Πρέπει ο ασθενής να γνωρίζει όλη την αλήθεια;

[kleftra]

Πως μπορείς να πολεμήσεις κατί αν δεν ξέρεις με τι ακριβώς έχεις να κάνεις;

Και φυσικά μην ξεχνάμε αυτο που λεει ο διαβολάκος, όλοι σου λενε πως είσαι μια χαρά αλλά το ύφος τους τα λεει όλα.
Βέβαια η δύσκολη πλευρά είναι του γιατρού, γιατί οκ εγώ μπορεί να θέλω να μάθω αλλά πόσοι ακόμη σκέφτονται σαν εμένα;Η λύση των συγγενων είναι η καλύτερη.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[epote]

Όταν αφορά ένα αγαπημένο πρόσωπο θα ήθελα να ενημερωθώ πρώτα εγώ και κρίνοντας την κατάσταση να αναλάβω την ευθύνη αν πρέπει να ξέρει τα πάντα ή όχι

εχμ...να αναλαβεις την ευθυνη για να του πεις τι εχει η οχι? Και ποια εισαι εσυ για να το κανεις αυτο? Ξερεις κατι παραπανω η κατι καλυτερο? Ελεος. Προσωπικη μου αποψη ειναι οτι αυτο που κανουν οι γιατροι και λενε τι εχει ο παθων πρωτα στους συγκενεις ειναι ΕΓΓΛΗΜΑ.

πρεπει να το λενε στον ιδιο και αυτος να αποφασιζει αν θελει να γνοστοποιησει τη κατασταση του.

btw η γιαγια μου επαθε καρκινο, και το πηρε πιο ψυχραιμα απο ολους. Οταν το παθαινεις εσυ, εισαι ψυχραιμος, οι αλλοι φρικαρουν

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Γίδι]

Μεγάλη κουβέντα ανοίγετε, παιδιά...!

Ένας φίλος μου είναι γιατρός... και μου έλεγε για τρελούς καυγάδες στο Πανεπιστήμιο...

Και για έναν ασθενή, που θα πέθαινε σύντομα από καρκίνο... και νόμιζε ότι τον κρατούσαν για τυπικές εξετάσεις...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[crazy lover]

Ο ασθενης πιστευω οτι πρεπει να μαθει την αληθεια πρωτος απ ολους....Αναλογα κ με τον χαρακτηρα του βεβαια αλλα πιστευω οτι αυτος ειναι που θα το αντιμετωπισει πιο ψυχραιμα...Πχ εγω θα στεναχωρηθω πολυ περισσοτερο αν μαθω κατι ασχημο για καποιον απο την οικογενεια μου παρα για εμενα...Για μενα δεν θα νοιαστω κ πολυ κ θα προσπαθησω να ζησω οσο πιο extreme μπορω τις μερες ή τους μηνες που μου απομενουν...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[QsLv]

Θεωρητικά ο ασθενής πρέπει να ξέρει τα πάντα.

Πρακτικά όμως...

Αν ληφθούν υπ'όψην όμως μεσογειακές ιδιοσυγκρασίες, προκαταλήψεις κοινωνικές, άσχημη αντιμετώπιση, ευαίσθητα άτομα... Η κάθε περίπτωση είναι διαφορετική και θα είναι τρομερά δύσκολο να απολυτοποιηθεί η ποιότητα πληροφόρησης του ασθενούς. Ένας ασθενής πιθανώς να έχει πχ. (τρανταχτό παράδειγμα) καρκίνο, με πολλές όμως πιθανότητες να ζήσει μεγάλο διάστημα. Ο γιατρός όμως διαβλέπει πως ο ασθενής έχει ετοιμόρροπο ηθικό και ευπρόσβλητη ιδιοσυγκρασία. Τον ενημερώνει πλήρως, οδηγώντας τον σε πιθανή συναισθηματική κατάρρευση ή τον αφήνει σε μια ομιχλώδη κατάσταση με την ευτυχία της άγνοιας?

