09-03-21
17:27
Μπορείς εσύ να κάνεις την αλλαγή για σένα αλλά νομίζω οτι όλο αυτό, εκτός του οτι είναι ψυχικά φορτικό όπως λες, περιέχει και πολλή μοναξιά, γιατί μετά το επιφανειακό δε θα σε γεμίζει πλέον, οπότε θα πρέπει να αποδεχτείς εξ' αρχής οτι μπορεί να μη βρίσκεις πια εύκολα ανθρώπους που θα σε καταλαβαίνουν και θα έχουν την ίδια κοσμοθεωρία με σένα. Εσύ αποφασίζεις αν αξίζει αυτό.Το καλύτερο μέσο εχει θεωρηθεί ολο αυτό το επιφανειακό.. όμως για πες μου ποιός θα αποφασίσει να φτάσει στην υπερανάλυση του.εαυτού του και στο να ψυχο-ψαχτεί; αυτο απο μόνο του ειναι φορτικο και κανεις 20-25αρης νέος -εγω τουλάχιστον που ανήκω σαυτές τις γενιές- αυτό εχω διαπιστώσει.
09-03-21
16:31
Αυτά τα τσιτάτα τύπου ζήσε τη ζωή σου με χαρά, αγάπα τον εαυτό σου για να σε αγαπούν οι άλλοι, τριαλαρί τριαλαρό κλπ. Επιφάνεια. Δεν εμβαθύνουν σε τίποτα. Δεν ψάχνουν πέρα από το προφανές. Μια συμβουλή για όλα τα προβλήματα που ταιριάζει σε όλους. "Αφού αυτό πέτυχε σε μένα, θα πετύχει και σε σένα". Δεν ξέρω πώς αλλιώς να το εξηγήσω.Θα ήθελες να προσδιορίσεις ακριβώς πως εκλαμβάνεις εσύ το"κλισέ" του φέισμπουκ;
(Χωρίς ειρωνεία - απλώς προσπαθώ να διαπιστωσω πως εκλαμβάνει ο κόσμος το επιφανειακό κτλ)
09-03-21
15:56
Ranting on [Με έχει κουράσει να βλέπω ανθρώπους που ζουν μια επιφανειακή ζωή που βασίζεται σε κλισέ του φέισμπουκ.] Ranting off
07-03-21
16:56
Ζούμε σε μια κοινωνία επιφανειακότητας, θεαθήναι και άσκοπης ενέργειας. Αν ρωτήσεις οποιονδήποτε σήμερα τι είναι πιο σημαντικό, η Ιθάκη ή το ταξίδι, θα σου απαντήσει "το ταξίδι", πράγμα που είναι η μεγαλύτερη κλισέ μπούρδα ever. Το σημαντικό είναι το αποτέλεσμα. Να φτάνεις εκεί από όπου ξεκίνησες για να πας. Αν είναι να μην φτάσεις ποτέ κάπου, κάτσε σπίτι σου. Μην ξεκινάς καθόλου. Οι άνθρωποι απλά είναι εθισμένοι στο να κάνουν ανούσια πράγματα, απλά και μόνο για να δείξουν ότι "κάνουν κάτι". Συνήθως δεν υπάρχει κάποιος σκοπός. Κάποιος τελικό αποτέλεσμα το οποίο θέλουμε να πετύχουμε. Απλά "κάνουμε" ψυχαναγκαστικά, για να γεμίσουμε το κενό της ζωής μας.
Έχεις δίκιο. Είναι πολύ μαλακία αλλά πράγματι έχεις δίκιο. Όσο οι γύρω σε βλέπουν να κάνεις πράγματα, είναι οκ με αυτό. Σου λέει, προσπάθησε. Μπράβο του. Κι ας μην κατάφερε να τελειώσει τίποτα. Κι ας είναι εκεί που ήταν όταν ξεκίνησε, και δε διδάχτηκε και τίποτα από αυτό. Είναι τόσο εξοργιστικό αυτό που λες και έχεις δίκιο, με θυμώνει τρομερά που έχουμε μπει θέλοντας και μη σε αυτό το τριπάκι και απλά τρέχουμε σαν τα guinea pigs χωρίς να ξέρουμε γιατί, για πού, για πόσο. Και με γεμίζει ευτυχία και αγαλλίαση να ακούω κάποιον να μού λέει "ξέρεις κάτι; ΔΕ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ να κάνεις τίποτα από όλα αυτά που περιμένουν οι άλλοι από σένα. In fact μπορείς να επιλέξεις ΕΣΥ αν θα κάνεις κάτι και τί θα είναι αυτό".
