Λογοτεχνικά βιβλία = Χάσιμο χρόνου;

[Subject to change]

Ε, προφανώς για σένα δεν υπάρχει ο παράγοντας "απόλαυση" από το χειρισμό της γλώσσας και τον τρόπο έκφρασης!

Αν και, εγώ στη θέση σου θα είχα και αυτό σα λόγο, για να ωθήσω τα παιδιά μου να διαβάζουν βιβλία.

Μα δεν εξετάζω σε αυτό το θέμα τον παράγοντα απόλαυσης, αλλά την αποδοτικότητα, την ωφέλεια που αποκομίζει κάποιος ΜΕΤΑ την ανάγνωση.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[DrStrangelove]

Φίλε μου έχω τα μισά σου χρόνια (χωρίς παρεξήγηση ε? )

Στην ηλικία σου,ίσως να είμαι και εγώ στην ίδια ακριβώς κατάσταση.Όταν ήσουν στην δική μου ηλικία,τι πίστευες?

Στην ηλικία σου διάβαζα πολύ περισσότερο λογοτεχνία απ'ότι σήμερα. Αυτό έτυχε επειδή γεννήθηκα σ'ένα σπίτι γεμάτο από βιβλία. Τότε δεν υπήρχε και το internet για να μαθαίνουμε και να διευρύνουμε τους ορίζοντές μας από κει.
Διαβάζαμε λοιπόν πάρα πολύ. Σκέψου ότι η ιδιωτική τηλεόραση και τα πολλά κανάλια που έχουμε σήμερα ξεκίνησαν να λειτουργούν την εποχή που η γενιά μου κόντευε να τελειώσει το Λύκειο, δηλαδή είχαμε ήδη προλάβει να διαβάσουμε πολλά αντί να καθόμαστε με τις ώρες στην τηλεόραση, και το internet δεν υπήρχε καν. Μιλάμε για έναν άλλο κόσμο. Και τί να πούμε για την tv ακόμα πριν από μένα, τότε που πολλά σήριαλ ήταν τηλεοπτικές μεταφορές διηγημάτων. Αυτοί και μόνο ήταν σοβαροί λόγοι να διαβάζουμε. Τα ερεθίσματα για διάβασμα ήταν περισσότερα ενώ σήμερα τα ερεθίσματα προτρέπουν κυρίως για πληροφόρηση κι όχι για συστηματικό διάβασμα. Θυμάμαι τον εαυτό μου να διαβάζει εφημερίδα , όχι να την ξεφυλίζει, αλλά να την διαβάζει κανονικά, την εποχή του Λυκείου. 'Ενα παιδί σήμερα που πηγαίνει στο Λύκειο δεν θα κάτσει να διαβάσει εφημερίδα γιατί έχει το δίκτυο. Σιγά σιγά οι άνθρωποι της ηλικίας μου γίναμε περισσότερο του ηλεκτρονικού και λιγότερο του έντυπου, και αναζητούμε σήμερα περισσότερο πληροφορία, παρά γνώση. Τα παιδιά που γεννήθηκαν 10 χρόνια μετά από μένα, δεν γνώρισαν καν την μαγεία του βιβλίου στον βαθμό που την γνωρίσαμε εμείς. Σήμερα όμως ευτυχώς τα παιδιά μιας μέσης αστικής οικογένειας μπορούν να διαβάζουν και από το internet λογοτεχνία, και ποίηση κι αυτό είναι καταπληκτικό και υπέροχο !

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Isiliel]

Στην ηλικία σου διάβαζα πολύ περισσότερο λογοτεχνία απ'ότι σήμερα. Αυτό έτυχε επειδή γεννήθηκα σ'ένα σπίτι γεμάτο από βιβλία. Τότε δεν υπήρχε και το internet για να μαθαίνουμε και να διευρύνουμε τους ορίζοντές μας από κει.
Διαβάζαμε λοιπόν πάρα πολύ. Σκέψου ότι η ιδιωτική τηλεόραση και τα πολλά κανάλια που έχουμε σήμερα ξεκίνησαν να λειτουργούν την εποχή που η γενιά μου κόντευε να τελειώσει το Λύκειο, δηλαδή είχαμε ήδη προλάβει να διαβάσουμε πολλά αντί να καθόμαστε με τις ώρες στην τηλεόραση, και το internet δεν υπήρχε καν. Μιλάμε για έναν άλλο κόσμο. Και τί να πούμε για την tv ακόμα πριν από μένα, τότε που πολλά σήριαλ ήταν τηλεοπτικές μεταφορές διηγημάτων. Αυτοί και μόνο ήταν σοβαροί λόγοι να διαβάζουμε. Τα ερεθίσματα για διάβασμα ήταν περισσότερα ενώ σήμερα τα ερεθίσματα προτρέπουν κυρίως για πληροφόρηση κι όχι για συστηματικό διάβασμα. Θυμάμαι τον εαυτό μου να διαβάζει εφημερίδα , όχι να την ξεφυλίζει, αλλά να την διαβάζει κανονικά, την εποχή του Λυκείου. 'Ενα παιδί σήμερα που πηγαίνει στο Λύκειο δεν θα κάτσει να διαβάσει εφημερίδα γιατί έχει το δίκτυο. Σιγά σιγά οι άνθρωποι της ηλικίας μου γίναμε περισσότερο του ηλεκτρονικού και λιγότερο του έντυπου, και αναζητούμε σήμερα περισσότερο πληροφορία, παρά γνώση. Τα παιδιά που γεννήθηκαν 10 χρόνια μετά από μένα, δεν γνώρισαν καν την μαγεία του βιβλίου στον βαθμό που την γνωρίσαμε εμείς. Σήμερα όμως ευτυχώς τα παιδιά μιας μέσης αστικής οικογένειας μπορούν να διαβάζουν και από το internet λογοτεχνία, και ποίηση κι αυτό είναι καταπληκτικό και υπέροχο !

