόστος ισχύει. Για τις υπόλοιπες όχι δεν ισχύει. Και αυτός είναι και ο λόγος που καθολικά απεχθανόμαστε την αλαζονεία και οποτεδήποτε κάποιος παρουσιάσει αλαζονική συμπεριφορά, σχεδόν πάντα ο περίγυρος θα τον υποβάλει σε κάποια δοκιμασία ικανότητας, ώστε να αποδείξει εμπράκτως εάν είναι όσο ανώτερος ισχυρίζεται πως είναι. Το να αποτύχει δε στην δοκιμασία αυτή δημόσια επιφέρει μεγάλο κόστος στον ίδιο καθώς χάνει την αναγνώριση του συνόλου και βιοχημικά ο εγκέφαλος του εκκρίνει λιγότερη σεροτονίνη καθώς πέφτει στην κοινωνική ιεραρχία. Είναι ο ίδιος λόγος που φοβόμαστε να κάνουμε κάτι δημόσια ή να πάρουμε πρωτοβουλία, φοβόμαστε τον δημόσιο εξευτελισμό από την αποτυχία καθώς μας ρίχνει στην κοινωνική ιεραρχία.

Εάν καυχίοσουνα πως είσαι ο γρηγορότερος κυνηγός της φυλής σου, το πρώτο πράγμα που θα γινόταν θα ήταν να σε προκαλέσουν σε αγώνα δρόμου οι άλλοι άντρες της φυλής, διότι εμμέσως δήλωνες πως είσαι ανώτερος κοινωνικά από αυτούς και τώρα έπρεπε να το αποδείξεις. Αν αποτύγχανες θα γινόσουν ο περίγελος του χωριού με οτιδήποτε αυτό σήμαινε για τις αναπαραγωγικές σου προοπτικές. Αντίθετα αν κέρδιζες τον αγώνα θα αποκτούσες την αναγνώριση τους. Γι αυτό και αν όντως ήσουνα ο πιο γρήγορος ή ο πιο δυνατός, θα είχες και αυξημένη αυτοπεποίθηση και δεν θα είχες θέμα να το φωνάξεις, ενώ αν είχες αμφιβολίες για την ικανότητα σου θα ήσουνα μαζεμένος. Αυτό το εγκεφαλικό κύκλωμα είναι τόσο πρωτόγονο και ισχυρό (να φανταστείς το έχουν μέχρι και οι αστακοί) που είναι εξαιρετικά δύσκολο να το ξεγελάσεις.

Συνεπώς ο μοναδικός τρόπος να αποκτήσεις πραγματικά αυτοπεποίθηση είναι να καλλιεργήσεις την ικανότητα σου, σε οποιοδήποτε τομέα πιστεύεις πως δεν είσαι ικανός και να συμμετάσχεις σε έμπρακτες δοκιμασίες που θα σε επιβεβαιώσουν. Είναι το λεγόμενο exposure therapy, που δεν είναι τίποτα άλλο πρακτικά από την διαδικασία της μάθησης.

 

[Scott]

Λοιπόν,επειδή διάβασα μόνο τον τίτλο θα απαντήσω βάση της δικής μου εμπειρίας,γιατί έχω υπάρξει σαν άνθρωπος σε ένα loop χαμηλής αυτοεκτίμησης.
1. Η δική μου συμβουλή είναι να κάνεις πάντα αυτό που νιώθεις πως είναι το σωστό (το γνωστό gut feeling) και να παίρνεις ρίσκο όπου πρέπει.
2. Να μην ακούς ποτέ αυτούς που σε χλευάζουν για κάτι που σε κάνει να νιώθεις αληθινός και χαρούμενος,ακόμη και αν είναι οι γονείς σου. Δεν ζουν αυτοί την ζωή σου αλλά εσύ.
3. Μην φοβάσαι να χάσεις,να έχεις υπομονή και επιμονή. Να προσπαθείς για ότι μπορείς και όσο μπορείς.
4. Και,αν γίνει το κακό,τότε δεν θα γίνει κάτι χειρότερο,δεν θα πεθάνεις (ακόμη και αν υπάρχει αυτή η πιθανότητα),πάντα υπάρχει μια λύση.
5. Όλα τα παραπάνω θα σε κάνουν καλύτερο άνθρωπο.