Κοίτα τους γύρω σου και πες μου, πόσοι κάθονται να θέσουν αυτά τα ερωτήματα και πόσοι κάθονται κλεισμένοι στον εαυτό τους μέχρι να τα απαντήσουν και μετά να αρχίσουν να τα καταφέρνουν, αντί απλώς να "κάνουν" επειδή όλοι αυτό κάνουν?
Πολύ ελάχιστοι κάθονται και θέτουν ερωτήματα για τη ζωή τους και κάνουν ενδοσκόπηση. Ακόμα κι αν ξεκινήσουν μια ενδοσκόπηση, δεν την τελειώνουν ποτέ γιατί στο μεταξύ βρίσκονται τόσα πράγματα που "πρέπει" να γίνουν που δεν έχουν χρόνο και διάθεση να συνεχίσουν και να καταλήξουν κάπου, πόσω μάλλον να κάνουν και τις αλλαγές που τυχόν χρειάζονται. Ξέρω ανθρώπους που εδώ και 15 χρόνια κάνουν τα ίδια πράγματα, αν και η ζωή τους έχει μεταβληθεί, έχουν παντρευτεί, έχουν κάνει παιδιά, έχουν αρρωστήσει, έχουν χωρίσει, έχουν γνωρίσει κι άλλους ανθρώπους στη ζωή τους. Κι όμως αυτοί είναι κολλημένοι στο ίδιο οικείο. Και είμαι σίγουρη οτι μέχρι την τελευταία μέρα της ζωής τους δε θα έχουν ιδέα οτι θα μπορούσαν να είχαν κάνει κάποια πράγματα διαφορετικά, θα μπορούσαν να είχαν επιλέξει αυτοί αυτό που τους ευχαριστεί, θα μπορούσαν να μην υπακούν στους κανόνες της κοινωνίας. Είναι θλιβερό αλλά και εξοργιστικό.
Από την άλλη εγώ προσωπικά σκέφτομαι τόσο πολύ κι αναλύω τόσο πολύ τα πράγματα που με κουράζει. Αν και γουστάρω αυτό που έχω και το θεωρώ δυνατό κομμάτι του εαυτού μου, κάποιες φορές εύχομαι να μπορούσα να ενσωματωθώ στα θέλω της κοινωνίας κι απλά να κάνω χωρίς σκοπό και χωρίς σκέψη.
07-03-21
13:40
Απλά ξέρεις ποιο είναι το πρόβλημα με αυτό; Οτι ζούμε σε μια κοινωνία που μας θέλει να έχουμε συνεχώς κάποιο σκοπό. Να σπουδάσεις. Να βρεις καλή δουλειά. Να παντρευτείς. Να κάνεις παιδιά. Να αγοράσεις σπίτι. Να πάρεις καλό αμάξι. Να έχεις πολλούς φίλους. Να πηγαίνεις ταξίδια. And so on. Οπότε ένας άνθρωπος χωρίς επιθυμίες λογίζεται από την κοινωνία ως αποτυχημένος. Αν εσύ γνωρίσεις μια κοπέλα που σού αρέσει και σε ρωτήσει ποιοι είναι οι στόχοι στη ζωή σου και της πεις δεν έχω στόχους, δεν έχω επιθυμίες, πιστεύω οτι θα την τρομάξεις και θα φύγει τρέχοντας.Καταρχάς δεν "πρέπει" να κάνεις τίποτα στη ζωή σου. Μην εκλαμβάνεις τα πράγματα που σου λέω ως πρέπει. Εγώ εξηγώ απλά πως λειτουργεί το όλο θέμα. Δεν υπάρχει τίποτα καλό ή κακό στο να έχεις ένα όραμα και ένα νόημα στην ζωή και κάνεις δεν είναι υποχρεωμένος να έχει. Είναι σαν να εξηγώ τις συνέπειες την γυμναστικής. Αν γυμναστείς θα υπάρξουν κάποιες αλλαγές πάνω σου και μπορώ να στις περιγράψω. Αυτό δεν σημαίνει πως πρέπει να γυμναστείς, πως είναι καλό να θέλεις να γυμναστείς ή πως εισαι καλός άνθρωπος αν γυμναστείς.
