Το νόημα της ζωής

[Darkness]

Οι άνθρωποί μας και οι στιγμές που ζούμε με αυτούς;
Αυτό δεν είναι;
Α και για μένα την ανώμαλη νόημα στη ζωή δίνουν τα νευρολογικά περιστατικά και συγκεκριμένοι κλάδοι της λογοθεραπείας.
(για να σκεφτώ πάλι.. άνθρωποι, λογοθεραπεία και και.. η φύση)
Σωστά και η φύση! Αν δεν μπορείς να αισθάνεσαι έναν αέρα, να αναπνέεις να ακούς και να θαυμάζεις μια θάλασσα ποιο το νόημα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Sal Paradise]

Το νόημα της ζωής

υ.γ.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[τρελή φιλόσοφος]

να την ζεις αντι να συζητας για αυτην.............

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Engineer]

Να πετύχεις τους στόχους σου, κι αν δεν τα καταφέρεις να πεθάνεις προσπαθώντας.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Rempeskes]

Να πετύχεις τους στόχους σου, κι αν δεν τα καταφέρεις να πεθάνεις προσπαθώντας.

έχω στόχο το να πεθάνω προσπαθώντας

...

oh wait

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Νωεύς]

έχω στόχο το να πεθάνω προσπαθώντας

...

oh wait

Ευτυχώς μέχρι τώρα αποδεικνύεσαι ...άστοχος...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[NastStorm]

Το νοημα της ζωης κατα την προσωπικη μου αποψη ειναι η εξέλιξη. Το να αποκτήσεις γνώσεις , να καταφέρεις να ξεπεράσεις τις ικανότητες που είχαν οι προηγούμενες γενιές, να προσφέρεις στην ανθρωπότητα ειτε μεσω της επιστήμης ,είτε μεσω της τέχνης είτε προβαλλοντας ενα προτυπο αξιο μιμησης που βασιζεται σε ανωτερες ηθικες αξιες.

και παντοτε για να κερδισεις το νοημα της ζωης θα πρεπει.
ΝΑ ΖΕΙΣ, ΝΑ ΑΓΑΠΑΣ ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΕΙΣ
γνωση, εμπειρια, ηθικες αξιες, ελευθερια και θεληση ειναι αυτα που βοηθουν στο να πραγματοποιηθει καθε στοχος...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Stitchpunk]

το 42 το έχει πει κανείς?

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Dreamer_SW]

Η ζωή είναι οι άνθρωποι που σε αγαπάνε και αγαπάς, οι όμορφες στιγμές αλλά και οι δύσκολες που σε κάνουν πιο δυνατό να συνεχίσεις. Το νόημα της ζωής είναι ένα συνονθύλευμα από στιγμές που σε γεμίζουν. Είναι το ομορφότερο δώρο αλλά και το μεγαλύτερο σχολείο ζωής στο οποίο ολοκληρώνεσαι σαν άνθρωπος

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Stitchpunk]

α ναι, τώρα θυμήθηκα! αυτό είναι το νόημα της ζωής:
https://youtu.be/LAwDWZoETk4
https://youtu.be/yLDq_VJ8Wjo

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[spsj94n]

Μάλλον είναι η υστεροφημία... Μόνο αυτό μένει όταν πεθάνεις...

Η υστεροφημία απαιτεί θεολογική/θρησκευτική θεμελίωση, προϋποθέτει πως μετά τον θάνατο το ανθρώπινο πνεύμα εξακολουθεί να υπάρχει και έτσι δύναται να απολαύσει την εκτίμηση των άλλων ως προς το πρόσωπο και τα επιτεύγματά του.
Ωστόσο αυτό είναι αυθαίρετο, συνεπώς η αυτοθυσία, ο αλτρουισμός και η οποιαδήποτε ενέργεια που σκοπεύει πρωταρχικά στην απόκτηση υστεροφημίας είναι απερίσκεπτη πράξη (δεν πρέπει η υστεροφημία να λαμβάνεται υπόψην στις αποφάσεις κάποιου).
Γιατί αν αποδεχτούμε πως με τον θάνατο ο άνθρωπος παύει να υπάρχει πνευματικά, οι έννοιες της αιώνιας φήμης και δόξας είναι παράλογες, καθώς με τον θάνατο ο χρόνος σαν έννοια παύει να υπάρχει για τον νεκρό.
Όταν ο θάνατος είναι παρών για το άτομο, το άτομο δεν υπάρχει.

