Παιδιά χωρισμένων γονιών

[prime]

οι γονείς μου χώρισαν σε περίοδο που ήταν ακόμα ψιλοταμπού το θέμα ''διαζύγιο'' και ζούσαμε σε επαρχιακή πόλη οπότε ήμασταν κάτι σαν στιγματισμένοι εγώ και ο αδερφός μου..."παιδιά από διαλυμένη οικογένεια'' , ''παιδιά ψυχολογικά τραυματισμένα'' '' πού θα καταλήξουν? στα ναρκωτικά!''

τώρα είναι πλέον σύνηθες το φαινόμενο και δεν προκαλεί τόσα κακεντρεχή σχόλια από σαχλοκούδουνες μίζερες κυράτσες...(σορι βγάζω το άχτι μου )

προσωπικά λυπάμαι, ναι λυπάμαι, πολύ περισσότερο τα παιδιά που βιώνουν καθημερινά τη ''διαλυμένη οικογένεια '' ενώ οι γονείς τους ζουν μαζί για τους τύπους, αλλά μόνο μαζί δεν είναι.
αρρωστημένη κατάσταση που δηλητηριάζει όσους την βιώνουν...και ρωτώ με τη σειρά μου...αυτοί πού θα καταλήξουν και πώς?

όταν χωρίζουν δύο άνθρωποι με οικογένεια θέλει κότσια και πολλά κιλά @@..αλλά είναι το σωστό όταν δεν πάει άλλο!

από κει και πέρα δυστυχως οι δικοί μου γονείς δεν ξανάφτιαξαν τη ζωή τους.. δεν ξαναπαντρεύτηκε κανένας τους

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Oralee]

Εμένα πάλι ξαναπαντρεύτηκαν και οι δυο, γι' αυτό το λέω..

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[misslittledevil]

Απ' οτι φαινεται απο εδω μεσα, πρεπει να ειμαι το μοναδικο παιδι που το πειραξε ο χωρισμος των γονιων του. Κι εγω κι οι αδερφες μου δηλαδη.
Πολυ ανετα τα περνατε ολα τελικα..

Λοιπον.. εμενα οταν χωρισαν με πειραξε και με πειραξε πολυ.
Μετα, οταν ειδα οτι τα πραγματα ηταν ΠΟΛΥ καλυτερα οχι μονο σε σχεση με εμας τις τρεις αλλα και στις μεταξυ τους σχεσεις, μου "περασε". Πολλες φορες βεβαια, εχω στο μυαλο μου οτι θα προτιμουσα να ειμαστε κανονικη οικογενεια αλλα οταν σκεφτομαι το πως εχουν τα πραγματα τωρα μου περναει.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[mania]

Μια ερώτηση στα παιδιά αυτά που έχουν χωρισμένους γονείς...
Αν χωρίζανε όταν εσείς θα είσαστάν παντεμένοι και είχατε δικές σας οικογένιες θα σας πείραζέ περισσότερο ή λιγότερο ο χωρισμός;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[prime]

Απ' οτι φαινεται απο εδω μεσα, πρεπει να ειμαι το μοναδικο παιδι που το πειραξε ο χωρισμος των γονιων του. Κι εγω κι οι αδερφες μου δηλαδη.
Πολυ ανετα τα περνατε ολα τελικα..

δεν νομίζω ότι υπάρχει κάποιο παιδί που δεν το πείραξε..
ίσως να σου φαίνεται έτσι γιατί μιλάμε τώρα μετά από πολλά χρόνια- στην περίπτωσή μου- και έχουν μπει σε σειρά τα πράγματα και μιλάμε πιο εκλογικευμένα.


πραγματικά πάντως εμένα με πείραζαν πολύ περισσότερο οι καταστάσεις που ζούσαμε μέσα στο σπίτι μέχρι να χωρίσουν.
μετά υπήρξε η μεταβατική περίοδος και μετά ηρεμία.

πάντως είναι όντως θκατά το συναίσθημα να μην έχεις αυτό που λες κανονική οικογένεια..
να μην μπορείς π.χ. να επιλέξεις με ποιον θα περάσεις χριστούγεννα, πάσχα..
να μην υπάρχει ένα κοινό μέτωπο στα προβλήματα ..

