Το πρώτο σας τσιγάρο

[Dias]

Για όλα υπάρχει η πρώτη φορά και αυτό ισχύει και για το τσιγάρο. Σε ποια ηλικία το δοκιμάσατε; Σε ποιο χώρο; Ποιο ήταν το κίνητρό σας; Πώς νοιώσατε με την πρώτη τζούρα; Πώς εξελιχθήκατε σαν καπνιστές; (Και ότι άλλο σχετικό θέλετε).
Υ.Γ. Παρακαλώ τους αντικαπνιστές να μην μας κάνουν κήρυγμα. Το θέμα απευθύνεται στους καπνιστές.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[vassilis498]

Σε κάποια φάση στο λύκειο επιστρέφαμε από σινεμά και λέμε ας πάρουμε ένα πακέτο black devil να δοκιμάσουμε. Ε κάτσαμε σε ένα σκοτεινό στενάκι, κάναμε από 2-3 και αυτό. Προσωπικά δε με ενθουσίασε και δε το συνέχισα, βέβαια άλλοι είχαν άλλη άποψη.

Εξαρτάται πόσο ζεστά θα το δεις.

// α, τώρα είδα μόνο καπνιστές. whatevah

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[InSheerPleasure]

Καλοκαίρι μετά τις Πανελλήνιες, σ'ένα "πάρτυ" στο μπαρ που δούλευε μια φίλη. Ειχα πιεί και της είπα να μου δώσει ένα. Αρχικά, δεν ήξερα να κατεβάζω τον καπνό, ωστόσο με ζάλισε. Επισοδειακό βράδυ!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[eyb0ss]

Σε ποια ηλικία το δοκιμάσατε;

16

Σε ποιο χώρο;

Στο σπίτι ενός φίλου μου (μου έδωσε κάτι winston λευκά αν θυμάμαι σωστά

Ποιο ήταν το κίνητρό σας;

Να δοκιμάσω πως είναι και γιατί το κάνουν τόσοι πολλοί (και για image για να είμαστε ειλικρινέστατοι) .Πέρσι το είχα περισσότερο ως αγχολυτικό για τις πανελλαδικές και απλά έβγαινα στο μπαλκόνι ή για βόλτα για να κάνω ένα.

Πώς νοιώσατε με την πρώτη τζούρα;

Δεδομένου ότι ήταν winston λευκά σχεδόν τίποτα παρά μόνο λίγο κάψιμο στο λαιμό. Μετά το δεύτερο τσιγάρο ήμουν ψιλοζαλισμένος.

Πώς εξελιχθήκατε σαν καπνιστές;

Συνεχίζω (εννοείται πως όχι με τα winston λευκά) και δεν το μετανιώνω. Αποφεύγω να καπνίζω μπροστά σε κόσμο και κλειστούς χώρους σε αντίθεση με το 99% των συμφοιτητών μου.

Και ότι άλλο σχετικό θέλετε.

Οι zippo συνουσιάζουν και ραπίζουν.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[mindcircus]

Γυμνασιο ημουν οταν Η αδερφη μιας φιλεναδας καπνιζε και οταν ημουν σπιτι τους, της ζητησα να κανω κι εγω μια τζουρα. Πνιγηκα!
Λυκειο πια, μετα απο ωριαια αποβολη ζητησα απο εναν φιλο, ολοκληρο τσιγαρο.
Κάπνιζα περιστασιακα γενικα, μεχρι που "εμπλεξα" με μια φιλεναδα-φουγαρο κι ετσι το τσιγαρο εγινε μαστ στις βολτες μας.
:/

Ε τι να πω, η συνεχεια γνωστη. Εθιστηκα και βγηκα η χαμενη.
Μετανιωνω οικτρα. Το εχω ελαττωσει ομως σημαντικα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Stelios1997]

