Δε ξέρω πού βρίσκεσαι αλλά κάποιες πόλεις έχουν και δωρεάν δομές που μπορείς να απευθυνθείς
Κέντρα Ψυχικής Υγείας και τηλ. κέντρα έγκαιρης παρέμβασης στην Ελλάδα και Κύπρο - Psyxiatros.gr
Κατάλογος με τα Κέντρα Ψυχικής Υγείας και τηλέφωνα έγκαιρης παρέμβασης που παρέχουν δωρεάν ψυχιατρική/ψυχολογική υποστήριξη στην Ελλάδα και Κύπρο.
www.psyxiatros.gr
17-09-19
14:24
Είχες διαγνωσθεί με κατάθλιψη; Έπαιρνες φάρμακα; Αυτό που περιγράφεις είναι μελαγχολία. Η κατάθλιψη είναι ασθένεια και δεν περνάει ως επί το πλείστον. Σίγουρα αν κάνεις ευχάριστα πράγματα θα νιώσεις καλύτερα προσωρινά, αλλά μόνο με φάρμακα που θα σε κρατούν σε κάποια ισορροπία.Έχοντας περάσει κατάθλιψη στο παρελθόν,
02-11-18
16:16
Η κατάθλιψη δεν είναι όμοια με τη θλίψη
Καθώς η κοινωνία μας ωριμάζει κι αρχίζουμε σιγά σιγά να αποτινάζουμε το στίγμα από την ψυχική ασθένεια, μια από τις πιο κοινές και πολυσυζητημένες ασθένειες είναι η κατάθλιψη. Και ενώ είναι σπουδαίο πως δειλά δειλά ξεκινήσαμε να το συζητάμε, φοβάμαι πως υπάρχει μια παρανόηση σχετικά με το τι είναι πραγματικά η κατάθλιψη.
Όταν οι άνθρωποι σκέφτονται τον όρο κατάθλιψη, τείνουν να τη συνδέουν με τη θλίψη. Για την ιστορία, ας ξεκαθαρίσουμε μια και καλή κάτι. Η θλίψη είναι ένα συναίσθημα. Η κατάθλιψη είναι μια κλινικά διαγνωσμένη ψυχική ασθένεια.
Όλοι μας δοκιμάσαμε θλίψη σε κάποια φάση της ζωής μας. Είτε πρόκειται για το απογοητευτικό αποτέλεσμα ενός διαγωνίσματος, για την προδοσία ενός φίλου ή για ένα χωρισμό που μας ράγισε την καρδιά, στεναχωριόμαστε. Μετά όμως από ένα χρονικό διάστημα, αισθανόμαστε καλύτερα. Και τότε προχωράμε στη ζωή μας και πάμε μπροστά. Θα αισθανθούμε θλίψη σε τέτοιες καταστάσεις, αλλά όχι κατάθλιψη.
Η κατάθλιψη είναι ψυχική ασθένεια
Έχει αποδειχθεί επιστημονικά πως η κατάθλιψη έχει μια αναμφισβήτητη φυσική επίδραση στον εγκέφαλο.
Κατάθλιψη δε σημαίνει απλώς το να αισθανόμαστε θλίψη.
Στην πραγματικότητα, σημαίνει να μην αισθανόμαστε...τίποτα. Απολύτως τίποτα.
Είναι το συναίσθημα του μουδιάσματος, η αίσθηση του κενού.
Είναι να αισθάνεσαι ένα αδιάκοπο “γιατί”....για τα πάντα.
Υπαρξιακή κρίση η μια μετά την άλλη.
Το να είσαι θλιμμένος και το να είσαι σε κατάθλιψη δεν είναι το ίδιο πράγμα. Την επόμενη φορά που θα έχετε τις μαύρες σας, προσέξτε τις λέξεις που χρησιμοποιείτε. Αν είστε στεναχωρημένοι, είστε στεναχωρημένοι. Αν είστε σε κατάθλιψη, είστε σε κατάθλιψη. Το καθένα έχει τη δική του αξία και σημασία αλλά μη χρησιμοποιείτε την “κατάθλιψη” σαν μια οποιαδήποτε λέξη στην καθομιλουμένη. Δεν είναι σωστό να τη χρησιμοποιείτε απλώς για να τονίσετε τη θλίψη σας. Ο όρος αυτός υποδεικνύει ψυχική ασθένεια. Ήδη είναι δύσκολη η κατάσταση έτσι όπως είναι για όσους έχουν διαγνωστεί, παρακαλώ μην τη κάνετε ακόμη πιο δύσκολη με το να την απαξιώνετε – στα μάτια σας και στα μάτια των άλλων.