Έχει τύχει συνάδελφος του πατέρα μου (γιατρός λολ) να έχει καρκίνο, και να λέει, ψέμματα στον εαυτό του: "Τι έχω μωρέ, ένα καρκινοματάκι... όχι καρκίνο..."

Επομένως το καταλληλότερο ίσως είναι η μέση οδός. Ό,τι είναι καλύτερο για τον ασθενή και όχι ό,τι είναι καλύτερο επειδή το λέει ο νόμος...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[lilith]

Πιστεύω, πως ναι, θα πρέπει να ξέρει τα πάντα, άλλωστε είναι ο άμεσα ενδιαφερόμενος...,
για την κατάσταση της υγείας του...
Δεν νομίζετε λοιπόν, πως έχει αυτό το δικαίωμα..., περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον... ???

Αυτή όμως, είναι και εμένα η άποψή μου θεωρητικά...!!!

Γιατί ενώ για τον εαυτό μου, θα απαιτούσα να μάθω όλη την αλήθεια,
δεν ξέρω, αν θα είχα το κουράγιο..., να ενημερώσω αντίστοιχα κάποιο αγαπημένο μου άτομο...,
σε περίπτωση που τα έφερνε η τύχη... και ερχόντουσαν τα πράγματα έτσι, ώστε να έπρεπε να μάθει από μένα,
μια πολύ σοβαρή, ανίατη κατάσταση, ή γενικά κάποια άσχημη κατάσταση, η οποία δεν θα ήταν αναστρέψιμη...

Νομίζω πάντως, πως δεν θα μου ήταν εύκολο, να του πω όλη την αλήθεια...
Θα προσπαθούσα βέβαια,
να του πω, όσα περισσότερα μπορούσα..., αλλά θα φρόντιζα τουλάχιστον, να μην χάσει την ελπίδα του...

.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[kleftra]

Και για έναν ασθενή, που θα πέθαινε σύντομα από καρκίνο... και νόμιζε ότι τον κρατούσαν για τυπικές εξετάσεις...

Aν είναι δυνατόν.
Είναι γεγονός πως ποτέ δεν θα συμφιλιωθούμε απόλυτα με την ιδέα της αρρώστειας (μας) όμως το να ζούμε στην άγνοια μπορει να μας προφυλλάσει αλλά δεν είναι η πιο τίμια και ενδεδειγμένη τακτική.
Αν μου συνέβαινε κάτι τέτοιο θα ήθελα να το γνωρίζω μπορεί να ήταν τρομαχτική η γνώση αλλα θα ήθελα να την έχω.
Μην ξεχνάτε πως ουδέν κρυπτό υπο τον ήλιο.
Και να το μάθεις σε μια ανύποπτη στιγμή είναι ακόμη πιο τραγικό.

Στην γειτονιά μου πριν χρονια είχε γίνει το εξής.Παληκάρι που ήταν φορέας(όχι ασθενής) του έητζ του το κρατούσαν κρυφό οι γονεις του(άλλοι εγκληματίες και αυτοί, λάβετε τώρα υπόψην σας ότι μιλάω για δεκαετιά 80 που επικρατούσε άγνοια πάνω στο θέμα).Το έμαθε τυχαία μερικά χρόνια αργότερα όταν είχε ένα τροχαίο.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Corpse Bride]

Αυτη η αντιμετωπιση "θα το βαλω κατω και θα το πατησω", ειναι νομιζω μονο αντιδραση νεων ανθρωπων που μαθαινουν κατι δυσαρεστο..νεους εννοω και γυρω στα 50, που νιωθουν οτι εχουν ακομη να ζησουν πραγματα.. Μια γιαγια η ενας παππους στα 80, που εχουν ετσι κι αλλιως "μονοπλευρη" ενημερωση, και μολις ακουνε για καρκινο κανουν 28 μετανοιες και 56 σταυρους για τι ψυχραιμη αντιδραση και πεισμα τους λες; Ειδικα σε ασθενειες που η ψυχολογια παιζει ρολο, αν δεν ειναι ο αλλος σε θεση να δει το πραγμα απ'την πιο αισιοδοξη οσο γινεται πλευρα, ε τι να πεις εκει.:X