αναγκαστικά προσαρμόζεσαι όμως

Μια ερώτηση στα παιδιά αυτά που έχουν χωρισμένους γονείς...
Αν χωρίζανε όταν εσείς θα είσαστάν παντεμένοι και είχατε δικές σας οικογένιες θα σας πείραζέ περισσότερο ή λιγότερο ο χωρισμός;

δεν ξέρω αλλά είναι σίγουρα καλύτερο να έχεις ήδη φύγει από το σπίτι και να έχεις βάλει σε τάξη τη δική σου ζωή.. είσαι και μεγαλύτερος οπότε σκέφτεσαι και διαφορετικά τα πράγματα και κατανοείς καλύτερα τους λόγους.

ας μην ξεχνάμε ότι είναι τελείως διαφορετικό να χωρίζουν οι γονείς όταν το παιδί είναι 5,7,10 και τελείως διαφορετικό 19,20,25 τόσο για την ψυχολογία του αλλά επειδή στην δεύτερη περίπτωση δεν τίθεται θέμα επιμέλειας, δικαστικής διαμάχης, δε γίνεσαι μπαλάκι και δεν μπορεί τόσο εύκολα ο ένας να σε στρέψει εναντίον του άλλου.

δεν επηρεάζεσαι τόσο άμεσα υπό την έννοια ότι πρακτικά δεν έχει τον αντίκτυπο που θα είχε ο χωρισμός αν ζούσες με τους γονείς σου..αντικειμενικά βιώνεις το χωρισμό από μακριά.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Oralee]

Μια ερώτηση στα παιδιά αυτά που έχουν χωρισμένους γονείς...
Αν χωρίζανε όταν εσείς θα είσαστάν παντεμένοι και είχατε δικές σας οικογένιες θα σας πείραζέ περισσότερο ή λιγότερο ο χωρισμός;

Όσο πιο μικρό είναι το παιδί, τόσο περισσότερο το πειράζει νομίζω και γιατί πολλές φορές οι γονείς το κάνουν "μπαλάκι" όπως είπε η prime, αλλά και γιατί όσο πιο μικρό είναι, τόσο πιο δύσκολο ειναι να καταλάβει πως δεν φταίει εκείνο για το διαζύγιο..

Εμένα οι γονείς μου δεν τσακώνονταν ποτέ μπροστά μου και δεν θυμάμαι ποτέ άσχημο κλίμα. Απλά ήταν παγωμένοι. Όποτε δεν με πείραξε που χώρισαν, δεν ξέρω γιατί.. ακόμα και τότε προσπαθούσα να καταλάβω γιατί δεν με πειράζει.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Subject to change]

δεν νομίζω ότι υπάρχει κάποιο παιδί που δεν το πείραξε..
ίσως να σου φαίνεται έτσι γιατί μιλάμε τώρα μετά από πολλά χρόνια- στην περίπτωσή μου- και έχουν μπει σε σειρά τα πράγματα και μιλάμε πιο εκλογικευμένα.

Δεν με πείραξε καθόλου διότι:
1. Η δουλειά του πατέρα μου ήταν 40 χλμ (σε επαρχία) μακριά απο το σπίτι που μέναμε με τη μητέρα μου, οπότε ερχόταν μόνο τρίτες και ΠΣΚ. Οπότε ούτως ή άλλως δεν είχα συνηθίσει να τον έχω όλη μέρα στο σπίτι.
2. Ήταν ολίγον υποχόνδριος ("μην κάθεσαι κάτω! Έχει μικρόβια!", "πήγαινε τουαλέτα πριν πας για ύπνο" κλπ) οπότε με το παιδικό μου μυαλό σκέφτηκα "α ωραία, θα κάνω ο,τι θέλω!".
3. Για να μην με πειράξει ο χωρίσμος, είχαν κανονίσει οι γονείς μου να έρχεται για άλλους 6 μήνες τις τρίτες και τα ΠΣΚ και να κοιμάται στο κρεβάτι μου (και εγώ στης μητέρας μου) και σιγά σιγά να αραιώνει ώστε να μου έρθει πιο ομαλά.