Το ξέρω πως όσα είπα είναι λίγο μελο,αλλά είναι πράγματα που με έκαναν (έστω και λίγο) να έχω αυτοπεποίθηση. Και,φυσικά, πολλοί άνθρωποι που με στήριξαν και με στηρίζουν βοήθησαν σε αυτό.

 

[Himela]

Συνεπώς ο μοναδικός τρόπος να αποκτήσεις πραγματικά αυτοπεποίθηση είναι να καλλιεργήσεις την ικανότητα σου, σε οποιοδήποτε τομέα πιστεύεις πως δεν είσαι ικανός και να συμμετάσχεις σε έμπρακτες δοκιμασίες που θα σε επιβεβαιώσουν.

Δε δουλεύει σε μένα αυτό. Ή τουλάχιστον όχι τόσο όσο θα ήθελα. Πχ ξέρω οτι είμαι τέλεια μαγείρισσα αλλά αν έρθει κάποιος και μού πει "οκ θα έρθω να δοκιμάσω το φαϊ σου" θα αγχωθώ και δε θα πιστεύω οτι είναι καλό ακόμα κι αν μού πει οτι τού άρεσε.

 

[Guest 209912]

Δε δουλεύει σε μένα αυτό. Ή τουλάχιστον όχι τόσο όσο θα ήθελα. Πχ ξέρω οτι είμαι τέλεια μαγείρισσα αλλά αν έρθει κάποιος και μού πει "οκ θα έρθω να δοκιμάσω το φαϊ σου" θα αγχωθώ και δε θα πιστεύω οτι είναι καλό ακόμα κι αν μού πει οτι τού άρεσε.

Πάρε και ανέλυσε το γιατί τότε. Ίσως το πρόβλημα σου δεν είναι η ικανότητα στην μαγειρική η οποία σε γεμίζει άγχος. Το πρόβλημα σου ίσως είναι πως δεν έχεις την ικανότητα να ξεχωρίζεις ποιος σου λέει ψέμματα και ποιος όχι και για αυτό αγχώνεσαι.

 

[Himela]

Πάρε και ανέλυσε το γιατί τότε. Ίσως το πρόβλημα σου δεν είναι η ικανότητα στην μαγειρική η οποία σε γεμίζει άγχος. Το πρόβλημα σου ίσως είναι πως δεν έχεις την ικανότητα να ξεχωρίζεις ποιος σου λέει ψέμματα και ποιος όχι και για αυτό αγχώνεσαι.

Δε θα ήταν καλύτερα αν είχα μεγαλώσει με γονείς που με είχαν γεμίσει με αυτοπεποίθηση; Αυτό λέω από την αρχή. Οτι το κενό αυτό δεν πρόκειται ποτέ να καλυφθεί.

 

[Guest 209912]

Δε θα ήταν καλύτερα αν είχα μεγαλώσει με γονείς που με είχαν γεμίσει με αυτοπεποίθηση; Αυτό λέω από την αρχή. Οτι το κενό αυτό δεν πρόκειται ποτέ να καλυφθεί.

Αν μου απαντήσεις τι εννοείς με τνν λέξη καλύτερα, θα σου απαντήσω κι εγώ. Καλύτερα ως προς τι;

 

[Himela]

Αν μου απαντήσεις τι εννοείς με τνν λέξη καλύτερα, θα σου απαντήσω κι εγώ. Καλύτερα ως προς τι;

Μωρό μου ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ καλύτερα, πώς να το πω αλλιώς; Δε θα βασανιζόμουν για το αν θα πετύχω, αν με αγαπάνε, αν είμαι αρκετά καλή σε κάτι, μήπως βρουν καλύτερη εργαζόμενη και με απολύσουν, μήπως αν κρατήσω μούτρα στη φίλη μου που με προσέβαλε τελικά δε με θέλει πια σαν φίλη κλπ κλπ. Σε τί χρησιμεύει η αυτοπεποίθηση στον άνθρωπο;

 

[Guest 209912]

Μωρό μου ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ καλύτερα, πώς να το πω αλλιώς; Δε θα βασανιζόμουν για το αν θα πετύχω, αν με αγαπάνε, αν είμαι αρκετά καλή σε κάτι, μήπως βρουν καλύτερη εργαζόμενη και με απολύσουν, μήπως αν κρατήσω μούτρα στη φίλη μου που με προσέβαλε τελικά δε με θέλει πια σαν φίλη κλπ κλπ. Σε τί χρησιμεύει η αυτοπεποίθηση στον άνθρωπο;

