Κατ' αρχάς θα παρουσιάσουμε τα χαρακτηριστικά ενός ατόμου με έντονη ανασφάλεια και μπορείτε να ελέγξετε αν ανήκετε σε αυτήν την κατηγορία ανθρώπων! Υπενθυμίζουμε πως πρόκειται για αγχογόνο συναίσθημα, με συχνή την παρουσία ψυχοσωματικών φαινομένων, που φτάνει στα όρια της εμμονής!
* Διακατέχεται μονίμως από το συναίσθημα της ανεπάρκειας, άρα μονίμως πασχίζει να τα καταφέρει όλα και να πείσει τον άλλον να παραμείνει δίπλα του μέσω της διαρκούς επίδειξης προσόντων (υποσυνείδητα).
* Συχνά προσκολλάται σε λάθος σύντροφο, αφενός μεν διότι θεωρεί πως δε θα βρει κάτι καλύτερο, αφετέρου επειδή αυτοτιμωρείται και τρέμει το χωρισμό, ακόμη κι αν είναι αναγκαίος.
* Σπάνια εκδηλώνει τις επιθυμίες και τις ανάγκες του ακριβώς επειδή εξατμίζονται μπροστά στη λαχτάρα τού να έχει το σύντροφό του ικανοποιημένο. Το ίδιο το άτομο χάνει την προσωπικότητά του.
* Έχει έντονη επιθετικότητα που την εκδηλώνει σε άλλους τομείς της ζωής του, αποτέλεσμα της συνεχούς καταπίεσης που υφίσταται στη σχέση του.
* Πιθανόν να καταφύγει σε ακραίες θυσίες και πράξεις δοτικότητας υπέρ του συντρόφου, κάτι όμως που στην ουσία είναι ένα άλλοθι για να τον ελέγχει και να τον κρατά δέσμιο.
* Απομακρύνεται από το φιλικό και κοινωνικό του περιβάλλον και δίοτι η σχέση καταναλώνει όλη την υπάρχουσα ενέργεια αλλά και επειδή ο σύντροφος είναι το ένα και μοναδικό πράγμα που μετράει.
* Συχνά υπάρχει και παράλληλη παρουσία ενός εθισμού ή και περισσότερων: κάπνισμα, αλκοόλ, γλυκά κτλ.
* Σε πιο δυσλειτουργικές μορφές ανασφάλειας συναντάμε νευρώσεις και κατάθλιψη... Πρόκειται για τις περιπτώσεις που το άτομο είναι τόσο βυθισμένο στις φοβίες του που η λογική εμφανίζεται σπάνια.
* υπήρχαν υψηλότατες προσδοκίες από το παιδί και το ζόριζαν με κάθε τρόπο.
* ως τιμωρία είχαν τη στέρηση αγάπης και ζεστασιάς ή την ταπείνωση.
* εμφανιζόταν ένα μοντέλο γονέων που δε μιλάγαν μεταξύ τους σε περίπτωση καβγά, ήταν έντονα ανταγωνιστικοί (ακόμη και προς το παιδί) ή που απουσίαζαν μεγάλα διαστήματα από το σπίτι (το γνωστό φαινόμενο 'τα αφήνω στη γιαγιά').
* είχε υποστεί το παιδί σεξουαλική κακοποίηση ή χειροδικία.
* είχαν οι γονείς τις δικές τους ανάγκες ως προτεραιότητα και έκαναν εμφανές στο τέκνο πως ήταν δευτερευούσης σημασίας (ακόμη και βάρος στη δική τους καλοπέραση).
* Σε πιο σπάνιες περιπτώσεις η ανασφάλεια είναι απόρροια των βιωμάτων που αποκτήθηκαν στην εφηβική και ενήλικη ζωή, δηλάδη μιας σειράς ατυχών σχέσεων οι οποίες του δημιούργησαν το βάρος πως τελικά έφταιγε ο ίδιος για τη διακοπή τους.