Αυτό το παιδί εδώ από πάνω, περιγράφει τη ζωή μου...
Κι εγώ γεννήθηκα σε σπίτι γεμάτο βιβλία και με θείο συγγραφέα φιλοσοφικών δοκιμίων...
Κάποτε μια βιβλιοπώλισσα μου είπε: "Αν σου αρέσει το διάβασμα δεν θα αισθανεσαι ποτέ μόνη..." Πόσο δίκιο είχε!

Δεν μπορώ να απαντήσω στην ερώτησή σου Michelle. Είναι σαν να με ρωτάς τι κερδίζω κοιτάζοντας ένα ακόμα ηλιοβασίλεμα τι στιγμή που έχω δει χιλιάδες ηλιοβασιλέματα...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[underwater]

Καταρχάς διαφωνώ ότι η λογοτεχνία δεν προφέρει πληροφορίες πρακτικού είδους. Εντάξει, δεν είναι με την μορφή 1. αυτό, 2. το άλλο, αλλά έμμεσα μπορείς να μάθεις πάρα πολλά. Εγώ που διαβάζω πολύ ξένη λογοτεχνία, έχω μάθει πολλά για την κουλτούρα άλλων λαών. Κάτι που για μένα έχει επιπλέον σημασία, είναι ότι δεν βλέπεις τα πράγματα με την στείρα αφήγηση ενός ντοκιμαντέρ ας πούμε, αλλά βλέπεις έντονα το συναίσθημα. Σε ένα βιβλίο με κεντρικό θέμα τις τρομοκρατικές επιχειρήσεις αυτοκτονίας, αισθάνθηκα ότι έμαθα πολύ περισσότερα από ότι με δίδαξαν οι εφημερίδες και το internet πάνω στο θέμα.

Τώρα, όσον αφορά το ότι προτιμάς τον κινηματογράφο, για μένα είναι γούστο. Και μένα μου αρέσει, αλλά το ότι δεν έχω δει ποτέ ταινία βασισμένη σε βιβλίο που να μου άρεσε περισσότερο από αυτό τα λέει όλα. Και όχι, δεν είχα διαβάσει όλες τις φορές πρώτα το βιβλίο. Μερικές είχα δει πρώτα την ταινία. Για μένα το ότι το βιβλίο αφήνει την φαντασία να δουλέψει είναι πολύ σημαντικό και ο βασικός λόγος που προτιμώ σαν τέχνη την λογοτεχνία από τον κινηματογράφο.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[MonaXoS]

και εγώ πιστεύω ότι κάποιος κερδίζει πολλά από ένα βιβλίο. Διαφωνώ ότι ότι μια ταινία σου προσφέρει το ίδιο με ένα λογοτεχνικό βιβλίο. Το βιβλίο σου εξάπτει την φαντασία (προσπαθώντας να πλάσεις τους ήρωες, να φανταστείς τις καταστάσεις, να κάνεις υποθέσεις για την συνέχεια), πράγμα που η ταινία δεν μπορεί να το κάνει, μιας και σου δείχνει μόνο την ματιά ενός σκηνοθέτη.

Το βιβλίο δεν είναι απλά μια εξιστόρηση γεγονότων. Είναι τα συναισθήματα που σου προκαλούνται καθώς το διαβάζεις και προσπαθείς να μπεις σε αυτά και να τα ζήσεις. Και αυτό δεν είναι το ίδιο με μια ταινία η οποία ναι μεν σου προκαλεί συναισθήματα, αλλά η διάρκεια και το βάθος τους διαφέρει (κατά τη γνώμη μου πάντα) από αυτά που σου προκαλούν τα βιβλία.