Αν έχεις επιθυμίες θα υποφέρεις. Αυτο λεω. Και το να έχεις όραμα, ναι είναι μια επιθυμία και μάλιστα είναι μια τόσο διακαής επιθυμία που αυτομάτως επιφέρει και τεράστιο πόνο και ειναι αυτός ο πόνος που σε παρακινεί να δράσεις προς αυτό γιατί το να μην το έχεις είναι μια πλήρως μη αποδεκτή κατάσταση. Το όραμα λοιπόν προσφέρει πολύ πόνο και μεγάλη ικανοποίηση όταν το καταφέρεις. Δεν προσφέρει ηρεμία. Είναι καθαρά προσωπικό θέμα του καθενός τι θέλει στην ζωή του και γι αυτο δεν έχει κανένα απολύτως νόημα να ακούς τι σου λένε οι άλλοι ότι πρέπει να κανεις και δεν βγάζει φυσικά και πουθενά.
06-03-21
19:59
Εσύ δεν είσαι όμως που πάντα λες οτι πρέπει να έχουμε ένα νόημα - έναν σκοπό στη ζωή μας; Κι αυτό επιθυμία δεν είναι; Και η μη πραγματοποίησή του δυστυχία δε φέρνει;Αν λοιπόν καταφέρεις ποτέ να φτάσεις στην εσωτερική συνειδητοποίηση από μόνη σου πως όσο επιθυμείς πράγματα θα υποφέρεις και πως όλοι βρίσκονται ακριβώς στην ίδια κατάσταση, τότε αυτομάτως θα βρεις την γαλήνη, γιατί θα από τραβηχτείς από μόνη σου από όλα τα πράγματα που σε κάνουν να υποφέρεις.
Αλλα μην πάρεις αυτό που λέω σαν προτροπή. Ότι πρέπει να σταματήσεις να επιθυμείς πράγματα. Δεν λειτουργεί έτσι. Όλα όσα επιθυμείς σου πιστεύεις ότι σου προσφέρουν κάτι και τα επιθυμείς και αν προσπαθήσεις να τα απόβαλεις επειδή στο ειπε κάποιος ή για να πετύχεις κάτι, το μόνο που θα καταφέρεις είναι να υποφέρεις ακόμη περισσότερο. Θα καταφέρεις να τα απόβαλεις πραγματικά μόνο όταν φτάσεις στην εσωτερική κατανόηση ότι δεν προσφέρουν τίποτα πια πάρα πόνο. Τότε θα τα απόβαλεις αυτόματα όπως πετάς τα σκουπίδια από το σπίτι σου γιατί ξέρεις οτι δεν έχουν καμία αξία για σένα.
06-03-21
16:24
Μωρό μου ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ καλύτερα, πώς να το πω αλλιώς; Δε θα βασανιζόμουν για το αν θα πετύχω, αν με αγαπάνε, αν είμαι αρκετά καλή σε κάτι, μήπως βρουν καλύτερη εργαζόμενη και με απολύσουν, μήπως αν κρατήσω μούτρα στη φίλη μου που με προσέβαλε τελικά δε με θέλει πια σαν φίλη κλπ κλπ. Σε τί χρησιμεύει η αυτοπεποίθηση στον άνθρωπο;Αν μου απαντήσεις τι εννοείς με τνν λέξη καλύτερα, θα σου απαντήσω κι εγώ. Καλύτερα ως προς τι;
06-03-21
15:29
Δε θα ήταν καλύτερα αν είχα μεγαλώσει με γονείς που με είχαν γεμίσει με αυτοπεποίθηση; Αυτό λέω από την αρχή. Οτι το κενό αυτό δεν πρόκειται ποτέ να καλυφθεί.Πάρε και ανέλυσε το γιατί τότε. Ίσως το πρόβλημα σου δεν είναι η ικανότητα στην μαγειρική η οποία σε γεμίζει άγχος. Το πρόβλημα σου ίσως είναι πως δεν έχεις την ικανότητα να ξεχωρίζεις ποιος σου λέει ψέμματα και ποιος όχι και για αυτό αγχώνεσαι.
06-03-21
15:10
Δε δουλεύει σε μένα αυτό. Ή τουλάχιστον όχι τόσο όσο θα ήθελα. Πχ ξέρω οτι είμαι τέλεια μαγείρισσα αλλά αν έρθει κάποιος και μού πει "οκ θα έρθω να δοκιμάσω το φαϊ σου" θα αγχωθώ και δε θα πιστεύω οτι είναι καλό ακόμα κι αν μού πει οτι τού άρεσε.Συνεπώς ο μοναδικός τρόπος να αποκτήσεις πραγματικά αυτοπεποίθηση είναι να καλλιεργήσεις την ικανότητα σου, σε οποιοδήποτε τομέα πιστεύεις πως δεν είσαι ικανός και να συμμετάσχεις σε έμπρακτες δοκιμασίες που θα σε επιβεβαιώσουν.