Τρόποι αντιμετώπισης
>>> Εστίαση στις επιτυχημένες διαπροσωπικές σχέσεις (συνήθως τέτοια άτομα έχουν ευρύ κοινωνικό κύκλο).
>>> Υιοθέτηση της ιδέας πως δε γίνεται να είμαστε αρεστοί σε όλους, αλλά "οι δικοί μας" άνθρωποι μας αγαπούν με τα ελαττώματά μας (ακριβώς όπως εμείς εκείνους).
>>> Aφήνουμε το ρόλο του σωτήρα και του superman και αφήνουμε σιγά σιγά τους άλλους να αναλάβουν ευθύνες χωρίς να τρέμουμε τον κατακερματισμό μας.
>>> Βάζουμε όσο γίνεται στην πρώτη γραμμή τις ανάγκες μας και τις ικανοποιούμε .Αν έχουμε οι ίδιοι το συναίσθημα της πληρότητας μπορούμε να είμαστε δοτικοί με γνησιότητα.
>>> Μιλάμε με τρίτους για τα συναισθήματα και τις φοβίες μας χωρις ντροπή. Όσο πιο συχνα ακούμε τον εαυτό σας να περιγράφει τη δυσλειτουργική κατάσταση τόσο πιο πολύ θα ανακουφίζόμαστε και θα επιζητάμε την αλλαγή.
>>> Επισκεπτόμαστε έναν ειδικό και αντιμετωπίζουμε το πρόβλημά μας με σοβαρότητα και αφοσίωση.
Πηγή: xboyfriends.gr
Εσείς είστε ανασφαλείς συναισθηματικά; Σας δημιουργεί προβλήματα; Είχατε ποτέ σχέση με ανασφαλές άτομο; Πείτε μας ιστορίες και σχόλια.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Oralee
Τιμώμενο Μέλος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Άγγελος
Επιφανές μέλος
αρα ολοι οι ταπεινοι υπολοιποι εχουμε ανασφαλειες..
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
evi_zoi
Πολύ δραστήριο μέλος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Σαφώς και όλοι μας έχουμε ανασφάλειες...Απλά διαφέρει ο βαθμός με τον οποίον τις εκφράζουμε..Πάντως, οι μεγάλες ανασφάλειες πολυ συχνα μπορεί να κουράσουν τον σύντροφο και να τον απομακρύνουν...
Από τη μια έχεις δίκιο. Από την άλλη, αν βέβαια οι ανασφάλειες αυτές δεν είναι υπερβολικές, δεν έχει κι αυτός την υποχρέωση να μας υποστηρίξει;;; Ειδικά όταν τις δημιουργεί ο ίδιος;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Devina
Τιμώμενο Μέλος
Είναι σημαντικό να ξέρεις που βαδίζεις...να σκέφτεσαι, και να πράττεις όπως εσύ θες...
Στη περίπτωση του συντρόφου αν υπάρχουν ευθύνες από μέρους του, ε το πιο φυσιολογικό και το πιο σωστό είναι να βοηθήσει και ο ίδιος στην αντιμετώπιση και στον τερματισμό της όποιας ανασφάλειας που μπορεί να υπάρχει.Αυτό σε περίπτωση βέβαια, αν έχεις δώσει και εκείνος τα αντίστοιχα δικαιώματα για να συμβαίνει αυτό...