Αν καταλαβαίνω καλά τι θέλεις να πεις, εννοείς πως αν έχεις καλύτερους γονείς θα υπέφερες λιγότερο στην ζωή; Ναι, πιθανότατα θα υπέφερες λιγότερο. Αλλά αυτό που δεν καταλαβαίνεις ειναι πως θα ήσουν και ταυτόχρονα πιο εγκλοβισμενη στην ίδια σου την κατάσταση. Και αυτό είναι που δεν καταλαβαίνεις ακόμη. Όλη αυτή η κατάσταση σου είναι ένα δώρο, διότι όσο πιο πολύ υποφέρεις τόσο περισσότερο είναι πιθανό να αναζητήσεις κάποια ουσιαστική διέξοδο έξω από όλο αυτό. Κανεις το λάθος να νομίζεις πως οι όσοι είχανε σωστούς γονείς ή τέλος πάντων κάποια καλή "τύχη" στην ζωή δεν υποφέρουν και ζουν χαρούμενοι. Αυτό δεν είναι αλήθεια. Οι κακές τους στιγμές είναι κατά πολύ περισσότερες από την χαρά τους.

 

[Himela]

Αν καταλαβαίνω καλά τι θέλεις να πεις, εννοείς πως αν έχεις καλύτερους γονείς θα υπέφερες λιγότερο στην ζωή; Ναι, πιθανότατα θα υπέφερες λιγότερο. Αλλά αυτό που δεν καταλαβαίνεις ειναι πως θα ήσουν και ταυτόχρονα πιο εγκλοβισμενη στην ίδια σου την κατάσταση. Και αυτό είναι που δεν καταλαβαίνεις ακόμη. Όλη αυτή η κατάσταση σου είναι ένα δώρο, διότι όσο πιο πολύ υποφέρεις τόσο περισσότερο είναι πιθανό να αναζητήσεις κάποια ουσιαστική διέξοδο έξω από όλο αυτό. Κανεις το λάθος να νομίζεις πως οι όσοι είχανε σωστούς γονείς ή τέλος πάντων κάποια καλή "τύχη" στην ζωή δεν υποφέρουν και ζουν χαρούμενοι. Αυτό δεν είναι αλήθεια. Οι κακές τους στιγμές είναι κατά πολύ περισσότερες από την χαρά τους.

Ναι από τη μια το πιστεύω ότι είναι ενα κρυφό δώρο γιατί αυτοί που δεν έχουν φαινομενικά προβλήματα επαναπαύονται και δεν κάνουν προσπάθειες να γίνουν καλύτεροι ή να κάνουν αυτοκριτική και να διορθώσουν κάποια πράγματα.

Γιατί όμως λες ότι είναι δυστυχισμένοι; Θα έλεγε κανείς ότι το να μην υποφέρει κανείς από ανασφάλεια και να πιστεύει στον εαυτό του είναι μια καλή αφετηρία για την ευτυχία.

 

[Gaspar]

Δε θα ήταν καλύτερα αν είχα μεγαλώσει με γονείς που με είχαν γεμίσει με αυτοπεποίθηση; Αυτό λέω από την αρχή. Οτι το κενό αυτό δεν πρόκειται ποτέ να καλυφθεί.

 

[Guest 209912]

Ναι από τη μια το πιστεύω ότι είναι ενα κρυφό δώρο γιατί αυτοί που δεν έχουν φαινομενικά προβλήματα επαναπαύονται και δεν κάνουν προσπάθειες να γίνουν καλύτεροι ή να κάνουν αυτοκριτική και να διορθώσουν κάποια πράγματα.

Γιατί όμως λες ότι είναι δυστυχισμένοι; Θα έλεγε κανείς ότι το να μην υποφέρει κανείς από ανασφάλεια και να πιστεύει στον εαυτό του είναι μια καλή αφετηρία για την ευτυχία.