Η κατάθλιψη δεν είναι κάτι που απλώς “ξεπερνάμε”.
Η κατάθλιψη είναι κάτι που μια μπάλα παγωτό και μια ευχάριστη βραδιά στο σινεμά δεν μπορούν να διορθώσουν.
Η κατάθλιψη είναι ψυχική ασθένεια.
Η κατάθλιψη δεν είναι θλίψη.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
09-08-18
12:14
Σόφη όλα αυτά που λες είναι μια εικονική πραγματικότητα που έχεις δημιουργήσει εσύ προφανώς επειδή δε θες να προσπαθήσεις. Επαναπαύεσαι να μένεις με σπασμένο χέρι ως ανάπηρη ουσιαστικά από το να προσπαθήσεις. Ναι το ξέρω οτι έχεις προσπαθήσει και απέτυχε η προσπάθεια, αλλά δεν ξέρω αν εσύ υπέβαλες υποσυνείδητα την προσπάθεια προς μια αποτυχία γιατί τελικά δεν ήσουν έτοιμη να πετύχεις. "Στράφι" δεν πάει καμία ψυχανάλυση και είναι πραγματικά αμαρτία να περνάμε αυτά τα μηνύματα σε ανθρώπους που σκέφτονται να πάρουν ψυχολογική υποστήριξη αλλά και να υποτιμούμε τη βοήθεια που έχουν προσφέρει ειδικοί ψυχικής υγείας σε ανθρώπους. Το οτι είναι δύσκολο, χαίρω πολύ, το είπα και εγώ, οτι είναι ΤΡΟΜΕΡΑ δύσκολο γιατί αναμετριέσαι με τον εαυτό σου σε επίπεδα που πονάνε συναισθηματικά. Αλλά κάθε τι στη ζωή θέλει προσπάθεια και χωρίς να σπάσεις αυγά ομελέτα δεν κάνεις. Δεν είσαι παιδάκι, είσαι ενήλικη προ πολλού. Είσαι ευλογημένη που ζεις στην εποχή του ίντερνετ και που έχεις τέτοια πληροφόρηση γύρω σου, άλλοι άνθρωποι έφτασαν γέροι και ποτέ δεν τους ειπε κανείς για την ψυχική βοήθεια που θα μπορούσαν να αναζητήσουν. ΕΠΙΛΕΓΕΙΣ να ζεις όπως ζεις και ρίχνεις το βάρος στους άλλους γιατί δεν αντέχεις να παραδεχτείς οτι για αυτή τη δυστυχία σου φταις εσύ. Μόνο όταν το παραδεχτείς αυτό και φτάσεις στο μη περαιτέρω θα προσπαθήσεις κάτι να κάνεις. Ελπίζω τότε να μην είσαι 40 και βλέπεις τα ωραιότερα χρόνια σου να έχουν περάσει μέσα στη μιζέρια και τη δυστυχία εξαιτίας εσού και κανενός άλλου. Ξέρω οτι είμαι σκληρή και ξέρω πώς νιώθεις, θα "αυτομαστιγωθείς" ψυχολογικά, θα κλάψεις, θα πεις οτι έχω δίκιο, αλλά δε θα σηκώσεις το χέρι να πάρεις τηλέφωνο σε ένα ΚΨΥ. Γιατί ουσιαστικά αυτό είναι που έχεις επιλέξει, να τιμωρείς μαζοχιστικά τον εαυτό σου με το να αποδεικνύεις στους άλλους πόσο δίκιο έχουν όταν σε λένε άχρηστη ή χαζή ή οτιδήποτε, να λιώνεις στην αυτολύπηση οτι κανείς δε σε καταλαβαίνει, να κλαις για την άδικη τη μοίρα σου και όλο αυτό το συναίσθημα να μην το κάνεις δράση. Στα έχω πει με το καλό, με το κακό, με το γλυκό, με το ξινό, με το πικρό, δεν ξέρω πώς αλλιώς να στο πω. Τα γράφω στο δημόσιο για να βοηθηθεί και κάποιος άλλος άνθρωπος ίσως. Ίσως να μου θυμώσεις.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
09-08-18
08:14
Δεν μπορείς να απαιτείς την κατανόηση των φίλων και συγγενών για αυτά που περνάς τη στιγμή που ακόμα και ένας ειδικός ψυχικής υγείας μπορεί να κάνει καιρό να "καταλάβει". Επίσης δεν είναι και δουλειά ούτε υποχρέωση κανενός δικού σου ανθρώπου να σε καταλάβει. Δεν είναι θέμα "θέλω - δε θέλω", είναι οτι δεν μπορώ και δεν έχω και υποχρέωση να μπορώ. Για αυτό υπάρχουν οι ψυχολόγοι.Δυστυχώς φοβάμαι ότι πολλοί άνθρωποι όταν περνάς μία δύσκολη περίοδο δεν μπορούν να σε καταλάβουν ή δεν θέλουν να σε καταλάβουν ή απλά δεν θέλουν να ασχοληθούν (εάν δεν θέλουν, οκ δεν μπορείς να τους πιέσεις δικαίωμά τους). Σίγουρα όμως υπάρχουν και αυτοί που θα κάτσουν να αφουγκραστούν όπως λες τον άλλον και να κάνουν τα πάντα ώστε να τον στηρίξουν.