Ήταν πέρυσι.Πήρα (κρυφά) ένα από το πακέτο συγγενικού μου προσώπου.Όταν ήμουν μόνος στο σπίτι κλείστηκα στην τουαλέτα,διπλοκλείδωσα άνοιξα διάπλατα το παράθυρο και το άναψα.Τραβώντας την πρώτη τζούρα αισθάνθηκα έντονη ζάλη,κιτρίνισα και παραλίγο να ξεράσω(Ίσως έφταιγε και το ότι ήταν αρκετά βαρύ).Τράβηξα άλλη μία και το έσβησα.Μετά είπα να ξαναδοκιμάσω,πήρα λοιπόν άλλο ένα τσιγάρο και ακολούθησα την ίδια διαδικασία.Τη δεύτερη φορά μου άρεσε,κάθισα και το κάπνισα ολόκληρο.Μετά πήρα πακέτο δικό μου,αναπτήρα κτλ.Από τότε άλλαξα πολλές μάρκες και τελικά καταστάλαξα σε μία.Δεν καπνίζω συχνά(2-3 την ημέρα) αλλά μου αρέσει.Βέβαια αναθεώρησα τις παλιές μου απόψεις σχετικά με το τσιγάρο(κάπνισμα μέσα στο σπίτι καθώς και το κήρυγμα που έκανα στους γονείς μου και στους γύρω μου).

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[aye]

'Ημουν 16. Ήταν Φλεβάρης κι έκανε υπερβολική ζέστη. Δεν θυμάμαι τι είχε προηγηθεί, πάντως πήγα περίπτερο και αγόρασα ολόκληρο πακέτο Marlboro red

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Mάιρα]

Εμένα ήταν από ότι θυμάμαι το καλοκαίρι μετά την β γυμνασίου ή την γ, εκείνη την περίοδο πάντως. Λείπανε όλοι από το σπιτί οπότε δεν θα με έβλεπε κανείς, έτσι πήρα ένα τσιγγάρο από το πακέτο της μάνας μου και το έκανα. Ως αρχάρια εννοείται πως δεν ήξερα να βγάζω και τον καπνό προς τα έξω οπότε ήταν κάπως, το μόνο σίγουρο είναι πως δεν με εντυπωσίασε κιόλας ώστε να κάνω και άλλο.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Alma Libre]

Οι περιστασιακά καπνιστές να γράψουμε;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Dias]

Οι περιστασιακά καπνιστές να γράψουμε;

Γιατί όχι; Στο κάτω-κάτω όλοι από περιστασιακοί ξεκινήσαμε. Ακόμα και αυτοί που το "έκοψαν" μπορούν να γράψουν την πρώτη τους καπνική εμπειρία. Η παράκληση αφορά μόνον το "κήρυγμα".
Υ.Γ. Τώρα βλέπω ότι ενώ άνοιξα το θέμα, δεν υπάρχει η δική μου ιστορία. Θυμάμαι ότι την είχα γράψει, μάλλον ξέχασα να την ανεβάσω ή την πόσταρα κάπου αλλού. Θα ψάξω στα αρχεία μου να τη βρω και θα τη βάλω. Πάντως, για μένα ισχύει η πανάρχαια φράση της εβραϊκής μυθολογίας "Η Εύα με παρέσυρε".

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[KeepDreaming!]

Το πρώτο τσιγάρο το δοκίμασα όταν ήμουν Β λυκείου.Σ'ένα πάρτυ που παίζαμε αλήθεια ή θάρρος.Δεν μου είχε αρέσει καθόλου όπως είναι φυσικό νομίζω.Η επόμενη φορά ήταν Γ λυκείου σ'ένα άλλο πάρτυ στο οποίο το είχα μοιραστεί με άλλες δύο φίλες μου.Μη μας πέσει βαρύ και καλά!
Εεε πλεον κάνω κανένα που και που για την παρέα.Έχουμε πάρει ένα πακέτο από κοινού με μια φίλη μου και όταν βγαίνουμε κάνουμε κι από κανένα.
Πάντως δε θέλω με τίποτα να το ξεκινήσω συστηματικά!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Alma Libre]

Λοιπόν αφού επιτρέπεται και για τους περιστασιακούς, ας πω και εγώ το στόρυ μου.