Το κυνήγι της ευτυχίας το μόνο που αποφέρει είναι συνεχόμενο πόνο, διότι η ευτυχία δεν είναι μια διατηρήσιμη κατάσταση. Όταν έχεις μια επιθυμία, αυτομάτως υποφέρεις μέχρι να την εκπληρώσεις. Απλά κάτσε σκέψου τους λόγους για τους οποίους υποφέρεις στην ζωής σου. Υποφέρεις γιατί αισθάνεσαι ότι ο άλλος δεν σε αγαπά πραγματικά. Γιατί; Επιθυμείς να σε αγαπησει πραγματικά. Υποφέρεις γιατί δεν έχεις έχεις καλή δουλειά. Γιατί; Επειδή επιθυμείς να έχεις δουλειά. Γνωρίζεις έναν νέο ο άνθρωπο που σου αρέσει. Αυτομάτως έρχονται οι σκέψεις στο μυαλό σου όπως "πως θα τον κάνω να με θελει;" "Του αρέσω;" "Να του το πω αυτό ή θα το πάρει στραβά και δεν θα του αρέσω;" όλα αυτά σου δημιουργούν άγχος και σε κάνουν να υποφέρεις. Και φυσικά όσο λιγότερο σου αρέσει ο άλλος και όσο λιγότερο τον επιθυμείς τόσο λιγότερο τα σκέφτεσαι αυτά και υποφέρεις.

Οπως βλέπεις λοιπόν εσύ μπορεί να υποφέρεις τώρα γιατί αγχώνεσαι πως θα σε κρίνουν οι άλλοι για τη μαγειρική σου και να λες "Αχ μόνο αν μπορουσα να έχω παραπάνω αυτοπεποίθηση θα ήμουν καλά, τυχεροί οι άλλοι" αλλα και οι άλλοι στην ίδια βάρκα βρίσκονται, καθώς απλά και αυτοί με την σειρά τους επιθυμούν κάτι άλλο που τους κάνει να υποφέρουν. Όπως καταλαβαίνεις ο μονος ουσιαστικός τρόπος για να σταματήσεις να υποφέρεις στην ζωή και να βρεις την γαλήνη (όχι την χαρά, την ηρεμία) ειναι να σταματήσεις να επιθυμείς πράγματα. Αυτό φυσικά δεν γίνεται να το κάνεις επειδή σου το είπα εγώ. Τώρα μπορείς να λες οκ, καταλαβαίνω τι λες, αλλά δεν το καταλαβαίνεις πραγματικά. Δεν είναι μια αλήθεια που σε έχει διαποτησει ακόμη. Το πλεονέκτημα ενός ανθρώπου που περνά διαρκώς κρίσεις στην ζωή του ειναι πως βρίσκεται πολύ πιο κοντά από τους άλλους στο να βιώσει αυτήν την αλήθεια, διότι αυτό που ωθεί έναν άνθρωπο στην αλλαγή δεν είναι τίποτα άλλο από την απελπισία. Όσο πιο απελπισμένος είσαι και όσο πιο αδύνατον σου φαίνεται να συνεχίσεις να υπομένεις την κατάσταση στην οποία βρίσκεσαι τόσο πιθανότερο είναι να θελήσεις να αλλάξεις και να βρεις μια λύση.

Δεν το καταφέρνουν όλοι αυτό φυσικά, καθώς δεν λειτουργούν για όλους τους ανθρώπους οι κρίσεις ευεργετικά. Αυτοί που το καταφέρνουν είναι οι άνθρωποι που έχουν την τάση από μόνοι τους να κάνουν ενδοσκόπηση και οι οποίοι όταν βιώνουν μια κρίση τείνουν να στρέφονται προς τα μέσα και να αναρρωτιουνται ποια είναι η πράγματικη της αιτία. Και δεν είναι όλοι έτσι. Οι περισσότεροι απλά ψάχνουν έναν γρήγορο τρόπο να βγούνε από την κρίση και να επιστρέψουν εκεί που ήτανε.

Παρε τον κοβιντ για παράδειγμα. Πόσοι πιστεύεις είναι οι άνθρωποι που περιμένουν απλά να φύγει επιτέλους αυτή η κρίση και να επιστρέψουν στην καθημερινότητα τους και ποσοι πιστεύεις είναι αυτοί που άρχισαν να αναρρωτιουνται για πιο λόγο ο όλος εγκλεισμός και η κατάσταση αυτή η τους κανει να αισθάνονται άσχημα, τους κάνει να περνούν κιλά, να χάνουν την διάθεση για ζωή κτλ και τι λέει αυτό για εκείνους;

Αν λοιπόν καταφέρεις ποτέ να φτάσεις στην εσωτερική συνειδητοποίηση από μόνη σου πως όσο επιθυμείς πράγματα θα υποφέρεις και πως όλοι βρίσκονται ακριβώς στην ίδια κατάσταση, τότε αυτομάτως θα βρεις την γαλήνη, γιατί θα από τραβηχτείς από μόνη σου από όλα τα πράγματα που σε κάνουν να υποφέρεις.