Το μόνο που με πείραξε στο χωρισμό τους ήταν που μερικά χρόνια αργότερα μου το χτύπησε μια βλαχούλα συνομίλικη μου τότε "έχουν χωρίσει και οι γονείς σου!" εν είδει (σωστά το γράφω; ) προσβολής.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[crazyhelen]

Όταν χώρισαν οι γονείς μου ήμουν 12 χρονών. Ομολογώ ότι δέχτηκα σαν βάλσαμο το διαζύγιό τους, διότι με είχε ταλαιπωρήσει πολύ η κατάσταση "χωρίζουμε" - "δεν χωρίζουμε". Μπορεί να μην έζησα καβγάδες, φωνές και τσακωμούς, όμως η παγωμάρα και η αποξένωση ήταν διάχυτη στην ατμόσφαιρα. Όσο για το αν κουβαλώ απωθημένα και πικρίες...??? Πολλές και για τους δύο. Νιώθω ότι έπαιξαν εις βάρος μου (και εις βάρος της αδελφής μου) μετά το διαζύγιο και με μετέτρεψαν σε κούριερ ειδήσεων και κακιών. Δυστυχώς, ακόμα και σήμερα, παρόλο που έχουν περάσει πολλά χρόνια, υπάρχουν στιγμές που νιώθω ότι τους μισώ και τους δύο, όχι μόνο για αυτά που με ανάγκασαν να περάσω (αυτά να πω την αλήθεια, τα έχω ξεπεράσει) αλλά κυρίως για την χολή που βγάζει ο ένας για τον άλλον, λες και δεν αγαπήθηκαν ποτέ! Με πληγώνει μέχρι και σήμερα αυτή η συμπεριφορά αναμεταξύ τους. Τι κι αν ξαναέφτιαξαν τις ζωές τους???? Η κακία, κακία, και εγώ στη μέση να προσπαθώ να κρατώ τις ισορροπίες...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Oralee]

Αυτό είναι το κλασσικό Ελένη. Και μένα μου την δίνει.. ενώ θεωρητικά έχουν καλές σχέσεις, από πίσω ο καθένας (μου) λέει το μακρύ του και το κοντό του για τον άλλον και πράγματα που δεν είναι διόλου κολακευτικά ή που απλά δεν με αφορούν.. αλλά δυστυχώς κάπως έτσι είναι συνήθως τα διαζύγια.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[crazyhelen]

Αυτό είναι το κλασσικό Ελένη. Και μένα μου την δίνει.. ενώ θεωρητικά έχουν καλές σχέσεις, από πίσω ο καθένας (μου) λέει το μακρύ του και το κοντό του για τον άλλον και πράγματα που δεν είναι διόλου κολακευτικά ή που απλά δεν με αφορούν.. αλλά δυστυχώς κάπως έτσι είναι συνήθως τα διαζύγια.

Kajiraki, οι γονείς μου δεν έχουν μιλήσει τα τελευταία 15 χρόνια, ούτε στο τηλέφωνο. Δεν είναι ότι δεν έχουν καλές σχέσεις, αλλά δεν έχουν καθόλου σχέσεις μεταξύ τους και είναι και κατηγορηματικοί (κυρίως ο πατέρας μου) ότι δεν θέλουν να συναντηθούν. Το πρόβλημα άρχισα να το αντιλαμβάνομαι, όταν σκεφτήκαμε με τον Γιάννη να γνωριστούν οι γονείς μας. Για πες μου, για ποιους γονείς μιλάμε? Ο ένας στη δύση και ο άλλος στην ανατολή και με καμία διάθεση κοινής συνύπαρξης.
Και είναι και άλλα πολλά δυστυχώς.....

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Κακή Επιρροή]

Kajiraki, οι γονείς μου δεν έχουν μιλήσει τα τελευταία 15 χρόνια, ούτε στο τηλέφωνο. Δεν είναι ότι δεν έχουν καλές σχέσεις, αλλά δεν έχουν καθόλου σχέσεις μεταξύ τους και είναι και κατηγορηματικοί (κυρίως ο πατέρας μου) ότι δεν θέλουν να συναντηθούν. Το πρόβλημα άρχισα να το αντιλαμβάνομαι, όταν σκεφτήκαμε με τον Γιάννη να γνωριστούν οι γονείς μας. Για πες μου, για ποιους γονείς μιλάμε? Ο ένας στη δύση και ο άλλος στην ανατολή και με καμία διάθεση κοινής συνύπαρξης.
Και είναι και άλλα πολλά δυστυχώς.....

το θέμα είναι απλό...
τα πεθερικά έρχονται επίσκεψη στο σπίτι που ζεις και γνωρίζουν τον γονιό που σε μεγάλωσε.
Ο άλλος θα είναι προσκαλεσμένος κι αν δεν θέλει να έρθει... μεγειά του με χαρά του! Οι επιπτώσεις φυσικά...θα είναι επίσης όλες δικές του
Το ξεκόβεις αυτό το παιχνιδάκι με πυγμή... μην τους αφήσεις να καταστρέψουν την δική σου ευτυχία για δικους τους εγωισμούς

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Isiliel]

Τι έγινε ρε παιδιά? Πολλές περιπτώσεις...
...Κι εγώ που νιώθω άσχημα που μεγαλώνω παιδί χωρισμένων γονιών...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Κακή Επιρροή]

Τι έγινε ρε παιδιά? Πολλές περιπτώσεις...
...Κι εγώ που νιώθω άσχημα που μεγαλώνω παιδί χωρισμένων γονιών...