Το πρώτο μου τσιγάρο ήταν φέτος το Νοέμβρη, πριν μπω για εξετάσεις στα ιταλικά, στα προφορικά. Είχα τρελό άγχος και έδινα με δύο φίλους μου απο το χωριό (αδέρφια μάλιστα) και ο ένας καπνίζει. Τον έβλεπα που κάπνιζε όσο περιμέναμε και του κάνω "Ρε Σάκη, δώσε μου και μένα ένα". Με κοίταζε σα να είμαι ούφο.
Εν τέλει μετά απο πρήξιμο, μου έδωσε ένα και μου το άναψε γιατί εγώ νόμιζα πως θα πάρω φωτιά αν το ανάψω μόνη μου.

Δεν ένιωσα δυσφορία όπως λένε πως νιώθουν οι περισσότεροι, ίσα που χαλάρωσα κιόλας και πήγα έδωσα μια χαρά. Έχοντας γονείς φανατικούς καπνιστές ήξερα πως να το κρατάω σωστά και πως να βάζω τον καπνό μέσα και να τον βγάζω, αν και στη πρώτη τζούρα τον ρούφηξα κάπως με μανία.

Το δεύτερο μου ακολούθησε το ίδιο βράδυ, και ήταν απο μια απο τις καλύτερες μου φίλες και το καπνίσαμε μισό μισό μάλιστα γιατί φοβόταν μη το μετανιώσω.

Απο τότε έχουν ακολουθήσει μερικά ακόμη.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Dias]

