Τρομακτικές Ιστορίες

[LiViNGtheLiFE]

Καλα ο Εντγκαρ Αλαν Ποε εχει γραψει τελειες ιστοριες!! αξιζουν πραγματικα!!!!!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Nia κι αμα θες]

Θα σας πώ κάτι που έγινε σε εμένα.Όταν ήμουν τετάρτη δημοτικού είδα μια πεντάλφα και επειδή δεν ήξερα τι ήτανε το πέρασα απλά για ένα πολύ αστείο σχεδιάκι.Μη ξέροντας τι είναι άρχισα να το ζωγραφίζω ΠΑΝΤΟΥ!!!!!Από τότε όμως που άρχισα να το ζωγραφίζω ένιωθα 'οτι κάποιος με παρακολουθούσε όπου κι αν πήγενα,ακόμα και στην τουαλέτα ο αγενέστατος!!!!Και δεν ήταν μόνο αυτό.Έβλεπα στον ύπνο μου νεκρούς κόκορες,πετινούς να λαλάνε,μια ταμπέλα που έλεγε INFERNO και πολλές φορές έβλεπα έναν μαυροφορεμένο άντρα με κουκούλα που όμως κάλυπτε τη φάτσα του.Μια μέρα καθώς ερχόμουνα σπίτι απο το σχολείο άκουσα κάτι βήματα από πίσω μου.Γύρισα αλλά δεν ήταν κανείς.Αυτό γινότανε τουλάχιστον 4-5 φορές και την τελευταία ένιωσα κάτι να με ακουμπάει.Τότε,απο ένστικτο και μόνο,έτρεξα στην εκκλησία.Ευτυχώς εκεί βρήκα κάτι φίλους και πίγαμε μαζί.Τη νύστα είδα ένα παράξενο όνειρο.Είδα ένα ποντίκι να μου λέει να προσέχω πάρα πολύ αύριο γιατί κάποιος με έχει βάλει στο μάτι και ένα άλλο έλεγε ότι το ποντίκι που είπε να προσέχω είναι τρελό και λέει ότι χαζομάρα του έρχεται στο κεφάλι.Την άλλη μέρα απόγευμα πήγα να πάρω ένα ποτήρι να πιώ νερό.Αλλά από διαίσθηση και μόνο(ξανά) έφυγα και πήγα να βρώ τον μπαμπά μου.Ξαφνικά ,ένα δευτερόλεπτο αφόυ έφυγα, ένας θόρυβος ακούστηκε απο την κουζίνα.Τρέξαμε γρήγορα όλοι να δούμε τι έγινε.Και ξλερετε τι είδαμε;Στο σημείο ΑΚΡΙΒΩΣ που θα έπινα νερό χάλασε ένα ντουλάπι,έπεσε και όχι μόνο αυτό αλλά έπεσαν ΚΑΙ ΟΛΑ ΤΑ ΠΟΤΗΡΙΑ που είχε μέσα το ντουλάπι!Αν δεν είχα φύγει τώρα θα ήμουν με σπασμένο κεφάλι ή ακόμα χειρότερα νεκρή!Την άλλη μέρα πήγα στην εκκλησία.Με είδε ο παπάς που ήμουν ανύσηχη και με ρώτησε τι έχω.Του είπα ότι δεν έχω κάτι αλλά δεν το έχαψε και μου είπε <Αντωνία μου(είναι το όνομά μου το Νία είναι παρατσούκλι) πές τα μου όλα να ελαφρύνει η ψυχούλα σου.Μη φοβάσαι.>Τότε τα είπα όλα χαρτί και καλαμάρι.Μου είπε ότι αυτό το σήμα που ζωγράφιζα ήταν το σήμα του Αντίχριστου και λόγο που το ζωγράφιζα πολλές φορές ο Δ......ς νόμιζε ότι τον καλούσα και επειδή δεν του έδεινα ανταπόκριση προσπάθησε να με ξεκάνει.Τότε μου είπε να κάψω όλες τις ζωγραφιές που έκανα με τις πεντάλφες,ωα βάλω πολλές εικονίτσες με τον Χριστό και με την Παναγία,να γράψω σε ένα χαρτί τα ονόματα όλων των αρχάγγελων και να το έχω μαζί μου μαζί μου μέρα- νύχτα,να προσεύχομαι κάθε βράδυ,να μην μένω ΠΟΤΕ μόνη μου και να φοράω πάντα τα φυλαχτά πυ μου έδωσε-έναν σταυρό και ένα κομποσκίνι με την Παναγία πάνω.Τα έκανα όλα και με τα από ένα χρονικό διάστημα-3 μήνες-επιτέλους υσήχασα.Όλα 'οσα μου είπε ο παπάς τα κάνω ακόμα και δεν έχω κανένα απολύτως πρόβλημα.Ααα ναί.Τον πρώτο καιρό΄νόμιζα ότι ο παπάς έλεγε ανοησίες αλλά μετά άρχισα να πειστεύω...Εσείς τι λέτε;Είχε δίκιο ο παπάς;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[vagelis___]

Να σας πω και εγω μια ιστορία. Μια κρύα νύχτα του χειμώνα,κοντά σε ένα χωριό της Πελοποννήσου, δυο φίλοι περπατούν στο δάσος με ένα μπουκάλι κρασί στο δάσος και συζητούν. Κάποια στιγμή ακούν φωνές και τραγούδια. Ακολουθώντας τις φωνές, φτάνουν σε ένα ξέφωτο, βλέπουν 10 σκιές γύρω από μια φωτιά να γελούν και να τραγουδούν,ενώ πάνω στη φωτιά καιγόταν ένας άνθρωπος σφαδάζοντας από τους πόνους. Οι δύο φίλοι τρομοκρατημένοι και κρατώντας την αναπνοή τους πλησίασαν πιο κοντά. Αυτό που είδαν ήταν το πιο απίστευτο...Οι 10 άνθρωποι ήταν ο Γιωργάκης με τους Υπουργούς του και συζητάγανε τα νέα μέτρα στο εργασιακό, ενώ καιγότανε ένας μεροκαματιάρης που δεν είχε να πληρώσει την εφορία. Η ιστορία είναι πέρα για πέρα αληθινή, κι αν δεν με πιστεύετε, θα δείτε σε λίγο καιρό...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[fey love]