 

[Μάρκος Βασίλης]

Η υστεροφημία απαιτεί θεολογική/θρησκευτική θεμελίωση, προϋποθέτει πως μετά τον θάνατο το ανθρώπινο πνεύμα εξακολουθεί να υπάρχει και έτσι δύναται να απολαύσει την εκτίμηση των άλλων ως προς το πρόσωπο και τα επιτεύγματά του.
Ωστόσο αυτό είναι αυθαίρετο, συνεπώς η αυτοθυσία, ο αλτρουισμός και η οποιαδήποτε ενέργεια που σκοπεύει πρωταρχικά στην απόκτηση υστεροφημίας είναι απερίσκεπτη πράξη (δεν πρέπει η υστεροφημία να λαμβάνεται υπόψην στις αποφάσεις κάποιου).
Γιατί αν αποδεχτούμε πως με τον θάνατο ο άνθρωπος παύει να υπάρχει πνευματικά, οι έννοιες της αιώνιας φήμης και δόξας είναι παράλογες, καθώς με τον θάνατο ο χρόνος σαν έννοια παύει να υπάρχει για τον νεκρό.
Όταν ο θάνατος είναι παρών για το άτομο, το άτομο δεν υπάρχει.

Η υστεροφημία δε χρειάζεται κάποιο μεταφυσικό υπόβαθρο. Μπορεί να μου αρέσει το ότι θα με θυμούνται οι μελλοντικές γενιές για την Χ πράξη μου τώρα, στο παρόν και να δρέπω σήμερα τα όσα θεωρώ ότι θα συμβούν στο μέλλον. Μπορώ, λοιπόν, να δρω με γνώμονα αυτό κι ας μην πιστεύω σε τίποτα άλλο πέρα από τα αισθητηριακά δεδομένα της αντίληψής μου.

 

[Himela]

Η υστεροφημία δε χρειάζεται κάποιο μεταφυσικό υπόβαθρο. Μπορεί να μου αρέσει το ότι θα με θυμούνται οι μελλοντικές γενιές για την Χ πράξη μου τώρα, στο παρόν και να δρέπω σήμερα τα όσα θεωρώ ότι θα συμβούν στο μέλλον. Μπορώ, λοιπόν, να δρω με γνώμονα αυτό κι ας μην πιστεύω σε τίποτα άλλο πέρα από τα αισθητηριακά δεδομένα της αντίληψής μου.

Συγγνώμη που το λέω αλλά αυτή η λογική μου θυμίζει τη λογική αυτών που θεωρούν ότι όταν πεθάνουν θα πάνε στον παράδεισο και θα είναι εκεί ευτυχισμένοι και έτσι ζουν όλη τους τη ζωή πιστεύοντας και περιμένοντας τον παράδεισο που δεν ξέρουμε καν αν υπάρχει και τι υπάρχει μετά το θάνατο. Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι κάποιος δεν μπορεί να ζει τη ζωή του περιμένοντας αυτή την υστεροφημία. Απλά δεν ξέρω πόσο αυτό του επιτρέπει να ζει ευτυχισμένη ζωή σε αυτό τον κόσμο που ζει τώρα.

 

[spsj94n]

Η υστεροφημία δε χρειάζεται κάποιο μεταφυσικό υπόβαθρο. Μπορεί να μου αρέσει το ότι θα με θυμούνται οι μελλοντικές γενιές για την Χ πράξη μου τώρα, στο παρόν και να δρέπω σήμερα τα όσα θεωρώ ότι θα συμβούν στο μέλλον. Μπορώ, λοιπόν, να δρω με γνώμονα αυτό κι ας μην πιστεύω σε τίποτα άλλο πέρα από τα αισθητηριακά δεδομένα της αντίληψής μου.

Ευχαριστώ για την παρατήρηση.