Αλλα μην πάρεις αυτό που λέω σαν προτροπή. Ότι πρέπει να σταματήσεις να επιθυμείς πράγματα. Δεν λειτουργεί έτσι. Όλα όσα επιθυμείς σου πιστεύεις ότι σου προσφέρουν κάτι και τα επιθυμείς και αν προσπαθήσεις να τα απόβαλεις επειδή στο ειπε κάποιος ή για να πετύχεις κάτι, το μόνο που θα καταφέρεις είναι να υποφέρεις ακόμη περισσότερο. Θα καταφέρεις να τα απόβαλεις πραγματικά μόνο όταν φτάσεις στην εσωτερική κατανόηση ότι δεν προσφέρουν τίποτα πια πάρα πόνο. Τότε θα τα απόβαλεις αυτόματα όπως πετάς τα σκουπίδια από το σπίτι σου γιατί ξέρεις οτι δεν έχουν καμία αξία για σένα.

Για να αλλάξει ένας άνθρωπος όλα τα στραβά στην ζωή του δηλαδή δεν απαιτείται κόπος και σκληρή. Απαιτείται απλά η πραγματική κατανόηση της κατάστασης.

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 6 Μαρτίου 2021

View attachment 76701

Καλό prescription. Τώρα που το έγραψες και το διαβάσαμε λειτούργησε πραγματικά. Όλοι αποφασίσαμε να αλλάξουμε...

 

[Gaspar]

Καλό prescription. Τώρα που το έγραψες και το διαβάσαμε λειτούργησε πραγματικά. Όλοι αποφασίσαμε να αλλάξουμε...

Η αλλαγή στο mentality ηττοπάθειας από μια απλή απόφαση ξεκινάει.

 

[Guest 209912]

Η αλλαγή στο mentality ηττοπάθειας από μια απλή απόφαση ξεκινάει.

Κάνεις λάθος. Η αλλαγή ξεκινάει όταν αποκτήσεις την κατανόηση πως η κατάσταση που βρίσκεσαι δεν σου προσφέρει τίποτα θετικό πλέον και αυτή η κατανόηση δεν έρχεται για κανένα λόγο επειδή σου είπε κάποιος σταματά να κατηγορείς του γονείς σου, ανέλαβε το ευθύνες σου. Κανένας δεν καταλήγει σε καμία ουσιαστική αλλαγή όταν ακολουθεί εντολές και το να δίνεις εντολές δεν επιφέρει καμία ουσιαστική αλλαγή.

 

[Gaspar]

Κάνεις λάθος. Η αλλαγή ξεκινάει όταν αποκτήσεις την κατανόηση πως η κατάσταση που βρίσκεσαι δεν σου προσφέρει τίποτα θετικό πλέον και αυτή η κατανόηση δεν έρχεται για κανένα λόγο επειδή σου είπε κάποιος σταματά να κατηγορείς του γονείς σου, ανέλαβε το ευθύνες σου. Κανένας δεν καταλήγει σε καμία ουσιαστική αλλαγή όταν ακολουθεί εντολές και το να δίνεις εντολές δεν επιφέρει καμία ουσιαστική αλλαγή.

Το βλέπω αλλιώς.
Πχ όντας έφηβος λαπάς η απόφαση να ξεκινήσω gym ήρθε σαν αφύπνιση από ένα ρητό του Αριστοτέλη που έλεγε ότι είναι ντροπή για έναν άνθρωπο να έχει γεράσει χωρίς να έχει δει το που μπορεί να φτάσει το σώμα του..

Τα prescription δουλεύουν αν αυτός που τα διαβάζει θέλει και είναι έτοιμος να δεχτεί την αφύπνιση και να ξεφύγει από μια ψυχολογία που τον κρατάει πίσω.