Oρίστε και μία ιστορία από 'μένα
Πριν πολλά χρόνια σε ένα χωριό ήταν μια κοπέλα που είχε ερωτευτεί τρελά έναν
ο οποίος όμως επειδή δεν είχε μεγάλες γνώσεις ούτε δουλειά που θα έβγαζε πολλά χρήματα, ο πατέρας
της δεν τους άφηνε να παντρευτούν. Ώσπου κάποια μέρα μετά από μεγάλο τσακωμό μεταξύ κόρης και
πατέρα, την κλείδωσε στην αποθήκη. Εκεί την κρατούσε για ενάμιση μήνα. Όταν την έβγαλε από εκεί
αυτή αμέσως πήγε να βρει τον αγαπημένο της. Στο χωριό της είπαν όμως ότι αυτός είχε παντρευτεί
μια άλλη και είχαν φύγει. Αυτό δεν ήταν αλήθεια αλλά ο πατέρας της είχε πει σε πολλούς στο χωριό
να της πουν έτσι. Αυτή όταν το άκουσε αυτό τρελάθηκε και έφυγε από το χωριό παίρνοντας μαζί της το
νυφικό που θα φορούσε στο γάμο της. Περπάτησε 15 χιλιόμετρα πιο πέρα που βρισκόταν μία γέφυρα και
φορώντας το νυφικό της κρεμάστηκε από ένα δέντρο κάτω από τη γέφυρα. Από τότε λέγεται πως είναι
στοιχειωμένη γέφυρα και πως ορισμένες μέρες του χρόνου εμφανίζεται τα βράδια πάνω στη γέφυρα
ψάχνοντας τον άντρα που αγαπούσε. Φοράει το ίδιο νυφικό και σταματάει τα αυτοκίνητα ρωτώντας αν
τον είδαν. Αν της πουν όχι τουςτυφλώνει κάνοντας τους να πέσουν από τη γέφυρα.

να σου πω αυτο ειναι αλιθεια ? αν ειναι πεσ μου και που να ξερω μου αρεσε παρα πολυ ! σαν τρομακτικη ιστορια φυσικα !1!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Diana Fire]

Spoiler

Ήταν μια κοπελίτσα και οι γονείς της δουλέυαν συνέχεια. Έτσι εμενε συχνά μόνη της σπίτι. Οι γονείς της, ανυσηχούσαν για την υγεία της και αποφάσισαν να πανε σε ενα ψυχολόγο για να μην εχει καποιο προβλημα που μενει μόνη. Ο Ψυχολόγος συστήνει στην οικογένεια να πάρουν ενα σκυλάκι, ετσι ώστε οταν λείπουν η μικρή να νιώθει μια παρουσία δίπλα της. Έτσι και εγινε.
Κάθε βραδυ πρίν κοιμηθεί το σκυλάκι ερχόταν στο κρεβάτι της, αυτη αφηνε το χέρι κατω και της το έγλυφε, ενιωθε ετσι ασφάλεια.
Μία μέρα, κλασσικά πήγε στο κρεβάτι, αφησε το χέρι απο κάτω και ενιωσε το σκυλάκι να την γλύφει, ομως υπήρχε ενας εκνευριστικός θόρυβος, σαν μια βρύση να στάζει. τακ τακ τακ κλπ. Πηγαίνει στην κουζίνα, κοιτάζει την βρύση και εδειχνε μια χαρα. Γυρίζει παλι στο κρεβάτι, το σκυλάκι γλυφει κλπ, ο θόρυβος ομως δεν σταματησε. Πηγαίνει στο μπάνιο, κοιτάζει την βρύση του νεροχύτη και ηταν κλειστή, ο θόρυβος όμως ακουγόταν πίσω απο την κουρτίνα του μπάνιου. Ανοίγει την κουρτίνα και βλέπει το σκυλάκι καρφωμένο στον τοίχο να στάζει το άιμα του και να γράφει με το αίμα του στο τοίχο : "ΑΝ ΤΟ ΣΚΥΛΙ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ, ΠΟΙΟΣ ΣΟΥ ΕΓΛΥΦΕ ΤΟ ΧΕΡΙ???"

Εγω ξερω την ιδια ιστορια ακριβως ετσι μονο που στον τοιχο ηταν γραμμενο με το αιμα του σκυλιου : "Και ο δια...ος ξερει να γλυφει¨"..

Spoiler

Η ΦΟΒΕΡΟΤΕΡΗ ΑΙΜΑΤΟΒΑΜΜΕΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΦΡΙΚΙΑΣΤΙΚΟΥ ΤΡΟΜΟΥ ΚΑΙ ΕΦΙΑΛΤΙΚΗΣ ΑΝΑΤΡΙΧΙΛΑΣ(Μπουχαχαχαχα!

)


Ο Richard έφτασε μπροστά στο παλιό σπίτι. Περίεργο. Δεν ήξερε ότι
ζούσαν άνθρωποι εκεί μέσα. Κάθε φορά που δούλευε delivery τύχαινε να
περνάει από εκείνη τη γειτονιά τουλάχιστον τρεις με τέσσερις φορές αλλά
ποτέ δεν είχε δει ένα φως πίσω από τα θαμπά παράθυρα. Και όμως, σύμφωνα
με το τηλεφώνημα, το σπίτι κατοικούνταν και οι ένοικοι ήταν πεινασμένοι
για πίτσα με πεπερόνι. O Richard κατέβηκε από το παπί, προσπέρασε την
πεσμένη καγκελόπορτα και κινήθηκε προς την εξώπορτα προσέχοντας τα
βήματά του- ο κήπος ήταν απεριποίητος, γεμάτος σπασμένα μπουκάλια και
τσουκνίδες. Έφτασε μπροστά στην βαριά σιδερένια πόρτα και χτύπησε το
κουδούνι. «Άντε να τελειώνουμε» σκέφτηκε. «Ελπίζω να μου αφήσουν καλό
φιλοδώρημα».Η πόρτα άνοιξε τρίζοντας.