Ό,τι άλλο υπερβολικό ε,σίγουρα κουράζει... :/
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
SICX
Διάσημο μέλος
Και ποιος δε νιώθει ανασφάλεια έστω και σε κάποιο τομέα της ζωής του; Είτε στην επαγγελματική του πορεία, είτε σε θέμα εξωτερικής εμφάνισης, είτε, έιτε, είτε... Εμείς εδώ ενδιαφερόμαστε για τη συναισθηματική ανασφάλεια και μάλιστα για την υπερβολική, για την ανασφάλεια δηλαδή που μας καθιστά δυσλειτουργικούς στις διαπροσωπικές μας σχέσεις, δυστυχείς! Αυτό το σαράκι που μας ψιθυρίζει ότι είμαστε ανεπαρκείς και αργά ή γρήγορα θα μας προδώσουν ή θα μας εγκαταλείψουν διότι... έτσι μας αξίζει. Πολλές φορές καταλήγουμε να εστιάζουμε στη λάθος όψη του νομίσματος: στον άλλον (ότι δηλαδή η συμπεριφορά του μας αναγκάζει να αισθανόμαστε ανασφάλεια), όμως η αλήθεια είναι πως πρέπει να αναλύσουμε τον ίδιο μας τον εαυτό, αφού μόνο αυτός φταίει για τα αρνητικά αυτά συναισθήματα (όταν εμείς έχουμε γερές βάσεις στην προσωπικότητά μας, κανείς δεν μπορεί να μας κλονίσει).
Κατ' αρχάς θα παρουσιάσουμε τα χαρακτηριστικά ενός ατόμου με έντονη ανασφάλεια και μπορείτε να ελέγξετε αν ανήκετε σε αυτήν την κατηγορία ανθρώπων! Υπενθυμίζουμε πως πρόκειται για αγχογόνο συναίσθημα, με συχνή την παρουσία ψυχοσωματικών φαινομένων, που φτάνει στα όρια της εμμονής!
* Βρίσκεται συνέχεια σε φάση εγρήγορσης, στην τσίτα. Οι κεραίες του είναι συνεχώς σηκωμένες, υπεραναλύοντας το παραμικρό,πάντα με γνώμονα την πρόληψη της εγκατάλειψης.Χαρακτηριστικά ενός ανασφαλούς ατόμου
* Διακατέχεται μονίμως από το συναίσθημα της ανεπάρκειας, άρα μονίμως πασχίζει να τα καταφέρει όλα και να πείσει τον άλλον να παραμείνει δίπλα του μέσω της διαρκούς επίδειξης προσόντων (υποσυνείδητα).
* Συχνά προσκολλάται σε λάθος σύντροφο, αφενός μεν διότι θεωρεί πως δε θα βρει κάτι καλύτερο, αφετέρου επειδή αυτοτιμωρείται και τρέμει το χωρισμό, ακόμη κι αν είναι αναγκαίος.
* Σπάνια εκδηλώνει τις επιθυμίες και τις ανάγκες του ακριβώς επειδή εξατμίζονται μπροστά στη λαχτάρα τού να έχει το σύντροφό του ικανοποιημένο. Το ίδιο το άτομο χάνει την προσωπικότητά του.
* Έχει έντονη επιθετικότητα που την εκδηλώνει σε άλλους τομείς της ζωής του, αποτέλεσμα της συνεχούς καταπίεσης που υφίσταται στη σχέση του.
* Πιθανόν να καταφύγει σε ακραίες θυσίες και πράξεις δοτικότητας υπέρ του συντρόφου, κάτι όμως που στην ουσία είναι ένα άλλοθι για να τον ελέγχει και να τον κρατά δέσμιο.
* Απομακρύνεται από το φιλικό και κοινωνικό του περιβάλλον και δίοτι η σχέση καταναλώνει όλη την υπάρχουσα ενέργεια αλλά και επειδή ο σύντροφος είναι το ένα και μοναδικό πράγμα που μετράει.
* Συχνά υπάρχει και παράλληλη παρουσία ενός εθισμού ή και περισσότερων: κάπνισμα, αλκοόλ, γλυκά κτλ.
* Σε πιο δυσλειτουργικές μορφές ανασφάλειας συναντάμε νευρώσεις και κατάθλιψη... Πρόκειται για τις περιπτώσεις που το άτομο είναι τόσο βυθισμένο στις φοβίες του που η λογική εμφανίζεται σπάνια.