μα γιατί?
Σύμφωνα με την Εθνική Στατιστική Υπηρεσία, αυξάνεται και ο αριθμός των διαζυγίων στην Ελλάδα. Ο δείκτης από 8% επί των γάμων το 1980 έφτασε το 24% το 2005.

πηγή

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Oralee]

Kajiraki, οι γονείς μου δεν έχουν μιλήσει τα τελευταία 15 χρόνια, ούτε στο τηλέφωνο. Δεν είναι ότι δεν έχουν καλές σχέσεις, αλλά δεν έχουν καθόλου σχέσεις μεταξύ τους και είναι και κατηγορηματικοί (κυρίως ο πατέρας μου) ότι δεν θέλουν να συναντηθούν. Το πρόβλημα άρχισα να το αντιλαμβάνομαι, όταν σκεφτήκαμε με τον Γιάννη να γνωριστούν οι γονείς μας. Για πες μου, για ποιους γονείς μιλάμε? Ο ένας στη δύση και ο άλλος στην ανατολή και με καμία διάθεση κοινής συνύπαρξης.
Και είναι και άλλα πολλά δυστυχώς.....

Αστο. Ξέρω τι λες.. έκανα γιορτή στο σπίτι που συγκατοικούσα με τον φίλο μου και είχα φοβερό πρόβλημα γιατί ο πατέρας μου με τον πατριό μου είναι ΑΔΥΝΑΤΟΝ να ειναι στον ίδιο χώρο... τελικά αρρώστησε ο πατέρας μου και το πρόβλημα λύθηκε μόνο του, αλλά στην επόμενη σχέση ακόμα δεν ξέρω τι θα κάνω.. Και δεν ξέρω τι γίνεται σε γάμους, βαφτίσια και λοιπές κοινωνικές εκδηλώσεις που θα έχω..

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[roumana]

Άργησα να γράψω εδώ, γιατί δεν έχω αυτή την εμπειρία, και ήθελα να δω τις δικές σας. Χαίρομαι να διαβάζω ότι μερικοί δεν έχουν πρόβλημα ή ξεπέρασαν τον χωρισμό των γονιών τους…

Εμένα με έβαλε σε σκέψεις μια κουβέντα που είπε ένας καθηγητής στο γυμνάσιο… «όταν μπαίνω σε μια καινούρια τάξη, στα πρώτα δέκα λεπτά μπορώ να διακρίνω ποια παιδιά είναι παιδιά χωρισμένων γωνιών».
Ήθελε να πει βεβαίως ότι είναι πολύ πιο ανήσυχα και πιο θλιμμένα από τα άλλα. Μακάρι όλα τα παιδάκια να το ξεπερνάνε όπως λέτε…


(και σίγουρα, είναι καλύτερα να μην δουν τους γονείς μαζί, παρα να τους δουν να σκοτώνονται…)

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[dooo]

Και δεν ξέρω τι γίνεται σε γάμους, βαφτίσια και λοιπές κοινωνικές εκδηλώσεις που θα έχω..

αυτό που είπε το κουέ: κάλεσμα και όποιος θέλει έρχεται. Γιατί να χαλαστείς εσύ για κάτι που δε φταις? Ας τα βγάλουν πέρα μόνοι τους.
Και αν τυχόν αρχίσουν να αιωρούνται τασάκια, τους πετάς κλωτσηδόν έξω και την επόμενη με τον κηδεμόνα τους.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Oralee]

αυτό που είπε το κουέ: κάλεσμα και όποιος θέλει έρχεται. Γιατί να χαλαστείς εσύ για κάτι που δε φταις? Ας τα βγάλουν πέρα μόνοι τους.
Και αν τυχόν αρχίσουν να αιωρούνται τασάκια, τους πετάς κλωτσηδόν έξω και την επόμενη με τον κηδεμόνα τους.