Καθαυτή η υστεροφημία δεν απαιτεί μεταφυσική θεμελίωση, αλλά για να αποκτήσει πραγματική αξία θεωρώ πως ναι.
Διότι, το να λέω ότι μου αρέσει η εκτίμηση που θα λάβω μελλοντικά για το X επίτευγμα, πως μπορεί να θεωρηθεί αυτό ευχαρίστηση για την οποία αξίζει κάποιος να καταβάλει ενέργεια και να ρυθμίσει τη ζωή του βάση αυτής; Γιατί άλλο να σε επευφημούν, ας πούμε εφημερίδες και να διαβάζεις τα εγκωμιαστικά τους λόγια και να βλέπεις τα αποτελέσματα της επιτυχίας σου αυτής και άλλο να ελπίζεις μελλοντικά στα ίδια αποτελέσματα.
Πώς συγκρίνεται η ευτυχία που βιώνεται, με την αβίωτη;
Αυτομάτως η υστεροφημία όταν αποκτά μεταφυσικό υπόβαθρο κερδίζει μεγαλύτερη αξία, μιας και έχεις την δυνατότητα να δεις και να χαρείς τα αποτελέσματα των πράξεών σου.
Αυτός που κάνει την X πράξη και έχει θεμελιώσει μεταφυσικά την υστεροφημία, υποθέτει πως όταν η ψυχή του θα διαχωριστεί με το σώμα του θα μπορεί ακόμα να δει το τι κατάφερε και να ευτυχίσει από αυτό. Όποιος όμως δεν πιστεύει στη μετά θάνατον ζωή, δεν έχει αυτή τη δυνατότητα και έτσι υποθετεί ότι μελλοντικά οι πράξεις του θα χαίρουν εκτίμησης.
Άλλο όμως να βλέπεις πραγματικά πως εκτιμήθηκαν οι πράξεις και άλλο να υποθέτεις πως θα συμβεί αυτό. Η ευτυχία στην πρώτη περίπτωση είναι ρεαλιστική και στην δεύτερη υποθετική.

Και πέραν αυτού επιδιώκοντας την υστεροφημία ζεις για τους άλλους και τοποθετείς σε δεύτερη μοίρα τις επιθυμίες σου.

Θεωρώ πως δεν αξίζει το ρίσκο και θα έπρεπε να εστιάζουμε στο σήμερα και στο τι μπορούμε να κάνουμε τώρα, παρά να ελπίζουμε στην μελλοντική ανταπόκριση των πεπραγμένων μας.

Γενικά δεν ξέρω κατά πόσο μπορούμε να προβλέψουμε τον αντίκτυπο των ιδεών μας και το για πόσο αυτές θα εκτιμούνται, εκτός αν μιλάμε για μαθηματικές αποδείξεις οι οποίες μένουν πράγματι στην αιωνιότητα (όσο υπάρχουν όντα με ανθρώπινη ή πιο εξελιγμένη νοημοσύνη), αλλά και πάλι το πόσο θα εκτιμηθούν παραμένει άγνωστο.
Οπότε εδώ υπεσέρχεται και η αβεβαιότητα του να ρυθμίζεις το πράττειν σου γύρω από την υστεροφημία, αναγκαστικά λοιπόν η ευτυχία της υστεροφημίας κινδυνεύει να επισκιαστεί από την αδυναμία πρόβλεψης του μέλλοντος.

 

[Μάρκος Βασίλης]

@Himela Δεν κατάλαβα γιατί ζητάς συγγνώμη, αλλά σε συγχωρώ. :Ρ

Στο δια ταύτα, τώρα, η ευτυχία κάθε ανθρώπου είναι εν πολλοίς εσωτερική υπόθεση. Αν νιώθει καλά με αυτό, δε νομίζω ότι θα χάσει την «πραγματική» ευτυχία - βέβαια, δεν τυχαίνει να γνωρίζω τέτοιο άνθρωπο, είναι καθαρά θεωρητικά όσα λέμε.

@spsj94n Μα, το point είναι ότι ένα τέτοιο άτομο βιώνει ως ευτυχία ακριβώς την ιδέα του να το αναγνωρίζουν στο μέλλον - βιώνει, με άλλα λόγια πολύ έντονα κάτι στο φαντασιακό του. Αυτό που για άλλα άτομα δεν είναι «βίωμα» για εκείνο μπορεί να είναι. Το ότι δράσεις που αποσκοπούν στην υστεροφημία είναι πιο συχνές, ενδεχομένως, σε θρησκευόμενα άτομα δεν απαγορεύει το να υπάρχουν και τα άλλα και να «το ζουν» εξίσου έντονα και ευτυχισμένα.

 

[spsj94n]

Στο δια ταύτα, τώρα, η ευτυχία κάθε ανθρώπου είναι εν πολλοίς εσωτερική υπόθεση. Αν νιώθει καλά με αυτό, δε νομίζω ότι θα χάσει την «πραγματική» ευτυχία - βέβαια, δεν τυχαίνει να γνωρίζω τέτοιο άνθρωπο, είναι καθαρά θεωρητικά όσα λέμε.