Ως επί το πλείστον θα αναζητήσουμε τα αίτια στο ιστορικό της παιδικής ηλικίας. Οι ακραία ανασφαλείς τύποι προέρχονται απο δυσλειτουργικές οικογένειες όπου:Αίτια ανασφάλειας
* υπήρχαν υψηλότατες προσδοκίες από το παιδί και το ζόριζαν με κάθε τρόπο.
* ως τιμωρία είχαν τη στέρηση αγάπης και ζεστασιάς ή την ταπείνωση.
* εμφανιζόταν ένα μοντέλο γονέων που δε μιλάγαν μεταξύ τους σε περίπτωση καβγά, ήταν έντονα ανταγωνιστικοί (ακόμη και προς το παιδί) ή που απουσίαζαν μεγάλα διαστήματα από το σπίτι (το γνωστό φαινόμενο 'τα αφήνω στη γιαγιά').
* είχε υποστεί το παιδί σεξουαλική κακοποίηση ή χειροδικία.
* είχαν οι γονείς τις δικές τους ανάγκες ως προτεραιότητα και έκαναν εμφανές στο τέκνο πως ήταν δευτερευούσης σημασίας (ακόμη και βάρος στη δική τους καλοπέραση).
* Σε πιο σπάνιες περιπτώσεις η ανασφάλεια είναι απόρροια των βιωμάτων που αποκτήθηκαν στην εφηβική και ενήλικη ζωή, δηλάδη μιας σειράς ατυχών σχέσεων οι οποίες του δημιούργησαν το βάρος πως τελικά έφταιγε ο ίδιος για τη διακοπή τους.
Τρόποι αντιμετώπισης
>>> Μια επίπονη πλην όμως αναγκαία ενδοσκόπηση και αυτοκριτική (συνειδητοποίηση του προβλήματος).
>>> Εστίαση στις επιτυχημένες διαπροσωπικές σχέσεις (συνήθως τέτοια άτομα έχουν ευρύ κοινωνικό κύκλο).
>>> Υιοθέτηση της ιδέας πως δε γίνεται να είμαστε αρεστοί σε όλους, αλλά "οι δικοί μας" άνθρωποι μας αγαπούν με τα ελαττώματά μας (ακριβώς όπως εμείς εκείνους).
>>> Aφήνουμε το ρόλο του σωτήρα και του superman και αφήνουμε σιγά σιγά τους άλλους να αναλάβουν ευθύνες χωρίς να τρέμουμε τον κατακερματισμό μας.
>>> Βάζουμε όσο γίνεται στην πρώτη γραμμή τις ανάγκες μας και τις ικανοποιούμε .Αν έχουμε οι ίδιοι το συναίσθημα της πληρότητας μπορούμε να είμαστε δοτικοί με γνησιότητα.
>>> Μιλάμε με τρίτους για τα συναισθήματα και τις φοβίες μας χωρις ντροπή. Όσο πιο συχνα ακούμε τον εαυτό σας να περιγράφει τη δυσλειτουργική κατάσταση τόσο πιο πολύ θα ανακουφίζόμαστε και θα επιζητάμε την αλλαγή.
>>> Επισκεπτόμαστε έναν ειδικό και αντιμετωπίζουμε το πρόβλημά μας με σοβαρότητα και αφοσίωση.
Πηγή: xboyfriends.gr
Εσείς είστε ανασφαλείς συναισθηματικά; Σας δημιουργεί προβλήματα; Είχατε ποτέ σχέση με ανασφαλές άτομο; Πείτε μας ιστορίες και σχόλια.
κατι που σου αξιζει γιατι να σε πειραζει?