Αν πάμε σε πιο πρακτικά θέματα, η ανάγνωση λογοτεχνικών βιβλίων βοηθούν στην μάθηση της γλώσσας και φυσικά της ορθογραφίας. Άλλο να διαβάζεις ένα επιστημονικό βιβλίο (πράγμα που δεν μπορείς όταν είσαι 10 και 12 χρονών), το οποίο θα περιέχει αφύσικους και ξύλινους όρους και άλλο να διαβάζεις ένα βιβλίο με λέξεις που μπορείς να χρησιμοποιήσεις στην καθημερινότητά σου.

Άλλο πρακτικό θέμα με τα βιβλία είναι ότι βοηθάνε στην ανάπτυξη της μνήμης. Στην προσπάθεια να συνδέσεις τα κομμάτια του βιβλίου για να κατανοήσεις την πλοκή, αλλά και μέσω της φαντασίας που λέγαμε πιο πάνω αναπτύσσεται εξαιρετικά το μνημονικό σύστημα. Όταν λέμε μνήμη δεν μιλάμε για απλή αποστήθιση λέξεων/ορισμών κτλ, αλλά δημιουργική μνήμη (να μπορείς να συγκρατείς τα σημαντικά κομμάτια και να κάνεις μια σύνδεση μεταξύ τους).

Και εγώ δυσκολεύομαι να σου απαντήσω βασικά Μισέλ, γιατί νομίζω πως είναι απλά θέμα γούστου. Εσύ ας πούμε λες ότι σου αρέσουν βιβλία γνώσεων. Ε, με το ίδιο σκεπτικό σου λέω ότι τα βιβλία γνώσεων δεν σου δίνουν παραπάνω γνώσεις από ένα καλό ντοκιμαντέρ πάνω στο θέμα που σε ενδιαφέρει. Είναι αλήθεια αυτό για εσένα; Δεν το νομίζω... Το ίδιο πράγμα είναι και με τα λογοτεχνικά βιβλία. Είναι απλά ένα είδος ευχαρίστησης παίζοντας με την φαντασία μας. Σε άλλους αρέσει παραπάνω και σε άλλους λιγότερο, όπως και άλλοι κερδίζουν παραπάνω γιατί βλέπουν νόημα σε αυτό ενώ άλλοι όχι τόσα γιατί απλά δεν βλέπουν το νόημα. Καθαρά θέμα οπτικής γωνίας του καθενός...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Μάριλυ]

Μα δεν εξετάζω σε αυτό το θέμα τον παράγοντα απόλαυσης, αλλά την αποδοτικότητα, την ωφέλεια που αποκομίζει κάποιος ΜΕΤΑ την ανάγνωση.

Γιατι μόνο μετά την ανάγνωση? Η ωφέλεια που κερδίζει κάποιος ΕΝΩ διαβάζει το βιβλίο μπορεί να είναι τόσο μεγάλη που να αντισταθμίζει την περιορισμένη ή τη μη αποκόμιση γνώσης μετά. Νομίζω πως έχουμε διαφορετικό ορισμό της ωφέλειας-αποδοτικότητας. Εσύ θεωρείς ωφέλεια μόνο την απόκτηση γνώσης, κάποιοι άλλοι θεωρούν ωφέλεια την απόλαυση ενώ διαβάζουν. Αν το ζητούμενο σου είναι αποκλειστικά να αποκτήσεις γνώσεις, ναι η λογοτεχνία είναι χάσιμο χρόνου. Αλλά υπάρχουν και κάποιοι που δεν τους ενδιαφέρει για παράδειγμα να μάθουν απλά τα συστατικά ενός φαγητού αλλά θέλουν να φανταστούν το χρώμα του, την υφή του, τη γεύση του, τη μυρωδιά του, τι θυμίζει αυτή η μυρωδιά στον συγγραφέα κλπ. και όση ώρα και να τους το περιγράφεις από τη στιγμή που το απολαμβάνουν δεν το θεώρουν χάσιμο χρόνου. Αν ο σκοπός σου είναι να μάθεις απλώς κάποια πράγματα για τη ζωή του Μοντιλιάνι θα νοικιάσεις την ταινία και σε δύο ώρες θα έχεις μάθει αρκετά, αν όμως σ'ενδιαφέρει να τα ακούσεις με τη μορφή μιας ιστορίας, με περισσότερες λεπτομέρειες, περιγραφές και στοιχεία, ν'αφήσεις τη φαντασία σου να ταξιδέψει και να χαθείς στον κόσμο του βιβλίου θα αγοράσεις το βιβλίο.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[MonaXoS]

Το έθεσες πολύ όμορφα Μάριλυ! Συμφωνώ...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Αρκτούρος]

...άλλο τα μάτια του λαγού και άλλο της κουκουβάγιας. Άλλο να ξαπλώσεις στην πολυθρόνα-καναπέ-κρεβάτι σου και να ξεφυλλίζεις ένα βιβλίο σελίδα - σελίδα, και αν σου κάνει κέφι να βάλεις και την αγαπημένη σου μουσική να ψιθυρίζει, και άλλο να τρως ποπ κορν και να πίνεις κόκα κόλα μαζί με άλλους 100 βλέποντας μια ταινία.. (όποια και αν είναι…) προσωπικά δεν αλλάζω το βιβλίο και τη χαρά που σου δίνει η όλη τελετή του διαβάσματος, με κανένα σινεμά του κόσμου.(η έστω και home cinema)
Επιπλέον, σκοτώνεις την φαντασία σου με έτοιμες εικόνες.