Με το κορίτσι μου (ας τη λέμε Ίριδα) επειδή ήμασταν και οι δυο άπειροι στα πάντα, μας είχε πιάσει η μανία να θέλουμε να τα κάνουμε όλα μαζί. Ένα πρωινό που ήμαστε μόνοι στο σπίτι μου και σε ώρα …ανάπαυσης, έγινε ο παρακάτω διάλογος: (Ηλικίες τότε: εγώ 16+, εκείνη 15-)
Ίριδα (Ι) : Ρε, έχεις δοκιμάσει ποτέ τσιγάρο;
Δίας (Δ) : Όχι.
(Ι) : Ούτε εγώ, θα ήθελα όμως να δοκιμάσω.
(Δ) : Ξέχνα το, μόνο κακό σε όλα κάνει.
(Ι) : Έλα ρε, μην είσαι τόσο απόλυτος.
(Δ) : Σταμάτα ρε. Μιλάς σε έναν αντικαπνιστή. Ξεχνάς ότι στο γυμνάσιο είχα κάνει στην πολλαπλών ολόκληρη διάλεξη κατά του καπνίσματος;
(Ι) : Εγώ να το ξεχάσω ρε; Είχα πιάσει πρώτο τραπέζι πίστα και κρεμόμουν από τα χείλη σου. Μάλιστα έκανα και παρατηρήσεις σε όσους δεν σε πρόσεχαν και μιλούσαν.
(Δ) : Τι ηλίθιο που ήσουνα!
(Ι) : Εσύ ήσουνα ο χαζούλης που δεν καταλάβαινε τίποτα.
(Δ) : Κάθε πράγμα στον καιρό του.
(Ι) : Έλα ρε να δοκιμάσουμε ένα τσιγάρο για πλάκα!
(Δ) : Κάτσε καλά ρε!
(Ι) : Σιγά! Μια δοκιμή θα κάνουμε. Δεν είπαμε να γίνουμε φουγάρα.
(Δ) : Μη μου το κάνεις τώρα σαν τον Αδάμ με την Εύα. Τουλάχιστον αυτοί το έκαναν με μήλο που είναι θρεπτικό και υγιεινό και όχι με τσιγάρο που είναι βλαβερό.
(Ι) : Με ένα τσιγάρο μπορεί να πάθει κανένας τίποτα;
(Δ) : Με ένα όχι. Όμως το ένα γίνεται πολλά και ακολουθεί ο εθισμός.
(Τότε δεν ήξερα και το σχετικό ανέκδοτο)
(Ι) : Και αν μας αρέσει γιατί να μην το συνηθίσουμε; Δεν είναι σίγουρο ότι όποιος καπνίζει παθαίνει οπωσδήποτε κάτι.
(Δ) : Αυξάνει όμως τις πιθανότητες.
(Ι) : Τόσος κόσμος καπνίζει. Οι γονείς μας καπνίζουν. Ειδικά οι μαμάδες μας που είναι γιατρίνες καπνίζουν και αυτές.
(Δ) : Έλα ρε συ, άστο καλύτερα.
(Ι) : Μην είσαι σπασίκλας. Ένα να ανάψουμε και θα το καπνίσουμε από μισό.
(Δ) : Εγώ θα πω ότι με παρέσυρε η Ίριδα. Εσύ πού θα βρεις όφι για να πεις ότι σε παρέσυρε;
(Ι) : Μμμμ, κάπου θα βρω και όφι αν χρειαστεί.
(Έριξε το βλέμμα της κάπου με σημασία)
(Δ) : Και μετά μαύρο φίδι που μας έφαγε.
(Ι) : Έλα ρε συ, βρες ένα τσιγάρο.
(Δ) : Πού να το βρω;
(Ι) : Κάπου θα έχουν οι γονείς σίγουρα.
(Την εποχή εκείνη δεν είχα καταλάβει το βαθύτερο φιλοσοφικό νόημα της παροιμίας “το μ***ί σέρνει καράβι”. Βγήκα έξω από το δωμάτιο. Δε χρειάστηκε να ψάξω και πολύ. Στο κουζινάκι υπήρχε ένα πακέτο marlboro μισογεμάτο. Πήρα ένα τσιγάρο και γύρισα στο δωμάτιο)
(Ι) : Αναπτήρα δεν έφερες; Θα το ανάψουμε με τις σπίθες των ματιών σου; Και τασάκι ε;
(Ξαναβγήκα και γύρισα φέρνοντας ένα μεταλλικό τασάκι και τον αναπτήρα φλογοβόλο που ανάβαμε το γκαζάκι. Ξανακλείδωσα την πόρτα)
(Ι) : Ωραία. Κάτσε δίπλα μου.
(Δ) : Δεν θέλεις να κάνουμε κάτι άλλο, ωραίο και υγιεινό;
(Ι) : Μη φοβάσαι ρε. Δεν θα πονέσεις.
Καθίσαμε στην άκρη του κρεβατιού με τα πόδια στο πάτωμα. Βάλαμε μια καρέκλα για τραπεζάκι και τοποθετήσαμε εκεί το τασάκι. Έβαλε το τσιγάρο στο στόμα της σβηστό και έκανε ότι καπνίζει. Το έβαλε στο στόμα μου και έκανα το ίδιο. Το ξαναπήρε «άναψέ μου». Ο αναπτήρας έβγαλε μια τεράστια φλόγα «σιγά, θα μου κάψεις τα μαλλιά». Τον άναψα μακριά της, πλησίασε με το τσιγάρο τη φλόγα και το άναψε. Έβηξε λίγο. Ρούφηξε μερικές φορές χωρίς να παίρνει μέσα της τον καπνό και τον ξανάβγαζε αμέσως. Έβηξε. Γέλασε λίγο αμήχανα. Ξαναρούφηξε πιο δυνατά. Αυτή τη φορά πήρε τον καπνό μέσα της. Τον κράτησε μερικά δευτερόλεπτα και τον έβγαλε σιγά-σιγά. Έβηξε λίγο «δεν είναι και άσκημο». Μου έβαλε το τσιγάρο στο στόμα. Επανέλαβα όσα είχε κάνει. Όταν ρούφηξα τον καπνό μέσα μου, ένοιωσα όμορφα και τον κράτησα πιο πολύ από αυτήν. Φύσηξα αργά-αργά τον καπνό στο πρόσωπό της. Γέλασε και έβηξα. «Πλάκα έχει» είπα. Επαναλάβαμε εναλλάξ μερικές φορές ακόμα μέχρι που το τσιγάρο έφτασε στο φίλτρο και το σβήσαμε. Ένοιωθα μια μικρή αλλά ευχάριστη ζαλάδα. Ξαπλώσαμε και ανταλλάξαμε εντυπώσεις. «Εμένα μου άρεσε. Πώς σου φάνηκε εσένα;» με ρώτησε. «Φοβάμαι ότι μου άρεσε κι εμένα» της είπα. Πήρα αποφασιστικό ύφος «Δεν θα γίνουμε και φανατικοί καπνιστές όμως». Μου χαμογέλασε «Ποιο πολύ από όλα μου άρεσε το ότι και αυτό το κάναμε για πρώτη φορά μαζί»......
Την επόμενη και τη μεθεπόμενη μέρα καπνίσαμε από ένα ολόκληρο τσιγάρο ο καθένας. Όσο το κάναμε μας άρεσε και περισσότερο. Αγοράσαμε δικό μας πακέτο για να μην καταλάβουν τις τράκες μας. Για ένα χρόνο δεν καπνίζαμε πολύ. Αραιά και όταν το θυμόμασταν. Υπήρχαν μέρες ή και βδομάδες που δεν καπνίζαμε καθόλου. Λέγαμε μάλιστα «Ωραία που δεν εθιστήκαμε». Όμως, από το επόμενο καλοκαίρι το αυξήσαμε και μετά από λίγους μήνες, πρέπει να ήμουν στην αρχή της Γ λυκείου, μπορεί να πει κανείς ότι γίναμε κανονικοί καπνιστές. Μέχρι σήμερα συνεχίζουμε ακάθεκτοι...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[kleop]

