Όταν έρχεσαι δεύτερος…

[roumana]

Με πια λογική δέχονται οι άνθρωποι να έρχονται δεύτεροι σε μια σχέση? Σκέφτομαι:
1) έλλειψη αυτοπεποίθησης
2)οικονομική εξάρτιση
3)προστασία των παιδιών

Τώρα…
...όταν είναι ελεύθεροι και οι δυο, και απλά ψάχνουν για τον άλλο τους μισό…πώς είναι δυνατών να συμβιβαζονται με την δεύτερη θέση?
Ας συζητήσουμε λιγάκι και για τον εγωισμό μας. Σε πολλές συζητήσεις που διαβάζω εδω, μου φαίνεται ότι το θεωρούμε σοβαρό ελάττωμα. Μιλάμε πάντα για λογικά πλαίσια και όχι για ακραίες περιπτώσεις…
Έχει μόνο αρνητικά?…Το πρώτο θετικό που βλέπω εγώ είναι ότι δουλεύει και σαν προστασία του εαυτού μας.


Σε ένα από τα θέματα μας, το αγόρι που προβληματιζότανε για το αν είναι ή δεν είναι ο μοναδικός που θέλει η κοπέλα του, έχει ακούσει συμβουλές όπως το να μένει μέχρι στο τέλος και ας μην είναι ο μοναδικός της καρδιάς της. Εμένα μου φαίνεται παράλογο δεδομένο ότι ο εγωισμός αλλά αν μη τη άλλο η αυτοπεποίθηση μου δεν μου επιτρέπουν καν να σκεφτώ ότι θα δεχόμουν να είμαι δεύτερη.



Έχω ακούσει για γυναίκες που περιμένουν και 20 χρόνια να χωρίσει ο καλός τους την γυναίκα του, για να καταλήξουν στο συμπέρασμα ότι πολύ σπάνια συμβαίνει αυτό(ειδικά όταν υπάρχουν παιδιά στην μέση) και ότι άδικα περίμεναν…να κάνουν οικογένεια. Σε τέτοιες περιπτώσεις ο εγωισμός ως αυτοπροστασία θα ήταν σώσμα…

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Oralee]

Εγώ νομίζω πως αυτό που σε κάνει να έρχεσαι δεύτερος είναι οι ανασφάλειες μαζί με έλλειψη αυτοπεποίθησης.. Νιώθεις πως δεν αξίζεις να βρεις κάτι καλό και πως δεν υπάρχει και τίποτα καλό εκεί έξω ή πως τέλος πάντων είναι λίγοι οι καλοί και σιγά μη γυρίσουν να κοιτάξουν εσένα.. Και γι' αυτό επιλέγεις να μένεις σε μια σχέση έτσι.

Το δεύτερο σενάριο που όμως σπανίζει είναι να νιώθεις κάτι πολύ δυνατό που δεν μπορείς να ελέγξεις και που για χ,ψ,ω λόγους είναι δύσκολο να οδηγήσει σε "κανονική" σχέση. Αλλά κι αυτό κάποια στιγμή θα ξεθυμάνει αν δεν ολοκληρωθεί σίγουρα - και αυτό δεν θα πάρει και 20 χρόνια σίγουρα! Αλλιώς πάμε πάλι στην περίπτωση 1.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[underwater]

Κι εγώ συμφωνώ ότι πρέπει να υπάρχει εγωισμός. Είναι παρεξηγημένη έννοια και όντως σε υγιή πλαίσια βοηθάει το άτομο να κρατήσει τις ισορροπίες, ακόμα και την αξιοπρέπειά του.

Οι λόγοι που ωθούν κάποιον να είναι δεύτερος σε μια σχέση είναι πολλοί. Πέρα από χαμηλή αυτοπεποίθηση, δεν σπανίζουν τα άτομα που μπορούν να λειτουργήσουν μόνο σε σχέση και κάνουν πολλές υποχωρήσεις για να το καταφέρουν! Όμως, μπορώ να καταλάβω και τον ερωτευμένο που θέλει να το παλέψει επειδή θεωρεί ότι δεν μπορεί χωρίς το άτομο που τον ενδιαφέρει και νομίζει ότι αργά ή γρήγορα θα καταφέρει να φτάσει την σχέση στα επίπεδα που θα είναι ίση και για τους 2. Αυτό είναι κάτι που σε όλους μπορεί να συμβεί και κυρίως όταν είμαστε σε τρυφερή ηλικία μου φαίνεται και φυσιολογικό (πιο πολύ θα με προβλημάτιζε ο ερωτευμένος που δεν παλεύει για την αγάπη του).