Γιατι μόνο μετά την ανάγνωση? Η ωφέλεια που κερδίζει κάποιος ΕΝΩ διαβάζει το βιβλίο μπορεί να είναι τόσο μεγάλη που να αντισταθμίζει την περιορισμένη ή τη μη αποκόμιση γνώσης μετά. Νομίζω πως έχουμε διαφορετικό ορισμό της ωφέλειας-αποδοτικότητας. Εσύ θεωρείς ωφέλεια μόνο την απόκτηση γνώσης, κάποιοι άλλοι θεωρούν ωφέλεια την απόλαυση ενώ διαβάζουν. Αν το ζητούμενο σου είναι αποκλειστικά να αποκτήσεις γνώσεις, ναι η λογοτεχνία είναι χάσιμο χρόνου. Αλλά υπάρχουν και κάποιοι που δεν τους ενδιαφέρει για παράδειγμα να μάθουν απλά τα συστατικά ενός φαγητού αλλά θέλουν να φανταστούν το χρώμα του, την υφή του, τη γεύση του, τη μυρωδιά του, τι θυμίζει αυτή η μυρωδιά στον συγγραφέα κλπ. και όση ώρα και να τους το περιγράφεις από τη στιγμή που το απολαμβάνουν δεν το θεώρουν χάσιμο χρόνου. Αν ο σκοπός σου είναι να μάθεις απλώς κάποια πράγματα για τη ζωή του Μοντιλιάνι θα νοικιάσεις την ταινία και σε δύο ώρες θα έχεις μάθει αρκετά, αν όμως σ'ενδιαφέρει να τα ακούσεις με τη μορφή μιας ιστορίας, με περισσότερες λεπτομέρειες, περιγραφές και στοιχεία, ν'αφήσεις τη φαντασία σου να ταξιδέψει και να χαθείς στον κόσμο του βιβλίου θα αγοράσεις το βιβλίο.

Δύο πειστικότατες απαντήσεις. Προσφορά δεν είναι μόνο η γνώση, αλλά ο "έρωτας" που προσφέρει η λογοτεχνία στον τρόπο που βλέπουμε τη ζωή μας. Όχι λοιπόν, κατά τη γνώμη μου δεν είναι χάσιμο χρόνου το να διαβάζεις λογοτεχνία. Θα σου πω μόνο ένα πράγμα. Σύγκρινε έναν άνθρωπο που διαβάζει μόνο επιστημονικά βιβλία και έναν άνθρωπο (ο οποίος πέρα από τις ενδεχόμενες γνώσεις στην καθημερινή του ζωή) που διαβάζει λογοτεχνία. Πόσο διαφορετικά βλέπει ο άνθρωπος αυτός την ζωή, την καθημερινή απλή ζωή

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[truffinho]

Ρε Λία μου, αυτό είναι καθαρά υποκειμενικό. Εμένα με ενθουσιάζουν τα λογοτεχνικά βιβλία και για να είμαι ειλικρινής δεν μπαίνω καν στον κόπο να αντικρούσω μία τέτοια άποψη, καθώς είναι θέμα ανθρώπου και πιστεύω ότι δεν υπάρχει άσπρο ή μαύρο...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[deadhead_pirate]

Αυτό που κερδίζεις διαβάζοντας ένα λογοτεχνικό βιβλίο, είναι μια επιταγή που όταν την εξαργύρώσεις θα είσαι πολύ, μα πολύ σοφότερος.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Lawnmower man]

" Το Μέσο είναι το Μήνυμα", Marshall MacLuhan (1911-1980)

Ίσως γίνομαι λίγο γραφικός παραθέτοντας το κλασσικό απόφθεγμα του MacLuhan αλλά δίνει μια απάντηση στο ερώτημα περι υπεροχής τις κινούμενης εικόνας έναντι του γραπτού λόγου. Και η απάντηση που δίνει είναι ότι δεν μπορεί να γίνει μια τέτοια σύγκριση γιατί είναι δυο εντελώς διαφορετικά πράγματα...