06-03-21
13:49
Νομίζω οτι το να έχεις αυτοπεποίθηση αλλά να μην είσαι ικανός τελικά (να έχεις δηλαδή μια αυτοπεποίθηση που δε στηρίζεται τελικά πουθενά) είναι πολύ λιγότερο (ή και καθόλου) καταστροφικό σε σχέση με το να μην έχεις και να τη χρειάζεσαι. Δηλαδή το να έχεις αλλά να είσαι άχρηστος, δεν πειράζει σε τίποτα, ίσα ίσα καλό κάνει, πουλάς τον εαυτό σου πιο ακριβά από όσο αξίζεις. Αλλά να μην έχεις, αξίζεις δεν αξίζεις, βγαίνεις χαμένος.Αυτό που θέλω να πω, ειναι πως η αυτοπεποίθησή δεν παίζει τόσο μεγάλο ρόλο στην ζωή όσο πιστεύεις.
05-03-21
22:26
Η ύπαρξη του ίνσταγκραμ και των ινφλουένσερς και ατόμων σαν την Kim Kardashian μού δείχνουν οτι υπάρχει πολύς κόσμος που θεοποιεί το τίποτα και δεν αντιλαμβάνεται οτι είναι πράγματι τίποτα.Το θέμα είναι κατά πόσοι οι άλλοι είναι ηλίθιοι για να βλέπουν ότι είσαι γαμάτος , έξυπνος ή οτιδήποτε επειδή πιστεύεις ότι είσαι ενώ δεν είσαι. Θα μου πεις πίστεψε στον εαυτό σου για να πιστέψουν οι άλλοι σε σένα, μια γυναίκα που νιώθει όμορφη φαίνεται όμορφη κοκ αλλά αυτό μπορεί να είναι για την αρχή , που θα σε έλξει η αυτοπεποίθηση του άλλου , μετά κάποιος θα αξιολογήσει αν του πούλησες φύκια για μεταξωτές κορδέλες ή όχι .
05-03-21
20:40
Δε διαφωνώ μωρό μου, αλλά εγώ μιλάω για το αντίθετο: να μην είσαι αρκετός αλλά να νομίζεις οτι είσαι και η αυτοπεποίθησή σου να σε βοηθάει τελικά να πετυχαίνεις.Πάντως Χιμελα εγώ πιστεύω πως για να λύσει κανεις το θέμα του δεν είμαι αρκετός αυτό που πρέπει να κάνει ειναι να δει αν όντως είναι αρκετός.
Πχ αν κάποιος φοβάται ότι δεν είναι αρκετά όμορφος για να βρει κοπέλα, πρέπει πρώτα να προσπαθήσει αρκετά να βρει και μετά να κρίνει αν είναι αρκετά όμορφος η όχι.
Πολλές φορές δηλαδή αυτή η πεποίθηση πως δεν είμαστε αρκετοί είναι μόνο μέσα στο μυαλό μας και δεν αντιστοιχεί στην πραγματικοτητα. Και μας κάνει να μην προσπαθούμε καν.
Επίσης νομίζω οτι αν έχεις την αυτογνωσία να σκέφτεσαι ΑΝ είσαι αρκετός, μάλλον είσαι αλλά δεν μπορείς να το πιστέψεις και να το μεταδώσεις στους άλλους.
05-03-21
18:28
Για αυτά που είπα παραπάνω. Αρκετά καλός, αρκετά όμορφος, αρκετά έξυπνος κλπ.Αρκετος για ποιο πράγμα;
05-03-21
18:22
Προφανώς όχι, αλλά αν αισθάνεσαι εσύ οτι είσαι αρκετός, αυτό σε κάνει να νιώθεις όμορφα και να έχεις αυτοπεποίθηση.Όλοι είναι αρκετοί;
05-03-21
11:32
Μπα δεν είναι οκ. Περνάς μια ζωή να υποφέρεις πνιγμένος στην ανασφάλεια. Ανασφάλεια στην εργασία σου (μήπως βρουν καλύτερο και με απολύσουν; ), ανασφάλεια στις φιλίες (μήπως δεν είμαι αρκετός σαν φίλος και μείνω μόνος; ), ανασφάλεια στις σχέσεις (αυτός τώρα γιατί με αγαπάει; μήπως με κοροϊδεύει; αφού δεν είμαι αρκετός) κλπ.Παιδιά it's okay not to believe in yourself. Με πνίγει αυτή η επιτακτικότητα.