 

[Guest 209912]

Το βλέπω αλλιώς.
Πχ όντας έφηβος λαπάς η απόφαση να ξεκινήσω gym ήρθε σαν αφύπνιση από ένα ρητό του Αριστοτέλη που έλεγε ότι είναι ντροπή για έναν άνθρωπο να έχει γεράσει χωρίς να έχει δει το που μπορεί να φτάσει το σώμα του..

Τα prescription δουλεύουν αν αυτός που τα διαβάζει θέλει και είναι έτοιμος να δεχτεί την αφύπνιση και να ξεφύγει από μια ψυχολογία που τον κρατάει πίσω.

Είναι αυτό ακριβώς που είπα πριν. Και όχι ο Αριστοτέλης δεν σου έδωσε prescription, δεν σου είπε πήγαινε γυμναστήριο. Εξέφρασε απλά μια δική του άποψη η οποία άγγιξε κάτι που προϋπήρχε ήδη μέσα σου. Η εσωτερική σου κατάσταση ήταν ήδη διαμορφωμένη και οι λέξεις αυτές απλά έδωσαν το έναυσμα. Μην το μπερδεύεις αυτό με το ότι πήρες ξαφνικά την απόφαση να αλλάξεις και άλλαξες. Και άρα μπορούν να το κανουν και οι άλλοι.


Και θα δώσω ένα πολυ απλό παράδειγμα. Αν κάποιος έχει μεγαλώσει χοντρός αλλά σε όλη του την ζωή του ήρθανε όλα καλά, δεν αντιμετώπισε ρατσισμό, δεν τον κορόιδεψε κανεις για το βάρος του, δεν ντραπηκε ποτέ, βρήκε γυναίκα που τον δέχτηκε όπως είναι κτλ, ε αυτός δεν πρόκειται ποτέ να χάσει κιλά ότι και να του πεις μέχρι να πάθει έμφραγμα. Διότι ότι και να ακούσει από άλλους, όσες προτροπές, όσα πρέπει, όσες δίαιτες και να δοκιμάσει, η εσωτερική του κατάσταση δεν είναι τέτοια που να μην μπορεί να αντέξει άλλο τον εαυτό του όπως ειναι για να αλλάξει.

 

[Himela]

Αν λοιπόν καταφέρεις ποτέ να φτάσεις στην εσωτερική συνειδητοποίηση από μόνη σου πως όσο επιθυμείς πράγματα θα υποφέρεις και πως όλοι βρίσκονται ακριβώς στην ίδια κατάσταση, τότε αυτομάτως θα βρεις την γαλήνη, γιατί θα από τραβηχτείς από μόνη σου από όλα τα πράγματα που σε κάνουν να υποφέρεις.

Αλλα μην πάρεις αυτό που λέω σαν προτροπή. Ότι πρέπει να σταματήσεις να επιθυμείς πράγματα. Δεν λειτουργεί έτσι. Όλα όσα επιθυμείς σου πιστεύεις ότι σου προσφέρουν κάτι και τα επιθυμείς και αν προσπαθήσεις να τα απόβαλεις επειδή στο ειπε κάποιος ή για να πετύχεις κάτι, το μόνο που θα καταφέρεις είναι να υποφέρεις ακόμη περισσότερο. Θα καταφέρεις να τα απόβαλεις πραγματικά μόνο όταν φτάσεις στην εσωτερική κατανόηση ότι δεν προσφέρουν τίποτα πια πάρα πόνο. Τότε θα τα απόβαλεις αυτόματα όπως πετάς τα σκουπίδια από το σπίτι σου γιατί ξέρεις οτι δεν έχουν καμία αξία για σένα.

Εσύ δεν είσαι όμως που πάντα λες οτι πρέπει να έχουμε ένα νόημα - έναν σκοπό στη ζωή μας; Κι αυτό επιθυμία δεν είναι; Και η μη πραγματοποίησή του δυστυχία δε φέρνει;

 

[Guest 209912]

Εσύ δεν είσαι όμως που πάντα λες οτι πρέπει να έχουμε ένα νόημα - έναν σκοπό στη ζωή μας; Κι αυτό επιθυμία δεν είναι; Και η μη πραγματοποίησή του δυστυχία δε φέρνει;

Καταρχάς δεν "πρέπει" να κάνεις τίποτα στη ζωή σου. Μην εκλαμβάνεις τα πράγματα που σου λέω ως πρέπει. Εγώ εξηγώ απλά πως λειτουργεί το όλο θέμα. Δεν υπάρχει τίποτα καλό ή κακό στο να έχεις ένα όραμα και ένα νόημα στην ζωή και κάνεις δεν είναι υποχρεωμένος να έχει. Είναι σαν να εξηγώ τις συνέπειες την γυμναστικής. Αν γυμναστείς θα υπάρξουν κάποιες αλλαγές πάνω σου και μπορώ να στις περιγράψω. Αυτό δεν σημαίνει πως πρέπει να γυμναστείς, πως είναι καλό να θέλεις να γυμναστείς ή πως εισαι καλός άνθρωπος αν γυμναστείς.