Ακόμα και αν πείς την ίδια ιστορία με μία ταινία και με ένα βιβλίο, είναι διαφορετικά τα πράγματα που θα αφομοιώσει ο θεατής/αναγνώστης από τα δύο μέσα. Το βιβλίο δίνει στον αναγνώστη τον χρόνο να επεξεργαστεί περισσότερο λεπτές έννοιες και νοήματα, να ταυτιστεί με την ψυχοσύνθεση των ηρώων και ούτω καθεξής. Η ταινία από την άλλη θα προσφέρει περισσότερα οπτικά και ηχητικά ερεθίσματα αλλά θα κυλήσει με τον δικό της ρυθμό χωρίς να δώσει στον θεατή τον χρόνο να αφομοιώσει πλήρως το περιεχόμενό της.

Εκεί που θέλω να καταλήξω είναι πως από τα δύο μέσα κερδίζουμε διαφορετικά πράγματα. Δεν γίνεται το ένα να αντικαταστήσει πλήρως το άλλο.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[parafernalia]

Το βιβλίο δίνει στον αναγνώστη τον χρόνο να επεξεργαστεί περισσότερο λεπτές έννοιες και νοήματα, να ταυτιστεί με την ψυχοσύνθεση των ηρώων και ούτω καθεξής. Η ταινία από την άλλη θα προσφέρει περισσότερα οπτικά και ηχητικά ερεθίσματα αλλά θα κυλήσει με τον δικό της ρυθμό χωρίς να δώσει στον θεατή τον χρόνο να αφομοιώσει πλήρως το περιεχόμενό της.

Συμφωνώ σε αυτό. Ο κινηματογράφος "σμιλεύει" το χρόνο (έκφραση που χρησιμοποιούσε ο Α. Ταρκόφσκυ). Στο λογοτεχνικό βιβλίο ο χρόνος κυλάει περισσότερο με τη δίψα του αναγνώστη.

Πάντως κάπου συγχέεται η γνώση με την πρακτική γνώση. Σε ένα λογοτεχνικό βιβλίο, ανακαλύπτεις τη γοητεία της γραφής και την τεχνοτροπία του εκάστοτε συγγραφέα. Εκτός από την απόλαυση, κερδίζεις και σε ιδέες αφού οι εικόνες που παρουσιάζονται περιέχουν σχεδόν πάντα νοήματα. Π.χ. γιατί να το γράψει έτσι; Που το πάει; Πως ξετυλίγεται η πλοκή; Ποιες αποχρώσεις του τοπίου της κοινωνίας, της ζωής τονίζει ο συγγραφέας; Πως ψυχογραφεί τους ήρωές του; Είναι γνώση που βοηθάει στη συναισθηματική νοημοσύνη (EQ) του ανθρώπου.

Άλλωστε, έχουν γραφτεί και πολλά λογοτεχνικά βιβλία με φιλοσοφικές προεκτάσεις που είναι αδύνατον να αποτυπωθούν σε μια ταινία (π.χ. Το όνομα του Ρόδου). Πόσες φορές είδαμε την ταινία, διαβάσαμε το βιβλίο και συμφωνήσαμε...."Το βιβλίο είναι καλύτερο";

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Circadian]

Τα λογοτεχνικά βιβλία είναι χάσιμο χρόνου. Ο,τι μπορούν να σου διδάξουν, μπορείς να το πάρεις σε μεγάλο βαθμό απο μια ανάλογη ταινία, που θα σου κοστίσει πολύ λιγότερο απο το χρόνο σου.

Μια τέτοια σύγκριση κάνει και ο John Fowles στο μυθιστόρημά του ο "Μάγος", όχι βέβαια ανάμεσα σε λογοτεχνία και κινηματογράφο, αλλά ανάμεσα σε μυθιστόρημα και ποίηση. Γιατί, λέει, να διαβάσεις ολόκληρο βιβλίο ενώ ένα ποίημα σου παρέχει τις ίδιες ιδέες και νοήματα σε πολύ πιο συμπυκνωμένη και αισθητικά ανώτερη μορφή? Διατυπώνει, όμως, το ερώτημα έχοντας γράψει ένα βιβλίο 500+ σελίδων, όντας ο ίδιος καταξιωμένος πεζογράφος κι έχοντας διαβάσει προφανώς πάρα πολλή λογοτεχνία κάθε είδους και μορφής στη ζωή του...

Ε, ο καθένας από μας που διαβάζει και ποίηση και μυθιστόρημα, που παρακολουθεί κινηματογράφο και θέατρο, ξέρει τι αποκομίζει από την κάθε μορφή τέχνης (μην αναφέρω τώρα και ζωγραφική, γλυπτική, χορό και μουσική και περιπλακεί ανεπανόρθωτα το πράγμα) κι αν κάποια απ'αυτές την αγαπά περισσότερο απ'τις άλλες δε σημαίνει ότι πρέπει να περιορίζεται σε μία και μόνο.

Αλλιώς, Michelle, γύρνα το στην ποίηση, θα γλυτώσεις ακόμα περισσότερο χρόνο και χρήμα! (πλάκα κάνω ε!)