Αλλά πολύ σημαντικό είναι να μην αφήσουμε τον εαυτό μας να χάσει την αξιοπρέπειά του. Να μην κάνουμε πράγματα για τα οποία θα ντραπούμε μακροπρόθεσμα. Άλλωστε αν φτάσουμε στα υπόγεια του αυτοσεβασμού μας, πώς περιμένουμε τον άλλο να μας δώσει την θέση που επιθυμούμε;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[roumana]

όχι απλά περιμένουν 20 χρόνια...κάνουν και παιδιά...(και ο "φοβερός αντρας" κάνει δυο οικογένειες, η μια είναι η επίσημη και η άλλη το κρυφό αίσθημα)

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Hakuna Matata]

Εγω παλι δεν καταλαβαινω γιατι εχει επικρατησει η αποψη οτι ο εγωισμος ειναι ελαττωμα. Φυσικα και ειναι ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ στοιχειο μιας υγειους προσωπικοτητας. ο ΥΠΕΡΜΕΤΡΟΣ εγωισμος ειναι ελαττωμα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Subject to change]

Ίσως γιατί είναι τόσο ερωτευμένος με τον άλλον που προκειμένου να μην έχει τίποτα, προτιμάει και αυτά τα ψίχουλα που του πετάει το αντικείμενο του πόθου του. Μια φορά στη ζωή μου έχω έρθει δευτερη εν γνώσει μου και το έχω μετανιώσει. Δεν ήταν σχέση, ήταν ένας τύπος που εγώ έκοβα φλέβες (όπως και όλη η παρέα) αλλά δεν τολμούσα καν να σκεφτώ να κάνω κάτι μαζί του επειδή είχε σχέση στην Αθήνα, με την οποία έλεγε όπου σταθεί κι όπου βρεθεί πόσο όμορφα περνούσαν και πόσο ερωτευμένοι ήταν. Έτσι, είχα αρκεστεί στη φιλία του και δεν μου πέρναγε απο το μυαλό κάτι παραπάνω. Μέχρι που μια μέρα πριν φύγει για Αθήνα, είχαμε πιάσει μια συζήτηση για πρώην αισθήματα κλπ και ξαφνικά με φίλησε και φασωθήκαμε αγρίως. Την επόμενη μέρα προσπαθούσε να με πλησιάσει, εγώ ντρεπόμουν πάρα πολύ και τελικά έφυγε για Αθήνα. Το ίδιο συνέβη και την επόμενη χρονιά το καλοκαίρι, πάλι μια φορά μόνο. Ήμουν τότε 16-17 χρονών. Απ'ότι έμαθα δεν είχε απατήσει ποτέ ξανά την κοπέλα του, τώρα αν ισχύει δεν ξέρω. Αν συνέβαινε τώρα δεν νομίζω οτι θα ενέδιδα, αλλά τότε είχα πολύ μικρή αυτοεκτίμηση και ειδικά στον συγκεκριμένο άνθρωπο δεν μπορούσα να αντισταθώ, όσο κι αν προσπαθούσα. Πάντως μου άφησε μια πικρή γεύση, μιας και εγώ ήθελα συναίσθημα, καθώς ήμουν πολύ ερωτευμένη και οι φάσεις που κάναμε ήταν καθαρά σεξουαλικές (αν και δεν κάναμε σεξ, μόνο στοματικό).

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Γιώργος]

Εγω παλι δεν καταλαβαινω γιατι εχει επικρατησει η αποψη οτι ο εγωισμος ειναι ελαττωμα. Φυσικα και ειναι ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ στοιχειο μιας υγειους προσωπικοτητας. ο ΥΠΕΡΜΕΤΡΟΣ εγωισμος ειναι ελαττωμα.