πλακα κανω καταλαβα τι εννοεις. ομως η αυτοκριτικη ειναι καλο, το γνωθι σ'αυτον ειναι η αρχη της σοφιας. αρκει να ειναι σε λογικα πλαισια...να μην κατηγορεις αλλα ουτε και να πενευεις τον εαυτο σου χωρις λογο.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
friderikh
Νεοφερμένος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
passenger123
Εκκολαπτόμενο μέλος
Όταν η σχέση είναι υγιής και αμφίδρομη πολλές φορές αυτές οι "ειδικές ανάγκες" θα αλληλοκαλυφθούν και η σχέση θα προχωρήσει . Όταν όμως δεν υπάρξει αλληλοκάλυψη τότε ένα απο τα πρώτα συναισθήματα που θα γεννηθούν είναι η "ανασφάλεια" που εδώ θα κοστολογηθεί και θα μετανομασθεί με διαφορα ονόματα όπως "προδοσία" ή "εγκατάλειψη" στην εν δυνάμη εξελικτική της πορεία .
Όταν κάποιος άνθρωπος θέλει να στηρίξει μιά σχέση ερωτική είναι ικανός να προσπαθήσει να φυτέψει ακόμη και "λουλούδια μέσα στην έρημο" .Κάποιος άλλος θα χαρεί με τις ανασφάλειες του γιατι θα δεί ευκαιρίες αυτοβελτίωσης και δημιουργικότητας .Κάθε ένας θα δεί το όλο θέμα τελικα απο την δική του "οπτική γωνία" .
Όλα τελικά θα κριθούν στον λεπτό χειρισμό καθενος απο μέρους του της "φοβίας" να χάσει κάτι πολύτιμο για αυτόν στην ζωή του και της σωστής πλεύσης του χαρακτήρα του έναντι των φωνών των "σειρήνων" .
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
friderikh
Νεοφερμένος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
italian
Εκκολαπτόμενο μέλος
Καταρχήν, τι είναι η ανασφάλεια; Ένα γενικό και αόριστο χαρακτηριστικό των ανθρώπων; Σαν να λέμε δηλαδή "Άσε που να στα λέω είδα την ανασφάλεια της Μάρθας και έμεινα έκθαμβος. Να, με το συμπάθειο, μια ανασφάλεια." Εννοώ απλούστατα ότι κομβικό σημείο κάθε περίπτωσης αποτελεί το γιατί αισθανόμαστε ανασφάλεια. Άλλο πράγμα είναι να λες αισθάνομαι ανασφαλής στο ότι θα είμαι ένας καλός πατέρας και σύντροφος οπότε δεν παντρεύομαι, άλλο ότι αισθάνομαι ανασφαλής για το αν λ.χ ο συνεργάτης που περιμένω στο επαγγελματικό ραντεβού θα έρθει στην ώρα του και όχι καμιά ωρίτσα αργότερα δίχως να ενημερώσει. (πόσο μάλλον όταν το έργο το έχεις δει πολλές φορές). Συνεπώς, πριν μιλήσουμε για ανασφάλεια ας ξεκαθαρίσουμε πρώτα απ' όλα το πλαίσιο, τους συμμετέχοντες, τις συνθήκες. Και μετά είναι εύκολο να καθοριστεί το ποιος είναι ανασφαλής και ποιος ευθύνεται γι'αυτό.
Γιατί πιστεύω ακράδαντα ότι Αν, ή μάλλον ΑΑΑΝ, γύρω σου υπάρχει ασφάλεια τότε ανασφάλεια γιοκ. Αν πάλι μιλάμε για γερά στομάχια και σκαρτάρισμα με συνοπτικές διαδικασίες όσων μας δημιουργούν ανασφάλεια, τότε πάω πάσο, απλώς το βαρέλι θα πρέπει να' ναι άπατο.
Αυτά με το λιτό μου το μυαλό, επιστημονικές αναλύσεις δεν έχω να σας παραθέσω, υπάρχουν ειδικοί με μεταδιδακτορικά στην ψυχολογία γι'αυτό.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Guest 209912
Επισκέπτης
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
edweimaste
Πολύ δραστήριο μέλος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
prinCess.