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[avenger...]

Κάποτε μια βιβλιοπώλισσα μου είπε: "Αν σου αρέσει το διάβασμα δεν θα αισθανεσαι ποτέ μόνη..." Πόσο δίκιο είχε!

Δεν μπορώ να απαντήσω στην ερώτησή σου Michelle. Είναι σαν να με ρωτάς τι κερδίζω κοιτάζοντας ένα ακόμα ηλιοβασίλεμα τι στιγμή που έχω δει χιλιάδες ηλιοβασιλέματα...

Αυτό που κερδίζεις διαβάζοντας ένα λογοτεχνικό βιβλίο, είναι μια επιταγή που όταν την εξαργύρώσεις θα είσαι πολύ, μα πολύ σοφότερος.

Ε, ο καθένας από μας που διαβάζει και ποίηση και μυθιστόρημα, που παρακολουθεί κινηματογράφο και θέατρο, ξέρει τι αποκομίζει από την κάθε μορφή τέχνης (μην αναφέρω τώρα και ζωγραφική, γλυπτική, χορό και μουσική και περιπλακεί ανεπανόρθωτα το πράγμα) κι αν κάποια απ'αυτές την αγαπά περισσότερο απ'τις άλλες δε σημαίνει ότι πρέπει να περιορίζεται σε μία και μόνο.

Συμφωνώ με όλες τις παραπάνω απόψεις!

Και, προσωπικά, έχω να πω τα εξής:

Τρελαίνομαι να διαβάζω ποίηση και λογοτεχνία. Αλλά, και βιβλία επιστημονικού χαρακτήρα (τώρα πια, λόγω σπουδών και έρευνας, το διαβάσμά μου περιορίζεται σε αυτού του είδους τα βιβλία - λογοτεχνία το καλοκαιράκι στην παραλία τώρα ).

Βρίσκω την ανάγνωση ενός λογοτεχνικού βιβλίου ουσιαστική και σε καμία περίπτωση χάσιμο χρόνου. Πάντα κερδίζεις διαβάζοντας ένα βιβλίο... ακόμα κι αν δεν αποκτήσεις συγκεκριμένη γνώση για ένα θέμα, περνάς ευχάριστα τον χρόνο σου, ταξιδεύεις, ονειροπολείς, βάζεις την φαντασία να δουλέψει, συγκινείσαι, θυμώνεις, απογοητεύεσαι, γελάς...

Σε σύγκριση με την ταινία, πάντα για μένα τα βιβλία υπερτερούν. Μου έχει τύχει πολλές φορές να διαβάσω ένα βιβλίο και μετά να δω την κινηματογραφική του μεταφορά. Απογοητεύομαι πάντα. Διαφορετικά το είχα φανταστεί εγώ, διαφορετικά το είχα πλάσει στο μυαλό μου. Δεν μπορώ να δεχτώ την έτοιμη ιδέα του εκάστοτε σκηνοθέτη, θέλω να έχω δική μου γνώμη, δική μου άποψη, δική μου εικόνα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Insomniac]

Τώρα οι περισσότεροι θα με κράξετε, είμαι σίγουρη.

Λοιπόν, προσωπικά ανέκαθεν μου άρεσε πολύ το διάβασμα. Απο τα 2-3 μου που έμαθα να διαβάζω, διάβαζα ο,τι έπεφτε στο χέρι μου ή έβλεπα. Μέχρι την εφηβεία περίπου διάβαζα και λογοτεχνικά βιβλία αν και όταν πήγαινα σε κάποιο βιβλιοπωλείο, δεν έψαχνα λογοτεχνικά βιβλία σχεδόν ποτέ και έπαιρνα κάποιο μόνο αν μου κινούσε πολύ το ενδιαφέρον.
Τελικά μετά απο χρόνια κατέληξα στην ακόλουθη άποψη:

1. Τα λογοτεχνικά βιβλία είναι χάσιμο χρόνου. Ο,τι μπορούν να σου διδάξουν, μπορείς να το πάρεις σε μεγάλο βαθμό απο μια ανάλογη ταινία, που θα σου κοστίσει πολύ λιγότερο απο το χρόνο σου.
2. Προτιμώ να διαβάζω βιβλία που σου παρέχουν γνώσεις, οποιουδήποτε είδους, παρά λογοτεχνικά. Τα οφέλη τους δεν μπορείς να τα αποκομίσεις απο ταινίες, και σίγουρα είναι περισσότερα.

Συμφωνείτε με την παραπάνω άποψη; Και αν όχι, ποιά είναι τα επιχειρήματα σας για να την αντικρούσετε;

Για χιλιους δυο λογους διαφωνω (και απο ολες τις οψεις) αλλα υποθετω οτι "θες απαντησεις" με ενα συγκεκριμενο στυλ, οποτε ετσι θα απαντησω:

Γιατι δεν ειναι χασιμο χρονου τα βιβλια:

* Γιατι ολα τα βιβλια δεν γινονται ταινιες, αρα πολυ πιθανο καποια μηνυματα απο βιβλια να μην μπορεις να τα δεχθεις ποτε αν δεν διαβασεις το συγκεκριμενο βιβλιο.