@spsj94n Μα, το point είναι ότι ένα τέτοιο άτομο βιώνει ως ευτυχία ακριβώς την ιδέα του να το αναγνωρίζουν στο μέλλον - βιώνει, με άλλα λόγια πολύ έντονα κάτι στο φαντασιακό του. Αυτό που για άλλα άτομα δεν είναι «βίωμα» για εκείνο μπορεί να είναι. Το ότι δράσεις που αποσκοπούν στην υστεροφημία είναι πιο συχνές, ενδεχομένως, σε θρησκευόμενα άτομα δεν απαγορεύει το να υπάρχουν και τα άλλα και να «το ζουν» εξίσου έντονα και ευτυχισμένα.

Έκανα μία κριτική πάνω στην υστεροφημία, αν κάποιος την θεωρεί ως μέσον απολαβής ευτυχίας δεν μπορώ να του το απαγορεύσω.
Το πρόβλημα με την υστεροφημία είναι το γεγονός ότι η "ευτυχία" που λαμβάνεται δια της υστεροφημίας δεν έχει την ίδια "άξια" με την βιωματική.
Πάρε το εξής παράδειγμα:
Βγαίνεις από το εξεταστικό των πανελληνίων όπου έγραψες μαθηματικά και θεωρείς βγαίνοντας πως έχεις πάρει 20.
Παρότι νιώθεις κάποια ψυχική ευφορία σχετικά με αυτό, παράλληλα διατηρείς ενδοιασμούς σχετικά με το αν πράγματι έγραψες καλά. Όταν λοιπόν πας σπίτι, ανοίξεις το PC, δεις τις λύσεις και αντιληφθείς ότι πράγματι πήρες 20 ή τελοσπάντων κοντά στο 20, ξεσπάς σε εκδηλώσεις ανεκδιήγητης χαράς.
Ε, αυτή είναι η διαφορά υστεροφημίας και "χειροπιαστής" ευτυχίας, η αβεβαιότητα που αφενώς απουσιάζει από την δεύτερη, αλλά είναι παρούσα στην πρώτη και δεν επιτρέπει να απολαύσεις στο 100% ένα επίτευγμά σου.
Γιατί πάντα στην υστεροφημία δεν θα μάθεις το αντίκρυσμα που άφησες πίσω, όταν δεν πιστεύεις σε μεταθανάτια ύπαρξη. Αυτός που πιστεύει (δεν ισχύει για κάθε είδος μεταθανάτιας ζωής) θα δει τα αποτελέσματα των πράξεών του και θα ευτυχήσει ξέγνοιαστα για αυτά. Και η δεύτερη περίπτωση έχει μεγαλύτερη "αξία" από την πρώτη- αν και πάλι εισέρχεται η αβεβαιότητα γιατί δεν ξέρεις για πόσο και αν θα εκτιμηθείς ή εν τέλει θα σου γυρίσει (μελλοντικά) μπούμερανγκ- γιατί βιώνεις τα αποτελέσματα των πράξεών σου και για πολλούς θα "άξιζε" το ρίσκο.

Ενάντια στην υστεροφημία προτάσσω τη ζωή για το σήμερα και τη ρεαλιστική ευτυχία.
Μεγάλες καινοτομίες μπορούν να γίνουν και χωρίς αυτήν, μόνο και μόνο από την αστείρευτη απορία μερικών/αρκετών ανθρώπων και την θέλησή τους για την επικράτηση του δικού τους "φαντασιακού".

Θα ήταν καλή ερώτηση αν ο ορισμός της "αξίας" που δίνω είναι σωστός και επαρκής.
Μου φαίνεται καλός, αλλά δεν έχω ερευνήσει επιστημονικά το θέμα.
Ενδιαφέρον ζήτημα για έρευνα, στο πλαίσιο φυσικά που μπορεί να γίνει πάνω σε έννοιες όπως η ευτυχία, το ευ ζην, κλπ.

 

[Aleksa]

Το νόημα της ζωής είναι ότι όσο εμείς το ψάχνουμε, εκείνη συνεχίζεται.