Εμένα βασικά αυτό που με προβληματίζει είναι το νυφικό τραπέζι που η μαμά μου θα θέλει να κάτσει μαζί με τον πατριό μου (επιβεβαιωμένο αυτό), ο μπαμπάς μου δεν θα θέλει να τον έχει τόσο κοντά και έτσι θα έχουμε πρόβλημα. Κάποια στιγμή που το συζήτησα με την μαμά μου δε, και της ειπα πως δεν έχει καμία δουλειά κατά την άποψή μου, να κάτσει ο άντρας της στο νυφικό τραπέζι και συνεπώς θα τον βάλω ακριβώς δίπλα μαζί με τα αδέρφια του, εκείνη μου είπε πως με τον άντρα της δεν ..χωρίζει και θα πάει να κάτσει κι εκείνη στο δίπλα τραπέζι μαζί του. Και φυσικά σ' εκείνη την φάση απλά αδιαφόρησα και της είπα πως αν θέλει να κάτσει εκεί ας κάτσει.. Αλλά η αλήθεια είναι πως με προβληματίζει πολύ αυτό.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[dooo]

Εμένα βασικά αυτό που με προβληματίζει είναι το νυφικό τραπέζι που η μαμά μου θα θέλει να κάτσει μαζί με τον πατριό μου (επιβεβαιωμένο αυτό), ο μπαμπάς μου δεν θα θέλει να τον έχει τόσο κοντά και έτσι θα έχουμε πρόβλημα. Κάποια στιγμή που το συζήτησα με την μαμά μου δε, και της ειπα πως δεν έχει καμία δουλειά κατά την άποψή μου, να κάτσει ο άντρας της στο νυφικό τραπέζι και συνεπώς θα τον βάλω ακριβώς δίπλα μαζί με τα αδέρφια του, εκείνη μου είπε πως με τον άντρα της δεν ..χωρίζει και θα πάει να κάτσει κι εκείνη στο δίπλα τραπέζι μαζί του. Και φυσικά σ' εκείνη την φάση απλά αδιαφόρησα και της είπα πως αν θέλει να κάτσει εκεί ας κάτσει.. Αλλά η αλήθεια είναι πως με προβληματίζει πολύ αυτό.

βάλτους έτσι: πατριός-μαμά-κουμπάρος-μπαμπάς-εσύ-γαμπρός-πεθερικά.
εξάλλου 1 ωρίτσα είναι μέχρι να φάτε και να αρχίσει ο χορός. μετά κανείς δε κάθεται στο νυφικό τραπέζι. όλοι τριγυρνάνε.
Μεταξύ μας, δε τρέχει και τίποτα που θα καθήσει και ο πατριός σου στο τραπέζι...σιγά...ίσα ίσα, που όσο περισσότεροι τόσο καλύτερα
και αν έρθει η ώρα εκείνη (σου το εύχομαι ολόψυχα) και η μαμά σου επιμένει σε αυτό, πέστης πολύ απλά "σε ευχαριστώ που βάζεις παραπάνω από μένα τη μανία καταδίωξης του πατέρα" και ελπίζεις να λογικευτεί.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Oralee]

Πάντως σκέφτομαι πως θα είναι ο γάμος της χρονιάς! Σε ποιον άλλο γάμο ο πατέρας της νύφης θα έχει πετάξει ένα ποτήρι νερό/κρασί/μπύρα/κοκα κόλα/ουίσκι (μαζί με το ποτήρι) στον πατριό της νύφης ενώ εκείνοι χορεύουν τον πρώτο χορό της έγγαμης ζωής τους;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Resident Evil]

Άρα... εγώ αυτό που βλέπω είναι ότι είναι θέμα ...ωριμότητας γονέων... Οι γονείς της Michelle που έκαναν "πατέντες" για να το πάρει ομαλά το παιδί έχουν κάνει τη Michelle να λέει "εγώ ειμαι κουλ με το θέμα". Η crazyhelen λέει ότι δεν μπορεί να ... γνωρίσει τα πεθερικά μεταξύ τους... H kajira ότι έχει να αγχώνεται για το... νυφικό τραπέζι (τα ίδια ακριβώς μου έλεγε και η κολλητή μου για τον επικείμενο γάμο της αλλά για τα πεθερικά της)...
Άρα τελικά τα όποια "ψυχολογικά προβλήματα" (πολλάάάά εισαγωγικά) ειδικά αφού περάσουν κάποια χρόνια και συνηθιστεί η νέα τάξη πραγμάτων δεν είναι τόσο το διαζύγιο όσο η ωριμότητα αυτών που το παίρνουν.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.