* Γιατι οταν βλεπεις μια ταινια, βλεπεις το πως φανταστηκαν δυο αλλοι ανθρωποι - ο σκηνοθετης και ο σεναριογραφος - (να μην πω περισσοτεροι, πχ σκηνογραφος) την αποδοση του βιβλιου. Επομενως δεν παιρνεις το μηνυμα του απευθειας απο την πηγη, αρα το λαμβανεις αλλοιωμενο. Μπορει να χασεις ολοκληρες σκηνες, χαρακτηρες, ακομα και μηνυματα.

* Λογω του προαναφερθεντος επιχειρηματος περι οξυνσης της φαντασιας (αλλο να μπροεις να φανταζεσαι μονος σου το πως ειναι ενας χαρακτηρας και να του προσθετεις στοιχεια αναλογα και με τη δικη σου προσωπικοτητα, και αλλο να τα παιρνεις ως μασημενη τροφη)

* Σε μια ταινια μπορει πολλα να πανε "στραβα": Οι ερμηνειες των ηθοποιων, ο χωρος που την βλεπεις και τα ατομα με τα οποια την βλεπεις, η οθονη (ποσο μεγαλη ειναι, ποσο καλη απεικονιση εχει, κτλ), και αλλα πολλα. Κατι απο αυτα να σε ενοχλησει, και που ειναι ασχετα με το πραγματικο νοημα της και με το πως "δημιουργηθηκε", σου αλλαζουν απευθειας και τα αισθηματα σου για αυτην.

* Το βιβλιο μπορεις να το κουβαλας παντου μαζι σου, και να το διαβαζεις οποτε θες. Με τις ταινιες, δυσκολο. Αρα, με τα βιβλια μπορεις να κερδισεις χρονο.

Anyhow, βαρεθηκα να βρισκω επιχειρηματα υπερ του να διαβαζει κανεις λογοτεχνια...Παω να δω καμια ταινια!

EDIT:

Μα δεν εξετάζω σε αυτό το θέμα τον παράγοντα απόλαυσης, αλλά την αποδοτικότητα, την ωφέλεια που αποκομίζει κάποιος ΜΕΤΑ την ανάγνωση.

Α και παρεμπιπτοντως, δεν στεικει το να εξαιρεις καποιον παραγοντα απο το ζητημα, αλλα παρολα αυτα βγαζεις ενα συμπερασμα για αυτο.

Ειναι σαν να λεω, το σεξ δεν ειναι αποδοτικο, γιατι μπορω να κανω και παιδια πιο γρηγορα, και να "τελειωσω" πιο γρηγορα με αλλες διαδικασιες. Μπορει αυτο να μου προσφερει πιο μεγαλη απολαυση, αλλα εγω θα το κοψω...γιατι δεν ειναι αποδοτικο.

Θα το δεχοσουν ως επιχειρημα;
(i hope this makes sense...)

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[mania]

Βασικά πιστέυω ότι και τα λογοτεςχνικά βιβλειά έχουν να δώσουν κάτι, δυστιχώς δεν διαβάζω πολλύ άλλα όσα έχουν πέσει στα χέρια μου πιστευω ότι κάτι μου έδωσαν, ότι διαβάζει κανείς είναι καλό για τον ίδιο, δεν είναι ανάγκη να είναι κατι που σε μαθαίνει καθαρά, μπορεί η λογοτεχνία να βοηθείσε το μυαλό να αναπτυχθεί ποιο ομαλά, να προκαλέσει συναίσθημα, πιστέυω ότι κάθε βιβλείο που διαβάζουμε δεν είναι άμεσσα να σου χρειαστεί σε κάτι, απλά μπορεί να σου χρησιμέυσει αργότερα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Demelene]

Αρχικά ενημερώνω ότι από μικρός δεν μάρεσαν τα λογοτεχνικά βιβλία.

Εγώ το αντιμετωπίζω ανάγοντας το θέμα στον εξής προβληματισμό.
Ποιότητα ή ποσότητα.

Εγώ αναγνωρίζω ότι γενικά η ανάγνωση ενός βιβλίου είναι ποιοτικά ανώτερη από την παρακολούθηση μιας ταινίας, αν και για τα δικά μου γούστα μια ταινία σήμερα μπορεί να προσφέρει πράγματα που ένα βιβλίο ούτε θα ονειρευόταν ποτέ.