Ο Richard περίμενε να δει κάποιον να περιμένει πίσω της αλλά δεν
ήταν κανείς. «Ίσως ο ιδοκτήτης να είναι ηλικιωμένος» σκέφτηκε, και
μπήκε δειλά στο σκοτεινό χολ. «Είναι κανείς εδώ;», φώναξε.
«Εδώ…εδώ…δώ…ώ» άκουσε την ίδια του την
ηχώ να απαντάει. Εκνευρισμένος ο Richard συνέχισε να προχωράει στον
διάδρομο. «Λες να είναι καμία φάρσα;». Η σκέψη πέρασε από το μυαλό του
σχεδόν ανεπαίσθητα αλλά ο Richard την συγκράτησε. «Αν είναι άλλο ένα
αστειάκι από τα κωλόπαιδα των Anderson θα τα πάρει ο διάολος», ψιθύρισε
στον εαυτό του, με τα δόντια σφιγμένα από οργή. Ξαφνικά, του ήρθε στην
μύτη μια γνώριμη μυρωδιά, από τότε που βοηθούσε τον πατέρα του στο
χτήμα τους. Θειάφι.


Τότε ήταν που παρατήρησε πως στους τοίχους υπήρχαν πεντάλφες!
Ζωγραφισμένες με αίμα! Πισωπάτησε έντρομος, παραπάτησε και έπεσε. Η
πίτσα προσέκρουσε στο πάτωμα και διαλύθηκε, σαν ένα γκροτέσκο παζλ. Ο
Richard σηκώθηκε και, ζαλισμένος, αναζήτησε την έξοδο πίσω του. Τότε η
πόρτα έκλεισε! Και δεν άνοιγε! Και μετά εμφανίστηκε ένα ζόμπι που
κάνοντας «μμμμμ» πλησίασε αργά για να του φάει τον εγκέφαλο. « Γουα δε
φάααααακ» ούρλιαξε ο Richard και έτρεξε προς μια από τις πόρτες που
έχασκαν μισάνοιχτες στο διάδρομο. Μπήκε σε ένα δωμάτιο και του
επιτέθηκαν νυχτερίδες!Ούρλιαξε και άρχισε να κουνάει τα χέρια του σαν
έλικες για να τις απομακρύνει! «Μμμμμ» ακουγόταν το πεινασμένο ζόμπι.
Βγήκε στα τυφλά από το δωμάτιο και μπήκε στην απέναντι
πόρτα…όπου του επιτέθηκε ένας βρικόλακας! Ο Richard ένιωσε να
λιποθυμάει αλλά πρόλαβε να βγει στο διάδρομο-ο βρικόλακας δεν τον
ακολούθησε γιατί η πίτσα είχε πολύ σκόρδο- οι πελάτες είχαν κάνει
πολλές φορές παράπονα στον Jose, το Μεξικάνο μάγειρα. Ο Richard ανέβηκε
τρέχοντας τα σκαλιά που οδηγούσαν στον πρώτο όροφο του σπιτιού. Όταν
έφτασε στην κορυφή της σκάλας, είδε στα αριστερά του την πηγή της
μυρωδιάς θειαφιού: Ήταν ένας δαίμονας! Που έτρωγε ένα ανθρώπινο κεφάλι!
Ο Richard έτρεξε προς τα δεξιά, σε έναν άλλον διάδρομο γεμάτο πόρτες.
Άνοιξε μία στην τύχη και είδε να του ορμάει ένα σκυλί…με τρία
κεφάλια! Έκλεισε την πόρτα με όση δύναμη είχε και άνοιξε τη διπλανή
της…όπου μια σαπισμένη μούμια είχε σηκωθεί από την σαρκοφάγο
όπου κειτόταν. «Αααααργκχ!» είπε ο Richard,που ένιωθε το έμφραγμα να
πλησιάζει και αναζήτησε καταφύγιο στο απέναντι δωμάτιο…όπου
πρόλαβε να δει έναν άνθρωπο που μεταμορφωνόταν σε λυκάνθρωπο! Η διπλανή
πόρτα έγραφε WC , και ο Richard χωρίς να το σκεφτεί την
άνοιξε…και είδε τη μπανιέρα γεμάτη αίμα…και μέσα
στο αίμα πιράνχας…αλλά ήταν ζόμπι-πιράνχας….και
πάνω στη λεκάνη καθόταν το τέρας του Φρανκενστάιν με ένα μπαλντά και
διαμέλιζε ένα πτώμα, και μόλις είδε τον Richard άρχισε να ουρλιάζει και
όρμησε κατά πάνω του. «Μάνααααα» φώναξε ασυναίσθητα ο Richard, καθώς
έριξε όλο το βάρος του στην πόρτα και την κλείδωσε με το κλειδί που
υπήρχε πάνω στην κλειδωνιά. Πίσω του, το φάντασμα ενός πεθαμένου
κοριτσιού έσερνε τις αλυσίδες και του έλεγε «έλα μαζί
μουυυυυυ».Τρελαμένος από τον φόβο πήρε φόρα και πήδηξε έξω από το
παράθυρο, στο τέλος του διαδρόμου, πριν προλάβει να τον πιάσει ένα
τέρας που αντί για χέρια είχε μπαγκέτες και πάνω τους οι μπαγκέτες
είχαν ξυραφάκια.