Οι ψυχολόγοι, όπως έχω πει πολλές φορές, δεν υπάρχουν για να σε αναγκάζουν να κάνεις κάτι που δε θες. Αν ας πούμε είναι ένας παχύς άνθρωπος σίγουρα ο ψυχολόγος δεν θα του πει ποτέ "αδυνάτισε". Θα προσπαθήσει να βρει το αίτιο που τον κάνει να είναι λαίμαργος και να παχαίνει (αν δεν υπάρχει παθολογικό αίτιο) και θα προσπαθήσει να διορθώσει αυτό. Πχ έστω οτι ο παχύς αυτός άνθρωπος τρώει επειδή νιώθει οτι η κοινωνία δεν τον αποδέχεται. Αυτό είναι το αίτιο. Ο ψυχολόγος θα προσπαθήσει να λύσει ΑΥΤΟ, το αίτιο δηλαδή, και να το αντικαταστήσει από κάποιο θετικό συναίσθημα. Θα τον κάνει λοιπόν να αποδεχτεί ο ίδιος τον εαυτό του, ώστε να τον αποδεχτούν και οι άλλοι. Όταν εκλείψει αυτό το αρχικό αίτιο, ο άνθρωπος από μόνος του θα αποφασίσει ΑΝ ΘΕΛΕΙ να κάνει κάποια αλλαγή. Ο ψυχολόγος δεν καταπιέζει κανέναν να κάνει ή να μην κάνει κάτι.
Η αλλαγή αυτή που θα κάνει ο άνθρωπος δεν είναι καν αλλαγή αλλά μετατόπιση. Αντικαθιστά δηλαδή το κουτάκι της μη αποδοχής (αρνητικό) με την αποδοχή και την αγάπη εαυτού (κάτι θετικό). Αυτή είναι η δουλειά του ψυχολόγου. Και σίγουρα αυτό δε γίνεται με το να δίνει διαταγές ή απαγορεύσεις. Μέσω της συζήτησης μόνος του ο άνθρωπος "βγάζει" πράγματα τα οποία ο ψυχολόγος ερμηνεύει, τα μεταφράζει, του τα εξηγεί ώστε να τα καταλάβει.
Υπάρχουν σίγουρα και ειδικοί ψυχικής υγείας που θα απαιτούν πράγματα όταν η κατάσταση είναι στο απροχώρητο, αν πχ κάποιος κάνει απόπειρα αυτοκτονίας, τότε δεν υπάρχει χρόνος για ψυχανάλυση, πρέπει να τον βάλεις σε έλεγχο, αλλά αυτό είναι της ψυχιατρικής.
Θέλω να πω λοιπόν (για πολλοστή φορά) σε σένα αλλά και σε άλλους που διαβάζουν αυτό το ποστ οτι το να ξέρεις οτι έχεις κάποιο θέμα που δε σε αφήνει να ζήσεις και να επιλέγεις να μην πας σε ειδικό ψυχικής υγείας είναι ΤΟ ΙΔΙΟ ΑΚΡΙΒΩΣ με το να σπάσεις το χέρι σου και να μην πας στο γιατρό και να επιλέξεις να κάνεις τα πάντα με ένα χέρι και να πονάς καθημερινά από το σπάσιμο που δεν περνάει ποτέ. Μη σού πω οτι είναι και χειρότερο.