Αν έχεις επιθυμίες θα υποφέρεις. Αυτο λεω. Και το να έχεις όραμα, ναι είναι μια επιθυμία και μάλιστα είναι μια τόσο διακαής επιθυμία που αυτομάτως επιφέρει και τεράστιο πόνο και ειναι αυτός ο πόνος που σε παρακινεί να δράσεις προς αυτό γιατί το να μην το έχεις είναι μια πλήρως μη αποδεκτή κατάσταση. Το όραμα λοιπόν προσφέρει πολύ πόνο και μεγάλη ικανοποίηση όταν το καταφέρεις. Δεν προσφέρει ηρεμία. Είναι καθαρά προσωπικό θέμα του καθενός τι θέλει στην ζωή του και γι αυτο δεν έχει κανένα απολύτως νόημα να ακούς τι σου λένε οι άλλοι ότι πρέπει να κανεις και δεν βγάζει φυσικά και πουθενά.

 

[Himela]

Καταρχάς δεν "πρέπει" να κάνεις τίποτα στη ζωή σου. Μην εκλαμβάνεις τα πράγματα που σου λέω ως πρέπει. Εγώ εξηγώ απλά πως λειτουργεί το όλο θέμα. Δεν υπάρχει τίποτα καλό ή κακό στο να έχεις ένα όραμα και ένα νόημα στην ζωή και κάνεις δεν είναι υποχρεωμένος να έχει. Είναι σαν να εξηγώ τις συνέπειες την γυμναστικής. Αν γυμναστείς θα υπάρξουν κάποιες αλλαγές πάνω σου και μπορώ να στις περιγράψω. Αυτό δεν σημαίνει πως πρέπει να γυμναστείς, πως είναι καλό να θέλεις να γυμναστείς ή πως εισαι καλός άνθρωπος αν γυμναστείς.

Αν έχεις επιθυμίες θα υποφέρεις. Αυτο λεω. Και το να έχεις όραμα, ναι είναι μια επιθυμία και μάλιστα είναι μια τόσο διακαής επιθυμία που αυτομάτως επιφέρει και τεράστιο πόνο και ειναι αυτός ο πόνος που σε παρακινεί να δράσεις προς αυτό γιατί το να μην το έχεις είναι μια πλήρως μη αποδεκτή κατάσταση. Το όραμα λοιπόν προσφέρει πολύ πόνο και μεγάλη ικανοποίηση όταν το καταφέρεις. Δεν προσφέρει ηρεμία. Είναι καθαρά προσωπικό θέμα του καθενός τι θέλει στην ζωή του και γι αυτο δεν έχει κανένα απολύτως νόημα να ακούς τι σου λένε οι άλλοι ότι πρέπει να κανεις και δεν βγάζει φυσικά και πουθενά.

Απλά ξέρεις ποιο είναι το πρόβλημα με αυτό; Οτι ζούμε σε μια κοινωνία που μας θέλει να έχουμε συνεχώς κάποιο σκοπό. Να σπουδάσεις. Να βρεις καλή δουλειά. Να παντρευτείς. Να κάνεις παιδιά. Να αγοράσεις σπίτι. Να πάρεις καλό αμάξι. Να έχεις πολλούς φίλους. Να πηγαίνεις ταξίδια. And so on. Οπότε ένας άνθρωπος χωρίς επιθυμίες λογίζεται από την κοινωνία ως αποτυχημένος. Αν εσύ γνωρίσεις μια κοπέλα που σού αρέσει και σε ρωτήσει ποιοι είναι οι στόχοι στη ζωή σου και της πεις δεν έχω στόχους, δεν έχω επιθυμίες, πιστεύω οτι θα την τρομάξεις και θα φύγει τρέχοντας.