Επιφανές μέλος
Τα κόμπλεξ αυτά μπορεί να δημιουργήσουν αρρωστημένες καταστάσεις, τα κόμπλεξ να φοβόμαστε, όχι τις ανασφάλειες.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Tabby
Πολύ δραστήριο μέλος
Η χειρότερη ανασφάλεια που μπορεί να' χει κάποιος είναι αυτή που κουκουλώνεται από υπερβολική ''ωραιοπάθεια'', δηλαδή φαίνεται σε όλους ότι τα' χει καλά με τον εαυτό του, ότι δεν τον αγγίζει τίποτα, αλλά κατά βάθος καταλαβαίνεις ότι υπάρχει πρόβλημα, κι αυτό είναι ό,τι χειρότερο γιατί καταλήγει σε κομπλεξισμό κι όχι σε απλή ανασφάλεια, η οποία ξέρωγω θεωρείται φυσιολογική.
Τα κόμπλεξ αυτά μπορεί να δημιουργήσουν αρρωστημένες καταστάσεις, τα κόμπλεξ να φοβόμαστε, όχι τις ανασφάλειες.
πάρα πολύ συμφωνώ!!! η ανασφάλεια είναι ανθρώπινη και όποιος λέει ότι δεν έχει καθόλου μάλλον ανήκει στην κατηγορία που περιέγραψες. Κανείς δεν είναι παντοδύναμος κι όλοι έχουμε τα αδύναμά μας σημεία. Καλό είναι να αναγνωρίζουμε τις ανασφάλειες μας, να εντοπίζουμε την πηγή της δημιουργίας του και να προσπαθούμε να τις αντιμετωπίζουμε όσο γίνεται.
Αν πας να καλύψεις την ανασφάλεια με κόμπλεξ τότε γίνεσαι "επικίνδυνος". Είναι απίστευτο τι αρρωστημένες συμπεριφορές βγάζουν οι κομπλεξικοί... Θέλουν να μειώσουν τον άλλον για να φανούν ανώτεροι κι έτσι να επιβεβαιώσουν το εγώ τους. Μακριά τους λοιπόν
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Red Hot Chili L
Εκκολαπτόμενο μέλος
- οι άνθρωποι που έχουν τρομερά επηρμένο "εγώ", συνέπεια μιας εντελώς λανθασμένης διαπαιδαγώγησης (δυστυχώς, εξαιρετικά κοινής στις ελληνικές οικογένειες, όπου τα παιδιά μεγαλώνουν σαν πριγκιπόπουλα/πριγκιποπούλες του παραμυθιού και αισθανόμενα ότι είναι "το κέντρο του κόσμου")
- οι ηλίθιοι που δεν έχουν συναίσθηση της πραγματικότητας.
Συχνά οι δύο παραπάνω κατηγορίες αλληλοεπικαλύπτονται - το ένα δεν αποκλείει το άλλο
Είναι υγιές λοιπόν να υπάρχει μία μικρή ανασφάλεια. Αυτό που δεν είναι υγιές είναι η ανασφάλεια να γίνεται τόσο μεγάλη - να γίνεται κόμπλεξ που λέτε και παραπάνω - ώστε να κυριαρχεί, στην περίπτωση μας, να κυριαρχεί πάνω στη σχέση. Εχω υπάρξει εξαιρετικά ανασφαλής (στο μακρινό παρελθόν) και οφείλω να ομολογήσω ότι είναι ένας πραγματικός εφιάλτης και για τους δύο συμμέτοχους στη σχέση (περιέργως, χειρότερη κόλαση για εκείνον που είναι ανασφαλής).
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
edweimaste
Πολύ δραστήριο μέλος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Χρήστες Βρείτε παρόμοια
-
Φορτώνει...
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.