05-03-21
00:07
Το αίσθημα της αδικίας και η αμφιβολία οτι ποτέ θα το καταφέρω.Τι σε σταματά να γίνεις πέραν από την αυτοπεριοριστική πεποίθηση ότι μόνο όσοι είχαν σωστούς γονεις μπορουν να το πετύχουν αυτό;
04-03-21
23:58
Εγώ θα ήθελα αν μπορούσα να γίνω ένας άνθρωπος που μεγάλωσε με σωστούς γονείς και απέκτησε αυτοπεποίθηση και αγάπη για τον εαυτό του.Συνήθως θέλουμε τη συνείδησή μας και αυτή κάπως διαμορφώθηκε και μέσα από τις δυσκολίες , όποιες έχει ο κάθε ένας , αν θέλουμε να το αλλάξουμε αυτό , θα αλλάζαμε τον εαυτό μας, ποιος θα αντάλλαζε τον εαυτό του και την ''ψυχή'' του με ένα άλλο; κανείς μάλλον .
Ακριβώς έτσι είμαι.Μ΄αρέσει που είσαι κυνική με ρομαντικές αναλαμπές .
Δεν το λέω ειρωνικά για καλό το λέω
04-03-21
22:57
Μα όλος ο κόσμος έχει δυσκολίες. Απλά κάποιοι ξεκινάνε από το 10 κι άλλοι από το -10. Αυτή είναι η διαφορά και η αδικία που προκύπτει από έναν σωστό κι από έναν λάθος γονιό.Για εμένα το μόνο νόημα στην ζωή ειναι δημιουργήσεις το όραμα σου και να εκμοχλευσεις κάθε μέσο και εμπειρία που είχες στην διάθεση σου για να το πετύχεις. Υπό αυτό το πρίσμα όλες οι εμπειρίες της ζωής μου αποτελούν ευκαιρίες να γίνω πιο δυνατος και σοφοτερος, ιδίως οι πολύ δύσκολες.
Ισως. Ίσως απλά δε θέλησαν πραγματικά να φτάσουν σε κάποιο προορισμό. Υπάρχει μια ανακούφιση στην γνώριμη μιζέρια.
Κι η μιζέρια μια επιλογή είναι. Δεν έχεις κίνητρο να την αφήσεις.
04-03-21
22:24
Λες λοιπόν Χάκερ οτι αντί να πας κάπου περνώντας από μια άνετη λεωφόρο, να πας στο ίδιο μέρος περνώντας από μικρά δρομάκια με λακούβες κι όταν φτάσεις εκεί, κοιτώντας τους άλλους οδηγούς, να συνειδητοποιήσεις οτι αυτές οι δυσκολίες σε έκαναν καλύτερο οδηγό. Λες λοιπόν οτι ίσως τελικά αυτές οι δυσκολίες ήταν μια κρυφή ευλογία.
Δε συμφωνώ. Θα προτιμούσα να μην είχα αυτές τις δυσκολίες κι ας ήμουν χειρότερος οδηγός. Γιατί με τόσες δυσκολίες κάποιοι δεν κατάφεραν ποτέ να φτάσουν στον προορισμό κι έχουν μείνει κάπου από λάστιχο...
Τί διαφοροποιεί τους ανθρώπους και κάποιοι τα καταφέρνουν ενώ άλλοι όχι; Καλή ερώτηση. Νομίζω είναι, εκτός του πείσματος και της εσωτερικής δύναμης, και το να βρεις μια αφορμή για να αλλάξεις. Συνήθως η αφορμή αυτή είναι ένας άνθρωπος που αγαπάς τόσο ώστε για να τον έχεις πρέπει να αλλάξεις.
Κι όπως είχες πει σε άλλο ποστ, το καλύτερο θα ήταν οι γονείς να μην κατέστρεφαν τα παιδιά τους in the first place. Αλλά καλά, στην Ελλάδα κάνουν παιδιά για να ευχαριστήσουν τα πεθερικά και τους συγγενείς. Τί περιμένω κι εγώ.
Δε συμφωνώ. Θα προτιμούσα να μην είχα αυτές τις δυσκολίες κι ας ήμουν χειρότερος οδηγός. Γιατί με τόσες δυσκολίες κάποιοι δεν κατάφεραν ποτέ να φτάσουν στον προορισμό κι έχουν μείνει κάπου από λάστιχο...
Τί διαφοροποιεί τους ανθρώπους και κάποιοι τα καταφέρνουν ενώ άλλοι όχι; Καλή ερώτηση. Νομίζω είναι, εκτός του πείσματος και της εσωτερικής δύναμης, και το να βρεις μια αφορμή για να αλλάξεις. Συνήθως η αφορμή αυτή είναι ένας άνθρωπος που αγαπάς τόσο ώστε για να τον έχεις πρέπει να αλλάξεις.