Έσκασε στον κήπο με έναν βουβό ήχο. «Γδθουμπ», ακούστηκε. Για
μερικά δευτερόλεπτα δεν ήξερε καν αν ήταν ζωντανός. Επιστρατεύοντας
όλες του τις δυνάμεις σηκώθηκε όρθιος: Δεν είχε σπάσει τίποτα. « Πρέπει
να φτάσω στο παπί μου» σκέφτηκε. Άρχισε να τρέχει , καθώς η πόρτα πίσω
του σπιτιού άνοιξε και τα ζόμπι-τέρατα-δαίμονες-
φρανκενστάιν-βαμπίρ-κέρβεροι-πιράνχας (γιατί ήταν ιπτάμενα) ξεχύθηκαν
στο κατόπι του. Ανέβηκε στο παπί του και γύρισε το κλειδί. Το παπί πήρε
μπροστά και ευτυχισμένος, ο Richard σήκωσε το μεσαίο δάχτυλο προς την
εφιαλτική ορδή που είχε σταματήσει να τον ακολουθεί. Και τότε τον
χτύπησε μια νταλίκα, και τον σκότωσε ακαριαία. Και την νταλίκα δεν την
οδηγούσε ΚΑΝΕΙΣ!

Eεεε νταξει ελεοςςςς αυτο παραπαει...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[DriveIn]

Λατρεμένοι αστικοί μύθοι...!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[ροκης]

αυτη η ιστορια ειναι 100% ψευτικη αλλα ενδιαφερουσα

Σε ενα απομακρυσμενο χωριο ζουσε μια απλη οικογενεια οπου αποτελουνταν απο τη μητερα το πατερα
το γιο τους (Κωστα) και τη κορη τους (Αννα).
Ο Κωστας ηταν κατι παραπανω απο ζωηρος, ηταν δαιμονισμενος. Γι αυτο το λογο σκαρωνε στην αδερφη του παρατραβηγμενες
φαρσες σε τακτικα χρονικα διαστηματα τρομαζωντας συνεχεια την αδερφη του. Στη τελευταια το παρακανε. Γιατι αναγκασε
την αδερφη του να πανε σ ενα ερημο σπιτι εχωντας σκαρωσει τροπο να την κατατρομαξει... Η φαρσα αποδωθηκε μοιραια για
την Αννα διοτι απ το σοκ επαθε συγκοπη. Ο Κωστας χωρις να θελει να πει την αληθεια την εθαψε με τους φιλους του μιας και
μαζι σκαρωσαν τη φαρσα την Αννα. Οταν ειπε στη μητερα τους πως η Αννα επεσε θυμα απαγωγεων η μανα περιμενε τηλεφωνημα
απ τους απαγωγεις για να μαθει τι ζητανε


Ο χρονος κυλαγε και η μανα τους ειχε πεσει σε καταθληψη γιατι ανησυχουσε.............. στο τελος η μητερα παιθανε... Ο κωστας επρεπε
να μηλησει και γι αυτο ειπε την αληθεια στον πατερα του... Ο πατερας του σοκαρισμενος και απογοητευμενος τον εβαλε σε μια ψυχιατρικη
κλινηκη.


Ο κωστας μερα με τη μερα αλλαζε η συμπεριφορα του προς το χειροτερο μεχρι που αναγκαστηκαν να τον βαλουν σε καποιο ειδος απομονωσης.
Μια μερα ο Κωστας επιτεθηκε στη νοσοκομα τη δαγκωσε στο λαιμο χωρις να μπορεσει αυτη να βγαλει καποια αχνα. Ετσι βγηκε απ την απομωνωση
και αρχισε ναεπιτηθεται στις νοσοκομες και οποιον εβρισκε μπροστα του.... Αναγκαστηκαν να εκαινωσουν το κτηριο και το δαιμονισμαινο παιδι εμεινε εκει μεσα... Ενα βραδυ οι γειτονες ακουγαν φωνες και καλεσαν την αστυνομια... Οταν μπηκαν μεσα οι μπατσοι αρχισαν να ακουνε να τριζει ξυλινο πατωμα παρολο που το πατωμα ηταν τσιμεντενιο. Ενα φως φαινοταν στο βαθος, κοκκινο φως και κατι τους τραβηξε να πανε το παιδι επητεθηκε στους αστυνομικους και τους τρεις τους καρφωσε με σπασμενο γυαλι στο λαιμο... το παιδι εκεινη τη στιγμη αποφσησε να βγει οσοι βλεπανε το παιδι
το ονομαζαν δ......ο οταν πηγε σ ενα νεκροταφειο και ειδε τον ταφο της αδερφης του... το παιδι εμεινε πανω στον ταφο της....


Την επομενη μερα το βρηκαν νεκρο επανω στο ταφο της ..... το μονο που ζηταγε ηταν συγχορεση απο την αδερφη του...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Loukritia]

Εγώ έχω να διηγηθώ μία μικρή, την εκμυστηρεύτηκε μία ξαδέρφη της κολλητής μου στην ίδια.

Αυτή η κοπελιά (η ξαδέρφη ντε!) ασχολείται με τα εικαστικά γενικότερα, έτσι ήθελε να πάει να βγάλει καλλιτεχνικές φωτογραφίες σε ένα παλιό αρχοντικό στην περιοχή (υπάρχουν αρκετά εδώ πέρα, δεν ρώτησα ωστόσο να μάθω ποιό απ' όλα ήταν). Πήγε με ένα φίλο της τελικά.

Μπαίνουν λοιπόν στο σπίτι, αρχίζουν να τραβάνε φωτογραφίες, και ακούνε ένα κλάμα μωρού. Τρομαγμένοι αρχίζουν να τρέχουν για να βγουν έξω, και όταν βγήκαν άρχισαν να ακούνε μία γυναικεία φωνή να τραγουδάει ένα νανούρισμα.