 

[Μάρκος Βασίλης]

@spsj94n Ο ορισμός της αξίας που δίνεις φαίνεται να πατάει κυρίως στο αν κάτι αποτελεί βίωμα που επιβεβαιώνεται και από τον υπόλοιπο κόσμο, όμως αυτό, θα επαναλάβω, για πολλά άτομα δεν έχει καμία αξία. Μπορεί για εσένα, εμένα, και 1002 άλλα άτομα να έχει, αλλά για κάποια δεν έχει. Είναι σαν να προσπαθείς να επιχειρηματολογήσεις π.χ. για το ότι χωρίς να πιεις (αλκοόλ) δεν μπορείς να περάσεις τόσο καλά. Για πολλά άτομα ισχύει, αλλά για άλλα όχι.

Τώρα, η ζωή για το σήμερα είναι πολύ vague έννοια και πάρα πολύ της μόδας, αλλά δεν έχω καταλάβει αν όλοι οι άνθρωποι έχουμε το ίδιο κατά νου - πράγμα που κάνει και πολύ ασαφές το «ρεαλιστική ευτυχία», μιας και η ευτυχία είναι συναίσθημα και δεν την υποχρεώνει κάποιος να βρίσκεται σε έναν ασαφώς ρεαλιστικό κόσμο (η δική σου ή η δική μου πραγματικότητα δεν είναι η ίδια με των άλλων ανθρώπων).

 

[spsj94n]

@spsj94n Ο ορισμός της αξίας που δίνεις φαίνεται να πατάει κυρίως στο αν κάτι αποτελεί βίωμα που επιβεβαιώνεται και από τον υπόλοιπο κόσμο, όμως αυτό, θα επαναλάβω, για πολλά άτομα δεν έχει καμία αξία. Μπορεί για εσένα, εμένα, και 1002 άλλα άτομα να έχει, αλλά για κάποια δεν έχει. Είναι σαν να προσπαθείς να επιχειρηματολογήσεις π.χ. για το ότι χωρίς να πιεις (αλκοόλ) δεν μπορείς να περάσεις τόσο καλά. Για πολλά άτομα ισχύει, αλλά για άλλα όχι.

Τώρα, η ζωή για το σήμερα είναι πολύ vague έννοια και πάρα πολύ της μόδας, αλλά δεν έχω καταλάβει αν όλοι οι άνθρωποι έχουμε το ίδιο κατά νου - πράγμα που κάνει και πολύ ασαφές το «ρεαλιστική ευτυχία», μιας και η ευτυχία είναι συναίσθημα και δεν την υποχρεώνει κάποιος να βρίσκεται σε έναν ασαφώς ρεαλιστικό κόσμο (η δική σου ή η δική μου πραγματικότητα δεν είναι η ίδια με των άλλων ανθρώπων).

Ακριβώς εκεί πατάει!
Το ζήτημα της ευτυχίας είναι ολίγον περίεργο, αλλιώς ορίζει ο καθένας την ευτυχία και δυστυχώς οι μόνες μέθοδοι με τις οποίες την "μετράμε", αν μπορείς να το πεις αυτό, είναι τα ερωτηματολόγια, η συμπεριφορά και η διαπροσωπική επικοινωνία, με όλα τα προβλήματα που συνεπάγονται, οι μέθοδοι για την μέτρησή της που βασίζονται στην βιολογία είναι περιορισμένοι και δεν νομίζω πως δύναται να τελοιοποιηθούν, τουλάχιστον όχι σύντομα.

 

[Μάρκος Βασίλης]

Ακριβώς εκεί πατάει!
Το ζήτημα της ευτυχίας είναι ολίγον περίεργο, αλλιώς ορίζει ο καθένας την ευτυχία και δυστυχώς οι μόνες μέθοδοι με τις οποίες την "μετράμε", αν μπορείς να το πεις αυτό, είναι τα ερωτηματολόγια και η διαπροσωπική επικοινωνία, με όλα τα προβλήματα που συνεπάγονται, οι μέθοδοι για την μέτρησή της που βασίζονται στην βιολογία είναι περιορισμένοι και δεν νομίζω πως δύναται να τελοιοποιηθούν, τουλάχιστον όχι σύντομα.

Συμφωνώ, είναι, όμως, όντως σημαντικό να μετρήσουμε τι είναι η ευτυχία για το κάθε άτομο; Μήπως έχει περισσότερη αξία να αφιερώσουμε περισσότερη δουλειά στο να δώσουμε σε όλα τα άτομα τις συνθήκες για να κυνηγούν την ευτυχία τους όπως θέλουν; Εννοώ, μήπως χάνουμε το δέντρο έτι μία φορά ως ανθρωπότητα;