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[torry]

Αυτη η αντιμετωπιση "θα το βαλω κατω και θα το πατησω", ειναι νομιζω μονο αντιδραση νεων ανθρωπων που μαθαινουν κατι δυσαρεστο..νεους εννοω και γυρω στα 50, που νιωθουν οτι εχουν ακομη να ζησουν πραγματα.. Μια γιαγια η ενας παππους στα 80, που εχουν ετσι κι αλλιως "μονοπλευρη" ενημερωση, και μολις ακουνε για καρκινο κανουν 28 μετανοιες και 56 σταυρους για τι ψυχραιμη αντιδραση και πεισμα τους λες; Ειδικα σε ασθενειες που η ψυχολογια παιζει ρολο, αν δεν ειναι ο αλλος σε θεση να δει το πραγμα απ'την πιο αισιοδοξη οσο γινεται πλευρα, ε τι να πεις εκει.:X

Κοίτα τώρα σε παππουδο-γιαγιάδες στα 80 δεν υπάρχει λόγος ούτε να τους το πείς και να τους ταράξεις ούτε να τους υποβάλεις σε βαριές θεραπείες. Γιατι θα μου πείς? Πολύ απλά είναι σε μια ηλικία που ξέρουν και οι ίδιοι πως το μοιραίο δεν αργεί. Οπότε αν τους πεις οτι θα πάνε από καρκίνο πχ, θα τους πάρει από κάτω ενώ αν νομίζουν πως είναι η φθορά των χρώνων δεν θα απογωητευτούν τόσο. Και από την άλλη σε αυτές τις ηλικίες ακριβώς επειδή η ανάπλαση κυττάρων είναι στον χαμηλότερο δυνατό βαθμό ,μια τέτοια ασθένεια δεν μπορεί να είναι ιδιαίτερα ραγδαία. Οπότε κάθε προσπάθεια να την τρενάρεις κι άλλο θα είναι πιο επίπονη και ψυχοφθώρα για τον ασθενή.
Υπόψην πως μια επέμβαση αφαίρεσης καρκινόματος από βασικά όργανα και η διαδικασία της χημειοθεραπείας που είναι το πιο επίπονο κωμμάτι, απαιτούν οργανισμό όσο το δυνατών πιο ανθεκτικό(και νέο)και ηθικό ακμαιότατο!!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Puff_Daddy]

Και όταν είσαι γιατρός, η φοιτητής Ιατρικής, και έχεις κάτι σοβαρό; Εκεί τι κάνεις; Όταν ο γιατρός συμπίπτει με τον ασθενή;

Όταν φοιτητής Ιατρικής 26χρ μπήκε σε μαγν. τομογράφο "για ζαλαδούλες από το διάβασμα", και ο όγκος που είχε στο κεφάλι ήταν σαν πορτοκάλι, τι έπρεπε να κάνουμε; Να τον αφήσουμε να δει τις πλάκες όταν το ζήταγε επίμονα με την ιδιότητα του γιατρού;

Απαντήστε μου....

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[KOULA]

επειδη δεν ξερω αν πηρες απαντηση οσοι ασχολουνται με την ιατρικη ξερουν την αληθεια ασχετα αν δεν το παραδεχτουν εγω ειμαι σιγουρη οτι ηξερε την αληθεια πριν την μαθετε εσεις απλα η αληθεια ειναι σκληρη του δινεις κουραγιο να το παλεψει και τον εμψυχωνεις και το συζητας σαν απλη ασθενεια στα λεω απο εμπειρια οι δικοι μου ολοι νεοι πεθαινουν απο 30χρ μεχρι 80χρ το εζησα με την μανα μου 48χρ με την ξαδελφη μου 47 χρ και ολοι το συζητουσαμε σαν την απλη ασθενεια ξεροντας ολοι οτι το τελος πλησιαζει και ξεραμε ακριβως ποτε θα φυγουν απο την ζωη αλλα ειχαμε ελπιδα ''ψευτικη'' ολοι οι καρκινοπαθεις το παλευουν που ξερουν τι τους περιμενει πιστευουν στην ζωη .παλευουν.εχουν ελπιδα. αρκει να μην βλκεπουν την απαισιοδοξια στους αλλους το μονο που μπορω να σου πω σιγουρα οτι λυπαμαι που ηταν ατυχο το παλληκαρι μεσα σε 2 χρονια εχασα 3 ατομα απο το ιδιο πραγμα και εχουν δει πολλα τα ματια μου