Κι όπως είχες πει σε άλλο ποστ, το καλύτερο θα ήταν οι γονείς να μην κατέστρεφαν τα παιδιά τους in the first place. Αλλά καλά, στην Ελλάδα κάνουν παιδιά για να ευχαριστήσουν τα πεθερικά και τους συγγενείς. Τί περιμένω κι εγώ.
20-11-20
15:39
Αυτό είναι πολύ βολικό για ανθρώπους που δε θέλουν να κάνουν αλλαγές στη ζωή τους και μού κάνει εντύπωση που το λες εσύ αυτό. Εφόσον λοιπόν η φύση σου είναι να είσαι ελαφρώς υπέρβαρος για ποιο λόγο κάνεις fasting και γυμναστική; Μην το πάρεις σαν προσωπική επίθεση, καλοπροαίρετα ρωτάω, καλά κάνεις και κάνεις ό,τι θες.Οι άνθρωποι δεν αυτοβελτιωνονται, βαδίζουν απλά στο μονοπάτι που είναι φτιαγμένοι να βαδισουν.
Η φυση του καθενός φανερωνεται στα πράγματα που κάνει από μόνος του, χωρίς να του υποδείξει κάνεις να τα κάνει. Όλα τα υπόλοιπα είναι απλά κοινωνικά πρέπει και επιταγές, που δεν οδηγούν πουθενά. Γι αυτό ας πούμε μπορεί να παροτρύνεις ένα χοντρό να χάσει βάρος όσο θες αλλά δεν πρόκειται να καταφέρεις τίποτα αν δεν του το υποδεικνύει η φυση του.
Η ψυχανάλυση μπορεί να βοηθήσει τον άνθρωπο να έρθει σε συζήτηση - αντιπαράθεση με τον εαυτό του και να δει κάποια πράγματα που τον κρατάνε πίσω κι αν θελήσει να τα αλλάξει. Την ίδια αυτοπεποίθηση όμως που έχουν άνθρωποι που μεγάλωσαν σε υγιές οικογενειακό περιβάλλον δε θα την έχουν ποτέ άνθρωποι που πέρασαν κάποιου είδους τραυματικά παιδικά χρόνια, κατά τη γνώμη μου. Παρ' όλα αυτά δεν είναι ποτέ αρνητικό να προσπαθείς να βελτιώνεις πράγματα που σε δυσκολεύουν.
13-10-20
19:31
Σίγουρα εκ των πραγμάτων η σχέση με τους άλλους θα είναι καλή. Έχει όμως τόση σημασία όταν τελικά μέσα σου νιώθεις άσχημα - αρνητικά; Πόσες φορές ακούμε για ανθρώπους που πχ αυτοκτονούν και λέμε, μα έπεσα από τα σύννεφα, ήταν η ψυχή της παρέας, φιλικός, όλοι τον αγαπούσαν κλπ;Σωστό. Οταν όμως υιοθετεις σωστές συμπεριφορές έστω και αν υποκρίνεσαι ειναι πιο πιθανό να πετύχεις στις σχεσεις σου η και αλλού. Αυτό θα σου βελτιωσει την αυτοεκτίμηση που σίγουρα αν ρωτάς εμένα έχει να κάνει με τους άλλους. Γιατί συνήθως λέμε σε κάτι τέτοια βελτιωσου,φρόντισε τον εαυτό σου, πήγαινε γυμναστήριο, μορφωσου, βρες χομπι και τρίχες κατσαρες αφου άλλου είναι το πρόβλημα.
Δεν μπορείς μια ζωή να υποκρίνεσαι για να "ψαρεύεις αυτοεκτίμηση" από την συμπεριφορά και την αποδοχή των άλλων. Κάποτε πρέπει να κάνεις το δύσκολο βήμα να κοιτάξεις μέσα σου και να αντιμετωπίσεις κατάματα τον εαυτό σου.