Spoiler

Με το κορίτσι μου (ας τη λέμε Ίριδα) επειδή ήμασταν και οι δυο άπειροι στα πάντα, μας είχε πιάσει η μανία να θέλουμε να τα κάνουμε όλα μαζί. Ένα πρωινό που ήμαστε μόνοι στο σπίτι μου και σε ώρα …ανάπαυσης, έγινε ο παρακάτω διάλογος: (Ηλικίες τότε: εγώ 16+, εκείνη 15-)
Ίριδα (Ι) : Ρε, έχεις δοκιμάσει ποτέ τσιγάρο;
Δίας (Δ) : Όχι.
(Ι) : Ούτε εγώ, θα ήθελα όμως να δοκιμάσω.
(Δ) : Ξέχνα το, μόνο κακό σε όλα κάνει.
(Ι) : Έλα ρε, μην είσαι τόσο απόλυτος.
(Δ) : Σταμάτα ρε. Μιλάς σε έναν αντικαπνιστή. Ξεχνάς ότι στο γυμνάσιο είχα κάνει στην πολλαπλών ολόκληρη διάλεξη κατά του καπνίσματος;
(Ι) : Εγώ να το ξεχάσω ρε; Είχα πιάσει πρώτο τραπέζι πίστα και κρεμόμουν από τα χείλη σου. Μάλιστα έκανα και παρατηρήσεις σε όσους δεν σε πρόσεχαν και μιλούσαν.
(Δ) : Τι ηλίθιο που ήσουνα!
(Ι) : Εσύ ήσουνα ο χαζούλης που δεν καταλάβαινε τίποτα.
(Δ) : Κάθε πράγμα στον καιρό του.
(Ι) : Έλα ρε να δοκιμάσουμε ένα τσιγάρο για πλάκα!
(Δ) : Κάτσε καλά ρε!
(Ι) : Σιγά! Μια δοκιμή θα κάνουμε. Δεν είπαμε να γίνουμε φουγάρα.
(Δ) : Μη μου το κάνεις τώρα σαν τον Αδάμ με την Εύα. Τουλάχιστον αυτοί το έκαναν με μήλο που είναι θρεπτικό και υγιεινό και όχι με τσιγάρο που είναι βλαβερό.
(Ι) : Με ένα τσιγάρο μπορεί να πάθει κανένας τίποτα;
(Δ) : Με ένα όχι. Όμως το ένα γίνεται πολλά και ακολουθεί ο εθισμός.
(Τότε δεν ήξερα και το σχετικό ανέκδοτο)
(Ι) : Και αν μας αρέσει γιατί να μην το συνηθίσουμε; Δεν είναι σίγουρο ότι όποιος καπνίζει παθαίνει οπωσδήποτε κάτι.
(Δ) : Αυξάνει όμως τις πιθανότητες.
(Ι) : Τόσος κόσμος καπνίζει. Οι γονείς μας καπνίζουν. Ειδικά οι μαμάδες μας που είναι γιατρίνες καπνίζουν και αυτές.
(Δ) : Έλα ρε συ, άστο καλύτερα.
(Ι) : Μην είσαι σπασίκλας. Ένα να ανάψουμε και θα το καπνίσουμε από μισό.
(Δ) : Εγώ θα πω ότι με παρέσυρε η Ίριδα. Εσύ πού θα βρεις όφι για να πεις ότι σε παρέσυρε;
(Ι) : Μμμμ, κάπου θα βρω και όφι αν χρειαστεί.
(Έριξε το βλέμμα της κάπου με σημασία)
(Δ) : Και μετά μαύρο φίδι που μας έφαγε.
(Ι) : Έλα ρε συ, βρες ένα τσιγάρο.
(Δ) : Πού να το βρω;
(Ι) : Κάπου θα έχουν οι γονείς σίγουρα.
(Την εποχή εκείνη δεν είχα καταλάβει το βαθύτερο φιλοσοφικό νόημα της παροιμίας “το μ***ί σέρνει καράβι”. Βγήκα έξω από το δωμάτιο. Δε χρειάστηκε να ψάξω και πολύ. Στο κουζινάκι υπήρχε ένα πακέτο marlboro μισογεμάτο. Πήρα ένα τσιγάρο και γύρισα στο δωμάτιο)