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Corpse Bride]

Και όταν είσαι γιατρός, η φοιτητής Ιατρικής, και έχεις κάτι σοβαρό; Εκεί τι κάνεις; Όταν ο γιατρός συμπίπτει με τον ασθενή;

Όταν φοιτητής Ιατρικής 26χρ μπήκε σε μαγν. τομογράφο "για ζαλαδούλες από το διάβασμα", και ο όγκος που είχε στο κεφάλι ήταν σαν πορτοκάλι, τι έπρεπε να κάνουμε; Να τον αφήσουμε να δει τις πλάκες όταν το ζήταγε επίμονα με την ιδιότητα του γιατρού;

Απαντήστε μου....

Πολυ ζορικο αυτο.. Δεν ξερω, ανεξαρτητως γνωσεων/επαγγελματος κτλ, ειμαι της γνωμης οτι νεα ατομα που εξ'ορισμου θα το παλεψουν, πρεπει να ξερουν ακριβως την κατασταση τους. Αλλωστε ενα ατομο σ'αυτη την ηλικια αποκλειεται να παραιτηθει ετσι απλα, και σε χημειοθεραπειες θα υποβληθει, και σε επεμβαση αν χρειαστει, και οτιδηποτε. Για ολα αυτα πρεπει να χει επιγνωση της καταστασης του.. Ο παππους το "περιμενει" ετσι κι αλλιως απο καπου, και πολυ συχνα δεν υποβαλλεται καν σε θεραπεια, γιατι ειναι σκετη ταλαιπωρια χωρις νοημα..
(Βεβαια δεν ξερουμε πως θα αντιδρουσαν αν ηξεραν οτι με την ταδε αμφιβολλου αποτελεσματος θεραπεια θα επαιρναν "παραταση" λιγων μηνων.. Εκει εχω ενα θεμα, απο την αποψη οτι ο καθενας πρεπει να αποφασιζει μονος του για τη ζωη του και τη διαρκεια της σ'αυτη την περιπτωση, αλλα απ'την αλλη τσαμπα ταλαιπωρια για το τιποτα? Χμφ!!)

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Subject to change]

Katerina απ όσο ξέρω ο καρκίνος του εγκεφάλου είναι πρακτικά μη θεραπεύσιμος (δηλαδή είναι πολύυυυυ δύσκολο να θεραπευτεί), πόσο μάλλον όταν ο όγκος είναι σαν ...πορτοκάλι
Διορθώστε με αν κάνω λάθος

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Corpse Bride]

Ο ογκος μπορει να ειναι καλοηθης η κακοηθης.. Αν ειναι καλοηθης μπορει να γινει επεμβαση, και πιθανον με καλο αποτελεσμα. Για κακοηθη δεν εχω ιδεα :S

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Subject to change]

Σε κακοήθη αναφέρομαι... Είχα μια σχετικά κοντινή περίπτωση τέτοιου καρκίνου (καλός φίλος της μητέρας μου) και όπως μου τα περιέργαψε η μητέρα μου η κατάσταση ήταν τραγική Απ'ότι κατάλβα είναι απο τους χειρότερους καρκίνους, αν όχι ο χειρότερος

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[xristinaki]