Εμφάνισαν τις φωτογραφίες και είδαν ότι σε κάποιες υπήρχε ένα φάντασμα.


Προσωπικά δεν πιστεύω στα φαντάσματα, αλλά ανατρίχιασα όταν άκουσα την ιστορία. Και η κοπέλα που το έζησε δεν είχε λόγο να πει ψέματα στην ξαδέρφη της (την κολλητή μου).

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[~LoVeR BoY~]

Μπαίνουν λοιπόν στο σπίτι, αρχίζουν να τραβάνε φωτογραφίες, και ακούνε ένα κλάμα μωρού. Τρομαγμένοι αρχίζουν να τρέχουν για να βγουν έξω, και όταν βγήκαν άρχισαν να ακούνε μία γυναικεία φωνή να τραγουδάει ένα νανούρισμα.

Εμφάνισαν τις φωτογραφίες και είδαν ότι σε κάποιες υπήρχε ένα φάντασμα.

Αυτός ο άτιμος ο αδερφός μου μια ζωή κλαίει
Μπράβο μαμά . Ε αφού έκλαιγε να μη το νανουρίσει να σταματήσει;
Βγήκα ωραίος;

Spoiler

Όταν ξανά έρθετε να μου στείλετε τη φωτογραφία να την ανεβάσω στο facebook.Αν θέλετε θα σας κάνω και tag πάνω στη φωτογραφία

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[mariadrd]

Θα σας γράψω μία ιστορία μου η οποία συνέβη πριν 3-4 χρόνια περίπου στις διακοπές των Χριστουγέννων.
Ήμουν με τη κολλητή μου, είχαμε γυρίσει στο χωριό για τις διακοπές απο φοιτήτριες και είχαμε βγει για ποτό.
Επειδή μόλις είχα πάρει το δίπλωμα δεν έπινα, ούτε η φίλη μου το κατέχει το άθλημα με το ποτό. Οπότε μη βάλετε στο μυαλό σας ότι ήμασταν μεθυσμένες.
Βγήκαμε, κάναμε τη βόλτα μας και κατα τις 3 με 4 η ωρα τη νυχτα ήταν ...δε θυμαμαι λεπτομερειες ενώ κάναμε μια γύρα κάτω στο κέντρο του χωριού να δούμε αν είναι καμμια καφετερια με κανεναν τελειωμενο ανοιχτη.... δεν ηταν τπτ ανοιχτο κλασσικα, ψυχη δεν υπηρχε ως συνηθως. Σε αποσταση 2 τετραγωνων σε χωριο παντα μιλώντας, δηλαδή 80 μετρα το πολύ, ενώ είμαστε εν κινήση βλέπω (οδηγός εγώ) μία φιγούρα στη μέση του δρόμου να κινείται διαγώνια φωτισμένη κυκλικά , ένα περίεργο πράμα. Και λέω στη φίλη μου αμέσως ρεεεεε το βλέπεις αυτο?

Υπόψιν ότι το χωριό φωτίζεται και υπο άλλες συνθήκες έπρεπε να διακρίνουμε ακριβως τι είναι , κι αν ήταν άνθρωπος και ποιος ήταν.

Η φίλη μου μου λέει πάμε να δούμε, γτ ήταν να στίψω. Παω ευθεία, στα δευτερόλεπτα όλα αυτά. Πόση ώρα να κάνω με το αυτοκίνητο να διανύσω 2 τετράγωνα?

Μέχρι να φτάσουμε σε αυτά τα δευτερόλεπτα η φιγούρα είχε εξαφανιστεί κι ενώ την κοιτάζαμε δε καταλάβαμε που ακριβώς εξαφανίστηκε και πως δε το είδαμε.
Έστριψα προς τα εκεί που βλέπαμε πως κατευθυνόταν να δούμε που χώθηκε και τι ήταν. Αλλά εκεί έχει στη μία μεριά ένα εγκαταλελειμένο ερείπιο και απο την άλλη μερια ένα καφενείο. Αδύνατον να πηγε σε αυτά και στη συνέχεια του δρόμου δε φαινοταν τπτ.
Κάναμε πολλές βόλτες με το αυτοκίνητο κι επειτα σταματησαμε καπου και συζητουσαμε να βγαλουμε μια λογικη ακρη.

Το σχήμα ηταν περιεργο. Δε μπορω να σας δωσω να καταλαβετε, αλλα όταν συζητουσα με τη φιλη μου και προσπαθουσα να δωσω μια λογικοτητα σε αυτο που ειδα, ειπα, θα μπορουσε να ειναι ενας αντρας ο οποιος ειχε αγκαλια ενα ποδηλατο το οποιο ειχε φωτακια γυρω γυρω και αυτος το ιδιο. Η φιλη μου με ερωτησεις του τυπου τα φωτακια με μπαταρια τα εβαλε ? γτ το κρατουσε στα χερια δε μπορουσε να το τσουλαει? μου ακυρωσε εντελως καθε βαση λογικης.