Αυτό που λέει η Χακούνα.


Πιστεύω ότι ο εγωισμός, μέχρι ένα σημείο, έχει άμεση σχέση με το αίσθημα αυτοσυντήρησης. Όπως το τελευταίο σε βοηθά στην επιβίωση, έτσι και ο εγωισμός (μέχρι ένα σημείο) σε βοηθά στη διαβίωση, δηλαδή στο "να περνάς καλά". Γιατί δεν λέω, καλό είναι σε μία σχέση να τοποθετείς τον άλλον πάνω από σένα κλπ, αλλά από κάποιο σημείο και μετά.... υπάρχει κι ο εαυτούλης σου.

Και για να το προχωρήσω, πάνω σ' αυτό, για παράδειγμα:

Έχω ακούσει για γυναίκες που περιμένουν και 20 χρόνια να χωρίσει ο καλός τους την γυναίκα του, για να καταλήξουν στο συμπέρασμα ότι πολύ σπάνια συμβαίνει αυτό(ειδικά όταν υπάρχουν παιδιά στην μέση) και ότι άδικα περίμεναν…να κάνουν οικογένεια. Σε τέτοιες περιπτώσεις ο εγωισμός ως αυτοπροστασία θα ήταν σώσμα…

Από κάποιο σημείο και μετά υπάρχει κι ο εαυτούλης της (της όποιας γυναίκας έχει περάσει αυτό). Εφόσον βλέπει ότι από κάποιο σημείο και μετά δεν βλέπει φως στον ορίζοντα, γιατί να μην σκεφθεί: "εγώ τι θα απογίνω;". Εφόσον δεν βλέπει προοπτικές για καιρό και ότι η όλη κατάσταση δεν προσφέρει -τελικά, με όλη αυτή την καθυστέρηση- στον εαυτό της, ο "εγωισμός" εδώ θα την προστατέψει.

Απλώς, όπως σωστά είπε η Χακούνα, όταν γίνεται υπέρμετρος ο εγωισμος, τότε φαίνεται η αρνητική πλευρά του.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[deadhead_pirate]

Θα συμφωνήσω με τους παραπάνω, το Γιώργο και τη Ματάτα.
Το λέω και το φωνάζω σε απόλυτο βαθμό, ο εγωισμός είναι προτέρημα.
Είναι ο μοναδικός τρόπος να περνάμε καλά, και αυτό είναι το ζητούμενο στη ζωή μας. Πρώτα θα πρέπει να ικανοποιούμε τα θέλω μας, και μετά όλα τα υπόλοιπα. Αν μπεις στη λογική να ζεις για όλους τους άλλους, στο τέλος θα αναρωτιέσαι τι πήγε στραβά, και που είναι τα χρόνια κι η ζωή σου.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Κακή Επιρροή]

Θα συμφωνήσω με τους παραπάνω, το Γιώργο και τη Ματάτα.
Το λέω και το φωνάζω σε απόλυτο βαθμό, ο εγωισμός είναι προτέρημα.
Είναι ο μοναδικός τρόπος να περνάμε καλά, και αυτό είναι το ζητούμενο στη ζωή μας. Πρώτα θα πρέπει να ικανοποιούμε τα θέλω μας, και μετά όλα τα υπόλοιπα. Αν μπεις στη λογική να ζεις για όλους τους άλλους, στο τέλος θα αναρωτιέσαι τι πήγε στραβά, και που είναι τα χρόνια κι η ζωή σου.

μα αν ζεις κάτω από αυτή τη λογική ΧΩΡΙΣ να καταπιέζεσαι και το κάνεις επειδή σου βγαίνει, εξακολουθείς και είσαι ένας ευτυχισμένος άνθρωπος γιατι εν τέλει, αυτο είναι που θες να κάνεις

Ναι υπάρχουν άνθρωποι που τους δίνει χαρά να ζουν για κάποιους άλλους
Πολλές φορές κάπως έτσι λειτουργούν οι γονείς για τα παιδιά τους

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.