(Ι) : Αναπτήρα δεν έφερες; Θα το ανάψουμε με τις σπίθες των ματιών σου; Και τασάκι ε;
(Ξαναβγήκα και γύρισα φέρνοντας ένα μεταλλικό τασάκι και τον αναπτήρα φλογοβόλο που ανάβαμε το γκαζάκι. Ξανακλείδωσα την πόρτα)
(Ι) : Ωραία. Κάτσε δίπλα μου.
(Δ) : Δεν θέλεις να κάνουμε κάτι άλλο, ωραίο και υγιεινό;
(Ι) : Μη φοβάσαι ρε. Δεν θα πονέσεις.
Καθίσαμε στην άκρη του κρεβατιού με τα πόδια στο πάτωμα. Βάλαμε μια καρέκλα για τραπεζάκι και τοποθετήσαμε εκεί το τασάκι. Έβαλε το τσιγάρο στο στόμα της σβηστό και έκανε ότι καπνίζει. Το έβαλε στο στόμα μου και έκανα το ίδιο. Το ξαναπήρε «άναψέ μου». Ο αναπτήρας έβγαλε μια τεράστια φλόγα «σιγά, θα μου κάψεις τα μαλλιά». Τον άναψα μακριά της, πλησίασε με το τσιγάρο τη φλόγα και το άναψε. Έβηξε λίγο. Ρούφηξε μερικές φορές χωρίς να παίρνει μέσα της τον καπνό και τον ξανάβγαζε αμέσως. Έβηξε. Γέλασε λίγο αμήχανα. Ξαναρούφηξε πιο δυνατά. Αυτή τη φορά πήρε τον καπνό μέσα της. Τον κράτησε μερικά δευτερόλεπτα και τον έβγαλε σιγά-σιγά. Έβηξε λίγο «δεν είναι και άσκημο». Μου έβαλε το τσιγάρο στο στόμα. Επανέλαβα όσα είχε κάνει. Όταν ρούφηξα τον καπνό μέσα μου, ένοιωσα όμορφα και τον κράτησα πιο πολύ από αυτήν. Φύσηξα αργά-αργά τον καπνό στο πρόσωπό της. Γέλασε και έβηξα. «Πλάκα έχει» είπα. Επαναλάβαμε εναλλάξ μερικές φορές ακόμα μέχρι που το τσιγάρο έφτασε στο φίλτρο και το σβήσαμε. Ένοιωθα μια μικρή αλλά ευχάριστη ζαλάδα. Ξαπλώσαμε και ανταλλάξαμε εντυπώσεις. «Εμένα μου άρεσε. Πώς σου φάνηκε εσένα;» με ρώτησε. «Φοβάμαι ότι μου άρεσε κι εμένα» της είπα. Πήρα αποφασιστικό ύφος «Δεν θα γίνουμε και φανατικοί καπνιστές όμως». Μου χαμογέλασε «Ποιο πολύ από όλα μου άρεσε το ότι και αυτό το κάναμε για πρώτη φορά μαζί»......
Την επόμενη και τη μεθεπόμενη μέρα καπνίσαμε από ένα ολόκληρο τσιγάρο ο καθένας. Όσο το κάναμε μας άρεσε και περισσότερο. Αγοράσαμε δικό μας πακέτο για να μην καταλάβουν τις τράκες μας. Για ένα χρόνο δεν καπνίζαμε πολύ. Αραιά και όταν το θυμόμασταν. Υπήρχαν μέρες ή και βδομάδες που δεν καπνίζαμε καθόλου. Λέγαμε μάλιστα «Ωραία που δεν εθιστήκαμε». Όμως, από το επόμενο καλοκαίρι το αυξήσαμε και μετά από λίγους μήνες, πρέπει να ήμουν στην αρχή της Γ λυκείου, μπορεί να πει κανείς ότι γίναμε κανονικοί καπνιστές. Μέχρι σήμερα συνεχίζουμε ακάθεκτοι...