26-08-20
22:01
Ναι, αλλά χωρίς αυτοεκτίμηση.Θα ζήσουμε
26-08-20
21:06
Το παράδειγμα με την αντικοινωνικότητα το έφερα όχι για να συγκρίνω τα δύο αλλά για να συγκρίνω τον τρόπο που δουλεύει όλο αυτό. Εγώ δεν έχω ως skill την κοινωνικότητα οπότε έχω μάθει (ακόμα μαθαίνω δηλαδή) να κάνω αυτά που περιμένουν οι άλλοι να κάνω ώστε να δείξω την κοινωνικότητα. Παρομοίως, ένας άνθρωπος που μεγάλωσε θεωρώντας οτι είναι ηλίθιος ή ανεπαρκής δεν απέκτησε ποτέ το skill της αυτοεκτίμησης, οπότε με την ψυχανάλυση (την οποία είναι γνωστό οτι επικροτώ, το έχω πει πάμπολλες φορές εδώ μέσα) απλά θα μάθει να φέρεται σαν να είχε αυτοεκτίμηση. Είναι σαν να μαθαίνεις μια νέα γλώσσα και να την παπαγαλίζεις, αν μιλήσεις με κάποιον που ξέρει αυτή τη γλώσσα θα σε καταλάβει αλλά δε θα μπει ποτέ μέσα σου, δε θα τη νιώσεις, απλά θα είσαι ένας ηθοποιός που υποκρίνεται πως ξέρει αυτή τη γλώσσα.
Ναι μπορεί κάπου κάπως κάποτε, κι αναλόγως πόσο κακό έκαναν οι γονείς, να αποκτήσει κάποιος πραγματική κι όχι fake αυτοεκτίμηση.
Με τα παραπάνω δε θέλω να υπονοήσω οτι εφόσον είχε κάποιος τραυματικά παιδικά χρόνια πάει τελείωσε, πρέπει να τα ρίχνει όλα εκεί. Πάντα με προσπάθεια από ειδικούς και από το ίδιο το άτομο πολλά μπορούν να "διορθωθούν". Αλλά όπως είπε ο hack3r, θα ήταν καλύτερα οι γονείς να φέρονταν καλά στο παιδί in the first place.
Ναι μπορεί κάπου κάπως κάποτε, κι αναλόγως πόσο κακό έκαναν οι γονείς, να αποκτήσει κάποιος πραγματική κι όχι fake αυτοεκτίμηση.
Με τα παραπάνω δε θέλω να υπονοήσω οτι εφόσον είχε κάποιος τραυματικά παιδικά χρόνια πάει τελείωσε, πρέπει να τα ρίχνει όλα εκεί. Πάντα με προσπάθεια από ειδικούς και από το ίδιο το άτομο πολλά μπορούν να "διορθωθούν". Αλλά όπως είπε ο hack3r, θα ήταν καλύτερα οι γονείς να φέρονταν καλά στο παιδί in the first place.
25-08-20
20:42
Αν το κεφάλι σου είναι καλωδιωμένο να το πω έτσι στο να θεωρεί οτι είμαι χαζός, ανίκανος, μη αρκετός κλπ, θέλει πολύ πολύ μεγάλη προσπάθεια να τα αποβάλεις όλα αυτά. Το πρώτο ένστικτο πάντα θα είναι αυτές οι σκέψεις, ακόμα κι αν μάθεις να λες μετά "όχι δεν ισχύει αυτό, δεν είμαι χαζός, ανίκανος, μη αρκετός". Θα είναι όπως είπα ένα fake it till you make it, απλά κατά τη γνώμη που ποτέ δε θα τα καταφέρεις να σού γίνει βίωμα. Σχεδόν όλοι οι δολοφόνοι, βιαστές, εγκληματίες είχαν γονείς που τούς μείωναν, τους εξευτέλιζαν, τους υποβίβαζαν. Δεν είναι τυχαίο..Σίγουρα είναι δύσκολο να χτίσεις μία πίστη στον εαυτό σου αν δεν έχεις καλό υπόβαθρο από την οικογένειά σου, αλλά όχι και ακατόρθωτο.
25-08-20
13:38
Αυτό είπα, ότι διαφωνώ. Την αυτοεκτίμηση την αποκτάς από τους γονείς σου. Αν μέχρι την ενηλικίωσή σε μειώνουν, σε υποτιμούν και σε υποβιβάζουν συνεχώς είναι τρομερά δύσκολο ως ακατόρθωτο να καταφέρεις να αλλάξεις συντριπτικά τον τρόπο που λειτουργεί το μυαλό σου και να αρχίσεις ξαφνικά να αγαπάς τον εαυτό σου και να έχεις αυτοεκτίμηση. Μπορεί να μάθεις να υποκρίνεσαι ότι έχεις αυτοεκτίμηση αλλά πραγματικά μέσα σου πιστεύω ότι δε θα το νιώσεις ποτέ.Η αυτοεκτίμηση μπορεί να κερδηθεί. Ο, τι κατάλοιπα και να μείνουν από το οικογενειακό περιβάλλον.