Η ψυχανάλυση κρατάει χρόνια και μπορεί και ποτέ να μην οδηγήσει σε ριζικές αλλαγές στη ζωή του ανθρώπου, παρά μόνο μικρές αλλαγές αν ο ίδιος το θέλει. Είναι μια μακροχρόνια και δύσκολη διαδικασία. Πάρα πολύς κόσμος σταματάει τις συνεδρίες ή τις διακόπτει και τις συνεχίζει μετά από καιρό λόγω αυτής της μεγάλης δυσκολίας. Παρ' όλα αυτά η ψυχανάλυση σε γιατρεύει σε βάθος χρόνου. Δεν μπορείς να επιλέγεις να ζεις τα υπόλοιπα 70 χρόνια της ζωής σου μην παίρνοντας βοήθεια. Απλά δεν γίνεται.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
26-07-18
22:07
Αυτά που λες ότι αντιμετωπιζονται με την καλη διατροφή δεν ειναι καταθλιψη αλλά απλα κακη διαθεση λόγω ελλιπούς ύπνου ή αδυναμιας λόγω κακής διατροφής. Η κατάθλιψη δε λειτουργεί με τον τρόπο που λες. Δεν είναι κακές οι συμβουλές σου απλά δεν συνδέονται με την καταθλιψη.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
25-01-11
16:43
Το πιο σημαντικό είναι οτι αναγνωρίζεις οτι κάτι δεν πάει καλά - δεν είναι πρόβλημα, μην το αντιμετωπίζεις σαν τέτοιο. Εγώ νομίζω - αν και δεν γνωρίζω - οτι πρέπει να βάλεις στο μυαλό σου οτι τίποτα δεν γίνεται χωρίς προσπάθεια. Βάλε στόχους στη ζωή σου και ξεκίνα να παλεύεις για να τους υλοποιήσεις. Όσο κλείνεσαι στον εαυτό σου και λες "έχω πρόβλημα, έχω αυτό κι εκείνο" δε θα αλλάξει κάτι. Πες "ναι δεν ήμουν καλά τελευταία αλλά θέλω να το αλλάξω αυτό και θα το παλέψω". Είναι όλα στο μυαλό σου. Ξεκίνα κάποια χόμπυ που σου αρέσουν, ακόμα κι αν θεωρείς οτι δε θα περάσεις καλά κάπου που θα πας, πίεσε τον εαυτό σου να πας και βάλε στο μυαλό σου οτι θα περάσεις καλά. Καλή τύχη!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
26-08-09
09:48
Δέν μπορείς να εκλογικεύσεις αυτούς τους λόγους, γιατι οι συναισθηματικές αντιδράσεις μας δεν υπαγορεύονται απο τη λογική μας.
Μα αυτό λέω, οτι όταν πας να επιβιώσεις δεν μπαίνει στη μέση η λογική. Αν σκοντάψεις και πας να πέσεις, βάζεις ενστικτωδώς τα χέρια σου για να προστατευτείς, δεν το κάνεις με τη λογική, α πέφτω, κάτσε να σκεφτώ, α να βάλω τα χέρια μου να σωθώ. Όταν λοιπόν σε παίρνει από κάτω, δεν μπορείς αυτόματα να διώξεις τη μελαγχολία που σου έρχεται, τις κακές σκέψεις, ώστε να επιβιώσεις;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
25-08-09
12:50
Είμαι της άποψης οτι η κατάθλιψη δεν είναι κατεξοχήν ασθένεια, αλλά παραίτηση του μυαλού για ζωή που γίνεται με τη θέληση του ανθρώπου. Θέλω να πω οτι πιστεύω οτι μπορείς να το ελέγξεις ώστε να μη φτάσεις σε αυτό το σημείο, σε αντίθεση με μια άλλη κλασσική ασθένεια που δεν μπορείς να το ελέγξεις (πχ έχεις κάποια κύστη ή όγκο κλπ). Μιλούσα με μια κοπέλα που πέρασε κατάθλιψη για ένα χρόνο για κάποιο συγκεκριμένο θέμα και πίστευε πως μπορεί να το λύσει μόνη της, αλλά τελικά δεν τα κατάφερε και πήγε σε ψυχολόγο, ο οποίος την "οδήγησε" είπε σε μονοπάτια του μυαλού και του παρελθόντος της που δεν ήξερε οτι υπήρχαν κι έτσι ξεπέρασε την κατάθλιψη. Αναρωτιέμαι τώρα εγώ, γιατί ένας άνθρωπος να αφήνει τόσο τον εαυτό του να πέσει σε βαρειά μελαγχολία και σε κατάθλιψη; Το περιβόητο αίσθημα (ένστικτο μάλιστα) της επιβίωσης πού πάει σε αυτές τις περιπτώσεις;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.