Για παράδειγμα σπέσιαλ εφέ, και γενικά η τέχνη της εικόνας. Πάρτε παράδειγμα την φωτογραφία αποτέλεσμα της τεχνική backlot rendering (300, sincity) αλλά και ταινίες τύπου cars και shrek. Και υπάρχουν και έργα για μένα που ευτυχώς βγήκαν στον κινηματογράφο και όχι σε βιβλίο. Matrix και θα προσθέσω σίγουρα και τις σειρές Babylon5 και Farscape

Από την άλλη θα συμφωνήσω ότι γενικά το βιβλίο παρέχει περισσότερα στον άνθρωπο, κυρίως γιατί αφήνει πολλά πράγματα στην υποκειμενική αντίληψη του συγγραφέα αλλά και ότι γενικά ο εγκέφαλος παραμένει πιο δραστήριος.

Όμως σε ένα 24ωρο μέσα πχ θα μπορούσες να δεις 10 ταινίες ενώ θα διάβαζες το πολύ 2 βιβλία αν και στις δυο περιπτώσεις είσαι ρομπότ. Θα μπορούσες βέβαια να δεις 3 ταινίες μόνο (μαντέψτε). Επίσης μια ταινία θα σου αφήσει λιγότερα από ένα βιβλίο γενικά αλλά στον χρόνο ενός βιβλίου θα δεις πολλές ταινίες. Γιαυτό και λέω ποιότητα ή ποσότητα. Προσωπικά ανέκαθεν προτιμούσα ποσότητα από ποιότητα.

Δηλαδή το βιβλίο απαιτεί χρόνο για την υποτιθέμενη ανωτερότητα που προσφέρει. Και επειδή ακριβώς είναι υπόθεση ότι αυτό που θα διαβάσεις σε 2-3 μέρες είναι ουάου και καταπληκτικό, εγώ προτιμώ την σύντομη εκδοχή των 2 ωρών. Προτιμώ να δώσω ευκαιρίες και σε άλλα έργα παρά σε ένα συγγραφέα που μπορεί να λέει του κόσμου της βλακίες.

Στην θητεία βέβαια είχα άπειρο χρόνο και εκεί ξανακίνησα να διαβάζω βιβλία και να σας πω έχω αρχίσει να γουστάρω καθώς στον υπολογιστή τα έχω δει όλα και έχω βαρεθεί. Δεν μου προσφέρουν καμιά ικανοποιήση.Αλλά και πάλι η στροφή μου είναι προς επιστημονικά-ιστορικά βιβλία, που σαφέστατα έχουν περισσότερο ενδιαφέρον για μένα και σε αυτή την φάση, και τα προτιμώ σαφώς από μια ταινία ή σειρά αλλά δεν βρίσκω και κάτι και βαριέμαι να ψάξω.

Πάντως την μεγαλύτερη πόρωση με βιβλίο την έχω ρίξει όταν σε 3 μέρες μέσα διάβασα 1000 σελίδων βιβλίο σχετικά με προγραμματισμό παιχνιδιών σε C++ εν εποχής DirectX6. Είχα εξαφανιστεί και το μυαλό ζελέ καθώς είχε και άπειρο κώδικα μέσα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[roumana]

Μια τέτοια σύγκριση κάνει και ο John Fowles στο μυθιστόρημά του ο "Μάγος",

Το συγκεκριμένο βιβλίο(για παράδειγμα) το διάβασα …ξέχασα πόσες φορές, και κάθε φορά νιώθω ότι είναι πρώτη φορά, ανακαλύπτω κάτι καινούριο. Κάτι που δεν συνέβηκε ποτέ με καμία ταινία…

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[suspiria]

Στην ταινία σου δίνει έτοιμη την εικόνα, στο λογοτεχνικό βιβλίο στην περιγράφει. Αποτελούν διαφορετικό κλάδο της τέχνης, κάποιος προτιμάει να χάνεται σε ένα βιβλίο και να φτιάχνει τις εικόνες που θέλει ο ίδιος βάσει της περιγραφής που του δίνει το βιβλίο, κάποιος προτιμάει να βλέπει μία ταινία και να περιγράφει τις εικόνες που βλέπει όπως τον εκφράζουν προσωπικά.

Ίσως η ταινία να διαρκεί 2 ώρες και ένα βιβλίο να το διαβάζεις μέρες. Αυτό που παίρνεις απο το κάθε ένα όμως είναι διαφορετικό και δεν έχει να κάνει με το πόσο χρόνο της ζωής σου του χάρισες. Μπορεί για παράδειγμα μία ταινία να είναι καλύτερη ή χειρότερη απο το αντίστοιχο βιβλίο, δεν μπορείς να πεις οτι "Είδα την ταινία άρα είμαι καλυμμένος" γιατί τότε μένεις απλά και μόνο στην ιστορία/υπόθεση/σενάριο του βιβλίου ή της ταινίας και όχι στην τέχνη που τα στολίζει..

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[io-io]

Τιποτα δεν μπορει να σε ταξιδεψει οπως ενα βιβλιο!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.