Καμια εξηγηση δε μπορσαμε να δωσουμε. Ήταν αρκετα κοντα και το ειδαμε 2 ατομα. Ωστοσο εχω παψει να το ανακαλω γτ σε οποιον κι αν το εξιστορησαμε μας λεει μεθυσμενες ή πολλες ταινιες βλεπετε... κτλ.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[goufas13]

καλα παιδια...! εχς κλ...σει μεντες η ωρα ινε 8 και εμαι ολομοναχος στο σπιτι μου...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[MrLefteris93]

Και εγώ με την σειρά μου θα σας διηγηθώ κάτι που έγινε σε εμένα πριν λιγο καιρο. Είναι πραγματική ιστορία.. αλλά δεν θα σας πιέσω να την πιστέψετε…

Ένα Βράδυ, γυρνούσαμε σπίτι με τον φίλο μου, με το αυτοκίνητο μου. Μια μέρα Πριν, είχα πάρει το δίπλωμα και αποφασίσαμε να οδηγήσω εγώ (φίλος μου είχε πάρει πιο πριν το δίπλωμα) και έτσι έγινε… Στον δρόμο σκοτάδι, ούτε ένα φως, παρά μόνο το φανάρι που είχαμε μπροστά. Σταμάτησα στο φανάρι, για περίπου 2 λεπτά… είχα τρομοκρατηθεί.. και σκεφτόμουνα γιατί δεν γινόταν πράσινο.. ο δρόμος συνέχιζε ευθεία ή έστριβες αριστερά.. ταραγμένος εγώ βάζω πρώτη και με λέει ο φίλος μου
-Τι κάνεις ρε κόκκινο είναι ακόμα.. και του λέω:
-Ναι αλλά είναι πολύ ώρα κόκκινο.. και ξεκινώ. ακούγοντας την μουρμουρά του φίλου μου. συνέχισα ευθεία, και εκείνη την στιγμή από τα αριστερά ένα αυτοκίνητο με μεγάλη ταχύτητα έπεσε πάνω στο φανάρι… κοίταξα τον φίλο μου και κατεβήκαμε γρήγορα.. πήγαμε στο αυτοκίνητο που τράκαρε να δούμε άμα είναι καλά ο οδηγός. Πλησιάζοντας είδα ότι η πόρτα του οδηγού ήταν ήδη ανοικτή, και ότι ο οδηγός δεν ήταν μέσα… εκεί εγώ χεστηκα πάνω μου.. δεν ήξερα που να πρωτοκοιταξω.. ταραγμένοι μπήκαμε πάλι στο αυτοκίνητο μου, κάναμε στην άκρη, και κάλεσα το 100.. μέχρι να έρθει η αστυνομία, πήγα να τσεκάρω το δρόμο από το όποιο ήρθε το αυτοκίνητο. Και ξάπλα στον δρόμο είδαμε τον οδηγό του αυτοκίνητου, λιπόθυμο και με ελαφριά χτυπήματα στο κεφάλι. Ευτυχώς καταφέραμε να τον συνεφέρουμε τον ρωτήσαμε τι έγινε και μας είπε
- δεν έπιαναν τα φρένα για να σταματήσει το αυτοκίνητο πριν την στροφή και πήδηξα..
Και έγινε ότι έγινε. Αυτό σημαίνει, ότι άμα είχα κι άλλη υπομονή στο φανάρι, τώρα δεν θα σας έγραφα αυτό το γεγονός..

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[amy001]

Και εγώ με την σειρά μου θα σας διηγηθώ κάτι που έγινε σε εμένα πριν λιγο καιρο. Είναι πραγματική ιστορία.. αλλά δεν θα σας πιέσω να την πιστέψετε…

Ένα Βράδυ, γυρνούσαμε σπίτι με τον φίλο μου, με το αυτοκίνητο μου. Μια μέρα Πριν, είχα πάρει το δίπλωμα και αποφασίσαμε να οδηγήσω εγώ (φίλος μου είχε πάρει πιο πριν το δίπλωμα) και έτσι έγινε… Στον δρόμο σκοτάδι, ούτε ένα φως, παρά μόνο το φανάρι που είχαμε μπροστά. Σταμάτησα στο φανάρι, για περίπου 2 λεπτά… είχα τρομοκρατηθεί.. και σκεφτόμουνα γιατί δεν γινόταν πράσινο.. ο δρόμος συνέχιζε ευθεία ή έστριβες αριστερά.. ταραγμένος εγώ βάζω πρώτη και με λέει ο φίλος μου
-Τι κάνεις ρε κόκκινο είναι ακόμα.. και του λέω:
-Ναι αλλά είναι πολύ ώρα κόκκινο.. και ξεκινώ. ακούγοντας την μουρμουρά του φίλου μου. συνέχισα ευθεία, και εκείνη την στιγμή από τα αριστερά ένα αυτοκίνητο με μεγάλη ταχύτητα έπεσε πάνω στο φανάρι… κοίταξα τον φίλο μου και κατεβήκαμε γρήγορα.. πήγαμε στο αυτοκίνητο που τράκαρε να δούμε άμα είναι καλά ο οδηγός. Πλησιάζοντας είδα ότι η πόρτα του οδηγού ήταν ήδη ανοικτή, και ότι ο οδηγός δεν ήταν μέσα… εκεί εγώ χεστηκα πάνω μου.. δεν ήξερα που να πρωτοκοιταξω.. ταραγμένοι μπήκαμε πάλι στο αυτοκίνητο μου, κάναμε στην άκρη, και κάλεσα το 100.. μέχρι να έρθει η αστυνομία, πήγα να τσεκάρω το δρόμο από το όποιο ήρθε το αυτοκίνητο. Και ξάπλα στον δρόμο είδαμε τον οδηγό του αυτοκίνητου, λιπόθυμο και με ελαφριά χτυπήματα στο κεφάλι. Ευτυχώς καταφέραμε να τον συνεφέρουμε τον ρωτήσαμε τι έγινε και μας είπε
- δεν έπιαναν τα φρένα για να σταματήσει το αυτοκίνητο πριν την στροφή και πήδηξα..
Και έγινε ότι έγινε. Αυτό σημαίνει, ότι άμα είχα κι άλλη υπομονή στο φανάρι, τώρα δεν θα σας έγραφα αυτό το γεγονός..