Παιδια καλυτερα να τα λεει ο γιατρος σε αυτες τις περιπτωσεις πιο μετριοπαθως γιατι αλλιως παθαινουν κι σοκ οσοι τα ακουνε.Φιλικο μου προσωπο στην Γερμανια πηγε τις εξετασεις των γονιων του στο γιατρο τον καλει λοιπον ο γιατροσ κι του λεει η μητερα σου ειναι σε προχωρημενο σταδιο καρκινου σε λιγο καιρο την χανεται , ο πατερας σου εχει κι αυτος προβλημα κι θελει θεραπεια εσυ κι τα αδερφια σου με αυτο το ιστορικο δεν ξερω ποσο θα ζησετε.Πραγματι η μητερα του πεθανε , ο πατερας του ξεπερασε τον καρκινο ομως του χει προκαλεσει ο γιατρος του παιδιου αυτου ψυχολογικο προβλημα κι κουβαλαει μαζι του οπου παει χαπια,αντικαταθλιπτικα κι οτι μπορειτε να φανταστειτε.Απο οτι ξερω μερχι τωρα ειναιι υγιεστατος ομως ζει με την ιδεα οτι μπορει οποιαδηποτε στιγμη να αρρωστησει.Ετσι απο το να ξερεις κι να βασανιζεσαι πολλες φορες καλυτερα να μην ξερεις.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Γίδι]

Χριστινάκι, δεν ξέρω αν το παράδειγμά σου είναι το καλύτερο, γιατί δε μιλάμε για ασθενή...
Δε διαφωνώ με αυτό που λες, αλλά άλλο να αναρωτιόμαστε τι πρέπει να ξέρει η μαμά του παιδιού, που ανέφερες, κι άλλο οι υπόλοιποι.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[xristinaki]

γιδι ναι τωρα που το βλεπω εχεις δικιο μαλλον παρασυρθηκα απο το προσωπικο μου βιωμα κι δεν εδωσα να καταλαβετε αυτο που ηθελα να πω πιστευω οτι τοσο στον ασθενη τοσο κι στους συγγενεις ο γιατρος ακομη κι να ναι πολυ σοβαρη η περιπτωση κι να ειναι ολα μελανα πρεπει να αφηνει μια ελπιδα.Δεν λεω να μην ξερουν τπτ αλλα αυτος ο τροπος ξερεις εσυ η το αγαπηενο σου προσωπο πεθαινει κι ειναι σιγουρο μπορει να σε τρελανει κι ας ειναι ετσι αρα ας εξηγουν οτι υπαρχει προβλημα χωρις να τρομαζουν ομως τον ασθενη η κι τους συγγενεις.Εδω συγγενικο σου προσωπο να ειναι κι τρελενεσαι φανταζεσαι πως αισθανεται καποιος που προκειται για τον ιδιο.Αρα η απαντηση ειναι οχι δεν χρειαζεται να ξερουν τα παντα ουτε ο ασθενης ουτε οι συγγενεις.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Γίδι]

Εγώ συμφωνώ, να μην ξέρουν τα πάντα... ΓΙατί πολλές φορές η ψυχική μετάπτωση... έως και κατάπτωση του ασθενή, μπορεί να επηρεάσει πολύυυ τη σωματική του υγεία...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Bugs Bunny]

Συγνώμη για το βαρύ κλίμα πρωινιάτικα, αλλά ειλικρινά έχω μπερδευτεί πάρα πολύ από εχθές. Αντιμετωπίζουμε στο στενό μας οικογενειακό περιβάλλον μια πολύ σοβαρή κατάσταση υγείας και οι απόψεις σχετικά με το αν πρέπει ο άνθρωπος που πάσχει από καρκίνο να το μάθει ή όχι, διίστανται.
Κάποιοι λένε ότι πρέπει να ξέρει τι του συμβαίνει και κάποιοι άλλοι ότι θα πέσει πολύ ψυχολογικά και αν υπάρχει μία περίπτωση να πάει κατι καλά, δε θα το παλέψει καθόλου.

Τι πιστεύετε;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.