Ενα τρανο παραδειγμα οτι ολοι οι φανατικοι αντικαπνιστες μετα καπνιζουν σαν φουγαρα...Λετε να γινω και εγω ετσι;
Παντως θεωρω τραγικο να καπνιζουν ιδιαιτερως αυτοι που ασχολουνται με επιστημες υγειας γιατι ας πουμε εχουν δει και καποια πραγματα παραπανω σχετικα με παθησεις που προκαλει το τσιγαρο...Αλλα δυστυχως ειναι εθισμος.Και οσο πιο νωρις ξεκινας να καπνιζεις τοσο χειροτερα ειναι.(Ξερω βγηκα οφ τοπικ παλι )

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[KeepDreaming!]

Πάντως πιστεύω ότι το κάπνισμα είναι και θέμα προτύπων.
Όταν ζεις σε ένα σπίτι στο οποίο ο ένας ή και οι δύο γονείς καπνίζουν, είναι πολύ πιθανό να πάρεις παράδειγμα από αυτούς και να το ξεκινήσεις στη μετέπειτα ζωή σου.Ή έστω να δοκιμάσεις κάποια στιγμή για να δεις προς τι όλος αυτός ο ντόρος.
Ας πούμε, θυμάμαι ξεκάθαρα τον εαυτό μου σε αρκετά μικρή να βάζω ένα στυλό στο στόμα και να παριστάνω ότι καπνίζω.Έτσι απλά...Επειδή έβλεπα να το κάνει η μαμά μου.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Dias]

@ kleop, KeepDreaming
Ευχαριστούμε για το κήρυγμα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[aye]

ρε παίδες μιας και είπατε για γονείς.. όσες φορές κι αν έχω ρωτήσει την μάνα μου αν κάπνιζε παλιά δεν μου έχει απαντήσει. και δεν μπορώ να καταλάβω γιατί δε μου λέει