ησουν ΠΑΡΑ πολυ τυχερος εχω να πω εγω!!!παλι καλα!!!!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Great Chaos]

Αυτό θα πει να έχεις επιτυχημένη διαίσθηση. Το τελευταίο πράγμα που θα τολμούσε να κάνει ένας άπειρος οδηγός, θα ήταν να ξεκινήσει με κόκκινο και να περάσει τη διασταύρωση. Επίσης, δεν ήταν πολύς χρόνος τα δύο λεπτά, ώστε να δικαιολογούν την ταραχή που βίωσες. Το μόνο που σε προστάτεψε ήταν το "Χάος", δηλαδή κάποιες υποσυνείδητες λειτουργίες σου, οι οποίες επεξεργάζονται δεδομένα που δεν γνωρίζουμε συνειδητά, με αποτέλεσμα να μπορούν να προβλέψουν κάποια πράγματα στο πολύ εγγύς μέλλον. Οι προβλέψεις δίνονται με "ακούσιες" μορφές (διαίσθηση, ξαφνικές παρορμήσεις, όνειρα κλπ), αφού δεν μπορεί αυτό το "Χάος" να μιλήσει απευθείας στο συνειδητό μας, κι όποιος μάθει να τις ακούει έχει πάντοτε πολλά να κερδίσει...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[MrLefteris93]

Θα ηθελα να σας αναφερω και ένα άλλο περιστατικο που έγινε όταν ήμουν μικρός. Ήμουν σε ηλικία 5-6 χρονών. Δεν θυμάμαι ακριβώς.

Ήταν μεσάνυχτα γύρο στις 3 ώρα και γυρνούσαμε σπίτι με το αμάξι από ένα γλέντι, εγώ, ο αδελφός μου (5 χρόνια μεγαλύτερος) και οι γονείς μου,. Φανταστείτε τώρα σκοτάδι, αριστερά χωράφια και δεξιά το ίδιο. Καθώς λοιπόν επιστρέφαμε μέσα στο χωράφι διέκρινα κάτι φωτεινό, ήταν σαν αμάξι με την δυνατή σκάλα στα φωτά, {ξέρετε πως φαίνετε..} ερχόταν κατά πάνω μας μέσα από το χωράφι και αλλάζει πορεία και περναει από μπροστά μας κάθετα. Εγώ εκείνη την στιγμή τεντώνομαι ( λόγο αντανακλαστικών) και πιάνομαι από την πόρτα και το άλλο χέρι τεντωμένο μπροστά και φωνάζω «ΜΠΑΜΠΑ» με κοιτάζει ο αδελφός μου τρομαγμένος και ρώταω το πάτερα μου:
-μπαμπά τι ήταν αυτό? Με ερωτάει:
-ποιο? Και του άπανταω:
-αυτό που βγήκε από το χωράφι και πέρασε από μπροστά μας? Και η απάντηση του ήταν:
-μα δεν πέρασε τίποτα από μπροστά μας..
τότε ΄΄παγωσα΄΄ κοίταξα τον αδελφό μου και τον ρώτησα άμα το είδε και ο ίδιος.. αλλά η απάντηση ήταν αρνητική.. Τοτε δεν το πολύ εδωσα σημασια, αλλα εδώ και 6 χρονια προσπαθω να καταλάβω τι ήταν… αλλά μάταια ..

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Aeneas]

Θα ηθελα να σας αναφερω και ένα άλλο περιστατικο που έγινε όταν ήμουν μικρός. Ήμουν σε ηλικία 5-6 χρονών. Δεν θυμάμαι ακριβώς.

Ήταν μεσάνυχτα γύρο στις 3 ώρα και γυρνούσαμε σπίτι με το αμάξι από ένα γλέντι, εγώ, ο αδελφός μου (5 χρόνια μεγαλύτερος) και οι γονείς μου,. Φανταστείτε τώρα σκοτάδι, αριστερά χωράφια και δεξιά το ίδιο. Καθώς λοιπόν επιστρέφαμε μέσα στο χωράφι διέκρινα κάτι φωτεινό, ήταν σαν αμάξι με την δυνατή σκάλα στα φωτά, {ξέρετε πως φαίνετε..} ερχόταν κατά πάνω μας μέσα από το χωράφι και αλλάζει πορεία και περναει από μπροστά μας κάθετα. Εγώ εκείνη την στιγμή τεντώνομαι ( λόγο αντανακλαστικών) και πιάνομαι από την πόρτα και το άλλο χέρι τεντωμένο μπροστά και φωνάζω «ΜΠΑΜΠΑ» με κοιτάζει ο αδελφός μου τρομαγμένος και ρώταω το πάτερα μου:
-μπαμπά τι ήταν αυτό? Με ερωτάει:
-ποιο? Και του άπανταω:
-αυτό που βγήκε από το χωράφι και πέρασε από μπροστά μας? Και η απάντηση του ήταν:
-μα δεν πέρασε τίποτα από μπροστά μας..
τότε ΄΄παγωσα΄΄ κοίταξα τον αδελφό μου και τον ρώτησα άμα το είδε και ο ίδιος.. αλλά η απάντηση ήταν αρνητική.. Τοτε δεν το πολύ εδωσα σημασια, αλλα εδώ και 6 χρονια προσπαθω να καταλάβω τι ήταν… αλλά μάταια ..

Tι ήπιες στο γλέντι;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[MissCrazy]

Γεια!Είμαι καινούργια στο φορουμ σας.Θα σας γραψω και γω μία ιστοριούλα που έμαθα προσφατα!
Ξεκινάω!!!
Πέρσι στον Καναδά στην γιορτή του Halloween, 3 κορίτσια (16-17 χρονών) είχαν πάει σε ενα bar. Ένας τύπος έκανε καμάκι στην μια (Jenny) αλλά αυτές τον έγραφαν. Αργότερα πήγε η κάθε μια σπίτι της. Μια από τις φίλες της Jenny όταν απάντησε σε μια κλήση της Jenny δεν έδωσε σημασία όταν την άκουσε να κλαίει και να παρακαλάει, νομίζοντας οτι έκανε πλάκα,και της το έκλεισε. Την άλλη μέρα η Jenny βρέθηκε νεκρή, είχε κρεμαστεί, ο τύπος είχε πιει και την σκότωσε… Από τότε η φίλη της Jenny κάθε Halloween δέχεται μια κλήση και ακούει την Jenny να κλαίει και να την παρακαλάει για βοήθεια….