Π.χ. εγώ είμαι ένα αντικοινωνικό άτομο και όταν έρχομαι σε συναναστροφή με κόσμο υποκρίνομαι αυτό που πιστεύω ότι ο υπόλοιπος κόσμος κάνει όντας κοινωνικός (small talk, ερωτήσεις, συζήτηση γενική και λοιπά). Αυτό όμως όσα χρόνια και να το κάνω ποτέ δεν θα γίνω πραγματικά κοινωνική.
25-08-20
12:29
Δεν θέλω να ακουστώ απαισιόδοξη αλλά νομίζω (κι έχω διαβάσει) οτι η αυτοεκτίμηση και η αγάπη στον εαυτό καλλιεργούνται στα παιδικά χρόνια από τους γονείς και τους δασκάλους. Αν ο γονιός επιβραβεύει το παιδί για τα σωστά που κάνει και για τα καλά χαρακτηριστικά γνωρίσματα που έχει, αυτό θα λειτουργήσει θετικά στο να μάθει το παιδί οτι ο εαυτός του αξίζει και να τον αγαπά. Αν ο γονιός μειώνει και υποβιβάζει το παιδί και τις συμπεριφορές του, πιστεύω οτι όσες ψυχαναλύσεις και αν κάνει ως ενήλικας, όσες σκέψεις, ασκήσεις, προσπάθειες, πάντα θα έχει χαμηλή αυτοεκτίμηση και αγάπη εαυτού, ακόμα κι αν το κάνει fake, μέσα του πάντα θα νιώθει οτι δεν αξίζει.
13-11-17
16:13
Το εγραψα και πριν χωρις επιτυχιες οι απλες συμβουλες είναι απλα θεωρία. Καλη μέν αλλα χωρις πρακτικη είναι ημιτελής.
Εξαρτάται από το τι θεωρεί ο καθένας επιτυχία. Μπορεί για κάποιος επιτυχία είναι να έχει δέκα γκόμενες, για άλλον να έχει δέκα πτυχία, για άλλον λεφτά και για άλλον απλά την ησυχία του και την αυτοεκτίμησή του.
Επίσης η γνώμη μου είναι οτι οι θεωρίες και οι συμβουλές δε δίνουν αποτέλεσμα αν ο ίδιος ο άνθρωπος δεν καταλάβει τι είναι αυτό που τον κρατά πίσω και δεν αποφασίσει να κάνει κάτι για να το αλλάξει. Γι' αυτό μίλησα για την αναγκαιότητα επίσκεψης σε λειτουργό ψυχικής υγείας γιατί, όσο και να ακούγεται ωραία στα περιοδικά ως τίτλος ("χώρισες; 10 τρόποι να το ξεπεράσεις", "γάμος: τα 10 βήματα της επιτυχίας", "πώς να καταλάβεις τι άνθρωπος είσαι" κλπ κλπ), η πραγματικότητα είναι οτι ο κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός, έχει ξεχωριστά και μοναδικά βιώματα και μοναδική ιδιοσυγκρασία και μόνο εξατομικευμένα μπορεί να γίνει σωστή και βαθειά δουλειά.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
11-11-17
16:54
Εγώ θα προσθέσω στη συζήτηση οτι θα έπρεπε σαν κοινωνία να βάλουμε στη ζωή μας περισσότερο και το θέμα της ψυχικής υγείας. Μου φαίνεται τρομερά παράδοξο οτι υπάρχουν τόσοι πολλοί τρόποι που προωθούν το πώς θα προσέξουμε την σωματική μας υγεία αλλά το θέμα της ψυχικής υγείας φαίνεται ακόμα να είναι ταμπού. Σχεδόν όλοι οι δήμοι έχουν ή συνεργάζονται με κέντρα ψυχικής υγείας στα οποία γίνεται πολύ καλή δουλειά και μάλιστα δωρεάν. Αν θεωρεί κάποιος οτι ο ίδιος ή κάποιος συγγενής ή φίλος αντιμετωπίζει κάποια θέματα στα οποία χρειάζεται κάποια βοήθεια, ας στραφεί προς τα κέντρα αυτά ή σε κάποιο ιδιωτικό ψυχολόγο αν έχει τα μέσα. Γίνονται θαύματα εκεί μέσα. Δε χρειάζεται να περνάμε τη ζωή μας χωρίς την ψυχική βοήθεια. Υπάρχουν τρόποι να βοηθηθούμε και να κάνουμε τον τρόπο ζωής μας καλύτερο. Όπως όταν σπάμε το πόδι μας πάμε στο γιατρό και μας το βάζει στο γύψο, έτσι και όταν έχουμε θέματα με την ψυχολογία μας πρέπει να στρεφόμαστε προς τους λειτουργούς ψυχικής υγείας.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.