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Dias]

ρε παίδες μιας και είπατε για γονείς.. όσες φορές κι αν έχω ρωτήσει την μάνα μου αν κάπνιζε παλιά δεν μου έχει απαντήσει. και δεν μπορώ να καταλάβω γιατί δε μου λέει

Χαχαχαχα!!! Γιατί άραγε; Πάντως η δική μου (είναι και γιατρός) καπνίζει.
Αλήθεια, εμείς όταν κάποτε γίνουμε γονείς, θα τα λέμε στα παιδιά μας όλα όσα έχουμε κάνει;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[dune]

Πρωτο τσιγαρο στα 25. Εκει που οδηγουσε ο τοτε καλος μου, μου λεει "κρατα μου λιγο το τσιγαρο βρε dune". Κι εκει που το κρατουσα λεω ας δοκιμασω λιγο να δω αν εχει τοσο απαισια γευση οσο και μυρωδια. Τελικα ειχε. Μετα απο μερικους μηνες ξαναδοκιμασα και πειστηκα 100% οτι το καπνισμα ειναι αισχος.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Claire Rentfield]

Well, ας πω κι εγώ το φουγάρο την πρώτη μου εμπειρία, όσο μπορώ και την θυμάμαι ακόμα δηλαδή...

Για όλα υπάρχει η πρώτη φορά και αυτό ισχύει και για το τσιγάρο. Σε ποια ηλικία το δοκιμάσατε; Σε ποιο χώρο; Ποιο ήταν το κίνητρό σας; Πώς νοιώσατε με την πρώτη τζούρα; Πώς εξελιχθήκατε σαν καπνιστές; (Και ότι άλλο σχετικό θέλετε).
Υ.Γ. Παρακαλώ τους αντικαπνιστές να μην μας κάνουν κήρυγμα. Το θέμα απευθύνεται στους καπνιστές.

΄Ημουν 13, αρχές δευτέρας γυμνασίου. ΄Ετος, ας το αφήσουμε καλύτερα, πάντως αμέσως μετά την μεταπολίτευση. Τότε που η ένταξη σε διάφορες νεολαίες κομμάτων ήταν must. Ε όλοι κάπνιζαν και είπα να καπνίσω κι εγώ το τότε παρλιακό.
Μην τυχόν και υστερήσω σε τίποτα από χαζομάρα. Πάντως για την υπεράσπισή μου, εκείνη την εποχή δεν ακουγόταν τίποτα για ζημιά στην υγεία από το τσιγάρο, ίντερνετ δεν υπήρχε να πληροφορηθούμε και...
Στην αρχή δεν μου άρεσε καθόλου αλλά δεν το έδειξα, μην με πουν και οπισθοδρομική. Για όνομα...
Τα πρώτα χρόνια ήμουν περιστασιακός καπνιστής, κάπνιζα όποτε έβρισκα ευκαιρία και δεν έβρισκα συχνά, στο σπίτι δε καθόλου.
Τελικά το έμαθε ο πατέρας μου όταν ήμουν 17 και στην τελευταία τάξη στο λύκειο. Η μάνα μου το ήξερε ήδη από τότε που ήμουν 15 και κάπνιζα μια χαρά μπροστά της. Και μου είπε ο πατέρας μου το ιστορικό... "Στην τσέπη σου κάνεις κακό, εγώ δεν πιστεύω πως είναι κακό να καπνίζουν οι γυναίκες", γιατί αυτή η άποψη υπήρχε τότε, ακόμα. Αντί να μου δώσει δυό μπούφλες και να μου το απαγορέψει τελείως...
Και έτσι από τότε καπνίζω σχεδόν συνεχώς, μόνο στην εγκυμοσύνη το σιχαίνομαι και δεν θέλω ούτε το όνομά του να ακούω.
Κήρυγμα δεν θα κάνω, θα πω μόνο αυτό που λέγαμε στην εποχή μου. Να έχουμε την υγειά μας να καπνίζουμε.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.