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[NiaParamoreLove]

Χμμμ...να πώ αυτή με τη Μπάρμπι Μαλιμπού;XD

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Πουλάκι]

Βάζω μια που μετέφρασα απο ξένο site...


Ηταν κάποτε μια νέα κοπέλα που ζούσε μόνη της σε μια απομονωμένη περιοχή. Δεν είχε ούτε οικογένεια, ούτε και φίλους, ούτε και είχε παντρευτεί. Η μοναδική διασκέδασή της ήταν να φτιάχνει παζλ. Κάθε βράδυ καθόταν μόνη της στην κουζίνα με ένα ολοκαίνουριο παζλ, και δεν πήγαινε για ύπνο μέχρι που το τελείωνε.

Ένα σκοτινό και βροχερό βράδυ, μετακινούσε τα επίπλα στο υπνοδωμάτιό της, όσπου, όταν τράβηξε την ντουλάπα, βρήκε ένα παλιό, σκονισμένο κουτί με παζλ. Το κάλυμμα του κουτιού είχε ξεθωριάσει και δεν μπορούσε να δει την εικόνα που υπήρχε πάνω του.
Ήταν πολύ περίεργη και αποφάσισε να το φτιάξει για αν δει τι απεικόνιζε. Άδειασε τα κομμάτια πάνω στο τραπέζι και ξεκίνησε να φτιάχνει το παζλ.
Όμως, καθώς έβαζε μερικά κομμάτια, με έκπληξη ανακάλυψε πως η εικόνα που εμφανιζόταν απεικόνιζε το δωμάτιο στο οποίο καθόταν. Η φιγούρα που είδε στο κέντρο, καθώς ολοκλήρωνε το παζλ, ήταν ο εαυτός της. Με τα χέρια της να τρέμουν, τοποθέτησε τα τελευταία τέσσερα κομμάτια και κοίταξε με τρόμο την εικόνα που είχε ολοκληρωθεί.
Στο ολοκληρωμένο πλέον παζλ, είδε τον εαυτό της να κάθεται στο τραπέζι και στο παράθυρο από πίσω της, είδε έναν άνδρα με τσεκούρι. Τρομοκρατημένη, σήκωσε τα μάτια από το παζλ όμως δεν τόλμησε να κοιτάξει πίσω της. Το τελευταίο πράγμα που άκουσε ήταν το παράθυρο να σπάει.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[christinelle]

Τα περισσότερα εδώ είναι urban legends (δεν έχει σημασία, είναι πολύ ενδιαφέρουσες ιστορίες) αλλά θα σας πω κι εγώ μια δική μου, πραγματική ιστορία. Δεν είναι ανατριχιαστική, αλλά έτσι έγιναν τα πράγματα.
Η μαμά μου πέθανε περίπου στις 3:30 τα χαράματα σε νοσοκομείο της Αθηνας. Δεν ξέρουμε ώρα ακριβώς, γιατί ο πατέρας μου που ήταν μαζί της το βράδυ στο δωμάτιο αποκοιμήθηκε από τις τρεις και κάτι μέχρι τις τέσσερις παρά κάτι. Ταλαιπωρήθηκε πολύ από ασθένεια, αλλά μέχρι και την τελευταία στιγμή ενδιαφερόταν για το πως θα βοηθήσει συνανθρώπους της και γενικά ήταν πολύ πιστή. Πριν μπει στο νοσοκομείο, κοιμόταν στον καναπέ του σαλονιού γιατί πόναγε και δεν βολευόταν καθόλου στο κρεβάτι.
Την επόμενη μέρα, μετακόμισα στο πατρικό για να είμαστε όλοι μαζί και είχα για δωμάτιο το σαλόνι. Δεν μπορούσα να κοιμηθώ τα βράδια και χάζευα στο ιντερνετ, διάβαζα ή έβλεπα ταινίες. Κάθε βράδυ για καμιά δεκαριά μέρες στις τρεις και κάτι το φως του σαλονιού αναβόσβηνε για λίγα λεπτά. Μερικές φορές έσβηνε τελείως και μετά άναβε πάλι ή άλλες φορές τρεμόπαιζε και μετά ήταν παλι σταθερό. Μερικές μέρες μετά, ο πατέρας μου (που είχε πάθει κατάθλιψη) άρχισε να κλαίει μέσα στη μέση του δρόμου. Ηταν τότε που (δεν θυμάμαι γιατί) είχαν αδειάσει τα Εξάρχεια και δεν κυκλοφορούσε ψυχή. Περπάταγε λοιπόν κλαίγοντας στους έρημους δρόμους του κέντρου και ζήτησε μια βοήθεια από τη μαμά μου (δεν το έκανε συγκεκριμένο, απλά μια βοήθεια να αντιμετωπίσει την κατάσταση). Μετά από λίγο, εμφανίστηκε τυχαία ένα μηχανάκι που το οδηγούσε ένας παλιός φίλος του πατέρα μου, τον πήρε και πήγαν σπίτι και συζήτησαν μέχρι τη νύχτα. Ο πατέρας μου ήταν καλύτερα την επόμενη.

Πέρσι στον Καναδά στην γιορτή του Halloween, 3 κορίτσια (16-17 χρονών) είχαν πάει σε ενα bar.

Στον Καναδά επιτρέπεται η κατανάλωση αλκοόλ από ανήλικους σε μπαρ μόνο όταν συνοδεύονται από κηδεμόνες και μόνο σε συγκεκριμένες περιοχές. Το νόμιμο όριο είναι 18-19. Αρα αυτός ο θρύλος θέλει μια αλλαγή στις ηλικίες για να είναι πιό αληθοφανής.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.